-
‘Πρόσεχε εις την Διακονίαν δια να Εκπληροίς Αυτήν’Η Σκοπιά—1957 | 15 Ιουνίου
-
-
τείχος· και υπάγουσιν έκαστος εις την οδόν αυτού, και δεν χαλώσι τας τάξεις αυτών. Ουδέ σπρώχνουσιν ο είς τον άλλον· περιπατούσιν έκαστος εις την οδόν αυτού· και προχωρούσι δια μέσου των όπλων, και δεν διασπώσι την πορείαν αυτών.»—Ιωήλ 2:1, 2, 7, 8, ΑΣ.
20. Ποιον ρόλο παίζει η αγάπη στην πρόοδο αυτών των προελαυνόντων μαχητών, και ποια διαφορά δημιουργεί;
20 Τι συνήνωσε σ’ αυτόν τον θριαμβεύοντα θεοκρατικό στρατό τους προελαύνοντας αυτούς μαχητάς με δύναμι που είναι ακαταμάχητη; Απλώς η αγάπη, η αγάπη του Θεού, με την οποίαν αυτός συνενώνει ανθρώπους. Είμεθα αποφασισμένοι να μην αφήσωμε τίποτε να σταθή στο δρόμο μας ως εμπόδιο εκδηλώσεως της προς αυτόν αγάπης μας. (Ρωμ. 8:35-39) Αυτή η αγάπη του Ιεχωβά μαζί με την αγάπη του συνανθρώπου, είναι ο τέλειος δεσμός της ενότητος. Μ’ αυτόν ανθιστάμεθα στη μόλυνσι του ιδιοτελούς αυτού κόσμου που εκτρέφει το μίσος. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά μεταξύ της κοινωνίας του Νέου Κόσμου και του παλαιού. Ο κόσμος του Σατανά δεν θα εξαφανίση ποτέ αυτή την αγάπη από την οργάνωσι του Θεού, αλλ’ αυτή θα επιζήση του Αρμαγεδδώνος και θα υπάρχη ως το στερεό θεμέλιο της υπηρεσίας του Ιεχωβά με μακαριότητα αιωνίως.
21. Τι πρέπει να κάμωμε για να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά δεν θα παύση ποτέ να μας αγαπά;
21 Η αγάπη για τον Ιεχωβά και για τους αδελφούς χρησιμεύει τώρα ως το μεγάλο μέσον που σταθεροποιεί τις αποφασιστικές προσπάθειές μας να διατηρήσωμε σταθερότητα πίστεως και ισχυρές πράξεις συνεπείς μ’ αυτήν. Η αγάπη μάς κάνει να δεχώμεθα με προθυμία και ανδροπρέπεια οποιαδήποτε ευθύνη που ο Ιεχωβά ευαρεστείται να μας αναθέση εν σχέσει με την επιμέλεια των συμφερόντων της βασιλείας του. Επειδή το ελατήριο μας είναι τέτοια ανιδιοτέλεια, οι αδελφοί μας και, προπάντων, ο Ιεχωβά θα συγχωρήση ασφαλώς τις ακούσιες ελλείψεις μας, τις αδυναμίες και τις ατέλειες της σαρκός. Ο Ιεχωβά κατηύθυνε τον εμπνευσμένο του απόστολο να μας δώση αυτή τη βεβαίωσι. «Πάντων δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς. Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην· διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.» (1 Πέτρ. 4:7, 8) Ο Ιεχωβά δεν θα παύση ποτέ να μας αγαπά ή να μας ευλογή αν αγρυπνούμε, στεκώμεθα στερεοί στην πίστι, ανδριζώμεθα, ενδυναμούμεθα. Κάθε τι που ο Ιεχωβά κάνει για μας, το κάνει από αγάπη. Γι’ αυτό ο Παύλος με στοχαστική καταλληλότητα, τελειώνει την συνεπτυγμένη ενθάρρυνσί του, την οποία συνιστούμε σε σας, διακονικοί υπηρέται, με ειδική προτροπή: «Πάντα τα έργα υμών ας γίνωνται εν αγάπη.»—1 Κορ. 16:13, 14.
-
-
Επιδιώκοντας τον Σκοπό μου στη ΖωήΗ Σκοπιά—1957 | 15 Ιουνίου
-
-
Επιδιώκοντας τον Σκοπό μου στη Ζωή
Αφήγησις της Έστερ Μ. Ρίντελ
ΣΤΙΣ 25 Δεκεμβρίου 1948 επάτησα στο έδαφος του διορισμού μου στο εξωτερικό ως ιεραπόστολος στη Βενεζουέλα της Νοτίου Αμερικής. Τόσο γρήγορα διέρρευσε ο χρόνος ώστε θυμούμαι τώρα την ευτυχή εκείνη μέρα σαν να ήταν χθες· και καθώς ανατρέχω στα περασμένα εκείνα χρόνια κατανοώ πόσον αγαθός υπήρξε για μένα ο Ιεχωβά και πόσο πλούσιες ήσαν οι ευλογίες που έλαβα απ’ Αυτόν μέσα στον αγρό του εξωτερικού. Έχομε τύχει καλής φροντίδος μέσω της ορατής οργανώσεως του Ιεχωβά και έχει γίνει ό,τι είναι δυνατόν για να διατηρηθούμε ευτυχείς στους τόπους διορισμού μας.
Επί του παρόντος είμαι τόσο απασχολημένη στο έργον μου, ώστε να λησμονώ τελείως ότι δεν ήμουν πάντοτε ιεραπόστολος. Όπως σε όλα τ’ άλλα πράγματα, άρχισα μεν αλλά δεν έγινα ιεραπόστολος εντός της περασμένης νύχτας. Αυτό έγινε βαθμιαίως. Αυτό μ’ επαναφέρει περίπου είκοσι χρόνια πίσω, στις 15 Απριλίου 1936, οπότε άρχισα έργον σκαπανέως. Τη μέρα εκείνη ποτέ δεν θα την ξεχάσω, διότι ήταν μια από τις πιο ευτυχείς μέρες της ζωής μου. Επί πολύν καιρό σκεπτόμουν να γίνω σκαπανεύς, και κάθε φορά που έστελλε η Εταιρία μια απ’ αυτές τις επιστολές για να ενθαρρύνη ευαγγελιζομένους να γίνουν σκαπανείς, ελυπούμην πραγματικά που δεν ήμουν κι εγώ σκαπανεύς. Αφιέρωσα, βέβαια, τη ζωή
-