Για να Γνωρίσετε Τους Πρώτους Χριστιανούς

Ο Παύλος Γράφει ατούς Κορινθίους

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από μας χαίρονται όταν παίρνουν γράμματα. Αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος για να έχεις επαφή με μακρυνούς φίλους και με αγαπημένα πρόσωπα. Οι επιστολές που έγραψαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σ’ αυτές τις επιστολές, βλέπουμε το είδος του κόσμου μέσα στον οποίον ζούσαν και τις πιέσεις που αντιμετώπιζαν. Το διάβασμα αυτών των επιστολών είναι ένας καλός τρόπος για να γνωρίσουμε τους πρώτους Χριστιανούς.

Για παράδειγμα, οι δύο επιστολές που διαφυλάχθηκαν στις Γραφές μας και οι οποίες είχαν γραφτεί από τον απόστολο Παύλο στους Κορινθίους, στην Κόρινθο, αποκαλύπτουν ένα συναρπαστικό κόσμο με μια ποικιλία ανθρώπων και προβλημάτων. Και ιδιαίτερα μας βοηθούν αυτές οι επιστολές να γνωριστούμε καλύτερα με τον απόστολο Παύλο, έναν εξέχοντα Χριστιανό που ήταν πρωτοπόρος στο κήρυγμα των «καλών νέων» σε πολλά μέρη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο Παύλος έφτασε στην Κόρινθο το έτος 50 μ.Χ., ακριβώς δεκαεπτά χρόνια μετά το θάνατο του Ιησού. Τις μέρες εκείνες η πόλη ήταν μια κυψέλη δραστηριότητας. Ήταν στρατηγικά τοποθετημένη, και γι’ αυτό ήταν ένα πλούσιο εμπορικό κέντρο και ένας μαγνήτης για ανθρώπους όλων των χρωμάτων και όλων των εθνικοτήτων.

Ήταν επίσης ένα παγκόσμιο κέντρο αθλητισμού. Τα Ίσθμια ήταν αγώνες που γίνονταν εκεί κάθε δύο χρόνια κι’ έρχονταν δεύτερα σε σπουδαιότητα μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες. Επίσης, η πόλη ήταν θρησκευόμενη. Η Κόρινθος ήταν ειδικά γνωστή για την αφοσίωση της στην Ελληνική θεά Άρτεμη, και για την ανηθικότητα που συνδεόταν με τη λατρεία της. Στην πραγματικότητα, το ρήμα «Κορινθιάζειν» εσήμαινε «να ασκείς πορνεία.»

Οι Επιστολές

Το κήρυγμα του Παύλου στην Κόρινθο προκάλεσε την συνηθισμένη εναντίωση από τους σκληρούς Ιουδαίους. Αλλά, επειδή βρήκε δεκτικές καρδιές, ο Παύλος συνέχισε να παραμένει εκεί. Ύστερα από ενάμιση χρόνο, όταν τελικά έφυγε, υπήρχε εκεί μια καλά εδραιωμένη Χριστιανική εκκλησία. Γύρω στα τρία χρόνια μετά απ’ αυτό, ο Παύλος έγραψε την επιστολή που τώρα ονομάζουμε Πρώτη προς Κορινθίους.

Γιατί έγραψε ο απόστολος την επιστολή; Ένας λόγος ήταν ότι οι Κορίνθιοι του είχαν στείλει μερικά ερωτήματα που χρειάζονταν απάντηση. Αλλά το πιο σπουδαίο ήταν ότι είχε πάρει ανησυχητικά νέα από την Κόρινθο. Διαιρέσεις, εσφαλμένες διδασκαλίες, ακάθαρτες συνήθειες και αλαζονικοί άνθρωποι απειλούσαν την πνευματικότητα της νέας εκκλησίας. Γι’ αυτό ο Παύλος έγραψε αυτή τη δυνατή, αλλά θερμή επιστολή για να διορθώσει τα πράγματα. Ανταποκρίθηκαν ευνοϊκά οι Κορίνθιοι; Σ’ ένα βαθμό, ναι. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα ο Παύλος έγραψε τη δεύτερη επιστολή του στους Κορινθίους, επαινώντας τους για την καλύτερη στάση τους.

Αφού αυτές οι επιστολές ήταν θεόπνευστες, δεν είναι απαρχαιωμένες σήμερα. Οι αρχές που υπάρχουν σ’ αυτές ισχύουν ακόμη. Γι’ αυτό, διαβάστε αυτές τις επιστολές προσεκτικά αν θέλετε να καταλάβετε τους Χριστιανικούς κανόνες για το γάμο, πώς να διοργανώνετε τις συναθροίσεις για αληθινή λατρεία, την αρχή για κατάλληλη Χριστιανική ηγεσία και την ανάγκη να είναι όλοι «ενωμένοι έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» (1 Κορινθίους 1:10) Η πρώτη επιστολή, φημίζεται επίσης, για τον ωραίο τρόπο που περιγράφει την αγάπη και για τον αριστοτεχνικό τρόπο που εξηγεί και υπερασπίζεται την ελπίδα της αναστάσεως. (1 Κορινθίους, κεφάλαιο 13 και 15 ) Αλλά, όπως αναφέραμε ήδη, αυτές οι επιστολές μάς βοηθούν επίσης να γνωριστούμε καλύτερα με τους πρώτους Χριστιανούς.

Οι Άνθρωποι

Τι άνθρωποι ήταν οι Κορίνθιοι Χριστιανοί; Μερικοί ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής, ανάμεσα στους οποίους και ο Κρίσπος που ήταν αρχισυνάγωγος στην Ιουδαϊκή συναγωγή όταν ο Παύλος έφτασε για πρώτη φορά στην Κόρινθο. (Πράξεις 18:8) Υπήρχαν επίσης μη Ιουδαίοι, μερικοί από τους οποίους προηγουμένως ήταν βαθιά βουτηγμένοι στην φημισμένη Κορινθιακή ανηθικότητα.—1 Κορινθίους 6:9-11.

Φαίνεται ότι μερικοί δούλοι είχαν γίνει Χριστιανοί. Επίσης και μερικές χήρες και άγαμοι άνθρωποι, καθώς και παντρεμένοι που οι γαμήλιοι σύντροφοι τους δεν είχαν δεχτεί τα καλά νέα, είχαν ακολουθήσει τη Χριστιανική πίστη. (1 Κορινθίους 7:12-40) Μ’ άλλα λόγια εξαιρέσουμε τη διαφορά του χρόνου και πολιτισμού, η Χριστιανική εκκλησία στην Κόρινθο δεν φαίνεται να διέφερε πολύ από πολλές εκκλησίες των μεγάλων πόλεων σήμερα.

Ωστόσο οι Κορίνθιοι που είχαν πιστέψει ήταν κυρίως νέοι στη Χριστιανική πίστη, κι’ αυτό φαινόταν εύκολα. Είχαν επιτρέψει σε κάποιον να εξακολουθεί να συνταυτίζεται μαζί τους μολονότι είχε διαπράξει αιμομιξία με τη μητριά του. Ίσως να νόμιζαν ότι η Χριστιανική ελευθερία επέτρεπε τέτοιου είδους πράγματα. Επίσης, αντί να είναι ενωμένοι, είχαν διασπαστεί σε φατρίες, ακολουθώντας ανθρώπους αντί ν’ ακολουθούν τον Ιησού Χριστό. Επίσης ήταν φανερό ότι υπήρχαν μερικές εσφαλμένες συνήθειες στον τρόπο με τον οποίο γιόρταζαν το δείπνο του Κυρίου, φτάνοντας στο σημείο μερικοί απ’ αυτούς να μεθάνε σ’ αυτή την περίπτωση!—1 Κορινθίους, κεφάλαια 1, 5 και 11.

Κι’ ακόμη, ορισμένοι Κορίνθιοι πιστοί πήγαιναν τους συγχριστιανούς τους στο δικαστήριο. Άλλοι, ίσως επηρεασμένοι από την Ελληνική φιλοσοφία, δίδασκαν ότι δεν υπάρχει ανάσταση. Και μερικοί ήταν περήφανοι, «φυσιωμένοι», γιατί προφανώς νόμιζαν ότι ήταν κάπως καλύτεροι από τους υπόλοιπους της εκκλησίας.—1 Κορινθίους 4:18· 3:18· 6:1-8· 15:12.

Όλα αυτά δεν δείχνουν ότι υπήρχαν προβλήματα; Βέβαια υπήρχαν. Αλλά, θυμηθείτε, ο Παύλος είχε αρχίσει να κηρύττει στην Κόρινθο μόνο πέντε χρόνια πριν. Βέβαια, ο Ιεχωβά Θεός είχε δώσει ειδικά χαρίσματα του πνεύματος για να ενισχύσει την εκκλησία, αλλά οι Κορίνθιοι είχαν δείξει περισσότερο ενδιαφέρον για το δώρο των γλωσσών, ένα θεαματικό σημάδι για τους μη Χριστιανούς αλλά μικρής αξίας για την πνευματική ανάπτυξη της εκκλησίας. Έτσι, ο Παύλος τους ενθάρρυνε να καλλιεργούν το χάρισμα της προφητείας, που θα τους βοηθούσε περισσότερο να ενισχυθούν πνευματικά.—1 Κορινθίους 14:1-12.

Τα ελατήρια των περισσοτέρων Κορινθίων Χριστιανών δεν ήταν κακά. Είχαν στείλει ερωτήματα στον Παύλο, κι’ έτσι προφανώς ήθελαν να γνωρίζουν τον σωστό τρόπο για να ενεργούν. Επίσης ο Παύλος τους επαίνεσε: «Εις πάντα με ενθυμείσθε, και κρατείτε τας παραδόσεις, καθώς παρέδωκα εις εσάς.» (1 Κορινθίους 11:2) Και όταν τους έγραψε δίνοντας τους δυνατή συμβουλή, οι περισσότεροι φαίνεται ότι ανταποκρίθηκαν πρόθυμα, και ‘λυπήθηκαν κατά Θεόν.’ (2 Κορινθίους 7:11) Αλλά μερικοί εξακολούθησαν να εναντιώνονται στην εξουσία του Παύλου.—2 Κορινθίους 10:10· 11:4-6.

Τα Καλά Παραδείγματα

Διάφορα άτομα παρουσιάζονται στις σελίδες των επιστολών αυτών. Ο Παύλος αναφέρει κάποιον Σωσθένη, ο οποίος πιθανόν να ήταν κάποιος εξέχων Ιουδαίος στην Κόρινθο πριν γίνει Χριστιανός. (1 Κορινθίους 1:1· Πράξεις 18:17) Μέλη της οικογένειας της Χλόης, που ήταν επίσης Κορίνθιοι, ανέφεραν στον Παύλο την κακή κατάσταση που είχε αναπτυχθεί στην εκκλησία. Τι ωραίο παράδειγμα να πράττει κανείς θαρραλέα αυτό που είναι σωστό! (1 Κορινθίους 1:11) Η οικογένεια του Στεφανά, οι πρώτοι Χριστιανοί εκεί, ήταν πολυάσχολοι διακονώντας τους αγίους—ένα ωραίο παράδειγμα φιλοξενίας. Ο Παύλος δίνει καλές συστάσεις στους Κορινθίους για τον Στεφανά, τον Φουρτουνάτο και τον Αχαϊκό. «Τιμάτε λοιπόν τους τοιούτους,» είπε.—1 Κορινθίους 16:18, 15, 17.

Έπειτα ήταν ο Απολλώς, ένας καλός και πειστικός ομιλητής. Ο Παύλος τον παρακάλεσε να επισκεφτεί την Κόρινθο, αλλ’ αυτός δεν ήθελε να πάει τον καιρό εκείνο. Ίσως είχε άλλες υποχρεώσεις, ή ίσως δεν ήθελε να ενθαρρύνει το φατριαστικό πνεύμα που είχε αναπτυχθεί γύρω από το όνομά του. (1 Κορινθίους 16:12) Ο πιστός Τίτος, ο οποίος αργότερα αντιπροσώπευσε τον Παύλο στην Κρήτη, τον εκπροσωπούσε τώρα στην Κόρινθο και του έφερε καλά νέα για την αλλαγή στη στάση τους. (Τίτος 1:5· 2 Κορινθίους 7:14, 15· 12:18) Επίσης και ο εξαιρετικός νέος Τιμόθεος, είχε πάει εκεί. Βοήθησε όταν το ευαγγέλιο άρχισε να κηρύττεται στην Κόρινθο, και ο Παύλος έλπιζε ότι ο Τιμόθεος θα ξαναπήγαινε πάλι εκεί γρήγορα. (1 Κορινθίους 4:17· 16:10) Ναι, η Χριστιανική κοινότητα που φαίνεται σ’ αυτές τις επιστολές ήταν πολυάσχολη, ήταν μια οργάνωση ειλικρινών ανθρώπων που ενδιαφέρονταν βαθιά να υπηρετήσουν τον Θεό και επίσης να υπηρετήσουν ο ένας τον άλλον.

Ο Απόστολος Παύλος

Και πιο πολυάσχολος απ’ όλους ήταν ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος. Τον βλέπουμε να κηρύττει στους Κορινθίους «με ασθένειαν και με φόβον και με τρόμον πολύν,» πράγμα που τον παρουσιάζει πολύ διαφορετικό από τον βλοσυρό φανατικό που τον νομίζουν πολλοί. (1 Κορινθίους 2:3) Παρά τα σοβαρά προβλήματα τους, αισθανόμαστε την αγάπη του Παύλου για τους Κορινθίους. Τους επαινούσε όταν μπορούσε και εκδήλωσε τη χαρά του όταν άκουσε πόσο καλά είχαν δεχτεί τη δυνατή συμβουλή του.—1 Κορινθίους 4:14· 11:2· 2 Κορινθίους 7:8-13.

Συμπονούμε τον Παύλο όταν διαβάζουμε για τα δεινοπαθήματα που υπέστη στη διακονία—τους ραβδισμούς του, τα μακρά ταξίδια, τους κινδύνους, καθώς και τον ‘σκόλοπα στη σάρκα,’ που ήταν ίσως κάποια σοβαρή πάθηση των ματιών. (2 Κορινθίους 12:7-10· 11:21-27) «Εκτός των εξωτερικών,» λέει ο Παύλος, «ο καθ’ ημέραν επικείμενος εις εμέ αγών, η μέριμνα πασών των εκκλησιών.» (2 Κορινθίους 11:28) Πολλοί Χριστιανοί πρεσβύτεροι, χωρίς αμφιβολία, νιώθουν τα προβλήματα που είχε ο Παύλος.

Αλλά ο Παύλος δεν παραπονιόταν. Ανέφερε αυτά τα πράγματα απλώς για να υπερασπίσει την εξουσία του εναντίον των «πρωτίστων αποστόλων.» (2 Κορινθίους 12:11-13) Πραγματικά, ήταν ευτυχισμένος να υπομένει τέτοιες κακουχίες, αφού αυτό αποδείκνυε ότι υπηρετούσε με τη δύναμη του Θεού και όχι με τη δική του. (2 Κορινθίους 12:9, 10) Έτσι έδωσε έμπρακτα ένα έξοχο παράδειγμα πίστεως.

Ο Παύλος είπε στους Κορινθίους: «Σας παρακαλώ, λοιπόν, γίνεσθε μιμηταί μου.» (1 Κορινθίους 4:16) Ακόμη και σήμερα, θα κάνουμε καλά να ακολουθήσουμε αυτή την προτροπή. Αλλά για να μιμηθούμε τον Παύλο, πρέπει να τον γνωρίσουμε—να γνωρίσουμε την πιστή πορεία του, τα αισθήματα του και τη στάση του, και την αφοσίωση του στον Θεό. Ένας ωραίος τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι να διαβάσουμε τις δυο επιστολές που έγραψε στους Χριστιανούς στην Κόρινθο. Γιατί να μην αρχίσουμε να το κάνουμε αυτό τώρα;