Γάμος Έξω από τον Παράδεισο

 1. Έξω από την Εδέμ σε τι κατέληξε η συνέχισις του γάμου, και τίνος γυιού του Αδάμ οι απόγονοι επέζησαν από τον Κατακλυσμό;

ΤΟ ΕΚΔΙΩΓΜΕΝΟ ζεύγος, ο Αδάμ και η Εύα, διετήρησαν τον γάμο τους έξω από τον Παράδεισο της Εδέμ. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι, από τότε και έπειτα, δεν ήταν ένας ειρηνικός γάμος. Εκεί έξω στην καταραμένη γη άρχισαν να παράγουν τα μολυσμένα από την αμαρτία τέκνα των σε μια κατάστασι θνητότητος από τη γέννησι και έπειτα. Ο Αδάμ «εγέννησεν υιούς και θυγατέρας.» (Γέν. 4:1· 5:4) Στην πορεία του χρόνου έγιναν νέοι γάμοι. Οι ώριμοι γυιοί του Αδάμ ενυμφεύθησαν τις ωραίες θυγατέρες του Αδάμ. Αναγράφεται, λοιπόν, ότι μετά ταύτα ο πρωτότοκος γυιος των Κάιν «εγνώρισε . . . την γυναίκα αυτού, και συνέλαβε, και εγέννησε τον Ενώχ.» Στην Βίβλο αναγράφονται έξη γενεές από τον Κάιν, οι οποίες έζησαν χωριστά απ’ αυτόν «εν τη γη Νωδ [της Φυγής, ΜΝΚ], προς ανατολάς της Εδέμ». (Γέν. 4:16-24) Ο Κάιν είχε έναν νεώτερο αδελφό που ωνομάζετο Σηθ. Η σημερινή ανθρώπινη οικογένεια έλκει την καταγωγή της από τον Σηθ, όχι από τον Κάιν, του οποίου όλοι οι απόγονοι υπέστησαν καταστροφή στον μεγάλο Κατακλυσμό. Ανάμεσα στους απογόνους του Σηθ ήσαν ο Ενώχ ο προφήτης και ο Νώε ο κατασκευαστής της κιβωτού, στην οποία οκτώ ανθρώπινες ψυχές επέζησαν από τον παγκόσμιο εκείνο κατακλυσμό.​—1 Πέτρ. 3:20· 2 Πέτρ. 2:5.

 2. Ποιος εισήγαγε την πολυγαμία, και πώς οι απειθείς «υιοί του Θεού εμπήκαν σε ανθρώπινο γάμο;

² Όσον αφορά τις πριν από τον κατακλυσμό ημέρες του Νώε, ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος μας λέγει ότι οι άνθρωποι «εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν.» (Ματθ. 24:38) Πώς ετελούντο οι γάμοι εκείνοι δεν αναφέρει η Αγία Γραφή. Η πολυγαμία εισήχθη από τον Λάμεχ, έναν απόγονο του ασεβούς Κάιν, διότι ο Λάμεχ ενυμφεύθη δύο γυναίκες. (Γέν. 4:19-24) Στις ημέρες του Νώε πριν από τον κατακλυσμό, «υιοί του Θεού» από τον ουρανό υλοποιήθησαν επάνω στη γη για να νυμφευθούν τις ωραίες θυγατέρες των ανθρώπων. Αναφέρεται ότι οι απειθείς αυτοί «υιοί του Θεού» ικανοποίησαν το πάθος των με το ότι «έλαβαν εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας εξέλεξαν» και απέκτησαν μιγάδας απογόνους, οι οποίοι εκαλούντο Νεφιλείμ, «οι δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί». Πόσες γυναίκες ο καθένας των εξέλεξαν και έλαβαν ως συζύγους αυτοί οι περιπαθείς «υιοί του Θεού», και αν απέσπασαν νομίμως νυμφευμένες γυναίκες από τους νομίμους συζύγους των επειδή ήσαν τόσο ωραίες, δεν λέγει η Γραφή.​—Γέν. 6:1-4.

 3. Ποια ήταν η τύχη των πολυγάμων στον Κατακλυσμό, και με εμμονή σε ποιον τύπο γάμου θα διατηρηθή ζωντανή η ανθρώπινη οικογένεια στον αποκαταστημένο Παράδεισο;

³ Ένα πράγμα είναι βέβαιο: όλοι οι πολύγαμοι σαρώθηκαν από τον Κατακλυσμό, διότι ο Νώε και οι τρεις γυιοί του που επέζησαν είχαν ο καθένας μια μόνο γυναίκα. Επειδή ο Ιησούς Χριστός είπε ότι τα πράγματα στις ημέρες του, στον καιρό του τέλους του πονηρού αυτού κόσμου, θα είναι όπως ήσαν και στις ημέρες του Νώε, γνωρίζομε ότι ούτε δίγαμοι ούτε πολύγαμοι θα επιτραπή να επιζήσουν από το τέλος του πονηρού αυτού κόσμου και έτσι να εξακολουθήσουν να ζουν στον Παράδεισο υπό την βασιλεία του Θεού. Σύμφωνα με τούτο, η ανθρώπινη οικογένεια άρχισε από έναν άνδρα με μια μόνο σύζυγο· η ανθρώπινη οικογένεια διεφυλάχθη από τον μεγάλο Κατακλυσμό από έναν άνδρα, ο οποίος είχε μια μόνο σύζυγο, μαζί με τους μονόγαμους γυιούς του και η ανθρώπινη οικογένεια θα διατηρηθή ζωντανή χωρίς διακοπή μέσα από το τέλος αυτού του «παρόντος πονηρού αιώνος» από θεοσεβείς άνδρες και γυναίκες και τέκνα που εμμένουν αυστηρά στη μονογαμία, τον γάμο μιας γυναικός μ’ έναν άνδρα.

 4. Πώς έδειξε ο Θεός ότι παρέσχε εξουσιοδότησι για τον γάμο των απογόνων εκείνων που επέζησαν από τον Κατακλυσμό, και τι κάνει τώρα αυτούς που αναμένουν να επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα να εξετάζουν τις σχέσεις των;

⁴ Αμέσως μετά τον Κατακλυσμό, ο Ιεχωβά Θεός ευλόγησε τον Νώε και τους τρεις γυιούς του και είπε σ’ αυτούς, όπως ακριβώς είχε ειπεί όταν ευλογούσε τον Αδάμ και την Εύα στον Παράδεισο της Εδέμ: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην.» Έτσι παρέσχε εξουσιοδότησι για τον γάμο των απογόνων των, λέγοντας επίσης: «Σεις δε αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, πολυπλασιάζεσθε επί της γης, και πληθύνεσθε επ’ αυτής.» (Γέν. 9:1-7) Σήμερα, πάνω από σαράντα τρεις αιώνες αργότερα, οι άνθρωποι νομίζουν ότι η γη κατοικείται από συνωστιζομένους ανθρώπους και ότι υπάρχει υπερπληθυσμός. Αλλά η καταστροφή αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος θα ελαττώση πολύ τον πληθυσμό της γης, όπως τον ελάττωσε και ο Κατακλυσμός. Επομένως όλα τα άτομα τα αφιερωμένα στον Θεό, που αποβλέπουν στην απόλαυσι έγγαμης ζωής στον υποσχεμένο επίγειο Παράδεισο κάτω από τη βασιλεία του Θεού, εξετάζουν τώρα ευσυνείδητα τις σχέσεις των. Θέλουν να τις φέρουν σε αρμονία με τις αρχές και τους κανόνες του λόγου του Θεού ως προς την ηθική, τον γάμο και το διαζύγιο.

 5. (α) Όσον αφορά τα έθιμα και τους κανόνες του γάμου, ποιο είναι το μεγάλο ερώτημα για μας σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους; (β) Μπορούν μερικές γαμήλιες συνήθειες που ο Θεός επέτρεπε στο παρελθόν να ληφθούν ως ο κανών τώρα;

⁵ Σήμερα τα έθιμα και οι κανόνες του γάμου διαφέρουν σε όλη τη γη. Στις διάφορες χώρες οι ανθρωποποίητοι νόμοι μπορεί να τα επιδοκιμάζουν και να τα επιτρέπουν αυτά. Αλλά το μεγάλο ερώτημα σ’ αυτόν τον κρίσιμο ‘καιρό του τέλους’ είναι, Τα επιδοκιμάζει αυτά ο σημερινός νόμος του Ιεχωβά Θεού; Ποιος είναι ο νόμος του Θεού για τον γάμο, που εφαρμόζεται τώρα σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους; Υπάρχουν μερικές παλαιές γαμήλιες συνήθειες που ο Θεός επέτρεπε και ερρύθμιζε μεταξύ των εκλεκτών δούλων του στους προ Χριστού αιώνες, αλλά σήμερα δεν μπορούμε ούτε καν να τις λαμβάνωμε ως κανόνα για νυμφευμένα άτομα που θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό τώρα. Ας κάμωμε, λοιπόν, μια εξέτασι.

 6. Πώς η σύζυγος του Αβραάμ Σάρρα προσεπάθησε να κάμη αποζημίωσι για τη μακρά της στειρότητα, και επιδοκιμάζει ο Θεός μια τέτοια πορεία σήμερα;

⁶ Τετρακόσια χρόνια μετά τον Κατακλυσμό ο φίλος του Ιεχωβά, ο πατριάρχης Αβραάμ, ήταν ένας άνθρωπος νυμφευμένος με μια γυναίκα, τη Σάρρα. Όταν ήταν ηλικίας ογδόντα πέντε ετών και η Σάρρα εβδομήντα πέντε ετών, δεν είχαν ακόμη τέκνο λόγω της στειρότητος της Σάρρας. Η Σάρρα απεφάσισε να υιοθετήση ένα τέκνο. Για τον σκοπόν αυτόν έδωσε την Αιγυπτία δούλη της Άγαρ στον Αβραάμ για να έχη επικοινωνία μαζί της, με σκοπό να γεννήση έναν επιθυμητό γυιό. Η Άγαρ εγέννησε ένα γυιό, ο οποίος ωνομάσθη Ισμαήλ και η Σάρρα υιοθέτησε αυτό το παιδί ως δικό της. Δεν αναγράφεται ότι στα επόμενα δεκαπέντε χρόνια ο Αβραάμ είχε κάποιες περαιτέρω σχέσεις με την Άγαρ ως δευτερεύουσα σύζυγο. Εν τούτοις, ένας τέτοιος τρόπος αποζημιώσεως για μια στείρα σύζυγο, ή ακόμη η σημερινή τεχνητή γονιμοποίησις για την απόκτησι τέκνου, δεν επιδοκιμάζεται από τον Θεό τώρα. Μολονότι ο Θεός υπεσχέθη να ευλογήση τον Ισμαήλ και να τον πληθύνη, όμως δεν εδέχθη αυτό το υιοθετημένο παιδί να είναι ο κληρονόμος του Αβραάμ. Η ίδια η Σάρρα έπρεπε να γίνη η μητέρα του κληρονόμου.

 7. (α) Πώς έδειξε ο Θεός ότι δεν ήταν αναγκαία για τον Αβραάμ μια δευτερεύουσα σύζυγος, για να διαβιβασθή σ’ ένα γυιό η ευλογία του Θεού όσον αφορά το Σπέρμα; (β) Μήπως το έθιμο που επικρατεί σε πολλές χώρες να έχουν οι άνδρες δευτερεύουσες συζύγους, καθιστά αυτή τη συνήθεια ορθή για τους δούλους του Θεούς σήμερα;

⁷ Έπειτα από χρόνια ο Παντοδύναμος Θεός ανεζωοποίησε τις παραγωγικές δυνάμεις του Αβραάμ και της Σάρρας και έδωσε θαυματουργικά ένα γυιό στον Αβραάμ μέσω της Σάρρας, όταν αυτή ήταν ηλικίας ενενήντα χρόνων και αυτός εκατό. Δεν χρειάσθηκε πραγματικά μια δευτερεύουσα σύζυγος για τον Αβραάμ, για ν’ αποκτήση άρρενα κληρονόμο, στον οποίο να διαβιβασθή η με διαθήκη επαγγελία του Θεού σχετικά μ’ ένα Σπέρμα για την ευλογία όλων των φυλών της γης. Έπειτα από μερικά χρόνια η Σάρρα επειγόντως εζήτησε ν’ αποπεμφθή από την οικογένεια η δευτερεύουσα σύζυγος Άγαρ και ο γυιός της Ισμαήλ. Ο Θεός το επεδοκίμασε αυτό, ο δε Αβραάμ υπήκουσε στο φανερωμένο θέλημα του Θεού και έστειλε την Άγαρ και τον Ισμαήλ μακριά, για να μην επιστρέψουν ποτέ. (Γέν. 16:1 έως 21:21· Γαλ. 4:22-31) Σήμερα ο Ιεχωβά Θεός δεν επιδοκιμάζει το να έχουν οι δούλοι του δευτερεύουσες συζύγους, έστω και αν, το να έχη ένας άνδρας γυναίκες ως δευτερεύουσες συζύγους εκτός από τη νόμιμη σύζυγό του, μπορή να είναι δεκτό, επιτετραμμένο έθιμο σε πολλές χώρες.

 8. (α) Ποιων το παράδειγμα ακολούθησε ως προς τον γάμο ο γυιός του Αβραάμ, ο Ισαάκ; (β) Την εξεικόνισι ποιου μεγάλου γεγονότος μπόρεσε έτσι ο Ισαάκ να εξυπηρετήση;

⁸ Το μόνο τέκνο της Σάρρας, ο Ισαάκ, ενέμεινε στον κανόνα μιας μόνο συζύγου. Ακολούθησε το θείο παράδειγμα που εδόθη στον Παράδεισο της Εδέμ καθώς επίσης και από εκείνους που επέζησαν του Κατακλυσμού, του Νώε και τους τρεις γυιούς του. Ο Ισαάκ το έκαμε αυτό, παρά το γεγονός ότι η σύζυγός του Ρεβέκκα ήταν στείρα είκοσι χρόνια προτού παραγάγη τους διδύμους Ιακώβ και Ησαύ. (Γέν. 25:19-26) Μ’ αυτό τον τρόπο ο Ισαάκ υπηρέτησε πιστά τον σκοπό του Θεού εξεικονίζοντας ότι ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, θα είχε μόνο μία πνευματική νύμφη, δηλαδή, την αληθινή Χριστιανική εκκλησία του Θεού, που αποτελείται από 144.000 πιστούς ακολούθους επί τα ίχνη του Χριστού, τους οποίους ο Θεός υιοθετεί ως πνευματικά του τέκνα. (Γαλ. 4:28-31) Γράφοντας σ’ αυτά τα τέκνα του Θεού, ο απόστολος Παύλος λέγει στους Χριστιανούς της Κορίνθου, στους οποίους είχε φέρει την αλήθεια περί του Χριστού: «Είμαι ζηλότυπος προς εσάς κατά ζηλοτυπίαν Θεού επειδή σας ηρραβώνισα με ένα άνδρα, δια να σας παραστήσω παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν.»​—2 Κορ. 11:2.

ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΖΥΓΟ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ

 9. (α) Ποιες διευθετήσεις έκαμε ο Ιακώβ για να λάβη σύζυγο από τον θείο του Λάβαν; (β) Από ποια αμαρτία ήταν προστασία η βαθιά αγάπη του Ιακώβ για την Ραχήλ;

⁹ Από τους διδύμους γυιούς του Ισαάκ, ο Ιακώβ ήταν εκείνος που εξέλεξε ο Θεός ως τον άνδρα, ο οποίος θα ελάμβανε τη θεία επαγγελία που έγινε στον Αβραάμ για την ευλογία όλων των φυλών της γης από το Σπέρμα της «γυναικός» του Θεού. Ο Ιακώβ ήθελε να είναι όμοιος με τον πατέρα του Ισαάκ και να έχη μια μόνο γυναίκα, δηλαδή, τη Ραχήλ, τη θυγατέρα του θείου του Λάβαν. Ο Ιακώβ ήταν συγγενής του Λάβαν, αλλά στον Ιακώβ δεν εδόθη η Ραχήλ δωρεάν. Είπε, λοιπόν, ο Ιακώβ στον Λάβαν: «Θέλω σε δουλεύει επτά έτη δια την Ραχήλ, την θυγατέρα σου την μικροτέραν.» Αφού συνεφωνήθη τούτο, ο Ιακώβ εδούλευσε επτά έτη για την Ραχήλ. «Και εφαίνοντο εις αυτόν ως ημέραι ολίγαι, δια την προς αυτήν αγάπην αυτού.» Όχι απλώς ότι ο καιρός περνούσε γρήγορα επειδή ο Ιακώβ ήταν τόσο βαθιά βυθισμένος στην αγάπη ώστε να μη συναισθάνεται το μήκος του χρόνου· αλλά μάλλον ότι αγαπούσε τη Ραχήλ τόσο πολύ, ώστε ενόμιζε ότι επτά χρόνια σκληρής εργασίας ήταν ένα μηδαμινό τίμημα για μια τόσο πολύτιμη κόρη. Η βαθιά αγάπη του Ιακώβ για τη Ραχήλ ήταν μια προστασία γι’ αυτόν από ανηθικότητα. Στη διάρκεια των επτά χρόνων της μνηστείας του με τη Ραχήλ διετήρησε την παρθενία του, όπως και εκείνη τη δική της, για να είναι ηθικώς καθαρός όταν θα την ενυμφεύετο.

10. Από αυτή την άποψι, πώς ήταν ο Ιακώβ ένα υπόδειγμα για τους Χριστιανούς σήμερα;

¹⁰ Από αυτή την άποψι ο Ιακώβ ήταν ένα υπόδειγμα για τους Χριστιανούς σήμερα. Πόσοι άνθρωποι που ομολογούν ότι είναι αφιερωμένοι χριστιανοί τώρα θα ήσαν πρόθυμοι να πληρώσουν ένα νυμφικό τίμημα επτά ετών ποιμάνσεως ή άλλης σκληρής εργασίας και να το νομίζουν ωστόσο μηδαμινό; Πόσοι απ’ αυτούς θα είχαν το ηθικό σθένος να διατηρήσουν παρθενία, ή την κατάστασι της αγαμίας στη διάρκεια των επτά ετών της μνηστείας των, για να προσφερθούν αγνοί και καθαροί στους γαμηλίους συντρόφους των; Ακόμη και με μια περίοδο μνηστείας πολύ μικρότερη από επτά έτη, όλοι οι αφιερωμένοι Χριστιανοί πρέπει να σέβωνται τη μνηστεία, όπως έκαμε και ο Ιακώβ, και να διατηρούν καλά ήθη.

11. (α) Σε τι απέβλεπε ο Ιακώβ όταν ζήτησε από τον θείο του Λάβαν τη Ραχήλ στο τέλος των επτά ετών εργασίας; (β) Στον γάμο πώς είχε δείξει ο δίδυμος αδελφός του Ησαύ ανευλάβεια για τους γονείς του και την Αβρααμιαία διαθήκη;

¹¹ Στο τέλος της περιόδου της μνηστείας ο Ιακώβ είπε στον Λάβαν τον ηλικιωμένο θείο του: «Δος μοι την γυναίκα μου, διότι επληρώθησαν αι ημέραι μου, δια να εισέλθω προς αυτήν.» (Γέν. 29:18-21) Ο Ιακώβ τώρα είχε δικαίωμα να ζητήση τη Ραχήλ ως σύζυγό του, όχι απλώς για ν’ απολαύση τη γαμήλια κλίνη μαζί της, αλλά και για να ιδρύση έναν ανεξάρτητο δικό του οίκον και ν’ αναθρέψη μια οικογένεια, εφ’ όσον ήταν τώρα ηλικίας ογδόντα τεσσάρων ετών και ήταν επίσης ο φυσικός κληρονόμος της Αβρααμιαίας επαγγελίας. Ήδη ο δίδυμος αδελφός του Ιακώβ, Ησαύ, ήταν νυμφευμένος επί σαράντα τέσσερα χρόνια. Ο Ησαύ ήταν άγριος, ριψοκίνδυνος κυνηγός και ευερέθιστος άνθρωπος. Αντίθετα προς την επιθυμία των γονέων του, οι οποίοι εφοβούντο τον Ιεχωβά Θεό και εκτιμούσαν την Αβρααμιαία επαγγελία, ο Ησαύ ενυμφεύθη άπιστες γυναίκες της χώρας, δύο Χετταίες. «Αύται ήσαν πικρία ψυχής εις τον Ισαάκ και την Ρεβέκκαν», τους γονείς του. Ναι, ο Ησαύ έγινε πολύγαμος, από δική του εκλογή και ενέργεια. Όταν ήταν ηλικίας εβδομήντα επτά ετών πήρε μια τρίτη σύζυγο, μια εξαδέλφη του, μια Ισμαηλίτισσα. (Γέν. 26:34, 35· 28:8, 9) Αυτό έγινε όταν ο δίδυμος αδελφός του Ιακώβ άρχιζε να καταβάλη το νυμφικό του τίμημα για ν’ αποκτήση τη Ραχήλ, που ήταν πιστή στον Ιεχωβά, τον Θεό του Αβραάμ και του Ισαάκ.

12, 13. Πώς ο Ιακώβ, αντίθετα προς την επιθυμία του, ωδηγήθηκε στην πολυγαμία;

¹² Ο Ιακώβ δεν έγινε πολύγαμος εσκεμμένως, για να μιμηθή τον αδελφό του Ησαύ. Η πολυγαμία δεν ήταν το αρχικό σχέδιο του Ιακώβ. Η μόνη γυναίκα που ήθελε ήταν η Ραχήλ. Εν τούτοις, τη νύχτα του γάμου ο Λάβαν παρουσίασε στον Ιακώβ ως σύζυγο την αδελφή της Ραχήλ, τη Λεία, κάτω από βαρύ πέπλο που έκρυβε την ταυτότητά της. Το επόμενο πρωί ο Ιακώβ ανεκάλυψε ότι είχε έλθει σε σχέσεις με τη Λεία και όχι με τη Ραχήλ.

¹³ Γιατί ο Λάβαν έκαμε αυτή την απάτη στον γαμβρό του; Επειδή η Λεία ήταν μεγαλύτερη από τη Ραχήλ, και ο Λάβαν, ο πατέρας της, υπεστήριζε ότι δεν ήταν έθιμο της χώρας να νυμφεύεται η νεώτερη θυγατέρα πριν από την πρωτότοκη. Μαζί με τη Λεία, ο Λάβαν έδωσε τη θεράπαινά του Ζελφά για να χρησιμεύη ως θεράπαινα της Λείας καθώς επίσης ως δευτερεύουσα σύζυγος, όταν αυτό θα ήταν σκόπιμο. Αλλ’ ο Ιακώβ είχε μόνο μια πραγματική αγάπη και ακόμη ήθελε τη Ραχήλ. Ο Λάβαν, λοιπόν, εισηγήθη στον Ιακώβ να εργασθή άλλα επτά χρόνια για να πληρώση νυμφικό τίμημα για τη Ραχήλ. Ο Ιακώβ συνεφώνησε.

14. Πότε ο Ιακώβ έλαβε τη Ραχήλ ως σύζυγο, και πώς έδειξε ο Ιεχωβά Θεός αν επεδοκίμασε ή απεδοκίμασε την πολυγαμία του Ιακώβ κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις;

¹⁴ Στο τέλος του εορτασμού μιας εβδομάδος για τον γάμο του Ιακώβ και της Λείας, ο Λάβαν έδωσε στον Ιακώβ τη Ραχήλ σε γάμο, και ο Ιακώβ άρχισε να πληρώνη το νυμφικό τίμημα με σκληρή εργασία. Με αγάπη για την Ραχήλ ενέμεινε στο συμβόλαιό του. Κατέβαλε το πλήρες τίμημα, που ακόμη ενόμιζε ότι ήταν πολύ μικρότερο από την αξία της αγαπημένης Ραχήλ. Ο Λάβαν έδωσε επίσης μια θεράπαινα στη Ραχήλ. (Γέν. 29:9-30, ΜΝΚ) Έτσι βλέπομε ότι ο Ιακώβ ωδηγήθη με απάτη στην πολυγαμία. Εν τούτοις, ενυμφεύθη αδελφές που εφοβούντο τον Ιεχωβά και ο Ιεχωβά Θεός δεν εξεδήλωσε την αποδοκιμασία του. Πράγματι, ευλόγησε τον Ιακώβ με δώδεκα γυιούς και μια θυγατέρα από αυτές τις δύο αδελφές και τις θεράπαινές των.

15. (α) Ποια ρύθμισι έκαμε ο Θεός ως προς το να νυμφεύεται ο ίδιος άνδρας αδελφές στον Ισραήλ; (β) Πώς ο Βασιλεύς Σολομών ακολούθησε το παράδειγμα του Ησαύ, αλλά τι είχε ο Θεός σοφά διατάξει για τους μέλλοντας βασιλείς του Ισραήλ;

¹⁵ Αργότερα όταν ο Ιεχωβά Θεός ωργάνωσε αυτούς τους δώδεκα γυιούς και τις οικογένειές των στο έθνος Ισραήλ και εξήγαγε αυτό το έθνος από τη δουλεία της Αιγύπτου, πάλι επέτρεψε την πολυγαμία στο έθνος αυτό. Αλλ’ απηγόρευσε το να νυμφευθή ένας πολύγαμος σαρκικές αδελφές στη διάρκεια της ζωής των. Διέταξε: «Και γυναίκα προς τη αδελφή αυτής, αντίζηλον, δεν θέλεις λάβει, δια να αποκαλύψης την ασχημοσύνην αυτής, προς τη άλλη, εν όσω ζη.» (Λευιτ. 18:18) Ο πιο μεγάλος πολύγαμος στην ιστορία του έθνους Ισραήλ (αλλά όχι του κόσμου) ήταν ο βασιλεύς της Ιερουσαλήμ Σολομών, «Είχε γυναίκας βασιλίδας επτακοσίας, και παλλακάς τριακοσίας· και αι γυναίκες αυτού εξέκλιναν την καρδίαν αυτού», από το να λατρεύη τον Ιεχωβά ως τον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό. Αυτό έγινε επειδή ο Σολομών ακολούθησε το παράδειγμα του Ησαύ και ενυμφεύθη ξένες γυναίκες, περιλαμβανομένης της θυγατρός του κυβερνώντος Φαραώ της Αιγύπτου. (1 Βασ. 11:1-3) Σοφά ο Ιεχωβά Θεός είχε διατάξει όσον αφορά τους μέλλοντας βασιλείς του Ισραήλ: «Ουδέ θέλει πληθύνει εις εαυτόν γυναίκας, δια να μη αποπλανηθή η καρδία αυτού· . . . θέλει γράψει δι’ αυτόν αντίγραφον του νόμου τούτου, εις βιβλίον, εξ εκείνου το οποίον είναι ενώπιον πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού· δια να μάθη να φοβήται Ιεχωβά τον Θεόν αυτού.»​—Δευτ. 17:17-19, ΜΝΚ.

16. Ενώ ο Θεός επέτρεψε την πολυγαμία στον Ισραήλ, τι έκαμε επίσης όσον αφορά αυτήν;

¹⁶ Ο Θεός, λοιπόν, επέτρεψε την πολυγαμία στον αρχαίον Ισραήλ, αλλά επρονόησε στον νόμο του γι’ αυτήν, για να προστατεύση την αρχική σύζυγο του πολυγάμου, καθώς και οποιαδήποτε άλλη σύζυγο και τα τέκνα των. (Δευτ. 21:15-17) Η άσκησις της πολυγαμίας αναμφιβόλως εχρησίμευσε για την παραγωγή μεγάλου πληθυσμού στο έθνος του φυσικού Ισραήλ.

17. Ποια ήταν η κατάστασις της πολυγαμίας στον Ισραήλ στην εποχή του Ιησού, και σε ποιον κανόνα για τους ακολούθους του ενέμεινε ο Ιησούς όσον αφορά τον γάμο;

¹⁷ Όταν ο Ισραήλ ήλθε κάτω από την κυριαρχία των κοσμοκρατόρων Ρωμαίων στον πρώτον αιώνα προ Χριστού, η πολυγαμία είχε εκπέσει μεταξύ των Ισραηλιτών ή Ιουδαίων. Η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαιδεία (Τόμος VIII, σελίς 336) λέγει: «Η μονογαμία ήταν ο κανών μεταξύ των Ιουδαίων στους Ρωμαϊκούς χρόνους, αλλά υπήρχαν αξιοσημείωτες εξαιρέσεις.» Με τον νόμο που εδόθη στους Ισραηλίτας μέσω του προφήτου του Ιεχωβά, του Μωυσέως, οι Ιουδαίοι που ισχυρίζοντο ακόμη ότι ήσαν κάτω από αυτόν τον νόμο, μπορούσαν να αισθάνωνται ότι είναι ελεύθεροι να ασκούν πολυγαμία όπως συμβαίνει και με τους μακρινούς συγγενείς των, τους Άραβας Μωαμεθανούς. Σε οξεία αντίθεσι με τούτο, ο Ιησούς Χριστός διεκήρυξε ότι το θέλημα του Θεού για τους ακολούθους του είναι γάμος κατ’ απομίμησιν του παραδείγματος του Παραδείσου. Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, ήταν τέλειος και άγαμος. Επομένως, στο ζήτημα του ανθρωπίνου γάμου ενέμεινε στον κανόνα του τελείου ανθρώπου στον Παράδεισο, τον κανόνα του να έχη ένας άνδρας μια μόνο σύζυγο εν ζωή. (Ματθ. 19:1-9) Είναι ο μόνος κανών που θα επιτραπή στον Παράδεισο, ο οποίος γρήγορα θ’ αποκατασταθή υπό την βασιλεία του Θεού.

18. Γιατί πρέπει ένας λάτρης του Ιεχωβά να είναι πρόθυμος να του στοιχίση κάτι μια σύζυγος, και ποια σύζυγος θα μπορούσε να θεωρηθή ως παρά του Ιεχωβά;

¹⁸ Προτού ο πολύγαμος Βασιλεύς Σολομών αποστατήση από την αληθινή λατρεία του Θεού, έγραψε τα εξής λόγια: «Όστις εύρηκε γυναίκα, εύρηκεν αγαθόν, και απήλαυσε χάριν παρά του Ιεχωβά.» (Παροιμ. 18:22, ΜΝΚ) «Οίκος και πλούτη κληρονομούνται εκ των πατέρων αλλ’ η φρόνιμος γυνή παρά του Ιεχωβά δίδεται.» (Παροιμ. 19:14, ΜΝΚ) Συνεπώς, ένας λάτρης του Ιεχωβά Θεού πρέπει να είναι πρόθυμος να του στοιχίση η σύζυγός του κάτι, είτε πριν είτε μετά το γάμο, ιδιαίτερα μια τέτοια σύζυγος που θα του έφερνε καλό από τον Ιεχωβά, μια σύζυγος τέτοια που θα μπορούσε να την θεωρήση ως «παρά του Ιεχωβά» λόγω της τελείας της αφιερώσεως και της αποκλειστικής της αφοσιώσεως στον Θεό.

19. Ποια παραδείγματα πληρωμής νυμφικού τιμήματος παρέχει η Βίβλος;

¹⁹ Στους Βιβλικούς χρόνους μεταξύ του εκλεκτού λαού του Θεού υπήρχε η συνήθεια να πληρώνεται ένα νυμφικό τίμημα ως η αρχική δαπάνη τού να έχη κανείς μια σύζυγο. Ο Δαβίδ ο φονεύς του γίγαντος επλήρωσε διακόσιες ακροβυστίες Φιλισταίων στρατιωτών για τη σύζυγό του Μιχάλ, τη θυγατέρα του Βασιλέως Σαούλ. (1 Σαμ. 18:20-27) Ο προφήτης Ωσηέ επλήρωσε δεκαπέντε αργύρια και ενάμισυ χομόρ κριθής για τη σύζυγό του. (Ωσηέ 3:1-3) Ο Ιησούς Χριστός επλήρωσε για την πνευματική του νύμφη με τη θυσία της ζωής του. (Εφεσ. 5:25, 26) Θυμηθήτε, επίσης, ότι η Εύα εστοίχισε στον Αδάμ μια πλευρά.​—Γέν. 2:21, 22.

20, 21. Σε διάφορα μέρη, ποια δαπανηρή γαμήλια συνήθεια υπάρχει ακόμη για τον πατέρα της νύμφης, και ποια Βιβλικά παραδείγματα έχομε της συνηθείας αυτής;

²⁰ Αυτή η αρχαία συνήθεια εξακολουθεί να τηρήται ακόμη σε πολλά μέρη της γης σήμερα. Επίσης, σε μερικά μέρη υπάρχει η συνήθεια να δίδη ο πατέρας προίκα μαζί με τη θυγατέρα του, δηλαδή, χρήματα, αγαθά ή μια ιδιοκτησία που μια γυναίκα φέρνει στον μνηστήρα της κατά τον γάμο. Τούτο είναι δαπανηρό για τον πατέρα της. Αλλά η παροχή προικός εσυνηθίζετο από τους αρχαίους χρόνους, ακόμη και στο έθνος Ισραήλ. Πάρτε την περίπτωσι του Χάλεβ, του συντρόφου του Ιησού του Ναυή στην κατασκόπευσι της γης Χαναάν. Παρά την ηλικία του τού επετράπη να διαβή τον Ιορδάνη Ποταμό και να μπη στην Υποσχεμένη γη της Παλαιστίνης μαζί με τον Ιησού του Ναυή τον διάδοχο του προφήτου Μωυσέως. Ο Χάλεβ έπρεπε να κατακτήση τη δική του μερίδα γης. Υπεσχέθη να δώση τη θυγατέρα του Αχσάν στον άνδρα που θα εκυρίευε την εχθρική πόλι Κιριάθ-σεφέρ. Ο ανεψιός του Γοθονιήλ την εκυρίευσε. Όταν η Αχσάν του εδίδετο ως σύζυγος, εζήτησε αυτή μια προσθήκη σε ωρισμένη προίκα που είχε λάβει από τον πατέρα της Χάλεβ. Συνεπώς σ’ ένα μεσημβρινό κομμάτι γης που της είχε δώσει, ο Χάλεβ προσέθεσε τις αναγκαίες πηγές νερού.​—Ιησ. Ναυή 15:13-19.

²¹ Ο Φαραώ ο βασιλεύς της Αιγύπτου ενύμφευσε τη θυγατέρα του με τον Βασιλέα Σολομώντα. Στη νύμφη ο Φαραώ έδωσε «δώρον», ή προίκα, την πόλι Γεζέρ, την οποία πάλι ο Βασιλεύς Σολομών κατόπιν ανοικοδόμησε. (1 Βασ. 9:16, 17) Μια προίκα δεν είναι ένας τρόπος πληρωμής ενός ανδρός για να νυμφευθή τη θυγατέρα ενός ανθρώπου, αλλά παρέχει υλική βοήθεια στον άνδρα που την λαμβάνει. Ελεεί τη γυναίκα για να μην είναι εντελώς μια δαπάνη στον σύζυγό της.

22. (α) Στην Πεντηκοστή το 33 μ.Χ. κατηργήθησαν μήπως το νυμφικό τίμημα και η προίκα για τη Χριστιανική εκκλησία, και ποιες είναι οι ενδείξεις; (β) Σύμφωνα με τη νέα διαθήκη του Θεού, ποιον γαμήλιο κανόνα πρέπει ν’ ακολουθούν οι Χριστιανοί σήμερα;

²² Όταν ιδρύθη η Χριστιανική εκκλησία την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ., τα αρχικά μέλη ήσαν Ιουδαίοι και εκείνοι που είχαν γίνει Ιουδαίοι προσήλυτοι με περιτομή. Επί τριάμισυ έτη η Χριστιανική εκκλησία εξακολούθησε ν’ αποτελήται αποκλειστικά από Ιουδαίους και προσηλύτους. Οι Ιουδαίοι αυτοί έφεραν τα γαμήλια έθιμά των από μερικές απόψεις στη Χριστιανοσύνη. Ακόμη και ο Ιησούς Χριστός ο αρχηγός των εχρησιμοποίησε τα έθιμα του Ιουδαϊκού γάμου για να εικονογραφήση τις ομιλίες του με παραβολές. (Ματθ. 22:1-14· 25:1-13· Λουκ. 12:35-40) Μερικές γαμήλιες διατάξεις των Ιουδαίων κατηργήθησαν πράγματι από τη νέα διαθήκη του Ιεχωβά με τη Χριστιανική εκκλησία, μολονότι ο Ιεχωβά τις είχε εκθέσει και επικυρώσει στον νόμον του προς τους Ιουδαίους μέσω του Μωυσέως. Αλλά δεν υπάρχει αναγραφή ότι το νυμφικό τίμημα και η προίκα κατηργήθησαν ή απηγορεύθησαν μεταξύ των Χριστιανών, όχι, ούτε επίσης οι γαμήλιες τελετές. Εν τούτοις, η νέα διαθήκη του Ιεχωβά αποκατέστησε στη Χριστιανική εκκλησία τον τέλειον κανόνα του γάμου, που αυτός ο ίδιος καθίδρυσε με τον τέλειον άνδρα και την τελεία γυναίκα στον Παράδεισο της Εδέμ. Αυτόν τον κανόνα εμείς οι Χριστιανοί πρέπει ν’ ακολουθήσωμε σήμερα.

(Ακολουθούν άλλα άρθρα αυτής της σειράς)