Η Διάδοσις του Ευαγγελίου Καρποφορεί Παγκοσμίως
1. Ποιο ήταν το πιο ανατριχιαστικό γεγονός του πρώτου αιώνος μ.Χ. και προτού γίνη γνωστό σ’ όλον τον κόσμο, τι είχε κηρυχθή σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο;
ΣΤΟΝ πρώτον αιώνα από τον οποίον άρχισε η χρονολόγησις της Εποχής μας, το πιο ανατριχιαστικό γεγονός ήταν, όχι η πυρπόλησις της Ρώμης στο έτος 64 μ.Χ., αλλά η πολιορκία και καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο έτος 70 μ.Χ. Ο Ρωμαίος Στρατηγός Τίτος ανταμείφθηκε για την εξέχουσα νίκη του κατά της ισχυρά ωχυρωμένης πόλεως, με μια πομπή νίκης όταν επέστρεψε στη Ρώμη το έτος 71 μ.Χ., και στήθηκε μια θριαμβευτική αψίς προς τιμήν του. Εν τούτοις, ο αιματηρός πόλεμος κατά των στασιαστών Ιουδαίων δεν ετελείωσε παρά μόνον όταν κατελήφθη το τελευταίο Ιουδαϊκό οχυρό, το φρούριο της Μασάδας που δεσπόζει της Νεκράς Θαλάσσης, στο έτος 73 μ.Χ. Αυτό επέφερε μεγάλη αισχύνη, μομφή και εξουθένωσι στους ανά τον κόσμον Ιουδαίους από τους οποίους δεκάδες χιλιάδων πωλήθηκαν ως δούλοι. Εν τούτοις, χρόνια πριν αυτό το θλιβερό γεγονός για τους περιτετμημένους Ιουδαίους γίνη γνωστό σ’ όλον τον κόσμον, το ευαγγέλιο μιας αιώνιας χαράς είχε διαδοθή σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Ήταν το ευαγγέλιο της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, μιας βασιλείας που δεν εξαρτάται από την επίγεια Ιερουσαλήμ.
2. (α) Ποιοι ήσαν οι φορείς αυτού του ευαγγελίου εκείνον τον πρώτο αιώνα μ.Χ.; (β) Πόσο ευρεία διάδοσι είχε η Χριστιανοσύνη από την ανατολή ως τη δύσι, πριν από την πυρπόλησι της Ρώμης;
2 Ποιοι ήσαν οι φορείς αυτού του ευαγγελίου τον πρώτον εκείνον αιώνα μ.Χ.; Δεν ήσαν οι φυσικοί περιτετμημένοι Ιουδαίοι που θεωρούσαν την Ιερουσαλήμ ως το θρησκευτικό τους κέντρον. Αντιθέτως, ήσαν εκείνοι που είχαν συκοφαντηθή από τον Αυτοκράτορα Νέρωνα για την πυρπόλησι της Ρώμης, δηλαδή οι φιλήσυχοι και αβλαβείς ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, που είχαν ονομασθή «Χριστιανοί» για πρώτη φορά στη Συριακή πόλι της Αντιοχείας. (Πράξ. 11:26) Τότε οι Χριστιανοί εκείνοι μαθηταί περιελάμβαναν χιλιάδες Ιουδαίους πιστούς, όπως ήταν οι Χριστιανοί απόστολοι Σίμων Πέτρος και Παύλος. Πριν από την πυρπόλησι της Ρώμης ο απόστολος Πέτρος ευρίσκετο στη Βαβυλώνα της Μεσοποταμίας, απ’ όπου έγραψε στους Χριστιανούς της Μικράς Ασίας. Ο απόστολος Παύλος ευρίσκετο, τουλάχιστον στα πρώτα δύο χρόνια της παραμονής του στη Ρώμη της Ιταλίας, υπό κράτησιν σ’ ένα σπίτι και περίμενε να εκδικασθή η έκκλησίς του για να υπερασπίση τη Χριστιανοσύνη ενώπιον του Αυτοκράτορος Νέρωνος. (1 Πέτρ. 5:13· Πράξ. 28:30, 31) Από τη Βαβυλώνα, κοντά στο ανατολικό όριο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έως τη Ρώμη ήταν μια απόστασις περίπου δύο χιλιάδων μιλίων. Σημαντική διάδοσις της Χριστιανοσύνης!
3, 4. (α) Πριν από την επιστολή του Παύλου στον Κολοσσαείς, πώς είχε εισχωρήσει η αλήθεια βαθιά μέσα στην Αφρική καθώς και αλλού; (β) Σύμφωνα με την επιστολή του Παύλου, σε ποια έκτασι είχε καρποφορήσει το ευαγγέλιο;
3 Με την προσηλύτισι του Αιθίοπος ευνούχου της Βασιλίσσης Κανδάκης από τον ευαγγελιστή Φίλιππο, η Χριστιανοσύνη είχε εισχωρήσει πολύ προς νότον, έως κάτω στην Αιθιοπία νοτίως της Αιγύπτου. (Πράξ. 8:26-39) Έτσι, το ευαγγέλιον της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού εισχωρούσε βαθιά μέσα στην Αφρική, την Ασία και την Ευρώπη. Μεταξύ των Χριστιανών, στους οποίους έγραψε ο απόστολος Πέτρος την πρώτη καθολική επιστολή του σε πέντε επαρχίες της Μικράς Ασίας, υπήρχαν Χριστιανοί στις Κολοσσές, στη Λαοδίκεια και στην Ιεράπολι της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας. (1 Πέτρ. 1:1) Κατά τον χρόνο της καθολικής επιστολής του Πέτρου, ο απόστολος Παύλος έγραψε κατ’ ευθείαν στη Χριστιανική εκκλησία των Κολοσσών και ανέφερε σ’ αυτούς την επιστολή του προς την εκκλησία της Λαοδικείας. (Κολ. 4:16) Σ’ αυτή την εκκλησία των Κολοσσών μίλησε ο Παύλος ‘για τον λόγον της αληθείας του ευαγγελίου’ σ’ όλον τον κόσμον, κι αυτό έγινε χρόνια πριν έλθη το τέλος της επιγείου Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ. Μαζί με αυτό το ευαγγέλιο ήλθε και μια ελπίδα σ’ εκείνους που εδέχοντο το ευαγγέλιο, και σχετικά με αυτό έγραψε ο Παύλος, λέγοντας:
4 «Διά την ελπίδα την αποτεταμιευμένην διά σας» εν τοις ουρανοίς· την οποίαν προηκούσατε εν τω λόγω της αληθείας του ευαγγελίου, το οποίον ήλθεν εις εσάς, καθώς και εις όλον τον κόσμον· και καρποφορεί, καθώς και εις εσάς, αφ’ ης ημέρας ηκούσατε και εγνωρίσατε την χάριν του Θεού εν αληθεία.»—Κολ. 1:4-6.
5. Στο εδάφιο Κολοσσαείς 1:23, πώς ετόνισε ο Παύλος την κήρυξι του ευαγγελίου σε όλον τον κόσμον;
5 Το ότι η ελπίς της ουράνιας βασιλείας του Θεού είχε διαδοθή σε όλον τον κόσμο τονίζεται από τον Παύλο όταν λέγη παρακάτω στην επιστολή του στους Κολοσσαείς: «Εάν επιμένητε εις την πίστιν τεθεμελιωμένοι και στερεοί, και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν· του οποίου εγώ ο Παύλος έγεινα υπηρέτης.»—Κολ. 1:23.
6. (α) Ποιοι ήσαν διάκονοι του ευαγγελίου εκτός από τον Παύλο; (β) Πώς εκείνοι οι διάκονοι είχαν μέρος στη διάδοσι της ελπίδος του ευαγγελίου στους άλλους;
6 Ο απόστολος Παύλος δεν ήταν ο μόνος διάκονος του ευαγγελίου τότε. Όλοι οι πιστοί Χριστιανοί του πρώτου εκείνου αιώνος ήσαν διάκονοι, περιλαμβανομένου και του μαθητού Επαφρά των Κολοσσών, ο οποίος επισκέφθηκε τον Παύλο στη διάρκεια του περιορισμού του στο σπίτι της Ρώμης. (Κολ. 1:7, 8· 4:12, 13) Όλοι αυτοί οι διάκονοι του ευαγγελίου είχαν μέρος στη διάδοσι της ελπίδος των σε άλλους όχι αντιγράφοντας ιδιαίτερα με το χέρι τις θεόπνευστες αφηγήσεις των ευαγγελίων για τη ζωή του Χριστού και τις επιστολές που είχαν γραφή από τους θεόπνευστους μαθητάς του, αλλά κυρίως προφορικώς, κηρύττοντας σε όλους τους ακροατάς και δίνοντας προφορική διδασκαλία σε όλους τους ενδιαφερομένους. Μπορούμε να φαντασθούμε την ποσότητα του έργου που έκαμαν οι εργάται κάτω από εκείνες τις περιστάσεις του πρώτου αιώνος. Εκείνοι οι Χριστιανοί διάκονοι, είχαν τα μόνα αγαθά νέα που μπορούσαν να πουν στον κόσμο του πρώτου αιώνος. Δεν σιωπούσαν για τη Βασιλεία, αλλά μιλούσαν πάρα πολύ γι’ αυτήν.
7. (α) Επειδή ο «σπόρος» του ευαγγελίου δεν είχε σπαρή σε άγονο έδαφος, τι συνέβη στην εκκλησία των Κολοσσαέων και σε άλλες εκκλησίες; (β) Επειδή το ευαγγέλιο, όπως λέγεται αληθινά, καρποφορούσε, τι επετεύχθη μέσα σε τριάντα χρόνια από τότε που άρχισε να κηρύττη ο Ιησούς;
7 Ο «σπόρος» του ‘λόγου της βασιλείας’ που είχε λεχθή σ’ αυτούς δεν έπεσε σε άγονη γη. Αλλά από την καλή γη των καλών και ειλικρινών καρδιών φύτρωσε μια βλάστησις που έφερε σπόρο σαν εκείνον που είχε σπαρθή. Ακολούθησε ο πολλαπλασιασμός του σπόρου του ευαγγελίου της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού με το κήρυγμά του σε όλους τους άλλους που ήσαν σε απόστασι που μπορούσαν ν’ ακούσουν. Έτσι, ακριβώς όπως παρετήρησε ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς των Κολοσσών, ο ‘λόγος της αληθείας του ευαγγελίου, το οποίον ήλθεν και εις εσάς, καθώς και εις όλον τον κόσμον και καρποφορεί, καθώς και εις εσάς.’ (Κολ. 1:5, 6) Ο ‘λόγος της αληθείας του ευαγγελίου’ έφερνε καρπό και ηύξανε όχι μόνο μέσα στην εκκλησία των Κολοσσών, αλλά και σε όλες τις άλλες εκκλησίες της Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Ο «σπόρος» τον οποίον παρήγαγαν χρησιμοποιήθηκε για τη σπορά του αγγέλματος της Βασιλείας στις καρδιές των άλλων. Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, ότι μέσα σε τριάντα χρόνια, αφότου ο Ιησούς Χριστός άρχισε να σπέρνη τον σπόρο με το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού, αυτή η μαρτυρία της Βασιλείας φέρθηκε σε ‘όλη την οικουμένη’!—Ματθ. 4:12-17· 24:14.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΜΟΙΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ;
8. Πόσο μεγάλη είναι η δύναμις αυξήσεως ενός σπόρου που σπείρεται σε γόνιμο έδαφος, και έχασε τη δύναμι της αυξήσεως ο σπόρος του ‘λόγου του Θεού’ σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα;
8 Η δύναμις αυξήσεως ενός σπόρου που εσπάρη σε γόνιμο έδαφος είναι καταπληκτικά μεγάλη. Ο «σπόρος» του ‘λόγου της βασιλείας’ κατέπληξε τον κόσμο με τη δύναμί του τότε πριν από δεκαεννέα αιώνες. Μήπως εκείνος ο σπόρος του ‘λόγου του Θεού’ έχασε τη δύναμί του σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα; Αυτό δεν έπρεπε να συμβή, ούτε και συμβαίνει! Εκείνο που είχε γραφή στους εκχριστιανισμένους Εβραίους πριν από δεκαεννέα αιώνες παραμένει αληθινό και σήμερα: «Ο λόγος του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν.»—Εβρ. 4:12.
9. (α) Μήπως το πέρασμα του χρόνου εμείωσε τη δύναμι αναπτύξεως του «σπόρου» του λόγου του Θεού; (β) Γιατί εξετάζομε εδώ την αύξησι των μελών του Χριστιανικού κόσμου;
9 Ο χρόνος δεν ελάττωσε τη δύναμι της αναπτύξεώς του. Τι έχομε να δείξωμε γι’ αυτό το γεγονός της αυξήσεως; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η θρησκευτική επικράτεια η γνωστή ως Χριστιανικός κόσμος; Σύμφωνα με τους δημοσιευμένους υπολογισμούς των εκκλησιαστικών μελών του Χριστιανικού κόσμου, ύστερ’ από ένα αποκορύφωμα στη δεκαετία του 1960, ο Χριστιανικός κόσμος υπέστη μια προσωρινή πτώσι σε αριθμό μελών κατά δεκάδες εκατομμυρίων. Αλλά τώρα ο τελευταίος υπολογισμός δίνει στον Χριστιανικό κόσμο ένα νέο αποκορύφωμα από 985.363.400 μέλη.—Βλέπε Παγκόσμιον Ημερολόγιον και Βιβλίον Γεγονότων 1973, σελ. 343, στον τίτλο «Ο Θρησκευτικός Πληθυσμός του Κόσμου» (στην Αγγλική).
10, 11. (α) Ποιο ερώτημα εγείρεται για την αύξησι του Χριστιανικού κόσμου και μήπως η αριθμητική αύξησις αποδεικνύει ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν βρίσκεται στις ‘έσχατες ημέρες’ του; (β) Ποιες συνθήκες που προελέχθησαν από τον Παύλο για τις ‘έσχατες ημέρες’ μπορεί ν’ αποτελούν την αιτία των θρησκευτικών δυσχερειών του Χριστιανικού κόσμου;
10 Πρέπει να ομολογήσωμε ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν παρακμάζει ως προς τον αξιούμενο αριθμό μελών. Αυξάνει, όμως, επίσης και η ποιότης των μελών του σε πνευματικότητα, για να παράγη πιο γνησίους Χριστιανούς; Ας τους παραβάλωμε με την ποιότητα των Χριστιανών των Κολοσσών, στους οποίους ο Παύλος ένοιωσε την ανάγκη να γράψη αυθόρμητα. Εκείνοι οι Κολοσσαείς Χριστιανοί ήσαν πολύ διαφορετικοί απ ό,τι θα ήσαν πολλοί που θα ισχυρίζονταν ότι υπηρετούν τον Θεό πολύ αργότερα, στις ‘έσχατες ημέρες.’ Το ότι ο Χριστιανικός κόσμος, ύστερ’ από δεκαέξη αιώνων ύπαρξι, αυξάνει, δεν αναιρεί το γεγονός ότι βρίσκεται στις ‘έσχατες ημέρες’ του. Το ότι βρίσκεται σε ‘καιρούς κακούς’ δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθή. Ποια προείπε ο απόστολος Παύλος ότι θα ήταν η αιτία τούτου, και είναι αυτός ο λόγος των θρησκευτικών δυσχερειών του Χριστιανικού κόσμου; Ο Παύλος είπε:
11 «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.»—2 Τιμ. 3:1-5.
12, 13. (α) Πώς λοιπόν παραβάλλεται πνευματικά ο Χριστιανικός κόσμος με την αρχαία εκκλησία των Κολοσσών; (β) Πώς εξηγεί ο Χριστιανικός κόσμος ότι η Κυριακή Προσευχή θα εκπληρωθή ως προς την ουράνια βασιλεία του Πατρός;
12 Κανένας δεν μπορεί ν’ αρνηθή ότι αυτή η προφητική περιγραφή εξηγεί τον λόγο για τον οποίον ο Χριστιανικός κόσμος σήμερα έχει δυσχέρειες, ύστερ’ από δεκαέξη αιώνων αριθμητική αύξησι. Με το να έχη εκπληρωθή σ’ αυτόν η θεόπνευστη αυτή προφητεία, ο Χριστιανικός κόσμος αποδεικνύεται ότι είναι εκ διαμέτρου αντίθετος από ό,τι ήταν η εκκλησία των Κολοσσών. Σε όλους αυτούς τους αιώνες ο Χριστιανικός κόσμος τακτικά προσηύχετο την Κυριακή Προσευχή, όπως την ονομάζει. Η υποδειγματική αυτή προσευχή, όπως ελέχθη από τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν στην επί του Όρους Ομιλία του, αρχίζει ως εξής: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Ο Χριστιανικός κόσμος σήμερα εξηγεί αυτή την έλευσι της βασιλείας του ουράνιου Πατρός ότι γίνεται με την εγκαθίδρυσι της βασιλείας στις καρδιές των πιστών, όπως είπε ο Δόκτωρ Άνταμ Κλαρκ σχολιάζοντας το εδάφιο του Ματθαίου 6:10:
13 «Όταν η βασιλεία της δικαιοσύνης, της ειρήνης και της χαράς εγκατασταθή στην καρδιά με το άγιο πνεύμα, τότε προβλέπεται πλήρως ότι θα γίνεται το θείον θέλημα.»—Σχόλια, Τόμος 5, σελίς 86, στήλη 1.
14. (α) Αφού η αύξησις του Χριστιανικού κόσμου υστερεί από εκείνη του παγκοσμίου πληθυσμού, πώς ο κλήρος του εξηγεί την έλευσι της βασιλείας; (β) Πώς οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι μέσα σε τριάντα χρόνια εγείρουν ένα ερώτημα για την έλευσι της βασιλείας ως προς τον Χριστιανικό κόσμο;
14 Για πολύν καιρό υπήρχε η σκέψις ότι η βασιλεία του Θεού θα ήρχετο με τη μεταστροφή όλων των ανθρώπων στο να γίνουν εκκλησιαστικά μέλη του Χριστιανικού κόσμου. Αλλά τώρα που ο Χριστιανικός κόσμος υστερεί απέναντι της αυξήσεως του πληθυσμού, οι κληρικοί λέγουν ότι η έλευσις της βασιλείας είναι μόνο στις καρδιές εκείνων που πιστεύουν. Δεν διδάσκουν ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού θ’ αντιταχθή στο παρόν κοσμικό σύστημα πραγμάτων και θα το καταστρέψη και κατόπιν θα διακυβερνήση σαν μια πραγματική κυβέρνησις τους κατοίκους της γης και θα γεμίση όλη τη γη με δικαιοσύνη και ειρήνη και ευτυχία για πάντα. (Δαν. 2:44· 7:13, 14) Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το αγαθόν.» Και: «Όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.» (Λουκ. 6:45· 12:34) Αλλά που είναι η ένδειξις ότι η βασιλεία του Θεού ιδρύθηκε έστω και στις καρδιές των εκκλησιαστικών μελών του Χριστιανικού κόσμου και ότι οι καρδιές των είναι στη βασιλεία του Θεού ως θησαυρό τους; Μήπως οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι που έγιναν μέσα στα τριάντα δύο χρόνια του εικοστού αυτού αιώνος αποτελούν ένδειξι ότι η θεία «βασιλεία της δικαιοσύνης, της ειρήνης και της χαράς» εγκαταστάθηκε με το άγιο πνεύμα στις καρδιές των εκατοντάδων εκατομμυρίων εκκλησιαστικών μελών του Χριστιανικού κόσμου;
15. (α) Μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων, ποια οργάνωσις ήταν ο «θησαυρός» του Χριστιανικού κόσμου; (β) Τι κάνει ο διάδοχος της Κοινωνίας των Εθνών για την άμιλλα των εξοπλισμών;
15 Στη διάρκεια των είκοσι ετών μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων η Κοινωνία των Εθνών για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια αποτελούσε τον «θησαυρό» του Χριστιανικού κόσμου, διότι οι εκκλησίες των είπαν: Η Κοινωνία των Εθνών είναι «η πολιτική έκφρασις της Βασιλείας του Θεού στη γη.» Αλλά πού είναι η Κοινωνία των εθνών σήμερα; Και τι κάνει ο διάδοχός της, τα Ηνωμένα Έθνη για ν’ αναχαιτίσουν τη διεθνή άμιλλα των εξοπλισμών για στρατιωτική υπεροχή σ’ ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που απειλεί την ύπαρξι όλης της ανθρωπότητος; Η κατασκευή φονικωτέρων όπλων δίνει την απάντησι.
16. Έρχεται πραγματικά η βασιλεία του Θεού παρά την κατάστασι του Χριστιανικού κόσμου, και πώς λέγεται αυτό σήμερα σε όλη την ανθρωπότητα;
16 Ολ’ αυτά αποδεικνύουν ότι η βασιλεία του Θεού δεν έχει εγκατασταθή στις καρδιές των κληρικών και των εκκλησιαστικών μελών του Χριστιανικού κόσμου και ότι δεν έχει έλθει στις καρδιές τους. Η βασιλεία του Θεού δεν αναμένεται να έλθη μ’ αυτόν τον τρόπο, και δεν θα έλθη έτσι. Εν τούτοις η βασιλεία του Θεού με τον Χριστό έρχεται σε απάντησι της Κυριακής προσευχής, και αυτή η θεοκρατική κυβέρνησις είναι τώρα πραγματικά πολύ κοντά, «επί θύραις.» Αυτό λέγεται σήμερα σε όλη την ανθρωπότητα με το «ευαγγέλιον της βασιλείας», που είχε προφητεύσει ο Ιησούς Χριστός ότι θα εκηρύττετο σε όλη την οικουμένην προς μαρτυρίαν σε όλα τα έθνη προτού έλθει το τέλος. (Ματθ. 24:14) Αυτό το ευαγγέλιο, ο ‘λόγος της βασιλείας’ σπείρεται σαν σπόρος σε όλη τη γη, σε 208 χώρες και νήσους και καρποφορεί το ίδιο όπως και στις ημέρες του αποστόλου Παύλου όπως είπε ο Παύλος στη Χριστιανική εκκλησία των Κολοσσών ότι ‘το ευαγγέλιον καρποφορεί σ’ όλον τον κόσμο καθώς και εις εσάς.’ (Κολ. 1:6) Μέσα και έξω από τον Χριστιανικό κόσμο σπείρεται αυτός ο σπόρος του ευαγγελίου.
17. (α) Αν όχι η βασιλεία, τι είναι αυτό που εγκαθίσταται στις καρδιές των ανθρώπων και πώς; (6) Όπως στις ημέρες του Παύλου, πώς γίνεται η ‘καρποφορία και η αύξησις’ του ευαγγελίου εις πείσμα του Χριστιανικού κόσμου;
17 Όσο για τη σχέσι μεταξύ της βασιλείας του Θεού και της ανθρώπινης καρδιάς, δεν είναι η βασιλεία, αλλά ο σπόρος του ευαγγελίου της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού που έρχεται μέσα στην καρδιά. Αυτός ο «σπόρος» εγκαθίσταται εκεί κάνοντας ρίζα και φέροντας καρπό. Αυτός ο «σπόρος» σπείρεται με το κήρυγμα του ευαγγελίου σε όλους εκείνους που τον ακούουν και τον δέχονται. Αυτός ο σπόρος του ευαγγελίου καρποφορεί κάνοντας το στόμα να μιλή από το περίσσευμα της καρδιάς εκείνων στων οποίων τις καρδιές φυτεύθηκε ο σπόρος. Έτσι, το φύτευμα του «σπόρου» κάνει όλους εκείνους στην ευνοϊκή καρδιά των οποίων σπάρθηκε ο σπόρος να γίνουν νέοι κήρυκες των αγαθών νέων, δηλαδή του ευαγγελίου. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον αυξάνει ο σπόρος του ευαγγελίου με το κήρυγμα του ευαγγελίου από ολοένα περισσότερους κήρυκες της Βασιλείας. Και ενώ ο Χριστιανικός κόσμος προσπαθεί να παρεμποδίση τη σπορά του σπόρου της Βασιλείας στις καρδιές των ανθρώπων, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν να σκορπίζουν τον σπόρο του ευαγγελίου σε όλον τον κόσμο. Ομοίως, όπως ακριβώς στις ημέρες του αποστόλου Παύλου, η καρποφορία και η αύξησις έγινε παγκοσμίως, παρά την αντίδρασι του Χριστιανικού κόσμου.
ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ
18. Τι παρήγαγε η σπορά του «σπόρου» εκτός από την αύξησι των διαγγελέων της βασιλείας, και συνεπώς ποιες ιδιότητες διακρίνουν σήμερα τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά;
18 Αυτή η σπορά του σπόρου του ευαγγελίου της βασιλείας έχει καρποφορήσει με αφθονία και αυξηθή περισσότερο από το να παραγάγη απλώς και άλλους κήρυκας της Βασιλείας. Είχε και μια άλλη σχετική καρποφορία στις καρδιές εκείνων που έχει σπαρθή ο σπόρος και που διακηρύττουν τη Βασιλεία. Παρήγαγε το αντίθετο από εκείνο που προείπε ο απόστολος Παύλος για τον Χριστιανικό κόσμο στην επιστολή 2 Τιμόθεον 3:1-5. Παρήγαγε τα ίδια πράγματα που είχε παραγάγει στις καρδιές και στη ζωή της Χριστιανικής εκκλησίας των Κολοσσών, στην οποία ο Παύλος έγραψε την επιστολή του. Παρήγαγε τις Χριστιανικές ιδιότητες που μνημονεύει ο Παύλος στην επιστολή του, δηλαδή, αγάπη, ελπίδα και πίστι. Οι θαυματουργικές δυνάμεις και ικανότητες που διέκριναν την αληθινή Χριστιανική εκκλησία θα παρήρχοντο μετά τον θάνατο των Χριστιανών αποστόλων, αλλά ο Παύλος είπε, «τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη.» (1 Κορ. 13:13) Αυτά είναι εκείνα που μένουν, όχι στον πολεμόπληκτο Χριστιανικό κόσμο, αλλά στους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Τους διακρίνει πίστις, ελπίς, αγάπη.
19. (α) Τι είχε να γράψη ο Παύλος για την πίστι, την αγάπη και την ελπίδα της εκκλησίας των Κολοσσών; (β) Ποιο είδος αγάπης υποκινεί τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά ν’ ανοίγουν τα στόματά των και να κηρύττουν;
19 Ο Παύλος είπε στους Κολοσσαείς: «Ακούσαντες την εις τον Ιησούν Χριστόν πίστιν σας, και την εις πάντας τους αγίους αγάπην, διά την ελπίδα την αποτεταμιευμένην διά σας εν τοις ουρανοίς· την οποίαν προηκούσατε εν τω λόγω της αληθείας του ευαγγελίου,. . . από Επαφρά του αγαπητού συνδούλου ημών, . . . όστις και εφανέρωσεν εις ημάς την εν Πνεύματι αγάπην σας.» (Κολ. 1:4, 5, 7, 8) Όχι η σεξουαλική, περιπαθής, σαρκική αγάπη που εχαρακτήριζε τον ειδωλολατρικό Ελληνόφωνο κόσμο της εποχής του αποστόλου Παύλου, αλλά η ‘εν πνεύματι αγάπη’—αυτή είναι εκείνη που παρήχθη από τη σπορά του ευαγγελίου στις καρδιές των σημερινών Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτή η αληθινή Χριστιανική αγάπη αποτελεί μέρος της καρποφορίας του πνεύματος του Θεού, σύμφωνα με τα λόγια του Παύλου στην επιστολή προς Γαλάτας 5:22. Αυτή η πνευματική αγάπη στην καρδιά είναι εκείνη που τους υποκινεί ν’ ανοίξουν τα στόματά των και να κηρύττουν.
20. Τι συμβαίνει, όπως προελέχθη, με την ιδιότητα της αγάπης στον Χριστιανικό κόσμο σήμερα, αλλά ποια παράκλησις του Παύλου προς τους Κολοσσαείς εκπληρώνεται σήμερα και πώς;
20 Η προφητεία του Ιησού εν σχέσει με το τέλος αυτού του κοσμικού συστήματος πραγμάτων εκπληρώνεται σήμερα στον Χριστιανικό κόσμο, δηλαδή, «επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή.» (Ματθ. 24:12) Αλλά η παράκλησις που εξέφρασε ο απόστολος Παύλος όταν έγραφε στους Κολοσσαείς εκπληρώνεται σήμερα στους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά: «Διά να παρηγορηθώσιν αι καρδίαι αυτών, ενωθέντων ομού εν αγάπη.» (Κολ. 2:1, 2) Αλλ’ αυτοί πρέπει να συνεργάζωνται με την παράκλησι του αποστόλου σ’ αυτούς, κάνοντας ό,τι έγραψε ο απόστολος στους Κολοσσαείς: «Ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι τέλειος σύνδεσμος ενότητος»—Κολ. 3:14, ΜΝΚ.
21. Πώς αυτή η αγάπη επηρεάζει τους μάρτυρας του Ιεχωβά, που προέρχονται από διάφορα έθνη στις σχέσεις των μεταξύ των;
21 Δεν είναι εκπληκτικό λοιπόν ότι και οι σημερινοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, αν και προέρχονται από ‘όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες,’ δεν αναγνωρίζουν κανένα φυλετικό ή εθνικό φραγμό μεταξύ των. Όχι μόνο δεν μάχονται μεταξύ των στις εκκλησίες των και στις γενικές συνελεύσεις, αλλά και αρνούνται ν’ αναμιχθούν σε όλους τους μη θεοκρατικούς, διεθνείς πολέμους. Τέτοιοι πόλεμοι θ’ ανάγκαζαν τους Χριστιανούς μάρτυρας μιας χώρας να φονεύουν Χριστιανούς αδελφούς των μιας άλλης χώρας.—Αποκάλ. 7:9.
22. Για ν’ αναλάβουν τέτοια πορεία σ’ αυτόν τον κόσμο σε ποια πράγματα έχουν πλήρη πίστι και πώς πρέπει να είναι σαν τους Κολοσσαείς ως προς την πίστι των;
22 Απαιτείται μεγάλη πίστις για μια τέτοια πορεία σ’ ένα πολεμόπληκτο κόσμο. Άλλα, όπως και η εκκλησία των Κολοσσών, οι μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα έχουν πλήρη πίστι στην ορθότητα των νόμων και των κανόνων διαγωγής που εκτίθενται στην Αγία Γραφή. Πιστεύουν ότι η Αγία Γραφή έχει τον Θεόν ως Συγγραφέα της και ότι είναι ένα θεοκρατικό βιβλίο, με το οποίο πρέπει αναμφισβήτητα να συμμορφώνωνται. Πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και είναι ο Κύριός των, του οποίου τους λόγους και τα παραδείγματα πρέπει ν’ ακολουθούν ανεπιφύλακτα. Για να είναι ‘άμωμοι και ανέγκλητοι ενώπιόν του,’ κάνουν όπως και οι Κολοσσαείς: ‘επιμένουν στην πίστι θεμελιωμένοι και στερεοί.’ Ο απόστολος Παύλος είπε στους Κολοσσαείς Χριστιανούς ότι έχαιρε για ‘τη σταθερότητα της εις Χριστόν πίστεώς των.’ (Κολ. 1:22, 23· 2:5) Για τον ίδιο λόγο μπορούμε να χαίρωμε για τους σημερινούς μάρτυρας του Ιεχωβά.
23. (α) Στη διάρκεια αυτού του καιρού που υπάρχουν πολλοί πολιτικοί κύριοι, σε ποιον θέτουν την πίστιν των ως Κύριόν των; (β) Τι τους ενισχύει να εγκαρτερήσουν ακόμη και σε βίαιο θάνατο σε καιρό διωγμού;
23 Υπάρχουν σήμερα πολλοί πολιτικοί κύριοι στη γη, αλλά οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά απέχουν από την κοσμική πολιτική. Γιατί; Διότι αυτοί δέχθηκαν τον Χριστό Ιησού ως Κύριον. Πολύ κατάλληλα λοιπόν υπακούουν στη συμβουλή του αποστόλου Παύλου προς τους Κολοσσαείς: «Καθώς λοιπόν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι και εποικοδομημένοι εν αυτώ, και στερεούμενοι εν τη πίστει, καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή μετά ευχαριστίας.» (Κολ. 2:6, 7· 1 Κορ. 8:5, 6) Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα στην ιστορία του εικοστού αιώνος που αποδεικνύουν ότι οι Χριστιανοί που λατρεύουν τον Ιεχωβά ως Θεό θα εμμείνουν σ’ αυτή την πίστι στον Χριστό Ιησού ως τον Κύριόν των μέχρι θανάτου, έστω και βιαίου θανάτου στα χέρια διωκτών. Η πίστις των στην ανάστασι των νεκρών τούς ενισχύει να το πράξουν αυτό. Έχουν την πίστι των Κολοσσαέων Χριστιανών, που, όπως είπε ο απόστολος Παύλος, είναι ‘πίστις στην ενέργεια του Θεού, ο οποίος ανέστησε τον Ιησούν εκ νεκρών.’—Κολ. 2:12.
24. (α) Ποιος άλλος παράγων ενίσχυσε τους Κολοσσαείς να παραμείνουν στην εύνοια του Θεού και τι έπρεπε να κάμουν σχετικά με αυτόν; (β) Γιατί ζούσαν σ’ ένα θαυμάσιο καιρό για την απόκτησι πίστεως, και γιατί αισθάνθηκαν ότι είχαν πολύ ευνοηθή;
24 Πριν από δεκαεννέα αιώνες, ω, τι «ελπίδα» είχαν πράγματι εκείνοι οι Κολοσσαείς! Ήταν ένας ζωτικός παράγων που τους βοηθούσε να παραμείνουν στην εύνοια του Θεού διά του Χριστού· και για τον δυναμικό αυτόν λόγο ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε σ’ εκείνους τους Κολοσσαείς Χριστιανούς να ‘μη μετακινούνται από την ελπίδα του ευαγγελίου το οποίον ήκουσαν και το οποίον εκηρύχθη σε όλην την κτίσιν την υπό τον ουρανόν.’ (Κολ. 1:22, 23) Οι Κολοσσαείς Χριστιανοί, πολλοί από τους οποίους ασφαλώς ήσαν προσήλυτοι από τα ειδωλολατρικά έθνη, ζούσαν σ’ ένα πολύ θαυμάσιο καιρό όταν το μυστήριο των σκοπών του Θεού φανερώθηκε για πρώτη φόρα και αυτό έκαμε δυνατόν ώστε οι θεοσεβείς πιστοί να επωφεληθούν απ’ αυτή τη φανέρωσι. Ασφαλώς οι Κολοσσαείς εκείνοι πιστοί πρέπει να αισθάνθηκαν ότι είχαν ευνοηθή πάρα πολύ απ’ αυτή την άποψι όταν τους έγραψε ο απόστολος Παύλος και τους είπε ότι είχε γίνει διάκονος για να εκπληρώση «το κήρυγμα του Λόγου του Θεού, το μυστήριον το οποίον ήτο αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών, τώρα δε εφανερώθη εις τους αγίους αυτού· εις τους οποίους ηθέλησε ο Θεός να φανερώση, τις ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου εις τα έθνη, όστις είναι ο Χριστός εις εσάς η ελπίς της δόξης.»—Κολ. 1:25-27.
25. Τι εσήμαινε αυτή η δήλωσις του Παύλου εν σχέσει με τους τότε πιστούς, και ποιες Χριστιανικές ιδιότητες προήγαγε στους Κολοσσαείς αυτή η ελπίδα;
25 Αυτό εσήμαινε ότι για πρώτη φόρα υπήρχε μια τέτοια ιερή διάταξις όπως το να είναι ο Χριστός όχι μόνο με τους Ιουδαίους πιστούς, άλλα με τους πιστούς που προήρχοντο απ όλα τα μη Ιουδαϊκά ή ειδωλολατρικά έθνη. Το γεγονός ότι ο Χριστός ήταν τώρα με όλους αυτούς παρέσχε τη βάσι για μια αξιόλογη ελπίδα, μια ‘ελπίδα της δόξης’ του. Αυτή η ελπίδα ήταν επομένως η ελπίδα του να μετέχουν με τον Χριστό τον Μεσσία στην ουράνια βασιλεία του για την αιώνια ευλογία όλης της ανθρωπότητος. Τι εξαίρετες, λοιπόν, Χριστιανικές ιδιότητες παράγει αυτή η ελπίδα! Ο απόστολος Παύλος είπε ότι η αγάπη και η πίστις των Κολοσσαέων ήταν «διά την ελπίδα την αποτεταμιευμένην διά σας εν τοις ουρανοίς.» (Κολ. 1:4, 5) Μια τέτοια θαυμαστή ελπίδα ζη σήμερα!
26. Στον παρόντα καιρό, ποια είναι η ελπίδα των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά ως προς την κυριαρχία, και για ποιο σκοπό;
26 Ποια λοιπόν είναι η ελπίδα των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά στον παρόντα καιρό της παγκοσμίου αναταραχής και της πολιτικής συγχύσεως; Μήπως είναι η ελπίδα του να γίνη κανείς βασιλεύς ή βασίλισσα της Αγγλίας; Μήπως είναι το να γίνη πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας; Ή μήπως πρωθυπουργός της Δυτικής Γερμανίας; Μήπως είναι το να γίνη κανείς πρόεδρος του Κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ρωσίας; Μήπως είναι το να γίνη κανείς κυβερνήτης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης ή καμμιάς άλλης πολιτείας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής; Όχι, με κανένα τρόπο! Η ελπίδα των Χριστιανών μαρτύρων δεν είναι ν’ αναλάβουν τέτοια πολιτικά αξιώματα σε καμμιά από τις κοσμικές κυβερνήσεις του καταδικασμένου αυτού συστήματος πραγμάτων. Οι επιδιώκοντες αξιώματα πολιτικοί του Χριστιανικού και ειδωλολατρικού κόσμου ας αναλάβουν αυτές τις κοσμικές θέσεις στη γη μέχρι τέλους. Εκείνοι από τους μάρτυρας του Ιεχωβά που έχουν την άνω κλήσι, όπως εκείνοι οι Κολοσσαείς του πρώτου αιώνος, ελπίζουν να έχουν μια κυβερνητική θέσι που κρατείται γι’ αυτούς στους ουρανούς, ενωμένοι με τον Ιησού Χριστό τον Βασιλέα των βασιλέων και Κύριον των κυρίων. Σ’ αυτή την ουράνια βασιλεία θα υπηρετούν τον Θεό και θα βοηθούν να ευλογηθή όλη η ανθρωπότης.
27. Ως προς εκείνους τους Μάρτυρας που επιθυμούν να ζήσουν στην παραδεισιακή γη, ποιες είναι οι ελπίδες των για κυριαρχία, και πώς θα είναι αυτοί μεταξύ εκείνων που ο Θεός θα διαφυλάξη στη νέα του τάξι;
27 Όσο για κείνους τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά που επιθυμούν να ζήσουν σε μια αμόλυντη και ειρηνική παραδεισιακή γη, η ελπίδα των δεν είναι να ζουν αιωνίως κάτω από την ‘Αστερόεσσα’ ούτε κάτω από το Σφυροδρέπανο σ’ όλο το μέλλον, ούτε κάτω από το έμβλημα οποιουδήποτε άλλου έθνους του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Η ελπίς των είναι να ζήσουν για πάντα στη γη κάτω από την ουράνια βασιλεία του Ιεχωβά Θεού, του Κυριάρχου όλου του σύμπαντος. Σ’ αυτή τη θεοκρατική κυβέρνησι ο Ιησούς Χριστός και η δοξασμένη εκκλησία του θα βασιλεύουν ως βασιλείς και ιερείς για την ατελεύτητη ευημερία όλης της ανθρωπότητος, ζώντων και νεκρών. Σ’ αυτή και μόνο την κυβέρνησι αποβλέπουν εκείνοι που ελπίζουν να ζήσουν σ’ έναν επίγειο παράδεισο για ν’ απελευθερωθούν απ’ όλη την κακοδιοίκησι της ανθρωπότητος που προέρχεται από τον Σατανά και όλα τα όργανά του, δαιμονικά και ανθρώπινα. Λόγω αυτής της μεγαλειώδους και υπέροχης ελπίδας δεν επιθυμούν ούτε φιλοδοξούν να καταλάβουν οποιαδήποτε πολιτικά αξιώματα των επιγείων εθνών. Δεν θέλουν να μετέχουν στην κοινοτική ευθύνη για τ’ αμαρτήματα και τη διαφθορά των πολιτικών πραγμάτων. Γνωρίζουν ότι εκείνοι που τηρούνται καθαροί από τέτοια κοσμικά μολύσματα θα είναι εκείνοι τους οποίους ο Θεός θα διαφυλάξη στη νέα Του τάξι.
28. Σε ποιους οφείλονται ευχαριστίες γι’ αυτό το «ευαγγέλιο», και ποιες Χριστιανικές ιδιότητες παρήγαγε για να υποκινήση τους κήρυκας να προχωρήσουν;
28 Όλες οι ευχαριστίες ανήκουν στον Ιεχωβά Θεό διά του Ιησού Χριστού γι’ αυτό το ασύγκριτο «ευαγγέλιο.» Αυτό είναι το ευαγγέλιο που κηρύττεται σήμερα σε όλη την κτίσι υπό τον ουρανόν. Το κήρυγμα αυτού του ευαγγελίου καρποφορεί και αυξάνει, με τη νικηφόρο δύναμι του Παντοδυνάμου Θεού. Εκείνοι που δέχονται τον σπόρο αυτού του ευαγγελίου καλλιεργούν επομένως μέσα τους πίστι, ελπίδα και αγάπη, αν και βρίσκονται μέσα σ’ ένα πολεμόπληκτο κόσμο. Μόνον το αληθινό «ευαγγέλιο» θα μπορούσε να παραγάγη τέτοιες χριστοειδείς ιδιότητες. Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά υποκινούμενοι απ’ αυτές τις ιδιότητες θα εξακολουθήσουν να κηρύττουν το ευαγγέλιο της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού σ’ όλη την κτίσι υπό τον ουρανόν, αδιάκοπα ως το τέλος της καρποφόρου αυτής εποχής της σποράς.