Τα Προνόμια της Χριστιανής Γυναίκας

 1. Τι είδους σύζυγος θα θέλη να είναι η νυμφευμένη Χριστιανή γυναίκα;

Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ περιγραφή της ιδεώδους γυναίκας βρίσκεται στη Γραφή στις Παροιμίες κεφάλαιο 31. Αλλά σ’ αυτόν τον κόσμο ατελών ανδρών και γυναικών μια τέτοια γυναίκα είναι δύσκολο να βρεθή. Ο συγγραφεύς, λοιπόν, αυτού του μέρους των θεοπνεύστων Γραφών εκινήθη να παρατηρήση: «Γυναίκα ενάρετον τις θέλει ευρεί; διότι η τοιαύτη είναι πολύ τιμιωτέρα υπέρ τους μαργαρίτας. Η καρδία του ανδρός αυτής θαρρεί επ’ αυτήν, και δεν θέλει στερείσθαι αφθονίας. Θέλει φέρει εις αυτόν καλόν, και ουχί κακόν, πάσας τας ημέρας της ζωής αυτής.» (Εδάφια 10-12) Αυτό είναι το είδος της συζύγου που η νυμφευμένη Χριστιανή γυναίκα θα θέλη να είναι, μια σύζυγος στην οποίαν ο άνδρας της έχει πλήρη πίστι και εμπιστοσύνη, μια σύζυγος που θα είναι ευλογία σ’ αυτόν εφ’ όσον ζουν και οι δύο.

 2. Πώς μπορεί ένα σπίτι να μαρτυρή για την αρετή της συζύγου;

² Υπάρχουν πολλοί πρακτικοί τρόποι με τους οποίους μια γυναίκα μπορεί να είναι τέτοια ευλογία στον σύζυγό της και στα τέκνα της, και εφαρμόζοντας αυτούς τους τρόπους έχει πολλή χαρά και ικανοποίησι. Ένα σπίτι, που κρατείται καθαρό, κομψό και εύτακτο, αποτελεί συνήθως μια μαρτυρία στο γεγονός ότι εδώ ζη μια ενάρετη σύζυγος. Αποτελεί μαρτυρία στο γεγονός ότι «επαγρυπνεί εις την κυβέρνησιν του οίκου αυτής, και άρτον οκνηρίας δεν τρώγει.» Για την πιστή γυναίκα διάκονο αποτελεί μέρος της μαρτυρίας που δίδει στην κοινότητά της για το ότι είναι μια αφιερωμένη δούλη του Ιεχωβά.​—Παροιμ. 31:27.

 3. Ποιες ευκαιρίες υπάρχουν για να δείξη η σύζυγος τις ικανότητες της εκεί που ο σύζυγος είναι, επίσης, ένας αφιερωμένος διάκονος του Ιεχωβά;

³ Η Χριστιανή γυναίκα, όταν ο σύζυγος της είναι, επίσης, αφιερωμένος μάρτυς του Ιεχωβά, έχει πράγματι πολλές ευκαιρίες να δείξη τις ικανότητες της ως συζύγου. Μπορεί να του δώση νομιμόφρονα υποστήριξι στη διακονική του δράσι, συμμετέχοντας μαζί του στο από σπίτι σε σπίτι κήρυγμα, στο να κάνη επανεπισκέψεις σε ενδιαφερόμενα άτομα και στη διεξαγωγή οικιακών Γραφικών μελετών. Ίσως, εκτός του ότι είναι έξω στο έργον όλη την ημέρα και συμμετέχει στη δημοσία δράσι του κηρύγματος σε άλλες ώρες, ο σύζυγος είναι, επίσης, ένας επίσκοπος ή διακονικός βοηθός στην εκκλησία, και αυτό δημιουργεί πρόσθετες απαιτήσεις για τον καιρό του. Ενώ είναι αληθές ότι η πρώτη του υποχρέωσις είναι στην οικογένειά του, και δεν θα μπορούσε, πράγματι, να υπηρετήση κατάλληλα αν δεν ελάμβανε φροντίδα γι’ αυτή την υποχρέωσι, εν τούτοις, η πιστή και στοργική υποστήριξις της συζύγου του κάνει πολλά για να τον βοηθήση επιτυχώς να φροντίση για τις ευθύνες του. Αυτή μπορεί να κάμη εξίσου βολικό όσο και δυνατό γι’ αυτόν να προετοιμάση τα διάφορα καθήκοντά του και να βοηθήση στην εξοικονόμησι πολυτίμου χρόνου γι’ αυτόν και γι’ αυτή την ίδια με τα να έχη ένα καλό πρόγραμμα στο σπίτι, να έχη τα φαγητά εγκαίρως, να είναι έτοιμη να αναχωρήση για τις συναθροίσεις της εκκλησίας όταν πρέπει, θα θέλη να συνεργάζεται μαζί του σ’ ένα εποικοδομητικό πρόγραμμα οικογενειακής μελέτης. Μερικές φορές, ακόμη κι ένας αφιερωμένος σύζυγος χρειάζεται ενθάρρυνσι προς τις κατευθύνσεις αυτές, και μια συνετή και προσεκτική σύζυγος μπορεί να την παράσχη αυτήν ευγενικά και θεοκρατικά, όπως ακριβώς η Δεβόρρα, η σύζυγος του Λαφιδώθ, ενεθάρρυνε τον Κριτήν Βαράκ στο έργο που του είχε αναθέσει ο Ιεχωβά να εκτελέση.​—Κριτ. 4:8, 9.

 4. Πώς, υπό την διεύθυνσιν του συζύγου της, μπορεί η Χριστιανή σύζυγος να βοηθήση τα τέκνα της ν’ ακολουθήσουν το δρόμο που ευαρεστεί στον Ιεχωβά;

⁴ Υπό την διεύθυνσιν του συζύγου της, η Χριστιανή σύζυγος μπορεί να κάμη πολλά για να εκπαιδεύση τα τέκνα στην κατεύθυνσι που πρέπει ν’ ακολουθήσουν για να ευαρεστούν στον Ιεχωβά. Πρέπει να τα βοηθή να καλλιεργήσουν ένα υγιές σέβας για τον πατέρα τους, μην κάνοντας ποτέ κάτι για να υπονομεύσουν τη θέσι του ως κεφαλής της οικογενείας. Όχι μόνο με λόγια, αλλά και με παράδειγμα, πρέπει να θέτη τα τέκνα στις κατευθύνσεις της ορθής διαγωγής. Αναμφιβόλως θα έχη περισσότερον καιρό με τα τέκνα παρά με τον σύζυγό της, και μπορεί να κάμη καλή χρήσι του καιρού αυτού για να εποικοδομήση την εκτίμησι των τέκνων για την αλήθεια, για την οργάνωσί του Ιεχωβά, για τις συναθροίσεις, για τη διακήρυξι των αγαθών νέων, και να τα βοηθή να συμμετέχουν στις συναθροίσεις και στη διακονία στο βαθμό που μπορούν.​—1 Τιμ. 5:10.

 5. (α) Για ποιο περιβάλλον στο σπίτι εργάζεται η Χριστιανή σύζυγος, και γιατί; (β) Πώς δρέπει πλούσια ανταμοιβή σχετικά με τα τέκνα της; με τον σύζυγο της;

⁵ Η Χριστιανή σύζυγος μπορεί να κάμη πολλά για να δημιουργήση ένα ευτυχές και ειρηνικό περιβάλλον στο σπίτι. Εκτιμά ότι αυτό είναι το καλύτερο κλίμα για την ανάπτυξι των τέκνων της προς τη διανοητική και πνευματική ωριμότητα. Ενώ πάντοτε υποστηρίζει την αρχηγία του συζύγου της, συνεισφέρει πολλά στην κατεύθυνσι της αβρότητος και της κατανοήσεως για την ευεξία του οικογενειακού κύκλου. Είναι συνετή και λεπτή στην ομιλία της και «επί της γλώσσης αυτής είναι νόμος ευμενείας». Γι’ αυτό δρέπει μια πλούσια ανταμοιβή καθώς βλέπει τα τέκνα της να έρχονται στην ηλικία της ατομικής ευθύνης και να κάνουν την προσωπική των αφιέρωσι να πράττουν το θέλημα του Ιεχωβά. Οι γυιοί της, εκτιμώντας το μέρος που αυτή έπαιξε σ’ αυτό, θα προβούν στο να την ‘μακαρίσουν’ και ο συζυγικός της κάτοχος θα την επαινή, επίσης. Αληθινά μια καλή σύζυγος φέρνει τιμή στον σύζυγό της στην κοινότητα, τόσο ως Χριστιανόν διάκονο, όσο και ως κεφαλή της οικογενείας του. «Ο ανήρ αυτής γνωρίζεται εν ταις πύλαις, όταν κάθηται μεταξύ των πρεσβυτέρων του τόπου.»​—Παροιμ. 31:26, 28, 23.

ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

 6. Πώς οι πιστές γυναίκες διάκονοι αποτελούν ευλογία στους άλλους στην εκκλησία, και με ποιους τρόπους μπορούν τέτοιες γυναίκες να προοδεύσουν στη συνεισφορά που μπορούν να κάμουν για την προαγωγή του έργου της Βασιλείας;

⁶ Η ίδια η παρουσία πιστών Χριστιανών γυναικών στην εκκλησία, το ότι εργάζονται με την εκκλησία ως διάκονοι των αγαθών νέων, έχει ένα υγιεινό αποτέλεσμα σε όλους εκείνους που είναι συνδεδεμένοι μ’ αυτήν. Η τακτικότης των στις συναθροίσεις και η υποστήριξις που παρέχουν στις διευθετήσεις της υπηρεσίας του αγρού είναι συχνά επαρκείς αυτές καθ’ εαυτές για να διεγείρουν άλλους σε όμοια δραστηριότητα, ακόμη και αν μπορή να μην είμεθα ενήμεροι τούτου. Αλλά καθώς βελτιώνεται μια αφιερωμένη γυναίκα στην αποτελεσματικότητα της διακονίας της, μπορεί ν’ αναλάβη πρόσθετα προνόμια. Παραδείγματος χάριν, μπορεί να γίνη κατάλληλη για έναν διορισμό να εκπαιδεύη άλλες γυναίκες στην εκκλησία στο πώς να κηρύττουν τα αγαθά νέα. Μπορεί, επίσης, να εργάζεται να βελτιώση τη συμμετοχή της στις συναθροίσεις και έτσι να συμμετέχη στο προνόμιο να παρακινή άλλους σε αγάπη και καλά έργα. (Εβρ. 10:23-25) Και αν μπορή να διευρύνη τα προνόμιά της στο ν’ αναλάβη υπηρεσία σκαπανέως, τότε ακόμη πιο μεγάλες χαρές και ευλογίες την περιμένουν.

 7. (α) Στη συναναστροφή της με την εκκλησία, τι θα θέλη να έχη υπ’ όψιν η Χριστιανή γυναίκα; (β) Γιατί ο Ιεχωβά λαμβάνει υπ’ όψι τη διάκρισι των φύλων ως προς τις διατάξεις της εκκλησίας;

⁷ Αλλά πάντοτε η Χριστιανή γυναίκα θα θέλη να παραμένη στη διευθέτησι θεοκρατικής τάξεως, στην οποία την έθεσε ο Ιεχωβά. Δεν θα θέλη να είναι όπως η Μαριάμ και να μιλή εναντίον των αδελφών ή να τους συναγωνίζεται. Αλλά με διαγωγή και συνομιλία θα θέλη πάντοτε να δίνη υγιεινή υποστήριξι στην οργάνωσι, περιλαμβανομένων και των τοπικών υπηρετών. Ο Ιεχωβά είναι ο μέγιστος Οργανωτής. Γνωρίζει πώς να έχη άτομα να εργάζωνται μαζί με ενότητα για τη χαρά και εποικοδόμησι όλων. Γνωρίζει τις γυναίκες πολύ καλύτερα από όσο τις γνωρίζει οποιοσδήποτε άνδρας, διότι αυτός έδημιούργησε την πρώτη γυναίκα και αυτός γνωρίζει τις περιστάσεις που θα είναι πολύ συντελεστικές στην ευτυχία μιας γυναίκας. Γνωρίζει πώς αυτή μπορεί να τον υπηρετή καλύτερα προς αίνον του. Γι’ αυτούς τους λόγους λαμβάνει υπ’ όψι τη διάκρισι των φύλων ως προς τις διατάξεις υπηρεσίας στην οργάνωσί του.

 8. Ποιοι περιορισμοί υπήρχαν για τις γυναίκες στη συναγωγή του σαρκικού Ισραήλ, και όμως τι σχόλια δίνει ο Παύλος για κείνους που είναι σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού;

⁸ Στις ημέρες του έθνους Ισραήλ τα προνόμια των γυναικών εν σχέσει με τη λατρεία στον ναόν του Ιεχωβά ήσαν πολύ περιωρισμένα. Παραδείγματος χάριν, καμμιά γυναίκα δεν μπορούσε να υπηρετήση ως Λευιτικός ιερεύς ή ν’ αναλάβη καθήκοντα σχετικά με την υπηρεσία του ναού. Καμμιά γυναίκα δεν έπρεπε να καθήση στον θρόνο ως άρχων του Ισραήλ, η μόνη δε γυναίκα που το έκαμε αυτό ήταν η σφετερίστρια Γοθολία, που πέθανε εξαιτίας της αλαζονείας της. (Αριθμ. 3:1-10· 2 Βασ. 11:1-20) Αλλά, εν σχέσει με τον πνευματικόν Ισραήλ, ο απόστολος Παύλος έγραψε, απευθύνοντας τις παρατηρήσεις του εξίσου στις αφιερωμένες γυναίκες όσο και στους αφιερωμένους άνδρες: «Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην· δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος· δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε είς εν Χριστώ Ιησού. Εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ, και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.»​—Γαλ. 3:26, 28, 29.

 9. (α) Ποια προνόμια ως προς τη Βασιλεία και το ιερατείον διανοίγονται στις Χριστιανές γυναίκες; (β) Ως αποτέλεσμα της λειτουργίας του αγίου πνεύματος, σε ποια δράσι συμμετέχουν τώρα αφιερωμένες, γυναίκες;

⁹ Αυτό εσήμαινε ότι οι γυναίκες μπορούσαν τώρα να συμμετέχουν με τους άνδρες στη θαυμαστή ελπίδα να γίνουν συγκληρονόμοι με τον Χριστό Ιησού στην ουράνια βασιλεία. Μερικές γυναίκες ήσαν τώρα στην κατεύθυνσι να γίνουν βασιλείς και ιερείς και να συμβασιλεύσουν με τον Χριστό Ιησού μαζί με το υπόλοιπο των 144.000 συντρόφων στη Βασιλεία. Αυτό, ωστόσο, δεν θα το απελάμβαναν ως γυναίκες, αλλά ως ένδοξα πνευματικά πλάσματα στους ουρανούς. (Ρωμ. 8:16, 17· Αποκάλ. 20:6· 14:1) Ως την ημέρα αυτή, ανάμεσα στο υπόλοιπο των 144.000, υπάρχουν πιστές γυναίκες στην κοινωνία Νέου Κόσμου, που έχουν αυτή τη μεγαλειώδη ελπίδα. Εχρίσθησαν με το άγιο πνεύμα ως μέλη του σώματος του Χριστού και, ως τοιαύτα, έγιναν «υιοί Θεού» μαζί με τα κεχρισμένα άρρενα μέλη του υπολοίπου. Όπως ακριβώς υπήρχαν γυναίκες παρούσες, όταν εξεχύνετο το άγιο πνεύμα στην Πεντηκοστή, ώστε να λάβουν μαζί με τους άνδρες από τα θαυματουργικά του χαρίσματα, έτσι και σήμερα γυναίκες, καθώς και οι άνδρες, συμμερίζονται τη μετάδοσι του αγίου πνεύματος για να τις οδηγή και τις κινητοποιή στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ώστε και αυτές, επίσης, να μπορούν να διακηρύττουν «τα μεγαλεία του Θεού».​—Ιωήλ 2:28, 29· Πράξ. 1:14· 2:1-11.

Η ΔΙΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

10. Ποιες οδηγίες για τη διαγωγή της γυναικός στην εκκλησία βρίσκονται στην 1 Τιμόθεον 2:11-13 και 1 Κορινθίους 14:33, 34;

¹⁰ Αν και στις ημέρες της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας οι γυναίκες που έκαναν αφιέρωσι και εβαπτίζοντο, απεκυούντο, επίσης, από το άγιο πνεύμα όπως και οι άνδρες, ωστόσο ήσαν ακόμη εν σαρκί, ο δε Ιεχωβά το ελάμβανε αυτό υπ’ όψι και είχε δώσει οδηγίες μέσω των αποστόλων για την κατάλληλη θεοκρατική ρύθμισι των πραγμάτων. Έτσι, στην 1 Τιμόθεον 2:11-13 διαβάζομε: «Η γυνή ας μανθάνη εν ησυχία μετά πάσης υποταγής· εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη. Διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα.» Επίσης, το 1 Κορινθίους 14:33, 34 λέγει: «Διότι ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ’ ειρήνης, καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων. Αι γυναίκες σας ας σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαις· διότι δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς να λαλώσιν, αλλά να υποτάσσωνται.»

11. (α) Γιατί δεν μπορούσαν αυτές οι οδηγίες να σημαίνουν ότι οι γυναίκες δεν έπρεπε ποτέ να μιλούν στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις; (β) Τι, λοιπόν, σημαίνει γι’ αυτές να «σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαις»;

¹¹ Μήπως αυτό σημαίνει ότι μια γυναίκα δεν μπορεί ποτέ να μιλή σε μια συνάθροισι εκκλησίας; Όχι, δεν μπορεί να σημαίνη αυτό. Τότε οι γυναίκες καθώς και οι άνδρες ελάμβαναν τα χαρίσματα του πνεύματος, περιλαμβανομένων των χαρισμάτων ομιλίας γλωσσών και προφητείας, αυτά δε θ’ απαιτούσαν να μιλούν αυτές στην εκκλησία. Με ποιά, λοιπόν, έννοια έπρεπε να «σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαις»; Προφανώς σ’ εκείνες τις περιπτώσεις, που η ομιλία θα έδειχνε έλλειψι υποταγής. Έτσι μια αδελφή δεν θα βρισκόταν να φιλονεική με αδελφούς ή να τους επικρίνη δημοσία, είτε σε μια συνάθροισι είτε σε άλλα μέλη της εκκλησίας σε άλλες περιπτώσεις, ούτε θα ασκούσε αυθεντία πάνω στους αδελφούς ως διδάσκαλος ή εκπαιδευτής. Αν μια γυναίκα είχε μια ερώτησι για ό,τι ένα άρρεν μέλος είπε στην εκκλησία, τότε μπορούσε να το εξετάση αυτό με τον σύζυγό της στο σπίτι.​—1 Κορ. 14:35.

12. Πώς, παραδείγματος χάριν, μπορούν γυναίκες να συμμετέχουν στις συνεδριάσεις της μελέτης και όμως να κρατούν ακόμη τη θεοκρατική τους θέσι;

¹² Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να μένη πάντοτε σιωπηλή. Παραδείγματος χάριν, στις συναθροίσεις της εκκλησίας οι αφιερωμένες γυναίκες μπορούν να δίνουν σχόλια σε ερωτήσεις που προβάλλονται στη διάρκεια συνεδριάσεων και ανασκοπήσεων μελέτης, και, ενεργώντας έτσι, κάνουν πολλά για να καταστήσουν τις συναθροίσεις ζωηρές και εποικοδομητικές για όλους τους παρόντας. Εκεί που παρέχεται ένα εσφαλμένο σχόλιο από ένα άρρεν άτομο του ακροατηρίου, στη διάρκεια της μελέτης της Σκοπιάς παραδείγματος χάριν, αυτό δεν απαιτεί από την αδελφή, αν κληθή ν’ απαντήση και αυτή, ν’ ακολουθήση την ίδια κατεύθυνσι και να κάμη το σχόλιο της να συμφωνή με την εσφαλμένη σκέψι που εδόθη. Αλλά ούτε με το σχόλιό της ούτε με τον τόνο της φωνής της δεν πρέπει να είναι επικριτική όσον αφορά την απάντησι του αδελφού. Με λεπτότητα μπορεί να παραθέση από ό,τι Η Σκοπιά η ίδια έχει να πη πάνω στο σημείο, ίσως προλογίζοντας τις παρατηρήσεις της με μια έκφρασι σαν αυτή: «Είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε τα σχόλια που η παράγραφος της μελέτης μας δίνει επάνω σ’ αυτό . . .» Φυσικά, αν είναι άλλοι ώριμοι αδελφοί παρόντες, θα ήταν καλύτερα για τον οδηγό, καθώς σημειώνει μια εσφαλμένη απάντησι από έναν αδελφό, να καλή τους ωρίμους αυτούς για περαιτέρω διευκρίνισι του σημείου προς όφελος όλων, και έτσι ν’ αποφεύγη κάποια πιθανή αμηχανία.

13. Ποια είναι η επιθυμία όλων των πιστών γυναικών διακόνων, και όμως ποιες ερωτήσεις εγείρονται;

¹³ Είναι επιθυμία όλων των πιστών γυναικών διακόνων στην κοινωνία Νέου Κόσμου να συμπεριφέρονται σύμφωνα με του Ιεχωβά την αρχή θεοκρατικής αρχηγίας. Πράγματι, η νομιμόφρων υποστήριξίς των σ’ αυτό το ζήτημα, τόσο αντίθετη προς την κατεύθυνσι πολλών γυναικών στον κόσμο, είναι μια ευλογία στην κοινωνία Νέου Κόσμου και συμβάλλει πολύ στη θαυμαστή ενότητα και αρμονία μέσα σ’ αυτή. Αλλά, από καιρό σε καιρό, εγείρονται ερωτήσεις πάνω στο ζήτημα της αρχηγίας, όπως: Πότε ακριβώς απαιτείται από μια αδελφή κάλυψις της κεφαλής; Πότε μπορεί μια γυναίκα ν’ αναπέμπη προσευχή όταν άλλοι είναι παρόντες, και, αν αναπέμπη, θα εχρειάζετο πάντοτε κάλυψις της κεφαλής;

ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΨΙ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ

14. Εν σχέσει με ποιά αρχή εξετάζει ο Παύλος το ζήτημα της καλύψεως της κεφαλής της γυναικός, και τι λέγει γι’ αυτό στην 1 Κορινθίους 11:4-7;

¹⁴ Ότι ένα κάλυμμα κεφαλής ως σημείο υποταγής απαιτείται για μια γυναίκα σε ωρισμένες περιπτώσεις, σαφώς καταδεικνύεται στις Γραφές. Ο απόστολος, αφού εκθέτει την αρχή της αρχηγίας στην 1 Κορινθίους 11:3, προχωρεί να εφαρμόση την αρχή στη διεξαγωγή πραγμάτων στην εκκλησία. Έχετε υπ’ όψιν ότι τον καιρό που εδίδετο αυτή η συμβουλή, ήταν, επίσης, υπό εξέτασιν η ρύθμισις των θαυματουργικών χαρισμάτων του πνεύματος. Εν τούτοις, βασικά εκείνο που λέγεται για κάλυψι της κεφαλής εξακολουθεί να εφαρμόζεται στην εκκλησία σήμερα. Σημειώστε, λοιπόν, τι ακολουθεί στην 1 Κορινθίους 11:4-7: «Πας ανήρ προσευχόμενος ή προφητεύων, εάν έχη κεκαλυμμένην την κεφαλήν, καταισχύνει την κεφαλήν εαυτού. Πάσα δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα με την κεφαλήν ασκεπή, καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής, διότι έν και το αυτό είναι με την εξυρισμένην. Επειδή αν δεν καλύπτηται η γυνή, ας κουρεύση και τα μαλλία αυτής· αλλ’ εάν ήναι αισχρόν εις γυναίκα να κουρεύη τα μαλλία αυτής, ή να ξυρίζηται, ας καλύπτηται. Διότι ο μεν ανήρ δεν χρεωστεί να καλύπτη την κεφαλήν αυτού, επειδή είναι εικών και δόξα του Θεού· η δε γυνή είναι δόξα του ανδρός.»

15. (α) Γιατί δεν θα ήταν κατάλληλο για τον άνδρα να φορή κάλυμμα της κεφαλής ενώ προσεύχεται ή προΐσταται της εκκλησίας; (β) Γιατί, στις ίδιες περιστάσεις, πρέπει η γυναίκα να φορή κάλυμμα της κεφαλής; (γ) Γιατί ο Παύλος παρομοίασε μια γυναίκα προσευχόμενη χωρίς κάλυμμα της κεφαλής στην εκκλησία προς μια γυναίκα με κουρεμένο κεφάλι;

¹⁵ Ως εικών και δόξα του Θεού, ο άνδρας εδημιουργήθη για να ενεργή ως αντιπρόσωπος του Θεού προς τη σύζυγό του και την οικογένειά του και έπρεπε να δεχθή την ευθύνη της αρχηγίας που η διάταξις αυτή έφερε σ’ αυτόν. Επί πλέον, στην εκκλησία ενεργούσε, επίσης, ως αντιπρόσωπος του Χριστού, της κεφαλής της εκκλησίας. Έτσι, όταν προσηύχετο ή προΐστατο σε μια συνάθροισι της εκκλησίας, δεν θα ήταν κατάλληλο γι’ αυτόν να φορή σημείο υποταγής στο κεφάλι του ωσάν από σεβασμό για άλλους ορατώς παρόντας. Το να πράττη αυτό θα ήταν, να το πούμε έτσι, σαν να εκάλυπτε την αρχηγία του και να ενεργούσε ωσάν ο διορισμός αυτός να μην ήταν κανονικός διορισμός γι’ αυτόν. Σε τούτο θα απετύγχανε να ενεργήση ως κατάλληλος αντιπρόσωπος του Χριστού στην εκκλησία, και έτσι θα ατίμαζε την κεφαλή του, τον Χριστό. Η γυναίκα, εξ άλλου, έπρεπε να έχη την κεφαλή της κεκαλυμμένη, όταν προσηύχετο ή επροφήτευε στην εκκλησία, από σεβασμό για τη θεοκρατική αρχή ότι αυτή ήταν κανονικά η λειτουργία του ανδρός, έτσι ώστε να μη φαίνεται ωσάν να προσπαθούσε να ενεργήση σαν άνδρας, να σφετερισθή τη θέσι του ανδρός. Αυτό θα ήταν καταισχύνη, όχι μόνο στα άρρενα μέλη της εκκλησίας, αλλά και στην κεφαλή της, στον σύζυγό της, ωσάν να μην ησθάνετο την ανάγκη να είναι σε υποταγή και σ’ αυτόν, επίσης. Έτσι, επιχειρηματολογεί ο Παύλος, αν μια γυναίκα επρόκειτο να ενεργήση μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε, επίσης, να φθάση στα άκρα και να κουρέψη την κόμη της σαν την κόμη ακριβώς ενός ανδρός ή μιας δούλης. Αλλ’ αυτό θα ήταν ατιμωτικό, δεν είναι έτσι; Ήταν ασφαλώς στην εποχή του Παύλου, διότι το ξύρισμα της κεφαλής μιας γυναικός ή το υπερβολικό κούρεμα των μαλλιών της ήταν κατ’ έθιμον σημείο του ότι ήταν δούλη, ή κάτι χειρότερο, του ότι ήταν γυναίκα που συνελήφθη σε ανηθικότητα ή μοιχεία και το κούρεμα της ήταν σημείο δημοσίου ονείδους.

16. Ποια αρχή ήταν σε αμφίσβήτησι στο ζήτημα της καλύψεως της κεφαλής, και σχετικά με τούτο τι δείχνει η ίδια η φύσις;

¹⁶ Ήταν έθιμο για τις γυναίκες στις ημέρες των πρώτων Χριστιανών να φορούν ένα κάλυμμα της κεφαλής οποτεδήποτε επήγαιναν σε δημόσιο μέρος· διότι μια γυναίκα χωρίς κάλυμμα της κεφαλής σε δημόσιο μέρος εθεωρείτο ως γυναίκα ελευθέρων και εκλύτων ηθών, ως γυναίκα που δεν ανεγνώριζε αρχηγία είτε πατρός είτε συζύγου. Εν τούτοις, δεν ήταν αυτό το βασικό επίμαχο σημείο. Ήταν ζήτημα αναγνωρίσεως της θείας αρχής της αρχηγίας, ο δε Παύλος υποστηρίζει στα εδάφια 13 έως 15 πώς η ίδια η φύσις το δείχνει αυτό: «Κρίνατε σεις καθ’ εαυτούς· είναι πρέπον γυνή να προσεύχηται εις τον Θεόν ασκεπής; Ή ουδέ αυτή η φύσις δεν σας διδάσκει, ότι ανήρ μεν εάν έχη κόμην, είναι εις αυτόν ατιμία; Γυνή δε εάν έχη κόμην, είναι δόξα εις αυτήν διότι η κόμη εδόθη εις αυτήν αντί καλύμματος.» Όχι ότι η μακρά της κόμη ήταν αρκετό κάλυμμα της κεφαλής, όταν προσηύχετο ή επροφήτευε στην εκκλησία· αλλιώς, το έκτο εδάφιο δεν θα έδιδε σωστό νόημα. Μάλλον, η μακρά της κόμη θα ήταν μια υπόμνησις σ’ αυτήν σε τέτοιες περιπτώσεις, της ανάγκης για ένα κάλυμμα της κεφαλής ως σημείο υποταγής.

17. Ποια εκχώρησι αναγνωρίζει ότι έχει η ταπεινή γυναίκα;

¹⁷ Βέβαια μια γυναίκα με ξυρισμένο κεφάλι δεν θα ήταν πολύ ελκυστική, δεν είναι έτσι; Ομοίως, αν μια γυναίκα δεν έδειχνε σεβασμό για τη θεοκρατική τάξι, όπως αν επροφήτευε χωρίς κάλυμμα της κεφαλής στην πρώτη εκκλησία, δεν θα ήταν καθόλου ελκυστική στον Ιεχωβά και στα άλλα μέλη της εκκλησίας, διότι θα έδειχνε έλλειψι ταπεινοφροσύνης. Μια πιστή γυναίκα αναγνωρίζει εκείνο που της εκχωρείται στη διάταξι του Ιεχωβά. Καθώς γράφει ο Παύλος στα εδάφια 8 έως 10: «Διότι ο ανήρ δεν είναι εκ της γυναικός, αλλ’ η γυνή εκ του ανδρός· επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ δια την γυναίκα, αλλ’ η γυνή δια τον άνδρα. Δια τούτο η γυνή χρεωστεί να έχη εξουσίαν επί της κεφαλής αυτής, δια τους αγγέλους.»

18. Τι προφανώς είχε ο Παύλος στο νου λέγοντας ότι η γυναίκα «χρεωστεί να έχη εξουσίαν επί της κεφαλής αυτής, δια τους αγγέλους»;

¹⁸ Γιατί «δια τους αγγέλους»; Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι για να καταδειχθή υποταγή σ’ αυτούς. Στην 1 Κορινθίους 11:3, ο Παύλος δεν αναφέρει ότι οι άγγελοι έχουν αρχηγία επάνω στις γυναίκες που είναι στη γη. Οι άγγελοι δεν διωρίσθησαν για ν’ αναλάβουν την ηγεσία στη Χριστιανική εκκλησία ή να κηρύττουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας. Δεν υπάρχει, επομένως, ζήτημα του να πρέπει η γυναίκα να φορή κάλυμμα της κεφαλής από σεβασμό για κάποιον άγγελο, τον οποίο θα μπορούσε ν’ αντικαθιστά. Αλλά τόσο οι αφιερωμένοι άνδρες όσο και οι γυναίκες είναι «θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους.» (1 Κορ. 4:9) Παραδείγματος χάριν, μια πιστή γυναίκα μπορεί να δώση ένα έξοχο παράδειγμα για τους αγγέλους. Συμμορφούμενη με νομιμοφροσύνη προς το θεοκρατικό πρότυπον του Ιεχωβά για υποταγή στη συζυγική της κεφαλή, καθώς επίσης δείχνοντας σεβασμό για τα άρρενα μέλη της εκκλησίας, δίνει ένα ορθό παράδειγμα για τους αγγέλους στον ουρανό στην εξακολουθητική των πιστή υποταγή στον Ιεχωβά και στον ανάσσοντα Βασιλέα Του, Ιησού Χριστό.

19. Ποια εκτίμησι της σχέσεως ανδρός και γυναικός διευκρινίζει ο Παύλος στην 1 Κορινθίους 11:11, 12, και τι θα κρατήση ταπεινούς και τον άνδρα και τη γυναίκα στη διάταξι του Ιεχωβά;

¹⁹ Εν τούτοις, ο Παύλος, για να μη λάβη ο άνδρας την εσφαλμένη εντύπωσι από όσα έγραψε, ωσάν ο άνδρας να ήταν το κατ’ εξοχήν σπουδαίο πλάσμα και η γυναίκα ασήμαντη, προχωρεί και λέγει στα εδάφια 11 και 12 της 1^ης προς Κορινθίους επιστολής κεφάλαιο 11: «Πλην ούτε ο ανήρ χωρίς της γυναικός, ούτε η γυνή χωρίς του ανδρός υπάρχει, εν Κυρίω. Διότι καθώς η γυνή είναι εκ του ανδρός, ούτω και ο ανήρ είναι δια της γυναικός· τα πάντα δε εκ του Θεού.» Ναι, αυτό είναι εκείνο που πρέπει να κρατούμε στο νου​—ότι η διάταξις πραγμάτων όσον αφορά την αρχηγία, όσον αφορά τη σχέσι ανδρός και γυναικός, όσον αφορά τη διαγωγή και τάξι στην εκκλησία, είναι από τον Θεό και όχι από τον άνθρωπο. Το να έχωμε αυτή την άποψι των πραγμάτων μάς κρατεί ισορροπημένους, ταπεινούς και με εκτίμησι των ευλογιών του Ιεχωβά, είτε είμεθα άνδρας είτε γυναίκα.

20. Για ποιόν σκοπό εξετάζεται τώρα το ζήτημα της καλύψεως της κεφαλής;

²⁰ Προφανώς υπήρχε κάποια φιλονεικία σ’ αυτό το ζήτημα της θέσεως της γυναικός στην εκκλησία της Κορίνθου, και έτσι ο απόστολος Παύλος διέθεσε χρόνον για να εκθέση τις αρχές ώστε να κατανοήσουν όλοι, και έπειτα συνεπέρανε: «Εάν τις όμως φαίνηται ότι είναι φιλόνεικος, ημείς τοιαύτην συνήθειαν δεν έχομεν, ουδέ αι εκλησίαι του Θεού.» (1 Κορ. 11:16) Ενώ αυτό μπορεί να μην είναι ζήτημα για φιλονεικία μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ αυτές τις ημέρες, όμως φαίνεται καλό σ’ αυτόν τον καιρό να εξετάσωμε το θέμα με κάποιες λεπτομέρειες ως προς την πρακτική του εφαρμογή στη Χριστιανική εκκλησία σήμερα. Έτσι, στο ακόλουθο τεύχος της Σκοπιάς, θα εξετάσωμε μερικές από τις περιστάσεις, που θα μπορούσε να εγερθή το ζήτημα της καλύψεως της κεφαλής, για να γνωρίζουν πιστές γυναίκες διάκονοι στην κοινωνία Νέου Κόσμου πώς να ενεργούν κατάλληλα σε αρμονία με τις Γραφές και με μια αγαθή Χριστιανική συνείδησι.