Η Χριστιανική Ωριμότης—Αναγκαία για τη Ζωή — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Χριστιανική Ωριμότης—Αναγκαία για τη Ζωή

«Αγρυπνείτε, στέκεσθε εν τη πίστει· ανδρίζεσθε ενδυναμούσθε.»—1 Κορ. 16:13

1. Πώς η ανάπτυξις σχετίζεται με τη ζωή;

Η ΑΝΑΠΤΥΞΙΣ είναι φυσική για όλες τις επίγειες μορφές ζωής που αποτελούνται από περισσότερα του ενός κύτταρα. Τα έντομα, τα πτηνά, τα ψάρια, τα αμφίβια και τα θηλαστικά έχουν τις δικές των μικρές αρχές, και κατόπιν, με τον τρόπο που ώρισε ο Θεός αναπτύσσονται ώσπου να φθάσουν σε ωριμότητα, για να εκπληρώσουν τον σκοπό για τον οποίο ο Δημιουργός των, με την άπειρη σοφία του, τους έδωσε την ύπαρξι. Οι άνθρωποι, επίσης, δεν γεννιούνται πλήρως ανεπτυγμένοι, ούτε σωματικώς ούτε διανοητικώς. Και αναμένομε από τα παιδιά ν’ αναπτυχθούν, να φθάσουν σε σωματικό, διανοητικό και συναισθηματικό ανάστημα υπευθύνων ενηλίκων. Είναι φανερό ότι η ζωή στη θεία διάταξι πραγμάτων περιλαμβάνει ανάπτυξι.

2. Ποια είναι η ορθή άποψις για την απόκτησι πνευματικής ωριμότητος, και γιατί;

² Υπάρχει επίσης ανάπτυξις για τους Χριστιανούς από την πνευματική νηπιότητα στην πνευματική ενηλικίωσι, δηλαδή στη Χριστιανική ωριμότητα. Αυτή η πνευματική ωριμότης δεν αποτελεί ένα άφθαστο, ασύλληπτο στόχο, ούτε κάτι που θα το φθάσουν μόνον λίγοι επίλεκτοι. Ακριβώς όπως μια φυσική ωριμότης αναμένεται ως ένα φυσικό επίτευγμα για τα ζώντα πλάσματα, έτσι και η πνευματική ωριμότης πρέπει να αναμένεται και να επιζητήται από κάθε Χριστιανικό «νήπιο.» Είναι μέσα στη δυνατότητα όλων όσοι καταβάλλουν την απαιτούμενη προσπάθεια. Ο τόπος διαμονής, η πείρα, οι ικανότητες ή το μορφωτικόν παρελθόν του ατόμου δεν αποτελούν αποφασιστικούς παράγοντας. Ο απόστολος Παύλος προέτρεπε τους Χριστιανούς που δεν είχαν γίνει ακόμη πνευματικώς ενήλικοι να ‘φέρωνται προς την τελειότητα’ [ωριμότητα]. (Εβρ. 6:1) Για να το κάμουν αυτό έπρεπε πρώτα ν’ αναγνωρίσουν την αληθινή τους πνευματική κατάστασι και κατόπιν να εργασθούν για να κάμουν προόδους.

ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΟΣ

3. Περιγράψτε έναν ανώριμο, «σαρκικό» Χριστιανό.

³ Σύμφωνα με τη Γραφή, ένας ανώριμος Χριστιανός είναι «σαρκικός,» δηλαδή, συνήθως ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές που ακολουθούνται από ανθρώπους αποξενωμένους από τον Θεό και τον Χριστό. Στον πρώτο αιώνα υπήρχαν τέτοιοι ανώριμοι Χριστιανοί στην εκκλησία της Κορίνθου. Ο Παύλος δεν μπορούσε να μιλήση σ’ αυτούς «ως προς πνευματικούς» ανθρώπους αλλά έπρεπε να μιλήση σ’ αυτούς «ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ.» Τους έτρεφε μόνο με «γάλα» της Χριστιανικής αληθείας, διότι δεν ήσαν ‘αρκετά δυνατοί.’ Επειδή ήσαν «σαρκικοί,» υπήρχαν μεταξύ των ζηλοτυπίες, διαμάχες και αιρέσεις.—1 Κορ. 3:1-4.

4. Τι ερωτήματα θα μπορούσαμε να θέσωμε στον εαυτό μας για να καθορίσωμε αν είμεθα «σαρκικοί» ή όχι;

⁴ Μήπως είναι κανείς από μας έτσι—άστατος, διατεθειμένος ακόμη ν’ ακολουθή ανθρώπους; Μήπως είναι μερικοί «σαρκικοί,» δηλαδή κοσμικοί στους συλλογισμούς των, συνήθως επικριταί των αδελφών των και του έργου που εκτελούν, αντί να συνεργάζωνται αρμονικά μ’ αυτούς κάτω από την ηγεσία του Χριστού; Μήπως υπάρχουν μερικοί που δεν έχουν αναπτύξει ακόμη την αγάπη που υποκινεί ένα άτομο να δαπανάται για την εποικοδόμησι της Χριστιανικής εκκλησίας; Τότε πραγματικά είναι ανάγκη ν’ αγωνισθούν για να φθάσουν σε Χριστιανική ωριμότητα.

5. Γιατί ο απόστολος Παύλος παρώτρυνε ωρισμένους Χριστιανούς ‘να φέρωνται προς την ωριμότητα’;

⁵ Επίσης στον πρώτο αιώνα, μερικοί Χριστιανοί δεν είχαν προοδεύσει πέραν από «τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού.» Αυτό συνέβαινε παρά το γεγονός ότι είχε περάσει αρκετός χρόνος ώστε ν’ αναπτυχθούν επαρκώς, όχι μόνο ν’ αποχτήσουν μια στερεή και ώριμη πίστι, αλλά και ν’ αποκτήσουν τα προσόντα να διδάσκουν τους άλλους μ’ ένα γενικό τρόπο. Σημειώστε τα έντονα λόγια του Παύλου σ’ αυτούς: «Επειδή ενώ ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι, πάλιν έχετε χρείαν του να σας διδάσκη τις τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού· και κατηντήσατε να έχετε χρείαν γάλακτος, και ουχί στερεάς τροφής. Διότι πας ο μετέχων γάλακτος, είναι άπειρος του λόγου της δικαιοσύνης· επειδή είναι νήπιος. Των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες διά την έξιν έχουσιν τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν. Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον.»—Εβρ. 5:12-6:1.

6. Πώς θα μπορούσαν μερικοί σήμερα να έχουν ανάγκη παρόμοιας νουθεσίας;

⁶ Μήπως υπάρχουν μεταξύ μας άτομα που έχουν ταυτισθή με τη Χριστιανική εκκλησία από χρόνια και ωστόσο δεν μπορούν να διδάξουν στους άλλους τις βασικές διδασκαλίες της Αγίας Γραφής; Ύστερ’ από χρόνια συναναστροφής με τον λαό του Θεού, μήπως δυσκολεύονται μερικοί ν’ αφήσουν τη συνείδησί τους να διακρίνη το ορθό από το εσφαλμένο; Μήπως θέλουν οι άλλοι να λαμβάνουν αποφάσεις γι’ αυτούς σε ζητήματα συνειδήσεως; Όσοι καταλαβαίνουν ότι έχουν ανάγκη να διδαχθούν τις βασικές αλήθειες της Χριστιανικής διδασκαλίας και διαβιώσεως πρέπει βέβαια να εργασθούν σκληρά για ν’ αποκτήσουν ωριμότητα. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να είναι σαν τους οικοδόμους που δεν φθάνουν ποτέ πέραν από τα θεμέλια του κτιρίου, και «θεμέλιο» σ’ αυτή την περίπτωσι είναι οι στοιχειώδεις ή κύριες διδασκαλίες περί του Χριστού. Πρέπει να προχωρούν για να συμπληρώσουν το οικοδόμημα ή την ανωδομή που στηρίζεται σ’ αυτό το θεμέλιο, δηλαδή, την πιο προχωρημένη διδασκαλία για τον σκοπό του Θεού όπως αποκαλύπτεται μέσω του Υιού του.

7. Γιατί είναι σε μια επικίνδυνη θέσι ο ανώριμος Χριστιανός που δεν καταβάλλει προσπάθεια ν’ αναπτυχθή πνευματικώς;

⁷ Ο ανώριμος Χριστιανός που δεν καταβάλλει προσπάθεια να γίνη σταθερός στην πίστι, και δεν προοδεύει περισσότερο από τα στοιχειώδη πράγματα του Λόγου του Θεού, βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Δεν έχει πραγματικά τη δύναμι ν’ αντισταθή στην πίεσι της πλάνης και του ψευδούς κοσμικού συλλογισμού και επομένως μπορεί να ‘κυματίζεται’ και να περιφέρεται, και να φθάση σ’ ένα καταστροφικό τέλος. (Εφεσ. 4:14· Εβρ. 6:4-8) Εκείνοι που παραμένουν «σαρκικοί,» και έχουν ζηλοτυπίες, φθόνους και εχθρότητες, είναι ομοίως σε μια επικίνδυνη θέσι ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Τέτοια χαρακτηριστικά είναι μεταξύ των έργων της αμαρτωλής σαρκός που μπορούν να εμποδίσουν ένα άτομο να λάβη ζωή. Όπως το διετύπωσε ο απόστολος Παύλος: «Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός· τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων περί των οποίων σας προλέγω, καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.»—Γαλ. 5:19-21.

ΕΠΙΤΕΥΞΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΟΣ

8. Πώς η επίτευξις πνευματικής ωριμότητος διαφέρει από την απόκτησι σωματικής ωριμότητος;

⁸ Αλλά πώς μπορεί κανείς να παύση να είναι «σαρκικός» άνθρωπος και να φθάση σε πνευματική ωριμότητα; Ανόμοια με τη σωματική ωριμότητα, που είναι αυτόματη, η πνευματική ενηλικίωσις επιτυγχάνεται με ειλικρινή προσπάθεια. Απαιτεί ταπεινότητα και μια αληθινή επιθυμία να συμμορφώση κανείς τη ζωή του με το πρότυπο που εκτίθεται για τους Χριστιανούς στον Λόγο του Θεού. Περιλαμβάνει μελέτη και σκέψι για ν’ αποκτήση βαθειά κατανόησι του θελήματος και του σκοπού του Θεού, να μάθη να εμπιστεύεται σ’ αυτόν αντί να εμπιστεύεται σε ανθρώπινους συλλογισμούς. Έχετε κάμει εσείς προσπάθεια μ’ αυτόν τον τρόπο για πνευματική ανάπτυξι; Ενεργείτε σύμφωνα με τη Γραφική συμβουλή, «Αγρυπνείτε, στέκεσθε εν τη πίστει· ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε»;—1 Κορ. 16:13· Εβρ. 5:14.

9. Τι επίδρασι έχει στο Χριστιανικό «νήπιο» η μελέτη και η εφαρμογή του Λόγου του Θεού;

⁹ Καθώς το Χριστιανικό «νήπιο» εξακολουθεί να μελετά τις Γραφές και να εφαρμόζη τα όσα μαθαίνει, η πρόοδός του στην εκτίμησι της αληθείας του Θεού και των δυσκολωτέρων διδασκαλιών συνοδεύονται από μια αντίστοιχη ανάπτυξι της πνευματικής του αντιλήψεως και της Χριστιανικής του προσωπικότητος. Γίνονται αλλαγές στους συλλογισμούς του, στις απόψεις του, και στη ζωή του. Διαπιστώνει ότι τα συμφέροντά του και τα ελατήριά του συνδέονται με πνευματικά ζητήματα, διότι η αλήθεια του Θεού έχει μια βαθειά και επωφελή επίδρασι στη ζωή του. Ακολουθεί την παρότρυνσι του Λόγου του Θεού που λέγει, «μη συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμόρφωνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»—Ρωμ. 12:2.

10. Τι αλλαγές γίνονται όταν ο Χριστιανός που προχωρεί στην ωριμότητα ‘ανακαινίζει τον νουν του’;

¹⁰ Αυτή η ‘ανακαίνισις του νοός’ έχει μια βαθειά επίδρασι στην προσωπικότητα του Χριστιανού που προχωρεί στην ωριμότητα. Η κοσμική αντίληψις, με τους συλλογισμούς της, την προσήλωσί της σε υλικά πράγματα και τις κοσμικές απολαύσεις, αντικαθίστανται προοδευτικά με ένα ενδιαφέρον για πνευματικά πράγματα και για την εκτέλεσι του θελήματος του Ιεχωβά Θεού. Στη θέσι των έργων της σαρκός, γίνεται ολοένα περισσότερο καταφανής η καρποφορία του πνεύματος του Θεού—αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια. Μια νέα δύναμις ή ένα επικρατέστερο πνεύμα αρχίζει να λειτουργή μέσα του. Δίνει προσοχή στη συμβουλή της Γραφής: «Να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας· και . . . να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»—Εφεσ. 4:22-24· Γαλ. 5:19-23.

11. Ποια είναι η «δύναμις» που κινητοποιεί τη διάνοια ενός ώριμου Χριστιανού, και πώς αυτή τον κάνει να ενεργή σε καταστάσεις που απαιτούν ηθικές αποφάσεις;

¹¹ Όταν η παλαιά προσωπικότης αφαιρεθή και η διάνοια τεθή σε κίνησι από μια νέα δύναμι ή ένα επικρατέστερο πνεύμα, ο Χριστιανός έχει φθάσει σε ωριμότητα. Στο παρελθόν η δύναμις που έθετε σε κίνησι τη διάνοιά του ήταν εκείνη που προήρχετο από τα πράγματα που διδάσκονται και υφίστανται στον κόσμο. Αυτά τα πράγματα εισαγόμενα στη διάνοια ανέπτυσσαν σ’ αυτόν ωρισμένα πρότυπα σκέψεως και ελατηρίου της καρδίας. Έτσι, όταν άκουε ένα ζήτημα που απαιτούσε μια ηθική απόφασι, αυτή η δύναμις που ήταν στη διάνοιά του τον κατηύθυνε σε μια κοσμική κατεύθυνσι. Αλλά, ως ώριμος Χριστιανός έχει μια νέα δύναμι ή πνεύμα που τον ωθεί να ενεργή. Ως αποτέλεσμα της τακτικής του και με προσευχή μελέτης της αληθείας του Λόγου του Θεού και της ενεργείας του πνεύματος του Θεού, η ενεργός αυτή δύναμις τον στρέφει σε μια δίκαιη κατεύθυνσι. Όταν λοιπόν του παρουσιάζεται ένα ζήτημα που απαιτεί μια ηθική απόφασι, η διάνοιά του κατευθύνεται απ’ αυτή τη νέα «δύναμι» ή επικρατούσα στάσι προς μια δίκαιη, πνευματική πορεία. Έτσι διατηρεί μια καλή σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό και μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα κερδίση την αμοιβή της αιωνίου ζωής.

12. Ποιος είναι ο ρόλος των πρεσβυτέρων στην υποβοήθησι των μελών της εκκλησίας να φθάσουν σε ωριμότητα;

¹² Ένας από τους κυριώτερους σκοπούς της Χριστιανικής εκκλησίας, με τα χαρίσματα «εν ανθρώποις,» δηλαδή, τους πρεσβυτέρους που υπηρετούν ως ποιμένες και διδάσκαλοι, είναι να βοηθήση όλους να φθάσουν σ’ αυτή την ωριμότητα, να είναι στερεά ριζωμένοι στη Χριστιανική αλήθεια και να ζουν σε αρμονία με αυτήν. Εν σχέσει με αυτό, σημειώστε τα λόγια του αποστόλου Παύλου στους Εφεσίους 4:11-15: «Και αυτός [ο Ιησούς Χριστός, η Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας] έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού· εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνωσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού· διά να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζάμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, διά της δολιότητος των ανθρώπων, διά της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην, να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός.» Εκτός λοιπόν από την προσωπική μελέτη και εφαρμογή του Λόγου του Θεού, η ανταπόκρισις στις Βιβλικές διδασκαλίες των Χριστιανών πρεσβυτέρων μπορεί να είναι μια πραγματική βοήθεια για να κάνωμε προόδους προς την ωριμότητα.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΩΝ ΩΡΙΜΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΩΡΙΜΑΖΟΥΝ

13. (α) Είναι δυνατόν ένας ώριμος Χριστιανός να γίνη ανώριμος; (β) Τι μπορεί να συμβή σ’ ένα ώριμο Χριστιανό όταν δεν επαγρυπνή στη διαγωγή του;

¹³ Οι Χριστιανοί, αφού φθάσουν σε ωριμότητα, πρέπει να προσέχουν να μη πάρουν κακό δρόμο ούτε να γίνουν παραβάται. Όπως ακριβώς ένας άνδρας δεν μπορεί να γίνη παιδί και να ενεργή μ’ ένα παιδαριώδη τρόπο, έτσι και ο ώριμος Χριστιανός δεν πρέπει να γίνεται ανώριμος με κακές πράξεις. Αλλά μπορεί να διαφθαρή και να χάση τη στάσι της επιδοκιμασίας του από τον Θεό. Όλοι οι Χριστιανοί, λοιπόν, πρέπει να βάλουν στην καρδιά τους τούς θεοπνεύστους λόγους: «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση.»—1 Κορ. 10:12.

14. Με ποια έννοια πρέπει να είναι οι Χριστιανοί ως νήπια και ταυτόχρονα ως ενήλικοι;

¹⁴ Πρέπει να φυλαγώμεθα από το ν’ αφήνωμε τον κόσμο να επηρεάζη τη σκέψι μας, να την αμαυρώνη και να μας κάνη να ενεργούμε ασύνετα. Η Αγία Γραφή μάς παροτρύνει: «Μη γίνεσθε παιδία κατά τας φρένας· αλλά γίνεσθε νήπια μεν εις την κακίαν, τέλειοι όμως εις τας φρένας.» (1 Κορ. 14:20) Οι Χριστιανοί βέβαια, δεν έχουν ανάγκη να δοκιμάζουν το κακό και την αδικοπραγία, ούτε πρέπει να επιζητούν τέτοια πράγματα. Όταν πρόκειται για ανέντιμες σχέσεις με τους άλλους, παίζοντας τον ρόλο ενός υποκριτού, ή για επιδίωξι σεξουαλικώς ανήθικων ή διεστραμμένων συναναστροφών, οι Χριστιανοί πρέπει να είναι σαν νήπια, αθώοι και άπειροι. Ωστόσο, στο να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό, πρέπει να είναι ως ενήλικοι που είναι σταθεροί ως προς το ορθόν και δεν επηρεάζονται εύκολα από τα απαλά λόγια.

15. Τι είδους μπορεί να είναι οι ‘κακές συναναστροφές,’ και γιατί μπορούν και οι ώριμοι Χριστιανοί ακόμη να διαφθαρούν απ’ αυτές;

¹⁵ Οι ακάθαρτες και ανήθικες κοσμικές σκέψεις μπορούν να καταστρέψουν ακόμη και τους ωρίμους Χριστιανούς. Κανένας δεν είναι απρόσβλητος από πειρασμούς. Όλοι πρέπει να καταπολεμούμε τις αμαρτωλές τάσεις της σαρκός και ν’ αποφεύγωμε πράγματα που διεγείρουν τις σαρκικές επιθυμίες. Είναι φρόνιμο λοιπόν να προσέχωμε τις συμβουλές του Λόγου του Θεού: «Μη πλανάσθε· φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.» (1 Κορ. 15:33) Αυτά σημαίνει ν’ αποφεύγωμε τη συντροφιά των απίστων, ατόμων με κακές ή διεστραμμένες κλίσεις, επιθυμίες ή διαγωγή—πόρνους, μοιχούς, ομοφυλοφίλους, μέθυσους και σαδιστάς. Αυτό περιλαμβάνει και το ν’ αποκλείωμε τους τέτοιους από τις σκέψεις μας, με το να μη σκεπτώμεθα αυτούς τους τύπους, να μη διαβάζωμε γι’ αυτούς χάριν σαρκικής απολαύσεως, να μη τους βλέπωμε για ψυχαγωγία στην οθόνη της τηλεοράσεως ή στην κινηματογραφική οθόνη. Ομοίως, η χρήσις χυδαίων λόγων και τα αισχρά αστεία και οι αισχρές ιστορίες, που πολλοί κοσμικοί θεωρούν ως διαγωγή «ενηλίκου,» μπορούν να εξασθενήσουν τους ωρίμους Χριστιανούς και να βλάψουν εκείνους που επιζητούν να φθάσουν σε Χριστιανική ωριμότητα. Τέτοια πράγματα πρέπει ν’ αποφεύγωνται, όπως συμβουλεύει ο Λόγος του Θεού: «Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία, η πλεονεξία, μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους, μηδέ αισχρότης και μωρολογία ή βωμολοχία, τα οποία είναι απρεπή.»—Εφεσ. 5:3, 4· 4:29-31· Κολ. 3:5-10.

16. (α) Από ποια κοσμική στάσι για υλικά πράγματα πρέπει να φυλαγώμεθα; (β) Γιατί η γνώσις της προσωρινότητος των υλικών πραγμάτων δεν είναι αρκετή να καταπολεμήση την απληστία για χρήμα;

¹⁶ Η ακόρεστη απληστία του κόσμου για χρήμα και υλικό κέρδος είναι άλλο ένα πράγμα στο οποίο πρέπει ν’ αντισταθούμε. Εν τούτοις, η αναγνώρισις της προσωρινότητος του υλικού πλούτου δεν είναι αρκετή για την καταπολέμησι αυτής της απληστίας. Πολλά άτομα στον κόσμο γνωρίζουν πολύ καλά και παραδέχονται ειλικρινά ότι πέραν από τις βασικές ανάγκες της ζωής το χρήμα δεν μπορεί ν’ αγοράση τα πραγματικά σπουδαία πράγματα-—τη χαρά, την υγεία, την ανθρώπινη κατανόησι. Ωστόσο, πυρετωδώς επιδιώκουν υλιστικούς σκοπούς. Αν ένας Χριστιανός άφηνε να τον καταλάβη αυτό το πνεύμα, αυτό θα υπέσκαπτε ύπουλα την εκτίμησί του για τα πνευματικά πράγματα. Θα μπορούσε και να καταστρέψη την πίστι του ακόμη. Η Γραφή λέγει: «Ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές, ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.»—1 Τιμ. 6:10.

17. Τι πρέπει να γίνη για ν’ αντισταθούμε στο υπερβολικό ενδιαφέρον για τις μέριμνες της ζωής και στην επιθυμία για πλουτισμό που μπορεί να μάς καταστρέψη;

¹⁷ Για να μη μας συμβή αυτό, πρέπει να εξακολουθήσωμε να σκεπτώμεθα με εκτίμησι την πολύ μεγαλύτερη αξία του πνευματικού πλούτου. Δεν πρέπει ν’ αφήνωμε το υπερβολικό ενδιαφέρον για τα αναγκαία πράγματα της ζωής να μας αφαιρή την παρηγορητική πεποίθησι ότι ο Ιεχωβά Θεός φροντίζει για τον λαό του. Ο Ιησούς Χριστός έδωσε αυτή τη διαβεβαίωσι: «Εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων (τροφής, ρουχισμού και στέγης). Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον· διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.» (Ματθ. 6:32-34) Πρέπει ν’ αρκούμεθα στα προς το ζην αναγκαία. Όχι τα φθαρτά υλικά πλούτη, αλλά η ευσέβεια φέρνει μόνιμη ωφέλεια. Η ευσέβεια μας μάς κάνει να μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε πνευματική υγεία και ικανοποίησι και δίνει την υπόσχεσι της αιωνίου ζωής.—1 Τιμ. 4:8· 6:6-8.

18. (α) Τι αμφιβολίες μπορούν να εγερθούν στη διάνοια των ωρίμων Χριστιανών και εκείνων που ακόμη ωριμάζουν; (β) Τι επίδρασι μπορούν να έχουν αυτές οι αμφιβολίες στον Χριστιανό;

¹⁸ Οι αμφιβολίες επίσης μπορούν να επιδράσουν επιβλαβώς στους ωρίμους καθώς και στους Χριστιανούς που δεν είναι ακόμη ώριμοι. Ακόμη και οι ώριμοι Χριστιανοί μπορεί μερικές φορές να μη καταλαβαίνουν πλήρως ένα Γραφικό σημείο. Αν το άφηναν αυτό να τους αφαιρέση την ειρήνη της διανοίας των και την ικανοποίησί των, θα μπορούσαν εύκολα ν’ απομακρυνθούν από το αληθινά σπουδαίο πράγμα, δηλαδή από το να υπηρετούν πιστά τον Ιεχωβά Θεό. Άλλοι κάποτε προβάλλουν προσωπικές θεωρίες σχετικά με την εξήγησι ορισμένων Γραφικών εδαφίων. Επειδή η εκκλησία του λαού του Θεού σήμερα δεν αναγνωρίζει τέτοιες εξηγήσεις ως αληθινές, αρχίζουν να κατηγορούν και ν’ αμφιβάλουν ότι ο Ιεχωβά υποστηρίζει τον λαό του. (Παράβαλε Ιωάννην 6:53, 66-69· Λουκάς 12:42-44.) Άλλοι πάλι ενοχλούνται πολύ από τη στάσι ή τις πράξεις μερικών ομοπίστων των. Αρχίζουν να παρατηρούν ατελείς ανθρώπους, να κρίνουν ολόκληρη την εκκλησία πάνω σ’ αυτή τη βάσι και σε λίγο χάνουν τη χαρά των να διδάσκουν την αλήθεια στους άλλους. Αρχίζουν ν’ αμφιβάλλουν αν εκείνοι με τους οποίους απελάμβαναν ευχάριστη πνευματική συντροφιά αποτελούν πραγματικά τον αφοσιωμένο λαό του Θεού.—Παράβαλε Κολοσσαείς 3:13,14.

19. Τι μπορεί να γίνη αν κανείς αρχίση ν’ αμφιβάλλη για τη Χριστιανική εκκλησία;

¹⁹ Αν εγείρωνται στη διάνοιά σας αμφιβολίες τέτοιας φύσεως, τι μπορείτε να κάμετε; Ταπεινά ζητήστε από τον Ιεχωβά Θεό να σας δώση σοφία. Μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι αυτός θα σας δώση την απαιτούμενη σοφία για ν’ αντιμετωπίσετε οποιαδήποτε δυσάρεστη κατάστασι. Όπως έγραψε ο μαθητής Ιάκωβος: «Εάν δε τις από σας είναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν.» (Ιακ. 1:5) Επίσης, επωφεληθήτε από την υποβοήθησι που μπορούν να σας δώσουν οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Αν μιλήσετε σε κάποιον που έχει καλή κατανόησι του Λόγου του Θεού, συχνά θα διαπιστώσετε ότι τ’ αντικειμενικά του σχόλια θα σας βοηθήσουν να ξεκαθαρίσετε τις αμφιβολίες και να ξαναβρήτε πραγματική χαρά στην υπηρεσία του Θεού.

20. Τι πρέπει να κάμουν οι ώριμοι Χριστιανοί και εκείνοι που ακόμη ωριμάζουν, έχοντας υπ’ όψιν την αιώνια ζωή;

²⁰ Αν λοιπόν μερικοί δεν έχουν φθάσει ακόμη σε Χριστιανική ωριμότητα, ας προσπαθήσουν να φθάσουν σε ωριμότητα με το να προφυλάττωνται από τη δυσμενή επιρροή του κόσμου. Αν είμεθα ήδη ώριμοι Χριστιανοί, «ας περιπατώμεν κατά τον αυτόν κανόνα,» μη αφήνοντας τον εαυτό μας να διαφθαρή. Ας χρησιμοποιούμε τη ωριμότητά μας επωφελώς, ‘με το να συμπεριφερώμεθα ως άνδρες, να γινώμεθα δυνατοί’ και να βοηθούμε τους άλλους που δεν έχουν φθάσει ακόμη στο στόχο της Χριστιανικής ωριμότητας, ώστε μαζί να επιτύχωμε όλοι τον τελικό μας σκοπό την απόκτησι της θείας επιδοκιμασίας για αιώνια ζωή.—Φιλιππ. 3:12, 14-16· Γαλ. 6:1, 2· 1 Κορ. 16:13, 14.