Κεφάλαιο 19

Διαφυλαγμένοι για τη Χιλιετή Βασιλεία του Θεού

 1. Τι σημαίνει για τις ανθρώπινες πολιτικές κυβερνήσεις η προσέγγιση της χιλιετούς Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού;

Η ΧΙΛΙΕΤΗΣ βασιλεία του Θεού μέσω του Μεσσία του έχει πλησιάσει! Η βάση για την αναγγελία αυτών των καλών νέων είναι σταθερή, στερεά βασισμένη πάνω στις θεόπνευστες Γραφές και στα παγκόσμια γεγονότα από το έτος 1914 μ.Χ. Η προσέγγιση της χιλιετούς βασιλείας σημαίνει ότι πλησιάζει το τέλος των πολιτικών κυβερνήσεων των ατελών, θνητών ανθρώπινων αρχόντων. «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων», είπε ο θεόπνευστος προφήτης Δανιήλ στο Βασιλιά της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ, «θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας».—Δανιήλ 2:44.

 2. (α) Ποιου γεγονότος αποκορύφωμα θα είναι αυτή η συντριβή των κοσμικών βασιλειών; (β) Παρά το πρόβλημα που θα υπάρχει τότε, τι θα «σωθεί» πάνω στη γη;

² Η συντριβή αυτών των ανθρωποποίητων κοσμικών βασιλειών θα είναι το αποκορύφωμα της «μεγάλης θλίψης» που ο Μεσσίας Ιησούς προείπε στην προφητεία του όταν απάντησε στο ερώτημα: «Πότε θέλουσι γίνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθαίος 24:3) Αφού η έναρξη της χιλιετούς βασιλείας του πρέπει να ακολουθήσει τη συντριβή όλων των τωρινών βασιλειών και δημοκρατιών των ανθρώπων, ο Ιησούς δεν υπερέβαλε τα ζητήματα όταν αποκάλεσε αυτή τη θλίψη που πλησιάζει, μεγάλη, «θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει». Το μέγεθος εκείνης της θλίψης θα ήταν τέτοιο που η ανθρώπινη επιβίωση απ’ αυτή, η διαφύλαξη της ανθρώπινης φυλής ζωντανής μέσα απ’ αυτήν, θα ήταν ένα πρόβλημα. «Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι». (Ματθαίος 24:21, 22) Θα σώζονταν όχι μόνο οι «εκλεκτοί» αλλά επίσης και άλλη «σαρξ».

 3. (α) Πριν από ποιο γεγονός θα παραστεί το υπόλοιπο αυτόπτης μάρτυς αυτής της διαφύλαξης «σάρκας» ζωντανής πάνω στη γη; (β) Με ποιον τρόπο θα διαφυλαχθούν εκείνοι που θα επιζήσουν από την «μεγάλη θλίψη»;

³ Πραγματικά, η ανθρώπινη φυλή θα διαφυλαχθεί πάνω στη γη παρά την χωρίς προηγούμενο «μεγάλη θλίψη» που πλησιάζει όπως ακριβώς αυτή διαφυλάχθηκε μέσα από τον παγγήινο κατακλυσμό των ημερών του Νώε. (Ματθαίος 24:37-39) Το υπόλοιπο των «εκλεκτών» θα είναι μάρτυρες αυτής της διαφύλαξης κάποιας «σάρκας» πάνω στη γη πριν αφήσουν την επίγεια σκηνή για την ουράνια βασιλεία για την οποία κλήθηκαν και εκλέχτηκαν σε ενότητα με τον Ιησού Χριστό. (Αποκάλυψις 17:14· 20:4-6) Κανένα μέλος εκείνης της κληρικής τάξης του ‘ανθρώπου της ανομίας’ δε θα διαφυλαχθεί· ούτε θα διαφυλαχθούν εκείνοι με τους οποίους συνήθιζαν να συναναστρέφονται στην πολιτική, στον μιλιταρισμό και στην εμποροκρατία. Το πιστό υπόλοιπο των «εκλεκτών» και ο «πολύς όχλος» των όμοιων με πρόβατα ατόμων που παίρνουν τη στάση τους ασυμβίβαστα με το μέρος της βασιλείας του Θεού μέσω του Μεσσία του θα διαφυλαχθούν μέσα από ολόκληρη την καταστροφή της θρησκευτικής Βαβυλώνας της Μεγάλης και τον «πόλεμο της ημέρας της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλυψις 7:9-17· 16:13-16· 17:1-16· Ματθαίος 25:31-46) Αυτοί θα διαφυλαχθούν όχι με ανθρώπινα μέσα, αλλά μόνο με τη δύναμη του Θεού.

 4, 5. (α) Σε ποιον ψαλμό καλείται η προσοχή μας σε μια τέτοια διαφύλαξη, και από μέρους πόσων εκφράζεται ο ψαλμωδός; (β) Μετά τη διαφύλαξή τους, τι θα υποκινηθούν να πουν οι «εκλεκτοί» και ο «πολύς όχλος» στον Σωτήρα τους, όπως έκανε και ο ψαλμωδός;

⁴ Αυτή η διαφύλαξη φέρεται σαφώς στην προσοχή μας στα θεόπνευστα λόγια του Ψαλμού 116, από τον οποίο και ο ίδιος ο απόστολος Παύλος παραθέτει στη 2 Κορινθίους 4:13. Ίσως ο συγγραφέας του ψαλμού εκείνου να μιλούσε σαν εκπρόσωπος ολόκληρου του έθνους του, γιατί όχι μόνο ο ίδιος αλλά και ο λαός του, ο εκλεκτός λαός του Ιεχωβά, απειλούνταν με θάνατο, με εξολόθρευση. Στο κοντινό μέλλον, όλοι εκείνοι που προσκολλούνται ασάλευτα στη βασιλεία του Θεού μέσω του Χριστού θα απειληθούν με θάνατο στα χέρια των θρησκευτικών και πολιτικών εχθρών της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Επειδή εκείνοι οι σθεναροί όσιοι υπερασπιστές και υποστηρικτές της βασιλείας του Θεού δε θα πολεμήσουν με σαρκικά όπλα αλλά θα εμπιστευθούν αποκλειστικά στον Παντοδύναμο Θεό και στον Μεσσία του για προστασία, θα αποδώσουν τη διαφύλαξή τους στον Παντοδύναμο Θεό. Θα εκδηλώσουν σ’ Αυτόν αγάπη γι’ αυτό που θα κάνει; Επειδή θα απαντήσει στη φωνή τους για σωτηρία τον καιρό που η ζωή τους θα κινδυνεύει σ’ όλο τον κόσμο, οι καρδιές τους θα τους υποκινήσουν να εκφράσουν την αγάπη τους για τον θείο Σωτήρα τους όπως έκανε ο ψαλμωδός για έναν όμοιο λόγο:

⁵ «Χαίρω ότι ο Κύριος εισήκουσε της φωνής μου, των δεήσεών μου· ότι έκλινε το ωτίον αυτού προς εμέ· και ενόσω ζω, θέλω επικαλείσθαι αυτόν. Πόνοι θανάτου με περιεκύκλωσαν, και στενοχωρίαι του άδου με εύρηκαν· θλίψιν και πόνον απήντησα. Και επεκαλέσθην το όνομα του Κυρίου· Ω Κύριε, λύτρωσον την ψυχήν μου. Ελεήμων ο Κύριος και δίκαιος· και εύσπλαγχνος ο Θεός ημών. Ο Κύριος φυλάττει τους απλούς· εταλαιπωρήθην, και με έσωσεν».—Ψαλμός 116:1-6.

 6. (α) Πώς αισθάνθηκε ο ψαλμωδός όταν αντιμετώπισε φαινομενικά βέβαιο θάνατο, όπως το περιέγραψε ο ίδιος; (β) Σε ποια έκφραση ξέσπασε, και γιατί;

⁶ Ο ψαλμωδός δεν ήθελε να πεθάνει. Κι ωστόσο ο θάνατος φαινόταν βέβαιος γι’ αυτόν. Φαινόταν σαν ο θάνατος να είχε δέσει στερεά και αδιάσπαστα τα σχοινιά του γύρω του, εμποδίζοντας όλες τις κινήσεις του για διαφυγή. Ήταν σαν να ήταν ήδη στον Σιεόλ (τον κοινό τάφο της ανθρωπότητας) και αισθανόταν να στριμώχνεται από τους στενούς τοίχους του τάφου. Θλιβόταν και στενοχωριόταν που η ζωή θα κοβόταν απότομα. Ήταν άπειρος για τους τρόπους ενέργειας του κόσμου και δεν μπορούσε να επικαλεστεί ανθρώπινη βοήθεια. Αισθανόταν ότι ήταν αποστερημένος από κάθε γήινη βοήθεια. Αλλά να! Η κατάστασή του δεν ήταν απελπιστική. Υπήρχε ο Θεός τον οποίο αυτός και το έθνος του λάτρευαν. Αυτός θα μπορούσε να τον προστατέψει από το θάνατο και τον Σιεόλ. Αυτός είναι φιλάγαθος, είναι δίκαιος, δείχνει έλεος, μπορεί να προμηθεύσει διαφυγή, μπορεί να σώσει. Αυτού του Θεού το όνομα μπορούσε να επικαλεστεί για σωτηρία. Δείχνοντας εκτίμηση σ’ ένα Θεό σαν κι αυτόν, ο ψαλμωδός που κινδύνευε ύψωσε τη φωνή του σ’ Αυτόν. Τον παρακάλεσε θερμά. Και ακόμη τι χαρά! Ο Ιεχωβά έκλινε το αυτί του. Άκουσε πραγματικά την απελπισμένη φωνή, τις ολόθερμες ικεσίες. Και πραγματικά έσωσε. Πραγματικά «με έσωσε», φωνάζει ο ταπεινός ψαλμωδός. Πώς θα μπορούσε ο ψαλμωδός να μην ξεσπάσει στην κραυγή, «Σε αγαπώ»!

 7. Γιατί ο Ιεχωβά θα απαντήσει στην έκκληση των «εκλεκτών» και του «πολλού όχλου» καθώς αυτοί φτάνουν σχεδόν μέχρι το θάνατο, και γιατί αυτοί θα φωνάξουν, «Σε αγαπώ»;

⁷ Όταν τελικά στη γενιά μας ο θόρυβος για τον προειπωμένο «πόλεμο της ημέρας της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» κοπάσει και ειρηνική ησυχία αποκατασταθεί στο πεδίο μάχης του Αρμαγεδδώνα, το υπόλοιπο των «εκλεκτών» που θα επιζήσει καθώς και ο «πολύς όχλος» που θα επιζήσει μαζί τους θα κοιτάξουν πίσω και θα εκτιμήσουν τι μεγάλη σωτηρία απεργάστηκε ο Παντοδύναμος Θεός για χάρη τους. Αυτοί είχαν φτάσει σχεδόν στο χείλος του θανάτου. Τίνος το όνομα θα μπορούσαν να επικαλεστούν με βεβαιότητα ότι θα εισακούονταν όταν φαινόταν ότι δεν υπήρχε καμιά άλλη έκβαση εκτός από τον βίαιο θάνατο—παρά μόνο το όνομα του Ιεχωβά; Κι αυτό δεν το έκαναν μάταια. Γιατί δεν επρόκειτο ο Θεός να τους αφήσει να θανατωθούν, να τους αφήσει να κατεβούν στο στενόχωρο μέρος του Σιεόλ. Ας κατεβούν στην καταστροφή οι απειλητικοί εχθροί—αλλά όχι οι λάτρεις Του οι οποίοι επικαλέστηκαν το όνομά του παρά τους ονειδισμούς και τους χλευασμούς του εχθρού. Πραγματικά τους προμηθεύτηκε θαυματουργική θεία διαφυγή! Αυτοί που ήταν «απλοί», άπειροι στους τρόπους ενέργειας του κακού κόσμου, αυτοί οι οποίοι, σαν τον Ιησού, δεν ήταν μέρος του κόσμου, προστατεύθηκαν. Ο φιλάγαθος, δίκαιος, ελεήμονας Ιεχωβά τους έσωσε! Πώς μπορούσαν αυτοί οι σωσμένοι να μην αποβλέπουν στον Ιεχωβά και να λένε: «Σε αγαπώ»;

ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ «ΕΝ ΓΗ ΖΩΝΤΩΝ»

 8. Πώς ήταν αποφασισμένος να βαδίζει ο ψαλμωδός όταν είχε σωθεί από το θάνατο της ψυχής του;

⁸ Αισθανόμενος τώρα ένα τρομακτικό αίσθημα ανακούφισης, ο κάποτε βαθιά αναστατωμένος ψαλμωδός μπορούσε να πει: «Επίστρεψον, ψυχή μου, εις την ανάπαυσίν σου, διότι ο Κύριος σε ευηργέτησε. Διότι ελύτρωσας την ψυχήν μου εκ θανάτου, τους οφθαλμούς μου από δακρύων, τους πόδας μου από ολισθήματος. Θέλω περιπατεί ενώπιον του Κυρίου εν γη ζώντων. Επίστευσα, διά τούτο ελάλησα· εγώ ήμην σφόδρα τεθλιμμένος· εγώ είπα εν τη εκπλήξει μου, Πας άνθρωπος είναι ψεύστης».—Ψαλμός 116:7-11.

 9. (α) Τι εννοούσε ο ψαλμωδός όταν έλεγε ότι κάθε άνθρωπος ήταν ψεύτης; (β) Εξαιτίας ποιου πράγματος μίλησε τότε, και μήπως η ομιλία του ήταν μάταιη;

⁹ Έχοντας δοκιμάσει την απελευθέρωση της ψυχής του από το θάνατο και βλέποντας τον εαυτό του να περπατάει ανάμεσα στους ζωντανούς πάνω στη γη, ο ψαλμωδός μπορούσε να αναπαυθεί και να πει στην ψυχή του, στον εαυτό του, να επιστρέψει στον τόπο ανάπαυσής του. Δεν υπήρχε πια ανάγκη να χύνει δάκρυα απογοήτευσης. Τα πόδια του δεν είχαν προσκόψει ώστε να τον φέρουν στο θάνατό του. Είναι αλήθεια ότι κάποτε είχε πανικοβληθεί, γιατί είχε διαπιστώσει ότι κάθε ανθρώπινη βοήθεια ήταν άχρηστη: κάθε άνθρωπος που είπε ότι θα μπορούσε να βοηθήσει τον φαινομενικά καταδικασμένο ψαλμωδό ή που προσπάθησε να τον σώσει, αποδείχτηκε ψεύτης. Η ανθρωπότητα του φαινόταν σαν μια πλάνη. Αλλά μολονότι είχε χάσει την πίστη του στη δύναμη της ανθρωπότητας να τον σώσει από το θάνατο που τον απειλούσε, διακρατούσε ακόμη την πίστη του, στον Θεό του. Έτσι εκφράζοντας την πίστη του μίλησε με πίστη. Αν κανείς άλλος δεν μπορούσε να τον βοηθήσει, ο Θεός του μπορούσε. Εκφράζοντας την πίστη του, μίλησε για απελευθέρωση από τον Θεό. Αυτό το είδος της ομιλίας δεν αποδείχτηκε ψεύτικο, μάταιο. Προστατεύθηκε από το να προσκόψει σε θανάσιμη πτώση. Έτσι τώρα αποφάσισε να «περιπατεί ενώπιον του Κυρίου εν γη ζώντων».

10. Σύμφωνα με το 2 Κορινθίους 4:12-14, γιατί ο Παύλος θυμήθηκε και παρέθεσε από τον Ψαλμό 116, και ποια ιδιότητα εκδήλωσε έτσι;

¹⁰ Η πίστη στον Θεό ποτέ δεν είναι μάταιη! Ο απόστολος Παύλος το γνώριζε αυτό. Μολονότι καταλάβαινε ότι οι σκληρές ιεραποστολικές προσπάθειές του απεργάζονταν τη ζωή για εκείνους που άκουσαν το άγγελμά του αλλά και πρώιμο θάνατο για τον ίδιο, ωστόσο είχε πίστη στην προστατευτική δύναμη του Θεού. Είπε ότι θα συνέχιζε να ζει, όχι απλώς εδώ πάνω στη γη, αλλά επίσης μέσω ανάστασης από τους νεκρούς στη διάρκεια της «παρουσίας» του Χριστού. Ο Παύλος θυμήθηκε τον Ψαλμό 116 και έγραψε στην εκκλησία της Κορίνθου: «Ώστε ο μεν θάνατος ενεργείται εν ημίν, η δε ζωή εν υμίν. Έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον, Επίστευσα, διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διό και λαλούμεν, εξεύροντες ότι ο αναστήσας τον Κύριον Ιησούν θέλει αναστήσει και ημάς διά του Ιησού [μαζί με τον Ιησού, ΜΝΚ ] και παραστήσει [εμάς στους οποίους ακριβώς τώρα ενεργείται ο θάνατος] μεθ’ υμών [στους οποίους τώρα ενεργείται η ζωή]».—2 Κορινθίους 4:12-14· Ψαλμός 116:10.

11. (α) Σχετικά με τους «εκλεκτούς» και τον «πολύ όχλο», πότε θα μπορέσουν να πουν και αυτοί, «Πας άνθρωπος είναι ψεύστης»; (β) Γιατί φαίνεται τότε κατάλληλο να κάνουν σκέψεις πάνω στα λόγια του Παύλου στη 2 Κορινθίους 4:8-10;

¹¹ Η πίστη στον Θεό, ακόμη και μπροστά σε φαινομενικά αναπόφευκτο θάνατο, θα είναι κάτι το ζωτικά αναγκαίο για το υπόλοιπο των «εκλεκτών» και τον «πολύ όχλο» των όσιων συντρόφων τους στο πολύ κοντινό μέλλον. Ασφαλώς αυτοί θα χρειαστεί να ασκήσουν πίστη όταν οι ενωμένες άθρησκες κοσμικές δυνάμεις εξαπολύσουν την τελική τους επίθεση εναντίον τους μετά την εξόντωση του κληρικού ‘ανθρώπου της ανομίας’ και την καταστροφή σαν με φωτιά όλης της υπόλοιπης θρησκευτικής Βαβυλώνας της Μεγάλης. Τότε δε θα υπάρχει ανθρώπινη βοήθεια την οποία να επικαλεστούν, κι έτσι θα μπορούσε να λεχθεί: «Πας άνθρωπος είναι ψεύστης». Ναι, κάθε ανθρώπινη βοήθεια αποδεικνύεται άχρηστη, αποτυχαίνει, και είναι πλάνη. Αλλά για να ενισχύσουν την πίστη τους στον Παντοδύναμο Θεό, μπορούν να σκέφτονται τον απόστολο Παύλο, ο οποίος, πριν μιλήσει για τη δική του πίστη, είπε: «Κατά πάντα θλιβόμενοι αλλ’ ουχί στενοχωρούμενοι, απορούμενοι, αλλ’ ουχί απελπιζόμενοι, διωκόμενοι αλλ’ ουχί εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ’ ουχί απολλύμενοι, πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού περιφέροντες εν τω σώματι, διά να φανερωθή εν τω σώματι ημών και η ζωή του Ιησού».—2 Κορινθίους 4:8-10.

12. Πώς στο τελικό μέρος της «μεγάλης θλίψης» θα μιμηθούν τον Παύλο όταν παρέθετε από τον Ψαλμό 116, και τι θα πουν κατόπιν στον εαυτό τους, όπως έκανε και ο ψαλμωδός;

¹² Όταν οι «εκλεκτοί» και ο «πολύς όχλος» βρεθούν κάτω από παρόμοιες συνθήκες στη διάρκεια του τελικού μέρους της «μεγάλης θλίψης», μπορούν να μιμηθούν τον Παύλο και να έχουν «το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον, Επίστευσα, διό ελάλησα». Θα μπορούν και αυτοί να ασκήσουν πίστη και επομένως να μιλούν με αμείωτη πίστη στον Θεό, μολονότι θα αναγνωρίζουν ότι τα πράγματα είναι πολύ σκοτεινά γι’ αυτούς. (2 Κορινθίους 4:13) Γρήγορα μετά την τελική επίθεση εναντίον της ζωής τους που θα γίνει από τα επίγεια όργανα του Σατανά του Διαβόλου, θα έρθουν συνθήκες που οι «εκλεκτοί» και ο «πολύς όχλος» θα μπορούν να πουν: «Επίστρεψον, ψυχή μου, εις την ανάπαυσίν σου, διότι ο Κύριος σε ευηργέτησε [ενήργησε κατάλληλα, ΜΝΚ ]».—Ψαλμός 116:7.

13. Πώς ο Ιεχωβά ‘ενεργεί κατάλληλα’ προς τους λάτρεις του στη διάρκεια του «πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος», σε αντίθεση με τους επίγειους εχθρούς τους;

¹³ «Σε ευηργέτησε»—με ποιον τρόπο; Με τον τρόπο που ήταν κατάλληλος για τον Ιεχωβά να ενεργήσει απέναντι στους πιστούς λάτρεις του στη μεγάλη θλίψη τους. Στον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» αυτός θα ενεργήσει απόλυτα σύμφωνα με τις πολύτιμες υποσχέσεις του που είναι καταγραμμένες στον Άγιο Λόγο του για το όφελος και την ασφάλεια των ευπειθών δούλων του. «Ο Κύριος φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν· θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς». (Ψαλμός 145:20) Στην απελπιστική κατάσταση των «εκλεκτών» και του «πολλού όχλου», αυτός τους ευεργετεί, ενεργεί με τρόπο ανάλογο με την πίστη τους, την υπακοή τους, την οσιότητά τους και την αφοσίωσή τους σ’ Αυτόν. «Γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν». (Εβραίους 11:6) Έτσι σώζει τις ψυχές τους από το θάνατο που θα ήθελαν να φέρουν πάνω τους οι επίγειοι εχθροί τους. Τους σώζει από κάθε αιτία να χύνουν δάκρυα. Τους σώζει από κάθε πρόσκομμα που θα ήθελαν να προκαλέσουν οι εχθροί και που θα είχε αποτέλεσμα να πέσουν στο θάνατο. Θα υπήρχε τίποτα πιο κατάλληλο να κάνει ο Ιεχωβά για τη δικαίωση του Λόγου του και του ονόματός του και για την πλήρη συντριβή των μοχθηρών εχθρών; Όχι!

14. (α) Σε τι είδους γη θα διαφυλάξει ο Ιεχωβά εκείνους που θα σωθούν, αλλά πού αλλού επίσης θα γίνει καθαρισμός, και πώς; (β) Για να μην τους διαφύγει ο σκοπός της απελευθέρωσής τους, τι θα είναι αποφασισμένοι να κάνουν οι διαφυλαγμένοι από τον Ιεχωβά;

¹⁴ Για το υπόλοιπο των «εκλεκτών» του Θεού και τον «πολύ όχλο», αυτό σημαίνει τη διαφύλαξή τους ζωντανών στη σάρκα μέσα από τη «μεγάλη θλίψη» στην οποία ολόκληρο το τωρινό ‘σύστημα πραγμάτων’ θα εξαλειφθεί. Μπροστά τους θα απλώνεται όλη η καθαρισμένη γη. Όχι μόνο η γη θα έχει καθαριστεί απ’ όλους τους κακοποιούς μέσω της «μεγάλης θλίψης», αλλά τώρα έχει καθαριστεί και το αόρατο πνευματικό βασίλειο στην άμεση γειτονιά της γης. Με ποιο τρόπο; Με το ότι «ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς», και όλοι οι δαιμονικοί άγγελοί του πιάνονται, αλυσοδένονται, και ρίχνονται στην «άβυσσο» από την οποία είναι αδύνατον να εξαπατήσουν και να πλανήσουν τα έθνη της γης στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Μεσσία του Ιεχωβά και όλων των 144.000 «εκλεκτών». Τι μοναδική περίπτωση θα είναι αυτή για την εκδήλωση εκτίμησης! Οι λάτρεις του Ιεχωβά είχαν απειληθεί με θάνατο, αλλά, να! εδώ είναι ζωντανοί! Έτσι τώρα μπορούν να δείξουν αποφασιστικότητα για να μην τους διαφύγει ο σκοπός για τον οποίο διαφυλάχθηκαν από το θάνατο. Αφού θα έχουν διασωθεί, όπως ακριβώς και ο ψαλμωδός, θα μπορούν να λένε σαν κι αυτόν: «Θέλω περιπατεί ενώπιον του Κυρίου εν γη ζώντων». (Ψαλμός 116:9) Αυτό θα μπορούν να το κάνουν χωρίς ανησυχία, με ανάπαυση για τις ψυχές τους.

ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΤΟ «ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»

15. Έτσι, όταν αρχίζει η χιλιετής βασιλεία του Χριστού, ποια σωτηρία θα έχει επιτευχθεί στη γη, και ποιο «ποτήριον» θα αναλάβουν οι όσιοι του Θεού;

¹⁵ Έτσι όταν πρόκειται να αρχίσουν τα ένδοξα χίλια έτη της Μεσσιανικής βασιλείας πάνω σ’ όλη τη γη, ο Θεός θα έχει φέρει πραγματικά μια ‘μεγάλη σωτηρία’ για όλους τους οσίους του πάνω στη γη. Απλώς σκεφθείτε το! Αυτοί οι όσιοι έχουν απαλλαχθεί τελείως από όλους τους κακούς τόσο πάνω στη γη όσο και στο αόρατο βασίλειο γύρω στη γη. Τώρα θα μπορεί να ακολουθήσει μια διαφύλαξη αυτών των οσίων σ’ όλη τη διάρκεια της χιλιετούς Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, και οι όσιοι του «πολλού όχλου» θα είναι εκείνοι που θα διατηρηθούν ζωντανοί για πάντα πάνω στην καθαρισμένη γη. Εκτιμώντας αυτό το γεγονός οι όσιοι που θα διαφυλαχθούν θα υποκινηθούν να πουν αυτό που είπε και ο ψαλμωδός: «Τι να ανταποδώσω εις τον Κύριον διά πάσας τας ευεργεσίας αυτού τας προς εμέ; Θέλω λάβει το ποτήριον της σωτηρίας, και θέλω επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου. Τας ευχάς μου θέλω αποδώσει εις τον Κύριον, τώρα ενώπιον παντός του λαού αυτού».—Ψαλμός 116:12-14.

16. (α) Ποιος προσφέρει στους όσιους το «ποτήριον της [μεγάλης, ΜΝΚ ] σωτηρίας», και πώς; (β) Πώς πίνουν το «ποτήριον», και τι επικαλούνται;

¹⁶ Ένα ποτήρι περιέχει κάποιο ποτό για να πιει κανείς ή για να το χύσει σαν σπονδή στον Ιεχωβά Θεό. Αυτός είναι εκείνος που έδωσε στους οσίους του πάνω στη γη το «ποτήριον της σωτηρίας». Με ποιον τρόπο; Με το να τους διαφυλάξει μέσα από τη «μεγάλη θλίψη». Η μερίδα που έχουν αυτοί να πιουν είναι η «[μεγάλη, ΜΝΚ ] σωτηρία». Όλα τα έργα του σωτηρίας γι’ αυτούς τα έχει επιτελέσει ο Ιεχωβά μέσω του ουράνιου Μεσσία. Οι όσιοι δεν αρνούνται αυτό το δώρο της ‘μεγάλης σωτηρίας’ που παρατείνει τη ζωή τους πάνω στη γη μέσα στα ευλογημένα χίλια χρόνια της παγγήινης διακυβέρνησης του Μεσσία. Αυτοί το πίνουν με ευγνωμοσύνη, απολαμβάνοντας τη ζωή «εν γη ζώντων». Αλλά καθώς το κάνουν αυτό, θα επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά. Χρησιμοποιώντας το όνομά του, θα Τον επικαλεστούν μέσω του Μεσσία του για να τους ευλογεί και να τους καθοδηγεί σε όλες τους τις προσπάθειες από τώρα κι έπειτα ώστε να χρησιμοποιούν τη ζωή τους πάνω στη γη με πλήρη αρμονία με το θέλημά του. Αυτοί θα Τον ονομάζουν φανερά, δημόσια, σαν τον Θεό τους».

17. Τι θα γίνει σχετικά με οποιεσδήποτε «ευχές» που έχουν κάνει οι όσιοι του Ιεχωβά στη διάρκεια του καιρού που κινδύνευε η ζωή τους;

¹⁷ Έχουν ‘ευχές’ για να προσφέρουν σ’ Αυτόν; Δηλαδή, στη διάρκεια που η ψυχή τους κινδύνευε και ο θάνατος φαινόταν επικείμενος, έκαναν καθόλου ευχές, καμιά ιερή υπόσχεση στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού; Αν το έκαναν αυτό στην επιθυμία τους για θεία απελευθέρωση, τότε αυτές οι «ευχές» θα πρέπει να αποδοθούν από καθήκον και με αγάπη στον Ιεχωβά ο οποίος ενήργησε σε αρμονία με τις ευχές τους και τους διαφύλαξε για συνεχή ζωή πάνω στη γη. Αυτό θα το κάνουν στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά, γιατί η εκτέλεση αυτού που ευχήθηκαν θα είναι «ενώπιον παντός του λαού αυτού».

18. Για πόσο διάστημα θα το κάνει αυτό το διαφυλαγμένο υπόλοιπο των «εκλεκτών» πάνω στη γη;

¹⁸ Ακόμη και εκείνοι που ανήκουν στο υπόλοιπο των «εκλεκτών» του Θεού θα το κάνουν αυτό, όσο διάστημα αυτοί οι γεννημένοι από το πνεύμα παραμείνουν στη γη πριν φύγουν από τη γήινη σκηνή δράσης και ενωθούν ένδοξα με όλους τους άλλους από τους 144.000 συγκληρονόμους του Χριστού στον ουράνιο θρόνο του.—Εκκλησιαστής 5:2-6.a

«Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΑΥΤΟΥ»—ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ!

19. Για να απελευθερωθεί από τα δεσμά του θανάτου, με βάση ποια σχέση έκανε έκκληση ο ψαλμωδός στον Θεό; Και γιατί ήταν σωστό αυτό;

¹⁹ Ο διασωσμένος ψαλμωδός ο οποίος εκτιμούσε πάρα πολύ τα πράγματα που επηρέαζαν τα αισθήματα του Θεού του, αναφώνησε: «Πολύτιμος ενώπιον του Κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού. Ναι, Κύριε, διότι είμαι δούλος σου· είμαι δούλος σου, υιός της δούλης σου· συ έλυσας τα δεσμά μου». (Ψαλμός 116:15, 16) Ο ψαλμωδός αναφώνησε, «Ναι, Κύριε» μ’ έναν ικετευτικό παρακλητικό τρόπο. Αυτή η ικετευτική στάση ήταν η στάση που εκδήλωσε στη διάρκεια της περιόδου που κινδύνευε να πεθάνει. Τον καιρό εκείνο επικαλέστηκε τον Θεό για να λυθούν εκείνα τα δεσμά που φαίνονταν σαν να τον είχαν δέσει για θάνατο ώστε να ελευθερωθεί από το θάνατο. Ικέτευσε τον Θεό να του γίνει αυτή η χάρη με βάση το ότι ήταν δούλος του Ιεχωβά, ναι, δούλος του Ιεχωβά από δεύτερη γενιά, γιατί ήταν της «δούλης» του Ιεχωβά. Σαν να λέγαμε ο ψαλμωδός υπενθύμιζε στον Ιεχωβά την ευθύνη Του για τους δούλους του, να τους διαφυλάξει ζωντανούς. Και τώρα, αφού είχε αντιμετωπίσει θάνατο, ο ψαλμωδός μπορούσε να λέει ότι ο Ιεχωβά είχε εκπληρώσει στοργικά την ευθύνη Του.

20. (α) Με ποιο είδος ατόμων κατέταξε ο ψαλμωδός τον εαυτό του, και γιατί αυτό δεν ήταν αλαζονικό; (β) Πόσο δαπανηρό για τον Ιεχωβά θεώρησε ο ψαλμωδός το θάνατο ενός από τους «οσίους» του Ιεχωβά;

²⁰ Ο ψαλμωδός κατέταξε τον εαυτό του σαν έναν από τους «οσίους» του Ιεχωβά, όταν άφησε τη βαθιά εκτίμησή του να τον υποκινήσει να πει: «Πολύτιμος ενώπιον του Κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού». Ο ψαλμωδός δεν ήταν αλαζονικός που κατέτασσε εκεί τον εαυτό του, γιατί ο Ιεχωβά έδειξε ότι θεωρούσε τον ψαλμωδό όσιο αφού τον είχε διαφυλάξει από το θάνατο. Αντί να αφήσει τον ψαλμωδό να υποστεί θάνατο και κατόπιν να βάλει κάποιον Λευίτη ιερέα να κηρύξει κάποια ομιλία κηδείας και να πει από πάνω του «Πολύτιμος ενώπιον του Κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού», ο Ιεχωβά θεώρησε το θάνατο του ψαλμωδού τόσο δαπανηρό ώστε δεν τον άφησε να συμβεί. Έτσι λύτρωσε ‘την ψυχή του ψαλμωδού από το θάνατο’. Έτσι, ο ψαλμωδός μπορούσε τώρα να εκτιμήσει πόσο πολύτιμος είναι στον Ιεχωβά ο θάνατος ενός οσίου του. Σαν να λέγαμε, ο θάνατος του οσίου δούλου είναι πολύ μεγάλη τιμή για να πληρώσει ο Ιεχωβά. Περιλαμβάνονται πολύ σπουδαία ζητήματα για να αφήσει ο Ιεχωβά να συμβεί θάνατος.

21. (α) Μετά τη «μεγάλη θλίψη», τι θα υποκινηθούν να πουν οι όσιοι με ορθή εκτίμηση των αξιών λόγω της διαφύλαξής τους; (β) Πώς ο θάνατός τους υπήρξε υπερβολικά δαπανηρός για να τον επιτρέψει ο Ιεχωβά Θεός σχετικά με την κυριαρχία Του;

²¹ Αφού η ζωή των «εκλεκτών» και του «πολλού όχλου» θα έχει διαφυλαχθεί μέσα από όλη τη «μεγάλη θλίψη», θα υποκινηθούν και αυτοί με τη σωστή εκτίμηση των αξιών να διακηρύξουν: «Πολύτιμος ενώπιον του Κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού». (Ψαλμός 116:15) Θα εκτιμήσουν ότι ο Ιεχωβά θεώρησε υπερβολική δαπάνη να επιτρέψει το θάνατό τους να συμβεί στη διάρκεια της «μεγάλης θλίψης» στα χέρια των εχθρών τους, θρησκευτικών και κοσμικών. Γι’ Αυτόν το ν’ αφήσει αυτούς τους εχθρούς να θριαμβεύσουν πάνω τους και να τους εξαλείψουν από το πρόσωπο της γης θα ήταν μια κηλίδα πάνω στην παγκόσμια διακυβέρνησή του στον ουρανό και στη γη. Αυτός είναι ο Δημιουργός της γης και τη δημιούργησε για εκείνους που είναι όσιοι σ’ αυτόν. Αν δεν είναι σε θέση να διαφυλάξει τους οσίους του πάνω στη γη ακόμη και κάτω από τη σκληρότερη, την πιο διαβολική επίθεση από τους αντιθεϊκούς εχθρούς, θα έδειχνε ότι οι εχθροί ήταν πιο δυνατοί από αυτόν και ότι είχαν το δικαίωμα να λένε ποιοι θα ζουν για πάντα πάνω στη γη. Η εξάλειψη των οσίων του από τους εχθρούς του στη διάρκεια της «μεγάλης θλίψης» θα έθετε σε αμφισβήτηση τη διακυβέρνησή του για τη γη, και μάλιστα, θα έθετε σε αμφισβήτηση ολόκληρη την παγκόσμια κυριαρχία του. Γι’ αυτό δεν μπορεί να αφήσει να έρθει ο θάνατός τους τον οποίο θα προκαλούσαν οι εχθροί!

22. Γιατί ο «θάνατος των οσίων αυτού» είναι υπερβολικά δαπανηρός για τον Ιεχωβά ώστε να τον επιτρέψει όταν λάβουμε υπόψη τη λατρεία Του και τη θεμελίωση της «νέας γης»;

²² Και το σπουδαιότερο, αν επρόκειτο ν’ αφήσει ο Ιεχωβά τους επίγειους εχθρούς του να καταστρέψουν προκλητικά το υπόλοιπο των «εκλεκτών» Του και τον «πολύ όχλο» στη διάρκεια της «μεγάλης θλίψης», όχι μόνο οι εχθροί θα είχαν προσωρινά θριαμβεύσει και ο Σατανάς και οι δαιμονικοί του άγγελοι που παρακολουθούσαν θα αισθάνονταν μεγάλη ευτυχία, αλλά θα συνέβαινε και κάτι άλλο. Τι; Ο βίαιος «θάνατος» όλων των οσίων του Ιεχωβά από τη γη θα άφηνε τη γη χωρίς άτομα για να Τον λατρεύουν σαν τον μόνο ζωντανό και αληθινό Θεό. Θα άφηνε τις αυλές του μεγάλου πνευματικού ναού του, οι οποίες βρίσκονται στη γη, χωρίς λάτρεις που να προσφέρουν σ’ Αυτόν τις θυσίες αίνου, ευχαριστιών και ιερής υπηρεσίας. Επίσης θα είχε εξαλειφθεί η βάση για τη «νέα γη» κάτω από τους «νέους ουρανούς», πριν έρθει ο καιρός ν’ αρχίσουν τα χίλια χρόνια του Μεσσία του Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού! Θα μπορούσε ο Ύψιστος και Παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά ν’ αφήσει ένα τόσο σπουδαίο πράγμα να λάβει χώρα με τον αναγκαστικό «θάνατο των οσίων αυτού»; Όχι! Ο θάνατός τους κάτω από τέτοιες περιστάσεις στις οποίες περιλαμβάνεται ένα παγκόσμιο ζήτημα θα ήταν «πολύτιμος», δαπανηρός για τον Ιεχωβά. Από σεβασμό για τον Εαυτό του, αυτός ο θάνατος είναι υπερβολικά δαπανηρός για να τον επιτρέψει.

23. Τι ευκαιρία θα παράσχει η «μεγάλη θλίψη» σχετικά με την κυριαρχία και το όνομα του Ιεχωβά και την τακτοποίηση του παγκόσμιου ζητήματος, και με ποιον τρόπο;

²³ Η ερχόμενη «μεγάλη θλίψη» είναι ο καιρός για να δικαιώσει ο Παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά την παγκόσμια κυριαρχία του και για να αγιάσει το άξιο όνομά του και να αναγκάσει όλους τους εχθρούς του να μάθουν ότι Αυτός είναι ο Ιεχωβά του θεόπνευστου γραπτού Λόγου του, της Αγίας Γραφής. Για να το αποδείξει και να το υποστηρίξει αυτό θα κάνει όπως έχει με ιερότητα υποσχεθεί στον αναλλοίωτο Λόγο του, δηλαδή, θα σώσει τις ψυχές των οσίων του πάνω στη γη από το θάνατο στη διάρκεια της «μεγάλης θλίψης», όταν το παγκόσμιο ζήτημα θα τακτοποιηθεί τελικά για όλους τους μελλοντικούς αιώνες! Όπως και στην περίπτωση του υπομονετικού Ιώβ, του οποίου τη ζωή ο Ιεχωβά διαφύλαξε λόγω της ασάλευτης ακεραιότητας του Ιώβ, ο Ιεχωβά θα αποδείξει ακόμη μια φορά ότι μπορεί να θέσει όσιους ανθρώπους πάνω στη γη οι οποίοι κάτω από τη σκληρότερη δοκιμή από τον Σατανά τον Διάβολο θα κρατήσουν γερά τη γεμάτη αγάπη ακεραιότητά τους προς τον Ιεχωβά.

24. Για ποιους λόγους θα αναγνωρίσει ο Ιεχωβά αυτούς τους «οσίους» σαν δούλους του, και ποια «δεσμά» θα λύσει γι’ αυτούς στον κρίσιμο καιρό;

²⁴ Ασφαλώς ο Ιεχωβά θα αναγνωρίσει το υπόλοιπο των «εκλεκτών» Του και τον «πολύ όχλο» σαν δούλους του εφόσον αυτοί Τον έχουν εκλέξει σαν Θεό τους και τους έχει εξαγοράσει μέσω του εξιλεωτικού αίματος του Αρχιερέα του, του Ιησού του Μεσσία. Στον κρίσιμο καιρό ο Ιεχωβά θα ακούσει τις θερμές εκκλήσεις τους σ’ αυτόν και θα λύσει τα «δεσμά» του βίαιου θανάτου που οι εχθροί του Ιεχωβά και της Μεσσιανικής του βασιλείας προσπαθούν να δέσουν σφιχτά γύρω τους. Τι μόνιμη αιτία θα είναι αυτό ώστε ποτέ να μην ξεχάσουν ότι είναι υπηρέτες του ουράνιου Ιδιοκτήτη τους και του Ύψιστου Κυρίου, του Ιεχωβά!

ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ!

25. Με ποια λόγια τελείωσε ο ψαλμωδός τον Ψαλμό 116, με αίσθημα χρέους για τον Ιεχωβά;

²⁵ Για όλη αυτή τη θεία παρ’ αξία καλοσύνη, οφείλονται ευχαριστίες στον Μεγάλο Διαφυλαχτή και Σωτήρα από το θάνατο. Ο ψαλμωδός ξεχείλισε από ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης, ώστε τελείωσε τον ωραίο του ψαλμό, λέγοντας: «Εις σε θέλω θυσιάσει θυσίαν αινέσεως και το όνομα του Κυρίου θέλω επικαλεσθή. Τας ευχάς μου θέλω αποδώσει εις τον Κύριον, τώρα έμπροσθεν παντός του λαού αυτού· εν ταις αυλαίς του οίκου του Κυρίου, εν μέσω σου, Ιερουσαλήμ. Αλληλούια [Αινείτε τον Γιαχ, ΜΝΚ ]».—Ψαλμός 116:17-19.

26. (α) Πώς ο συνθέτης του Ψαλμού 116 δεν άφησε άγνωστο τον Θεό τον οποίο λάτρευε; (β) Πώς αυτός ο ψαλμωδός επιθυμούσε να εκφράσει τις ευχαριστίες του στον Θεό του και να προτρέψει το λαό να προσφέρει αίνο;

²⁶ Ο ψαλμωδός, όποιος και αν ήταν, ήταν ένας λάτρης του Θεού του οποίου το όνομα εμπνεύστηκε να χρησιμοποιήσει δεκαπέντε φορές με την πλήρη μορφή του στον ψαλμό του, ξεσπώντας τελικά με την αναφώνηση, στα Εβραϊκά, «Αλληλούια», δηλαδή «Αινείτε τον Γιαχ». Ο ψαλμωδός Τον λάτρευε στο ναό Του στην άγια πόλη της Ιερουσαλήμ, και δεν είχε σημασία αν ο ναός εκείνος ήταν αυτός που χτίστηκε από τον Βασιλιά Σολομώντα ή ο ναός που χτίστηκε κατόπιν από τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ μετά την εξορία του Ισραήλ στη Βαβυλώνα. Ο ψαλμωδός που δεν κατονομάζεται επιθυμούσε να κάνει κάτι περισσότερο από το να προσφέρει απλώς μια κατ’ ιδία έκφραση ευχαριστίας στον θείο Σωτήρα του. Επιθυμούσε να προσφέρει ευχαριστίες δημόσια με θυσία στο θυσιαστήριο του Θεού στην αυλή του ναού, επικαλούμενος το όνομα του Ιεχωβά ώστε να ακούει όλος ο λαός Του εκεί. Πιθανόν αυτός να ήταν ο πρώτος που απήγγειλε αυτόν τον ψαλμό που είχε συνθέσει ο ίδιος, κάνοντάς τον έτσι μέρος αυτού που για τους Ιουδαίους ήταν το Χαλλέλ («Αίνος»), και που χρησιμοποιόταν σε ειδικές περιπτώσεις. (Ψαλμοί 113-118, 136) Πώς θα μπορούσε ο ευγνώμων ψαλμωδός να μην υποκινηθεί να παροτρύνει όλους τους λάτρεις στις αυλές του ναού να «αινούν τον Γιαχ» τελειώνοντας τον ψαλμό του με το «Αλληλούια»;

27. (α) Πώς ο συνθέτης του Ψαλμού 116 δεν ήταν ο μόνος που πρόσφερε θυσίες ευχαριστίας λόγω της διάσωσης από το θάνατο, όταν έχουμε υπόψη προηγούμενα ευγνώμονα άτομα που πρόσφεραν θυσίες; (β) Πώς αυτοί που θα επιζήσουν από το τέλος αυτού του συστήματος θα ενεργήσουν σύμφωνα μ’ εκείνο το υπόδειγμα;

²⁷ Ο ψαλμωδός δεν είναι ο μόνος που πρόσφερε θυσίες ευχαριστιών στον Ιεχωβά για τη σωτηρία του από το θάνατο. Πολλούς αιώνες προηγουμένως υπήρχαν εκείνοι που επέζησαν από τον Κατακλυσμό, ο Νώε και η οικογένειά του. Μολονότι δεν είχαν αυλή του ναού στην οποία να προσφέρουν λατρεία, ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκαναν όταν βγήκαν από την κιβωτό εκεί πάνω στο Όρος Αραράτ; Σ’ ένα νεοκατασκευασμένο θυσιαστήριο πρόσφεραν μια μεγαλειώδη θυσία ευχαριστίας στον Ιεχωβά ο οποίος τους διαφύλαξε μέσα από τον παγγήινο κατακλυσμό. (Γένεσις 8:18-22) Τι έξοχο παράδειγμα για μίμηση έθεσαν εκείνες οι οχτώ ανθρώπινες ψυχές τις οποίες ο Παντοδύναμος Θεός διαφύλαξε από το να καταστραφούν με τον «παλαιόν κόσμον» εκείνου του καιρού. Σύμφωνα μ’ εκείνο το προφητικό υπόδειγμα, μετά το ερχόμενο συγκλονιστικό τέλος του τωρινού βίαιου συστήματος, θα προσφερθούν από το υπόλοιπο των «εκλεκτών» Του και από τους συντρόφους τους, τον «πολύ όχλο», που θα έχουν επιζήσει, ευχαριστίες που θα είναι όμοιες με θυσίες, επειδή ο Ιεχωβά θα τους έχει διαφυλάξει με τη θαυματουργική Του σωτήρια δύναμη.—Ψαλμός 116:17.

28. (α) Πού θα προσφέρουν τις θυσίες τους εκείνοι που θα επιζήσουν από το τέλος αυτού του συστήματος, και με ποια φωνή θα κάνουν να αντηχήσει η γη; (β) Για πόσο διάστημα θα εργαστούν μαζί πάνω στην καθαρισμένη γη οι πνευματικοί «εκλεκτοί» και ο «πολύς όχλος»;

²⁸ Στις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά αυτοί που θα επιζήσουν από τη μεγαλύτερη θλίψη της ανθρωπότητας στη διάρκεια της ιστορίας θα προσφέρουν τις θυσίες τους ευχαριστίας καθώς θα εισέρχονται στην ευλογητή χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Σε μια έκσταση χαράς και ευφροσύνης θα κάνουν ολόκληρη τη γη να αντηχεί από την ασυγκράτητη κραυγή τους, «Αλληλούια». Τι ευφροσύνη θα αισθάνεται κανείς να είναι ζωντανός εκείνο τον καιρό, ειδικά αφού θα έχει μόλις γλιτώσει από τα δόντια του θανάτου! Με αμοιβαία αγάπη, όμοια μ’ εκείνη που υπήρχε ανάμεσα στον Δαβίδ και στον όσιο φίλο του Ιωνάθαν, το υπόλοιπο των «εκλεκτών» του Ιεχωβά και το όσιο ‘μεγάλο πλήθος’ θ’ αρχίσουν να εργάζονται ειρηνικά μαζί κάτω από τους «νέους ουρανούς» της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. (2 Πέτρου 3:13) Πλάι-πλάι θα εξακολουθήσουν να εργάζονται μαζί πάνω στην καθαρισμένη γη ως τον κατάλληλο καιρό του Θεού για να καλέσει το υπόλοιπο των γεννημένων από το πνεύμα «εκλεκτών» Του στους θρόνους τους με τον Βασιλιά Ιησού Χριστό στην «επουράνιον Ιερουσαλήμ». Το πώς αυτή η αναχώρηση αυτού του πνευματικού υπολοίπου θα επιτελεστεί δεν είναι γνωστό από τις Γραφές. Αλλά οι «εκλεκτοί» γνωρίζουν ότι πρέπει να είναι πιστοί μέχρι το θάνατό τους στη σάρκα, με ελπίδα ουράνιας ανάστασης.—Αποκάλυψις 2:10· Ρωμαίους 6:5· Εβραίους 12:22.

29. (α) Μετά την αναχώρηση του πνευματικού υπολοίπου, τι θα εξακολουθήσει να κάνει ο «πολύς όχλος» για το καλό της καθαρισμένης γης; (β) Με την επιστροφή ποιων θα γίνει συναρπαστική η χαρά τους;

²⁹ Ωστόσο, οι ευλογίες του Ιεχωβά δε θα εγκαταλείψουν τον «πολύ όχλο» των λάτρεών του που θα έχει μείνει στη γη στις αυλές του πνευματικού ναού του. Κάτω από την ουράνια Μεσσιανική κυβέρνηση αυτοί θα συνεχίσουν το έργο να ντύσουν την καθαρισμένη γη με την ομορφιά ενός Παράδεισου Τέρψης. Τι συναρπαστική χαρά θα έχουν καθώς θα προχωρεί η ανάσταση των επίγειων νεκρών, για να δοθεί σ’ εκείνους που θα βγουν από τους τάφους η πολύτιμη ευκαιρία να αποκτήσουν αιώνια ζωή πάνω σε μια Παραδεισένια γη κάτω από την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά!

30. (α) Μέσω τίνος πράγματος βλέπουμε τώρα την ένδοξη σκηνή, και μέσω ποιου έργου τίθεται μπροστά στους κατοίκους της γης η προοπτική να είναι παρόντες σ’ εκείνη τη σκηνή; (β) Γιατί υπάρχει δικαιολογημένη αιτία να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να ζήσουμε όλοι μας εκείνη την προοπτική;

³⁰ Μέσα στο λαμπρό φως που ρέει τώρα από τον προφητικό Λόγο του Θεού μπορούμε να δούμε με τα μάτια της πίστης εκείνη την ένδοξη σκηνή. Και πόσο έξοχο είναι να σκεφτόμαστε ότι ένας «πολύς όχλος» από εκείνους που τώρα ζητούν να λατρεύουν και να υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού θα διαφυλαχθεί ζωντανός μέσα από την ερχόμενη «μεγάλη θλίψη» για να είναι εδώ ακριβώς πάνω στη γη όταν θα πραγματοποιηθεί εκείνη η σκηνή! Τι συγκινητική προοπτική! Αυτή η προοπτική τίθεται τώρα μπροστά στους κατοίκους της γης με το κήρυγμα «τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη», πριν έρθει το τέλος αυτού του συστήματος. (Ματθαίος 24:14) Πόσο αξίζει αυτή ώστε καθένας μας να καταβάλλει τις καλύτερες προσπάθειές του για να τη ζήσει, με πίστη και εκτίμηση για τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος βάζει μπροστά μας μια τόσο ελκυστική προοπτική! Υπάρχει δικαιολογημένη αιτία για καθέναν εκζητητή της αιώνιας ζωής με ευτυχία να καταβάλλει αυτές τις προσπάθειες τώρα, αφού «η χιλιετής βασιλεία του Θεού έχει πλησιάσει».

[Υποσημείωση]