Καιρός για Επιστροφή στην Αλήθεια

Ο «ΛΑΟΣ του Ιησού» είναι ακράδαντα πεπεισμένος ότι βρισκόμεθα στις «έσχατες ημέρες,» και ότι η δευτέρα έλευσις του Χριστού επίκειται. Διδάσκουν Γραφικές αρχές που λέγουν ότι πρέπει να ζη κανείς μια ηθικώς καθαρή ζωή—απορρίπτοντας τα ναρκωτικά, τη μαγεία και άλλα. Αξιέπαινα συμπεράσματα, αφού τόσο λίγοι πιστεύουν ή εφαρμόζουν αυτές τις βασισμένες στη Βίβλο διδασκαλίες σ’ αυτόν τον μοντέρνο αιώνα.

Εν τούτοις, διδάσκουν μερικά πράγματα που δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι σε αρμονία με τις Γραφές που διαβάζουν και κρατούν. Πολλές απ’ αυτές τις ιδέες προέρχονται από τους ανεξαρτήτους Διαμαρτυρομένους κληρικούς που έχουν κάμει μια ιδιαίτερη προσπάθεια να ελκύσουν το ενδιαφέρον αυτών των νέων.

Αυτοί οι νέοι έχουν προσανατολισθή στον Ιησού, αλλ’ υπάρχει ανάγκη να πάνε ακόμη μακρύτερα. Πρέπει να μάθουν επίσης για τον Θεό, τον Πατέρα. Ο Ιησούς ήλθε στη γη για ν’ αποκαλύψη τον Πατέρα. Εστάλη από τον Πατέρα για να διδάξη, ν’ αφήση ένα καλό παράδειγμα για μας, να δώση τη ζωή του ως αντίλυτρο για το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος. Αλλά σε όλα αυτά ο Ιησούς έδωσε τη μεγαλύτερη προσοχή και εξοχότητα στον Πατέρα του.

Η υποδειγματική προσευχή που έδωσε ο Ιησούς για να διδάξη τους ακολούθους του σχετικά με την κατάλληλη προσευχή στον Θεό, αρχίζει με τις λέξεις: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου.» (Ματθ. 6:9)a Η Βίβλος αναφέρει το όνομα του Πατρός. Οι Εβραϊκοί χαρακτήρες για το Όνομα του Θεού, ΙΕΧΩΒΑ, εμφαίνονται χιλιάδες φορές στην πρωτότυπη Εβραϊκή Βίβλο, και αυτό το όνομα βρίσκεται στη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου στον Ψαλμό 83:18 και στην Έξοδο 6:3, καθώς και σε άλλα μέρη. Στη Νεοελληνική Μετάφρασι βρίσκεται στην Έξοδο 6:3.

Ο Ιησούς, ως ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπου, εδίδαξε: «Όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, θέλει σας δώσει.» (Ιωάν. 16:23) Αλλ’ αντί να διδάξη τους ακολούθους του να τον λατρεύουν, όπως κάνει ο «λαός του Ιησού,» ο Ιησούς είπε: «Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.»—Ιωάν. 4:23.

Είναι αλήθεια ότι οι Γραφές λέγουν: «Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θέλεις σωθή.» (Πράξ. 16:31) Αλλά να πιστεύωμε στον Ιησού σημαίνει να πιστεύωμε ότι είπε την αλήθεια—ότι ήσαν ορθά όσα έλεγε. Και αυτά περιλαμβάνουν όσα είπε σχετικά με την απόκτησι γνώσεως όχι μόνον αυτού του ιδίου αλλ’ επίσης και του Πατρός, τον οποίον ωνόμασε «τον μόνον αληθινόν Θεόν.» Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούμε τον Ιησού—απλώς δεν είναι ο Θεός. Η Βίβλος δείχνει ότι είναι υψηλότερος στο σύμπαν μετά τον Θεό. Αισθανόμεθα μεγάλη αγάπη γι’ αυτόν, αλλά το μόνο πρόσωπο για το οποίο αισθανόμεθα μεγαλύτερη αγάπη είναι ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός.

Μια «Αθάνατη Ψυχή»;

Το κίνημα αυτό διδάσκει μη Γραφικές διδασκαλίες, οι οποίες από παλαιά εδιδάσκοντο από τα δόγματα του Χριστιανικού κόσμου. Μια από αυτές είναι η ιδέα ότι ο άνθρωπος έχει «αθάνατη ψυχή» η οποία θα υποφέρη στην «κόλασι» αν ο άνθρωπος δεν σωθή. Αλλ’ η Βίβλος δεν λέει ότι μια «αθάνατη ψυχή» εξακολουθεί να ζη για να λάβη αμοιβή ή τιμωρία. Μάλλον λέγει ακριβώς το αντίθετο. Λέγει ότι η ψυχή πεθαίνει.

Ανοίξτε τη Βίβλο σας στον Ιεζεκιήλ 18:4. Εκεί σύμφωνα με τη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου δεν θα διαβάσετε ότι η ψυχή η αμαρτάνουσα πηγαίνει στην «κόλασι.» Αντιθέτως, λέγει: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» Ιδέτε επίσης το εδάφιο 20.

Σύμφωνα με τη Βίβλο, οι νεκροί δεν θα μπορούσαν να υποφέρουν στην «κόλασι.» Η Βίβλος σαφώς λέγει, στον Εκκλησιαστή 9:5: «Οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» Το εδάφιον 10 του ιδίου κεφαλαίου προσθέτει: «Διότι δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω άδη όπου υπάγεις.» Ο Ψαλμός 146:4 λέγει για την ημέρα κατά την οποίαν ένας άνθρωπος πεθαίνει: «Εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.»

Αν οι νεκροί δεν γνωρίζουν ουδέν, και δεν υπάρχει λογισμός ή γνώσις, προφανώς δεν θα μπορούσαν να υποφέρουν βασανιστήρια ή πόνους, όπως πιστεύει ο «λαός του Ιησού.»

«Τότε τι θα πούμε για τη λέξι ‘κόλασις’;» μπορεί να ρωτήσετε, προσθέτοντας: «Ασφαλώς αναφέρεται στη Βίβλο!»

Οι Βιβλικοί συγγραφείς χρησιμοποίησαν την Εβραϊκή λέξι «σιεόλ» και την Ελληνική λέξι «άδης» την οποία μερικές Γραφές μεταφράζουν ως «κόλασις (hell).» Αλλά σιεόλ και άδης δεν εσήμαιναν καθόλου ένα τόπο βασανισμού. Αντιθέτως, εσήμαιναν απλώς τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους—περιλαμβανομένων και ανθρώπων σαν τον Ιησού που υπήκουσαν στον Θεό. Ναι, ο απόστολος Πέτρος εφήρμοσε τον Ψαλμό 16:10 στον Ιησού λέγοντας: «Επειδή ο Δαβίδ λέγει περί αυτού [του Ιησού] . . . διότι δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη [Εβραϊκά σιεόλ], ουδέ θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν.» (Πράξ. 2:25-27) Βεβαίως κανείς από τον «Λαό του Ιησού» δεν θα υποστηρίξη ότι ο Ιησούς πήγε στην κόλασι όταν πέθανε!

Σε μερικές περιπτώσεις ο Ιησούς χρησιμοποίησε την Κοιλάδα του Εννώμ (Ελληνικά Γέεννα), τον κοινοτικό τόπο απορριμμάτων της Ιερουσαλήμ, για να συμβολίση την πλήρη καταστροφή αυτών που εκούσια απειθούν. Καμμιά ελπίδα αναστάσεως δεν υπάρχει γι’ αυτούς που ‘ρίπτονται στη Γέεννα’ σε αντίθεσι μ’ εκείνους που βρίσκονται στον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους.

Η «Αρπαγή»

Πολλοί από τον «λαό του Ιησού» πιστεύουν ότι η ελπίδα όλων των ανθρώπων που έχουν δεχθή τον Ιησού είναι η «αρπαγή,» όπως πιστεύουν, όλα τα άτομα που έχουν δεχθή τον Ιησού θα αρπαγούν ξαφνικά στον ουρανό.

Εν τούτοις, η Βίβλος δείχνει ότι, ενώ θα υπάρχη μια περιορισμένη ομάς, ένα «μικρόν ποίμνιον,» στην ουράνια βασιλεία, η ελπίς για την πλειονότητα του ανθρωπίνου γένους είναι αιώνια ζωή ακριβώς εδώ, σε μια ανανεωμένη γη.—Λουκ. 12:32.

Ο Δαβίδ του αρχαίου Ισραήλ δεν προσηύχετο να πάη στον ουρανό. Μια τέτοια ελπίδα δεν ήταν καν ανοιχτή γι’ αυτόν, διότι η μικρή ουράνια τάξις δεν είχε αρχίσει ακόμη να εκλέγεται. Αντιθέτως, με εμπιστοσύνη διεκήρυττε: «Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»—Ψαλμ. 37:11.

Μερικά από τα έντυπα που χρησιμοποιούνται από τον «λαό του Ιησού» κάνουν γενική μνεία της «νέας γης,» αλλ’ άτομα που παρακολούθησαν τις συγκεντρώσεις των για ένα χρονικό διάστημα είπαν ότι δεν άκουσαν τίποτε γι’ αυτή τη θαυμάσια ελπίδα. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να προχωρήσουν περισσότερο στην έρευνά των για την αλήθεια και την πραγματική ελπίδα για το μέλλον.

Ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τον Ησαΐα να προείπη τις δίκαιες συνθήκες που θα κυριαρχούσαν στη «νέα γη.» Τότε, ένα άλλο άτομο δεν θα σας εκμεταλλεύεται, για να επωφεληθή από το σπίτι που εσείς χτίσατε, ή τον αμπελώνα που εσείς φυτέψατε—όπως συχνά συμβαίνει σήμερα. Αντιθέτως, η προφητεία υπόσχεται ότι ο καθένας θα απολαμβάνη τα οφέλη των κόπων του—και οι άνθρωποι «θέλουσι παλαιώσει το έργον των χειρών αυτών.» (Ησ. 65:17-24) Αναφερόμενος σ’ αυτή την υπόσχεσι ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.»—2 Πέτρ. 3:13.

Ένα πρόβλημα για τους νέους σήμερα είναι το πού να πάνε όταν εγκαταλείψουν τις μάταιες και ιδιοτελείς επιδιώξεις αυτού του κόσμου. Αν ένα άτομο αληθινά αγαπά τις ορθές και δίκαιες συνθήκες, δεν χρειάζεται να κυττάξη μακρύτερα από την παραδεισιακή γη του Θεού, που τώρα πλησιάζει να γίνη μια πραγματικότης.

«Χοροπηδήματα»

Πολλοί από τον «λαό του Ιησού» συχνά αναφέρονται σε εκδηλώσεις αποτόμων ενεργειών του σώματος σαν της «Πεντηκοστής.» Μιλούν για χοροπηδήματα, για ομιλίες σε άγνωστες «γλώσσες,» για «θεραπείες» και άλλες τέτοιες ενέργειες. Ο απόστολος Παύλος συνέδεσε τέτοιες εκδηλώσεις, όπως το να ομιλούν σε άγνωστες γλώσσες, με τη ‘νηπιακή ηλικία’ της Χριστιανοσύνης. (1 Κορ. 13:8-11) Αφού ανεφέρθη ειδικά στα χαρίσματα «γλωσσών,» είπε: «Ότε ήμην νήπιος ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην· ότε όμως έγινα ανήρ κατήργησα τα του νηπίου.» Σύμφωνα με την ίδια την πρόρρησι του αποστόλου, αυτά τώρα έχουν καταργηθή.

Συνεπώς, αυτές οι εκδηλώσεις πρέπει να προέρχονται τώρα από μια διαφορετική πηγή και όχι από εκείνη που προήρχοντο τα «χαρίσματα του πνεύματος» που ήσαν έκδηλα στον πρώτο αιώνα της Χριστιανοσύνης. Σήμερα το ν’ ακούη κανείς φωνές ή να παθαίνη καταθλιπτικές κρίσεις περιλαμβάνουν πνευματισμό. Πρέπει επομένως ν’ ακολουθούμε την προειδοποίησι ενός προσφιλούς μαθητού του Ιησού: «Αγαπητοί μη πιστεύετε εις παν πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι εκ του Θεού διότι πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον.»—1 Ιωάν. 4:1.

Ενδιαφέρον στις Διδασκαλίες

Η ύπαρξις του «κινήματος του Ιησού» δείχνει ότι τα πνευματικά ζητήματα πραγματικά ενδιαφέρουν πολλούς από τους συγχρόνους νέους. Μερικοί έχουν προχωρήσει ακόμη μακρύτερα. Είδαν ότι παρ’ όλη την ανάγνωσι της Βίβλου, το «Κίνημα του Ιησού» δεν έχει επιστρέψει πλήρως στις αληθινές Βιβλικές διδασκαλίες και έχει μεταφέρει μερικές διδασκαλίες από τον Χριστιανικό κόσμο που είναι τελείως ψευδείς. Αφού προχώρησαν βαθύτερα στη Γραφή με τις μελέτες των με τους Μάρτυρας του Ιεχωβά, είδαν την ανάγκη να εγκαταλείψουν τις προηγούμενες πεποιθήσεις των που έχουν τις ρίζες των στην ειδωλολατρία μάλλον παρά στη Βίβλο, όπως η αθανασία της ανθρώπινης ψυχής, η κόλασις, η Τριάς, και άλλες. Τώρα κηρύττουν δραστηρίως τις συναρπαστικές αλήθειες της Βίβλου σε άλλους.

Οι άνθρωποι που μελετούν με τους Μάρτυρας του Ιεχωβά βρίσκουν ότι δεν πρόκειται για ένα θέμα «στιγμιαίας μεταστροφής.» Απαιτείται μελέτη. Πρέπει να μάθουν τις Γραφικές διδασκαλίες, αρχές και προφητείες. Αναπτύσσουν μια πραγματικά υγιή βάσι για την πίστι τους—μια βαθιά πεποίθησι, βασισμένη σε γνώσι μάλλον παρά ενθουσιασμό για μια περαστική ιδιοτροπία.

«Τι ήταν αυτό, που είλκυσε το ενδιαφέρον σας για τους Μάρτυρας του Ιεχωβά;» ρώτησαν ένα πρώην μέλος του «κινήματος του Ιησού.»

«Τα δογματικά θέματα» είπε. «Έχουν νόημα.»

Και εξήγησε: «Χτύπησα το πόδι μου στην Αίθουσα Βασιλείας και είπα: ‘Απαντήστε στις ερωτήσεις μου !’ Οι απαντήσεις ήσαν τόσο πολύ βασισμένες στη Βίβλο ώστε δεν μπορούσες να τις αντικρούσης. Έψαχνα να βρω κάτι για να τους αντικρούσω αλλά δεν υπήρχε.»

Μια κατανόησις της θαυμαστής ελπίδος που εκθέτει η Βίβλος για το προσεχές μέλλον της γης αφαιρεί την ανάγκη για ναρκωτικά, ή για ξεφωνητά, χειροκροτήματα, ποδοκροτήματα, ή για συγκεντρώσεις γεμάτες συγκινήσεις. Μια κατανόησις αυτών των υποσχέσεων κάνει το άτομο να λάβη μια ήρεμη και λογική απόφασι, και τότε αυτό βρίσκει μεγάλη χαρά, στο να μεταδίδη αυτή τη θαυμαστή ελπίδα σε άλλους.

[Υποσημειώσεις]