Περιορισμοί της Χριστιανικής Ελευθερίας

«Προσεκλήθητε εις ελευθερίαν· μόνον μη μεταχειρίζεσθε την ελευθερίαν εις αφορμήν της σαρκός, αλλά δια της αγάπης δουλεύετε αλλήλους.»—Γαλάτας 5:13.

 1, 2. (α) Γιατί το σύμπαν δεν μπορεί να υπάρχη κατά μέρος υποδουλωμένο και κατά μέρος ελεύθερο; (β) Περιγράψτε την ελευθερία που ένας Χριστιανός απολαμβάνει ήδη, και αναφέρατε μερικούς από τους γενικούς της περιορισμούς.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ δεν μπορεί να υπάρχη για πάντα κατά μέρος υποδουλωμένο και κατά μέρος ελεύθερο όπως τώρα. Η παγκόσμια δημιουργία ουδέποτε προωρίσθηκε να είναι υποδουλωμένη στην ιδιοτέλεια και στην αδικία. (Ρωμαίους 8:21) Για την έκβασι αυτής της αμφισβητήσεως που διήρκεσε επί μακρόν, δεν μπορεί να υπάρχη αμφιβολία, και αυτό προελέχθη πριν από πολύν καιρό. Η υπόθεσις της ελευθερίας θα κερδίση την αιωνιότητα της ειρήνης. Αφού η ελευθερία είναι το κατάλληλο στοιχείο μέσα στο οποίο μπορούν να ζουν τα πιστά πλάσματα του Ιεχωβά, εκείνοι που ζουν για να τον υπηρετούν για πάντα, πρέπει να το κάνουν αυτό από δική τους πρόθυμη εκλογή και με χαρά. Για να καταστή ένας δυνατός να κάμη νοήμονα εκλογή, πρέπει να ξέρη τι στάδιο ελευθερίας είναι ανοιχτό γι’ αυτόν στην αγία υπηρεσία του Θεού. Είναι αλήθεια ότι ο Χριστιανός δεν πρέπει να επωφεληθή από την ελευθερία του που προέρχεται από το γεγονός ότι δεν είναι κάτω από την Ιουδαϊκή διαθήκη του Νόμου, για να βαδίση με αμέλεια ή χαλαρότητα ως προς την σάρκα. (Κολοσσαείς 2:14) Αλλά υπάρχει μια περαιτέρω ελευθερία στην οποίαν εκλήθη ο Χριστιανός. Αυτή η ελευθερία έχει περιορισμούς που οφείλονται στην αγάπη ενός προς τον Θεό και προς τον συν-Χριστιανό πλησίον του. Επομένως η ελευθερία ενός Χριστιανού είναι μία σοφά περιορισμένη ελευθερία.—Γαλάτας 5:13.

² Στην αρχή ο Χριστιανός πρέπει να κατανοήση ότι, σ’ ένα μεγάλο βαθμό, η ελευθερία που ήδη απολαμβάνει είναι σχετική. Δεν υπάρχει χωριστά από τον Κυρίαρχον Ανώτερον, τον Ιεχωβά Θεόν, ο οποίος είναι σε θέσι να περιορίση την έκτασι της ελευθέρας ενεργείας για το μέγιστο καλό των δούλων του. Αυτή η σχετική ελευθερία μπορεί ν’ απολαμβάνεται μόνο με το να ζη και ενεργή κανείς σύμφωνα με τους περιορισμούς που καθίστανται γνωστοί από τον Πρωτουργόν της ελευθερίας, τον Θεόν. (Ψαλμός 146:7) Οι περιορισμοί αυτοί περιλαμβάνουν τα όρια που περιστέλλουν τη σχετική ελευθερία ενός πλάσματος. Μερικοί από τους περιορισμούς αυτούς της ελευθερίας κατατάσσονται ως εξής: περιορισμοί που επιβάλλονται από την ίδια τη φύσι, κανόνες κοινωνικής συναναστροφής, αρχές αληθείας, νόμοι θεοκρατικοί, αποκαλύψεις του θείου θελήματος, και περιορισμοί από δικαιώματα παραχωρημένα σε άλλους. Αυτά θα εξετασθούν με τη σειρά τους.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΙ

 3, 4. (α) Ποιοι περιορισμοί επιβάλλονται σ’ ένα Χριστιανό από τη φύσι ως προς τη χρήσι του σώματός του; (β) Τι εννοείται με το ότι μερικοί εκδηλώνουν ζωώδες φρόνημα;

³ Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι· δεν είναι πνεύματα ή ζώα. Εκ φύσεως άλλοι είναι άρρενες και άλλοι θήλεις. Πολλοί είναι παιδιά και οι υπόλοιποι πλήρως ανεπτυγμένοι, ώριμοι. Από τους ενηλίκους, ένα ποσοστόν είναι άγαμοι και οι υπόλοιποι νυμφευμένοι με ευθύνες συζύγων. Τα ανθρώπινα σώματα των Χριστιανών παρομοιάζονται με σκεύη, τα οποία πρέπει να διατηρούνται καθαρά και να χρησιμοποιούνται σοφά σύμφωνα με τη φύσι. (2 Κορινθίους 4:7· 1 Θεσσαλονικείς 4:3-5) Σε όλους τους αιώνες ο Σατανάς και οι δαίμονες παρεκίνησαν τους ανθρώπους να εξασκήσουν ελευθέρα θέλησι με τη χρησιμοποίησι των σωμάτων τους κατά ένα αφύσικο τρόπο, αντίθετον προς τον αρχικό σκοπό του Θεού όταν εδημιούργησε άρρεν και θήλυ. Ο Παύλος, περιγράφοντας τους φαύλους αυτούς που υπερέβησαν τα όρια τα καθωρισμένα από τη φύσι, γράφει, «Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας· διότι και αι γυναίκες αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν· ομοίως δε και οι άνδρες αφήσαντες την φυσικήν χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν αυτών προς αλλήλους, πράττοντες την ασχημοσύνην, άρσενες εις άρσενας, και απολαμβάνοντες εις εαυτούς την πρέπουσαν αντιμισθίαν της πλάνης αυτών.»—Ρωμαίους 1:26, 27.

⁴ Ο Πέτρος και ο Ιούδας επίσης περιγράφουν εκείνους που υπερβαίνουν τα φυσικά όρια με το να εκδηλώνουν ζωώδες φρόνημα. Προειδοποιούν ότι αυτοί προσπαθούν ακόμη να ζητούν τη συναναστροφή των Χριστιανών. «Ούτοι όμως, ως άλογα φυσικά ζώα, γεγεννημένα δια άλωσιν και φθοράν, βλασφημούσι περί πραγμάτων τα οποία αγνοούσι, και θέλουσι καταφθαρή εν τη ιδία αυτών διαφθορά.» «“Εν εσχάτω καιρώ θέλουσιν είσθαι εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ασεβείς επιθυμίας αυτών.” Ούτοι είναι οι αποχωρίζοντες εαυτούς, ζωώδεις, Πνεύμα μη έχοντες.»—2 Πέτρου 2:12· Ιούδας 18, 19.

 5. Είναι οι Χριστιανοί ελεύθεροι να μη δείχνουν φυσική στοργή;

⁵ Η φύσις έχει επίσης ισχυρούς δεσμούς που συνδέουν σε στενή συγγένεια γονείς και τέκνα. Αυτό περιλαμβάνει δεσμούς φυσικής στοργής που πρέπει να υπάρχουν μεταξύ των τέκνων και των γονέων των. Οι Χριστιανοί δεν μπορούν ν’ αγνοήσουν αυτά τα γεγονότα που είναι συνυφασμένα με την ανθρώπινη φύσι. Υπάρχουν σαν ένα όριο της σχετικής ελευθερίας των. Για κείνους που παραβλέπουν αυτό το όριο, είναι γραμμένο, «Άνθρωποι. . . . απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι [χωρίς φυσική στοργή, NW], . . . ακρατείς,» κλπ. (2 Τιμόθεον 3:2, 3) Το να εμμένουν σ’ αυτούς τους φυσικούς δεσμούς και να τους τονώνουν, θα βοηθήση πολλούς γονείς ν’ αναθρέψουν τα τέκνα τους επιτυχώς στη θεία εύνοια.

 6. Ποιοι περιορισμοί υπάρχουν όσον αφορά τις σχέσεις μ’ εκείνους που ανήκουν στο αντίθετο φύλο;

⁶ Ένα άλλο ζήτημα είναι το ζήτημα των καταλλήλων σχέσεων των φύλων. Έχουν τεθή περιορισμοί στους Χριστιανούς να μην έχουν σεξουαλικές σχέσεις με άλλα πρόσωπα εκτός από εκείνο με το οποίον έχουν συζευχθή. (Ματθαίος 19:3-9) Το να παραδίδονται στην πορνεία ή στη μοιχεία αποτελεί υπέρβασι των καθωρισμένων ορίων. Από εκείνους που είναι νυμφευμένοι η φύσις ζητεί την απόδοσι ωρισμένων οφειλών που δεν πρέπει να κατακρατούνται. «Ας έχη έκαστος την εαυτού γυναίκα, και εκάστη ας έχη τον εαυτής άνδρα. Ο ανήρ ας αποδίδη εις την γυναίκα την οφειλομένην εύνοιαν· ομοίως δε και η γυνή εις τον άνδρα. Η γυνή δεν εξουσιάζει το εαυτής σώμα, αλλ’ ο ανήρ· ομοίως δε και ο ανήρ δεν εξουσιάζει το εαυτού σώμα, αλλ’ η γυνή.» (1 Κορινθίους 7:2-4) Ο άνδρας πρέπει να ζη με τη γυναίκα του σύμφωνα με τη γνώσι των θεμελιωδών φυσικών νόμων του Θεού. Ο σύζυγος λαμβάνει υπ’ όψιν τη βιολογική σύστασι της θηλείας, τα φυσικά της μειονεκτήματα, τις φυσιολογικές περιόδους της, τις μεταπτώσεις της που επηρεάζουν πολύ τη διανοητική της πορεία, τη διάθεσί της και την ιδιοσυγκρασία της. Ο Θεός δεν παραβλέπει αυτούς τους περιορισμούς της γυναικείας φύσεως και ούτε οι σύζυγοι πρέπει να τους παραβλέπουν.—Λευιτικόν 18:19· 20:18· 1 Πέτρου 3:7-9.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗΣ

 7. Ποιοι σοφοί περιορισμοί υπάρχουν όσον αφορά τη συναναστροφή ενός Χριστιανού μ’ εκείνους που είναι της ομοίας πολυτίμου πίστεως:

⁷ Όταν άτομα γίνωνται Χριστιανοί, φέρονται σε στενή επικοινωνία με άλλους Χριστιανούς και έτσι αποτελούν μια εκκλησία ως μέρος του «ενός ποιμνίου» του Θεού. (Ιωάννης 10:16) Ένας αφιερωμένος Χριστιανός δεν καλείται να ζήση για τον εαυτό του, αλλά προσκαλείται να εισέλθη μαζί με τους ομοίους του Χριστιανούς στην ενωμένη υπηρεσία του Κυρίου. Αναμένεται από αυτόν να εκδηλώση κάτι περισσότερο από απλή κοσμιότητα στην επικοινωνία του με τους άλλους. Πρέπει να εκδηλώση αγαθή διάθεσι και να καταδείξη την αγάπη του για τους αδελφούς στην τοπική του εκκλησία. (1 Πέτρου 2:17) Ο Ιησούς μάς έδωσε έναν καλόν κανόνα που διέπει την κοινωνική αυτή συναναστροφή, όταν είπε: «Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς.» (Ματθαίος 7:12) Πράγματι, ολόκληρες οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές είναι γεμάτες από πλούσιες συμβουλές που αφορούν τη συμπεριφορά του Χριστιανού προς τους συντρόφους του. Ένας Χριστιανός δεν μπορεί να είναι ιδιογνώμων, να έχη τη δική του κατεύθυνσι στην εκκλησία ή να μη δείχνη σεβασμό για τα αισθήματα των συντρόφων του. Οριστικά για τη συναναστροφή έχομε μια σειρά σοφών περιορισμών της ασφαλούς σχετικής ελευθερίας μας. Αυτοί οι περιορισμοί στην εξάσκησι της ελευθέρας μας θελήσεως, απεργάζονται καλό για μας, όχι μόνο όσον αφορά την παρούσα ευτυχία μας, αλλά και όσον αφορά επίσης την εξασφάλισι από μέρους μας μιας θέσεως στην αιώνια οργάνωσι της οικογενείας του Θεού.

ΑΡΧΕΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

 8, 9. (α) Τι είναι οι αληθινές αρχές, και πού βρίσκονται; Δώστε μερικά παραδείγματα. (β) Πώς σχηματίζονται οι διδασκαλίες της Γραφής; Εξηγήστε.

⁸ Η αναγνώρισις αρχών αληθείας και η σοφή εφαρμογή των είναι η οδός της δικαιοσύνης. Ένας Χριστιανός βαδίζει πάντοτε με δικαιοσύνη και έτσι αποφεύγει να εξασκή την ελευθέρα του θέλησι με το να ενστερνίζεται εκείνο που είναι άδικο. Τι είναι, λοιπόν, οι αρχές; Μια αληθινή αρχή είναι μια θεμελιώδης αλήθεια. Αφού η αλήθεια προσαρμόζεται στα γεγονότα ή είναι εκείνο που βρίσκεται σε συμφωνία με την αληθινή κατάστασι των πραγμάτων, οι αρχές κατ’ ουσίαν είναι δηλώσεις βασικών γεγονότων. Η Γραφή περιέχει χιλιάδες από αυτές τις αρχές που εκτίθενται εκεί ρητώς, ενώ άλλες συμπεραίνονται ή εξάγονται από το βιβλίο της φύσεως. (Ρωμαίους 1:20) Εδώ παρουσιάζομε ολίγες μόνο. ‘Ο Θεός έπλασε τη γη για να κατοικήται.’ ‘Ο άνθρωπος είναι θνητός.’ ‘Η ψυχή που αμαρτάνει, πεθαίνει.’ ‘Ο Αδάμ αμάρτησε και κατεδικάσθη σε θάνατο.’ ‘Ο Θεός είναι πλούσιος σε έλεος.’ ‘Τελεία ζωή δίδεται αντί τελείας ζωής.’ ‘Η ζωή της σαρκός είναι στο αίμα.’ ‘Ο Ιησούς έγινε τελεία σαρξ.’ ‘Η τελεία ζωή του Ιησού ήταν ακριβές αντίλυτρον.’ ‘Το αίμα της ζωής του Ιησού εξαγόρασε την αιώνια ελευθέρωσι του ανθρώπου από τον θάνατο.’—Ησαΐας 45:18· Γένεσις 2:17· Ιεζεκιήλ 18:4· Γένεσις 3:6, 19· Εφεσίους 2:4· Έξοδος 21:23· Λευιτικόν 17:11· Ιωάννης 1:14· 1 Τιμόθεον 2:6· Εβραίους 9:12.

⁹ Σαν επεξεργασμένοι οικοδομήσιμοι λίθοι που έχουν συναχθή σύμφωνα με το σχέδιο για ν’ αποτελέσουν ένα οικοδόμημα, έτσι και οι Βιβλικές αρχές αληθείας έχουν συναχθή σύμφωνα με τη θεία πρόθεσι για ν’ αποτελέσουν τις Βιβλικές διδασκαλίες αληθείας. Συνάγοντας κανείς τις παραπάνω αρχές κατά την τάξι που εξετέθησαν, έχει το σκελετό της σπουδαίας Βιβλικής διδασκαλίας σχετικά με την απαλλαγή του ανθρώπου από τον θάνατο μέσω του αντιλύτρου που επρομήθευσε ο Ιησούς Χριστός. Μ’ αυτό τον τρόπο όλες οι διδασκαλίες της Γραφής σχηματίζονται από αρχές βασικών αληθειών.—Εβραίους 6:1

10. Πώς ο Σατανάς οικοδόμησε τη μεγάλη του οργάνωσι επάνω στο θεμέλιο του πρώτου του ψεύδους;

¹⁰ Τώρα παρατηρήστε τι έκαμε ο Σατανάς, ο πατήρ του ψεύδους, με το πρώτο του ψεύδος, ‘Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει.’ (Ιωάννης 8:44· Γένεσις 3:4) Το μετεχειρίσθη για να παραγάγη την ακόλουθη ψευδή άδικη αρχή που δεν βασίζεται στα πράγματα ή στην αλήθεια. «Η ψυχή είναι ένα ζωογόνο στοιχείο . . . χωριστό στη φύσι του από το σώμα και που συνήθως θεωρείται ότι έχει ξεχωριστή ύπαρξι.»a Από αυτή την ψευδή αρχή ο Σατανάς προήγαγε την σχεδόν παγκόσμια ψευδή θρησκευτική διδασκαλία της ανθρωπίνης αθανασίας, ότι, δηλαδή, ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχη μια ύπαρξι μετά θάνατον. Σκεφθήτε ότι επάνω στο αμμώδες θεμέλιο του πρώτου αυτού ψεύδους ο Διάβολος μετέστρεψε επιπρόσθετα ψεύδη σε άδικες αρχές και κατόπιν εχρησιμοποίησε τις ψευδείς αυτές αρχές για να συγκροτήση τη γιγαντιαία του οργάνωσι αδικίας που περιλαμβάνει την ψευδή θρησκεία, το εμπόριο και την πολιτική! Έτσι μέσω των πολλών δηλητηριωδών ψευδών διδασκαλιών και θεωριών του, ο Σατανάς εκράτησε αιχμαλωτισμένες τις διάνοιες των ανθρώπων επί χιλιάδες χρόνια και τις έθρεψε με φλούδια πνευματικής τροφής δίχως ζωή, η οποία τους κρατεί πνευματικώς ασθενείς και αλυσοδεμένους σε διανοητικό σκότος μακριά από την αλήθεια.—1 Κορινθίους 10:21.

11, 12. (α) Σε τι περιορίζεται ένας Χριστιανός όσον αφορά την πνευματική διατροφή του, και γιατί; (β) Πώς εξεικόνισε ο Ιησούς τη σοφή και τη μωρή πορεία;

¹¹ Έτσι βλέπομε πόσο ζωτικό είναι για τον Χριστιανό να μην υπερβαίνη το όριον της σχετικής ελευθερίας του για να διερευνά τις διδασκαλίες των δαιμονίων που εκτίθενται από την ψευδή θρησκεία. Μια τέτοια εξάσκησις της ελευθέρας θελήσεως φέρνει το άτομο μέσα στις αρπάγες του Διαβόλου και το υποδουλώνει στην αδικία. Το άτομο αυτό γρήγορα βρίσκει τον εαυτό του αποβεβλημένο στο σκότος το εξώτερο· και πόσο μεγάλο είναι αυτό το σκότος! Συνεπώς, η ζωή και η σκέψις ενός Χριστιανού πρέπει να τρέφεται καθημερινά με διδασκαλίες αληθείας που συνάγονται από τον αποκαλυμμένον λόγον της αληθείας του Θεού. Η αλήθεια διαμένει στον αιώνα. Η αλήθεια είναι ακατάστρεπτη. Το να θερμαίνεται κανείς στο ηλιόφως της αληθείας είναι πράγματι ελευθερία.—Ψαλμός 146:6· Ιωάννης 7:16, 17· 2 Κορινθίους 13:8.

¹² Ο Ιησούς αντιπαρέβαλε καλά τις δύο πορείες. Στα ακόλουθα λόγια του παραβάλλει εκείνους που κτίζουν το οικοδόμημα της πίστεώς των επάνω στην «πέτρα» της αληθείας, με τους μωρούς εκείνους που κτίζουν επάνω στην «άμμο» του ψεύδους. «Πας λοιπόν όστις ακούει τους λόγους μου τούτους, και κάμνει αυτούς, θέλω ομοιώσει αυτόν με άνδρα φρόνιμον, όστις οικοδόμησε την οικίαν αυτού επί την πέτραν· και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και δεν έπεσε· διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την πέτραν. Και πας ο ακούων τους λόγους μου τούτους, και μη κάμνων αυτούς, θέλει ομοιωθή με άνδρα μωρόν, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον· και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και έπεσε· και ήτο η πτώσις αυτής μεγάλη.»—Ματθαίος 7:24-27.

ΝΟΜΟΙ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΟΙ

13, 14. (α) Πώς η βάσις των νόμων του Θεού βρίσκεται σε αντίθεσι με τη βάσι πολλών από τους νόμους του ανθρώπου; Δώστε παράδειγμα. (β) Τι συνέβη με τις αρχές που βρίσκονται πίσω από τη διαθήκη του Μωσαϊκού νόμου όταν ο Θεός το 33 μ.Χ. έθεσε τέρμα στη νομική ισχύ του Νόμου και έτσι τον κατέστησε μη δεσμευτικόν επάνω στους Χριστιανούς;

¹³ Μολονότι πολλοί από τους νόμους του ανθρώπου μπορεί να βασίζωνται επάνω σε αρχές που έχουν σφαλερά διαμορφωθή, οι θεοκρατικοί νόμοι που ενομοθετήθησαν από τον μέγαν Κυρίαρχον Ανώτερον, τον Ιεχωβά Θεόν, βασίζονται στερεά επάνω σε αρχές αληθείας. «Η δικαιοσύνη σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια.» (Ψαλμός 119:142) Τον νόμον του Θεού δεν τον αποτελούν νομικοί μύθοι. Παραδείγματος χάριν, ο θείος νόμος, που ισχύει ακόμη ως την ημέρα αυτή και που απαγορεύει τον φόνο, βασίζεται επάνω στη σαφή αρχή που πιστοποιείται από τα γεγονότα, ότι ο άνθρωπος είναι θνητός. (Γένεσις 9:6) Οι ψευδείς θρησκείες διδάσκουν, εντελώς αντίθετα, τον μύθον ότι ο άνθρωπος είναι αθάνατος. Όπως ακριβώς, λοιπόν, χρησιμοποιούνται αληθινές αρχές για τη συγκρότησι όλων των πολλών διδασκαλιών της Γραφής, έτσι αληθινές αρχές βρίσκονται πίσω από όλους τους νόμους του Θεού.—1 Κορινθίους 9:8-10.

¹⁴ Πραγματικά, ο καθένας από τις εκατοντάδες των νόμων που περιλαμβάνονται στη διαθήκη του Νόμου, η οποία εδόθη στον Μωυσή κατά το 1513 π.Χ., βασίζεται σε μια ή περισσότερες αρχές αληθείας. Είναι δε γεγονός ότι ένα πλήθος δικαίων αρχών φέρθηκε για πρώτη φορά στην προσοχή του ανθρώπου, όταν ως αποκάλυψις η διαθήκη του Νόμου εδόθη στους Ισραηλίτες. Γι’ αυτό το λόγο όταν ο Θεός έθεσε τέρμα στη νομική δεσμευτική ισχύ της διαθήκης του Νόμου ‘προσηλώσας αυτήν επί του ξύλου του μαρτυρίου [του Ιησού]’ το 33 μ.Χ., δεν κατέστρεψε τις αιώνιες αρχές αληθείας που φέρθηκαν στην προσοχή του ανθρώπου μέσω αυτής. (Κολοσσαείς 2:14, NW) Αυτές οι αρχές αληθείας που βρίσκονται στον Νόμο και διαφυλάττονται ακόμη για μας στη Γραφή, εξακολουθούν να οδηγούν τους Χριστιανούς στον δίκαιο δρόμο των. Και έτσι οι κυρώσεις της διαθήκης του Νόμου είναι εξίσου νεκρές όσο και η ίδια η διαθήκη του Νόμου και δεν είναι επομένως δεσμευτικές επάνω στους Χριστιανούς σήμερα. «Δεν είσθε υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν.»—Ρωμαίους 6:14.

15. Ποιοι είναι μερικοί θεοκρατικοί νόμοι που περιορίζουν ένα Χριστιανό όσον αφορά τις ενέργειές του;

¹⁵ Αλλά υπάρχουν θεοκρατικοί νόμοι έξω από τη Διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου που περιορίζουν την έκτασι της σχετικής ελευθερίας του Χριστιανού. Αφού οι νόμοι είναι κανόνες ενεργείας που υπαγορεύονται από τον ανώτερον για τη διαγωγή του κατωτέρου, ο κατώτερος είναι υποχρεωμένος να υπακούη στους κανόνας αυτούς. Εκτός από την απαγόρευσι του φόνου από τον νόμο, την οποίαν αναφέραμε ήδη, στον Χριστιανό απαγορεύεται επίσης να τρώγη αίμα, πρέπει να απέχη από την πορνεία, από τη λατρεία ειδώλων, πρέπει να μην εγκαταλείπη το να συνέρχεται σε συναθροίσεις και ούτω καθεξής. (Γένεσις 9:4· Πράξεις 15:20, 29· Εβραίους 10:25) Ας μη λησμονούμε έπειτα τους δύο μεγάλους νόμους ή εντολές που μας έδωσε ο Ιησούς. «“Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου.” Αύτη είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτής, “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν”.» (Ματθαίος 22:37-39, NW) Οι κανόνες αυτοί και πολλοί άλλοι που έχουν ορισθή για τους Χριστιανούς στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές από τις αληθινές ανώτερες εξουσίες, τον Ιεχωβά Θεόν και τον Χριστόν Ιησούν, αποτελούν μέρος των ορίων της σχετικής ελευθερίας ενός Χριστιανού.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ

16, 17. (α) Ποια είναι η στάσις ενός Χριστιανού απέναντι του θελήματος του Θεού; Εξηγήστε το στην περίπτωσι του Ιησού. (β) Δώστε παραδείγματα του αποκαλυμμένου θελήματος του Θεού που επηρεάζει πολύ τη δραστηριότητα και την πορεία ενός Χριστιανού σήμερα.

¹⁶ Ο Χριστιανός ορθά προσεύχεται στον Θεό, «Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθαίος 6:10) Με τούτο ο Χριστιανός συμφωνεί να περιορίση την ελευθέρα του θέλησι σύμφωνα με το θέλημα του Κυριάρχου Ανωτέρου του. Αυτό σημαίνει ότι οποιεσδήποτε αποκαλύψεις του θείου θελήματος διευκρινίζονται σ’ αυτόν μέσω των Αγίων Γραφών, πρέπει σύμφωνα μ’ αυτές να ρυθμίζη τις πράξεις του. Το σημειώνομε τούτο στην περίπτωσι του Ιησού, ο οποίος συνήγαγε από τις μελέτες του στις Εβραϊκές Γραφές και με το άγιο πνεύμα που τον ωδηγούσε, ότι ήταν θέλημα του Θεού γι’ αυτόν να πεθάνη εκουσίως σ’ ένα θυσιαστικό θάνατο για να προμηθεύση ελευθερία από το θάνατο για όλους τους πιστούς του ανθρωπίνου γένους. Στο αποκορύφωμα της διακονίας του, προτού ακριβώς πληρώση τη δαπανηρή τιμή μέσω του θανάτου του επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου, έχομε αναγραφή των λόγων του, «Πάτερ, αν θέλης ν’ απομακρύνης το ποτήριον τούτο απ’ εμού· πλην ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη.»—Λουκάς 22:42.

¹⁷ Η Γραφή είναι γεμάτη από το αποκαλυμμένο θέλημα του Θεού που πρέπει να το εκτελέσουν οι αφιερωμένοι δούλοι του. Αυτοί επιμελώς ζητούν μεγαλύτερη γνώσι και εκτίμησι του θελήματός Του και σοβαρά επιδίδονται στο να συμμορφώσουν τις πράξεις των σύμφωνα με αυτό το ορθό θέλημα του Θεού. Παραδείγματος χάριν, τώρα γίνεται φανερό το θέλημα του Θεού να διακηρύξουν οι μάρτυρές Του το όνομα του Ιεχωβά σε όλη την οικουμένη. (Ησαΐας 61:1, 2, AS· Ματθαίος 24:14· Ρωμαίους 9:17) Είναι επίσης προφανές από τις Γραφές ότι είναι θέλημά Του να προβή η εγκαθιδρυμένη στον ουρανό βασιλεία του στην κατασυντριβή όλων των βασιλειών του παλαιού αυτού κόσμου στη μάχη του Αρμαγεδδώνος που επίκειται. (Δανιήλ 2:44· Σοφονίας 3:8) Ποιοι είμεθα εμείς για ν’ αντισταθούμε στο μεγαλειώδες θέλημα του Θεού; Μάλλον, σπεύδομε να προσαρμόσωμε τη ζωή μας και τις υποθέσεις μας ώστε να βρίσκωνται σε πλήρη αρμονία με το θέλημά Του για να μπορέση αυτό κάποτε να γίνη επάνω στη γη όπως και στους ουρανούς.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΜΕΝΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ

18. (α) Ποιος παραχωρεί δικαιώματα, και ποια πέντε είδη δικαιωμάτων αναφέρονται; (β) Τι είναι καθήκον, και ποια σχέσι έχει μ’ ένα δικαίωμα; Δώστε παράδειγμα.

¹⁸ Οι Χριστιανοί μανθάνουν να γνωρίζουν ότι η ελευθερία των περιορίζεται επίσης από τα δικαιώματα που παρεχωρήθησαν από τον Θεό σε άλλους. Πώς συμβαίνει αυτό; Σε κάθε κυβέρνησι, θεοκρατική ή ανθρωποποίητη, ο ανώτερος έχει την εξουσία να παραχωρή δικαιώματα σε άτομα. Τα δικαιώματα είναι πλεονεκτήματα ή πρόσθετες εξουσίες ελευθέρας ενεργείας. Αυτά μπορεί να είναι στη μορφή (1) νομίμων πλεονεκτημάτων σχετικά με ζητήματα ειδικού ενδιαφέροντος, (2) ειδικής εξουσίας εν σχέσει με αξίωμα, (3) γενικών εντολών, (4) προνομίων ή (5) χαρισμάτων. Τα δικαιώματα αυτά μπορεί να δημιουργηθούν δια νόμου για ολόκληρον τον όμιλο, να παραχωρηθούν εντελώς σε απλά άτομα ή να φερθούν σε ύπαρξι με διαθήκες. Κατόπιν, είναι καλό να κατανοήσωμε ότι για κάθε δικαίωμα που παραχωρείται από τον ανώτερο, δημιουργείται επίσης ένα ίσο και ένα αντίθετο καθήκον. «Οποτεδήποτε υπάρχει ένα δικαίωμα σε κάποιο άτομο, υπάρχει επίσης ένα αντίστοιχο καθήκον που βαρύνει ένα άλλο άτομο ή όλα τα άτομα γενικώς.»b Επομένως, ένα καθήκον είναι μια υποχρέωσις να πράξωμε κάτι ή να απέχωμε από το να πράξωμε κάτι σύμφωνα με το δικαίωμα ενός άλλου. Παραδείγματος χάριν, οφείλετε σ’ έναν άνθρωπο 10 δολλάρια. Αυτός έχει το δικαίωμα να απαιτήση 10 δολλάρια. Σεις έχετε το καθήκον να του πληρώσετε 10 δολλάρια. Αν θα υπήρχε κάποια αμφισβήτησις για το παραπάνω ζήτημα, είναι έργον του δικαστού ν’ αποφασίση σε ποια πλευρά ανήκει το δικαίωμα. Τότε αυτός διατάσσει να αναγνωρισθή αυτό το δικαίωμα και να εκπληρωθή το καθήκον από εκείνον που βρίσκεται ότι έχει το καθήκον. Έτσι βλέπομε πώς συμβαίνει να περιορίζεται η Χριστιανική μας ελευθερία από τα καθήκοντα που πρέπει να εκπληρώσωμε σύμφωνα με τα δικαιώματα που ο Θεός έχει παραχωρήσει σε άλλα πλάσματα.

19. Συγκρίνατε τα δικαιώματα του Θεού με τα δικαιώματα του ανθρώπου.

¹⁹ Ο Ιεχωβά Θεός, λόγω του ότι είναι ο Δημιουργός, κατέχει τα ύψιστα δικαιώματα στο σύμπαν. Τα δικαιώματά του ή νόμιμα πλεονεκτήματα ορίζονται ως κυριαρχικά δικαιώματα λόγω του ότι είναι ο Μέγας Ανώτερος στη θεοκρατική κυβέρνησι. (Ρωμαίους 9:20, 21· Ψαλμός 95ος 3) Όλα τα μικρότερα δικαιώματα προέρχονται από τον Ιεχωβά Θεό και απορρέουν από τα κυριαρχικά του δικαιώματα. (Ιώβ 36:6) Τα μικρότερα αυτά δικαιώματα που παραχωρούνται στους κατωτέρους του, σε όλα τα πιστά πλάσματα από τον Χριστόν Ιησούν και κάτω ως τον νομοταγή άνθρωπο επάνω στη γη, ορίζονται απονεμημένα δικαιώματα. Με άλλα λόγια, τα μικρότερα αυτά δικαιώματα απονέμονται από τον Θεό στους δούλους του είτε ως ανταμοιβές για πιστή υπηρεσία είτε ως απλές εκδηλώσεις της μεγάλης αγάπης Του για τα πλάσματά του. Για την επεξήγησι του σημείου αυτού, παρατηρήστε κάτι που είναι αδύνατον να συμβή. Ένα πλάσμα δεν θα μπορούσε ποτέ να φέρη τον Θεό στο δικαστήριο για μια αμφισβήτησι, επειδή έργον του δικαστηρίου είναι να καθορίζη ποιος έχει τα μεγαλύτερα δικαιώματα σ’ ένα ειδικό επίμαχο ζήτημα. Αφού ο Θεός θα είχε πάντοτε πολύ μεγαλύτερα δικαιώματα σ’ ένα επίμαχο ζήτημα που θα μπορούσε να εγερθή, θα εκέρδιζε την υπόθεσι κάθε φορά. Όλα αυτά σημαίνουν ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα του Θεού δεν μπορούν ποτέ ν’ αμφισβητηθούν επιτυχώς. Ακόμη και ο Σατανάς ή Διάβολος θ’ αναγκασθή ν’ αναγνωρίση το μεγάλο αυτό γεγονός στην ολοσχερή ήττα του στον Αρμαγεδδώνα.—Ιερεμίας 18:1-10.

20. Ποια είναι τα «δικαιώματα του πτωχού», και πώς επηρεάζουν τις ενέργειες ενός Χριστιανού σήμερα;

²⁰ Ακολουθεί μια σύντομη μελέτη παραδειγμάτων ποικίλων δικαιωμάτων που αναφέρονται στη Γραφή και που γεννώνται με τους διαφόρους τρόπους που μνημονεύονται στην παράγραφο 18. «Γνωρίζω ότι ο Κύριος θα υποστηρίξη . . . τα δικαιώματα του πτωχού.» (Ψαλμός 140:12, ΑΤ· Ησαΐας 10:2) Αυτά τα γενικά «δικαιώματα του πτωχού» εδημιουργήθησαν δια νόμου κάτω από τη διαθήκη του Νόμου για να χορηγήσουν στους μη Ισραηλίτες ξένους και στους άλλους πτωχούς στη χώρα το όφελος να βοηθούνται από τα σταχυολογήματα στους αγρούς του θερισμού. Έτσι, είχε γίνει με νόμο επαρκής προμήθεια για τη διατροφή του πτωχού. (Λευιτικόν 19:9, 10) Ο νόμος αυτός, που είναι απλώς σκιά μεγαλυτέρων πραγμάτων του καιρού μας, φαίνεται ότι εξεικονίζει το δικαίωμα των πνευματικώς πτωχών ή εκείνων που δεν είναι αληθινοί Χριστιανοί, ν’ ακούσουν το άγγελμα της αληθείας όπως διακηρύττεται από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Συνεπώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν το σπουδαίο καθήκον να διαθρέψουν πνευματικώς αυτούς τους «πτωχούς» του Κυρίου. Ο Θεός τούς εχορήγησε το δικαίωμα ν’ ακούσουν για το θείον έλεος και να δεχθούν την αλήθεια για ζωή στο νέο κόσμο. Ποιοι είμεθα εμείς για να τους αρνηθούμε το δικαίωμα αυτό ν’ αποκτήσουν σωτηρία;—Λουκάς 7:22· 14:21.

21. (α) Ποιο είναι το δικαίωμα που αναφέρεται εις Ιεζεκιήλ 21:27, και πώς επηρεάζει τις ενέργειες ενός Χριστιανού σήμερα; (β) Ποια κατάστασις δημιουργείται όταν χορηγήται σε άλλους εξουσία στην οργάνωσι του Θεού;

²¹ Οι Γραφές αναφέρονται σ’ ένα άλλο δικαίωμα που είναι ενδιαφέρον να το εξετάσωμε. Ο Ιεζεκιήλ λέγει, «Αυτό. . . . δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος, του οποίου είναι δικαίωμα· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό. (Ιεζεκιήλ 21:27, AS) Το δικαίωμα που αναφέρεται εδώ, είναι το δικαίωμα του να καθήση στο θρόνο του Ιεχωβά, όταν αυτός εγκαθιδρύει τη βασιλεία του. Αυτό το δικαίωμα δίδεται μέσω μιας διαθήκης, ή ενός συμβολαίου, όπως θα ελέγαμε σήμερα. Η διαπραγμάτευσις των όρων γίνεται στη διαθήκη που ο Θεός έκαμε με τον Δαβίδ. Το συμβόλαιο αυτό ήταν επίσης γνωστό ως «τα ελέη του Δαβίδ». Σ’ αυτή τη διαθήκη ο Θεός είπε, «Θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού. Αυτός θέλει οικοδομήσει οίκον εις το όνομά μου· και θέλω στερεώσει τον θρόνον της βασιλείας αυτού έως αιώνος.» (2 Σαμουήλ 7:12, 13) Ο απόστολος Παύλος δείχνει καθαρά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εκείνος που αποκτά αυτό το με διαθήκη δικαίωμα στο θρόνο της βασιλείας των ουρανών. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να δεχθούν το βασιλικό δικαίωμα του Ιησού Χριστού και να έχουν το καθήκον να τον τιμούν ως ένα εξυψωμένον άρχοντα στη θεοκρατική κυβέρνησι του Ιεχωβά. (Πράξεις 13:32-37· Ιωάννης 1:49· 1 Πέτρου 2:17) Η διάταξις αυτή εφαρμόζεται επίσης σε οποιουσδήποτε άλλους στους οποίους χορηγείται ένα αξίωμα στην οργάνωσι του Θεού. Και αυτοί επίσης λαμβάνουν μέτρον εξουσίας, το οποίο τους δίδει περαιτέρω το δικαίωμα (μια αυξημένη ελευθερία να ενεργούν σοφά σε μια εποπτεία διοργανώσεως) να εκτελούν πράξεις που οι άλλοι δεν μπορούν να εκτελούν. Οι άλλοι έχουν το καθήκον να αποδέχωνται όσα εκτελεί εκείνος στον οποίον είναι εμπιστευμένη μια τέτοια θεοκρατική εξουσία.—Μάρκος 11:28· Λουκάς 19:17· Ιωάννης 5:27· 2 Κορινθίους 10:8· Ματθαίος 10:1.

22. Ποια δικαιώματα περιέρχονται στους Χριστιανούς ως αποτέλεσμα της εντολής που έδωσε ο Ιησούς εις Ματθαίον 28:19, 20;

²² Τώρα ένα παράδειγμα δικαιωμάτων που χορηγούνται μέσω γενικής εντολής. Πριν από την ανάληψί του στον ουρανό ο Ιησούς έδωσε στους Χριστιανούς ακολούθους του την εντολή να είναι διάκονοι και μάρτυρές του ως τις μακρινές γωνίες της γης. «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» «Και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης.» (Ματθαίος 28:19, 20· Πράξεις 1:8) Αυτό έδωσε στους αφιερωμένους Χριστιανούς το δικαίωμα μέσω εντολής να κηρύττουν για τον Ιησού Χριστό σε κάθε μέρος της γης. Αυτό επιβάλλει ένα καθήκον σε όλους τους επιγείους άρχοντας και τους λαούς γενικά, να επιτρέπουν σ’ αυτούς τους διακόνους να εκτελούν την αποστολή τους. Ο Παύλος, για να του αναγνωρισθή από τη Ρωμαϊκή κυβέρνησι το Χριστιανικό αυτό δικαίωμα να κηρύττη τον Χριστό, έκαμε έφεσι της υποθέσεώς του στο ανώτατο δικαστήριο της αυτοκρατορίας που ήδρευε στη Ρώμη. Αναφερόμενος σ’ αυτή τη νομική βεβαίωσι του δικαιώματος να κηρύττη το ευαγγέλιον, ο Παύλος λέγει, «είσθε πάντες σεις, και εις τα δεσμά μου, και εις την απολογίαν, και εις την βεβαίωσιν του ευαγγελίου, συγκοινωνοί μου της χάριτος.» (Φιλιππησίους 1:7) Γι’ αυτό το λόγο οι Χριστιανοί διάκονοι σήμερα επιμένουν στα δικαιώματά τους να κηρύττουν το άγγελμα της Βασιλείας σε όλες τις χώρες. Επί πλέον, κανένας Χριστιανός ατομικώς δεν μπορεί να εμποδίση έναν άλλον Χριστιανό να βεβαιώση το δικαίωμά του ως διάκονος.

23. Εξετάστε τα δικαιώματα που απέκτησαν Χριστιανοί λόγω ενός προνομίου που απολαμβάνουν από τον Θεό.

²³ Με τη χορήγησι προνομίων, φέρονται επίσης σε ύπαρξι δικαιώματα. Για να αναφέρωμε ένα, πάρτε, παραδείγματος χάριν, το ανεκτίμητο εκείνο προνόμιο να φέρωμε το όνομα του Ιεχωβά. Εις επήκοον των πιστών αποστόλων του, ο Ιησούς προσευχήθηκε στον Ιεχωβά Θεό, λέγοντας: «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου. . . . Εφανέρωσα εις αυτούς το όνομά σου, και θέλω φανερώσει.» (Ιωάννης 17:6, 26) Οι αληθινοί Χριστιανοί διάκονοι, γνωρίζοντας την πραγματική σημασία του θείου ονόματος, Ιεχωβά, ανταποκρίνονται με χαρά στη διακήρυξι του Θεού που λέγει, «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και εγώ ο Θεός.» (Ησαΐας 43:12, AS) Αυτό το προνόμιο συνεπιφέρει το δικαίωμα να μιλή κανείς ως ένας από τους πρέσβεις του Θεού και να τον αντιπροσωπεύη ενώπιον των αρχόντων και των λαών της κοινωνίας του παλαιού αυτού κόσμου. Πάλιν ένας Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά εμποδίζεται να παρακωλύση έναν όμοιό του Χριστιανό στην εξάσκησι του δικαιώματός του που οφείλεται σ’ αυτό το προνόμιο. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτό το προνόμιο προέρχεται απ’ ευθείας από τον Θεό τον ίδιο και δεν πηγάζει από κάποια επίγεια εξουσία.

24, 25. (α) Πώς δείχνει ο Παύλος ότι οι ποικιλίες των χαρισμάτων που εδόθησαν στους πρώτους Χριστιανούς, συνεδέοντο με δικαιώματα; (β) Για ποια χαρίσματα ενδιαφέρονται οι Χριστιανοί σήμερα; Μπορούν να υποστηρίξουν τα δικαιώματα που συνδέονται μ’ αυτά τα χαρίσματα απέναντι των συντρόφων των;

²⁴ Τέλος, τα πολλά θαυμάσια και ποικίλα χαρίσματα που προέρχονται από τον Ιεχωβά, συνεπιφέρουν όλα δικαιώματα. Παρατηρήστε πώς, στις ημέρες της πρώτης εκκλησίας, ο Θεός έδωσε διαφορετικά χαρίσματα στους διαφόρους Χριστιανούς υπηρέτας. «Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό. Διότι εις άλλον μεν δίδεται δια του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως, κατά το αυτό Πνεύμα· εις άλλον δε πίστις, δια του αυτού Πνεύματος· εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων, δια του αυτού Πνεύματος· εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών.» (1 Κορινθίους 12:4, 8-11) Ο Παύλος δείχνει σ’ ένα άλλο μέρος πώς κάθε δούλος ευλογημένος μ’ ένα τέτοιο χάρισμα έχει το δικαίωμα να ομιλή ενώπιον της εκκλησίας, και κανείς δεν θα μπορούσε να τον εμποδίση λόγω του δικαιώματος. Όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, γλώσσαν έχει, αποκάλυψιν έχει, ερμηνείαν έχει· πάντα ας γίνωνται προς οικοδομήν.» (1 Κορινθίους 14:26) Τα χαρίσματα που απαριθμήσαμε πιο πάνω, δεν υπάρχουν σήμερα μεταξύ των Χριστιανών.

²⁵ Εν τούτοις, ο Ιεχωβά, ο Δοτήρ κάθε αγαθού δώρου, δεν παρέβλεψε τους Χριστιανούς μετά τις ημέρες των αποστόλων. (Ιάκωβος 1:17) Ακολουθούν μερικά ακριβώς από τα χαρίσματα που αναφέρονται στη Γραφή, τα οποία όλα συνεπιφέρουν δικαιώματα. Η αλήθεια η ίδια είναι ένα πολύτιμο χάρισμα που κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σας το αφαιρέση. Η πίστις στον Θεό και στον Χριστό είναι ομοίως ένα χάρισμα που κανείς δεν μπορεί να σας το αποστερήση. Κατόπιν υπάρχουν χαρίσματα αγαμίας και γάμου, η δωρεά της χάριτος του Θεού και η ανεκδιήγητη δωρεά της αγαθότητος του Θεού. (Ιωάννης 4:10· Εφεσίους 2:8· Ματθαίος 19:11· 1 Κορινθίους 7:7· Ρωμαίους 5:15· 2 Κορινθίους 9:15) Αλλά το μέγιστο χάρισμα που είναι αποταμιευμένο για όλους τους πιστούς Χριστιανούς, είναι το χάρισμα της αιωνίου ζωής. «Το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμαίους 6:23) Όταν ένας λαμβάνη αυτό το χάρισμα, εκέρδισε το βραβείο του δικαιώματος για ζωή. Αυτός που έχει αυτό το δικαίωμα για ζωή, το κρατεί χωρίς να μπορή κανείς άλλος να του το αφαιρέση, εκτός από τον Ιεχωβά Θεό, τον Ζωοδότη του, ο οποίος κρατεί τα υψηλότερα κυριαρχικά δικαιώματα. Τι θησαυρός θα είναι αυτό το δικαίωμα για ζωή!

ΕΚΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

26. Έχουν τα πλάσματα, πνευματικά και ανθρώπινα, το ίδιο ποσόν σχετικής ελευθερίας; Εξηγήστε.

²⁶ Ο άνθρωπος δεν είναι το μόνο πλάσμα στου οποίου τη σχετική ελευθερία έχουν τεθή όρια. Αφού είναι γραμμένο ότι ο άνθρωπος ‘επλάσθη ολίγον τι κατώτερος των αγγέλων’, φαίνεται ότι η έκτασις της σχετικής ελευθερίας που απολαμβάνουν οι άγγελοι θα είναι κάπως μεγαλύτερη από εκείνην που απολαμβάνει ο πιστός άνθρωπος. (Εβραίους 2:6, 7) Κατόπιν υπάρχουν τα 144.000 μέλη της δοξασμένης οργανώσεως της Βασιλείας στον ουρανό, που είναι «κοινωνοί θείας φύσεως», η οποία είναι ένα επίπεδο υψηλότερο ακόμη και από το επίπεδο οποιουδήποτε από τους αγγέλους. Με όμοιον, λοιπόν, συλλογισμό πρέπει να συμπεράνωμε ότι αυτοί οι ένδοξοι αθάνατοι υιοί του Θεού απολαμβάνουν ένα ευρύ πεδίον σχετικής ελευθερίας που ταιριάζει στη νέα τους κτίσι. (2 Πέτρου 1:4· 2 Κορινθίους 5:17) Για τον αναστημένο Χριστόν Ιησούν, τον Βασιλέα, είναι γραμμένο ότι είναι «απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού [του Θεού].» (Εβραίους 1:3) Αληθινά ο εξυψωμένος αυτός έχει μια σχετική ελευθερία μεγάλης δράσεως που γίνεται με ελευθέρα θέλησι και που πρέπει να πλησιάζη την ελευθερία του Θεού του ίδιου. Εν τούτοις, πράγματι, ο Ιεχωβά ως ο Κυρίαρχος ανώτερος είναι ο μόνος που έχει απόλυτη ελευθερία.

27. Περιγράψτε και εξετάστε την έκτασι της ελευθερίας που ο Θεός θέτει μπροστά στα πλάσματά του.

²⁷ Ανόμοια προς τον Ιεχωβά, όλοι οι άλλοι έχουν όρια που περιορίζουν την ελευθερία τους σε μεγαλύτερη ή μικρότερη έκτασι, που εξαρτάται από τον βαθμό της κατωτερότητός των σε θέσι, σε όλη την κλίμακα από τον Χριστόν Ιησούν έως τον πιστόν άνθρωπο. Εν τούτοις, η έκτασις του πεδίου της σχετικής ελευθερίας είναι αρκετή για να καταστήση ικανά τα πλάσματα οποιουδήποτε επιπέδου να δώσουν την πληρέστατη εκδήλωσι στην τελεία ζωή τους με αγαθό αποτέλεσμα για τον εαυτό τους και όλους όσοι είναι γύρω τους, και τούτο για τη δόξα του Δημιουργού των, του Θεού. Για το κάθε πλάσμα το ποσόν της ελευθερίας που τίθεται μπροστά του είναι μεγάλο. Ποτέ στους αιώνες που θα έλθουν, δεν θα αισθανθή ανάκλησι ή περιορισμό του είδους της ελευθερίας του. Η έκτασις της ελευθερίας που θα επιτρέπη ενέργειες από ελευθέρα θέλησι, φυσικές και πνευματικές, ποτέ δεν θα είναι πλήρως κατειλημμένη από τις επιτεύξεις του ατόμου του επιπέδου αυτού. Στο τέλος της χιλιετούς διακυβερνήσεως του Χριστού, όταν οι επίγειοι υπήκοοι του Θεού θα έλθουν σε πλήρη κατοχή της ‘ελευθερίας της δόξης των ως τέκνων του Θεού’, τότε θα αρχίσουν να επιτελούν κατορθώματα που θα απορροφούν κάθε πλήρως ανεπτυγμένη ευφυΐα, τέχνη ή τάλαντον του τελείου ανθρώπου. Οι ικανότητες αυτές που περιλαμβάνουν τις διανοητικές, φυσικές και πνευματικές δυνάμεις του τελείου ανθρώπου, θα κατορθώσουν έργα που είναι αδύνατον να τα φαντασθή κανείς σ’ αυτή τη μεταβατική περίοδο του κόσμου.—Ησαΐας 64:4.

28. Τι παριστάνεται στην περίπτωσι του Ιησού όσον αφορά τη μέλλουσα έκτασι της δραστηριότητος του τελείου ανθρώπου εν σχέσει με την ελευθερία του;

²⁸ Με συντομία σκεφθήτε πώς κατεδείχθη αυτό στην περίπτωσι του τελείου ανθρώπου Ιησού κατά τη διάρκεια της επιγείου διακονίας του. Στην αρχή της διακονίας του, όταν εβαπτίσθη στον Ιορδάνη το 29 μ.Χ. «ηνοίχθησαν οι ουρανοί» και το πνεύμα του Θεού ήλθε επάνω του. (Ματθαίος 3:16) Από τότε και έπειτα θυμήθηκε όλες τις προανθρώπινες πείρες του και την πνευματική ζωή. Αυτό εσήμαινε ότι ο εγκέφαλος αυτού του τελείου ανθρώπου ήταν αρκετός σε μέγεθος για να διατηρήση η διάνοια του Ιησού όλες τις διανοητικές επιτεύξεις και αναμνήσεις της προανθρώπινης σταδιοδρομίας του ως ισχυρού πνευματικού πλάσματος στον ουρανό, τις οποίες συνέλεξε σε μια περίοδο ανείπωτων δισεκατομμυρίων ετών. Αυτό εξηγεί τους υπαινιγμούς του Ιησού για πολλές από τις προσωπικές του συνδιαλέξεις με τον Ιεχωβά Θεό στον ουρανό που τις θυμόταν με ακρίβεια. Είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι ποτέ στα δισεκατομμύρια χρόνια που είναι μπροστά μας, δεν θα φθάση ο τέλειος άνθρωπος επάνω στη γη τις υπέρλαμπρες διανοητικές επιτεύξεις που εξεδηλώθησαν στην περίπτωσι του Ιησού, του μονογενούς Υιού του Θεού. Αν, λοιπόν, ο Ιησούς ως τέλειος άνθρωπος δεν βρήκε ποτέ την πορεία της ζωής του επάνω στη γη αναχαιτισμένη ή περιωρισμένη, τότε ασφαλώς ο τέλειος άνθρωπος στο νέο κόσμο που θα έλθη, θα έχη μπροστά του μια ατέλειωτη απολαυστική ζωή ελευθερίας και έντονης δραστηριότητος επάνω στη γη. Όχι μόνο αυτό, αλλά θα είναι μια ζωή ελευθερίας με αιώνια ασφάλεια.—Ιωάννης 5:19-21· 8:58· 12:48, 49· 17:5· Κολοσσαείς 1:15-17.

29. Γιατί και πώς πρέπει να εκτιμήσουν οι Χριστιανοί την ελευθερία τους;

²⁹ Η κλήσις στη Χριστιανική ελευθερία έχει φθάσει σε όλη τη γη. Μεγάλο είναι το πλήθος που απήντησε. Πολλοί είναι εκείνοι που ελευθερώθηκαν από τη δουλεία στην κοινωνία του παλαιού κόσμου του Σατανά. Αλλά πολυαριθμότεροι είναι εκείνοι στους οποίους πρέπει να δοθή ακόμη η κλήσις, «Λέγων προς τους δεσμίους, Εξέλθετε.» (Ησαΐας 49:9) Στους πολλούς που έχουν θερμανθή στο κατάλληλο κλίμα της θεοκρατικής ελευθερίας επί αρκετά χρόνια, δίδεται η συμβουλή, Γίνετε γνήσιο παράδειγμα στους νέους που ενστερνίζονται τώρα την ελευθερία για πρώτη φορά. Με το παράδειγμά σας στο να βαδίζετε με προσοχή όσον αφορά τα δικαιώματα των άλλων και στο να παραμένετε δεσμευμένοι από τους καταλλήλους θεοκρατικούς περιορισμούς της Χριστιανικής μας ελευθερίας, θα βοηθήσετε τους νέους που έρχονται, να προχωρήσουν στην ωριμότητα. Θα αναπτύξουν σεβασμό για τις απαιτήσεις του Θεού και θα γίνουν πιο δραστήρια μέλη της κοινωνίας του νέου κόσμου. Με το να συμμορφωνώμεθα προς τις σημερινές Χριστιανικές μεθόδους διοργανώσεως, θα είμεθα πολύ καλύτερα εκπαιδευμένοι να γίνωμε διαχειρισταί του νέου κόσμου μετά τον Αρμαγεδδώνα. Εξακολουθήστε ν’ αποδεικνύετε την ακεραιότητά σας ως διάκονοι των καλών νέων, για να γίνη μακάρια πραγματικότης ο σκοπός σας να σας χορηγηθή το προσφιλές χάρισμα της αιωνίου ζωής επάνω σε μια ατελεύτητη παραδείσια γη. Εκτιμήστε, λοιπόν, νέοι και παλαιοί, τη Χριστιανική σας ελευθερία σαν ένα κόσμημα μεγάλης αξίας. Ας μη σας το αποστερήση κανείς. Κρατήστε το στερεά.

[Υποσημειώσεις]