Τίνος Θεού Είσθε Μάρτυς;

«‘Σεις δε είσθε μάρτυρές μου,’ λέγει ο Ιεχωβά, ‘και εγώ ο Θεός’.»​—Ησ. 43:12, ΜΝΚ.

 1. (α) Τι πρέπει να μπορή να κάμη ένας πραγματικός Θεός; (β) Ποια στάσι έχουν οι άθεοι απέναντι του Θεού, όπως αποδεικνύεται σ’ ένα μήνυμα του Ηνωμένου Τύπου;

ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ Θεός που είναι πραγματικός Θεός οφείλει να παρουσιάση απόδειξι ότι είναι Θεός. Οφείλει να έχη τουλάχιστον δύο ή τρεις μάρτυρας ότι είναι Θεός, ή ακόμη ο μόνος Θεός που υπάρχει. Ο άθεος σήμερα φρίττει με τον ίδιο τον υπαινιγμό ότι υπάρχει θεός και υπερήφανα αναφωνεί: «Δεν είμαι μάρτυς κανενός θεού!» Ένα τηλεγράφημα του Ηνωμένου Τύπου, με ημερομηνία Σηέτλι 6 Μαΐου του περασμένου έτους, ανέφερε: «Ο ταγματάρχης Γκέρμαν Σ. Τιτώφ, ο Σοβιετικός αστροναύτης, διεκήρυξε την απιστία του σε Θεό σήμερα. Είπε ότι δεν είδε ‘ούτε Θεό ούτε αγγέλους’ στη διάρκεια των δέκα επτά περιστροφών του γύρω στη γη. ‘Ως την πρώτη μας κυκλική πτήσι που έγινε από τον Γιούρι Γκαγκάριν κανείς Θεός δεν εβοήθησε στην κατασκευή του πυραύλου μας’, είπε. ‘Ο πύραυλος έγινε από τον λαό μας. Δεν πιστεύω σε Θεό. Πιστεύω στον άνθρωπο, στη δύναμί του, στις δυνατότητές του και στη λογική του’. Ο ταγματάρχης Τιτώφ εξήγησε την υλιστική του πίστι αφού αυτός και η σύζυγός του είχαν δαπανήσει σχεδόν δύο ώρες περιεργαζόμενοι την επιστήμη των Ηνωμένων Πολιτειών, που επιδεικνύεται στην Παγκόσμια Έκθεσι του Σηέτλι».​—Τάιμς Νέας Υόρκης, 7 Μαΐου 1962.

2, 3. (α) Τι μπορεί να λεχθή για πίστι στον Θεό στους αρχαίους χρόνους; (β) Τι μας λέγεται για θεούς στην Ινδουιστική φιλοσοφία;

² Ο σημερινός άθεος, είτε είναι Κομμουνιστής είτε ανήκει σε μια άλλη πολιτική πίστι, νομίζει ότι σ’ αυτόν τον σύγχρονο πυρηνικόν αιώνα, τον αιώνα του διαστήματος, έγινε του παλαιού συρμού το να πιστεύη κανείς σ’ έναν αόρατο θεό. Στους αρχαίους χρόνους πίστις σ’ ένα Θεό ή σε πολλούς θεούς ήταν μέρος της καθημερινής ζωής του λαού εν γένει. Θα μπορούσε ακόμη να γίνη αλλαγή θεών. Ένας ευρέως γνωστός συγγραφεύς του εβδόμου αιώνος προ Χριστού, λέγει: «Ήλλαξεν έθνος θεούς, αν και ούτοι δεν ήναι θεοί;» «Και πού είναι οι θεοί σου, τους οποίους έκαμες εις σεαυτόν; Ας αναστηθώσιν, εάν δύνανται να σε σώσωσιν εν τω καιρώ της συμφοράς σου· διότι κατά τον αριθμόν των πόλεών σου ήσαν οι θεοί σου, Ιούδα.» (Ιερεμ. 2:11, 28) Αργότερα, στον πρώτον αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας υπήρχε ένας εξέχων Ρωμαίος που ωνομάζετο Πετρώνιος Άρμπιτερ, ο οποίος ήταν ευνοούμενος του Αυτοκράτορος Νέρωνος και ήταν απόλυτη αυθεντία σε ζητήματα φιλοκαλίας εν σχέσει με την επιστήμη της πολυτελούς διαβιώσεως. Στο έργο του, που τιτλοφορείται «Σάτυρες», κεφάλαιο 17, ο Πετρώνιος ανεφέρθη στη Ρωμαϊκή κατάστασι θρησκείας και είπε: «Η χώρα μας έχει τόσο πολλές θεότητες ώστε μπορείτε να βρήτε έναν θεό πιο εύκολα από έναν άνθρωπο.» Φυσικά, ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ προσεφωνείτο ως θεότης.

³ Με ορθότητα ένας άλλος συγγραφεύς, που ήταν του ίδιου πρώτου αιώνος, αλλά που διαβάζεται ευρύτατα σήμερα, είπε: Είναι «λεγόμενοι θεοί, είτε εν τω ουρανώ, είτε επί της γης· (καθώς και είναι θεοί πολλοί, και κύριοι πολλοί.)» (1 Κορ. 8:5) Από τον καιρό αυτού του συγγραφέως οι θεοί των λαών έχουν αυξήσει σε αριθμό. Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος 14 (έκδοσις 1929), σελίς 196 β, λέγει για την ανάπτυξι της Ινδουιστικής φιλοσοφίας στην Ινδία:

Το αποτέλεσμα ήταν ότι ένα ολόκληρο πάνθεο θεών εδημιουργήθη. Η φαντασία αφέθη χαλαρά και είχε έναν ταραχώδη ρόλο. Θεοί και θέαινες με αφθονία εγέμισαν το στερέωμα, μολονότι μόνο μια φούχτα βρήκε θεοποίησι με την έννοια ότι έγιναν αντικείμενα λατρείας. Νέοι κόσμοι εδημιουργήθησαν, ο δε Ίνδρα έγινε ο άρχων 330.000.000 θεοτήτων. Η τριάς του Ινδουισμού έφθασε να είναι ο Βράχμα, ο δημιουργός, ο Βισνού, ο διατηρητής, και ο Σίβα, ο καταστροφεύς.

Σύμφωνα με την Αμερικάνα Άννιουαλ 1963, σελίς 321, η σημερινή Ινδία έχει πληθυσμό 439.235.082 κατοίκων, από τους οποίους 84,99 τοις εκατόν είναι Ινδουισταί. Αυτό θα εσήμαινε ότι υπάρχει ένας θεός για κάθε έναν περίπου Ινδουιστή και μισόν.

 4. Ποια γεγονότα έχομε για θεούς στην Ιαπωνία, στη Ρωσία και στον «Χριστιανικό κόσμο»;

⁴ Ως το 1946 ο Ιάπων αυτοκράτωρ εθεωρείτο θείος, σύμφωνα με τη θρησκευτική διδασκαλία ότι η αυτοκρατορική γραμμή κατήρχετο αδιάσπαστη από τον καιρό που ο Ζιμμού, δισέγγονος της Αματεραζού, θεάς του ηλίου, ίδρυσε τον Ιαπωνικό θρόνο στο 660 π.Χ. Ήταν απλώς φρόνιμο ότι στις 31Δεκεμβρίου 1945, ο Αυτοκράτωρ Χιροχίτο διεκήρυξε ότι δεν ήταν θεός. Μόνο από το 1953, το έτος του θανάτου του Ρώσου δικτάτορος Στάλιν, κατεστράφη εν μέρει η λατρεία του Στάλιν σε όλο τον Κομμουνιστικό κόσμο. Αλλά τι θα πούμε για τον «Χριστιανικό κόσμο»; Αυτός, φυσικά, λατρεύει τη δική του Αγία Τριάδα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αλλά τι άλλο;

5, 6. (α) Πώς θεωρείται ο πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, όπως περιγράφεται στο Εκκλησιαστικό Λεξικό; (β) Ποια αλλά σχόλια γίνονται γι’ αυτόν τον εκκλησιαστικό ηγέτη;

⁵ Από μια στερεότυπη Ρωμαιοκαθολική αυθεντία, το Εκκλησιαστικό Λεξικό,a υπό Λουκίου Φερράρις, ενός κανονιστού του Φραγκισκανού Τάγματος μοναχών του δεκάτου ογδόου αιώνος, παραθέτομε μέρος από όσα λέγει κάτω από τη λέξι πάπας:

«Ο πάπας έχει τέτοια αξιοπρέπεια και ύψος που δεν είναι απλώς άνθρωπος αλλά, να το πούμε έτσι, Θεός, και ο τοποτηρητής του Θεού. . . . Συνεπώς ο πάπας στέφεται με τριπλό στέμμα, ως βασιλεύς του ουρανού, της γης και του άδου. . . . Ο πάπας είναι, να το πούμε έτσι, Θεός επάνω στη γη, ο μόνος άρχων των πιστών του Χριστού, ο μέγιστος βασιλεύς όλων των βασιλέων, που κατέχει την πληρότητα της εξουσίας, στον οποίον είναι εμπιστευμένη η κυβέρνησις του επιγείου και ουρανίου βασιλείου. . . . Ο πάπας έχει τόσο μεγάλη εξουσία και δύναμι ώστε μπορεί να τροποποιή, διακηρύττη ή ερμηνεύη τον θείο νόμο. . . . . . . Ο πάπας μπορεί ενίοτε να αντιπράττη στον θείο νόμο περιορίζοντας, εξηγώντας», και τα λοιπά.

⁶ Ο πάπας Νικόλαος Α΄, του 858-867 μ.Χ., ο οποίος επονομάζεται Ο Μέγας «λόγω του καταπληκτικού έργου που εξετέλεσε για την εδραίωσι του παπισμού της Ρώμης ως κοσμικής και κυριάρχου εξουσίας, υπερτέρας από όλες τις άλλες»,b είπε τα ακόλουθα: «Ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος απένειμε την προσωνυμία του Θεού στον πάπα· ο οποίος, επομένως, επειδή είναι Θεός, δεν μπορεί να κριθή από άνθρωπο.» Ο επόμενος Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄, του 1198-1216 μ.Χ., είπε: «Ο πάπας κρατεί τη θέσι του αληθινού Θεού.» Ο Ρωμαιοκαθολικός κανονικός νόμος, στα σχόλιά του, κατονομάζει τον πάπα ως «Κύριος ο Θεός ημών». Δεν είναι χωρίς σημασία, λοιπόν, ότι στην εγκατάστασι ενός νέου πάπα, στο μέρος της τελετουργίας που ονομάζεται Η Προσκύνησις εκτελείται η ψαλμωδία του ό,τι καλείται Τε Ντέουμ (που σημαίνει, Σέ αινούμε, ω Θεέ).c

ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΣΤΟΥΣ «ΘΕΟΥΣ»

 7. Ποια πρόκλησι, λοιπόν, αντιμετωπίζομε τώρα, και ποιες ερωτήσεις επί του ζητήματος ζητούν μια απάντησι;

⁷ Σήμερα κάθε λάτρης που ισχυρίζεται ότι έχει ένα θεό προκαλείται να ενεργήση ως μάρτυς για τον θεό του. Πράγματι, όλοι οι θεοί, δηλαδή, όλοι εκείνοι που ονομάζονται «θεοί» και που λατρεύονται ως θεοί προκαλούνται να παραγάγουν τους μάρτυράς των για ν’ αποδείξουν ότι είναι θεοί ή είναι ο μόνος ζων και αληθινός Θεός. Σήμερα, επομένως, εκσφενδονίζεται η ερώτησις στο πρόσωπο κάθε λατρευτού, Τίνος Θεού είσθε μάρτυς; Ως μάρτυς, τι μπορείτε να πήτε και ποια απόδειξι μπορείτε να προβάλετε για ν’ αποδείξετε ότι ο θεός σας, εκείνος τον οποίον περιγράφετε ως το αντικείμενον της λατρείας σας, είναι μια πραγματικότης, ένας αληθινός, ζων, ιστορικός, δραστήριος θεός που είναι άξιος λατρείας; Τι γνωρίζετε για τον θεό σας; Μπορείτε ν’ αποδείξετε ικανοποιητικά ακόμη και στον εαυτό σας ότι αυτός είναι ο Θεός ή ένας θεός; Ή αισχύνεσθε να είσθε μάρτυς του Θεού σας;

 8. (α) Γιατί είναι μάταιο να λατρεύωμε και υπηρετούμε έναν ψευδή θεό; (β) Με ποιά δύο μέσα πρέπει να είναι δυνατόν ν’ αποδειχθή ποιος είναι ο αληθινός Θεός;

⁸ Κάθε λογικό άτομο θα συμφωνήση ότι δεν υπάρχει ωφέλεια στο να λατρεύη και υπηρετή έναν ψευδή θεό. Δεν αποκτάται αιώνιο καλό από το να λατρεύη κανείς ένα θεό που δεν υπάρχει. Ένας λάτρης απατά μόνο τον εαυτό του ή αφήνει τον εαυτό του να εξαπατηθή από άλλους θρησκευομένους, και στο τέλος υπάρχει μόνο απογοήτευσις. Δεν πρέπει να θέλωμε να υποκινούμεθα από συγκίνησι και θρησκευτικό αισθηματισμό. Πρέπει να ενεργούμε σαν φρόνιμα άτομα στο ζήτημα της θρησκείας καθώς και στα κοσμικά ζητήματα. Δεν μας κάνει καλό να κρύβωμε από τον εαυτό μας την απόδειξι όσον αφορά έναν Θεό που είναι μια αληθινή, ζώσα, ισχυρή πραγματικότης. Αν θεοί, δικοί μας ή άλλων, είναι ψευδείς, τότε πρέπει να θέλωμε να το γνωρίσωμε αυτό. Αν, μεταξύ όλων των αναριθμήτων θεών που λατρεύονται σήμερα, υπάρχη ένας ζων και αληθινός Θεός, τότε πρέπει να ζητήσωμε την απόδειξι και σοβαρά να την εξετάσωμε. Με τη δική του ακριβώς απόδειξι και με την απόδειξι που παράγεται από τους μάρτυράς του επάνω στη γη ο αληθινός Θεός πρέπει να μπορή ν’ αποδείξη ενώπιον του δικαστηρίου του σύμπαντος ότι αυτός είναι ο Θεός, το θείον Ον, άξιο της λατρείας όλων.

 9. Γιατί ο σημερινός καιρός είναι κατάλληλος για να καταδείξη ο αληθινός Θεός την Θεότητά του;

⁹ Ο σημερινός καιρός παρέχει την πιο μεγαλειώδη ευκαιρία για τον αληθινό Θεό να καταδείξη τη Θεότητά του. Παρά τις επιστημονικές προόδους, ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους βρίσκει τον εαυτό του στην πιο αξιοθρήνητη κατάστασί του, καταθλιβόμενον όχι μόνο με σωματικές και διανοητικές ασθένειες, με αυξανόμενη πείνα, η οποία οφείλεται στον αυξανόμενο παγκόσμιο πληθυσμό, αλλά και με ογκούμενες ταραχές, πολιτικές, φυλετικές και θρησκευτικές, που θ’ αποκορυφωθούν σε ό,τι μαθηματικώς φαίνεται βέβαιο, δηλαδή, έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, σ’ έναν πυρηνικό αιώνα, αιώνα του διαστήματος. Η διόρθωσις της καταστάσεως του κόσμου είναι πέραν απλής ανθρωπίνης δυνάμεως και αγχινοίας· απαιτεί ενέργεια από μια νοήμονα υπερανθρώπινη δύναμι. Τώρα, λοιπόν, όπως ποτέ πριν είναι καιρός να κυττάξουν οι θρησκευτικοί λάτρεις τους θεούς των. Αν ο προφήτης Ιερεμίας, που έζησε πριν από είκοσι έξη αιώνες, ήταν εδώ, θα επανελάμβανε την πρόκλησί του στον στενοχωρημένο λαό: «Πού είναι οι θεοί σου, τους οποίους έκαμες εις σεαυτόν; ας αναστηθώσιν, εάν δύνανται να σε σώσωσιν εν τω καιρώ της συμφοράς σου· διότι κατά τον αριθμόν των πόλεών σου ήσαν οι θεοί σου.»​—Ιερεμ. 2:28.

10. Ποιες ερωτήσεις μπορούν να γίνουν σε όλους εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι θεοί;

¹⁰ Όχι, όταν όλες οι δημοφιλείς θρησκείες είναι συνδυασμένες μαζί, δεν υπάρχει έλλειψις θεών, αλλά τι μπορούν να κάμουν όλοι αυτοί οι θεοί, είτε χωριστοί είτε συνδυασμένοι, για την παγκόσμια κατάστασι που χειροτερεύει; Πώς την εξηγούν; Ποια πρόβλεψι, ποια πρόρρησι, ποια προφητεία κάνουν για το ποια θα είναι η έκβασίς της; Ποια προφητεία κάνουν όσον αφορά το μέλλον του ανθρωπίνου γένους; Ποια απόδειξι μπορούν να μας δώσουν με ό,τι έκαμαν στο παρελθόν, ότι μπορούν να επαληθεύσουν την προφητεία των για το μέλλον, ώστε έτσι να μπορούμε να πιστέψωμε ότι είναι αληθινοί και αξιόπιστοι και ικανοί να ζήσουν σύμφωνα με την υπόσχεσί των; Ας πουν από πριν τι θα συμβή και έπειτα ας το κάμουν να επαληθεύση, ή αλλιώς ας παραδεχθούν ότι είναι ψευδείς θεοί, των οποίων η λατρεία δεν φέρνει καλό.

11. (α) Υπάρχει Θεός που έχει το δικαίωμα να προκαλέση όλους τους άλλους θεούς, και γιατί; (β) Έχει μήπως πολλούς οπαδούς στη γη;

¹¹ Σήμερα υπάρχει ένας Θεός, που εκσφενδονίζει αυτή την πρόκλησι σε όλους τους άλλους που ονομάζονται θεοί και που λατρεύονται ως θεοί. Ποιο δικαίωμα έχει αυτός να προκαλή όλους τους άλλους; Έχει το δικαίωμα επειδή στον πρώτον αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας και ακόμη ενωρίτερα προείπε τη σημερινή ακριβώς παγκόσμια κατάστασι και εξήγησε τη σημασία της και τις αιτίες της, και προείπε, επίσης, την έκβασί της και το θαυμαστό μέλλον που θα είναι κατόπιν μπροστά στο ανθρώπινο γένος. Από όλους εκείνους που λατρεύονται σήμερα ως θεοί, αυτός είναι ο Μόνος που έκαμε αυτό το αξιοσημείωτο πράγμα. Φυσικά, με την πρόκλησί του, θα διήγειρε δυσαρέσκεια και ανταγωνισμό από μέρους των λατρευτών όλων των άλλων λεγομένων θεών. Έτσι συμβαίνει ότι σήμερα, όπως ακριβώς και στο παρελθόν, αυτός είναι ο Θεός μιας διωκομένης μειονότητος ανθρώπων, μιας μικρής ομάδος πράγματι εν συγκρίσει με τον όλον αριθμό θρησκευτικών λατρευτών. Όχι, αυτή η μειονότης δεν είναι οι φυσικοί Ιουδαίοι, οι οποίοι αριθμούνται σε 12.792.800 σήμερα σε όλη τη γη. Είναι μια πολύ μικρότερη ομάς, που φέρουν τώρα το όνομα του Θεού των. Έχουν κληρονομήσει την πίστι του αληθινού, εκλεκτού λαού του Θεού που έδρασε πριν από δεκαεννέα αιώνες ή στον πρώτον αιώνα μ.Χ. Γι’ αυτό το λόγο ονομάζονται με τα ίδια ονόματα που εφηρμόζοντο τότε.

12, 13. Πώς αυτός ο Θεός παρηγορεί εκείνους που τον λατρεύουν, και ποιο όνομα έχει;

¹² Ο Θεός των, προτού εκσφενδονίση την πρόκλησί του εναντίον των θεών όλων των άλλων θρησκευτικών ομάδων, μιλεί προφητικά μέσω του προφήτου του Ησαΐα και παρηγορεί την διωκόμενη μειονότητα, ενεργώντας δε έτσι ο Θεός των αποκαλύπτει το όνομά του. Στον Ησαΐα 43:1-4 (ΜΝΚ) διαβάζομε τα λόγια του:

¹³ «Και τώρα ούτω λέγει ο Ιεχωβά, ο δημιουργός σου, Ιακώβ, και ο πλάστης σου, Ισραήλ· Μη φοβού· διότι εγώ σε ελύτρωσα, σε εκάλεσα με το όνομά σου· εμού είσαι. Όταν διαβαίνης δια των υδάτων, μετά σου θέλω είσθαι· και όταν δια των ποταμών, δεν θέλουσι πλημμυρήσει επί σε· όταν περιπατής δια του πυρός, δεν θέλεις καή, ουδέ θέλει εξαφθή η φλοξ επί σε. Διότι εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο Άγιος του Ισραήλ, ο Σωτήρ σου· δια αντίλυτρόν σου έδωκα την Αίγυπτον· υπέρ σου, την Αιθιοπίαν και Σεβά. Αφότου εστάθης πολύτιμος εις τους οφθαλμούς μου, εδοξάσθης, και εγώ σε ηγάπησα· και θέλω δώσει ανθρώπους πολλούς υπέρ σου, και λαούς υπέρ της κεφαλής σου.»

14. Σε ποιους εφηρμόσθη πρώτα το Ησαΐας 43:1-4, και πώς έτσι;

¹⁴ Αυτή η δήλωσις δεν έχει εφαρμογή σήμερα στη Δημοκρατία του Ισραήλ, που ιδρύθη στην λεγόμενη Αγία Γη το 1948, έστω και αν η φυσική των καταγωγή προέρχεται από τον Εβραίο Πατριάρχη Ιακώβ που έζησε πριν από τριάντα επτά αιώνες. Στις ημέρες του προφήτου Ησαΐα τα λόγια αυτά του Ιεχωβά Θεού εφηρμόζοντο με μια κατά γράμμα έννοια στους φυσικούς απογόνους του Ιακώβ, εξεπληρώθησαν δε τα λόγια αυτά επάνω τους στον επόμενο έκτον αιώνα π.Χ. Πώς; Ένα υπόλοιπο των φυσικών εκείνων απογόνων του Ιακώβ, ή Ισραηλιτών, που είχε επιζήσει, απηλευθερώθη από τη μακρά του αιχμαλωσία στη γη της Βαβυλώνος. Ιεχωβά ο Θεός των τους είχε επαναγοράσει, και ο τρόπος με τον οποίο το έκαμε αυτό είχε πολιτικά επακόλουθα επάνω στην Αίγυπτο, στην Αιθιοπία και στη Σεβά στα χέρια της νέας Περσικής Αυτοκρατορίας που ιδρύθη από τον Κύρον τον Μέγαν. Τότε ο Ιεχωβά ως ο Σωτήρ των έφερε το πιστό υπόλοιπο του λαού του πάλι στην πατρίδα των στη γη της Παλαιστίνης, αν και έπρεπε να τους φέρη δια μέσου πυρός και ύδατος, να το πούμε έτσι, ή μέσω ποταμών και δια μέσου πυρίνης ερήμου.

15. (α) Ποια αλλαγή έδειξε ο Ιησούς ότι έλαβε χώραν στην εποχή του, και πως αυτή διευκρινίσθη έντονα; (β) Σε ποιους κατόπιν εφηρμόσθησαν οι προφητικοί λόγοι του Ησαΐα, και γιατί σ’ αυτούς;

¹⁵ Εν τούτοις, στον πρώτον αιώνα μ.Χ., ο μέγας προφήτης του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός, ετόνισε ότι ο Ιεχωβά, ο οποίος ήταν Θεός των έως τότε, απέρριπτε τους φυσικούς απογόνους του Ιακώβ, τους Ισραηλίτας, λόγω της απειθείας των σ’ αυτόν και της απορρίψεως των προφητών του. Αυτή η απόρριψις των φυσικών εκείνων Ισραηλιτών εξεδηλώθη έντονα με το ν’ αφεθή η ιερή των πόλις Ιερουσαλήμ να καταστραφή στο έτος 70 και με το ν’ αφεθούν εκείνοι που επέζησαν να διασκορπισθούν στα πέρατα της γης. Συγχρόνως ο Ιησούς Χριστός κατέστησε σαφές ότι η εφαρμογή των προφητικών λόγων του Ησαΐα είχε μεταφερθή στους δικούς του πιστούς ακολούθους για να έχουν μια υψηλότερη, πληρέστερη και πνευματική εκπλήρωσι. Σε μια έκφρασι της μεταβιβάσεως αυτής ο Ιησούς Χριστός είπε στους απίστους, απειθείς Ισραηλίτας ή Ιουδαίους: «Θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού, και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής.» (Ματθ. 21:43) Οι πιστοί αφιερωμένοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού είναι εκείνοι που αποτελούν αυτό το νέο έθνος, στο οποίο δίδεται η βασιλεία του Θεού. Αυτοί παράγουν τον καρπό της με το είδος πνευματικής ζωής που διάγουν και με τη διακήρυξι παγκοσμίως των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού με τις ευλογίες της για όλες τις φυλές της γης.

16. Στη σχέσι του Θεού με τον λαό του, ποιος εδημιούργησε ποιους, αποδεικνύοντας τι;

¹⁶ Όπως συνέβη με το αρχαίο έθνος Ιακώβ ή Ισραήλ προτού ο Ιεχωβά Θεός το απορρίψη, έτσι συμβαίνει και με αυτό το νέο έθνος, στο οποίον αυτός δίδει τη βασιλεία του Θεού, για να μπορέσουν να συμβασιλεύσουν με τον Ιησού Χριστό στους ουρανούς ως ευλογηταί όλου του ανθρωπίνου γένους που αφήνεται στη γη. Αυτοί δεν εδημιούργησαν τον Ιεχωβά στη διάνοιά τους ως Θεόν των, αλλ’ αυτός εδημιούργησε αυτούς ως πνευματικό έθνος, πνευματικόν Ισραήλ ή Ιακώβ. Αυτοί δεν τον διεμόρφωσαν, ούτε διεμόρφωσαν φανταστικούς ανδριάντας του, αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός τους διεμόρφωσε ως πνευματικό έθνος με τον Ιησού Χριστό ως Βασιλέα βασιλέων. Συνεπώς, ο Ιεχωβά δεν είναι ψευδής θεός, δεν είναι ανθρωποποίητος θεός, αλλά ως Θεός και Δημιουργός, εκείνος εδημιούργησε αυτούς.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΑΝΑΣΥΝΑΞΙΣ

17. Γιατί εχρειάζετο μια επανασύναξις αυτών που επίστευαν στον αληθινό Θεό, αλλά ποιά διακοπή την εμπόδισε για λίγον καιρό;

¹⁷ Μετά τον θάνατο του Ιησού Χριστού και των δώδεκα αποστόλων του, οι πιστοί του ακόλουθοι διεσκορπίσθησαν από διωγμό και θρησκευτικούς καταδυνάστας. Στο δεύτερο ήμισυ του δεκάτου ενάτου αιώνος έγινε προσπάθεια από ένα πιστό υπόλοιπο αφιερωμένων, βαπτισμένων ακολούθων του Χριστού να ενωθούν μαζί από όλα τα μέρη της γης. Αλλά στο 1914 ήλθε παράλληλα ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο δε θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» επωφελήθη των πατριωτικών, εθνικιστικών παθών, φιλοδοξιών και ρυθμίσεων εκτάκτου ανάγκης του πολεμικού καιρού για να καταθλίψη και διασκορπίση, αν όχι να εξοντώση, αυτούς τους Χριστιανούς που ελάτρευαν τον Ιεχωβά ως τον μόνον ζώντα και αληθινόν Θεόν. Αλλά χιλιάδες χρόνια προηγουμένως, είχε υποσχεθή να επανασυνάξη τους λάτρεις του και να τους χρησιμοποιήση μ’ ένα ειδικό τρόπο για τη δόξα του. Στο ίδιο κεφάλαιο του Ησαΐα επροχώρησε να πη:

18. Είχε αυτός ο αληθινός Θεός κάμει κάποια δήλωσι για επανασύναξι των δικών του που ήσαν διασκορπισμένοι;

¹⁸ «Μη φοβού· διότι εγώ είμαι μετά σου· από ανατολών θέλω φέρει το σπέρμα σου, και από δυσμών θέλω σε συνάξει· θέλω ειπεί προς τον βορράν, Δος· και προς τον νότον, Μη εμποδίσης· φέρε τους υιούς μου από μακράν, και τας θυγατέρας μου από των άκρων της γης, πάντας όσοι καλούνται με το όνομά μου· διότι εδημιούργησα αυτούς δια την δόξαν μου· έπλασα αυτούς και έκαμα αυτούς.»​—Ησ. 43:5-7.

19. Πώς ο Ιησούς έδειξε ότι εγνώριζε γι’ αυτή την επανασύναξι που επρόκειτο να λάβη χώραν;

¹⁹ Ο Ιησούς Χριστός προείπε αυτή την ίδια επανασύναξι στην προφητεία του για το τέλος αυτού του κοσμικού συστήματος πραγμάτων. Την εφήρμοσε, όχι στην επανασύναξι των Σιωνιστών Ιουδαίων στην Παλαιστίνη και την ίδρυσι της Δημοκρατίας του Ισραήλ, αλλά στο πιστό υπόλοιπο των δικών του αφιερωμένων ακολούθων. Είπε: «Αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ· και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης, και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης· και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.»​—Ματθ. 24:3, 29-31.

20. Με ποιόν τρόπο απέδειξε ο Ιεχωβά ότι είναι Θεός της υποσχέσεώς του όσον αφορά την επανασύναξι εκείνων που ανήκουν στο έθνος του;

²⁰ Έτσι στον όγδοον αιώνα π.Χ. μέσω του προφήτου του Ησαΐα ο Ιεχωβά Θεός προείπε την επανασύναξι των Χριστιανών λατρευτών του και την ετόνισε με την προφητεία του Υιού του Ιησού Χριστού πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια. Εξεπλήρωσε ο Ιεχωβά Θεός την προφητεία; Απέδειξε ότι είναι Θεός αληθινής προφητείας; Απέδειξε ότι είναι ο πιστός, παντοδύναμος Θεός, που εμμένει στην υπόσχεσί του και που μπορεί να τήρηση τον λόγον της υποσχέσεώς του; Ναι! Αντίθετα στην προσδοκία του θρησκευτικού κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου» και για πολλή τους ενόχλησι και ερεθισμό, ο Ιεχωβά απηλευθέρωσε το πιστό του υπόλοιπο λατρευτών από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και τους επανασυνήγαγε με παγκόσμια ενότητα, ισχυρότερη και πιο εκτεταμένη παρά οποτεδήποτε προηγουμένως. Ακόμη και οι πιο εξέχοντες από το υπόλοιπο, που είχαν φυλακισθή στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ελευθερώθηκαν από τη φυλακή και εκηρύχθησαν αθώοι από όλες τις ψευδείς κατηγορίες που είχαν χρησιμοποιηθή για να επισπευσθή η φυλάκισίς των.

21. Ποια εκτίμησις του Ιεχωβά ήλθε τώρα σ’ εκείνους που επανασυνήχθησαν, και σε ποιά κατανόησι έφθασαν αυτοί;

²¹ Ο Ιεχωβά, μέσω του γραπτού του λόγου, επάνω στον οποίον έλαμπε το φως της εκπληρωμένης προφητείας, ωδήγησε το υπόλοιπο να εκτιμήση περισσότερο τη σπουδαιότητα και πολυτιμότητα του ονόματός του. Έφτασαν να εκτιμήσουν ότι ήσαν λαός, όχι για το όνομα του Ιησού, αλλά για το όνομα του Ιεχωβά, όπως ακριβώς ετόνισε πριν από πολύν καιρό ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος όταν εφήρμοζε την προφητεία του Ιεχωβά που βρίσκεται στο Αμώς 9:11, 12. (Πράξ. 15:13- 19)d Από την αποκαλυπτόμενη σημασία των Αγίων Γραφών εντυπώθηκε σ’ αυτούς ολοένα περισσότερο το γεγονός ότι πρέπει να υπηρετούν ως οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Μέσω του αγίου του πνεύματος τους είχε δημιουργήσει για τη δόξα Του, διότι τους είχε αποκυήσει για να είναι πνευματικά του τέκνα και τους είχε χρίσει με το πνεύμα του για να κηρύττουν και να είναι συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού στην ουράνια βασιλεία του. Ο Ιεχωβά τούς είχε διαμορφώσει ως πνευματικό έθνος φέροντάς τους στη νέα διαθήκη Του μέσω του Μεσίτου Ιησού Χριστού. Ο Ιεχωβά τούς είχε κάμει ορατή του οργάνωσι επάνω στη γη, μια θεοκρατική οργάνωσι. Τώρα, απελευθερώνοντάς τους στο 1919 και αναδιοργανώνοντάς τους για την περαιτέρω υπηρεσία του, είχε αποδείξει ότι είναι ένας ζων Θεός γι’ αυτούς.

22, 23. (α) Σε ποιά αποτυχία από μέρους των επέστησε ο Ιεχωβά την προσοχή των; (β) Ποιες ήσαν μερικές από τις κατηγορίες που διετυπώθησαν εναντίον των, και τι θα είχαν ν’ αντιμετωπίσουν;

²² Προηγουμένως δεν είχαν εκτιμήσει τόσο πλήρως και σαφώς ότι αυτός ήταν ο Θεός των. Σχετικά με το γεγονός αυτό ήσαν πνευματικώς τυφλοί και κωφοί, σαν τον «Χριστιανικό κόσμο», ο οποίος λατρεύει εκείνο που ονομάζει «τριαδικόν Θεόν», μια τριάδα από τρία ίσα, συναιώνια πρόσωπα, τα οποία λέγεται ότι περιέχονται όλα σ’ ένα Θεό. Η βραδύτης των στο να βλέπουν και ν’ ακούουν ωφείλετο σε μεγάλο βαθμό στην επιρροή του «Χριστιανικού κόσμου», με τον οποίον είχαν επί πολύν καιρό συνδεθή και ο οποίος τους είχε καταπιέσει και κρατήσει αιχμαλώτους. Είχαν αποτύχει να ενεργούν ως ο «δούλος του Ιεχωβά». Στο προηγούμενο κεφάλαιο του Ησαΐα (42:18-25, ΜΝΚ) ο Ιεχωβά είχε επιστήσει την προσοχή των σ’ αυτό και στις οδυνηρές συνέπειες τούτου, λέγοντας σ’ αυτούς:

²³ «Ακούσατε, κωφοί· και ανοίξατε τους οφθαλμούς σας τυφλοί, δια να ίδητε. Τις τυφλός, παρά ο δούλός μου; ή κωφός, παρά ο μηνυτής μου, τον οποίον απέστειλα; τις τυφλός παρά ο τέλειος; και τις τυφλός, παρά ο δούλος του Ιεχωβά; Βλέπεις πολλά, αλλά δεν παρατηρείς· ανοίγεις τα ώτα, αλλά δεν ακούεις. Ο Ιεχωβά ευνόησε προς αυτόν ένεκεν της δικαιοσύνης αυτού· θέλει μεγαλύνει τον νόμον αυτού, και καταστήσει έντιμον. Πλην αυτός είναι λαός διηρπαγμένος και γεγυμνωμένος· είναι πάντες πεπαγιδευμένοι εν σπηλαίοις, και κεκρυμμένοι εν ταις φυλακαίς· είναι λάφυρον, και δεν υπάρχει ο λυτρόνων· διάρπαγμα, και ουδείς ο λέγων, Επίστρεψον αυτό. Τις από σας θέλει δώσει ακρόασιν εις τούτο; θέλει προσέξει και ακούσει εις το μετά ταύτα; Τις παρέδωκε τον Ιακώβ εις διαρπαγήν, και τον Ισραήλ εις λεηλατιστάς; ουχί ο Ιεχωβά, αυτός εις τον οποίον ημαρτήσαμεν; διότι δεν ηθέλησαν να περιπατήσωσιν εν ταις οδοίς αυτού, ουδέ υπήκουσαν εις τον νόμον αυτού. Δια τούτο [ο Ιεχωβά] εξέχεεν επ’ αυτόν [τον Ιακώβ] την σφοδρότητα της οργής αυτού, και την ορμήν του πολέμου· και συνέφλεξεν αυτόν [τον Ιακώβ] πανταχόθεν, αλλ’ αυτός δεν ενόησε· και έκαυσεν αυτόν, αλλ’ αυτός δεν έβαλε τούτο εν τη καρδία αυτού.»

Η ΚΛΗΣΙΣ ΓΙΑ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

24. (α) Πώς θα μπορούσαν μερικοί να θεωρήσουν τη διαρπαγή του λαού του Ιεχωβά; (β) Τι, λοιπόν, ήταν επάναγκες;

²⁴ Λόγω του ότι άφησε τον λαό του να λεηλατηθή και διαρπαγή εξαιτίας της αποτυχίας των να δουν και ακούσουν και υπακούσουν στον Θεόν των, ο Ιεχωβά επέτρεψε να φανή ότι ο Θεός των δεν ήταν καθόλου Θεός, ή ήταν ένας ασθενικός Θεός, και έτσι οι θεοί των διωκτών των, λεηλατιστών και εκείνων που τους διήρπαζαν ήσαν ισχυρότεροι από τον Ιεχωβά. Τώρα είχε έλθει ο καιρός να αντιστρέψη την εσφαλμένη εντύπωσι που είχε επιτραπή να αναπτυχθή. Ο καιρός είχε τώρα έλθει να τακτοποιηθή η αμφισβήτησις γύρω στην αληθινή Θεότητα και κάθε ψευδής θεός να κατασιωπηθή. Ας συγκληθή ένα δίκαιο δικαστήριο! Ας κληθούν μάρτυρες, και όλο το σύμπαν ας δώση ακρόασιν, ιδιαίτερα όλα τα έθνη της γης! Ο Ιεχωβά, αντί να καλή για ενοποίησι όλων των θεών και για συνδυασμό της λατρείας των σε μια εντελώς περιεκτική θρησκεία, προκαλεί εκείνους που λατρεύονται ως θεοί από τα έθνη, ν’ αποδείξουν ότι είναι θεοί.

25, 26. Τι έκαμε τότε ο Ιεχωβά για τον λαό του, και πώς μίλησε γι’ αυτό προφητικά;

²⁵ Για να μπορέσουν οι αφιερωμένοι του να υπηρετήσουν ως αντιπρόσωποί του σ’ αυτό το παγκόσμιο δικαστήριο, ο Ιεχωβά ανοίγει τα μάτια των και τ’ αυτιά των μ’ ένα πνευματικό τρόπο με το να τους κάμη να φερθούν έξω από την αιχμαλωσία των στη Βαβυλωνιακή θρησκευτική οργάνωσι στο έτος 1919, στο οποίον έτος συνεκάλεσαν την πρώτη γενική συνέλευσι των διεθνών Χριστιανών σπουδαστών της Γραφής μετά τον Πρώτο Παγκόσμο Πόλεμο, η οποία εδημιούργησε εποχή. Ο Ιεχωβά Θεός, έχοντας τώρα τους ελευθέρους αντιπροσώπους του, ζητεί από όλα τα έθνη της γης να εμφανισθούν στο δικαστήριο. Ο άλλοτε τυφλός και κωφός λαός του πρέπει ν’ αντιμετωπίση όλα τα κοσμικά έθνη στην αμφισβήτησι της Θεότητος.

²⁶ Ο Ιεχωβά, εκδίδοντας προφητικά τη διαταγή για τη σύγκλησι αυτού του δικαστηρίου στον εικοστόν αυτόν αιώνα, επροχώρησε να πη μέσω του προφήτου του Ησαΐα πριν από δύο χιλιάδες επτακόσια χρόνια: «Εξάγαγε τον λαόν τον τυφλόν και έχοντα οφθαλμούς, και τον κωφόν και έχοντα ώτα. Ας συναθροισθώσι πάντα τα έθνη, και ας συναχθώσιν οι λαοί· τις μεταξύ αυτών ανήγγειλε τούτο, και έδειξεν εις ημάς τα πρότερα; ας φέρωσι τους μάρτυρας αυτών, και ας δικαιωθώσιν· ή, ας ακούσωσι, και ας είπωσι, Τούτο είναι αληθινόν.»​—Ησ. 43:8, 9.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 329]

Ίνδρα, ένας από εκείνους που είναι «λεγόμενοι θεοί»