Μπορείτε να Κάμετε τις Ελεύθερες Ώρες σας Αποδοτικές;

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ώρες! «Όταν ακούτε αυτά τα λόγια, ίσως σας έρχεται στο νου η ανάπαυσις, ή το να κάμετε κάτι που συνεχώς αναβάλλετε. Ή πιθανόν να κάμετε σκέψι για το πώς μπορείτε να διαθέσετε το χρόνο με τρόπο που να τον κάμετε ευχάριστο και διασκεδαστικό. Αλλά, μολονότι η σκέψις μπορεί να παρουσιάζη μια μάλλον ενθουσιώδη προσδοκία, ωστόσο ο ελεύθερος χρόνος μπορεί να έχη καταστρεπτικό αποτέλεσμα.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι, όπως εξηγεί η Γραφή, «ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού.» (Γέν. 8:21) Αν ένα άτομο δεν κατευθύνη τα βήματά του μέσα στα όρια των καλών αρχών, μπορεί να προξενήση μεγάλη βλάβη στον εαυτό του στη διάρκεια του ελευθέρου χρόνου του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει ν’ απολαμβάνη πλήρως τον ελεύθερο χρόνο του. Πρέπει. Αλλά δεν πρέπει να έχη αργότερα ένα αίσθημα αηδίας ή λύπης για τον χρόνο που έχει σπαταληθή ή διατεθή μ’ εσφαλμένο τρόπο.

Άτομα που συμβουλεύονται τη Γραφή για τα ζητήματα της ζωής βρίσκουν προστασία με το να έχουν υπ’ όψιν τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Είτε λοιπόν τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετε τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.» (1 Κορ. 10:31) Ο ίδιος έγραψε επίσης: «Ας ζητώμεν τα προς ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.» (Ρωμ. 14:19) Αυτά τα εδάφια προμηθεύουν έξοχους κανόνες με τους οποίους μπορεί ένα άτομο να κρίνη με ποιον τρόπο δαπανά τον χρόνο του. Δεν είναι ανάγκη να είναι στενής αντιλήψεως ή φανατικός, ώστε να μη μπορή να διαθέση χρόνο για να συζητήση οποιοδήποτε θέμα εκτός από τη Γραφή. Ούτε αυτό αποκλείει ν’ απολαμβάνη κανείς τα πράγματα που έχει προμηθεύσει ο Θεός, μέσα στα όρια που αυτός έχει θέσει. (1 Τιμ. 4:4) Ο Θεός έχει κάμει τον άνθρωπο με την ικανότητα ν’ απολαμβάνη τις χαρές της καλής συναναστροφής. Ο άνθρωπος είναι επίσης ικανός ν’ απολαμβάνη την ομορφιά και τις τέχνες καθώς και τις πολυάριθμες μορφές αυτής της εκπληκτικής γης, την οποία έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο για κατοικία του. Ο ίδιος ο Υιός του Θεού δεν κατεδίκασε την απόλαυσι πραγμάτων που προσφέρουν στον άνθρωπο ευχαρίστησι. Σε μια εορτή γάμου στη Γαλιλαία, ίσως να θυμάστε, έκαμε ένα θαύμα το οποίο επρομήθευσε νέα ποσότητα εκλεκτού κρασιού, το οποίο, λέγει η Γραφή, ‘ευφραίνει την καρδίαν του ανθρώπου.’—Ψαλμ. 104:15· Ιωάν. 2:3-11.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΑΓΗΣ

Πάρα πολλά άτομα σήμερα έχουν μια ή δυο μέρες την εβδομάδα ελεύθερες από κοσμική εργασία. Υπάρχουν επίσης τα βράδυα. Εκείνοι οι οποίοι γεμίζουν όλα τα βράδυα των με το ν’ ασχολούνται σε δεύτερη εργασία, χάνουν ένα σπουδαίο μέρος της ζωής των. Και αν έχουν οικογένειες, τις στερούν κι αυτές από μια μορφή της οικογενειακής ζωής που έχουν τόσο ανάγκη. Αν το επιτρέπουν οι περιστάσεις, είναι πολύ καλύτερα να διαθέτη κανείς ελεύθερο χρόνο για πράγματα που είναι εποικοδομητικά παρά να αποκτά πολλά υλικά αγαθά.

Η αναψυχή, που είναι πολύ περισσότερο επωφελής δεν είναι τόσο πολύ το να μη κάνη κανείς τίποτε ή απλώς να «διασκεδάζη.» Είναι μια αλλαγή του ρυθμού ή της απασχολήσεως, ιδιαίτερα μια αλλαγή που οικοδομεί ένα άτομο σε μια φάσι της ζωής του που συνήθως απαιτεί λιγώτερο χρόνο και προσοχή. Κάθε άτομο έχει ανάγκη ισορροπίας, και ο ελεύθερος χρόνος θα έπρεπε να χρησιμοποιήται για να επιτυγχάνεται μια ισορροπημένη ζωή και προσωπικότης.

ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΜΙΑΣ ΠΑΡΟΙΜΙΑΣ

Στον αρχαίο Ισραήλ οι περισσότεροι άνθρωποι ήσαν αγρόται· μερικοί είχαν επιχειρήσεις ή εμπόρια. Οι παροιμίες του Βασιλέως Σολομώντος αποτελούσαν συμβουλή για τον Ισραήλ σε κάθε τομέα της ζωής. Ήσαν στην πραγματικότητα εμπνευσμένες συμβουλές του Θεού για το λαό. Μια απ’ αυτές τις παροιμίες λέγει: «Διάττατε το έργον σου έξω, και προετοίμαζε αυτό εις σεαυτόν, εν τω αγρώ· και έπειτα οικοδόμησον τον οίκον σου.» (Παροιμ. 24:27) Αυτή η παροιμία δείχνει ότι αποτελεί ευθύνη του ανδρός ν’ ασχολήται πρώτα με την εργασία του, η οποία προμηθεύει στην οικογένεια τ’ αναγκαία για ζωή και ασφάλεια, και κατόπιν να προσέξη το σπίτι.

Έτσι στον Ισραήλ δαπανούσαν πολλές ώρες στον αγρό κάθε μέρα, εκτός από το σάββατο. Αυτή η ημέρα αναπαύσεως εχρησιμοποιείτο γενικά για συζητήσεις και διδασκαλία στο νόμο του Θεού. Ο πατέρας χρησιμοποιούσε επίσης χρόνο για άλλα πράγματα. Αυτά περιελάμβαναν ταξίδια στην Ιερουσαλήμ για τις εορτές, χρόνο που εδαπανάτο για τον εορτασμό του τρυγητού και του θερισμού, για γάμους και άλλες δραστηριότητες, που ήσαν όλες εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές.

Οι θεόπνευστες παροιμίες, εφόσον έχουν να κάμουν με την ανθρωπίνη φύσι, η οποία δεν αλλάζει, μπορούν κατ’ αρχήν να έχουν εφαρμογή στη σύγχρονη κοινωνία. Είναι αλήθεια ότι περισσοτέρα πίεσις και έντασις υπάρχει επάνω στον καθένα, αλλά οι άνθρωποι γενικά έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Ο ρυθμός και η έντασις της εποχής μας θα είναι πολύ λιγώτερο καταπιεστικά και η ζωή πιο ευχάριστη και απολαυστική αν ο χρόνος, εκτός απ’ εκείνον που δαπανάται «εν τω αγρώ,» είτε πρόκειται για χωράφι είτε για εργοστάσιο, είτε για εμπορική εργασία, δαπανάται για την ‘οικοδόμησιν του οίκου’ του ανθρώπου.

Μια πρωταρχική απαίτησις είναι να έχη κανείς γνήσιο ενδιαφέρον για την ευημερία των τέκνων και για την οικοδόμησί των, ώστε να μπορούν τα τέκνα ν’ αντιμετωπίζουν και να χειρίζωνται προβλήματα της ζωής. Συνεπώς, ο χρόνος που είναι ελεύθερος από την εργασία μπορεί να δαπανάται, πρώτα, σε συζήτησι με την οικογένεια που να καλύπτη κάθε είδους ζητήματα. Κατόπιν προβλήματα, όταν προκύπτουν, θα συζητούνται πιο ελεύθερα με ειλικρίνεια, οπότε μπορούν να εξετασθούν απ’ όλες τις πλευρές και να λυθούν ή να διορθωθούν.

Ο πατέρας μπορεί να διατηρή την κατάλληλη σχέσι με το να έχη μαζί του το γυιο του όταν έχη ελεύθερο χρόνο από την κοσμική εργασία για να κάμη επισκευές στο σπίτι, ή να ασχοληθή με το αυτοκίνητο της οικογενείας ή με τη μηχανή για το κούρεμα του γρασιδιού. Καλό είναι να συμμετέχη το αγόρι ουσιαστικά στην εργασία· μαθαίνει έτσι να είναι πραγματικός άνδρας. Ομοίως, η μητέρα μπορεί να τακτοποιή έτσι τα πράγματα ώστε η κόρη της να την βοηθή στις δουλειές του σπιτιού που πρέπει να γίνουν. Μ’ αυτήν την εκπαίδευσι η θυγατέρα μεγαλώνει σαν πραγματική γυναίκα.

ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Εκείνοι οι οποίοι δέχονται τη Γραφή ως Λόγο του Θεού και οι οποίοι προσπαθούν ν’ ακολουθούν την κατεύθυνσί του έχουν τον πιο σαφή, πιο άμεσο τρόπο υποβοηθήσεως των τέκνων με πλήρη βεβαιότητα ότι κάνουν το ορθό. Ταυτοχρόνως χρησιμοποιούν τον ελεύθερο χρόνο των με τον πιο απολαυστικό και ικανοποιητικό τρόπο. Πώς συμβαίνει αυτό; Για ένα βοηθητικό παράδειγμα ας ρίξωμε μια σύντομη ματιά στο παράδειγμα που συναντούμε ανάμεσα στους μάρτυρας του Ιεχωβά. Είναι άνθρωποι που είχαν τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας σ’ αυτόν τον ταχυκίνητο αιώνα. Αλλά καθώς τους παρατηρεί κανείς διαπιστώνει ότι δεν βλέπουν αυτά τα πράγματα ως υπερβολικά φορτία. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς αρνούνται να δείχνουν τόσο ενδιαφέρον για την απόκτησι χρημάτων ώστε να θυσιάζουν όλο τον ελεύθερο χρόνο των. Φροντίζουν να θέτουν κατά μέρος αυτόν τον χρόνο.

Αυτό οφείλεται στο ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν στραφή στη Βίβλο για την έρευνα της ελπίδος που αυτή επιφυλάσσει. Από τη μελέτη της έχουν πεισθή ότι ο Δημιουργός, στον οποίον πράγματι ανήκει όλο το ανθρώπινο γένος, έχει ένα θαυμάσιο σκοπό για να χορηγήση ανακούφισι και ζωή μέσω της Μεσσιανικής βασιλείας του. Αισθάνονται λοιπόν ότι οφείλουν σ’ αυτόν πλήρη αφοσίωσι, ότι στην πραγματικότητα όλος ο χρόνος των πρέπει να δαπανάται με κάποιον ωφέλιμο τρόπο μέσα στα όρια των διευθετήσεων του.

Αυτοί οι Χριστιανοί μαθαίνουν από τη Γραφή την άποψι ότι η υπηρεσία του Θεού περιλαμβάνει σε μεγάλο βαθμό επικοινωνία με άλλους ανθρώπους. Αυτή είναι πράγματι η πιο ευχάριστη απασχόλησις που έχει προμηθεύσει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος. Όταν γνωστοποιούνται καλά πράγματα, αυτό αποτελεί μια ασύγκριτη ευχαρίστησι, και η απόλαυσίς της διαρκεί και ύστερ’ από το τέλος της συζητήσεως, επειδή είναι εποικοδομητική.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνήθως διευθετούν τον ελεύθερο χρόνο των ώστε ένα μεγάλο μέρος του να δαπανάται στη διακονία του Λόγου. Αυτό σημαίνει ότι τον ελεύθερο χρόνο της εργασίας των, συνήθως τ’ απογεύματα του Σαββάτου και τις Κυριακές, τον χρησιμοποιούν για να ενασχολούνται στο να μιλούν σε άλλους για τη Γραφή, για τις αρχές της και για την ελπίδα για το ανθρώπινο γένος που παρουσιάζει η βασιλεία του Θεού. Αυτό δεν το περιορίζουν στους φίλους και στις οικογένειές των, αλλά μιλούν σε ανθρώπους της γειτονιάς των, πηγαίνοντας στα σπίτια των. Παίρνουν μαζί και τα παιδιά των. Διεξάγουν Γραφικές μελέτες στα σπίτια ενδιαφερομένων ανθρώπων, συχνά σε άλλες ελεύθερες ώρες, όπως είναι τα βράδυα.

Είναι ενδιαφέρον και εξέχον γεγονός ότι, συζητώντας με πολλούς από αυτούς, διαπιστώνομε ότι ούτε ένας δεν είπε ποτέ, αφού είχε δαπανήσει μερικές ώρες σ’ αυτή την απασχόλησι, ότι είχε το αίσθημα ότι είχε σπαταλήσει το χρόνο του, ακόμη και αν είχε διαθέσει όλες τις ελεύθερες ώρες του την ημέρα εκείνη. Και χιλιάδες άτομα με τα οποία οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν δαπανήσει χρόνο συζητώντας ή μελετώντας τη Γραφή μ’ αυτόν τον τρόπο, αισθάνονται το ίδιο, μολονότι αυτό τους έχει στοιχίσει μια ώρα κάθε εβδομάδα από τον ελεύθερο χρόνο των.—Ματθ. 11:29, 30.

Αλλά η Γραφική μελέτη, η συζήτησις και η παρακολούθησις των εκκλησιαστικών συναθροίσεων δεν απασχολούν όλο τον ελεύθερο χρόνο των μαρτύρων του Ιεχωβά. Υπάρχουν περίοδοι ελευθέρου χρόνου που χρησιμοποιούνται για πλήρη αναψυχή, και μεγάλο μέρος αυτής της αναψυχής το βρίσκουν σε συναναστροφή με την οικογένεια και με φίλους. Διάφοροι είναι οι τρόποι με τους οποίους το κάνουν αυτό. Ίσως με το να πάρουν ένα γεύμα μαζί. Ή με το να έχουν ένα πικνίκ ή μια εκδρομή, ή ένα ταξίδι σε κάποιο γειτονικό μέρος που είναι ενδιαφέρον ή που προσφέρει αναψυχή. Έτσι ανταλλάσσουν σκέψεις, αισθήματα, ιδέες και πείρες που ξεκουράζουν από την πίεσι της καθημερινής ζωής και ενθαρρύνουν και οικοδομούν.—Ρωμ. 1:11, 12.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΗ;

Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από κάποιο ελεύθερο χρόνο για αναψυχή με τρόπο που να μπορούν να τον απολαμβάνουν πραγματικά, και δεν μπορεί κανείς να γίνη κριτής ενός άλλου όσον αφορά τον τρόπο αναψυχής που εκλέγει, εφόσον δεν παραβαίνει δίκαιες αρχές. Ένας μπορεί να ενασχολήται σ’ ένα χόμπυ, όπως την επεξεργασία ξύλου, την κατασκευή ραδιοφώνου, τη ζωγραφική, την ανθοκομία, τη φωτογραφία, το ράψιμο, το πλέξιμο, την εκμάθησι μιας γλώσσης, και άλλα. Ένας άλλος μπορεί να διαθέτη λίγο χρόνο για ν’ ακούση μια καλή μουσική, να διαβάση, να παρακολουθήση τηλεόρασι, να πάη περίπατο στο δάσος, να περιεργασθή τις προθήκες των καταστημάτων, ή να κάμη διάφορα άλλα πράγματα. Ακόμη και μόνο ανάπαυσις ή ύπνος μπορεί μερικές φορές να είναι το καλύτερο.

Εκείνο που απολαμβάνει ένας πιθανόν να φαίνεται χαμένος χρόνος στον άλλον. Αν όμως ο ίδιος το βρίσκη ξεκουραστικό και βοηθητικό για τον εαυτό του, και αν δεν το «παρακάνη,» αλλά είναι μετριοπαθής και διατηρεί ισορροπία, δεν πρέπει κανείς να τον κατακρίνη.

Ο απόστολος Παύλος συζητεί ωρισμένα ζητήματα, όπως το να φάγη κανείς ή να μη φάγη ωρισμένες τροφές, καθώς και την τήρησι μιας συγκεκριμένης ημέρας ως ημέρας αναπαύσεως ή ως συνήθους ημέρας. Κατόπιν λέγει σ’ αυτούς οι οποίοι έκριναν σύμφωνα με τις προσωπικές των ιδέες και γνώμες: «Συ δε, διατί κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και συ, διατί εξουθενείς τον αδελφόν σου; . . . έκαστος ημών περί εαυτού θέλει δώσει λόγον εις τον Θεόν. Λοιπόν ας μη κρίνωμεν πλέον αλλήλους· αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, το να μη βάλλητε πρόσκομμα εις τον αδελφόν, ή σκάνδαλον.» Αν ένα άτομο θεωρή κάτι εσφαλμένο για τον εαυτό του, θα ήταν εσφαλμένο γι’ αυτόν, όπως τονίζει περαιτέρω ο Παύλος: «Εις τον όστις στοχάζεται τι ότι είναι ακάθαρτον, εις εκείνον είναι ακάθαρτον.»—Ρωμ. 14:10-14.

Και αντιστρόφως, καθώς προχωρεί και λέγει ο απόστολος, δεν πρέπει να επιμένωμε στο «δικαίωμά» μας να κάνωμε κάτι, αν αυτό γίνεται αιτία αναστατώσεως ή προσκόμματος σε άλλους. Δεν μπορούμε ορθώς να χρησιμοποιούμε τη δικαιολογία ότι είναι «δική μας δουλειά,» αν πρόκειται για κάτι που δεν είναι πραγματικά ουσιώδες. Ο Παύλος συμβουλεύει: «Καλόν είναι το να μη φάγης κρέας, μηδέ να πίης οίνον, μηδέ να πράξης τι εις το οποίον ο αδελφός σου προσκόπτει.»—Ρωμ. 14:21.

Ο καθένας θα κάμη καλά να ρωτήση τον εαυτό του, Κάνω αρκετή σκέψι γύρω από τον τρόπο που χρησιμοποιώ τον ελεύθερο χρόνο μου; Μήπως τον σπαταλώ; ή τον χρησιμοποιώ για κάποιο ωφέλιμο σκοπό; Αν χρησιμοποιώ ένα βράδυ σε κάποια μορφή αναψυχής ή διασκεδάσεως, προσέχω τη μετριοπάθεια; ή παραμένω τόσο αργά ώστε την επομένη να είμαι νυσταλέος και μη αποδοτικός; Ή, αν το βράδυ αυτό συμπίπτη να είναι Σάββατο ή κάποιο βράδυ που είναι παραμονή μιας ημέρας αργίας, μήπως παραμένω αργά για να παρακολουθήσω μια ταινία ή ένα πρόγραμμα της τηλεοράσεως, ή κάνω κάτι άλλο που θα μ’ αναγκάση να ξυπνήσω αργά και να χάσω έτσι ένα από τα καλύτερα τμήματα της ημέρας; Αν η απάντησις είναι Ναι, και ειδικά αν αυτό συμβαίνη συχνά, τότε σημαίνει μη ισορροπημένη χρήσι του χρόνου και πρέπει να γίνη κάποια αλλαγή. Αν εκείνο που έχει κάμει ένα άτομο άφησε μέσα του ένα αίσθημα κενού, χωρίς ανταμοιβή, και αισθάνεται κάπως ένοχο λόγω της σπατάλης του χρόνου, αυτό θ’ αποτελούσε σημείον ότι πρέπει να γίνη κάποια αναθεώρησις στον τρόπο που διαθέτει τον ελεύθερο χρόνο του.

ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΘΡΟΙΖΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΟΜΙΛΟΣ

Όταν μια ή δύο ή τρεις οικογένειες βρίσκωνται μαζί, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μπορούν να γίνουν. Είναι καλό όταν τα παιδιά και οι μεγάλοι μπορούν να περιλαμβάνωνται στη συζήτησι ή σ’ εκείνα στα οποία ενασχολούνται. Γι’ αυτούς που αγαπούν τη Γραφή, προφανώς το πιο εποικοδομητικό και απολαυστικό απ’ όλα είναι να διαβάζουν όλοι με τη σειρά μερικά εδάφια, και κατόπιν να τίθενται ερωτήσεις και να προσφέρωνται σχόλια επί της ύλης. Οι αναγνώσται αυτού του περιοδικού ή του συνοδευτικού του περιοδικού Ξύπνα! ή άλλων εκδόσεων της Σκοπιάς μπορούν ν’ απολαύσουν την ανάγνωσι και συζήτησι ύλης απ’ αυτά με τον ίδιο τρόπο.

Μερικοί αγαπούν να παίζουν παιχνίδια. Αν παιχθούν παιχνίδια οποιουδήποτε είδους, που βασίζονται στη Γραφή ή άλλα, είναι καλό να ελαττώνεται το πνεύμα του ανταγωνισμού. Μ’ αυτό αποφεύγεται να διακρίνωνται ένα ή δύο άτομα από τον όμιλο, ενώ οι άλλοι αισθάνονται στενοχωρημένοι ή κατώτεροι. Γι’ αυτό πρέπει να εκλέγωνται παιχνίδια που δεν συντελούν στο να «προβάλλεται» ένα άτομο. Αφήνετε τα άτομα ελεύθερα να εκφράζωνται ή να σιωπούν. Οι ερωτήσεις που γίνονται μπορούν ν’ απευθύνωνται στον όμιλο μάλλον παρά σε οποιοδήποτε άτομο. Όποιος επιθυμεί να μιλήση μπορεί να το κάμη· αλλ’ όλοι μπορούν ν’ ακούσουν και να μαθαίνουν.

Κάτι σπουδαίο που πρέπει να ενθυμούμεθα σ’ όλες τις περιπτώσεις είναι ότι για ν’ απολαύσωμε εμείς κάτι δεν πρέπει αυτό να γίνεται εις βάρος του χρόνου κάποιου άλλου, του χρόνου που θα προτιμούσαν να τον χρησιμοποιήσουν σε κάτι άλλο. Όλοι πρέπει να χρησιμοποιούν καλή κρίσι όσον αφορά τη διάρκεια και τη συχνότητα των επισκέψεων. Οι παροιμίες και πάλι συμβουλεύουν σοφά: «Σπανίως βάλε τον πόδα σου εις τον οίκον του πλησίον σου, μήποτε σε βαρυνθή και σε μισήση.»—Παροιμ. 25:17.

ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗ

Η Γραφή προείπε ‘καιρούς κακούς’ ως ένα σημείο των ‘εσχάτων ημερών’ αυτού του συστήματος πραγμάτων που φθείρεται γοργά. (2 Τιμ. 3:1) Παρατηρούμε αύξησι του εγκλήματος και της ανηθικότητος, μαζί με πορνογραφικά θεάματα στους κινηματογράφους και στην έντυπη ύλη. Είναι ολοένα πιο επικίνδυνο να παρευρίσκεται κανείς εκεί όπου υπάρχουν συγκεντρωμένα πλήθη, σε κινηματογράφους, σε αθλητικά γεγονότα και σε άλλες κοσμικές μορφές διασκεδάσεως. Προσφάτως μόλις μια βόμβα ανακαλύφθηκε σ’ ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα της πόλεως της Νέας Υόρκης. Ληστείες, άδικες επιθέσεις, ακόμη και οχλαγωγίες αποτελούν απειλή γι’ αυτούς που παρευρίσκονται σε τέτοιες συγκεντρώσεις.

Μολονότι αυτή η κατάστασις είναι πραγματικότης, ο νέος που έχει δοκιμάσει τον τρόπο ζωής που συνηθίζεται σ’ αυτούς τους κακούς καιρούς είναι δυνατόν να βλέπη μερικές από τις «εξαιρετικές» διασκεδάσεις του ελκυστικές. Ίσως θελήση να «δοκιμάση» με τη σκέψι ν’ ακολουθήση μια πιο σοβαρή και σταθερή ζωή αργότερα. Όποιος κάνει τέτοιες σκέψεις πρέπει να σταθμίση ήρεμα τη στάσι του με τα λόγια του θεοπνεύστου συγγραφέως του βιβλίου του Εκκλησιαστού, ο οποίος συμβουλεύει: «Ευφραίνου, νεανίσκε, εν τη νεοτητί σου· και η καρδία σου ας σε χαροποιή εν ταις ημέραις της νεότητός σου· και περιπάτει κατά την όρασιν των οφθαλμών σου· πλην έξευρε, ότι δια πάντα ταύτα ο Θεός θέλει σε φέρει εις κρίσιν.»—Εκκλησ. 11:9.

Οι νέοι έχουν φυσικό ζήλο για τις απολαύσεις. Η καρδιά κλίνει προς τα εκεί. Ο Θεός, φυσικά, επιθυμεί ν’ απολαμβάνουν τη ζωή όχι μόνο οι νέοι, αλλά όλοι. Αλλά ο Θεός προειδοποιεί ιδιαιτέρως τους νέους ότι πρέπει να χαλιναγωγούν τις επιθυμίες των. (2 Τιμ. 2:22) Αν η απόλαυσις είναι αχαλίνωτη και τα πράγματα που γίνονται δεν είναι καλά, τότε το άτομο θα δώση λογαριασμό για τις πράξεις του στον Θεό. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, ο συγγραφεύς του βιβλίου «Εκκλησιαστής» συνεχίζει:

«Και αφαίρεσον τον θυμόν από της καρδίας σου, και απομάκρυνον την πονηρία από της σαρκός σου· διότι η νεότης και η παιδική ηλικία είναι ματαιότης.» Η νεότης είναι παροδική· δεν διαρκεί πολύ. Γι’ αυτό στη διάρκεια αυτής της περιόδου αποφεύγετε τις καταχρήσεις που διαφθείρουν και φέρνουν συμφορές και τη δυσμένεια του Θεού. Διαλέγετε κατάλληλη αναψυχή και απολαύσεις τώρα—Εκκλησ. 11:10.

Επειδή η εκλογή καλών ταινιών, και προγραμμάτων τηλεοράσεως καθώς και άλλων μορφών διασκεδάσεως που μπορείτε να κάμετε γίνεται ολοένα πιο περιωρισμένη, τόσο οι ηλικιωμένοι, όσο και οι νέοι πρέπει να είναι περισσότερο προσεκτικοί. Παραδόξως, αυτή η κατάστασις απεργάζεται καλό για τον Χριστιανό. Τείνει να στρέψη τη διάνοιά του πιο αποκλειστικά στα βασικά πράγματα που φέρνουν ικανοποίησι και αμοιβή. Ναι, τον υποχρεώνει να ‘πράττη τα πάντα προς δόξαν Θεού,’ και ταυτοχρόνως να οικοδομή και να συντελή σε ειρήνη.