Η Θεία Εκλογή Σύμφωνα με τον «Αιώνιο Σκοπό» — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Κεφάλαιον 8

Η Θεία Εκλογή Σύμφωνα με τον «Αιώνιο Σκοπό»

1. Ποιο ερώτημα ανέκυψε ως προς τους απογόνους του ανδρός στον οποίον ο Θεός ανανέωσε τη διαθήκη της υποσχέσεως του;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ ευαρεστήθηκε ν’ ανανεώση στον Ισαάκ τη διαθήκη της υποσχέσεως που είχε κάμει με τον πατέρα του Αβραάμ. (Γένεσις 26:1-5, 23, 24) Ο Ισαάκ, μολονότι νυμφεύθηκε σε ηλικία σαράντα ετών, μόνον όταν έγινε εξήντα ετών απέκτησε τέκνα—δίδυμα. Θα έκανε ο Ιεχωβά, που απήντησε στην προσευχή του Ισαάκ να δώση τέκνα, κάποια εκλογή μεταξύ αυτών των διδύμων παιδιών;

2. Πώς απεκάλυψε ο Ιεχωβά ποιον από τους διδύμους αδελφούς θα έλεγε;

² Ο Ιεχωβά έδειξε την εκλογή του στη διάρκεια της εγκυμοσύνης της Ρεβέκκας, όταν εκείνη προσευχήθηκε και τον ρώτησε για την κατάστασί της: «Και είπεν ο Ιεχωβά προς αυτήν, Δύο έθνη είναι εν τη κοιλία σου· και δύο λαοί θέλουσι διαχωρισθή από των εντοσθίων σου· και ο εις λαός θέλει είσθαι δυνατώτερος του άλλου λαού· και ο μεγαλύτερος θέλει δουλεύσει εις τον μικρότερον.» Ο Ησαύ γεννήθηκε πρώτος και έπειτα ο Ιακώβ, ο δίδυμος αδελφός του. (Γένεσις 25:20-23, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά έδειξε έτσι ότι δεν θα έκανε ένα έθνος απ’ αυτούς τους δίδυμους γιους του Ισαάκ, ένα δίφυλλο έθνος. Αντιθέτως, θα υπήρχαν δύο έθνη, και το έθνος που θα προήρχετο από τον πρεσβύτερο δίδυμο θα ήταν ασθενέστερο, θα υπηρετούσε το έθνος που θα προήρχετο από τον νεώτερο δίδυμο. Αυτό αντέστρεψε το φυσικό δικαίωμα του πρωτοτόκου γιου να έχη τα πρωτεία. Έτσι ο Ιεχωβά απεκάλυψε ποιον θα εξέλεγε.

3. Εξηρτάτο η εκλογή από ανθρώπινα έργα ή από εκείνον που κάνει την κλήσι;

³ Ο Παντοδύναμος και Πάνσοφος Θεός είχε δικαίωμα να το κάμη αυτό, σύμφωνα με τον σκοπό του για την ευλογία όλης της ανθρωπότητος. Σχετικά μ’ αυτό ένας Βιβλικός σχολιαστής του πρώτου αιώνος έγραψε τα εξής: «Η Ρεβέκκα, ότε συνέλαβε δύο εξ ενός ανδρός, Ισαάκ του πατρός ημών διότι πριν έτι γεννηθώσι τα παιδία, και πριν πράξωσί τι αγαθόν ή κακόν, διά να μένη ο κατ’ εκλογήν προορισμός του Θεού, ουχί εκ των έργων, αλλ’ εκ του καλούντος, ερρέθη προς αυτήν ότι ο μεγαλύτερος θέλει δουλεύσει εις τον μικρότερον, καθώς είναι γεγραμμένον τον Ιακώβ ηγάπησα, τον δε Ησαύ εμίσησα.»—Ρωμαίους 9:10-13· παράθεσις επίσης από Μαλαχία 1:2,3.

4. Για ποιον λόγο ο Ιεχωβά αγάπησε τον Ησαύ λιγώτερο από τον Ιακώβ, ακόμη προτού γεννηθούν τα δύο παιδιά;

⁴ Ασφαλώς ο Παντοδύναμος και Πάνσοφος Θεός δεν έκαμε κακή εκλογή. Χωρίς αμφιβολία, επειδή ήταν σε θέσι να ιδή τα σωματικά και διανοητικά χαρακτηριστικά των διδύμων που ήσαν στη μήτρα της Ρεβέκκας, μπορούσε να ξέρη από πριν πώς θα εξελίσσοντο τα δύο παιδιά και ποια οδό θ’ ακολουθούσαν. Εξέλεξε λοιπόν από τους δύο τον πιο κατάλληλο, μολονότι ήταν ο νεώτερος. Ο Ιεχωβά, παρά την εκλογή που έκαμε σύμφωνα με τον σκοπό του, δεν εξεβίασε τα πράγματα. Δεν εσχεδίασε να κάμη τον πρεσβύτερο Ησαύ να πωλήση τα πρωτοτόκιά του για ένα πιάτο φακής στον νεώτερο αδελφό του Ιακώβ σε μια κρίσιμη ημέρα αποφάσεων. Προφανώς, όμως, ο Ιεχωβά προείδε, προτού ακόμη γεννηθή ο Ησαύ, ότι δεν θα είχε εκτίμησι και αγάπη για τα πνευματικά πράγματα όπως ο Ιακώβ. Γι’ αυτόν τον λόγο αγάπησε λιγώτερο τον Ησαύ από τον Ιακώβ και έκαμε ανάλογα την εκλογή του, από τον καιρό ακόμη που οι δίδυμοι ήσαν στη μήτρα της μητέρας των.—Γένεσις 25:24-34.

5. Εσχεδίασε ο Ιεχωβά το πώς θα ενεργούσε ο Ιακώβ για να λάβη την ευλογία του Ισαάκ, και άφησε ο Ιεχωβά ν’ αντιστραφή αυτή η ευλογία;

⁵ Ο Ιεχωβά δεν εσχεδίασε την τακτική που χρησιμοποίησαν τελικά ο Ιακώβ και η μητέρα του Ρεβέκκα για να κάμουν τον Ισαάκ να ευλογήση τον Ιακώβ, αλλ’ ο Ιεχωβά επέτρεψε στον γέροντα τυφλό Ισαάκ να δώση την ευλογία των πρωτοτοκίων στον Ιακώβ, διότι ο Ιακώβ άξιζε να τη λάβη. (Γένεσις 27:1-30) Ο Ιεχωβά δεν άφησε τον Ισαάκ ν’ αντιστρέψη αυτή την ευλογία, αλλ’ όταν ο Ιακώβ διέφυγε από τη φονική οργή του διδύμου αδελφού του Ησαύ, ο Θεός επεβεβαίωσε την ευλογία που είχε δώσει ο Ισαάκ στον Ιακώβ. Μ’ αυτόν τον τρόπο ετήρησε ακλόνητη ο Θεός την εκλογή που είχε κάμει πριν από τη γέννησι του Ιακώβ. Πώς συνέβη αυτό;

6. Πώς ο Ιεχωβά με το ενύπνιο της κλίμακος, που χρησιμοποίησαν οι άγγελοι, επεβεβαίωσε την εκλογή του;

⁶ Ο φυγάς Ιακώβ, όταν έφθασε στον τόπο που ωνόμασε Βαιθήλ, στη Γη της Επαγγελίας, «είδεν ενύπνιον, και ιδού, κλίμαξ εστηριγμένη εις την γην, της οποίας η κορυφή έφθανεν εις τον ουρανόν και ιδού, οι άγγελοι του Θεού ανέβαινον και κατέβαινον επ’ αυτής. Και ιδού, ο Ιεχωβά ίστατο επάνωθεν αυτής και είπεν, Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός του Αβραάμ του πατρός σου, και ο Θεός του Ισαάκ· την γην, επί της οποίας κοιμάσαι, εις σε θέλω δώσει αυτήν και εις το σπέρμα σου· και θέλει είσθαι το σπέρμα σου ως η άμμος της γης, και θέλεις εξαπλωθή προς δύσιν και προς ανατολήν και προς βορράν και προς νότον και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι, και εν τω σπέρματί σου πάσαι αι φυλαί της γης· και ιδού, εγώ είμαι μετά σου, και θέλω σε διαφυλάττει πανταχού, όπου αν υπάγης, και θέλω σε επαναφέρει εις την γην ταύτην· διότι δεν θέλω σε εγκαταλείψει, εωσού κάμω όσα ελάλησα προς σε.»—Γένεσις 28:12-15, ΜΝΚ.

7, 8. (α) Τι εσήμαινε αυτή η θεία δήλωσις για τη γενεαλογική γραμμή του Μεσσία; (6)Αντίθετα με τον Ησαύ, για τη λατρεία τίνος Θεού, διακρίθηκε ο Ιακώβ;

⁷ Σύμφωνα μ’ αυτή την αμετάκλητη δήλωσι του Θεού, ο οποίος δεν ψεύδεται, η Αβραμιαία Επαγγελία που εκτίθεται στη Γένεσι 12:1-7 επρόκειτο να εκτελεσθή από τον Θεό μέσω των απογόνων ή του σπέρματος του Ιακώβ.

⁸ Αυτό εσήμαινε ότι ο Μεσσίας, το «σπέρμα» της ουρανίας «γυναικός» του Θεού, θα προήρχετο από τη γενεαλογική γραμμή του Ιακώβ. Γι’ αυτό ακολουθούμε ιδιαίτερα την ιστορία των απογόνων του Ιακώβ μάλλον παρά την ιστορία των εθνών και των φυλών της γης που πρόκειται ακόμη να ευλογηθούν από το Μεσσιανικό «σπέρμα.» Επίσης, ο Θεός του Αβραάμ και του Ισαάκ εκλήθη επίσης «Θεός του Ιακώβ.» Αυτό δεν μπορεί να λεχθή για τον Ησαύ (ή Εδώμ), ο οποίος δεν διακρίθηκε για τη λατρεία του στον Ιεχωβά και του οποίου οι απόγονοι έγιναν εχθροί των λάτρεων του Ιεχωβά. Το είδωλο Κος ήταν ο ‘θεός του Εδώμ.’ (2 Χρονικών 25:14· Ιεζεκιήλ κεφάλαιο 35) Ο ναός που ανηγέρθη αργότερα στην Ιερουσαλήμ ωνομάσθηκε ‘ο οίκος του Θεού του Ιακώβ.’ (Ησαΐας 2:3) Ο θεόπνευστος ψαλμωδός λέγει τα εξής ως παράδειγμα για μας που ζούμε σ’ αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς: «Ο Ιεχωβά των δυνάμεων είναι μεθ’ ημών προπύργιον ημών είναι ο Θεός του Ιακώβ.»—Ψαλμός 46:11, ΜΝΚ.

ΕΚΛΟΓΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ

9. (α) Γιατί οι απόγονοι του Ιακώβ εκλήθησαν Ισραηλίται; (β) Σε ποιον τόπο έγινε ο Ιακώβ πατέρας του δωδέκατου γιου του;

⁹ Ο Ιακώβ, στη διάρκεια των είκοσι ετών που έμενε στην Παδάμ—αράμ της Μεσοποταμίας, νυμφεύθηκε από την οικογενειακή συγγένεια που είχε την επιδοκιμασία του πατέρα του Ισαάκ και απέκτησε ένδεκα γιους. Τότε ο Θεός του είπε να επιστρέψη στη Γη της Επαγγελίας, από την οποία είχε φύγει. (Γένεσις 31:3) Ενώ ο Ιακώβ ήταν στο ταξίδι της επιστροφής του, του δόθηκε το επώνυμο Ισραήλ. Ο άγγελος του Θεού του είπε: «Δεν θέλει καλεσθή πλέον το όνομά σου Ιακώβ, αλλά Ισραήλ· διότι ενίσχυσας μετά Θεού, και μετά ανθρώπων θέλεις είσθαι δυνατός.» (Γένεσις 32:28) Από τότε οι απόγονοι του Ιακώβ εκαλούντο Ισραηλίται. (Έξοδος 17:11) Αργότερα, όταν ο Ιακώβ ή Ισραήλ ήταν καθ’ οδόν επιστρέφοντας από άλλη μια επίσκεψι που είχε κάμει στη Βαιθήλ, όπου είχε ιδεί το ενύπνιο με την κλίμακα, απέκτησε τον δωδέκατο γιο του, τον Βενιαμίν. Αλλά η Ραχήλ, η προσφιλής σύζυγος του Ιακώβ, πέθανε κατά τον τοκετό αυτού του δεύτερου γιου της, όπως αναγράφεται στη Γένεσι 35:19: «Και απέθανεν η Ραχήλ και ετάφη εν τη οδώ της Εφραθά, ήτις είναι η Βηθλεέμ.»

10. Για ποιο λόγο ο Ρουβήν, στη διάρκεια της περαιτέρω διαμονής του Ιακώβ στη Γη της Επαγγελίας, έχασε τα πρωτοτόκιά του;

¹⁰ Ο Ιακώβ επέστρεψε στη Γη της Επαγγελίας το έτος 1761 π.Χ. και κατοικούσε εκεί σαν ένας αλλοδαπός επί τριάντα τρία χρόνια. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα συνέβησαν μερικά σημαντικά πράγματα, αλλ’ όχι σύμφωνα με κάποιο θείο σχέδιο. Ο Ισαάκ, ο πατέρας του Ιακώβ, πέθανε σε ηλικία εκατόν ογδόντα ετών. (Γένεσις 35:27-29) Ο Ρουβήν, ο μεγαλύτερος γιος του Ιακώβ, εβίασε την Βαλλά η οποία ήταν παλλακή του πατέρα του και υπηρέτρια της Ραχήλ. (Γένεσις 35:22) Με την πράξι αυτή ο Ρουβήν έχασε το δικαίωμα που είχε ως πρωτότοκος του πατέρα του Ιακώβ, καθώς και την προοπτική να γίνη πρόγονος του βασιλικού Μεσσία. Αυτό βέβαια δεν είχε σχεδιασθή από τον Ιεχωβά Θεό, διότι αυτός ποτέ δεν υπεστήριξε τέτοια αιμομικτική πορνεία.—Γένεσις 49:1-4.

11, 12. (α) Πώς ο Συμεών και ο Λευί έχασαν την ευκαιρία σχετικά με τη Μεσσιανική γενεαλογική γραμμή; (β) Τι έπρεπε να κάμη τώρα ο Θεός σχετικά με την εκλογή;

¹¹ Πριν από το θάνατο της Ραχήλ και πριν από την αισχρή ανηθικότητα του Ρουβήν, η θυγατέρα του Ιακώβ Δείνα είχε βιασθή από ένα κάτοικο της Γης της Επαγγελίας, από τον Συχέμ, τον γιο του Εμμώρ του Ευαίου, που κατοικούσε στην πόλι Συχέμ. Οι γιοι του Ιακώβ αγανάκτησαν πολύ γι’ αυτή ‘την αισχρή πράξι κατά του Ισραήλ.’ Γι’ αυτό, όταν οι άρρενες κάτοικοι της Συχέμ ήσαν ανίκανοι ν’ αντισταθούν, διότι είχαν δεχθή να συμμορφωθούν με την απαίτησι της περιτομής, ο δεύτερος γιος του Ιακώβ Συμεών και ο τρίτος του γιος Λευί έλαβαν μάχαιρες και κατέσφαξαν όλους τους ανύποπτους άρρενας κατοίκους της Συχέμ, και κατόπιν λεηλάτησαν την πόλι.

¹² Ο Ιακώβ, ως προφήτης του Θεού, απεδοκίμασε αυτή τη βιαιοπραγία. Είπε στον Συμεών και στον Λευί ότι με την ενέργεια τους αυτή τον έκαμαν «μισητόν μεταξύ των κατοίκων της γης» και εξέθεσαν,κι αυτόν και όλη την οικογένειά του στον κίνδυνο ν’ αφανισθούν από τους πολυαριθμοτέρους λαούς της γης. (Γένεσις 34:1-30) Λόγω της σκληρής αυτής σφαγής που έγινε επάνω στο θυμό και στην οργή τους, ο Συμεών και ο Λευί έχασαν το προνόμιο να γίνουν πρόγονοι του Μεσσιανικού «σπέρματος.» Γι’ αυτό, το τιμητικό αυτό προνόμιο έπρεπε τώρα να δοθή σε κάποιον άλλον γιο, αφού ο Συμεών και Λευί και ο φυσικός πρωτότοκος γιος Ρουβήν αποδείχθηκαν ανάξιοι. (Γένεσις 49:5-7) Ο Ιεχωβά Θεός, βέβαια, δεν είχε σχεδιάσει έτσι τα πράγματα. Τώρα έπρεπε να ενεργήση σύμφωνα με τις νέες περιστάσεις που προέκυψαν. Την εκλογή του μεταξύ των υπολοίπων γιων του Ιακώβ επρόκειτο να την δείξη μέσω του προφήτου του, του Ιακώβ ή Ισραήλ.

13, 14. Πώς ο Ιακώβ και όλη η οικογένειά του κατέβηκαν στην Αίγυπτο για να είναι με τον Ιωσήφ εκεί;

¹³ Ο πρωτότοκος γιος της Ραχήλ, της προσφιλούς δευτέρας συζύγου του Ιακώβ, ήταν ο Ιωσήφ, ο ενδέκατος γιος της οικογενείας. Ο Ιακώβ έτρεφε ιδιαίτερη στοργή σ’ αυτόν τον γιο της γεροντικής του ηλικίας. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ιωσήφ τον εζήλευαν. Εν αγνοία του πατέρα των, κατώρθωσαν να πωλήσουν τον Ιωσήφ σε περιοδεύοντας εμπόρους που πήγαιναν στην Αίγυπτο. Είπαν στον Ιακώβ τον πατέρα τους ότι ο Ιωσήφ είχε κατασπαραχθή από ένα άγριο θηρίο.

¹⁴ Ο Ιωσήφ πωλήθηκε ως δούλος στην Αίγυπτο, αλλά με την εύνοια του Θεού, τον οποίον πιστά ελάτρευε και στον οποίο υπήκουε, έγινε διαχειριστής των τροφίμων και πρωθυπουργός της Αιγύπτου υπό τον Φαραώ. Στο έτος 1728 π.Χ. ο Ιωσήφ συμφιλιώθηκε με τους μετανοημένους ετεροθαλείς αδελφούς του, που είχαν έλθει στην Αίγυπτο για να προμηθευθούν τρόφιμα στη διάρκεια ενός παγκοσμίου λιμού. Κατόπιν, με διευθετήσεις του Ιωσήφ, ο πατέρας του Ιακώβ ή Ισραήλ μετώκησε με όλη την οικογένειά του στην Αίγυπτο και εγκαταστάθηκε στη Γη Γεσέν. Εκεί ο Ιακώβ έζησε δέκα επτά χρόνια.—Γένεσις, κεφάλαια 37—47.

15, 16. Κληρονόμος ποιας επαγγελίας εξακολουθούσε να είναι ο Ιακώβ όταν πήγε στην Αίγυπτο και πώς εφιστάται η προσοχή μας σ’ αυτό στον Ψαλμό 105:7-15;

¹⁵ Κατόπιν θείων οδηγιών και με πρόσκλησι του Ιωσήφ, ο Ιακώβ έφυγε από τη Γη της Επαγγελίας και πήγε στην Αίγυπτο. (Γένεσις 46:1-4) Όταν ο Ιακώβ πήγε σ’ αυτή τη χώρα εξακολουθούσε να είναι ο κληρονόμος της Αβραμιαίας Επαγγελίας και ως εκείνος που θα διεβίβαζε την κληρονομιά. Ο Ψαλμός 105:7-15, ΜΝΚ τονίζει αυτό το γεγονός και λέγει:

¹⁶ «Αυτός είναι Ιεχωβά ο Θεός ημών εν πάση τη γη είναι αι κρίσεις αυτού. Μνημονεύετε πάντοτε της διαθήκης αυτού, του λόγου, τον οποίον προσέταξεν εις χιλίας γενεάς, της διαθήκης, την οποίαν έκαμε προς τον Αβραάμ, και του όρκου αυτού προς τον Ισαάκ· και εβεβαίωσεν αυτόν προς τον Ιακώβ διά νόμον, προς τον Ισραήλ διά διαθήκην αιώνιον, λέγων, Εις σε θέλω δώσει την γην Χαναάν, μερίδα της κληρονομιάς σας. Ενώ ήσαν αυτοί ολιγοστοί τον αριθμόν, ολίγοι, και πάροικοι εν αυτή, και διήρχοντο από έθνους εις έθνος, από βασιλείου εις άλλον λαόν, δεν αφήκεν άνθρωπον να αδικήση αυτούς· μάλιστα υπέρ αυτών ήλεγξε βασιλείς, λέγων, Μη εγγίσητε τους κεχρισμένους μου [μη άψησθε των χριστών μου, Μετάφρασις των Εβδομήκοντα· είναι ο πληθυντικός της Εβραϊκής λέξεως Μεσσίας], και μη κακοποιήσητε τους προφήτας μου.»

17. Γιατί ο Ιεχωβά ωνόμασε τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ «προφήτας» του και «κεχρισμένους» του;

¹⁷ Ο Ιεχωβά λοιπόν ωνόμασε τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ προφήτας του, όπως και πράγματι ήσαν. (Γένεσις 20:7) Ένας προφήτης μπορούσε να λεχθή ότι ήταν κεχρισμένος, επειδή είχε διορισθή στην υπηρεσία του Θεού, μολονότι δεν είχε χυθή επάνω του επίσημο έλαιον. (1 Βασιλέων 19:16, 19· 2 Βασιλέων 2:14) Ομοίως, μολονότι ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ δεν είχαν χρισθή με έλαιο με τον τρόπο που έχρισε ο Ιακώβ τη στήλη στον τόπο που εκαλείτο Βαιθήλ, ελέγοντο κατάλληλα «κεχρισμένοι» [χριστοί, Μετάφρασις των Εβδομήκοντα ], διότι ο Ιεχωβά τούς χρησιμοποιούσε. (Γένεσις 28:18,19· 31:13) Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά τούς ωνόμασε «κεχρισμένους μου» δείχνει ότι αυτός τους είχε διορίσει, αυτός τους είχε εκλέξει. Η Βιβλική μετάφρασις του Μόφφατ αποδίδει ως εξής το εδάφιον Ψαλμός 105:15: «Μη εγγίσητε τους εκλεκτούς μου και μη κακοποιήσητε τους προφήτας μου.» (Επίσης έτσι μεταφράζει και το 1 Χρονικών 16:22) Ο Ιεχωβά εκλέγει εκείνους που θέλει· υπάρχει ένας σκοπός πίσω από την εκλογή που κάνει.

18. Επομένως, πώς χαρακτηρίσθηκε, επίσης, το έθνος που θα προήρχετο από τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ και γιατί αυτό ήταν κατάλληλο;

¹⁸ Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ήσαν ‘μεσσίες’ του Ιεχωβά, και το ότι το Μεσσιανικό έθνος προήλθε απ’ αυτούς είναι σε αρμονία μ’ αυτό το γεγονός. Οι Άγιες Γραφές χαρακτηρίζουν αυτό το εκλεκτό έθνος ως «μεσσίαν» ή ‘κεχρισμένον’ του Ιεχωβά. Στον Ψαλμό 28:8, 9, ΜΝΚ ο Ψαλμωδός Δαβίδ λέγει: «Ο Ιεχωβά είναι δύναμις του λαού αυτού· αυτός είναι και υπεράσπισις της σωτηρίας του κεχρισμένου αυτού. Σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου· και ποίμαινε αυτούς και ύψωσον αυτούς έως αιώνος.» Αργότερα, ο προφήτης Αββακούμ είπε στον Ιεχωβά με προσευχή: «Εξήλθες εις σωτηρίαν του λαού σου, εις σωτηρίαν του χριστού σου [Εβραϊκά: του ‘Μεσσίου’ σου].» (Αββακούμ 3:13) Αυτά ήσαν σε αρμονία με το γεγονός ότι ο πραγματικός Μεσσίας, το «σπέρμα» της ουράνιας «γυναικός» του Θεού, επρόκειτο να έλθη στον ωρισμένο καιρό του Θεού απ’ αυτόν τον ‘κεχρισμένο’ λαό ή έθνος.—Γένεσις 3:15.

19. Πώς ωνομάσθηκαν οι γιοι του Ιακώβ που ήσαν αρχηγοί των δώδεκα φυλών;

¹⁹ Οι απόγονοι του Ιακώβ στην Αίγυπτο έγιναν ένας πολυάριθμος λαός, που μπορούσε να γίνη έθνος. Πριν από τον θάνατό του (στο έτος 1711 π.Χ.) ο Ιακώβ αποχαιρέτησε τους γιους του. Σχετικά μ’ εκείνον τον καιρό αναφέρονται τα εξής: «Πάντες ούτοι είναι αι δώδεκα φυλαί του Ισραήλ, και τούτο είναι το οποίον ελάλησε προς αυτούς ο πατήρ αυτών και ευλόγησεν αυτούς· έκαστον κατά την ευλογίαν αυτού ευλόγησεν αυτούς.» (Γένεσις 49:28) Αυτοί οι δώδεκα γιοι του Ιακώβ, επειδή έγιναν ο καθένας αρχηγός μιας φυλής, ωνομάσθηκαν «πατριάρχαι,» δηλαδή ‘αρχηγοί των πατέρων’ όπως είπε κάποτε ένας ομιλητής στο Σάνχεδριν της Ιερουσαλήμ: «Και έδωκεν εις αυτόν διαθήκην περιτομής· και ούτως εγέννησε τον Ισαάκ και περιέτεμεν αυτόν τη ογδόη ημέρα, και ο Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ, και ο Ιακώβ τους δώδεκα πατριάρχας. Και οι πατριάρχαι, φθονήσαντες τον Ιωσήφ, επώλησαν εις την Αίγυπτον. Ο Θεός όμως ήτο μετ’ αυτού.» (Πράξεις 7:8, 9) Κατάλληλα λοιπόν οι Ελληνόφωνοι Ιουδαίοι συνήθιζαν να μιλούν για τον ‘Αβραάμ τον πατριάρχη’ και για τον ‘πατριάρχη Δαβίδ,’—Εβραίους 7:4· Πράξεις 2:29.

20. Ιδρύθηκε μήπως έτσι ένα θρησκευτικό πατριαρχείο στον Ισραήλ;

²⁰ Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ιδρύθηκε ένα θρησκευτικό πατριαρχείο μεταξύ των απογόνων του Ιακώβ εκεί στην Αίγυπτο. Μετά τον θάνατο του Ιακώβ στη γη Γεσέν, ο Ιωσήφ, που ήταν πρωθυπουργός της Αιγύπτου, δηλαδή άρχων μετά τον Φαραώ, δεν πρόβαλε ως πατριαρχική κεφαλή των «δώδεκα φυλών του Ισραήλ,» μολονότι η τελική ευλογία του πατέρα του έδειχνε ότι τα πρωτοτόκια είχαν μεταβιβασθή σ’ αυτόν.—Γένεσις 49:22-26· 50:15-26.

21. (α) Σε ποιον μεταβιβάσθηκαν τώρα τα πρωτοτόκια σύμφωνα με τα λόγια του Ιακώβ; (β) Από ποιον εξηρτάτο η εκλογή του αρχηγού της γενεαλογικής γραμμής του Μεσσιανικού βασιλέως;

²¹ Ο πατριάρχης Ιακώβ, με τις προφητικές του ευλογίες που έδωσε στους δώδεκα γιους του, απεκάλυψε περισσότερα από το ότι τα πρωτοτόκια μεταβιβάσθηκαν από τον Ρουβήν, τον πρωτότοκο γιο του Ιακώβ από την πρώτη του σύζυγο Λεία, στον Ιωσήφ, τον πρωτότοκο γυιο της δεύτερης συζύγου του Ραχήλ. (Γένεσις 29:21-32) Οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ιωσήφ, προτού τον πωλήσουν ως δούλο στην Αίγυπτο, απεχθάνοντο τη σκέψι ότι αυτός θα μπορούσε να γίνη βασιλεύς των. (Γένεσις 37:8) Αλλά πολύν καιρό πριν από τότε, όταν ο Θεός έδωσε στον πατριάρχη Αβραάμ τη διαθήκη της περιτομής, προείπε ότι θα προήρχοντο βασιλείς από τον Αβραάμ, μέσω της συζύγου του Σάρρας, της οποίας το όνομα άλλαξε ο Θεός από Σάρα σε Σάρρα, που σημαίνει «Ηγεμόνισσα.» (Γένεσις 17:16) Επίσης, όταν ο Θεός άλλαξε το όνομα του Ιακώβ σε Ισραήλ, υποσχέθηκε ότι θα προήρχοντο βασιλείς από τον Ιακώβ. (Γένεσις 35:10, 11) Εν τούτοις, το δικαίωμα του πρωτοτόκου γιου της οικογενείας δεν συνδεόταν αυτομάτως με το δικαίωμα και την τιμή να είναι κανείς πρόγονος στη γενεαλογική γραμμή, των βασιλέων που ωδηγούσε στον Μεσσιανικό Βασιλέα, στο «σπέρμα» της Ουρανίας «γυναικός» του Θεού. Το σημαντικό αυτό ζήτημα εξηρτάτο από την εκλογή του Θεού. Ο Θεός ενήργησε ώστε ο Ιακώβ να υποδείξη τον γιο που θα ήταν πρόγονος αυτού του Βασιλέως.

22. Σε ποιον γιο έδωσε ο Ιακώβ ευλογία, στην οποία ανέφερε το «σκήπτρον» και την ‘ράβδο του άρχοντος’;

²² Ο ετοιμοθάνατος Ιακώβ, αφού εξέφρασε την αποδοκιμασία του για τον Ρουβήν, τον Συμεών και τον Λευί, είπε τα εξής για τον τέταρτο γιο που είχε αποκτήσει από την πρώτη του σύζυγο Λεία: «Ιούδα, σε θέλουσιν επαινέσει οι αδελφοί σου· η χείρ σου θέλει είσθαι επί τον τράχηλον των εχθρών σου· οι υιοί του πατρός σου θέλουσι σε προσκυνήσει· σκύμνος λέοντος είναι ο Ιούδας· εκ του θηρεύματος, υιέ μου, ανέβης· αναπεσών εκοιμήθη ως λέων και ως σκύμνος λέοντος· τις θέλει εγείρει αυτόν; δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης [ράβδος του άρχοντος, ΜΝΚ], εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών.»—Γένεσις 49:8-10.

23. Τι προεμήνυαν για τον Ιούδα όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, σκήπτρον, ράβδος του άρχοντος, υπακοή των λαών, παρομοίωσις με λέοντα;

²³ Ας σημειώσωμε ότι ο Ιακώβ παρωμοίασε τον Ιούδα μ’ ένα λέοντα. Σύμφωνα με το εδάφιο Μιχαίας 5:8 ο λέων είναι βασιλιάς μεταξύ των ζώων του δάσους. Στα εδάφια Ιεζεκιήλ 19:1-9 παρομοιάζονται οι βασιλείς του βασιλείου του Ιούδα με λέοντες. Η παρομοίωσις που έκαμε ο Ιακώβ, για τον Ιούδα, ταιριάζει πολύ καλά με το γεγονός ότι δεν θα ‘εξέλιπε το σκήπτρον από τον Ιούδα’ πράγμα που υπονοούσε ότι ο Ιούδας είχε ήδη το σκήπτρον και δεν θα το έχανε ούτε θα το εστερείτο. Το ότι επρόκειτο για βασιλικό σκήπτρον υποστηρίζεται από το γεγονός ότι το σκήπτρον ήταν συνδεδεμένο με την ’ράβδο του άρχοντος’ η οποία επίσης δεν θα εξέλιπε από τον Ιούδα προτού έλθη ο Σηλώ. Επίσης, στον Ιούδα, όπως θα εκπροσωπείτο απ’ αυτόν τον Σηλώ, ‘θα ήταν η υπακοή των λαών.’ (Γένεσις 49:10) Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά για τον Ιούδα προεμήνυαν βασιλικό αξίωμα!

24, 25. (α) Τι σημαίνει το όνομα Σηλώ, και σε ποιον εφαρμόζεται; (β) Γιατί το βασιλικό σκήπτρον δεν θα εξέλιπε από τον Ιούδα;

²⁴ Το όνομα Σηλώ σημαίνει «Εκείνος στον Οποίον Ανήκει.» Η αρχαία Λατινική Βουλγάτα, που μεταφράσθηκε από το πρωτότυπο Εβραϊκό κείμενο της εποχής, λέγει: « Ώσπου να έλθη εκείνος που πρόκειται να αποσταλή.»

²⁵ Η έλευσις αυτού του Σηλώ (‘Εκείνου στον Οποίον Ανήκει’) αναφέρεται σε κάποιον του οποίου η έλευσις προελέχθη με τα λόγια του Υπέρτατου Κυριάρχου Ιεχωβά στον τελευταίο Ιουδαίο βασιλέα της Ιερουσαλήμ: «Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος, εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.» (Ιεζεκιήλ 21:27) Αυτό ασφαλώς αναφέρεται στην έλευσι του Μεσσιανικού Βασιλέως, του «σπέρματος» της συμβολικής «γυναικός» του Θεού, διότι με την έλευσι αυτού του «σπέρματος» δεν υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω βασιλική διαδοχή μετά απ’ αυτόν. Τότε η βασιλεία της φυλής του Ιούδα φθάνει στο αποκορύφωμά της και παραμένει για πάντα στα χέρια του Σηλώ. Αυτός είναι ο Μεσσιανικός Βασιλεύς που θα καθήση στα δεξιά του Ιεχωβά στους ουρανούς και θα είναι βασιλεύς σαν τον Μελχισεδέκ, στον οποίον ο πατριάρχης Αβραάμ έδωσε δέκατα από τα λάφυρα της νίκης του. (Ψαλμός 110:1-4) Έτσι το βασιλικό σκήπτρον δεν θα εξέλιπε από τον Ιούδα.

26. (α) Πώς τα εδάφια 1 Χρονικών 5:1, 2 τονίζουν ότι τα πρωτοτόκια δεν συνδέονται με την ανάθεσι της βασιλικής εξουσίας; (β) Τι μπορούσε να κάμη ο Ιεχωβά ανάλογα με την εξέλιξι των γεγονότων που δεν είχε σχεδιάσει;

²⁶ Στην Αγία Γραφή εκτίθεται καθαρά ότι τα πρωτοτόκια μιας οικογενείας δεν είχαν σχέσι με τη μεταβίβασι της βασιλικής εξουσίας, και ότι ο Θεός μέσω του ετοιμοθάνατου πατριάρχου Ιακώβ ανέθεσε τη βασιλική εξουσία στον Ιούδα. Στα εδάφια 1 Χρονικών 5:1, 2 διαβάζομε τα εξής για τους γιους του Ιακώβ: «Οι δε υιοί του Ρουβήν πρωτοτόκου του Ισραήλ, διότι ούτος ήτο ο πρωτότοκος· επειδή όμως εμίανε την κοίτην του πατρός αυτού, τα πρωτοτόκια αυτού εδόθησαν εις τους υιούς του Ιωσήφ, υιού του Ισραήλ· πλην ουχί διά να έχη τα πρωτοτόκια ως προς την γενεαλογίαν· διότι ο Ιούδας υπερίσχυσεν υπέρ τους αδελφούς αυτού, ώστε εξ αυτού να εξέλθη ο ηγούμενος· τα πρωτοτόκια όμως ήσαν του Ιωσήφ.» Δεν μπορούμε εδώ να πούμε ότι ο Παντοδύναμος και Πάνσοφος Θεός τα είχε προσχεδιάσει έτσι, διότι αυτός δεν υπεκίνησε τις κακές πράξεις του Ρουβήν, του Συμεών και του Λευί και τις συνέπειες που προέκυψαν απ’ αυτές. Αντιθέτως, σύμφωνα με τον τρόπον που εξελίχθηκαν τα γεγονότα που δεν είχε σχεδιάσει, ήταν ελεύθερος να εκλέξη τον Ιούδα. Άσχετα με το τι συνέβη, μπορούσε να εμμείνη στον αρχικό του σκοπό και να τον φέρη σε πέρας χωρίς αλλαγή.

27, 28. (α) Σε ποιο έθνος πρέπει να στρέψωμε την προσοχή μας και ιδιαίτερα σε ποια φυλή αυτού του έθνους; (β) Τι οφέλη απολαμβάναμε ενεργώντας σύμφωνα με τις αποδείξεις που παρέχει ο Θεός;

²⁷ Οι εκλογές που έκαμε ο Θεός και οι ενέργειες που ανέλαβε χρησιμεύουν σαν ένας ασφαλής οδηγός για μας καθώς εξετάζομε τον ‘αιώνιο σκοπό’ τον οποίο διεμόρφωσε εν σχέσει με τον Κεχρισμένον, τον Μεσσία. Από τα προφητικά λόγια που ενέπνευσε ο Θεός τον ετοιμοθάνατο πατριάρχη Ιακώβ ν’ απαγγείλη στον Ιούδα, γνωρίζομε την πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήσωμε. Πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας όχι μόνον στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ σαν σύνολο, αλλά στη φυλή του Ιούδα ιδιαίτερα, διότι έχει άμεση σχέσι με τον Μεσσία του Ιεχωβά, με το «σπέρμα» της ουράνιας «γυναικός» Του. ‘Ολοένα περισσότερες αποδείξεις συσσωρεύονται για να μας βοηθήσουν να διακρίνωμε αυτόν τον Μεσσιανικό Βασιλέα με τον οποίο συνδέεται ο ‘αιώνιος σκοπός’ του Θεού.

²⁸ Ενεργώντας σύμφωνα με τις αποδείξεις που μας παρέχει ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά, θ’ αποφύγωμε να γίνωμε ακόλουθοι ενός απογοητευτικού ψευδομεσσίου. Αντιθέτως, θα δοκιμάσωμε τη χαρά που προέρχεται αν αναγνωρίσουμε και ακολουθήσωμε τον αληθινό Μεσσία που εξελέγη από τον Θεό και μέσω του οποίου όλα τα έθνη της γης θα λάβουν αιώνια ευλογία.