Υπηρετείτε με την Αιωνιότητα υπ’ Όψιν

1, 2. (α) Ποια είναι η άποψις ατόμων και εθνών για το μέλλον; (β) Γιατί μερικοί δεν θέλουν ούτε να σκέπτωνται καν για το μέλλον;

ΕΙΝΑΙ συνηθισμένο πράγμα σήμερα να βρίσκωμε ανθρώπους των οποίων το βασικό θέμα της ζωής, όπως φανερώνεται απ’ αυτά που λέγουν ή κάνουν, είναι: «Καλοπεράστε ενόσω μπορείτε· ποιος ξέρει τι θα γίνη αύριο;» Ακόμη και πολλά έθνη φαίνεται ν’ ακολουθούν αυτή την ιδέα. Ένας από τους πιο σοβαρούς οικονομολόγους της Ευρώπης κατηγόρησε την κυβέρνησί του ότι ακολουθεί μια πολιτική «ύστερ’ από μας, ας καή ο κόσμος»—δηλαδή σχεδιάζει και δαπανά χρήμα με το να σκέπτεται μόνον το παρόν και όχι το μέλλον.

² Πολλοί άνθρωποι είναι τόσο απογοητευμένοι με τους σκοπούς και τα επιτεύγματα του «κατεστημένου» ώστε δεν ενδιαφέρονται για ένα μέλλον που θα είναι σχεδόν το ίδιο. Το 1972 ένας καθηγητής κολλεγίου παρετήρησε ότι «οι νέοι δεν φαίνεται ότι ενδιαφέρονται αρκετά για το προσωπικό τους μέλλον.» Προσέθεσε: «Οι νέοι στερούνται εκείνο που οι κοινωνιολόγοι ονομάζουν ‘προσανατολισμό σκοπού’, και συχνά φαίνονται να σπαταλούν τον καιρό τους με κάθε είδος ναρκωτικού και διαμαρτυρία για τους παραδεδεγμένους τρόπους ζωής και σε άσκοπα σχέδια ή τέρψεις.» Υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι δεν θέλουν ούτε να σκέπτωνται καν το μέλλον λόγω των ολοένα αυξανομένων τρομερών προειδοποιήσεων για μολύνσεις, εγκλήματα, πείνα και πόλεμο.

 3. Ποια κατανόησις υποκινεί πολλούς να ζουν μόνον για το παρόν;

³ Ακόμη και αν τα μεγαλύτερα έθνη άρχιζαν να κάνουν καταπληκτικά ανοίγματα στις διεθνείς σχέσεις, ώστε η προειπωμένη σημαντική αναγγελία για «ειρήνη και ασφάλεια» να φαίνεται βέβαιη, πολλοί άνθρωποι θα εξακολουθούσαν να ζουν μόνον για το παρόν. (1 Θεσσ. 5:3) Πιστεύουν ότι θα μπορούσαν επίσης ενόσω ζουν ν’ αποκομίσουν ότι μπορούν από τη ζωή, εφόσον η επιστήμη (στην οποία εμπιστεύθηκαν) δεν μπορεί να εμποδίση τον θάνατο. Παραδείγματος χάριν, ένας δημοσιογράφος, σχολιάζοντας τις εφευρέσεις της επιστήμης, ωμολόγησε ότι ο καθηγητής Φ. Σνάιτερ από τη Τουμπίγκεν είπε ότι «τίποτε δεν υποστηρίζει [την άποψι] ότι ο θάνατος συνδέεται με την ιδέα της ζωής ως φυσική ανάγκη.» Και ο δημοσιογράφος παραδέχθηκε ότι οι σημερινές αποδείξεις είναι ότι «με την ορθή ανάμιξι κυτταρικών ορμονών σε κάθε κύτταρο δεν θα πέθαινε πια ο άνθρωπος.» Ωστόσο αναγκάσθηκε να προσθέση, «αλλά στην εποχή μας δεν υπάρχει δυνατότης παραγωγής αυτού του ορθού μίγματος!» Για πολλούς ανθρώπους λοιπόν το ζήτημα είναι ‘Να ζήσωμε τώρα!’ αφού ο θάνατος φαίνεται ότι είναι αναπόφευκτος.

 4. (α) Είναι αυτή η άποψις των μαρτύρων του Ιεχωβά; (β) Τι πρέπει, όμως, να εξετάση ο καθένας μας;

⁴ Πόσο μεγάλη διαφορά απόψεως, όμως, υπάρχει μεταξύ των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά! Δεν είναι ένα μοιρολατρικό «ας φάγωμεν και ας πίωμεν· διότι αύριον αποθνήσκομεν.» (1 Κορ. 15:32) Αντιθέτως, ενδιαφέρονται ζωηρά για το μέλλον, αποβλέποντας σ’ αυτό. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η ζωή τους και η σκέψις τους στρέφονται γύρω από μια όχι πεπερασμένη, περιωρισμένη ύπαρξι, αλλά γύρω από την αιωνιότητα. Συμβαίνει, όμως, αυτό σ’ εσάς ατομικά; Για να διακρίνετε πώς μπορεί να συμβαίνη αυτό, ας εξετάσωμε την «αιωνιότητα» ως προς τον Θεό και τους σκοπούς του.

Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ ΕΜΦΥΤΗ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ

 5. Γιατί η αιωνιότης είναι θεμελιώδης στη λατρεία μας;

⁵ Μπορεί κατάλληλα να λεχθή ότι η Χριστιανική λατρεία στρέφεται γύρω από την αιωνιότητα, διότι ο Θεός μας ο ίδιος είναι αιώνιος. Για τους ανθρώπους, αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να το κατανοήσουν—επειδή ο Θεός ποτέ δεν έχει αρχή. Αλλά κυττάξτε απλώς τα όρη, όλη τη γη και όλο το σύμπαν. Μήπως αυτά είναι νέα, πρόσφατα; Οι επιστήμονες χρονολογούν το σύμπαν σε χιλιάδες εκατομμύρια έτη. Δεν θα υπήρχε λοιπόν ο Δημιουργός των και πριν ακόμη από τότε; Με γνώσι αυτού του γεγονότος, ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι η ‘αιώνιος δύναμις του Ιεχωβά και η θειότης’ είναι φανερά από αυτά που έχει δημιουργήσει.—Ρωμ. 1:20.

 6. Τι δείχνει η Γραφή για το μέλλον του Θεού;

⁶ Η αιωνιότης του Θεού εκτείνεται επίσης και στο μέλλον. Οι συγγραφείς των Εβραϊκών Γραφών καθώς και των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών εγνώριζαν ότι ο Θεός ποτέ δεν θα πεθάνη και, επομένως, ο Ιεχωβά θα βασιλεύη σε όλη τη μέλλουσα αιωνιότητα. Ο ψαλμωδός διεκήρυξε: «Ο Ιεχωβά είναι Βασιλεύς εις τον αιώνα του αιώνος [Εβρ. ολάμ, άντ],» (Ψαλμ. 10:16· Έξοδ. 15:18) Και στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής ο απόστολος Ιωάννης παρέθεσε φωνές από τον ουρανό που έλεγαν για τον Κύριον τον Ιεχωβά: «Και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» Ο συγγραφεύς Ιωάννης εδώ χρησιμοποίησε την ίδια φράσι στον πληθυντικό. (Αποκάλ. 11:15· 1 Τιμ. 1:17) Ως προς το μέλλον, λοιπόν, ο Ιωάννης εγνώριζε αναμφισβήτητα ότι ο Δημιουργός μας θα βασιλεύη «εις τους αιώνας των αιώνων.» Τι μπορεί να σημαίνη αυτό και τώρα και στο μέλλον για σας;

 7. Συνδέεται η αιώνια ύπαρξις με όλη τη ζώσα δημιουργία του Θεού στη γη; Και τι θα λεχθή για τον άνθρωπο;

⁷ Όλη η ζώσα δημιουργία του Θεού δεν είναι αιώνια. Γνωρίζομε ότι τα φυτά, ακόμη και τα μακρόβια δένδρα, τελικά πεθαίνουν. (1 Πέτρ. 1:24) Δεν υπάρχει Γραφική απόδειξις ότι ο Θεός προώρισε το καθένα από τα ζώα να ζη για πάντα. Αλλά το πράγμα διέφερε με τους ανθρώπους. Ο Θεός παρουσίασε στους πρώτους γονείς μας την προοπτική να μη πεθάνουν ποτέ. Με την υπακοή μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα ζουν αιώνια. (Γεν. 2:17) Ο σκοπός του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα δεν εμποδίσθηκε από την πτώσι του ανθρώπου στην αμαρτία, αλλ’ η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο σκοπός του να κάμη τους ευπειθείς ανθρώπους να ζουν για πάντα στη γη πρόκειται ασφαλώς να πραγματοποιηθή. Αυτό θα εκπληρωθή με τη βασιλεία του Θεού, η οποία, όπως περιγράφεται στην Αποκάλυψι 12:1-5, γεννήθηκε στον ουρανό το έτος 1914 μ.Χ. Από τότε, ήταν κατάλληλο να λέγεται: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών.»—Αποκάλ. 11:15.

ΑΙΩΝΙΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

 8. Γιατί τονίζεται η βασιλεία του Θεού στην Αγία Γραφή;

⁸ Αυτή η βασιλεία, το μέσον με το οποίο είναι δυνατή η αιώνια ζωή για μας, είναι μια ουράνια κυβέρνησις. Ο ίδιος ο Ιησούς είναι ο πρώτος Άρχων, και πρόκειται να έχη 144.000 συνάρχοντας οι οποίοι εξελέγησαν από την ανθρωπότητα και εκλήθησαν από τον Θεό σε ουράνια ζωή. (Ρωμ. 8:16, 17· Λουκ. 22:29· Αποκάλ. 5:9, 10· 14:1) Η μεγάλη σπουδαιότης αυτής της βασιλείας φαίνεται στην έμφασι που της δίνει ο Θεός στην Αγία Γραφή. Ήταν το κύριο θέμα του κηρύγματος του Ιησού. (Ματθ. 4:23) Επίσης, το μεγαλύτερο μέρος των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, περιλαμβανομένων και των επαγγελιών της αιωνίου ζωής, απευθύνεται στους κεχρισμένους με το πνεύμα Χριστιανούς οι οποίοι θα άρχουν σ’ εκείνη τη βασιλεία.

 9. Πώς μπορούμε να διακρίνωμε αυτό που εννοούσε ο Ιωάννης με τη φράσι «η ζωή η αιώνιος» στην επιστολή 1 Ιωάννου 2:25;

⁹ Λόγου χάριν, ο απόστολος Ιωάννης έγραψε στην επιστολή 1 Ιωάννου 2:25: «Και αύτη είναι η υπόσχεσις την οποία αυτός υπεσχέθη προς ημάς, η ζωή η αιώνιος.» Μήπως εννοούσε αιώνιο ζωή στη γη, ή αθάνατη ζωή στον ουρανό; Ο Ιωάννης κατενόησε ότι ο σκοπός του Θεού από τον καιρό του Αδάμ ήταν να γεμίση η γη με αληθινούς λάτρεις οι οποίοι θα ελάμβαναν αιώνιο ζωή. Αλλά με αυτά τα λόγια ο Ιωάννης μιλούσε στους Χριστιανούς οι οποίοι εχρίσθησαν με το άγιο πνεύμα και εκλήθησαν στην ουράνια ζωή. (1 Ιωάν. 2:20) Έτσι, συνεχίζοντας είπε: «Έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν· διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι.»—1 Ιωάν. 3:2.

10. Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν υποσχέθηκε στους μαθητάς του ότι ‘θάνατον δεν θα έβλεπαν εις τον αιώνα’;

¹⁰ Μια όμοια υπόσχεσις αιωνίου ζωής βρίσκεται στη δήλωσι του Ιησού: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν τις φυλάξη τον λόγον μου, θάνατον δεν θέλει ιδεί εις τον αιώνα.» (Ιωάν. 8:51· 6:51, 58· 11:25, 26· 12:25) Ο Χριστός προφανώς δεν εννοούσε ότι οι πιστοί απόστολοι και άλλοι οι οποίοι σε λίγο θα εχρίοντο με το άγιο πνεύμα ποτέ δεν θα εγήρασκαν ή δεν θα πέθαιναν. Εγνώριζε ότι για να λάβουν ουράνια ζωή έπρεπε να πεθάνουν. Λίγους μήνες προηγουμένως ο Ιησούς είχε πει σ’ αυτούς ότι ο ίδιος επρόκειτο να πεθάνη και κατόπιν να αναστηθή. (Ματθ. 16:21· 17:22, 23· Ιωάν. 2:19-22) Όλοι οι κεχρισμένοι ακόλουθοί του επίσης έπρεπε να πεθάνουν για να γίνουν αθάνατοι άρχοντες στη βασιλεία του. (1 Κορ. 15:42-44, 49, 53· 2 Τιμ. 4:18) Τότε πώς αυτοί ‘θάνατον δεν θα έβλεπαν εις τον αιώνα’; Διότι με το να είναι πιστοί μέχρι θανάτου ποτέ δεν θα αδικούνταν από τον δεύτερο θάνατο, όπως εκτίθεται στην Αποκάλυψι 2:10, 11. Έτσι, αφού αναστηθούν, θα είναι για πάντα βασιλείς στον ουρανό, προς όφελος όλων των δούλων του Θεού στη γη. (Αποκάλ. 22:5) Τι ευλογία!

11. Πώς μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι η αιώνιος ζωή στη γη είναι δυνατή για κείνους που ζουν τώρα;

¹¹ Αυτή, όμως, η ελπίδα της αιωνίου ζωής δεν περιορίζεται σ’ εκείνους που αποτελούν μέρος της ουράνιας βασιλείας. Όχι, διόλου. Ο Ιησούς, μιλώντας για τον παρόντα καιρό ή τη γενεά που θα έβλεπε την εγκαθίδρυσι της βασιλείας, θετικά υποσχέθηκε ζωή αιώνια στη γη. Τώρα είναι ο καιρός για να χωρίση τα «πρόβατα» από τα «ερίφια». (Ματθ. 25:31-33) Και ποια αμοιβή επεφύλαξε ο Ιησούς για τα «πρόβατα» που βοηθούν και υπηρετούν μαζί με τους κεχρισμένους «αδελφούς» του και οι οποίοι δεν είναι οι ίδιοι τέτοιοι «αδελφοί» του Ιησού που αποβλέπουν στην ουράνια ζωή; Υποσχέθηκε ότι αυτοί οι δίκαιοι θ’ απολαύσουν «ζωή αιώνιον», ζωή ακριβώς εδώ στη γη. (Ματθ. 25:46) Τι συγκινητική προοπτική για αιώνια ζωή στη γη, την οποία ο Θεός προώρισε να γίνη παράδεισος! Και τι σημαίνει αυτό πραγματικά για σας; Αποδεικνύετε ότι το πιστεύετε; Επηρεάζει αυτό τις καθημερινές αποφάσεις σας; Επηρεάζει τη στάσι σας στην εργασία σας; Επηρεάζει τον κύκλο μαθημάτων που εκλέγετε στο σχολείο; Επηρεάζει το αν θα νυμφευθήτε σε λίγον καιρό; Ζήτε με την αιωνιότητα υπ’ όψιν;

ΕΧΟΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΑΠΛΗ ΑΝΤΑΥΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΖΩΗΣ

12. Με ποια έννοια είμεθα ιδιαίτερα προνομιούχοι;

¹² Η πιθανότης να συγκαταλεχθήτε μεταξύ των προβάτων που θα εισέλθουν στην αιώνιο ζωή στη γη χωρίς να πεθάνουν πρέπει να διεγείρη την αφοσίωσί σας στον Θεό. Είσθε σε θέσι να μάθετε πράγματα για τα οποία οι πολλοί πιστοί δούλοι του Θεού στους περασμένους αιώνας είχαν μόνον μια ανταύγεια. Σημειώστε πώς συνέβαινε αυτό με τον Βασιλέα Δαβίδ.

13. Τι εννοούσε προφανώς ο Δαβίδ μ’ αυτό που έγραψε στον Ψαλμό 37:11, 29;

¹³ Στον Ψαλμό 37:11, 29 ο Δαβίδ έγραψε: «Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· . . . οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.» Λέγοντας αυτό ο Δαβίδ προφανώς εννοούσε τι θα συνέβαινε ως προς τη γη της επαγγελίας στις ημέρες του και στις επόμενες γενεές. Σύμφωνα με τη διαθήκη του Θεού με τον Αβραάμ, οι ασεβείς εθνικοί που κατοικούσαν στη γη έπρεπε να ξεκαθαρισθούν. (Γέν. 15:18-21· 17:8· Δευτ. 7:22· Ιησ. Ναυή 21:43-45) Έτσι κάθε επόμενη γενεά των δικαίων λάτρεων που αποτελούσαν το έθνος Ισραήλ θα μπορούσε να διαμένη στη γη, στο τμήμα της γης που τους είχε δώσει ο Θεός. (Δευτ. 30:20) Γνωρίζομε, όμως ότι η πλειονότης των Ισραηλιτών αποδείχθηκε άπιστη, και έτσι δεν εξετέλεσαν τον σκοπό του Θεού απ’ αυτή την άποψι. Πράγματι, τελικά ο Θεός άφησε τους Ασσυρίους και τους Βαβυλωνίους να κατακτήσουν και να εκκενώσουν τη γη προσωρινώς.

14. Ποια ακόμη μεγαλύτερη σημασία είχε ο Ψαλμός 37:11, 29, όπως έδειξε ο Ιησούς;

¹⁴ Εκείνα, όμως, που έγραψε ο Δαβίδ στον Ψαλμό 37, αποτελούσαν επίσης μια ανταύγεια της προοπτικής που μπορούν να έχουν σήμερα οι Χριστιανοί. Το ότι τα λόγια του Δαβίδ είχαν μια ευρύτερη, μεγάλης κλίμακος εφαρμογή στη βασιλική εξουσία ολόκληρης της γης φαίνεται από το γενονός ότι στο κατά Ματθαίον 5:5 ο Ιησούς παρέθεσε από τον Ψαλμό 37. Μήπως είπε ο Χριστός ότι η εκπλήρωσίς του έγινε όλη στο παρελθόν; Όχι, διότι την προεξέτεινε στο μέλλον, λέγοντας ότι ‘οι πραείς θα κληρονομήσουν την γην.’ Οι πραείς εκείνοι που θα είναι με τον Χριστό στην ουράνια βασιλεία του θα κυβερνήσουν αυτή τη γη. (Αποκάλ. 5:9, 10) Ο Ιησούς εγνώριζε ότι η βασιλεία θα κυβερνούσε τη γη με δικαιοσύνη για πάντα. Έτσι, η ίδια η γη θα κατοικηθή από ‘δικαίους’ οι οποίοι ‘θα ζουν για πάντα σ’ αυτήν.’ Με έμπνευσι ο Δαβίδ περιέγραψε ποιο θα είναι το τέλος όταν ο Ιεχωβά θα εκτελέση τον σκοπό του για τη γη μας. Οι Χριστιανοί μπορούν να χαίρουν διότι μπορούν να απολαύσουν τα πράγματα, για τα οποία ο Δαβίδ είχε μόνον μια ανταύγεια, και στα οποία θα μπορούσε προσωπικά να μετάσχη μόνον με τη μελλοντική ανάστασι. Εκείνοι τους οποίους ο Κύριος θέτει στα δεξιά του ως «πρόβατα» έχουν την ευκαιρία να ‘κατοικούν εις τον αιώνα’ σε μια παραδεισιακή γη που θα κυβερνάται παντοτινά από τον ουρανό.

15. Ποια ήταν η στάσις του Μιχαία σχετικά με τη λατρεία του Ιεχωβά, και τι αυτό σημαίνει για μας;

¹⁵ Πόσο κατάλληλο, λοιπόν, είναι να συγκεντρώνωμε τις σκέψεις μας, τα σχέδια και τις ελπίδες μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά με την αιωνιότητα υπ’ όψιν! Σκεφθήτε πόση συγκίνησι θα ένοιωθαν ο Δαβίδ, ο Αβραάμ και οι προφήται όπως ο Ησαΐας και ο Μιχαίας αν ζούσαν τώρα μ’ ένα τέτοιο προνόμιο. Ο Μιχαίας, περιγράφοντας προφητικά την αποκατάστασι της αγνής λατρείας μεταξύ των Ιουδαίων μετά την επάνοδό των από την εξορία το έτος 537 π.Χ., έδειξε τη στάσι που είχε αυτός και οι άλλοι αληθινοί λάτρεις: «Διότι πάντες οι λαοί θέλουσι περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του Θεού αυτού· ημείς δε θέλομεν περιπατεί εν τω ονόματι Ιεχωβά του Θεού ημών εις τον αιώνα και εις τον αιώνα.» (Μιχ. 4:1-5· Ησ. 65:18) Ήταν απόλυτα αποφασισμένος να λατρεύη τον Θεό για πάντα. Εκείνο τον καιρό ο Μιχαίας δεν είχε αιώνιο ζωή. Έως τότε ο θάνατος ήταν μια αναπόφευκτη πείρα για τους θνητούς ανθρώπους. Εν τούτοις ο Μιχαίας θα υπηρετούσε τον Θεό έως την ημέρα του θανάτου του, και στην ανάστασί του στη νέα τάξι θα συνέχιζε την υπηρεσία του σαν να μην είχε διακοπή. Τι ωραία άποψι είχε ο Μιχαίας! Αλλά δεν θα έπρεπε κι εμείς, πολλοί από τους οποίους έχομε την προοπτική να βαδίζωμε πραγματικά εν τω ονόματι του Θεού για πάντα, αδιάκοπα, να έχωμε την ίδια άποψι;

ΝΑ ΜΗ ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ ΜΟΝΟΝ ΕΩΣ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

16. Εκείνοι που έγιναν Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα μ.Χ. πώς εσκέπτοντο για την υπηρεσία τους;

¹⁶ Είτε έχομε προσωπικά την προοπτική να ζήσωμε στον ουρανό με τον Ιησού είτε σ’ ένα επίγειο παράδεισο, είναι ζωτικό να μη ξεχνούμε ότι όχι μια ωρισμένη χρονολογία, αλλά η αιωνιότης αποτελεί τον στόχο μας. Μπορούμε, σχετικά μ’ αυτό, να μιμηθούμε εκείνους που ήσαν Χριστιανοί πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Εκείνοι ορθά ανέμεναν το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων να έλθη σύντομα, στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως’ που είχε πει ο Ιησούς ότι θα ήρχετο στη γενεά εκείνη. (Ματθ. 24:3, 21, 22, 34) Αλλ’ είχαν αποφασίσει, όταν μετενόησαν και έγιναν Χριστιανοί, να υπηρετήσουν μόνον έως κάποια χρονολογία ή έως κάποιο γεγονός; Διόλου. Εκείνο που είχαν μάθει και δεχθή, όπως αυτό που ο Πέτρος εκήρυξε στον Κορνήλιο και στον οίκο του, δεν ήταν ότι έπρεπε να είναι Χριστιανοί ώσπου να έρθη κάποια επικείμενη χρονολογία. Αντιθέτως, ο Θεός «έδωσε μετάνοιαν εις ζωήν,» ατελεύτητη ζωή σ’ αυτούς ως Χριστιανούς.—Πράξ. 10:34-43· 11:18.

17. Πώς ο Ιούδας εξέφρασε αυτή την άποψι;

¹⁷ Όταν λοιπόν ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, Ιούδας, έγραψε τη θεόπνευστη επιστολή του κατά το έτος 65 μ.Χ., περίπου ένα έτος πριν από την πρώτη επίθεσι των Ρωμαίων κατά της Ιερουσαλήμ, δεν ανέφερε καμμιά τελική χρονολογία. Αντιθέτως, έγραψε: «Φυλάξετε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού, προσμένοντες το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις ζωήν αιώνιον.» (Ιούδ. 20, 21) Εγνώριζε ότι ο στόχος ήταν η υπηρεσία του Θεού για πάντα. Είτε σε δύο χρόνια είτε σε τρία χρόνια, είτε αργότερα θα ερχόταν η ‘μεγάλη θλίψις’ στο Ιουδαϊκό σύστημα, αυτό δεν θα επηρέαζε το γεγονός ότι έπρεπε να συνεχίσουν να υπηρετούν τον Θεό.

18. (α) Πού στεκόμεθα στο ρεύμα του χρόνου; (β) Τι δείχνει η χρονολογία της Γραφής, χωρίς να ορίζη χρόνο;

¹⁸ Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα μεταξύ των αληθινών Χριστιανών οι οποίοι κατανοούν από την εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών ότι το τέλος ολοκλήρου αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων είναι πολύ πλησίον. Είναι αλήθεια ότι η πιο ακριβής Βιβλική χρονολογία που υπάρχει δείχνει ότι 6.000 χρόνια ανθρωπίνης υπάρξεως θα τελειώσουν στο μέσον της δεκαετίας του 1970.a Αυτοί οι Χριστιανοί, λοιπόν, ενδιαφέρονται ζωηρά να ιδούν αν αυτό θα συμπέση με την έκρηξι της ‘μεγάλης θλίψεως’ των ημερών μας που θα εξαφανίση όλους τους πονηρούς της γης. Θα μπορούσε να γίνη αυτό. Αλλ’ ούτε επιχειρούν καν να προείπουν ακριβώς πότε θα γίνη η καταστροφή του πονηρού συστήματος πραγμάτων του Σατανά. Αρκούνται να περιμένουν και να ιδούν, κατανοώντας ότι κανένας άνθρωπος στη γη δεν γνωρίζει τον χρόνο.—Ματθ. 24:36.

19. Ποια άποψις πρέπει να επικρατή μεταξύ των δούλων του Θεού σήμερα;

¹⁹ Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πεποίθησι ότι ο Θεός θα φέρη το τέλος αυτού του ασεβούς συστήματος στον ωρισμένο του καιρό. Όταν αρχίση η ‘μεγάλη θλίψις,’ θα μπορέσωμε να την αναγνωρίσωμε. Αντί λοιπόν να θεωριολογούμε για μια ωρισμένη χρονολογία, σαν να υπηρετούμε με αυτή τη χρονολογία ως σκοπό, μπορούμε να προσηλωθούμε στο σπουδαίο έργο του κηρύγματος που είπε ο Ιησούς ότι θα έκαναν οι μαθηταί του σ’ αυτή τη χρονική περίοδο. (Μάρκ. 13:10) Έτσι, οποτεδήποτε και αν ξεσπάση η ‘θλίψις’, εμείς θα είμεθα απησχολημένοι διεξάγοντας με ζήλο το καθήκον που έχομε, και οι απόψεις μας για το μέλλον δεν θα είναι σε κάποια χρονολογία, αλλά θα υπηρετούμε με την αιωνιότητα υπ’ όψιν, ακριβώς όπως ο Ιούδας παρώτρυνε τους Χριστιανούς να κάμουν.

ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΤΕ ΑΙΩΝΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΑΣ

20, 21. (α) Τι μπορεί να δείχνη η ζωή ενός ατόμου ως προς την άποψί του για το μέλλον; (β) Είναι συνετή αυτή η άποψις;

²⁰ Η σταθερή μας πίστις ότι μπορούμε να υπηρετούμε τον Θεό για πάντα πρέπει επίσης να φανερώνεται σε άλλα πράγματα εκτός από το κήρυγμά μας. Πρέπει να επηρεάζη τις καθημερινές μας σκέψεις και πράξεις. Αυτό λέγεται επειδή ένα άτομο μπορεί να λέγη ότι συμφωνεί με όλα όσα έχομε εξετάσει ως αυτό το σημείο, αλλά κατόπιν να εκδηλώνη με την καθημερινή του ζωή ότι αυτό δεν επηρεάζει τις σκέψεις και τις πράξεις του. Μπορεί να δείχνη ότι πραγματικά ζη μόνον για ΤΩΡΑ. Πόσο λυπηρό θα ήταν αυτό!

²¹ Το γεγονός ακριβώς ότι οι αληθινοί λάτρεις μπορούν να έχουν μια θέσι στον αιώνιο σκοπό του Ιεχωβά αποδεικνύει πόσο φευγαλέο είναι το τώρα. Παραβάλλεται με ένα εκατοστό σε μια ράβδο μετρήσεως που εκτείνεται χιλιάδες μίλια, αν μπορήτε να το φαντασθήτε αυτό. Θα ήταν λογικό να διέπεται όλη η ζωή ενός ανθρώπου από το ένα εκατοστό σαν αυτό να ήταν το κυριώτερο πράγμα; Πόσο πιο ισορροπημένος και συνετός είναι εκείνος που ζη τώρα έτσι ώστε να ζη για πάντα, και ο οποίος μετρά και εκτιμά τα πράγματα με το πώς αυτά θα επηρεάσουν την αιώνιο ευημερία του!

22, 23. (α) Τι βοηθούν οι Γραφές τους Χριστιανούς να καταλάβουν για τον γάμο; (β) Αντίθετα με τον κόσμο, τι στάσι τηρούν απέναντι του γάμου οι Χριστιανοί νέοι που υπηρετούν με την αιωνιότητα υπ’ όψιν;

²² Ένα παράδειγμα για να δείξωμε τη ζωή με την αιωνιότητα υπ’ όψιν είναι ο γάμος. Η τάσις που έχουν οι νέοι και οι νέες για τον γάμο είναι ευνόητη. Ο γάμος είναι μια διάταξις που προήλθε από τον Θεό και έχει πολλές ευλογίες. Αλλά μεταξύ ατελών ανθρώπων έχει επίσης τα προβλήματά του και τους περιορισμούς του. (1 Κορ. 7:28) Ο απόστολος Παύλος το εννοούσε αυτό, και συνιστούσε αγαμία στους Χριστιανούς που μπορούσαν να διατηρηθούν σ’ αυτή την κατάστασι χωρίς να ενοχλούνται επιμόνως από πάθος. Οι άγαμοι αυτοί θα μπορούσαν συνεχώς να ‘μεριμνούν τα του Κυρίου χωρίς αντιπερισπασμούς’ που συνδέονται με την έγγαμη ζωή, και ο Παύλος είπε ότι αυτό το πλεονέκτημα της αγαμίας ήταν ιδιαίτερα πολύτιμο διότι «ο επίλοιπος καιρός είναι σύντομος.»—1 Κορ. 7:29-38.

²³ Για πολλούς νεαρούς οι οποίοι δεν έχουν πίστι στη δυνατότητα να υπηρετούν τον Θεό αιωνίως, η στάσις είναι, ‘Γιατί να βασανιζώμεθα με την εγκράτεια. Αν θέλωμε ν’ απολαύσωμε το σεξ ή να νυμφευθούμε, ας το κάμωμε. Ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον;’ Αλλ’ ο νεαρός Χριστιανός που υπηρετεί πραγματικά με την αιωνιότητα υπ’ όψιν δεν ενεργεί με αυτή τη βιασύνη. Είναι πρόθυμος να περιμένη ώσπου να ‘περάση το άνθος της νεότητος’ για ν’ αποφασίση αν θα του ήταν καλύτερο να νυμφευθή ή όχι. Εν τω μεταξύ μπορεί να έχη το πλεονέκτημα της αγαμίας: ‘να είναι προσκεκολλημένος εις τον Κύριον.’ (1 Κορ. 7:35) Αν με τον καιρό αποφασίση να νυμφευθή, τότε θα είναι καλύτερα προετοιμασμένος να χειρισθή τις ευθύνες που συνεπάγεται ο γάμος. Το να υπηρετή με την αιωνιότητα υπ’ όψιν τον βοηθεί ν’ αποφεύγη να ζη μόνον για «τώρα». Ας σημειωθή ότι αυτό αντανακλάται στις καθημερινές του αποφάσεις.

24. Πώς η «αιωνιότης» επηρεάζει την άποψι ενός ατόμου για υλικά αγαθά;

²⁴ Η πίστις ενός ατόμου να υπηρετή αιωνίως πρέπει επίσης να επηρεάζη την άποψί του για το χρήμα και τα αποκτήματα. Πολλοί άνθρωποι στον κόσμο τηρούν απέναντι αυτών των πραγμάτων τη στάσι εκείνων που λέγουν ‘απόκτησέ τα ενόσω μπορείς.’ Και οι διαφημίσεις συνεχώς τονίζουν την αγορά νέων πραγμάτων τώρα. Αλλά πώς αντιδράτε σεις; Ποια είναι η άποψίς σας; Όταν δελεάζεσθε με τέτοιες υλιστικές αντιλήψεις, υπολογίζεται η αιωνιότης; Πρέπει να υπολογίζεται, διότι η Αγία Γραφή, αφού δείχνει τους κινδύνους της φιλαργυρίας και των υλικών αποκτημάτων, συνιστά να σκεπτώμεθα την αιώνιο ζωή. (1 Τιμ. 6:6-12) Όταν λοιπόν άμεσα ή ύπουλα πιέζεσθε ν’ αποκτήσετε περισσότερα χρήματα ή αποκτήματα, ρωτήστε τον εαυτό σας: ‘Σε χίλια χρόνια από τώρα, θα λυπηθώ επειδή είχα αποφασίσει να μη αναλάβω πρόσθετη εργασία που θα με βοηθούσε ν’ αγοράσω ένα καινούργιο αυτοκίνητο ή ένα κότερο;’ Ή ρωτήστε, ‘Χίλια χρόνια μέσα στη νέα τάξι, θα βλέπω πίσω και θα σκέπτωμαι ότι έκαμα άσχημα που απέρριψα υπερωριακή εργασία για να μη χάσω καμμιά από τις Χριστιανικές συναθροίσεις μου; Η αιωνιότης πρέπει να επηρεάζη την καθημερινή μας ζωή και σκέψι.

25. Τι αξία έχει η ορθή άποψις της αιωνιότητος όταν υπομένωμε διάφορες δοκιμασίες;

²⁵ Η ίδια αυτή άποψις—να υπηρετούμε με την αιωνιότητα υπ’ όψιν—θα βοηθήση τους Χριστιανούς να υπομένουν με χαρά. Μολονότι η εναντίωσις, η ασθένεια και τα γηρατιά μπορούν ν’ αποτελούν σοβαρές δοκιμασίες για να τις υπομένωμε, αυτή η υπομονή αν μετρηθή με την αιωνιότητα, δεν είναι παρά στιγμιαία. Μπορούμε να έχωμε την αιωνιότητα ενώπιόν μας, όπως ακριβώς το διετύπωσε ο απόστολος: «Εάν και ο εξωτερικός ημών άνθρωπος φθείρηται, ο εσωτερικός όμως ανανεούται καθ’ εκάστην ημέραν. Διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς, καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν, αιώνιον βάρος δόξης· επειδή ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα· διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια.»—2 Κορ. 4:16-18· Ματθ. 19:29.

26. Ποια, λοιπόν, είναι η Χριστιανική άποψις που πρέπει να έχωμε για το μέλλον;

²⁶ Ως Χριστιανοί, λοιπόν, ας αγωνιζώμεθα κάθε μέρα για να ενθυμούμεθα ότι ο Θεός μας είναι αιώνιος και ότι πρέπει να τον υπηρετούμε με την αιωνιότητα υπ’ όψιν. Και αυτός θα μας βοηθήση αυξάνοντας τη γνώσι μας για την αιώνια αλήθεια του και δίνοντάς μας το άγιο πνεύμα του που υποσχέθηκε στους δούλους του ως παράκλητον για πάντα. (2 Ιωάν. 2· Ιωάν. 14:16, 17) Έτσι, η υπηρεσία μας σ’ αυτόν δεν θα είναι μόνον για τώρα, ή για ένα περιωρισμένο χρονικό διάστημα. Αντιθέτως, θα τον υπηρετούμε αιωνίως, διότι «σ’ αυτόν ανήκει η δόξα . . . εις πάσας τας γενεάς του αιώνος των αιώνων.»—Εφεσ. 3:20, 21.

[Υποσημειώσεις]