Η Άποψις της Βίβλου

Τι θα Κάνη ένας Χριστιανός Όταν Στερηθή τα Δικαιώματά Του;

ΠΟΛΛΟΙ σήμερα φωνάζουν για τα δικαιώματά τους. Αλλά, δυστυχώς, μια μεγάλη μερίδα της ανθρωπότητας δεν απολαμβάνει καθόλου πολλά δικαιώματα. Άλλοι στερούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ό,τι θεωρούν ως δικαιώματά τους. Καθώς η Χριστιανοσύνη επεκτείνεται, πολλά απ’ αυτά τα άτομα αριθμούνται μεταξύ των αληθινών λάτρεων του Ιεχωβά Θεού. Έτσι, πώς πρέπει ν’ αντιδράση ένας Χριστιανός όταν στερηθεί τα δικαιώματά του;

Όταν Υποστή Αδικία από έναν Εγκληματία

Ένας Χριστιανός μπορεί να στερηθή τα δικαιώματά του από έναν εγκληματία. Μπορεί να τον ληστεύση, να τον χτυπήση ή να τον εξαπατήση. Τι πρέπει να κάνη; Φυσικά, στις περισσότερες χώρες το πρώτο πράγμα είναι να ενημερώση σχετικά την αστυνομία. Αλλά υποθέστε ότι το αδίκημα βρίσκεται πέρα από τον έλεγχο της αστυνομίας. Ή ίσως δεν θέλουν να ενεργήσουν χωρίς κάποιο αντάλλαγμα.

Πάρτε, παραδείγματος χάριν, την κατάστασι μιας Χριστιανής γυναίκας. Ο σύζυγός της σκοτώθηκε από μια ομάδα ανδρών για άγνωστη αιτία. Εκείνη πίστευε ότι ήξερε ποιος τον είχε σκοτώσει, αλλά τα διαβήματά της στις ανώτατες εξουσίες δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Πώς πρέπει ν’ αντιδράση ο Χριστιανός σε τέτοιες περιπτώσεις;

Ο απόστολος Παύλος έδωσε μια καλή συμβουλή γι’ αυτή την κατάστασι: «Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού. . . . Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον· Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος.» (Ρωμ. 12:17-19) Μολονότι ελπίζομε ότι η αστυνομία θα χειρισθή ένα τέτοιο ζήτημα, γνωρίζομε ότι σ’ αυτή τη ζωή ποτέ δεν θα λάβωμε πλήρη δικαιοσύνη. Επομένως, όπως είπε ο Παύλος, ένας Χριστιανός δεν πρέπει ν’ αναλάβη εκδικητικά στα χέρια του το ζήτημα, αλλά να το αφήση στον Ιεχωβά, εμπιστευόμενος σ’ αυτόν για μια δίκαιη έκβασι.

Κοινωνικά Προβλήματα

Ίσως, πάλι ζούμε σε μια απ’ αυτές τις χώρες όπου υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Βλέπομε ότι οι φίλοι μας—ή ακόμη κι εμείς οι ίδιοι—καταπιέζονται και υφίστανται εκμετάλλευσι. Αγανακτούμε. Τι πρέπει να κάνωμε;

Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είχε αυτή την εμπειρία. Συχνά αντιμετώπιζε έναν συγκεκριμένο θεσμό που χρειαζόταν μεγάλη τροποποίησι: τη δουλεία. Πολλοί δούλοι εγίνοντο Χριστιανοί, και χωρίς αμφιβολία, ποθούσαν την ελευθερία τους. Μήπως ο Παύλος συμβούλευσε βίαιες επαναστάσεις, ή δραπέτευσι; Όχι, αντιθέτως είπε: «Οι δούλοι, υπακούετε κατά πάντα εις τους κατά σάρκα κυρίους σας, ουχί με οφθαλμοδουλείας ως ανθρωπάρεσκοι, αλλά με απλότητα καρδίας, φοβούμενοι τον Θεόν. Και παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους, εξεύροντες ότι από του Κυρίου θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν.»—Κολ. 3:22-24· βλέπε επίσης 1 Πέτρου 2:18-20.

Φυσικά, αν ένας Χριστιανός είχε την ευκαιρία ν’ απελευθερωθή από τη δουλεία, θα το έκανε. Αλλά δεν θάπρεπε να του γίνη τόσο έμμονη ιδέα ώστε να επισκιάση τον κύριο σκοπό στη ζωή του: να υπηρετή τον Ιεχωβά. Όπως είπε ο Παύλος: «Εκλήθης δούλος; Μη σε μέλη· αλλ’ εάν δύνασαι να γείνης ελεύθερος, μεταχειρίσου τούτο καλήτερα.»—1 Κορ. 7:21-24.

Μολονότι λίγοι σήμερα είναι πραγματικά δούλοι, μερικοί μπορεί να φρονούν ότι βρίσκονται σε ελάχιστα καλύτερη θέσι από τη θέσι των δούλων λόγω της οικονομικής τους καταστάσεως. Αν υπάρχη κάποιος τρόπος για να βελτιώσουν την κατάστασί τους, φυσικά, αυτό θα ήταν καλό. Αλλά δεν πρέπει να γίνη πάθος που θα τους καταναλώση. Μην ξεχνάτε τα λόγια του Παύλου: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς.»—1 Τιμ. 6:9.

Ο Ιησούς Χριστός ήλθε επίσης σ’ επαφή με τα προβλήματα που δημιουργούνται εξ αιτίας της φτώχειας. Είπε: «Μη μεριμνήσατε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και πάντα πάντα θέλουσι σας προστεθή.»—Ματθ. 6:31-33.

Έπρεπε ο Ιησούς και ο Παύλος ν’ αναμιχθούν σε κοινωνικά ζητήματα και μεταρρυθμίσεις, όπως λέγουν μερικοί; Μερικοί μεταρρυθμιστές εμφανίσθηκαν πράγματι στη διάρκεια της μακράς ιστορίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ίσως κατώρθωσαν κάτι καλό. Αλλά συνήθως το έργο τους άλλαζε όταν πέθαιναν, ή καταστράφηκε, το αργότερο, με την πτώσι της ίδιας της αυτοκρατορίας. Ομοίως, ο Ιησούς και ο Παύλος μπορεί να είχαν επιτύχει πολλά από πλευράς μεταρρυθμίσεων. Αλλά χωρίς αμφιβολία όλα αυτά θα κατεστρέφοντο ολοσχερώς, όταν κατέρρευσε τελικά η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Έτσι συμβαίνει όταν καταβάλλωνται προσπάθειες για την αναμόρφωσι ενός συστήματος που είναι καταδικασμένο σε θάνατο.

Ο Ιησούς, αντί ν’ αφιερώση τον εαυτό του σε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ‘μαρτύρησε εις την αλήθειαν.’ (Ιωάν. 18:37) Ως αποτέλεσμα, πολλοί, και κείνο τον καιρό και σήμερα, πίστεψαν σ’ αυτόν. Έτσι, απέκτησαν την ευκαιρία για αιώνια ζωή σ’ ένα σύστημα όπου τα «δικαιώματά» τους θα είναι εξασφαλισμένα. (Ιωάν. 3:16) Πόσοι κοινωνικοί μεταρρυθμιστές θα δουν αυτό το διαρκές αποτέλεσμα από το σκληρό τους έργο;

Τι Θα Λεχθή για το Διωγμό;

Σε πολλά μέρη του κόσμου, οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν διωγμό και στερούνται το δικαίωμα λατρείας και να εκφράζωνται ελευθέρα για τη θρησκεία. Μερικοί βασανίζονται και θανατώνονται ακόμη. Πώς πρέπει ν’ αντιδράσουν σε τέτοιες κακομεταχειρίσεις;

Για άλλη μια φορά, ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού. Θυμηθήτε πώς υπετάχθη ο Ιησούς στην παράνομη σύλληψι και κράτησί του στον Κήπο της Γεθσημανή, στην αντικανονική δίκη και καταδίκη, και στη στέρησι της κατάλληλης δικαστικής διαδικασίας ενώπιον του Πιλάτου. Γιατί ο Ιησούς δεν ζήτησε από το μεγάλο πλήθος των ακολούθων του μεταξύ των Ιουδαίων να τον βοηθήσουν να ξεφύγη απ’ αυτή την αδικία; Ο ίδιος εξήγησε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.»—Ιωάν. 18:36.

Έτσι, ο Ιησούς δεν ζήτησε από τους ακολούθους του να καταφύγουν σε ένοπλη εξέγερσι για να προστατεύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματά του. Οι Χριστιανοί σήμερα ακολουθούν το παράδειγμά του. Φυσικά, αν υπάρχη κάποιος νόμιμος τρόπος για να προστατεύσουν την ελευθερία της λατρείας τους, θα το κάνουν. Ο απόστολος Παύλος επικαλέσθηκε τον ίδιο τον Καίσαρα, σε μια προσπάθεια να δώση ‘απολογίαν και βεβαίωσιν του ευαγγελίου.’ ( Πράξ. 25:11· Φιλιπ. 1:7) Αλλ’ αν δεν υπάρχουν νόμιμα βήματα που μπορούν να γίνουν, ο Χριστιανός θα παραμείνη πιστός στις πεποιθήσεις του, εμπιστευόμενος στον Ιεχωβά για μια τελική καλή έκβασι. Αυτό ήταν εκείνο που έκανε ο Ιησούς, και μολονότι αυτή η πορεία τον ωδήγησε στο θάνατο, σκεφθήτε τη θαυμάσια έκβασι, και για τον εαυτό του και για την ανθρωπότητα.—Εβρ. 2:9, 14, 15.

Συνεπώς, ένας Χριστιανός που στερείται τα δικαιώματά του για οποιαδήποτε αιτία, θα κατανοήση ότι σήμερα, κανείς δεν απολαμβάνει πλήρως τα λεγόμενα «ανθρώπινα δικαιώματα.» Πράγματι, όλοι έχουν μεγάλη ανάγκη από τη νέα τάξι που υποσχέθηκε ο Θεός, όπου θα κυριαρχή δικαιοσύνη και θα διαφυλάσσωνται τα «δικαιώματα» όλων. (2 Πέτρ. 3:13) Αν πρέπη να υποστούμε κάποια παραβίασι των δικαιωμάτων μας, μπορούμε να παρηγορηθούμε ακολουθώντας την εξής θεόπνευστη άποψι: «Εγώ δε θέλω επιβλέψει, επί Κύριον· θέλω προσμείνει τον Θεόν της σωτηρίας μου· ο Θεός μου θέλει μου εισακούσει.»—Μιχ. 7:7.