Πώς η Οργάνωσις Πρέπει να Θεωρή την Αγνότητα
1, 2. (α) Πώς πρέπει να θεωρήται το ανθρώπινο φύλο, και γιατί έτσι; (β) Πώς τα εδάφια Γένεσις 1:27, 28 εξηγούν την προέλευσι και τον σκοπό του φύλου;
Η ΑΓΝΟΤΗΣ περιλαμβάνει και τα θέματα του φύλου. Στο φως του αγίου Λόγου του Θεού το φύλον είναι ιερό. Το φύλον δεν ανεπήδησε από μια τυφλή, άλογη, άσχετη προς την ηθική, τυχαία εξέλιξι, που εργάζεται για ένα ιδιοτελή σκοπό. Το ανθρώπινο φύλο, καθώς επίσης και το φύλο των ζώων, ψαριών, πουλιών, εντόμων και φυτών, είναι από τον Θεό. Είναι ο Θεός ανήθικος επειδή εδημιούργησε το φύλον; Όχι! Δεν ήταν δική του πρόθεσις αυτό το μεγάλο κύμα παραφροσύνης του φύλου, που σαρώνει τον κόσμο, καταλήγοντας σε κάθε είδος τρομερής κοινωνικής ασθενείας ή νόσου. Είχε την πρόθεσι, όπως το φύλον εξυπηρετήση ένα θαυματουργό σκοπό, τον σκοπό της αναπαραγωγής της ζωής στα διάφορα είδη της επάνω στη γη, περιλαμβανομένης και της ανθρωπίνης ζωής. Σε πολύ απλή γλώσσα το πρώτο κεφάλαιο της Αγίας Γραφής μάς εξηγεί την καταγωγή και τον σκοπό του φύλου στο ανθρώπινο γένος. Το πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως (του πρώτου βιβλίου της Γραφής), εδάφια είκοσι επτά και είκοσι οκτώ, λέγει:
2 «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς· και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.»
3. Σε αρμονία με αυτό, ποιον σκοπό επρόκειτο να εξυπηρετήσουν τα όργανα του φύλου, και γιατί πρέπει να θεωρούνται σαν κάτι το ιερόν;
3 Τα άρρενα όργανα του φύλου καθώς και τα θήλεα επρόκειτο να συνεργασθούν για την εκπλήρωσι αυτής της Θεόδοτης εντολής. Έτσι, τα όργανα του φύλου δεν είναι παιγνίδια για να διασκεδάζη κανείς μ’ αυτά, διότι μια τέτοια διασκέδασις δεν εξυπηρετεί τον θείο σκοπό. Καταλήγουν σε βλάβη όχι μόνο των οργάνων του φύλου αλλά ολοκλήρου του ατόμου, που προσπαθεί να παίξη με αυτόν τον τρόπο. Τα όργανα του φύλου, αντί να είναι παιγνίδια, εξυπηρετούν ένα σοβαρώτατο σκοπό. Γι’ αυτόν τον λόγο, τα άρρενα όργανα του φύλου, καθώς και τα θήλεα, πρέπει να θεωρούνται σαν κάτι το ιερόν. Έχουν να κάμουν με τη ζωή, ειδικά τη ζωή μιας ερχομένης ανθρωπίνης γενεάς.
4. Πρέπει να θεωρήται ιερή η ζωή της ερχομένης γενεάς, και πώς μπορεί η έκτη από τις Δέκα Εντολές να παραβιασθή σχετικά μ’ εκείνη τη γενεά από τη σεξουαλική ζωή ενός;
4 Εν πρώτοις, η ίδια η ζωή δεν είναι μήπως ένα δώρο από τον Θεό, και είναι επομένως ιερή; Η ζωή κάθε ανθρωπίνου πλάσματος που αναπνέει τώρα τον αέρα πρέπει να θεωρήται ιερή. Δεν πρέπει εξ άλλου και η ζωή της ερχομένης γενεάς να θεωρήται, επίσης, ιερή; Ναι, πρέπει. Θυμηθήτε την έκτη και εβδόμη από τις Δέκα Εντολές, όπως εδόθησαν από τον Θεό στον προφήτη του Μωυσή για το έθνος του Ισραήλ: «Μη φονεύσης. Μη μοιχεύσης.» (Έξοδ. 20:13, 14) Θέλετε να φονεύσετε ή έστω να καταστήσετε ανάπηρη την ερχομένη γενεά, ένα βρέφος, ένα παιδί; Μπορείτε να το κάμετε αυτό, αν παραβιάζετε τα όργανα του φύλου, με το να τα χρησιμοποιήτε κατά τρόπο αντίθετο προς τον σκοπό και τον νόμο του Θεού σχετικά με αυτά, επομένως κατά ένα ανήθικο τρόπο, ο οποίος επιφέρει αηδείς ασθένειες, που επηρεάζουν θανάσιμα τους απογόνους του ανθρώπου.
5, 6. (α) Πώς πρέπει να θεωρήται το σπέρμα της ζωής που ετέθη στον άνδρα και τη γυναίκα, και πώς πρέπει να θεωρήται η ζωή μέσα στη μήτρα της γυναικός; (β) Πώς το γεγονός αυτό εξηγείται στον νόμο του Θεού στην Έξοδο 21:22-25;
5 Η ζωή, ως ένα δώρο από τον Θεό, είναι ιερή. Επομένως το σπέρμα της ζωής που έθεσε ο Θεός στον άνδρα και τη γυναίκα είναι ιερό και προορίζεται να εξυπηρετήση τον ευγενή θείο σκοπό. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν η ζωή ενός ατόμου της ερχομένης γενεάς είχε αρχίσει μέσα στη μήτρα μιας γυναικός, η ζωή εκείνη εθεωρείτο ιερή. Για τον φόνο της είχε καθορισθή ως ποινή η αφαίρεσις της ζωής του φονέως. Στον νόμο του Θεού μέσω του Μωυσέως το αγέννητο βρέφος, το έμβρυο, μέσα στη μήτρα της γυναικός εθεωρείτο ως μια ζωή, με το δικαίωμα να ζήση μέσω γεννήσεως από τη μητέρα του.
6 Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο ύστερ’ από εκείνο, που αναφέρει τις Δέκα Εντολές, ο νόμος του Θεού έλεγε: «Εάν μάχωνται άνδρες, και πατάξωσι γυναίκα έγκυον, και εξέλθη το παιδίον αυτής, δεν συμβή όμως συμφορά· θέλει εξάπαντος κάμει αποζημίωσιν ο πατάξας, οποίαν ο ανήρ της γυναικός επιβάλη εις αυτόν· και θέλει πληρώσει, κατά την απόφασιν των κριτών. Αν όμως συμβή συμφορά, τότε θέλεις δώσει ζωήν αντί ζωής, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος, χείρα αντί χειρός, πόδα αντί ποδός, καύσιμον αντί καυσίματος, πληγήν αντί πληγής, κτύπημα αντί κτυπήματος.» (Έξοδ. 21:22-25) Έτσι ζωή αντί ζωής έπρεπε να δοθή σ’ αυτή την περίπτωσι.
7. (α) Συναφώς με αυτό, πώς υπολογίζουν την ηλικία τους μερικοί λαοί της Ανατολής; (β) Πώς πρέπει να θεωρήται το ανθρώπινο έμβρυο, και επομένως η καταστροφή του ποια παραβίασι σημαίνει;
7 Πολύ σχετικά με αυτό το γεγονός, μερικοί λαοί της Ανατολής, όπως οι Κορεάται, υπολογίζουν την ηλικία τους στη ζωή από τον καιρό που συνελήφθησαν στη μήτρα της μητέρας των, όχι από την ημέρα της γεννήσεώς των. Αυτό τονίζει το γεγονός ότι το ανθρώπινο έμβρυο είναι ένα ζωντανό πλάσμα και δεν πρέπει να καταστραφή σε κανένα στάδιο. Ο Δρ Ι. Μπ. Γκλεν, στο βιβλίο του Η Γραφή και η Σύγχρονος Επιστήμη (σελίς 176, παράγραφος 2, έκδοσις 1963),a λέγει σχετικά με το έμβρυο που είναι ικανό να ζήση: «Το βιώσιμο έμβρυο μέσα στη μήτρα είναι ένα ανθρώπινο άτομο, επομένως η καταστροφή του είναι μία παραβίασις της έκτης εντολής.»
8. (α) Τι μπορεί να λεχθή για την κακή χρήσι του σπέρματος ζωής του άρρενος, και ποια Γραφική εξεικόνισι έχομε σχετικά με αυτό; (β) Πώς επιδεικνύεται έλλειψις σεβασμού για τη ζωή στην περίπτωσι ενός νόθου τέκνου;
8 Αντιστοίχως, το ζωογόνο σπέρμα στον άρρενα δεν πρέπει να τυγχάνη εκουσίας κακής χρήσεως. Θυμηθήτε την περίπτωσι του Αυνάν, υιού του πατριάρχου Ιούδα. Αρνήθηκε να εκπληρώση το καθήκον του για να προμηθεύση ένα άρρενα κληρονόμο του νεκρού αδελφού του Ηρ με το να έχη σεξουαλικές σχέσεις με την άτεκνη χήρα Θάμαρ. Ο Θεός εθανάτωσε τον Αυνάν, όχι ακριβώς γι’ αυτή την μη αδελφική διαγωγή του, αλλά διότι το σπέρμα αναπαραγωγής, που έπρεπε να δώση ζωή σ’ ένα κληρονόμο για το νεκρό αδελφό του, εχύθη σκοπίμως κατά γης. Γι’ αυτό ο Αυνάν ήταν άξιος μεγαλυτέρας τιμωρίας από το να λύση η Θάμαρ—η οποία παρέμεινε χήρα—το υπόδημα από το πόδι του και να εμπτύση στο πρόσωπό του και να ειπή μπροστά σε πρεσβυτέρους μάρτυρας: «Ούτω θέλει γίνεσθαι εις τον άνθρωπον, όστις δεν θέλει να οικοδομήση τον οίκον του αδελφού αυτού.» (Δευτ. 25:9· Γεν. 38:6-10) Εξ άλλου, κανένας άνδρας δεν θα έπρεπε να εμπλακή σε σεξουαλική ανηθικότητα και να δώση αρχή σε μια άλλη ανθρωπίνη ζωή, την οποία δεν θέλει, διότι αυτή θα ήταν μια αθέμιτη ζωή. Επειδή είναι αθέμιτη, σκέπτεται να εγκαταλείψη το βρέφος και ποτέ να μην ασκήση ιδιοκτησία επ’ αυτού ή να ομολογήση ότι είναι ο πατέρας αυτού του νόθου παιδιού. Μια τέτοια πορεία δεν δείχνει καθόλου σεβασμό προς την ανθρωπίνη ζωή, προς τη ζωή ενός αβοηθήτου βρέφους.
9. Πότε είναι η εντρύφησις σε σεξουαλικές σχέσεις αμάρτημα του συμμετέχοντος εναντίον του ιδίου του σώματός του;
9 Οποιοσδήποτε διαπράττει σεξουαλική ανηθικότητα όχι μόνο παραβαίνει τον νόμο του Θεού εναντίον της μοιχείας και πορνείας, αλλ’ αμαρτάνει και εναντίον του ιδίου του σώματος, γεγονός το οποίον σαφώς δηλώνεται από τον Παύλο στην 1 Κορινθίους 6:18. Όταν επέρχεται σεξουαλική ένωσις σ’ ένα νόμιμον, Γραφικόν γάμο, δεν αποτελεί παράβασι του νόμου του Θεού ή αμαρτία εναντίον του σώματος του νυμφευμένου προσώπου. Είναι σε αρμονία με την εντολή του Θεού στον πρώτον άνδρα και γυναίκα, όταν ήσαν στη φυσική τελειότητα και αθωότητά των.
10. Τι παράγει για κάποιον η αμαρτία εναντίον του ιδίου του σώματος;
10 Η Χριστιανική προς Εβραίους επιστολή (13:4) λέγει: «Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας, και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.» Η διαγωγή των μοιχών και πόρνων, που αμαρτάνουν εναντίον του ιδίου των σώματος, είναι εκείνη, η οποία φέρνει τις απαίσιες κοινωνικές ασθένειες και διαστρέφει έτσι τον θείο σκοπό, εξευτελίζοντας τα όργανα του φύλου, τα οποία ο Θεός εδημιούργησε για τόσο υψηλούς σκοπούς και περιβάλλει με τόση σπουδαιότητα και αξιοπρέπεια. Συνεπώς, δεν θα έπρεπε να είσθε ευχαριστημένοι για το ότι οι γονείς σας έζησαν μια ηθικώς καθαρή ζωή τόσο πριν όσο και μετά τον γάμο τους;
11. (α) Σύμφωνα με ό,τι έχει θέσει ο Θεός ενώπιον του ανδρός και της γυναικός στην Εδέμ, τι δικαίωμα έχει κάθε άνθρωπος, και τι, επομένως, δεν έχουν οι άλλοι δικαίωμα να κάμουν; (β) Σεβασμό προς τα σώματα τίνων πρέπει να δείχνωμε;
11 Αρχικά, ο νόμιμος γάμος ήταν η φυσική προοπτική, που έθεσε ο Θεός ενώπιον του ανδρός και της γυναικός. Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να διάγη μια καθαρή ζωή με την πρόβλεψι ενός εντίμου γάμου. Κανένα άτομο δεν έχει το δικαίωμα να μολύνη τον συνάνθρωπό του, που έχει ένα τέτοιο Θεόδοτο προνόμιο, με το να επιβάλη σεξουαλική ανηθικότητα επάνω στον συνάνθρωπό του ή με το να τον δελεάζη προς αυτή την κατεύθυνσι. Κανένα ιδιοτελές άτομο δεν έχει το δικαίωμα να φθείρη το προνόμιο και την προοπτική του συνανθρώπου του για ένα έντιμο, ευτυχισμένο, υγιή γάμο. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίση κάποιον από το να έχη ένα τέτοιο επιθυμητό γάμο με το να κάνη κακή χρήσι των οργάνων του φύλου ή λειτουργιών αυτού του ατόμου. Οφείλομε να σεβώμεθα τα σώματα των άλλων ατόμων καθώς και το δικό μας. Επομένως, καμμιά Χριστιανή κόρη δεν θα έπρεπε να γίνη σαν ένα κοινής χρήσεως προσόψιον, επάνω στο οποίον ο καθένας μπορεί να σπογγίση τα χέρια του μέσω ανηθικότητος. Ποιος άνδρας, που σέβεται τον εαυτό του, που αποδίδει σημασία στην καλή υγεία, θα ήθελε να σπογγίση τα χέρια του σ’ ένα ακάθαρτο κοινής χρήσεως προσόψιον, με το να νυμφευθή μια κόρη, η οποία γίνεται μια κοινή γυναίκα, μια πόρνη; Νέες, μη γίνεσθε ένα ακάθαρτο «προσόψιον» κοινής χρήσεως, προσιτό στα ακάθαρτα χέρια του οιουδήποτε πόρνου, του οιουδήποτε συμβολικού ‘κυνός’.
12. Ποιο είναι το επιχείρημα του Παύλου στην 1 Κορινθίους 12:23-25, και επομένως ποια μέλη του σώματος περιλαμβάνονται;
12 Οφείλομε ν’ αποδίδωμε τιμή στα όργανα του φύλου μας. Ο Παύλος είπε προς τους Κορινθίους Χριστιανούς: «Εκείνα [τα μέλη] τα οποία νομίζομεν ότι είναι τα ατιμότερα του σώματος, εις ταύτα αποδίδομεν τιμήν περισσοτέραν· και τα άσχημα ημών έχουσι περισσοτέραν ευσχημοσύνην. Τα δε ευσχήμονα ημών δεν έχουσι χρείαν. Αλλ’ ο Θεός συνεκέρασε το σώμα, δώσας περισσοτέραν τιμήν εις το ευτελέστερον, δια να μη ήναι σχίσμα εν τω σώματι, αλλά να φροντίζωσι τα μέλη το αυτό υπέρ αλλήλων.»—1 Κορ. 12:23-25.
13. Σε ποια ατιμία που γίνεται στο ανθρώπινο σώμα καλεί την προσοχή το Ρωμαίους 1:24, και ως πότε θα επιτρέψη ο Θεός να προχωρήση αυτό;
13 Όσοι εντρυφούν σε σεξουαλική ακαθαρσία ή ανηθικότητα ατιμάζουν τα σώματά των. «Δια τούτο», λέγει ο Παύλος προς τους Ρωμαίους Χριστιανούς, «και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός δια των επιθυμιών των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν, ώστε να ατιμάζωνται τα σώματα αυτών μεταξύ αυτών.» (Ρωμ. 1:24) Μέχρι της επικειμένης μάχης του Αρμαγεδδώνος και ωσότου δεθή και ριφθή στην άβυσσο Σατανάς ο Διάβολος μαζί με τους δαίμονές του, ο Θεός αφήνει να επικρατή η ανηθικότης επάνω στη γη και να αυξάνη, σύμφωνα με τις εξευτελιστικές επιθυμίες των αμαρτωλών του κόσμου. Αλλά οι πόρνοι, μοιχοί, σοδομίται και όσες ασκούν Λεσβιασμόν δεν θα επιζήσουν στη δικαία νέα διάταξι του Θεού.
14. Τι είδους σκοπός επρόκειτο να εξυπηρετηθή με τον ανθρώπινο γάμο, και τούτο είναι σε αρμονία με ποιο θέλημα του Θεού που αφορά όλες τις λειτουργίες της ζωής μας;
14 Ο γάμος των ανθρωπίνων φύλων υπήρξε σκοπός του Δημιουργού Θεού και εθεσπίσθη από εκείνον για να εξυπηρετήση ένα ευτυχή σκοπό, το σκοπό να γεμίση μία παραδεισιακή γη με μία υγιά, δικαία φυλή τελείων ανδρών και γυναικών. Ο Δημιουργός μας ήταν εκείνος, ο οποίος διεμόρφωσε τις προθέσεις του και έκαμε διευθετήσεις για όλες τις λειτουργίες της ζωής μας. Σύμφωνα με το θέλημά του, όλες οι λειτουργίες της φυσιολογικής μας ζωής έγιναν για να είναι ευτυχισμένες και υγιείς. Τούτο περιλαμβάνει τη σπουδαία σεξουαλική ένωσι για τη σύλληψι τέκνων προς εξάπλωσιν της ανθρωπίνης οικογενείας και πλήρωσι ολοκλήρου της γης με ανθρώπινα πλάσματα κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού.—Γεν. 1:26-28.
15. Η υπακοή στην εντολή του Θεού να γεμίσουν τη γη τι είδους πείρα επρόκειτο να είναι για τον άνδρα και τη γυναίκα, αλλά έξω από ποια σχέσι δεν έπρεπε αυτή η πείρα ν’ απολαμβάνεται;
15 Σύμφωνα με τον τρόπο που έκαμε ο Θεός το άρρεν και το θήλυ, η υπακοή των στην εντολή του να γεμίσουν τη γη με το είδος των δεν επρόκειτο να είναι ένα έργο δύσκολο γι’ αυτούς, ένα βάρος. Επρόκειτο να είναι μια ευχάριστη, τερπνή ενέργεια, η οποία συντελούσε στην ανέκφραστη ευτυχία του να ζη ένας και να υπηρετή τον Θεό. Ποιοί, όμως, επρόκειτο να το απολαύσουν αυτό; Έγγαμοι άνθρωποι, εκείνοι τους οποίους ο Θεός ήνωσε μαζί, εκείνοι οι οποίοι μέσω ενός εντίμου, νομίμου γάμου θα εγίνοντο μία σαρξ και θα παρέμεναν σ’ αυτή την κατάστασι. Όσοι προσπαθούν ν’ απολαύσουν την έκστασι της σεξουαλικής ενώσεως έξω από τον γαμήλιο δεσμό δεν τιμούν τον Θεόν, τον παρακούουν.
16. (α) Τι μας βοηθεί να υπερνικήσωμε τα ζωώδη πάθη; (β) Γιατί τα όργανα του φύλου δεν πρέπει να λατρεύωνται;
16 Η ορθή άποψις αυτών των ζωτικών συμφερόντων σύμφωνα με την θεόπνευστη Αγία Γραφή μάς βοηθεί να υπερνικήσωμε τα ζωώδη πάθη και να φυλαγώμεθα από ασελγή σχέδια του πώς να ικανοποιήσωμε πρόωρα τη σεξουαλικά εξημμένη σάρκα μ’ ένα ανήθικο τρόπο. (2 Σαμ. 13:1-14) Ας έχωμε πάντοτε υπ’ όψι μας τον σκοπό του Θεού για τον οποίο μας επροίκισε με όργανα του φύλου. Ας τα θεωρούμε σύμφωνα με την ιερή τους εμφάνισι. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ουδένα λόγο ότι πρέπει να λατρεύωμε τα όργανα του φύλου και να ενασχολούμεθα σε φαλλική λατρεία, διαπράττοντας ανηθικότητα ως ένα θρησκευτικό προνόμιο και θρησκευτική υποχρέωσι. Τα όργανα του φύλου δεν έχουν γίνει για να λατρεύωνται, ούτε και νοερώς ακόμη με το να σκέπτεται κανείς συνεχώς ή πρωτίστως τα όργανα του φύλου και τις λειτουργίες των. Τα όργανα του φύλου δεν έχουν δώσει ζωή στην ανθρώπινη οικογένεια. Αποτελούν μόνο τα θαυμαστά μέσα, με τα οποία μεταβιβάζεται η ζωή στα παιδιά μας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
17. Από αυτή την άποψι, πού πρέπει να απευθύνεται λατρεία, και τι είναι, επομένως, η λατρεία του φύλου;
17 Ο Δημιουργός Θεός είναι η ιερή «Πηγή της ζωής». Μόνον Αυτός είναι Εκείνος που πρέπει να λατρεύεται ως ο Δοτήρ της ζωής στο ανθρώπινο γένος και ο Δοτήρ των οργάνων αναπαραγωγής για την αύξησι της ανθρωπίνης οικογενείας. (Ψαλμ. 36:9) Η λατρεία του φύλου είναι συνεπώς ειδωλολατρία. Φυσικά, οδηγεί σε ηθική ακαθαρσία. Αποφύγετέ την με κάθε τρόπο.
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩΜΕ ΚΑΘΑΡΟΙ, ΑΓΝΟΙ
18. (α) Γιατί ειδικώς στην περίπτωσι των αφιερωμένων Μαρτύρων στην Κοινωνία Νέου Κόσμου πρέπει η ζωή να θεωρήται ιερή; (β) Τι είναι πιθανόν να προκύψη από ανήθικη διαγωγή, αλλά τι είναι βέβαιο ότι θα προκύψη για εκείνους που μετέχουν;
18 Εμείς που είμεθα συνταυτισμένοι με την Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά οφείλομε να έχωμε πάντοτε υπ’ όψι μας ότι αυτή η ίδια η ζωή είναι ιερή, διότι είναι ένα δώρον από την ιερή ουρανία «Πηγή της ζωής». Αλλά ειδικά στην περίπτωσί μας είναι ιερή η ζωή διότι έχομε αφιερώσει τη ζωή μας στον Ιεχωβά Θεό μέσω του μεγίστου Δημοσίου Υπηρέτου του, του Αρχιερέως του, Ιησού Χριστού. Ευρισκόμεθα κάτω από υποχρέωσι και εντολή να καλέσωμε και βοηθήσωμε άλλους να έλθουν στο «ύδωρ της ζωής», δηλαδή, στις προμήθειες του Θεού για αιώνια ζωή στη νέα του διάταξι δικαιοσύνης. (Αποκάλ. 22:17) Δεν αρμόζει σ’ εμάς, λοιπόν, να κάνωμε κατάχρησι των Θεόδοτων φυσικών μας δυνάμεων μεταβιβάσεως ζωής στους απογόνους με ανήθικη διαγωγή μεταξύ των φύλων. Μία τέτοια διαγωγή πιθανόν να καταλήξη σε νόθους, παρανόμους απογόνους, οι οποίοι να είναι ζωντανοί μάρτυρες της επονειδίστου κρυφής διαγωγής των γονέων των ή σε μια αηδή κοινωνική νόσο. Ασφαλώς, όμως, θα καταλήξη στην καταδίκη από τον αγνής διανοίας Δημιουργό, ο οποίος έκαμε τον άνδρα και τη γυναίκα για ένα έντιμο, ευτυχή σκοπό. Αν ένας παραμείνη κάτω από την καταδίκη του σημαίνει γι’ αυτόν στέρησι της αιωνίου ζωής διότι έκαμε κατάχρησι της ζωής και της δυνάμεως μεταβιβάσεως της ζωής.
19, 20, (α) Σύμφωνα με την 1 Ιωάν. 3:2, 3, ποιον πρέπει να κάνωμε πρότυπό μας καθαρότητος; (β) Γιατί ειδικά όσοι αποτελούν το πνευματικό υπόλοιπο οφείλουν να το κάμουν αυτό, σε αρμονία με την ελπίδα των;
19 Για να βοηθηθούμε να εξέλθωμε από την ακάθαρτη κατάστασι και να παραμείνωμε μακριά απ’ αυτή, έχομε ανάγκη να κάνωμε τον Θεό πρότυπο ή υπόδειγμά μας καθαρότητος ή αγνότητος. Ο ηλικιωμένος απόστολος Ιωάννης είπε στους Χριστιανούς, οι οποίοι είχαν την ουρανία κλήσι: «Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού· και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν· διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι. Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν, καθαρίζει εαυτόν καθώς εκείνος είναι καθαρός.»—1 Ιωάν. 3:2, 3.
20 Όσοι αποτελούν το πνευματικό υπόλοιπον, που αναμένουν να καταστούν μέλη της ουρανίας βασιλείας του Θεού υπό τον Ιησού Χριστό και να ιδούν τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον, οφείλουν με κάθε τρόπο να ζουν σε αρμονία με την ελπίδα των να ιδούν αυτόν τον καθαρόν, αγνόν Θεό όπως πράγματι είναι. Πώς θα μπορούσαν και να ελπίζουν ακόμη να γίνουν όπως αυτός στους ουρανούς, όταν δεν έχουν καθαρίσει τη ζωή των πρώτα εδώ στη γη; Πώς θα μπορούσαν και να επιθυμήσουν ακόμη να γίνουν όπως αυτός, αν μέχρι του θανάτου των εδώ επάνω στη γη συνέχισαν ν’ αγαπούν την ακαθαρσία, την ασέλγεια και ηθική ρυπαρότητα και δεν καλλιέργησαν την απόλαυσι των καθαρών ιδιοτήτων, οι οποίες κάνουν τον Θεό αυτό που είναι; Δεν θα μπορούσαν να το κάμουν αυτό.
21. Γιατί οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι με γήινες προσδοκίες έχουν ανάγκη να παραμείνουν, επίσης, καθαροί;
21 Το ίδιο συμβαίνει και με όλα εκείνα τα όμοια με πρόβατα άτομα, τα οποία απεχωρίσθησαν από τους ομοίους με ερίφια ανθρώπους των εθνών. (Ματθ. 25:31-46) Έθεσαν την ελπίδα των στον ίδιο Θεό. Σε αρμονία με την ελπίδα των να ζήσουν σε μια τελείως καθαρή και δικαία παραδεισιακή γη μετά τον Αρμαγεδδώνα, οφείλουν να καθαρίσουν τη ζωή των τώρα. Έχουν ανάγκη να παραμείνουν καθαροί.
22, 23. (α) Επειδή η ελπίδα μας είναι σε αρμονία με τι θα βοηθηθούμε να παραμείνωμε καθαροί, και γιατί; (β) Επειδή ανεγεννήθησαν, τι λέγει ο Πέτρος ότι πρέπει ν’ αποβάλουν τα πνευματικά τέκνα του Θεού;
22 Η ελπίδα μας,—αν δεν θέλωμε ν’ απογοητευθούμε, πρέπει να είναι σε αρμονία με την αλήθεια του Θεού. Ωσάν το νερό, με το οποίο πλυνόμεθα και λουόμεθα για να είμεθα καθαροί, η αλήθεια του γραπτού Λόγου του Θεού μάς βοηθεί να καθαρισθούμε και να παραμείνωμε καθαροί, ατομικώς και ως μία Κοινωνία Νέου Κόσμου. Αφού καθαρίσωμε τη ζωή ή ψυχή μας με το να ζούμε σύμφωνα με την αλήθεια, υπάρχει και κάτι άλλο που έχομε ανάγκη να κάνωμε με ένα καθαρό, αγνό τρόπο. Ο απόστολος Πέτρος το δείχνει αυτό, όταν γράφη στους Χριστιανούς, οι οποίοι είχαν εξέλθει από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη στην εποχή του:
23 «Καθαρίσαντες λοιπόν τας ψυχάς σας με την υπακοήν της αληθείας δια του πνεύματος, προς φιλαδελφίαν ανυπόκριτον, αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους εκ καθαράς καρδίας· επειδή ανεγεννήθητε ουχί εκ φθαρτού σπέρματος, αλλά αφθάρτου, δια του λόγου του Θεού του ζώντος και μένοντος εις τον αιώνα. Διότι “πάσα σαρξ είναι ως χόρτος, και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου· εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος αυτού εξέπεσεν· ο λόγος όμως του Ιεχωβά μένει εις τον αιώνα.” Και ούτος είναι ο λόγος ο ευαγγελισθείς εις εσάς. Απορρίψαντες λοιπόν πάσαν κακίαν και πάντα δόλον, και υποκρίσεις, και φθόνους, και πάσας καταλαλίας, επιποθήσατε, ως νεογέννητα βρέφη [τα οποία είναι αθώα από κάθε σεξουαλική επιθυμία], το λογικόν άδολον γάλα, δια να αυξηθήτε δι’ αυτού· επειδή εγεύθητε “ότι αγαθός ο Κύριος”.»—1 Πέτρ. 1:22 έως 2:3, ΜΝΚ.
24. (α) Σε αρμονία με τους λόγους του Πέτρου, κατά ποιον τρόπο οφείλομε να γίνωμε ως «νεογέννητα βρέφη»; (β) Επομένως, κατά ποιον τρόπο οφείλομε να είμεθα πλήρως ανεπτυγμένοι άνδρες και γυναίκες;
24 Τα νεογέννητα βρέφη αγόρια και κορίτσια δεν γνωρίζουν τι είναι το φύλον. Δεν έχουν ακάθαρτες σεξουαλικές επιθυμίες. Γι’ αυτό, ο απόστολος Πέτρος λέγει ότι οι Χριστιανοί οφείλουν να ‘απορρίψουν πάσαν κακίαν’. Πρέπει να γίνωμε σαν «νεογέννητα βρέφη» όσον αφορά την αθωότητα σ’ αυτό το σημείο. Οφείλομε να είμεθα άνδρες και γυναίκες πλήρως ανεπτυγμένοι όσον αφορά την κατανόησι του τι είναι φύλον και όσον αφορά την ηθική μας εγκράτεια. Ο απόστολος Παύλος είχε αυτό στο νου, όταν έγραφε στην εκκλησία της Κορίνθου αυτά τα λόγια: «Αδελφοί, μη γίνεσθε παιδία κατά τας φρένας· αλλά γίνεσθε νήπια μεν εις την κακίαν, τέλειοι όμως εις τας φρένας.»—1 Κορ. 14:20.
25. (α) Ποιο είδος υγιεινής χρειάζεται επί πλέον της σωματικής υγιεινής; (β) Ποιο είδος περιτομής πρέπει ν’ αποκτήση ένας Χριστιανός, και πώς;
25 Συνεπώς, χρειαζόμεθα διανοητική υγιεινή κατάστασι καθώς, επίσης, και σωματική. Μεταξύ των αρχαίων Ιουδαίων, που ήσαν κάτω από τον νόμο του Ιεχωβά μέσω του Μωυσέως, η περιτομή της σαρκός των αρρένων απεδείχθη πολύ υγιεινή κι εβοήθησε στην προστασία της υγείας τόσο των αρρένων όσο και των θηλέων Ιουδαίων. Οι Χριστιανοί, οι οποίοι έχουν απαλλαγή από αυτόν τον νόμο της περιτομής, οφείλουν, εν τούτοις, να κάμουν την ‘περιτομή της καρδίας’. Κανένας Χριστιανός δεν θα μπορούσε να γίνη ένας πνευματικός Ιουδαίος στα όμματα του Θεού εάν δεν έχη αυτή την περιτομή «της καρδίας, κατά πνεύμα.» (Ρωμ. 2:28, 29) Ασφαλώς το πνεύμα του Θεού χρειάζεται για να γίνη αυτή η περιτομή.
26. Για να απολαμβάνωμε διανοητική υγιεινή κατάστασι, τι μας λέγει ο Παύλος να κάνωμε στην Φιλιππησίους 4:8, 9;
26 Για να έχωμε διανοητική υγιεινή κατάστασι, η οποία οδηγεί, επίσης, σε σωματική υγιεινή κατάστασι, είναι ανάγκη να έχωμε τη διάνοιά μας προσηλωμένη σε εποικοδομητικά πράγματα. Για να μας συμβουλεύση να το κάνωμε αυτό, ο απόστολος Παύλος γράφει: «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε. Εκείνα τα οποία και εμάθετε, και παρελάβετε, και ηκούσατε, και είδετε εν εμοί, ταύτα πράττετε· και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.»—Φιλιππησ. 4:8, 9.
27. Με ποιο είδος ελατηρίου οφείλομε να κηρύττωμε τον Χριστό, και τίνος το παράδειγμα μας βοηθεί να το πράξωμε;
27 Ο απόστολος Παύλος είπε ότι στη Ρώμη, όπου εκρατείτο φυλακισμένος, οι εχθροί του εκήρυτταν τον Χριστόν με φθονερό, ακάθαρτο ελατήριο, αλλά, εκ παραλλήλου, «τινές . . . από καλής θελήσεως κηρύττουσι τον Χριστόν . . . [αυτοί κηρύττουν] εξ αγάπης, εξεύροντες ότι είμαι τεταγμένος εις απολογίαν του ευαγγελίου.» Γι’ αυτόν τον λόγο ο Παύλος έχαιρε. (Φιλιππησ. 1:15-18) Ώστε, το να σκεπτώμεθα τον Παύλο και να ενεργούμε όπως αυτός ενεργούσε θα μας βοηθήση να παραμείνωμε καθαροί.
28. Αν θέλωμε να είμεθα σοφοί με ουράνια σοφία, τι πρέπει να είμεθα «πρώτον»;
28 Επιθυμούμε να είμεθα σοφοί με ουρανία σοφία, δεν είν’ έτσι; Τότε θα είμεθα αγνοί, καθαροί. Οι ακάθαρτοι δεν είναι σοφοί, αλλά είναι ζωώδεις. Ο μαθητής Ιάκωβος, λίγο πριν επιτιμήση εκείνους, οι οποίοι είναι πνευματικοί μοιχοί, λέγει: «Η άνωθεν όμως σοφία, πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών, αμερόληπτος και ανυπόκριτος.» (Ιάκ. 3:15 έως 4:4) Ενθυμείσθε, λοιπόν, ότι η ουρανία σοφία «πρώτον . . . είναι καθαρά.»
29. Σε αρμονία με την περίπτωσι του αρχαίου Ισραήλ όταν αυτός τηρούσε το νόμο του Θεού, ποιο θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα των προσπαθειών μας να κρατήσωμε την οργάνωσι καθαρή και αγνή;
29 Αποτελεί μέρος της ουρανίας σοφίας για μας το ν’ αγωνιζώμεθα να κρατήσωμε την Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά καθαρή, αγνή. Τ’ αποτελέσματα του συνεχούς αγώνος προς αυτή την κατεύθυνσι γίνονται πάντοτε έκδηλα, με τις ευλογίες του Θεού. Όσον αφορά τον αρχαίο Ισραήλ, η τήρησις από μέρους των τών νόμων και εντολών του Ιεχωβά τους έκαμε το πιο υγιές έθνος πάνω στη γη, ελευθέρους από πολλές κοινωνικές νόσους που έπλητταν τα ειδωλολατρικά έθνη. (Δευτ. 28:1-10, 15, 27-37) Αντιστοίχως, οι προσπάθειές μας να διατηρήσωμε την οργάνωσι των δημοσίων υπηρετών του Θεού καθαρή, αμόλυντη και αγνή θα καταλήξη όχι μόνο στο να μας διατηρήση δογματικώς καθαρούς, αλλά, επίσης, στο να μας κάμη την υγιέστερη κοινωνία πάνω στη γη, ειδικά όσον αφορά τις κοινωνικές νόσους.
30. (α) Μέσα σε όλες τις προσπάθειές μας να κρατήσωμε την οργάνωσι καθαρή, σε ποιον πρέπει ν’ αποβλέπωμε πάντοτε, και λόγω ποιου διορισμού υπηρεσίας; (β) Ποιος λαμβάνει την κυρία ευθύνη για να διατηρηθή η οργάνωσις καθαρή, και επομένως κάτω από ποιες συνθήκες βρίσκομε τον εαυτό μας τώρα;
30 Εν τούτοις, κάθε φορά που καταβάλλομε τις προσωπικές και οργανωτικές προσπάθειες, οφείλομε να προσβλέπωμε προς τα άνω, προς τον Θεό τον Ποιητή της οργανώσεώς του δημοσίων υπηρετών κάτω από τον Ιησού Χριστό τον Βασιλέα των βασιλέων. Αυτή η οργάνωσις αποπερατώνει τώρα την υπηρεσία που της ανετέθη να κηρύξη το ευαγγέλιον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού σε όλη την οικουμένη προς μαρτυρίαν σ’ όλα τα έθνη. Ο Ιεχωβά Θεός έχει αναλάβει ο ίδιος την κυρία ευθύνη για να διατηρηθή καθαρή η επίγειος οργάνωσίς του, η οποία ενασχολείται σ’ αυτή τη δημοσία υπηρεσία. Συνοδευόμενος από τον Ιησού Χριστό τον Αγγελιαφόρο ή μέγιστο Δημόσιο Υπηρέτη του, ο Ιεχωβά έχει έλθει στον πνευματικό του ναό για έργο κρίσεως. Έτσι, σε μια προειδοποίησι, λέγει σ’ εκείνους που ομολογούν ότι είναι λαός του: «Θέλω πλησιάσει προς εσάς δια κρίσιν· και θέλω είσθαι μάρτυς σπεύδων εναντίον των μάγων, και εναντίον των μοιχευόντων, και εναντίον των επιόρκων, και εναντίον των αποστερούντων τον μισθόν του μισθωτού, των καταδυναστευόντων την χήραν και τον ορφανόν, και των αδικούντων τον ξένον, και των μη φοβουμένων με.» (Μαλαχ. 3:1-5) Ώστε τώρα η οργάνωσίς του δημοσίων υπηρετών επάνω στη γη είναι υπό κρίσιν.
31. (α) Γιατί δεν θα θέλαμε να είναι ο Θεός μάρτυς εναντίον μας σαν να είμεθα ‘μοιχεύοντες’; (β) Για να παραμείνωμε μέσα στην Κοινωνία, τι θα κάμη ο καθένας από μας;
31 Επιθυμούμε μήπως να εκφέρη ο μέγας Κριτής Ιεχωβά Θεός κατάκρισι εναντίον μας ατομικώς σαν να είμεθα ‘μοιχεύοντες’, δηλαδή, ηθικώς ακάθαρτοι, όχι αγνοί; Αν έχη αποδείξεις εναντίον μας σ’ αυτό το ζήτημα, θα κάμη ασφαλώς να γίνη η μαρτυρία του εναντίον μας γνωστή, στον δικό του καιρό, και αυτό θα οδηγήση στο να τεθούμε έξω από την ιδική του Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων Του, ώστε η παρουσία μας να μη την μολύνη. Επιθυμούμε, όμως, με όλη μας την καρδιά να παραμείνωμε μέσα σ’ αυτή την Κοινωνία Νέου Κόσμου για δημοσία υπηρεσία του Θεού; Εφόσον η βεβαία απάντησίς μας είναι ένα ένθερμο Ναι, τότε ο καθένας μας θα θελήση να κάμη το μέρος του για να την διατηρήση καθαρή, αγνή, προς αίνον Του και χάριν της πολυτίμου δημοσίας υπηρεσίας μας γι’ Αυτόν.
[Υποσημειώσεις]
a Εξεδόθη υπό της Εκδοτικής Εταιρίας Μπλοχ, Νέα Υόρκη.