«Μετά Πάσης Προσευχής και Δεήσεως»

«Προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως δια του Πνεύματος, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων.»—Εφεσ. 6:18.

 1. (α) Με ποιους τρόπους πρέπει να σκεπτώμεθα τον Ιεχωβά Θεό όταν τον πλησιάζωμε με προσευχή; (β) Ποια τέσσερα βασικά είδη προσευχής υπάρχουν;

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ, ο Ιεχωβά Θεός, δεν είναι απλώς μια απρόσωπη Πρώτη Αιτία, αλλ’ ένα πραγματικό πρόσωπο με αισθήματα. Μπορεί να βλέπη και να ακούη. Πάντοτε πρέπει να τον σκεπτώμεθα μ’ αυτό τον τρόπο όταν τον πλησιάζωμε με προσευχή. Ο Λόγος του Θεού μάς συμβουλεύει να το πράττωμε αυτό «μετά πάσης προσευχής και δεήσεως.» (Εφεσ. 6:18) Τι περιλαμβάνει αυτό; Υπάρχουν τέσσερα βασικά είδη προσευχής—αίνος, ευχαριστία, παράκλησις και δέησις.

ΑΙΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

2, 3. Ποια είναι μια πολύ ευγενική και εξυψωμένη μορφή προσευχής, και ποιοι είναι μερικοί από τους πολλούς λόγους για τους οποίους ανήκει αυτή η προσευχή στον Ιεχωβά Θεό;

² Ο αίνος αποτελεί βέβαια μια ευγενική, εξυψωμένη μορφή προσευχής. Ανήκει στο Δημιουργό λόγω των ιδιοτήτων και των επιτευγμάτων του. Ως «ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά,» είναι απαράμιλλος σε εξουσία. (2 Σαμ. 7:28, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά Θεός, επειδή δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, είναι ο ασύγκριτος ‘Βασιλεύς των αιώνων.’ (1 Τιμ. 1:17) Είναι ένα τόσο ένδοξο πρόσωπο, ώστε κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τον δη και να ζήση. (Έξοδ. 33:20) Ο Ύψιστος δεν έχει τον όμοιο του, είναι άπειρος σε δύναμι και σοφία, απόλυτα δίκαιος και η προσωποποίησις της ανιδιοτελούς αγάπης. (Δευτ. 32:4· Ιώβ 37:23· Ρωμ. 11:33· 1 Ιωάν. 4:8) Αυτός έκαμε τα πάντα και γι’ αυτό όλο το σύμπαν είναι δικό του. (Γεν. 1:1, 31· Ψαλμ. 50:10) Σε όνομα και φήμη, είναι απαράμιλλος. Μόνον αυτός μπορεί ορθά να λέγη: «ΘΕΛΩ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ.» Αυτός μόνο έχει το όνομα Ιεχωβά, που νοείται ότι σημαίνει «Αυτός κάνει να γίνη.» (Έξοδ. 3:14· 6:3, ΜΝΚ.) Μόνον αυτός μπορεί δίκαια να δηλώση: «Με τίνα θέλετε με εξομοιώσει και θέλετε με εξισώσει και με συγκρίνει και θέλομεν είσθαι όμοιοι;» «Εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος· εγώ είμαι ο Θεός και ουδείς όμοιός μου.»—Ησ. 46:5, 9.

³ Υπεράνω όλων των άλλων, ένας τέτοιος ασύγκριτος, ανόμοιος, απαράμιλλος, άφθαστος Θεός είναι άξιος αίνου. Κατάλληλα λοιπόν, πολλές φορές, από την Έξοδο 15:11 ως την Αποκάλυψι 19:6, δίδεται η ενθάρρυνσις να αινούμε τον Ιεχωβά. Σε αρμονία μ’ αυτό, πρέπει όχι μόνο να αινούμε τον Ύψιστο στις προσευχές μας, αλλά οι καθημερινές μας συνομιλίες να εφιστούν την προσοχή των άλλων σ’ αυτόν μάλλον παρά στον εαυτό μας. Στο κάτω-κάτω, δεν έχομε τίποτε που να μην το έχωμε λάβει και χωρίς Αυτόν, δεν μπορούμε πράγματι να επιτύχωμε τίποτε.—Ψαλμ. 127:1· 1 Κορ. 4:7.

ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

4, 5. Τι λέγουν οι διάφοροι. συγγραφείς της Αγίας Γραφής για τις ευχαριστίες μας προς τον Ιεχωβά, και ποιοι είναι μερικοί από τους πολλούς λόγους για να το πράττωμε αυτό;

⁴ Η απόδοσις ευχαριστίας στον Ιεχωβά συνδέεται στενά με τον αίνο προς αυτόν. Είναι πολύ ορθό να εκφράζωμε εκτίμησι για όλα όσα ο Ιεχωβά έκαμε στο παρελθόν, κάνει τώρα και θα κάνη ακόμη για μας. Οι συγγραφείς των ψαλμών φαίνεται ότι γνώριζαν πολύ καλά πόσο κατάλληλο είναι να εκφράζωμε ευχαριστίες στον Ιεχωβά. Κατ’ επανάληψιν διαβάζομε εκφράσεις όπως «Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων.» (Ψαλμ. 107:8, 15, 21, 31) Ομοίως, ο Παύλος μάς συμβουλεύει να κάνωμε ‘δέησιν . . . μετ’ ευχαριστίας.’ Πρέπει να ‘ ευχαριστούμε πάντοτε υπέρ πάντων τον Θεόν και Πατέρα.’—Φιλιπ. 4:6· Εφεσ. 5:20.

⁵ Πόσα είναι τα πράγματα για τα οποία πρέπει κάθε μέρα να εκφράζωμε ευγνωμοσύνη στον ουράνιο Πατέρα μας! Οφείλομε σ’ αυτόν ευχαριστίες για όλα τα φυσικά και υλικά πράγματα που λαμβάνομε και που κάνουν τη ζωή, όχι μόνο δυνατή, αλλά και απολαυστική. (Ιακ. 1:17) Εκτιμούμε εμείς όλες τις πνευματικές ευλογίες που επιδαψιλεύει ο Ιεχωβά στους δούλους του – τα οφέλη της θυσίας του Χριστού, τον Λόγο του Θεού και το πνεύμα του, τη Χριστιανική εκκλησία και το δώρο της προσευχής; Εκτιμούμε την ευλογία της συναναστροφής με ομοπίστους, το προνόμιο να φροντίζωμε για τις ανάγκες των άλλων, και τη θαυμάσια ελπίδα της Βασιλείας; Αν ναι, ας εκφράζωμε ευγνωμοσύνη με τις προσευχές μας. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε πάντοτε να ενθυμούμεθα ή να απαριθμούμε όλα όσα έχει κάμει ο Θεός για μας. Αλλά πρέπει να αισθανώμεθα όπως και ο ψαλμωδός : «Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού.»—Ψαλμ. 103:2.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

 6. Ποιοι είναι τρεις γενικοί τομείς που καλύπτουν τα αιτήματά μας, και σχετικά με τι μας δίδαξε ο Ιησούς να προσευχώμεθα πρώτα απ’ όλα;

⁶ Είναι πράγματι μεγάλη παρηγοριά το ότι μπορούμε να προσερχώμεθα στον Ιεχωβά με ‘παρρησία’ όταν κάνωμε τις παρακλήσεις μας. (Εβρ. 4:16· 1 Ιωάν. 3:21) Όπως εξήγησε ο Ιησούς στην Υποδειγματική Προσευχή του, οι παρακλήσεις μας συνήθως συνδέονται με τρεις γενικούς τομείς—το θρίαμβο της δικαιοσύνης, τις πνευματικές μας ανάγκες καθώς και τις φυσικές μας ανάγκες. Κατάλληλα, ο Ιησούς μάς είπε να προσευχώμεθα, πρώτα απ’ όλα για τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά, να έλθη η βασιλεία του και να γίνη το θέλημά του πάνω στη γη. Ο ίδιος ο Ιησούς προσευχήθηκε: «Πάτερ, δόξασόν σου το όνομα.» (Ματθ. 6:9, 10· Ιωάν. 12:28) Σ’ αυτές τις παρακλήσεις πρέπει επίσης να περιλαμβάνεται και το να ευοδώνη ο Ιεχωβά το έργο των δούλων του στη γη και να στηρίζη εκείνους που βρίσκονται σε δυσχέρειες και δοκιμασίες χάριν του ονόματος του. (Ψαλμ. 118:25) Δεν πρέπει να παραβλέπωμε και τη νουθεσία του Παύλου να προσευχώμεθα για όλους όσοι είναι σε αξιώματα «δια να διάγωμεν βίον ατάραχον και ησύχιον εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι.—1 Τιμ. 2:2.

7, 8. Σχετικά με τι είδους προσωπικά ζητήματα πρέπει κατόπιν να παρακαλούμε τον Ιεχωβά;

⁷ Οι προσευχές μας πρέπει επίσης να αντανακλούν σοβαρό ενδιαφέρον για την πνευματική μας κατάστασι. Σ’ αυτό πρέπει να περιλαμβάνονται παρακλήσεις στον ουράνιο Πατέρα μας για συγχώρησι των αμαρτιών μας. «Εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον.» (1 Ιωάν. 1:8-2:1) Πρέπει επίσης να προσευχώμεθα για να λάβωμε περισσότερο από το πνεύμα του Θεού και να μην το λυπούμε. (Λουκ. 11:13· Εφεσ. 4:30) Όταν αντιμετωπίζωμε καταστάσεις δοκιμασίας, ενθαρρυνόμεθα από την Αγία Γραφή να προσευχώμεθα για σοφία. (Ιακ. 1:5-8) Επί πλέον, μπορούμε και πρέπει να προσευχώμεθα να λάβωμε την ευλογία του Ιεχωβά στην ιερή υπηρεσία μας, περιλαμβανομένου του κηρύγματος και της διδασκαλίας μας στον αγρό. Αυτές οι προσευχές αναγνωρίζουν την αρχή ότι, μολονότι μπορεί εμείς να φυτεύωμε και να ποτίζωμε, ο Θεός είναι εκείνος που δίνει την αύξησι, που ευλογεί τα πράγματα.—1 Κορ. 3:7.

⁸ Επίσης, όταν παρακαλούμε τον Θεό, ας μην παραβλέπωμε και ας μην παραμελούμε οποιεσδήποτε διαφορές μπορεί να έχωμε μ’ ένα Χριστιανό αδελφό, με τον γαμήλιο σύντροφό μας ή με κάποιο άλλο μέλος της οικογενείας μας. Σε τέτοιους καιρούς μπορεί να υπάρξη η τάσις να παύσωμε την επικοινωνία—μια εύκολη αλλ’ ασύνετη και ιδιοτελής πορεία. Αντιθέτως, πρέπει να προσευχώμεθα για καθοδηγία και δύναμι να διαλύσωμε την παρεξήγησι που έχομε με κάποιο άλλο άτομο. Ας ζητούμε επίσης βοήθεια να συγχωρούμε και να λησμονούμε τα παράπονα, ώστε να μην έχωμε πικρία και καλλιεργούμε γογγυσμούς.—Ματθ. 6:12.

9, 10. Ποια Γραφική βάσι έχομε για να παρακαλούμε τον Ιεχωβά για υλικά ή φυσικά ζητήματα;

⁹ Εκτός από τα πνευματικά ζητήματα, ο Ιησούς τόνισε ότι είναι κατάλληλο να κάνωμε παρακλήσεις στον Ιεχωβά Θεό για τον καθημερινό μας άρτο, για τις υλικές μας ανάγκες. (Ματθ. 6:11) Ναι, μπορούμε να παρακαλούμε τον Ιεχωβά Θεό για όλες τις ανάγκες μας, και μάλιστα κάθε μέρα. Αυτό συμφωνεί με ότι είπε ακόμη ο Ιησούς στην επί του Όρους Ομιλία του: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.»—Ματθ. 6:34.

¹⁰ Μήπως είμεθα χωρίς εργασία, άνεργοι; Τότε μπορούμε να παρακαλέσωμε τον Ιεχωβά Θεό να ευλογήση και να κατευθύνη τις προσπάθειες μας να βρούμε εργασία. Μήπως είμεθα ασθενείς; Μπορούμε να προσευχώμεθα για σοφία, δύναμι και εγκαρτέρησι να περάσωμε τη θλιβερή μας κατάστασι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είναι πράγματι παρηγορητικό να θέτωμε όλες τις μέριμνες μας ενώπιον του Ιεχωβά, όπως διαβάζομε: «Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματα σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως.» (Φιλιπ. 4:6) Φυσικά, σχετικά με όλα αυτά τα ζητήματα προσευχόμεθα με την επιφύλαξι—‘αν είναι θέλημα Θεού,’ ακριβώς όπως και ο Ιησούς προσευχήθηκε στον κήπο της Γεθσημανή.—Ματθ. 26:39· 1 Κορ. 4:19· Ιακ. 4:15.

ΜΕ ΔΕΗΣΙ

11-13. (α) Τι σημαίνει να κάνωμε δέησι στον Ιεχωβά, και σχετικά με ποια πράγματα είναι πιο κατάλληλη η δέησις; (β) Πώς το δείχνει αυτό η πείρα ενός παιδιού;

¹¹ Μας λέγεται να προσευχώμεθα «μετά πάσης προσευχής και δεήσεως.» (Εφεσ. 6:18) Γιατί προστίθεται και η δέησις στις παρακλήσεις μας; Διότι η δέησις προχωρεί πιο πέρα από τις παρακλήσεις. Είναι ιδιαίτερα έντονη, σοβαρή προσευχή, εγκάρδια ικεσία. Η δέησις ορίζεται ως «ταπεινή και ζωηρή ικεσία.» Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, η λέξις της πρωτότυπης γλώσσας χρησιμοποιείται πάντοτε σχετικά με τον Θεό. Τονίζει επομένως το γεγονός ότι, εκτός από την εμμονή στην προσευχή, είναι ανάγκη να είμεθα αληθινά σοβαροί. Όπως είναι ευνόητο, όλες οι αιτήσεις μας δεν είναι και δεήσεις. Αλλά οι προσευχές μας πρέπει να περιλαμβάνουν και δεήσεις. Διαβάζομε μάλιστα ότι ο Ιησούς Χριστός «μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις . . . και εισηκούσθη δια την ευλάβειαν αυτού.» (Εβρ. 5:7) Ομοίως, όταν μαθαίνωμε ότι αδελφοί μας διώκονται σκληρά, θα ήταν κατάλληλο όχι μόνο να παρακαλούμε τον Θεό υπέρ αυτών αλλά και να δεώμεθα στον Ιεχωβά να τους δώση δύναμι να εγκαρτερήσουν και ν’ ανατρέψουν τον σκοπό του διωγμού.—Παράβαλε με 2 Κορινθίους 1:8-11.

¹² Όταν επικαλούμεθα τον Ιεχωβά να μας βοηθήση στον αγώνα μας να δαμάζωμε το σώμα μας, ορθώς προσερχόμεθα σ’ αυτόν ως δεόμενοι. (Ρωμ. 7:15-24· 1 Κορ. 9:27) Υπάρχει κάποια δυσκολία στο να ελέγχωμε τις σκέψεις μας ή την ψυχική μας διάθεσι; Τότε, εκτός από την επανόρθωσι οποιασδήποτε βλάβης που μπορεί να έχη κάμει κανείς, πρέπει επίσης ταπεινά να ικετεύη ή να δέεται στον Ιεχωβά Θεό για βοήθεια. Και αν το πρόβλημα περιλαμβάνη φαγητό ή ποτό; Και πάλι, θα ήταν σωστό να δεώμεθα στον Ιεχωβά για βοήθεια και να καταφεύγωμε επίσης στη βοήθεια μελών της οικογενείας ή και πρεσβυτέρων της εκκλησίας.

¹³ Όταν διδάσκωνται κατάλληλα και τα παιδιά ακόμη μπορούν να κάνουν δεήσεις στον Ιεχωβά και να εισακούωνται. Παραδείγματος χάριν, ένα παιδί 10 ετών έγραψε τα ακόλουθα στην Εταιρία Σκοπιά: «Στις 20 Νοεμβρίου, ώρα 8 μ.μ., με πλησίασαν δυο παιδιά στην αυλή του σχολείου, και το ένα απ’ αυτά έβαλε ένα μαχαίρι στο λαιμό μου και με απείλησε να με σφάξη. Προσευχήθηκα στον Ιεχωβά, και τότε ακριβώς πέρασε ένα αστυνομικό αυτοκίνητο και τα παιδιά ετράπησαν σε φυγή.»

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕ ΑΝΑΛΟΓΑ

14, 15. Τι απαιτεί η συνέπεια από κείνους που προσεύχονται, και ποια είναι μερικά Γραφικά παραδείγματα που επεξηγούν αυτή την αρχή;

¹⁴ Φυσικά, όταν προσευχώμεθα στον Ιεχωβά Θεό, πρέπει να είμεθα και πρόθυμοι να κάμωμε το μέρος μας. Ο Βασιλεύς Δαβίδ όχι μόνο ικέτευσε στον Θεό σε καιρούς μεγάλης στενοχώριας, αλλά έκανε και θετικές ενέργειες. (2 Σαμ. 15:31-17:14) Άλλοι πιστοί δούλοι του Ιεχωβά, όπως ο Ιακώβ, έκαμαν το ίδιο. (Γεν. 32:9-21) Οι πράξεις μας πρέπει να είναι συνεπείς προς τις δεήσεις μας.

¹⁵ Προσευχόμεθα για τον καθημερινό μας άρτο; Τότε πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να εργασθούμε γι’ αυτόν, διότι «εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη» (Ματθ. 6:11· 2 Θεσ. 3:10) Προσευχόμεθα να μην εισέλθωμε σε πειρασμό; Τότε πρέπει να αποφεύγωμε να βρισκώμεθα εσκεμμένα σε συμβιβαστικές περιστάσεις. (Ματθ. 6:13) Προσευχόμεθα για ειρήνη μεταξύ μας; Τότε πρέπει να είμεθα ειρηνοποιοί. (Ψαλμ. 122:6-9· 1 Πέτρ. 3:11) Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσέχωμε να μη θίγωμε τους άλλους χωρίς λόγο, ούτε να δημιουργούμε ζητήματα άσκοπα. Πρέπει ν’ αποφεύγωμε το να είμεθα ακατάλληλα ευαίσθητοι. Προσευχόμεθα να αυξηθή το έργο του Θεού; Τότε πρέπει να ‘περισσεύωμεν πάντοτε εις το έργον του Κυρίου.’ (1 Κορ. 15:58) Προσευχόμεθα για σοφία; Τότε πρέπει να χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα που προμήθευσε ο Θεός για ν’ αποκτήσωμε σοφία.—Ιακ. 1:5-8· Ψαλμ. 119:105· 2 Τιμ. 3:16· Εβρ. 10:23-25.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΩΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΕΥΧΩΝ ΜΑΣ;

16, 17. Πώς μπορούμε να βελτιώσωμε την ποιότητα των προσευχών μας, ώστε να γίνωνται με θέρμη και με νόημα;

¹⁶ Οι προσευχές μας αποκαλύπτουν πόσο πνευματικοί άνθρωποι είμεθα αληθινά. Μπορούμε να βελτιώσωμε την ποιότητα των προσευχών μας, και πώς; Εν πρώτοις, πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά τις προσευχές μας και να εκφραζώμεθα από καρδιάς. Αν έχωμε υπ’ όψιν περισσότερο την καλοσύνη και την αγαθότητα του Θεού, θεωρώντας τον ως ένα στοργικό Πατέρα που είναι και σταθερός σε ότι είναι ορθό, μπορούμε να δώσωμε περισσότερη θέρμη και αίσθημα στις προσευχές μας. Άλλα πράγματα μπορούν να παραμεληθούν, οι προσευχές μας όμως ποτέ.

¹⁷ Μπορούμε επίσης να βελτιώσωμε την ποιότητα των προσευχών μας καταβάλλοντας προσπάθεια να μη χρησιμοποιούμε τις ίδιες λέξεις και φράσεις κατ’ επανάληψιν. (Ματθ. 6:7) Αυτή η επανάληψις μπορεί να κάνη τις προσευχές να στερούνται πραγματικού αισθήματος και νοήματος. Τα απομνημονευμένα λόγια, είναι πολύ πιθανόν να προέρχωνται από το κεφάλι μάλλον παρά από την καρδιά. Ιδιαίτερα οι Χριστιανοί που κάθε μέρα αναλαμβάνουν την ηγεσία στην οικογενειακή προσευχή πρέπει να είναι προσεκτικοί ως προς αυτό. Η χρησιμοποίησις των ιδίων λέξεων κάθε μέρα κάνει τη διάνοια των ακροατών να περιπλανάται. Ο καθημερινός συλλογισμός πάνω στις Γραφικές σκέψεις και η καλλιέργεια μεγαλύτερης εκτιμήσεως για την παρ^’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά προς εμάς μπορεί να βοηθήση ώστε οι προσευχές μας να γίνωνται με θέρμη και με νόημα.

ΑΜΕΣΕΣ ΚΑΙ ΕΜΜΕΣΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ

18. Γιατί θα μπορούσαν μερικοί, που δεν ανταποκρίνονται στις θείες απαιτήσεις για ευπρόσδεκτες προσευχές, να συμπεράνουν ότι ο Θεός απαντά στις προσευχές τους;

¹⁸ Η προσευχή είναι μια μορφή λατρείας που γίνεται σε όλο τον κόσμο. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός απαντά στις προσευχές τους, έστω κι αν τα αιτήματά τους δεν ανταποκρίνονται στις θείες απαιτήσεις για προσευχή. Πώς μπορεί να εξηγηθή αυτή η φαινομενική αντίφασις; Εν πρώτοις, μπορεί να οφείλεται απλώς στο νόμο των μέσων ορών. Παραδείγματος χάρι, λέγεται ότι στα χαρακώματα όλοι οι στρατιώτες προσεύχονται. Εφόσον οι περισσότεροι απ’ αυτούς συνήθως επιζούν, εκείνοι που επιζούν μπορεί να συμπεράνουν ότι ο Θεός απάντησε στις προσευχές τους. Ή μπορεί αυτό να ήταν ζήτημα συμπτώσεως. Έπειτα, η ψυχοσωματική αρχή, η επίδρασις της διανοίας επάνω στο σώμα, μπορεί να το αιτιολογήση αυτό.

19. Τι απόδειξις υπάρχει ότι ο Ιεχωβά Θεός απαντά στις προσευχές εκείνων που είναι αληθινά δούλοι του και που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του για προσευχή;

¹⁹ Εν τούτοις, εκείνοι που ανταποκρίνονται στις θείες απαιτήσεις για προσευχή, έχουν αναντίρρητη απόδειξι ότι ο Ιεχωβά Θεός πραγματικά απαντά στις προσευχές τους. Αυτοί έχουν διακρίνει την ευλογία του Ιεχωβά στις ομαδικές και ατομικές τους προσπάθειες. Σαν αποτέλεσμα, ‘το ελάχιστον γίνεται χίλια· και το ολιγοστόν ισχυρόν έθνος.’ (Ησ. 60:22) Απαντώντας στις προσευχές τους, ο Ιεχωβά χειρίζεται τα πράγματα έτσι ώστε ‘ουδέν όπλον κατασκευασθέν εναντίον τους να ευοδώνεται.’—Ησ. 54:17.

20. Με ποια διάφορα μέσα απαντά ο Ιεχωβά στα ειλικρινή αιτήματα που γίνονται σ’ αυτόν;

²⁰ Ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί και τους ουράνιους και τους επίγειους δούλους του για ν’ απαντά σε ειλικρινά αιτήματα που γίνονται προς αυτόν. Μερικές φορές, ένας άγγελος είναι εκείνος που κατευθύνει τα πράγματα έτσι, ώστε ένα άτομο που εκζητεί τον Θεό με προσευχή, να δεχθή επίσκεψι στο σπίτι του από ένα δούλο του Ιεχωβά. (Παράβαλε με Πράξεις 10:30-33· 17:26, 27.) Έπειτα, ο Ιεχωβά απαντά σε πολλές προσευχές μέσω των επιγείων οργάνων του. Μπορεί να θέση στη διάνοια κάποιου από τους δούλους του να δείξη αγάπη ή κάποια πράξι καλωσύνης σ’ ένα άξιο άτομο που έχει πραγματική ανάγκη. Ή, η απάντησις στην προσευχή ενός ατόμου μπορεί να έλθη μέσω μελέτης του Λόγου του Θεού, με τη μελέτη ενός βιβλίου που βασίζεται στην Αγία Γραφή, ή από κάτι στο οποίο εφιστάται η προσοχή του από τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Αυτό γίνεται διότι οι προσευχές των δούλων του Ιεχωβά συχνά προορίζονται για πνευματική διαφώτισι ή για σοφία στον τρόπο χειρισμού μιας ιδιαίτερης καταστάσεως.

21. Ποια είναι μερικά από τα έμμεσα οφέλη της προσευχής;

²¹ Επίσης, μπορούμε ν’ αποκομίσωμε έμμεσα οφέλη από την προσευχή. Το ίδιο το γεγονός ότι ανακουφιζόμεθα επιρρίπτοντας το φορτίο μας στον Ιεχωβά, τον ουράνιο Πατέρα μας, μας κάνει να αισθανώμεθα πλησιέστερα σ’ αυτόν. Εκφράζοντας εκτίμησι σ’ αυτόν με αίνο και ευχαριστία, βοηθούμεθα να είμεθα πιο ευχαριστημένοι με τη μερίδα μας. Ικετεύοντας ολοκάρδια τον Ιεχωβά, βοηθούμεθα να είμεθα ταπεινοί και να στηριζώμεθα σ’ αυτόν μάλλον παρά στη δική μας κατανόησι και δύναμι. (Παρ. 3:5, 6· Φιλιπ. 4:13) Και, φυσικά, όταν προσευχώμεθα, η διάνοιά μας είναι σε πράγματα που είναι εποικοδομητικά. (Φιλιπ. 4:4-8) Παραδείγματος χάριν, όταν δεν μπορούμε να κοιμηθούμε τη νύχτα, θα ήταν βέβαια πολύ καλύτερο να προσευχώμεθα για τα συμφέροντα της Βασιλείας και για πνευματικά πράγματα παρά να ανησυχούμε ή να δυσφορούμε, να παραπονούμεθα, να χτίζωμε κάστρα στον αέρα ή ν’ αφήνωμε τη διάνοιά μας να βαρύνεται με πράγματα της σαρκός. Πρέπει λοιπόν ‘πάσαν την μέριμναν να ρίψωμεν επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί ημών.’ Το να μην αποκρύπτωμε τίποτα από τον ουράνιο Πατέρα μας, θα μας βοηθήση να κάνωμε αυτοεξέτασι και θα συμβάλη στο να πλησιάζωμε ολοένα περισσότερο σ’ αυτόν και να έχομε πιο στενή σχέσι μαζί του.—1 Πέτρ. 5:7· 2 Κορ. 13:5.

22. Τι σημαίνει να παίρνωμε στα σοβαρά τις προσευχές μας, και με ποία πεποίθησι ως αποτέλεσμα τούτου;

²² Αληθινά, η προσευχή, που περιλαμβάνει τον αίνο, την ευχαριστία την παράκλησι και τη δέησι, είναι ένα πολύτιμο προνόμιο, και ωφελούμεθα πάρα πολύ όταν παίρνωμε στα σοβαρά τις προσευχές μας. Η προσευχή δείχνει ότι έχομε αληθινή πίστι. Ασφαλώς, πρέπει να ενεργούμε σε αρμονία με τις προσευχές μας, ποτέ να μην τις λέμε βιαστικά, πάντοτε να επιζητούμε να βελτιώνωμε την ποιότητα τους, και ποτέ να μην τις αφήνωμε να γίνωνται μια απλή συνήθεια επαναλήψεως λέξεων. Αν ενεργούμε έτσι, θα ωφελούμεθα έμμεσα, και μπορούμε να έχωμε πεποίθησι ότι ο Ιεχωβά Θεός θα μας ανταμείψη απαντώντας στις προσευχές που είναι σε αρμονία με το θέλημα του.

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Οφείλομε ευχαριστίες στον Θεό για το Λόγο του, τα αναγκαία της ζωής, τη Χριστιανική εκκλησία και τα προνόμια προσευχής και υπηρεσίας