‘Ζώντες Όχι Πλέον για τον Εαυτό Μας’
«Επειδή η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς· διότι . . . απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζώσι πλέον δι’ εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών.»—2 Κορ. 5:14, 15.
1. Ποια είναι η γενική ανταπόκρισις στις ιδέες της ελευθερίας και της δουλείας;
ΠΟΣΟ πολύ εκτιμάται η ελευθερία! Παντού σήμερα οι άνθρωποι εξυμνούν την ελευθερία και την ισότητα. Οι ιδέες της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας εξαίρονται τόσο, ώστε πολλοί στασιάζουν και με τη σκέψι ακόμη ότι θα κατευθύνωνται από κάποιον άλλον ή πραγματικά θα ζουν για κάποιον άλλον. Μπορεί να έχετε ακούσει τέτοιους ανθρώπους να λέγουν, ‘Θέλω να ζήσω με τον τρόπο που θέλω εγώ.’ Δεν θέλουν να είναι δούλοι κανενός. Σε πολλούς ανθρώπους, και μόνο η λέξις δούλος φέρνει στη μνήμη σκηνές των περασμένων αιώνων όταν άνθρωποι χωρίς ελπίδα τραβούσαν τα κουπιά μιας γαλέρας, δούλευαν σκληρά σε λατομεία ή έκαναν τα θελήματα κάποιου σκληρού κυρίου.
2. Μήπως η δουλεία είναι κάτι που επηρέασε μόνον ανθρώπους των περασμένων γενεών;
2 Τα κακά αποτελέσματα της δουλείας—άνθρωποι που δεν ήσαν τίποτε περισσότερο από μια ιδιοκτησία ενός άλλου ανθρώπου—φθάνουν ως την εποχή μας ακόμη. Μια έκθεσις των Ηνωμένων Εθνών του 1972 έλεγε ότι ‘η πηγή της κοινωνικής διαμάχης σε πολλές χώρες σήμερα πρέπει ν’ αποδίδεται άμεσα στις διάφορες μορφές της δουλείας. Προσφάτως διεπράχθησαν μεγάλης κλίμακος σφαγές σε διάφορες χώρες από ανθρώπους, που ήσαν άλλοτε υποδουλωμένοι, εναντίον εκείνων που ήσαν άλλοτε οι κύριοί των.’
3. Γιατί μπορεί να λεχθή ότι η δουλεία σήμερα είναι πιο διαδεδομένη απ’ ό,τι νομίζεται συνήθως;
3 ‘Αυτό δεν αφορά εμένα· εγώ δεν είμαι δούλος,’ μπορεί να σκεφθήτε. Εν τούτοις, ένας φημισμένος συγγραφεύς, που παρατήρησε ο ίδιος τη δουλεία που υπήρχε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, απέδειξε ότι κάθε άτομο σε ολόκληρη την αυτοκρατορία ήταν με κάποια έννοια δούλος. Με τον ίδιο συλλογισμό, ο υποδουλωμένος πληθυσμός σήμερα περιλαμβάνει όλη την ανθρωπότητα. Αυτός ο φημισμένος συγγραφεύς, ο απόστολος Παύλος, δεν θεωρούσε τον εαυτό του ελεύθερο αλλά, γράφοντας στους Χριστιανούς της Ρώμης, είπε: «Εγώ δε είμαι σαρκικός, πεπωλημένος υπό την αμαρτίαν. . . . Βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας τον όντα εν τοις μέλεσί μου.»—Ρωμ. 7:14, 23.
ΕΙΜΕΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ;
4, 5. Ποια απόδειξις υπάρχει ότι όλοι μας είμεθα σε δουλεία;
4 Ο απόστολος Παύλος δεν εννοούσε ότι οι γονείς του θεληματικά τον είχαν πωλήσει στην αιχμαλωσία της αμαρτίας· ούτε οι δικοί μας γονείς δεν μας το έκαμαν αυτό. Αλλ’ ο Παύλος εννοούσε ότι, ο κοινός μας προπάτωρ Αδάμ, με το να εκλέξη εσκεμμένα την αμαρτία, επώλησε τον εαυτό του και όλους τους μελλοντικούς απογόνους του—όλη την ανθρωπότητα—σε δουλεία στην ατέλεια, στην αμαρτία και στον θάνατο. (Ρωμ. 5:12) Αυτό αναντίρρητα φθάνει έως την εποχή μας και μας περιλαμβάνει όλους, διότι βλέπομε γύρω μας και στη δική μας προσωπική ζωή αποδείξεις αυτής της δουλείας—αποδείξεις σε μορφή επιβλαβών σφαλμάτων, αμαρτίας και ασθενείας.
5 Υπάρχουν εν τούτοις σήμερα εκείνοι που ισχυρίζονται με θάρρος ότι έχουν ελευθερία. Μερικοί διακηρύττουν τη σεξουαλική τους ελευθερία. Αλλά μήπως αυτός ο τρόπος της ζωής των δείχνει ότι είναι πραγματικά ελεύθεροι; Είναι αλήθεια ότι αυτοί μπορεί να ζουν για τον εαυτό τους, ικανοποιώντας τα πάθη τους. Αυτό, όμως, υπογραμμίζει απλώς το γεγονός ότι είναι δούλοι της ατελείας και της αμαρτίας. Τι θα λεχθή για τον άνθρωπο του οποίου η απληστία τον παρακινεί ν’ αποκτήση χρήματα, περιουσία ή γόητρο; Και αυτός επίσης γηράσκει και εξασθενεί, υποκύπτει σε κάποια ασθένεια και τελικά πεθαίνει. Αυτό συμβαίνει και στους ηγέτας των κινημάτων για τα δικαιώματα των πολιτών, των γυναικών και των μειονοτήτων. Το τέλος όλων είναι το ίδιο—θάνατος—που αποδεικνύει ότι είναι πραγματικά δούλοι των Βασιλέων της Αμαρτίας και του Θανάτου.—Ρωμ. 5:21.
6. Σε ποια ερωτήματα πρέπει να μας οδηγήση αυτή η δουλεία;
6 Μήπως αυτό σημαίνει ότι η κατάστασις του ανθρώπου είναι απελπιστική; Δεν υπάρχει απελευθέρωσις από την αμαρτία και τον θάνατο; Και αν υπάρχη κάποια πρόβλεψις για απελευθέρωσι, μπορείτε ακόμη να ζήτε ακριβώς όπως θέλετε, ή μήπως απαιτείται κάτι από σας για να ωφεληθήτε απ’ αυτή την πρόβλεψι;
7. Πώς ελήφθη πρόνοια για απελευθέρωσι απ’ αυτή τη δουλεία;
7 Μια θεμελιώδης διδασκαλία της Αγίας Γραφής είναι ότι ο Θεός, με το έλεός του, έλαβε πρόνοια για την απελευθέρωσι του ανθρώπου από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου. Αυτό έγινε μέσω του μονογενούς του Υιού, που έγινε ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς. Σύμφωνα με τον σκοπό του Θεού γι’ αυτόν, ο Ιησούς κατέθεσε τη ζωή του θυσιαστικά ως «αντίλυτρον υπέρ πάντων.» (1 Τιμ. 2:5, 6) Μολονότι το αντίλυτρον ή η απολυτρωτική αξία πληρώθηκε έτσι «υπέρ πάντων», δεν θα λάβουν όλοι πλήρως τα ευεργετήματά του. Γιατί όχι;
8. Γιατί δεν λαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι τα ευεργετήματα του αντιλύτρου;
8 Μόνον εκείνοι που έχουν επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Δημιουργού αποκτούν πλήρη τα ευεργετήματα της προμηθείας του αντιλύτρου—μόνιμη απαλλαγή από την αμαρτία, τις ασθένειες το γήρας και τον θάνατο. Μολονότι όλοι προσκαλούνται ν’ αποκτήσουν αυτή την επιδοκιμασμένη στάσι, δεν θέλουν όλοι να την δεχθούν λόγω της ευθύνης που συνεπάγεται. Πολλοί δεν θέλουν να ενεργήσουν σε αρμονία με το γεγονός ότι το αντίλυτρον ή απολυτρωτική τιμή πληρώθηκε προς όφελός τους. Δεν θέλουν ν’ αναγνωρίσουν ότι εξαγοράσθηκαν και ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός είναι οι δικαιωματικοί των κτήτορες ή κύριοι, που είναι άξιοι της πλήρους υπακοής των. Όλοι όσοι επιμένουν στην παρακοή ή αργότερα απαρνούνται τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό ως κυρίους των χάνουν τα ευεργετήματα της προμηθείας του αντιλύτρου.—Ματθ. 10:33· Ιωάν. 3:36· Εβρ. 10:26, 27· 2 Πέτρ. 2:1-3.
9. Ποια εκλογή τίθεται ενώπιον όλων των ανθρώπων;
9 Το ερώτημα λοιπόν ενώπιον όλων των ανθρώπων είναι, ποιους θέλω εγώ να υπηρετώ εθελουσίως—την αμαρτία με τον θάνατον υπ’ όψιν, ή τον Θεό και τον Χριστό με τη ζωή υπ’ όψιν; (Ρωμ. 6:16) ‘Αυτό δεν είναι και τόσο ζήτημα εκλογής’, μπορεί να πουν μερικοί. ‘Εγώ θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να είμαι δούλος για πάντα.’ Αλλ’ είναι λογικός αυτός ο συλλογισμός όταν πρόκειται να υπηρετήσωμε τον Θεόν και τον Χριστό; Δεν είπε ο Ιησούς ότι «η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει»; (Ιωάν. 8:32) Δεν πρέπει λοιπόν να περιμένωμε ότι η υπηρεσία στον Θεό και στον Χριστό θα δώση το είδος της ελευθερίας που θα επιθυμούσε κάθε ειλικρινής άνθρωπος; Σκεφθήτε:
ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΕ ΚΥΡΙΟΥΣ
10. Τι είδους «κυρίους» έχουν οι Χριστιανοί στον ουρανό;
10 Υπάρχει σοβαρός λόγος για να θέλουν οι άνθρωποι να είναι δούλοι του Θεού και του Χριστού. Αυτοί δεν είναι όμοιοι με τους σκληρούς κυρίους των περασμένων αιώνων που απεκτήνωναν και εκμεταλλεύονταν τους δούλους των και δεν τους έμελλε για την ευημερία και την ευτυχία των. Ό,τι έχει κάμει ο Ιεχωβά Θεός και ο Υιός του για την ανθρωπότητα πιστοποιεί το βάθος του ενδιαφέροντός των και την απεριόριστη αγάπη των.
11, 12. Με ποιους τρόπους είμεθα υπόχρεοι στον Θεό;
11 Ο Ιεχωβά Θεός είναι Εκείνος στον οποίον οφείλομε τη ζωή μας. ‘Αυτός δημιούργησε τα πάντα, και για το θέλημά του υπάρχουν και κτίσθηκαν.’ (Αποκάλ. 4:11) Μπορούσε να εκτελέση την καταδίκη του θανάτου στον απειθή Αδάμ και την Εύα προτού μπορέσουν να γίνουν γονείς. Κανένας μας τότε δεν θα είχε γεννηθή. Εν τούτοις, υποκινούμενος από σπλαχνικό ενδιαφέρον για τους αγέννητους απογόνους των, ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος να εξακολουθήσουν να ζουν και να τεκνογονούν. Παρά την αδιάφορη στάσι πολλών από τους απογόνους των, ο Θεός δεν απέσυρε από την ανθρωπότητα τις γενναιόδωρες προμήθειές του για τη συντήρησι της ζωής. (Ματθ. 5:45) Και οι «Εθνικοί» ακόμη δεν μπορούσαν να διαφωνήσουν με τη δήλωσι του αποστόλου Παύλου ότι ο Θεός αγαθοποιεί «δίδων εις ημάς ουρανόθεν βροχάς και καιρούς καρποφόρους, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών.»—Πράξ. 14:17· Ψαλμ. 104:13-15, 24.
12 Αλλά η θεία εκδήλωσις αγάπης και χάριτος δεν σταμάτησε σ’ αυτό το σημείο. Για να μπορέσουν οι αμαρτωλοί και ανάξιοι άνθρωποι να έχουν την ευκαιρία να έλθουν σε μια επιδοκιμασμένη σχέσι με αυτόν και να ελευθερωθούν από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου, ο Θεός «δεν εφείσθη» τον πολυαγαπημένο του Υιό να υποστή έναν επονείδιστο θάνατο. (Ρωμ. 8:32) Οι περισσότεροι άνθρωποι θ’ αποκτήσουν την ευκαιρία που παρέχει ο θάνατος του Ιησού ν’ απαλλαγούν από τον θάνατο όταν αναστηθούν. (Πράξ. 24:15) Σκεφθήτε, ότι ο Ιεχωβά Θεός το έκαμε αυτό για ανθρώπους που ούτε καν ανεγνώρισαν την εξουσία του στη ζωή τους, όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Ρώμης: «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.»—Ρωμ. 5:8.
13. Γιατί είμεθα υπόχρεοι στον Ιησού Χριστό;
13 Η εξαγορά της αμαρτωλής ανθρωπότητος με ‘πολύτιμο αίμα’ υπήρξε επίσης μια εξέχουσα απόδειξις της βαθειάς αγάπης του Ιησού. (1 Πέτρ. 1:19, 20) Ο ίδιος ο Ιησούς το διετύπωσε ως εξής: «Την ψυχήν μου βάλλω υπέρ των προβάτων· . . . Διά τούτο ο Πατήρ με αγαπά, διότι εγώ βάλλω την ψυχήν μου, διά να λάβω αυτήν πάλιν. Ουδείς αφαιρεί αυτήν απ’ εμού, αλλ’ εγώ βάλλω αυτήν απ’ εμαυτού.» (Ιωάν. 10:15-18) «Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, το να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού.» (Ιωάν. 15:13) Ο Ιησούς πραγματικά έκαμε περισσότερα απ’ αυτό. Πέθανε, όχι μόνο για τους φίλους του, αλλά και για τον κόσμο της ανθρωπότητος γενικά που δεν ανεγνώρισαν ότι είναι υπόλογοι στον Πατέρα του. (1 Ιωάν. 2:2) Ποιος άνθρωπος θα ήταν πρόθυμος να το κάμη αυτό για ανθρώπους που δεν έχουν σεβασμό στον πατέρα του; Είμεθα πραγματικά υπόχρεοι στον Ιησού Χριστό που μας εξαγόρασε με δαπάνη της ζωής του, ανοίγοντας σ’ εμάς την ευκαιρία να ελευθερωθούμε από την αμαρτία και τον θάνατο.
14. Πώς θ’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή την υποχρέωσι;
14 Λόγω της μεγάλης αγάπης του Θεού και του Χριστού, υποκινείται η καρδιά σας να θέλετε να είσθε στην υπηρεσία των; Αισθάνεσθε όπως μερικοί άνθρωποι των αρχαίων χρόνων οι οποίοι, μολονότι τους προσεφέρθη ελευθερία, μόνοι τους προτίμησαν να μείνουν δούλοι στους αγαθούς και γενναιόφρονας Εβραίους κυρίους των; (Έξοδ. 21:2-6) Αυτή είναι η εγκάρδια ανταπόκρισις εκείνων που εκτιμούν ό,τι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός έχουν κάμει προς όφελός των, όπως έγραψε ο Παύλος: «Η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς.» (2 Κορ. 5:14) Παρατηρήστε ότι δεν είπε ότι ο Θεός ή ο Χριστός αναγκάζει τους ανθρώπους ν’ αναλάβουν πιστή υπηρεσία σ’ αυτούς. Αντιθέτως λέγει ότι η ακαταμάχητη δύναμις είναι η αγάπη του Χριστού. Και επειδή ο Ιεχωβά Θεός έχει την ίδια αγάπη για μας όπως έχει και ο Υιός του, η αγάπη του Θεού έχει όμοια ακαταμάχητη δύναμι.
15. Ποια είναι η φύσις της σχέσεως ενός Χριστιανού με τον Ιεχωβά και τον Ιησού Χριστό;
15 Η σχέσις την οποία μπορείτε να έχετε με τον Θεό και τον Χριστό, αν δεν την έχετε ήδη, δεν είναι τυπική ή απρόσωπη σχέσις, αλλά σχέσις θερμή και στενή. Ο Ιησούς, την τελευταία του νύχτα ως ανθρώπου με τους μαθητάς του, τούς διεβεβαίωσε θερμά: «Δεν σας λέγω πλέον δούλους, διότι ο δούλος δεν εξεύρει τι κάμνει ο κύριος αυτού· εσάς δε είπον φίλους, διότι πάντα όσα ήκουσα παρά του πατρός μου, εφανέρωσα εις εσάς.» (Ιωάν. 15:15) Με αυτό ο Ιησούς δεν έλεγε ότι η πραγματική των θέσις δεν ήταν πια θέσις δούλων, διότι αυτοί ακόμη ώφειλαν τη ζωή τους στον Θεό, και σε λίγο ο Χριστός θα πλήρωνε την «απολυτρωτική τιμή» γι’ αυτούς. Εννοούσε ότι δεν τους μετεχειρίζετο πια ως δούλους, σαν δούλους που ελάμβαναν μόνον καθήκοντα και όχι εμπιστευτικές πληροφορίες. Επρόκειτο να τους θεωρή ως φίλους, που θα τους ξεχώριζε ως εμπίστους φίλους.
16. Γιατί η υπηρεσία στον Θεό και στον Χριστό δεν είναι φορτική;
16 Βλέπομε λοιπόν ότι δεν υπάρχει τίποτε το φορτικό στο να είναι κανείς δούλος στον Θεό και στον Χριστό. Οι εντολές τους βασίζονται στην αγάπη και χρησιμεύουν για να προστατεύουν τους ευπειθείς από βλάβες και να εξασφαλίζουν τη διαρκή ευτυχία και ευημερία τους. (1 Ιωάν. 5:3) Δεν αναμένει καταθλιπτικός ζυγός εκείνους οι οποίοι, υποκινούμενοι από αγάπη, προτιμούν ν’ απαρνηθούν τον εαυτό τους για να γίνουν δούλοι του Θεού και του Χριστού. «Έλθετε προς με,» είπε ο Ιησούς Χριστός, «πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού· διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.» (Ματθ. 11:28-30) Με τέτοιους στοργικούς κυρίους ποιος λογικός άνδρας ή γυναίκα θα ήταν δυνατόν να θελήση ν’ ακολουθήση μια ισχυρογνώμονη ανεξαρτησία;
ΤΙΝΟΣ ΘΕΛΗΜΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΩΤΑ ΕΝΑΣ ΔΟΥΛΟΣ;
17. Τι επίδρασι πρέπει να έχη η αγάπη του Θεού και του Χριστού στον τρόπο με τον οποίο ζούμε;
17 Αν η αγάπη του Θεού και του Χριστού σάς αναγκάζη να τους υπηρετήτε, αυτό θα αντανακλάται στον τρόπο με τον οποίο ζήτε. Δεν θα ζήτε για τον εαυτό σας, όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος: «[Ο Χριστός] απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζώσι πλέον δι’ εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών.» (2 Κορ. 5:15) Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
18-20. (α) Όπως απέδειξε ο Ιησούς με την παραβολή, τι έρχεται πρώτο αν ένα άτομο δεν ζη πια για τον εαυτό του; (β) Μήπως ο Ιησούς εννοούσε ότι είμεθα άχρηστοι;
18 Σκεφθήτε μια κατά γράμμα σχέσι δούλου και κυρίου. Θα εγκατέλειπε ένας πιστός, ένας έμπιστος δούλος την υπηρεσία του κυρίου του ή θα θεωρούσε αυτή την υπηρεσία σαν κάτι που δεν έχει μεγάλη σπουδαιότητα; Θα εφρόντιζε μήπως πρώτα για τις δικές του ανέσεις ή για τα προσωπικά του συμφέροντα της ζωής; Ασφαλώς όχι! Τι θα λεχθή λοιπόν για τους δούλους του Θεού και του Χριστού;
19 Μια παραβολή που χρησιμοποιήθηκε από τον Ιησού Χριστό δίνει μια αποφασιστική απάντησι σ’ αυτό το ερώτημα. Ο Ιησούς πήρε την παραβολή από το γεγονός ότι εκείνον τον καιρό οι δούλοι που εργάζονταν στον αγρό έπρεπε να υπηρετούν επίσης και στο δείπνον του κυρίου των. Αυτό εθεωρείτο κάτι που εδικαιούτο ο κύριος. Ο Ιησούς είπε: «Δεν θέλει ειπεί [ο κύριος] προς αυτόν [τον δούλον], ‘Ετοίμασον τι να δειπνήσω, και περιζωσθείς υπηρέτει με, εωσού φάγω και πίω, και μετά ταύτα θέλεις φάγει και πίει συ’; Μήπως γνωρίζει χάριν εις τον δούλον εκείνον, διότι έκαμε τα διαταχθέντα εις αυτόν;» Κατόπιν, εν σχέσει με την εκπλήρωσι των καθηκόντων των, ο Ιησούς συνεβούλευσε τους μαθητάς του να λέγουν: «Δούλοι αχρείοι είμεθα· επειδή εκάμομεν ό,τι εχρεωστούμεν να κάμωμεν.»—Λουκ. 17:7-10.
20 Ο Ιησούς εδώ δεν συνιστούσε στους Χριστιανούς να καταπιέζωνται συνεχώς, να υποτιμούν τον εαυτό τους και να τον θεωρούν ως άχρηστο, αλλά τους συνεβούλευσε να έχουν σαφώς υπ’ όψιν τη σχέσι τους με τον Θεό και τον Υιόν του. Επειδή είναι Χριστιανοί, δεν έρχεται πρώτο το προσωπικό τους θέλημα και οι ανέσεις τους, διότι ο Χριστός πέθανε «διά να μη ζώσι πλέον δι’ εαυτούς.»
21. Γιατί το να ‘μη ζούμε πια για τον εαυτό μας’ είναι πολύ δύσκολο κατά καιρούς;
21 Φυσικά, η υπηρεσία στον Θεό και στον Χριστό δεν είναι πάντοτε εύκολη, αλλά ποτέ αυτή η υπηρεσία δεν δημιουργεί προβλήματα. Αυτή καθ’ εαυτήν η υπηρεσία αποτελεί πηγή χαράς και ευχαριστήσεως. Οι άνθρωποι, όμως, που δεν έχουν πίστι και οι πονηρές πνευματικές δυνάμεις είναι εκείνοι που δυσχεραίνουν τα πράγματα για τους Χριστιανούς. (Εφεσ. 6:11, 12· 2 Θεσσ. 3:1-3) Αυτή υπήρξε η πείρα στους συγχρόνους καιρούς των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, ιδιαίτερα σε χώρες υπό δικτατορική εξουσία. Συχνά αυτοί κατεδιώχθησαν επειδή υπήκουαν στην εντολή του Ιησού να κηρύττουν και να διδάσκουν τον Λόγο του Θεού. (Ματθ. 28:19, 20) Άλλες φορές καταδιώχθηκαν επειδή, από πιστότητα στον Θεό, αρνήθηκαν ν’ αναμιχθούν στις πολιτικές και στρατιωτικές υποθέσεις των εθνών. (Ιωάν. 6:15· 17:16) Η πορεία της ελαχίστης αντιστάσεως θα ήταν να υποχωρήσουν, να ζουν ‘καλή και ηθική ζωή,’ ικανοποιώντας τις απαιτήσεις των ολοκληρωτικών κυβερνήσεων. Αλλ’ αυτοί οι Χριστιανοί δεν ζουν για τον εαυτό τους. Είναι δούλοι του Θεού και του Χριστού. Εκτιμώντας την απεριόριστη αγάπη που τους έχει δειχθή, είναι πρόθυμοι να υποφέρουν και να πεθάνουν ακόμη στην πιστή υπηρεσία.
22, 23. (α) Τι υπέμειναν νεαροί Μάρτυρες στην Τσεχοσλοβακία; (β) Τι τους έκαμε να μπορέσουν να μείνουν πιστοί;
22 Έτσι ένας Τσεχοσλοβάκος δημοσιογράφος, στο βιβλίο με τίτλο Και Κάτω από τον Ουρανό Υπάρχει Κόλασις (1971, σελίς 117), περιέγραψε τη σκληρή μεταχείρισι των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ ένα Κομμουνιστικό στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων στο έτος 1951: «Θα θυμάμαι πάντοτε με θαυμασμό και εκτίμησι τους Ιεχωβίτας [μάρτυρας του Ιεχωβά], κατά το πλείστον νεαρά παιδιά, που αρνήθηκαν το στρατιωτικό καθήκον και καταδικάσθηκαν γι’ αυτό. Και εδώ ακόμη ενέμειναν στην πίστι τους . . . και αρνήθηκαν να εργασθούν σε μεταλλεία ουρανίου. Οι διοικηταί των στρατοπέδων χρησιμοποίησαν οτιδήποτε είχαν στη διάθεσί τους για να τους εξαναγκάσουν να εργασθούν, αλλ’ όσο και αν προσπάθησαν δεν το επέτυχαν· οι περισσότεροι απ’ αυτούς προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να εργασθούν για την ανάπτυξι της Σοβιετικής ατομικής απειλής. Ο αρχηγός του στρατοπέδου Παλάτσεκ τους έβαλε να σταθούν μέρες ολόκληρες εμπρός στο αρχηγείο ενώ χιόνιζε σε θερμοκρασία 30° Κελσίου κάτω από το μηδέν ρίχνοντας πάνω τους παγωμένο νερό ώσπου επάγωναν. Το θέαμα ήταν τρομερό και δεν θα το ξεχάσω ώσπου να πεθάνω.»
23 Τι έκαμε αυτούς τους νεαρούς να κρατήσουν πιστότητα; Αυτοί εξετίμησαν το ότι είχαν αγορασθή με ‘πολύτιμο αίμα’ και δεν ήθελαν ν’ αποδειχθούν άπιστοι στους κυρίους των, τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό. Είχαν τη στερεή πεποίθησι ότι, και αν φονεύονταν από ανθρώπους, ο Θεός και ο Χριστός δεν θα τους λησμονούσαν και θα τους επανέφεραν στη ζωή. Επίστευαν στις θεόπνευστες διαβεβαιώσεις: «Δεν είναι άδικος ο Θεός, να λησμονήση το έργον σας, και τον κόπον της αγάπης την οποία εδείξατε εις το όνομα αυτού.» (Εβρ. 6:10) «Όστις ζητήση να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση αυτήν, θέλει διαφυλάξει αυτήν.»—Λουκ. 17:33.
24. Σε ποιες παρόμοιες καταστάσεις μπορούμε να δείξωμε ότι δεν ζούμε για τον εαυτό μας;
24 Μολονότι σεις ατομικά μπορεί να μη αντιμετωπίσατε ποτέ μια τόσο σοβαρή δοκιμασία της πιστότητός σας στον Θεό, ωστόσο τώρα ακόμη τον θέτετε πρώτον; Ίσως η δοκιμασία της πίστεώς σας να περιλαμβάνη μέλη της οικογενείας σας—ίσως σας κακολογούν, λέγοντας ότι ‘παίρνετε τη θρησκεία σας στα σοβαρά.’ Ή πιθανώς οι συμμαθηταί σας ή οι συνάδελφοί σας σάς πιέζουν να εγκαταλείψετε τις Χριστιανικές σας αρχές. Τι κάνετε και τι θα κάμετε απέναντι αυτών των δυσκολιών; Το να ενδώσετε στον διωγμό ή στην πίεσι μπορεί να φαίνεται ότι διευκολύνει τη ζωή, την κάνει πιο υποφερτή· ενώ το ν’ αποδειχθήτε πιστοί στον Θεό μπορεί να σημαίνη συνεχή ή και αυξημένη ακόμη κακολογία για ένα χρονικό διάστημα. Αν έχετε στο νου σας την υποχρέωσι στον Θεό και στον Χριστό, θα λάβετε την ορθή απόφασι. Θα εξακολουθήσετε να «δοξάζετε τον Θεό.»—1 Κορ. 6:20.
ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΤΕ ΤΟΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ
25. Εκτός από την πιστή εγκαρτέρησι σε καιρό διωγμού, τι άλλο σημαίνει το να μη ζούμε πια για τον εαυτό μας;
25 Το να μη ζούμε για τον εαυτό μας σημαίνει, εν τούτοις περισσότερα από την πιστή εγκαρτέρησι όταν διωκώμεθα. Οι Χριστιανοί προτρέπονται με αυτά τα λόγια: «Παν ό,τι πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους· εξεύροντες ότι από του Ιεχωβά θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν της κληρονομίας· διότι εις τον Κύριον Χριστόν δουλεύετε.» (Κολ. 3:23, 24) Επομένως, το να μη ζούμε πια για τον εαυτό μας περιλαμβάνει κάθε άποψι της ζωής—τα ήθη, τον τρόπο σκέψεως, τις πράξεις, τα λόγια και τα έργα, την υποταγή της συζύγου, την άσκησι ηγεσίας του συζύγου και την υπακοή στους γονείς.—Κολ. 3:5-22.
26. Τι εξαιρέσεις κάνουν οι κατ’ όνομα Χριστιανοί από τον τρόπο με τον οποίον συμπεριφέρονται;
26 Μπορεί εν τούτοις να παρατηρήσετε ότι πολλοί καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί κάνουν εξαιρέσεις. Είναι γνωστόν ότι ακόμη και μεταξύ των κατ’ όνομα Χριστιανών που έχουν κάποιο αίσθημα ευπρεπείας, η έξαλλη ακράτεια—μέθη, ανηθικότης και φθορά ιδιοκτησίας—συχνά συνοδεύει τα συμπόσια που συνδέονται με εκκλησιαστικές γιορτές. Οι διακοπές, οι εσπερίδες και τα Σαββατοκύριακα είναι επίσης ώρες που ολοένα περισσότερο οι άνθρωποι αισθάνονται ότι είναι ελεύθεροι να ‘ζουν’ όπως τους αρέσει.
27, 28. (α) Μολονότι υπάρχει καιρός για αναψυχή, τι δεν θα κάμουν ή δεν θα σκεφθούν οι αληθινοί Χριστιανοί; (β) Με ποιους καλούς τρόπους χρησιμοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους;
27 Η ανάπαυλα και η ψυχαγωγία είναι βέβαια χρήσιμα στην επίτευξι μιας ισορροπημένης ζωής και προσωπικότητος, κι ένας αληθινός Χριστιανός ορθώς χρησιμοποιεί μέρος του χρόνου του σε επιδιώξεις που είναι ψυχαγωγικές και ευχάριστες. Αλλά δεν ζη αποκλειστικά για να ευχαριστήται. Δεν ξεχωρίζει ένα ειδικό μέρος της ζωής του ως ‘δικό του χρόνο,’ στη διάρκεια του οποίου να μπορή να λησμονήση ότι υπηρετεί τον Θεό.
28 Το ότι έτσι έχει το πράγμα φαίνεται από τον καλό τρόπο με τον οποίο οι Χριστιανοί δούλοι του Ιεχωβά χρησιμοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους. Μεταξύ των κυριωτέρων ευχαρίστων πραγμάτων που κάνουν είναι εκείνα που σχετίζονται άμεσα με τη λατρεία των. Ευχαριστούνται να ομιλούν για τον Δημιουργό τους και να παρακολουθούν Χριστιανικές συναθροίσεις κάθε εβδομάδα. Η ωφέλιμη συναναστροφή και η διδασκαλία που λαμβάνουν κάνουν αυτές τις συναθροίσεις πολύ απολαυστικές. Ακόμη και όταν οι οικογένειες απουσιάζουν σε ταξίδια, μπορούν να περιλαμβάνουν μερικές Χριστιανικές συναθροίσεις στα σχέδιά τους. Έτσι απολαμβάνουν μια πρόσθετη ευχαρίστησι—την ευκαιρία να συναντήσουν νέους φίλους, πνευματικούς αδελφούς και αδελφές, σε μια άλλη πόλι ή χώρα. Όταν μένουν σε απόστασι από την Αίθουσα Βασιλείας, ή έχουν κατασκηνώσει μέσα σε δάση, βρίσκουν χαρά να μιλούν για τον Δημιουργό τους και να συζητούν Γραφικά θέματα ως οικογενειακοί όμιλοι. Έπειτα, πολλοί μάρτυρες του Ιεχωβά προγραμματίζουν την περίοδο των διακοπών τους έτσι ώστε να περιλάβουν πλήρη ωφέλεια από μια τις μεγάλες Χριστιανικές συνελεύσεις που διευθετούνται κάθε έτος.
29. Όταν σκεπτώμεθα τη χρήσι του «ελευθέρου» χρόνου μας, τι θα μπορούσαμε να εξετάσωμε επωφελώς;
29 Όταν λοιπόν σεις προσωπικά σκέπτεσθε τις εσπερίδες, τα Σαββατοκύριακα ή τις διακοπές, να σκέπτεσθε τη στάσι σας ενώπιον του Θεού και του Χριστού. Προσπαθήστε να κάμετε εκείνο που θα σας δώση αναψυχή σωματικώς διανοητικώς ή πνευματικώς. Να έχετε ως σκοπό σας την απόκτησι δυνάμεως τής οποίας θα κάμετε καλή χρήσι σε συνεχή υπηρεσία στον Θεό μετά το τέλος του «ελεύθερου» χρόνου σας. Ενώ ο κόσμος μπορεί να λέγη ‘Φύγε για ένα διάστημα και λησμόνησε τις τακτικές σου συνήθειες,’ να δείχνετε την εκτίμησί σας για ό,τι έχουν κάμει για σας ο Θεός και ο Χριστός. Αποφεύγετε πράγματα που θα μπορούσαν να διαταράξουν τη συνείδησί σας και να σας κάμουν να παρατηρήτε πίσω με λύπη εκείνο που αλλιώς θα μπορούσε να είναι ένα αποδοτικό και ευχάριστο χρονικό διάστημα.
30. Τι ερωτήματα εγείρονται σχετικά μ’ εκείνους που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό αλλά ζουν για να ευχαριστούνται;
30 Πραγματικά, ο δούλος του Θεού πρέπει να έχη υπ’ όψιν να κάμη τα πάντα προς δόξαν του Δημιουργού του. (1 Κορ. 10:31) Αν είναι ατελής, πρέπει ν’ αγωνίζεται να θέτη υπό τον έλεγχό του τις αμαρτωλές τάσεις και να μη παρουσιάζη τον εαυτό του ως δούλον της αμαρτίας. (Ρωμ. 6:16) Μπορεί να έχετε παρατηρήσει όμως ότι μερικοί, οι οποίοι λέγουν ότι πιστεύουν στον Δημιουργό και στον Υιόν του, περνούν την καθημερινή ζωή τους συγκεντρωμένη στο να έχουν αμέσως την ευχαρίστησι που μπορούν ν’ αποκτήσουν. Τι λείπει; Ίσως να μη έχουν καμμιά ελπίδα για το μέλλον. Πώς επηρεάζεται η καθημερινή σας ζωή από την άποψί σας για το μέλλον; Αυτό θα το εξετάσωμε στο επόμενο άρθρο.