Έχει Σημασία Ποιον Θεόν Λατρεύετε

 1. Ποια αισθήματα σχετικά με τη λατρεία ακούμε συχνά να διατυπώνωνται και γιατί είναι σπουδαίο ποια θα είναι η άποψίς μας περί θρησκείας;

ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, που συχνά ακούμε να διατυπώνονται από τον άμβωνα, στις εφημερίδες, στις τοιχοκολλήσεις και από άτομα είναι ότι, «Δεν έχει σημασία ποιον Θεό λατρεύετε, αρκεί να λατρεύετε.» «Πηγαίνετε στην εκκλησία της αρεσκείας σας,» ή, «Ο καθένας οφείλει να βρη τον Θεό και να τον λατρεύη με τον ιδικό του τρόπο.» Πλείστοι από τους ανθρώπους, που κάνουν αυτές τις δηλώσεις, εδέχθησαν τη θρησκεία, που ασκούν, διότι πιστεύουν ότι θα τους δώση ζωή. Αυτό σημαίνει ότι πολλά εξαρτώνται από τη θρησκεία, διότι, αν ένας δεν έχη ζωή, τι μπορεί να έχη; Προσέχετε, λοιπόν, ποια άποψι περί θρησκείας υιοθετείτε.

 2. Πώς οι λόγοι του Υιού του Θεού παραβάλλονται με τα ανωτέρω αισθήματα;

² Ας παραβάλωμε τα ανωτέρω λόγια με ό,τι είπε ο Υιός του Θεού. Ομιλώντας σε μια γυναίκα Σαμαρειτικής θρησκείας, της είπε: «Γύναι, πίστευσόν μοι, ότι έρχεται ώρα, ότε ούτε εις το όρος τούτο, ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα. Ο Θεός είναι πνεύμα· και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.» (Ιωάν. 4:21, 24) Όσο για το τι είναι αλήθεια, ο Ιησούς είπε απευθυνόμενος προς τον ουράνιο Ποαέρα του: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.» (Ιωάν. 17:17) Η αλήθεια είναι, επομένως, αυτό που βρίσκεται σε αρμονία με την πραγματική κατάστασι των πραγμάτων και με τον Λόγο του Θεού, τον αληθινό οδηγό. Ο Ιησούς ως ο Υιός του Θεού ήταν ο Μόνος στον υπέρτατο βαθμό οικείος με τον Πατέρα του και είπε ότι αυτός ο ίδιος ήταν αφοσιωμένος στο να πράττη το θέλημα του Πατρός του. (Ιωάν. 4:34) Από αυτό είμεθα υποχρεωμένοι να συμπεράνωμε ότι ένας ψευδής Θεός ή ένας εσφαλμένος τρόπος λατρείας δεν θα κατέληγε σ’ επιτυχία.

Η ΑΓΝΟΙΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ

 3. Μήπως αποτελεί δικαιολογία η άγνοια της αληθείας, ή σε τι μπορεί αυτή να οδηγήση;

³ Επί πλέον, το ότι ούτε ακόμη και η άγνοια θα δικαιολογούσε κάποιον απεδείχθη σαφώς από τη δήλωσι του Ιησού στους μαθητάς του σχετικά με τους Φαρισαίους: «Αφήσατε αυτούς· είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών· τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει.» (Ματθ. 15:14) Το ότι η άγνοια μπορεί να κάμη έναν να πέση σε τρομερή παγίδα, που θα επιφέρη τη δική του καταστροφή, ο Παύλος το κατέστησε σαφές: «Λαλούμεν σοφίαν Θεού . . . την οποίαν ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου εγνώρισε· διότι αν ήθελον γνωρίσει, δεν ήθελον σταυρώσει τον Κύριον της δόξης.» (1 Κορ. 2:7, 8) Έτσι το μέγιστο έγκλημα της ιστορίας διεπράχθη από ανθρώπους παραπλανημένους λόγω αγνοίας.

 4. (α) Τι προσπαθούν να κάμουν όσοι λέγουν ότι όλες οι θρησκείες είναι καλές; (β) Ποια προειδοποίησι δίνει ο Θεός γι’ αυτό;

⁴ Αυτοί, οι οποίοι βλέπουν τις θρησκείες του κόσμου σήμερα και λέγουν ότι όλες οι θρησκείες είναι καλές, προσπαθούν να συγκρατήσουν και να διασώσουν εκείνο, που ο Θεός έχει καταδικάσει σε απόλυτη ερήμωσι. Διότι προσπαθούν να συγκρατήσουν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, σχετικά με την οποία ο Θεός προειδοποιεί: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» Ο Θεός έχει αποφασίσει: «Ούτω με ορμήν θέλει ριφθή η Βαβυλών η μεγάλη πόλις, και δεν θέλει ευρεθή πλέον.» (Αποκάλ. 18:4, 21) Σας φαίνονται αυτές οι δηλώσεις πάρα πολύ ισχυρές; Αν νομίζετε έτσι, τότε να είσθε πολύ, πολύ προσεκτικός, επειδή μπορεί να βρεθήτε σε σύγκρουσι με τις εντολές και τα διατάγματα του Θεού προς καταστροφήν σας. Λάβετε ως αναμφισβήτητη απόδειξι τούτου την ιστορία της παρακμής και ερημώσεως της αρχαίας πόλεως Βαβυλώνος.

Η ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ

 5. (α) Σε τι ωδήγησε τη Βαβυλώνα η θρησκεία της; (β) Μετεβλήθη αμέσως σε πλήρη ερείπια την εποχή της πτώσεώς της στον Κύρο το 539 π.Χ.;

⁵ Ποτέ δεν υπήρξε μια περισσότερο θρησκευτική πόλις από τη Βαβυλώνα. Ήταν πολύ αφωσιωμένη στη λατρεία των θεών της, αλλά μπόρεσαν αυτοί να την σώσουν; Όχι· μάλλον, η λατρεία της προς θεούς άλλους πλην του Ιεχωβά την ωδήγησε στην καταστροφή της, και τι απόλυτη καταστροφή! Όταν η Βαβυλών έπεσε το 539 π.Χ., δεν μετεβλήθη αμέσως σε ερείπια για μερικές εκατονταετίες, ακόμη και μέχρι της εποχής της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας. Αλλ’ η απόφασις του Θεού, ωστόσο, εξετελέσθη εναντίον της. Μετά την πτώσι της στους Πέρσας το 539 π.Χ., έχασε τη λαβή της επάνω στον λαό του Θεού και άρχισε να παρακμάζη.

 6. (α) Πόσο μακριά στην ιστορία μας μεταφέρουν οι Εβραϊκές Γραφές; (β) Πότε εγράφη το τελευταίο βιβλίο του Εβραϊκού κανόνος των Γραφών, και γιατί τελειώνουν εκεί οι Εβραϊκές Γραφές, στη διάρκεια της κυριαρχίας της Περσικής Αυτοκρατορίας;

⁶ Από τότε η Βίβλος δεν έχει πολλά να πη γι’ αυτή την αρχαία πόλι. Οι θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές δεν μας οδηγούν, λοιπόν, πολύ πέρα από την πτώσι της Βαβυλώνος, διότι ασχολούνται με την ιστορία του Ιουδαϊκού έθνους μόνο μέχρι του Κυβερνήτου Νεεμία, ο οποίος έγραψε το βιβλίο που φέρει το όνομα του το 443 π.Χ. περίπου. Το τελευταίο βιβλίο του κανόνος των Εβραϊκών Γραφών εγράφη από ένα Ιουδαίο που ελέγετο Μαλαχίας. Το βιβλίο του Μαλαχία εγράφη πιθανώς το 442 π.Χ., στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Αρταξέρξου του Μακρόχειρος. Οι Εβραϊκές Γραφές κλείνουν στη διάρκεια της Περσικής Αυτοκρατορίας, της Τετάρτης Παγκοσμίου Δυνάμεως, και η αιτία πολύ προφανώς είναι διότι η Περσική Αυτοκρατορία άρχισε με τη βασιλεία του Κύρου του Μεγάλου, ο οποίος επέφερε την πτώσι της Βαβυλώνος ως μιας παγκοσμίου δυνάμεως και ο οποίος απελευθέρωσε τον λαό του Ιεχωβά. Αυτός, επομένως, ήταν ένας τύπος ή προφητική εικών του υποσχεμένου Μεσσίου ή Χριστού. Η αυτοκρατορία του παρέμεινε αήττητη ωσότου οι θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές συνεπληρώθησαν το 442 π.Χ. περίπου.

 7. (α) Ποιες προσπάθειες για μια εκδίκησι έκαμε η Βαβυλών; (β) Ποια παράδοσι κατήργησε ο Δαρείος Α΄, με ποια αποτελέσματα;

⁷ Στις ημέρες του Δαρείου 1 (το 522 π.Χ.) η Βαβυλών προσεπάθησε να διοργανώση μια εκδίκησι, όταν ο τοπικός κυβερνήτης της (Νιντινταμπέλ), ο οποίος είχε λάβει το όνομα Ναβουχοδονόσορ Γ΄, εστασίασε. Ο Δαρείος 1 τον ενίκησε και ύστερα τον εφόνευσε στη Βαβυλώνα. Η Βαβυλών και πάλι εστασίασε το 521 π.Χ. υπό τον Αρμένιον Αράκα, ο οποίος έλαβε το όνομα Ναβουχοδονόσορ Δ΄. Ο Δαρείος τον ενίκησε, κατέλαβε την πόλι εξ εφόδου και εισήλθε σ’ αυτήν ως κατακτητής. Ο Δαρείος, συνεπώς, κατήργησε την παλαιά παράδοσι, δηλαδή, ότι ο Βηλ ήταν εκείνος, ο οποίος μπορούσε ν’ απονείμη σ’ ένα άνθρωπο το δικαίωμα να κυβερνά εκείνο το τμήμα της γης. Ο Δαρείος έπαυσε ν’ αναγνωρίζη ένα τέτοιο ψευδή ισχυρισμό. Τι χτύπημα κατά του Βηλ ή Μαρδώκ! Αυτή τη φορά, όταν οι Πέρσαι κατέλαβαν την πόλι, δεν έδειξαν απέναντί της επιείκεια, όπως είχε κάμει ο Κύρος. Η Ιστορία του Ηροδότου, Βιβλίον 3, κεφάλαιο 159, λέγει:

 8. Τι δείχνει ο Ηρόδοτος ότι συνέβη στη Βαβυλώνα μετά τη συντριβή της δευτέρας επαναστάσεως;

⁸ Έτσι κατελήφθη η Βαβυλών για δευτέρα φορά. Ο Δαρείος, αφού έγινε κύριος του τόπου, κατέστρεψε το τείχος, και κατεδάφισε τις πύλες· διότι ο Κύρος δεν είχε κάμει ούτε το ένα ούτε το άλλο, όταν κατέλαβε τη Βαβυλώνα.

9, 10. Τι λέγει Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία ότι συνέβη στη Βαβυλώνα μετά την κατάληψι της πόλεως από τον Δαρείο για δευτέρα φορά;

⁹ Ώστε, ενώ η Ιερουσαλήμ ήταν υπό ανοικοδόμησιν, η Βαβυλών παρήκμαζε σταθερά, όπως περιγράφεται από τη Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία (1910), Τόμος 3, σελίς 106β:

¹⁰ Μ’ αυτή την ευκαιρία, ύστερ’ από την κατάληψί της από τους Πέρσας, τα τείχη κατεστράφησαν εν μέρει. Ο Ε-Σαγίλα, ο μεγάλος ναός του Βηλ, εν τούτοις, συνέχισε ακόμη να επισκευάζεται και να είναι ένα κέντρον Βαβυλωνιακού πατριωτισμού, ωσότου τελικά η ίδρυσις της Σελευκείας [μετά το 311 π.Χ.] έστρεψε τον πληθυσμό προς τη νέα πρωτεύουσα της Βαβυλωνίας, τα δε ερείπια της παλαιάς πόλεως έγιναν ένα λατομείο για τους οικοδόμους της νέας έδρας της κυβερνήσεως.

11, 12. Τι δείχνει η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ ότι συνέβη τελικά στη Βαβυλώνα;

¹¹ Όσον αφορά το πώς η Βαβυλών έφθασε να είναι ως ένα απλό λατομείο, διαβάζομε στην Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ, Τόμος 1, σελίς 597:

¹² Από τους γκρεμισμένους πύργους της Βαβυλώνος ηγέρθησαν όχι μόνο όλες οι παρούσες γειτονικές της πόλεις, αλλά και άλλες, οι οποίες, όπως αυτή η ίδια, έχουν προ πολλού μεταβληθή σε σκόνη. Από την εποχή του Αλεξάνδρου, τουλάχιστον τέσσερες πρωτεύουσες ανοικοδομήθησαν από τα ερείπιά της: η Σελεύκεια, από τους Έλληνας· η Κτησιφών, από τους Πάρθους· η Αλ-Μαϊντάν, από τους Πέρσας· και η Κούφα, από τους χαλίφας, με πόλεις, χωριά, και αναριθμήτους σταθμούς καραβανιών. Τα απαιτούμενα τεμάχια ερειπίων και υλικά μετεφέρθησαν δια μέσου των ποταμών και των διωρύγων.

Η ΒΑΒΥΛΩΝ ΔΙΑΔΟΧΙΚΩΣ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΜΕΝΗ

13. (α) Πώς η Βαβυλών έλαβε ό,τι αυτή είχε επιβάλει; (β) Ποια παγκόσμιος δύναμις διεδέχθη την Περσία, και ποιοι ήσαν οι δεσμοί της με τη Βαβυλώνα;

¹³ Ακριβώς όπως η Βαβυλών είχε ποδοπατήσει και ερημώσει την Ιερουσαλήμ, έτσι και η ίδια προοδευτικώς ερημώθηκε, όταν καταπατήθηκε από τις διαδοχικές παγκόσμιες δυνάμεις. Ο Δανιήλ είχε προείπει την πτώσι των Περσών στη Μακεδονική παγκόσμιο δύναμι, στο εδάφιο Δανιήλ 11:3: «Και θέλει σηκωθή βασιλεύς δυνατός, και θέλει εξουσιάζει εν δυνάμει μεγάλη, και κάμει κατά την θέλησιν αυτού.» Η Βαβυλών ήλθε κάτω από την κυριαρχία του Αλεξάνδρου του Μεγάλου το 331 π.Χ., αφού ο Αλέξανδρος είχε επιβληθή ως άρχων της Πέμπτης Παγκοσμίου Δυνάμεως με την ήττα που επέφερε στον τελευταίο βασιλέα της Περσίας, Δαρείο Γ΄, στα Γαυγάμηλα, όχι μακριά από την προηγουμένη πρωτεύουσα Νινευί. Ευρισκόμενος σ’ έξαψι από την επιτυχία του στα Γαυγάμηλα, ξεκούρασε τα στρατεύματά του στη Βαβυλώνα και συνέχισε για να καθυποτάξη το υπόλοιπο των Περσικών κτήσεων προς ανατολάς μέχρι των Ινδιών, εγκαθιστώντας μια αυτοκρατορία μεγαλύτερη από οποιαδήποτε που προηγήθη της ιδικής του. Από εδώ επέστρεψε στη Βαβυλώνα επτά έτη μετά την αναχώρησί του από αυτήν.

14. (α) Τίνος Βαβυλωνιακού τρόπου σκέψεως έπεσε θύμα ο Μέγας Αλέξανδρος, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα για τα σχέδιά του;

¹⁴ Ένα ενδιαφέρον πλάγιο φως, που αποδεικνύει ότι ούτε ακόμη και ο πιο ισχυρός, άρχων δεν μπορεί να αγνοήση τον Θεό και ότι άγνοια του αληθινού Θεού οδηγεί σε ανατροπή των σχεδίων είναι η πείρα του Αλεξάνδρου του Μεγάλου. Στο αποκορύφωμα της δυνάμεως και επιτυχίας του, και παρά το γεγονός ότι είχε κάποια επαφή με τον λαό του Θεού και μπορούσε να γνωρίζη για τον αληθινό Θεό και την απόφασί του,a ο Αλέξανδρος έγινε Βαβυλωνιακός στις σκέψεις του. Απεφάσισε να κάμη τη Βαβυλώνα την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του. Αλλά με άγνοια εστράφη εναντίον της προφητείας του Ιεχωβά ότι: «Δεν θέλει κατοικηθή, αλλά θέλει ερημωθή άπασα.» (Ιερεμ. 50:13) Προτού μπορέση να πραγματοποιήση τα σχέδιά του, έπεσε θύμα του ελώδους πυρετού και πέθανε στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ.

15. Πώς εξεπληρώθη η προφητεία του Δανιήλ μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, και ποιος έγινε άρχων επάνω στη Βαβυλωνία;

¹⁵ Ο θάνατος του Αλεξάνδρου, επίσης, επαλήθευσε την προφητεία, που εδόθη μέσω του Δανιήλ. Η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου διηρέθη. Η διαίρεσις έγινε μεταξύ των στρατηγών του, οι οποίοι επολέμησαν μαζί του, αυτή δε η διαίρεσις απεκλήθη «Διανομή της Βαβυλώνος.» Ύστερ’ από δύο έτη, το 321 π.Χ., έγινε μια δευτέρα διανομή εις Τριπαράδεισον, και με αυτήν η κυβέρνησις της σατραπείας της Βαβυλωνίας εδόθη στον Στρατηγό Σέλευκο Νικάτορα.​—Δαν. 8:22· 11:4.

16. (α) Ακολούθησε ο Σέλευκος τον ίδιο τρόπο σκέψεως σχετικά με την ίδρυσι μιας πρωτευούσης, όπως ο Αλέξανδρος; (β) Ποιος ήταν ο σκοπός για τον οποίον ο Σέλευκος ίδρυσε τη Σελεύκεια;

¹⁶ Ο Σέλευκος αντελήφθη κάποια απειλή εναντίον του και έφυγε στην Αίγυπτο, αλλά, μετά την ήττα του εχθρού του το 316 π.Χ., επέστρεψε στη Βαβυλώνα και επεξέτεινε την εξουσία του επάνω σε ολόκληρο το ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου ως τους Ποταμούς Ιαξάρτη και Ινδό. Διαφορετικά από τα σχέδια του Αλεξάνδρου, ο Σέλευκος ίδρυσε μια νέα πρωτεύουσα, όχι Βαβυλωνιακού ρυθμού, αλλά Ελληνικού, το 312 π.Χ. Αυτή η πόλις, η Σελεύκεια, έκειτο επί του Τίγρητος Ποταμού ογδόντα περίπου χιλιόμετρα βορείως της Βαβυλώνος και είκοσι τέσσερα χιλιόμετρα νοτίως της σημερινής Βαγδάτης. Ποιο μέρος είχε ο Σέλευκος στην ποδοπάτησι της Βαβυλώνος; Ίδρυσε αυτή την νέα πόλι της Σελευκείας, με το «σκοπό να φθείρη τη Βαβυλώνα.»

17. Ποια ήταν η τύχη της Βαβυλώνος μετά την ίδρυσι της Σελευκείας το 312 π.Χ. έως το 129 π.Χ.;

¹⁷ Ειδικά από την εποχή που νέα πρωτεύουσα έγινε η Σελεύκεια, η Βαβυλών και οι άλλες Βαβυλωνιακές πόλεις άρχισαν να παρακμάζουν και να γίνωνται απλώς χωριά. Στο δεύτερο αιώνα π.Χ. άρχισαν οι κατακτήσεις από τον Πάρθο βασιλέα, Μιθριδάτην Α΄, και το 140 π.Χ. περίπου, η Βαβυλωνία υπετάγη στους Πάρθους. Το 129 π.Χ. η κυριαρχία που ησκείτο από τους διαδόχους του Σελεύκου Νικάτορος στην Ανατολή έληξε, παραχωρώντας τη θέσι της στην Αυτοκρατορία των Πάρθων.

18. Πότε ανετράπη η Αυτοκρατορία των Πάρθων, και από ποιον;

¹⁸ Με το να νικήσουν και ν’ αντικαταστήσουν την Ελληνική ή Πέμπτη Παγκόσμιο Δύναμι, οι Ρωμαίοι ήλθαν αναποφεύκτως σε σύγκρουσι με τους Πάρθους. Μόλις το 226 μ.Χ. ανετράπη η Αυτοκρατορία των Πάρθων, και αυτό έγινε, όχι από τους Ρωμαίους, αλλά από τους Πέρσας, οι οποίοι επανεστάτησαν και η Περσική δυναστεία των Σασσανιδών την αντικατέστησε.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ ΕΚΗΡΥΧΘΗ ΣΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ

19. (α) Ποιοι ήσαν μερικοί από τους δεσμούς που είχαν οι Πάρθοι με τους Ιουδαίους; (β) Ποιον δεσμό είχαν με τη Χριστιανοσύνη;

¹⁹ Οι Πάρθοι είχαν σπουδαίες σχέσεις με τους Ιουδαίους λόγω των μεγάλων παροικιών των Ιουδαίων στη Μεσοποταμία. Στη διάρκεια της βασιλείας του Πάρθου βασιλέως Αρταβάνου Γ΄, από το 16 ως το 42 μ.Χ., έλαβε χώραν μια τρομερή σφαγή πενήντα χιλιάδων και πλέον Ιουδαίων αποίκων στη Μεσοποταμία, όπως αναφέρει ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος στην Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Βιβλίο 18, κεφάλαιο 9, παράγραφοι 7-9. Σύμφωνα με τα εδάφια Πράξεις 2:5-11, ήσαν παρόντες κατά τον εορτασμό της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. Ιουδαίοι και προσήλυτοι «Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται, και οι κατοικούντες την Μεσοποταμίαν.» Αυτοί οι λάτρεις από την Αυτοκρατορία των Πάρθων άκουσαν τον Πέτρο και τους άλλους Χριστιανούς αποστόλους να κηρύττουν, και μερικοί από αυτούς εβαπτίσθησαν ως προσήλυτοι στη Χριστιανοσύνη. Είχαν ευθύνη να μεταφέρουν το Χριστιανικό άγγελμα μαζί τους, όταν θα επέστρεφαν στη Μεσοποταμία και άλλα μέρη της Αυτοκρατορίας των Πάρθων.

20. Επί πόσον καιρό εξακολούθησε να υπάρχη η Βαβυλών;

²⁰ Η Βαβυλών διετήρησε κάποιο είδος υπάρξεως ως τη Χριστιανική εποχή. Ο Ιώσηπος περιγράφει μερικές από τις πράξεις του Ηρώδου του Μεγάλου, ο οποίος εβασίλευσε στην Ιερουσαλήμ από το 37 π.Χ. έως λίγο μετά τη γέννησι του Ιησού Χριστού στη Βηθλεέμ. Στην Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Βιβλίο 15, κεφάλαιο 2, παράγραφος 2, ο Ιώσηπος λέγει:

21. Πόσον καιρό, δείχνει ο Ιώσηπος, ότι εξακολούθησε να υπάρχη η Βαβυλών;

²¹ Αλλά όταν ο Υρκανός [ένας Ιουδαίος ιερεύς που συνελήφθη από τους Πάρθους] ωδηγήθη στην Παρθία, ο βασιλεύς Φραάτης τον μετεχειρίσθη με ένα πολύ ευγενικό τρόπο· επειδή είχε ήδη μάθει από ποια διάσημη οικογένεια κατήγετο. Γι’ αυτό και τον ελευθέρωσε από τα δεσμά του· και του εχορήγησε κατοικία στη Βαβυλώνα, όπου υπήρχε μεγάλος αριθμός Ιουδαίων. Οι Ιουδαίοι τιμούσαν τον Υρκανό ως αρχιερέα και βασιλέα των όπως έκανε και όλο το Ιουδαϊκό έθνος που κατοικούσε ως τον Ευφράτη.

22. Ποιον έκαμε αρχιερέα ο Ηρώδης ο Μέγας;

²² Ο βασιλεύς Ηρώδης έκαμε επιτυχείς διευθετήσεις, όπως ο βασιλεύς της Παρθίας αποκαταστήση τον Υρκανό στην Ιουδαία, την επικράτεια του Ηρώδου. Εν τούτοις, δεν ανέθεσε την Ιουδαϊκή αρχιερωσύνη στον Υρκανό. «Επειδή», όπως μας λέγει η παράγραφος 4, «ήταν προσεκτικός να μη κάμη κάποιο διάσημο πρόσωπο αρχιερέα του Θεού, εκάλεσε κάποιον αφανή ιερέα από τη Βαβυλώνα, που ελέγετο Ανάνηλος, και ανέθεσε σ’ αυτόν την αρχιερωσύνη.»b Αργότερα ο Βασιλεύς Ηρώδης αφήρεσε αυτή την υπηρεσία από τον Ανάνηλο της Βαβυλώνος και την ανέθεσε στον Αριστόβουλο, ένα νέο ιερέα.

23. Ποια απόδειξις υπάρχει ότι πολλές Ιουδαϊκές παροικίες άνθισαν στη Βαβυλωνία ακόμη και μετά την πτώσι της Ιερουσαλήμ στους Ρωμαίους το 70 μ. Χ.;

²³ Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., οι Βαβυλωνιακοί αποικισμοί ασκούσαν επιρροή μεταξύ της Διασποράς, των εκτός της Παλαιστίνης διεσπαρμένων Ιουδαίων. Οι Ιουδαίοι ραββίνοι στη Βαβυλωνία είχαν γίνει πιο διάσημοι από εκείνους της Αγίας Γης, ακόμη και από εκείνους της Ιερουσαλήμ. Οι Βαβυλώνιοι Ιουδαίοι θεωρούσαν τους εαυτούς των ως αγνοτέρας φυλετικής καταγωγής από τους Ιουδαίους της Παλαιστίνης, ειδικά μετά την πτώσι της Ιερουσαλήμ. Σχολεία, τα οποία απέκτησαν φήμη, ιδρύθησαν στη Βαβυλωνία και υπήρχε μεγάλη παραγωγή ραββινικής φιλολογίας εκεί. Ως αποτέλεσμα τούτου ανεπτύχθησαν δύο Ιουδαϊκά Ταλμούδ, το Βαβυλωνιακό και της Ιερουσαλήμ ή Παλαιστίνης.

Η ΒΑΒΥΛΩΝ ΤΕΛΙΚΑ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΡΕΙΠΙΑ

24 Τι ανέφερε ο Ευσέβιος Ιερώνυμος για την κατάστασι της Βαβυλώνος το 386 μ.Χ.;

²⁴ Παρά τη συνεχή αυτή δραστηριότητα εντός και πέριξ της Βαβυλώνος, έπρεπε να εκπληρωθή ο Λόγος του Θεού ότι θα έκειτο σε ερείπια ακατοίκητη και θα την απέφευγαν οι προληπτικοί. Ο Ευσέβιος Ιερώνυμος, διάσημος μεταφραστής της Βίβλου στη Λατινική, μετέβη στην Παλαιστίνη το έτος 386 μ.Χ., όπου εργάσθηκε και απέθανε. Δίνει μαρτυρία για τη βεβαιότητα της προφητείας του Θεού εναντίον της Βαβυλώνος, αναφέροντας ότι στην εποχή του η Βαβυλών έκειτο σε ερείπια και τα τείχη της εχρησίμευαν μόνο για να περιφράσσουν ένα αγροκήπιο ή δάσος, μέσα στο οποίο ο Πέρσης μονάρχης μπορούσε να πηγαίνη για κυνήγι. Αλλά τα τείχη αυτά τελικά έπεσαν σ’ ερείπια, και το 1811 ο Κλαύδιος Ι. Ριτς, Άγγλος ταξιδιώτης, δεν βρήκε ούτε ίχνος από τα απέραντα τείχη της Βαβυλώνοςc. Η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ, Τόμος 1 (εκδόσεως 1891), σελίς 596α, λέγει:

25. Πόσο πλήρης έγινε η καταστροφή της Βαβυλώνος, όπως την είδε ο Κλαύδιος Ι. Ριτς το 1811;

²⁵ Πληρέστερη καταστροφή από εκείνη, που έπληξε τη Βαβυλώνα, δεν θα μπορούσε να διανοηθή κανείς. Ο Ριτς δεν μπόρεσε ν’ ανακαλύψη ίχνος από τα απέραντα τείχη της, ακόμη δε και η τοποθεσία της υπήρξε αντικείμενο αμφισβητήσεως. «Επάνω στα ερείπιά της», λέγει, «δεν έχει αναπτυχθή ούτε ένα δένδρο, εκτός από ένα γηραιό,» το οποίο χρησιμεύει μόνο για να κάμη την ερήμωσι περισσότερο καταφανή. Ερείπια όπως αυτά της Βαβυλώνος, που αποτελούνται από συντρίμματα εμποτισμένα με νίτρον, δεν είναι δυνατόν να καλλιεργηθούν.

26. Τι παραμένει από τη Βαβυλώνα σήμερα, και τι δείχνει την τοποθεσία της κάποτε μεγάλης αυτής πόλεως;

²⁶ Μόνον ερείπια παρέμειναν στη Βαβυλώνα σήμερα και αυτά είναι ερείπια, τα οποία ανέσκαψαν οι αρχαιολόγοι από το 1899 και κατόπιν. Σήμερα ο σιδηρόδρομος από τη Βαγδάτη στη Βασόρα περνά μόλις λίγα μέτρα μακριά από το λόφο που λέγεται Βαβέλ. Μια ξυλίνη ένδειξις γράφει στην Αγγλική και την Αραβική «Βαβυλών Στάσις. Τα τραίνα σταματούν εδώ για να παραλάβουν επιβάτες.» Κανείς δεν κατοικεί εκεί· δεν είναι καν τόπος για να στήση ο Άραψ τη σκηνή του, όπως προείπε η Γραφή.​—Ησ. 13:20.

27. (α) Πώς η Βαβυλών αποτελεί απόδειξι του γεγονότος ότι έχει σημασία ποιον Θεό λατρεύετε; (β) Η βύθισις της Βαβυλώνος σε λήθη τι προεικονίζει; (γ) Σε ποια κατάστασι βρίσκεται σήμερα η Βαβυλών η Μεγάλη, και τι πρόκειται να συμβή σ’ αυτή; (δ) Ποια ευκαιρία παρουσιάζεται τώρα για εκείνους που κρατούνται αιχμάλωτοι απ’ αυτή;

²⁷ Η Βαβυλών αποτελεί αναμφισβήτητη απόδειξι του γεγονότος ότι έχει σημασία ποιον Θεό λατρεύετε. Οσοδήποτε μεγάλος ή ισχυρός και αν είναι κάποιος, δεν μπορεί να στραφή επιτυχώς εναντίον των αρχών και διαταγμάτων του Κυριάρχου του σύμπαντος, του Ιεχωβά Θεού. Όπως ακριβώς η Βαβυλών εβυθίσθη στη λήθη ως μια μυλόπετρα, η οποία εκσφενδονίζεται στη θάλασσα, έτσι η σύγχρονη Βαβυλών η Μεγάλη, η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, πρόκειται να έχη την ίδια τύχη. Η Βαβυλών, μέσω των ψευδών θρησκευτικών διδασκαλιών της και της εναντιώσεώς της προς τον Θεό και τον Λόγο του, εκράτησε πολλούς ανθρώπους σε άγνοια, και κρατεί πολλούς ακόμη αιχμαλώτους. Το 1914 μ.Χ. η βασιλεία του Θεού εγκαθιδρύθη στους ουρανούς στα χέρια του Υιού του Ιησού Χριστού. Το 1919 η Βαβυλών η Μεγάλη έπεσε και η λαβή της επάνω σ’ εκείνους, οι οποίοι επιθυμούν ν’ απελευθερωθούν έχει τώρα θραυσθή. Πολλοί έχουν εγκαταλείψει τα ψευδή θρησκευτικά της συστήματα από την εποχή εκείνη. Εφόσον είναι κατηραμένη από τον Θεό και καταδικασμένη σε καταστροφή, οποιοσδήποτε και αν είναι εκείνος, που θα προσπαθήση να παραμείνη προσκολλημένος σ’ αυτήν ή να την σώση ή να επανορθώση κάτι από αυτήν, θα υποστή παρομοία τύχη με αυτήν. Η Βαβυλών η Μεγάλη βρίσκεται σε παρακμή και σύντομα θα υποστή την πλήρη καταστροφή της. Φύγετε προς τη λατρεία του αληθινού Θεού Ιεχωβά και έλθετε κάτω από τη διακυβέρνησι της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιησού Χριστού για τις ευλογίες αιωνίου ζωής.

[Υποσημειώσεις]

Όσον αφορά την ύπαρξι της Βαβυλώνος στη Χριστιανική εποχή, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσωμε τον χάρτη (Πίναξ XIII) στη σελίδα 89 του βιβλίου Ο Ιστορικός Άτλας της Βίβλου Ουεστμίνστερ, έκδοσις 1956, όπου ο χάρτης αυτός φέρει τον τίτλο «Ο Ρωμαϊκός Κόσμος κατά την Γέννησι του Ιησού.» Δείχνει την πόλι Βαβυλώνα επί του Ευφράτου ποταμού και έξω από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με τα σφηνοειδή κείμενα, ο ναός του Βηλ στη Βαβυλώνα εξακολούθησε να υπάρχη τουλάχιστον ως το 75 μ.Χ., ή έως μετά τη μετάβασι του Χριστιανού αποστόλου Πέτρου εκεί.​—1 Πέτρ. 5:13.

(Υποσημείωσις) Πώς είχε ο Αλέξανδρος κάποια επαφή με τον Λόγο του Θεού, και με ποιο αποτέλεσμα;

(Υποσημείωσις) (α) Τι αποκαλύπτει Ο Ιστορικός Άτλας της Βίβλου Ουεστμίνστερ όσον αφορά την ύπαρξι της Βαβυλώνος κατά τη Χριστιανική εποχή; (β) Τουλάχιστον μέχρι πότε εξακολούθησε να υπάρχη ο ναός του Βηλ στη Βαβυλώνα;