‘Περπατάτε Άξια . . . με Μακροθυμία’
ΠΟΛΛΕΣ φορές την είχαν συλλάβει και της έκαναν έντονη ανάκριση. Κάποτε μάλιστα την πέρασαν από τους δρόμους μπροστά από ένα πλήθος που γιουχάιζε, μαζί με εννιά άντρες φυλακισμένους των οποίων τα εγκλήματα κυμαίνονταν από φόνο ως βιασμό και κλοπή. Συνολικά φυλακίστηκε και έμεινε μακριά από την οικογένεια της για περισσότερο από 20 χρόνια.
Η πείρα αυτής της Χριστιανής δεν είναι ίσως μοναδική γιατί πολλές έχουν αντέξει παρόμοια μεγάλες ποινές φυλάκισης. Αλλά το «έγκλημα» της ήταν ασφαλώς ασυνήθιστο: Ήταν μια Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αν αρνιόταν την πίστη της θα μπορούσε αμέσως να αποφυλακιστεί. Τι ήταν εκείνο λοιπόν που έδωσε την ικανότητα στη γυναίκα αυτή όχι μόνο να υποστεί τέτοια μεταχείριση αλλά και να διατηρήσει κάποιο μέτρο ευτυχίας;
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό ας αναφερθούμε σ’ έναν άλλο πιστό Χριστιανό ο οποίος συνελήφθη και αυτός εξαιτίας της θρησκευτικής στάσης που πήρε. Αυτός ήταν ο απόστολος Παύλος. Γράφοντας στην εκκλησία της Εφέσου είπε: «Σας παρακαλώ λοιπόν εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω να περιπατήσητε αξίως της προσκλήσεως, καθ’ ην προσεκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη, σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του Πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης».—Εφεσίους 4:1-3.
Οι Χριστιανοί στην Έφεσο είχαν μια θαυμάσια ‘κλήση’ για ουράνια ζωή μαζί με τον Χριστό Ιησού. (1 Πέτρου 1:3, 4) Αλλά για να την αποκτήσουν, έπρεπε να ‘περπατούν’ ή να ζουν με τρόπο που να αποδείκνυε ότι ήταν άξιοι γι’ αυτή. Ο Παύλος έδειξε ότι για να το κάνουν αυτό ήταν ζωτική η «μακροθυμία». «Μακροθυμία», όμως, σήμαινε περισσότερα πράγματα από το να υποφέρει κανείς απλώς πόνο ή στενοχώρια για μια παρατεταμένη χρονική περίοδο. Ένας άνθρωπος που έχει σπάσει το πόδι του ‘υποφέρει για πολύ καιρό’, αλλά μήπως έχει καμιά άλλη εκλογή; Το άτομο που μακροθυμεί, όμως, αντέχει στην κακομεταχείριση χωρίς να κάνει ανταπόδοση ή να ερεθίζεται επειδή έχει κάποιο σκοπό. Η βραδύτητα του να εκφράσει το θυμό του σημαίνει ότι ασκεί συνετή συγκράτηση.
Ο Παύλος έδειξε τέτοια συγκράτηση αντέχοντας τον περιορισμό που του επιβλήθηκε σε σπίτι. Γνώριζε ότι αυτό χρησίμευε «εις πρόοδον του ευαγγελίου». (Φιλιππησίους 1:12) Επίσης, έδωσε την ευκαιρία στον Παύλο να δείξει την οσιότητά του και την αφοσίωση του στον Ιεχωβά Θεό, να αποδείξει ότι ‘περπατούσε άξια’ της πρόσκλησης του για ουράνια ζωή. Έτσι με χαρά ο Παύλος υπέμεινε τη φυλάκιση. Και πολλοί Χριστιανοί από τότε έχουν δείξει παρόμοια μακροθυμία. Δεν έχουν όλοι την ουράνια ‘κλήση’. Αλλά έχουν υποκινηθεί να ‘περπατούν άξια’ του βραβείου της αιώνιας ζωής, είτε θα είναι αυτό στον ουρανό είτε στην επίγεια επικράτεια της Βασιλείας.
Παρ’ όλα αυτά, συγκριτικά λίγοι χρειάστηκε να υποφέρουν τις κακουχίες της φυλακής. Είναι η μακροθυμία πολύτιμη σε άλλες περιστάσεις; Και βέβαια, γιατί ο Παύλος ενθάρρυνε ολόκληρη την εκκλησία των Εφέσιων να ‘περπατούν άξια με μακροθυμία’. Η Έφεσος ήταν η πιο σπουδαία πόλη στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ασίας. Ο πλούτος της ήταν πιθανή παγίδα στην οποία θα μπορούσαν να πέσουν οι Χριστιανοί. Ήταν επίσης μια πόλη διάσημη για τη χαλαρή διαγωγή, το δαιμονισμό, τη γοητεία και τη μαγεία, μια πόλη γεμάτη από λάτρεις της θεάς Αρτέμιδας. Ο αρχαίος ιστορικός Λούκιος Σενέκα είπε σχετικά με αυτούς: «Οι άνθρωποι επιζητούν απόλαυση από κάθε πηγή. Κανένα πάθος δεν παραμένει μέσα στα όρια του . . . Μας συνταράσσει το γεγονός ότι έχουμε ξεχάσει αυτό που είναι έντιμο». Για τους Χριστιανούς λοιπόν εκεί ήταν πραγματική δοκιμασία το να ‘περπατούν άξια’.
Δεν εκπλήσσει λοιπόν το ότι ο Παύλος έγραψε περαιτέρω στους Εφέσιους: «Τούτο λοιπόν λέγω και μαρτύρομαι διά του Κυρίου, να μη περιπατήτε πλέον καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατούσιν εν τη ματαιότητι του νοός αυτών, εσκοτισμένοι την διάνοιαν, απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού». (Εφεσίους 4:17, 18) Πόσο δύσκολο θα ήταν να ζει κανείς ανάμεσα σε τέτοιους διεστραμμένους ανθρώπους! Αλλά ο Χριστιανός με το να είναι μακρόθυμος θα μπορούσε να ζει τουλάχιστον μια υποφερτή ζωή.
Αναγκαία Σήμερα
Και σήμερα διαπιστώνουμε ότι περιβαλλόμαστε από κακία, υλισμό και δαιμονική επιρροή. Στην πραγματικότητα υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη πίεση στους Χριστιανούς σήμερα επειδή ο Σατανάς έχει ριφθεί κάτω στην επικράτεια της γης και είναι αποφασισμένος να καταστρέψει την πίστη μας. (Αποκάλυψις 12:12, 17) Επομένως πρέπει να δίνουμε περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο περπατάμε αν θέλουμε να αποδειχθούμε άξιοι. Και σαν τους Χριστιανούς της αρχαιότητας, πρέπει να είμαστε μακρόθυμοι. Είναι αλήθεια ότι είναι ασυνήθιστο να δείχνει κανείς τέτοια συγκράτηση. Παρ’ όλ’ αυτά, η μακροθυμία είναι απόδειξη ότι το πνεύμα του Θεού υπάρχει πάνω σε ένα Χριστιανό. Το εδάφιο Γαλάτας 5:22 λέει, «Ο δε καρπός του πνεύματος είναι . . . μακροθυμία». Πώς όμως μας ωφελεί;
Η μακροθυμία μάς βοηθάει να υπομένουμε οικονομικές δυσκολίες, προβλήματα υγείας και άλλες πιέσεις του τρόπου ζωής στον 20ό αιώνα. Γνωρίζουμε γιατί υπάρχουν αυτά τα προβλήματα και γνωρίζουμε επίσης ότι η ανακούφιση βρίσκεται μπροστά μας! (2 Τιμόθεον 3:1-5· Λουκάς 21:28) Ακόμη και όταν αντιμετωπίζουμε ισχυρή εναντίωση στο έργο επέκτασης των καλών νέων της Βασιλείας, η μακροθυμία ενεργεί σαν ένα περιοριστικό τείχος που όχι μόνο μας βοηθάει να αντέξουμε αλλά διατηρεί επίσης και την ελπίδα μας ζωντανή.
Ακολουθώντας τη συμβουλή του Παύλου να ‘μακροθυμούμε με χαρά’ βοηθιόμαστε επίσης να βελτιώσουμε εύθικτες καταστάσεις στο σπίτι. (Κολοσσαείς 1:11, ΜΝΚ) Μερικές φορές Χριστιανοί έχουν γαμήλιους συντρόφους που δεν είναι πιστοί. Κάποιος είπε: «Όχι μόνο η οικογενειακή μας ζωή ήταν πάρα πολύ ταραγμένη αλλά και εγώ έπρεπε να υπομένω κάθε είδους δοκιμασία . . . Δεν ετοίμαζε φαγητό . . . Δεν υπήρχαν ρούχα καθαρά και έτοιμα . . . Μερικές φορές η γλώσσα της απέναντι μου ήταν ακάθαρτη». Αλλά ο Χριστιανός αυτός ήταν μακρόθυμος. «Κάθε φορά στρεφόμουν στον Ιεχωβά με προσευχή», είπε, «και εμπιστευόμουν σ’ Αυτόν να με βοηθήσει να αναπτύξω την καλή ιδιότητα της μακροθυμίας για να μη χάσω τη Χριστιανική μου ισορροπία . . . Αυτό με βοήθησε να αντέξω». Το αποτέλεσμα; Μετά από 20 χρόνια εναντίωσης, η σύζυγος του έγινε και αυτή Χριστιανή! «Πόσο ευγνώμων είμαι στον Ιεχωβά», λέει ο άντρας αυτός, «που με βοήθησε να καλλιεργήσω τον καρπό του πνεύματος, τη μακροθυμία».
Μακροθυμία Προς Αλλήλους
Επειδή η μακροθυμία είναι προϊόν του αγίου πνεύματος του Θεού, δεν συμβιβάζεται με ‘τα έργα της σάρκας’ όπως είναι οι έχθρες, οι έριδες, η ζήλια, οι εκρήξεις θυμού, οι φιλονικίες και οι φθόνοι. (Γαλάτας 5:19-21) Ποια είναι τα αποτελέσματα όταν επιτρέπουμε στα «έργα» αυτά να επικαλύπτουν και να κυριαρχούν στις σχέσεις μας με τους άλλους;
Μια κατάσταση που περιλαμβάνει τον Μωυσή δείχνει τι μπορεί να συμβεί. Ειπώθηκε ότι αυτός ήταν «πραΰς σφόδρα υπέρ πάντας τους ανθρώπους τους επί της γης». (Αριθμοί 12:3) Σε μια περίπτωση, όμως, έπαψε να είναι μακρόθυμος. Όταν τελείωσε το απόθεμα νερού που είχε το έθνος, ο άπιστος λαός φώναζε: «Διατί ανεβιβάσατε την συναγωγήν του Κυρίου εις την έρημον ταύτην, δια να αποθάνωμεν εκεί εμείς και τα κτήνη ημών;» (Αριθμοί 20:4) Η κατάσταση αυτή απαιτούσε από τον Μωυσή και συγκράτηση και σοβαρή σκέψη πάνω στο γεγονός ότι η στασιαστική τους ομιλία στην πραγματικότητα απευθυνόταν ενάντια στον ίδιο τον Ιεχωβά! Ο Μωυσής, όμως, άφησε τις σαρκικές παρορμήσει του να τον εξουσιάσουν. Ο ψαλμωδός είπε: «Και παρώξυναν αυτόν εν τοις ύδασι της αντιλογίας, και έπαθε κακώς ο Μωυσής δι’ αυτούς· διότι παρώργισαν το πνεύμα αυτού, ώστε ελάλησεν αστοχάστως διά των χειλέων αυτού».—Ψαλμός 106:32,33.
Σαν να ήταν αυτός ο θαυματουργός προμηθευτής νερού, ο Μωυσής είπε πικρά: «Ακούσατε τώρα, σεις οι απειθείς· να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης;» (Αριθμοί 20:10) Ο Μωυσής επέτρεψε στο φιλόνικο και γεμάτο παράπονα πνεύμα των άλλων να τον υπερνικήσει. Και επειδή έχασε τον έλεγχο του και επίσης δεν δόξασε τον Ιεχωβά, δεν του επιτράπηκε να μπει στην Υποσχεμένη Γη.
Οι Χριστιανοί σήμερα πρέπει να φυλαχθούν ώστε να μην πέσουν σ’ αυτή την παγίδα. Μερικές φορές οι ίδιοι οι Χριστιανοί αδελφοί μας μπορεί να είναι πηγή πρόκλησης, όπως ήταν οι Ισραηλίτες στον Μωυσή. «Ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος [συγκρατώντας τον εαυτό του κάτω από κακό, ΜΝΚ ]». (2 Τιμόθεον 2:24) Η νουθεσία επομένως που βρίσκεται στην 1 Θεσσαλονικείς 5:14 είναι κατάλληλη: «Μακροθυμείτε προς πάντας».
Άξια Παραδείγματα για Μίμηση
Ο Χριστός έδωσε ένα τέλειο παράδειγμα μακροθυμίας. Χρειάστηκε να υπομείνει όχι μόνο «υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν» αλλά και προβλήματα τα οποία εγέρθηκαν ανάμεσα στους ίδιους τους μαθητές του. (Εβραίους 12:3) Μερικές φορές ήταν βραδείς είτε στο να συλλάβουν είτε στο να εφαρμόσουν τις διδασκαλίες του. Ωστόσο, ποτέ δεν τους φέρθηκε σκληρά. Όταν τη νύχτα της προδοσίας του οι μαθητές του κοιμήθηκαν, ο Χριστός με καλοσύνη τους παρότρυνε λέγοντας: «Τι κοιμάσθε; σηκώθητε και προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν».—Λουκάς 22:46.
Μετά την ανάσταση του, ο Ιησούς εξακολούθησε να εκδηλώνει υπομονή και μακροθυμία. Ο Σαούλ, για παράδειγμα, ήταν διώκτης των Χριστιανών, βλάσφημος και θρασύς άνθρωπος. Ωστόσο ο Χριστός του έδειξε έλεος με τέτοιο τρόπο που οδήγησε τον Σαούλ στο να γίνει εξέχων ακόλουθος του Χριστού. Ο Παύλος (ο πρώην Σαούλ) εξηγεί: «Δια τούτο ηλεήθην, δια να δείξη ο Ιησούς Χριστός εις εμέ πρώτον την πάσαν μακροθυμίαν, εις παράδειγμα των μελλόντων να πιστεύωσιν εις αυτόν εις ζωήν αιώνιον».—1 Τιμόθεον 1:15, 16.
Οι Γραφές μάς λένε να ‘ακολουθούμε τα ίχνη του [του Χριστού]’. (1 Πέτρου 2:21) Δείχνετε εσείς την ίδια υπομονή απέναντι στους ομοπίστους σας όταν είναι βραδείς στο να εφαρμόσουν κάποια Βιβλική αρχή; Δείχνετε παρόμοιο μακρόθυμο πνεύμα απέναντι στους ανθρώπους του κόσμου που είναι ανίδεοι ως προς την αλήθεια; Υποκινήστε να βοηθήσετε τέτοια άτομα να βρουν την αλήθεια;
Το ασύγκριτο παράδειγμα μακροθυμίας όμως είναι ο Ιεχωβά. «Οικτίρμων και ελεήμων είναι ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος». (Ψαλμός 103:8· Έξοδος 34:5-7) Μολονότι άνθρωποι σαν τον Μωυσή απογοητεύθηκαν με τους σκληροτράχηλους Ισραηλίτες, ο Ιεχωβά είπε: «Όλην την ημέραν εξέτεινα τας χείρας μου προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα». (Ρωμαίους 10:21) Αλλά υπήρχε κάποιος σκοπός πίσω από αυτήν την μακροθυμία. Όπως ένας πατέρας που έχει ένα δύστροπο παιδί, ο Ιεχωβά δεν θεώρησε χαμένη κάθε ελπίδα για βελτίωση στις τεταμένες σχέσεις του με τον Ισραήλ. Και η ανοχή του έφερε αποτελέσματα—σώθηκε ένα υπόλοιπο από εκείνο το έθνος!
Όρια στη Μακροθυμία
Η υπομονή του Θεού όμως δεν είναι απεριόριστη. Η επίμονη αντίσταση του Ισραήλ στις προειδοποιήσεις του Ιεχωβά οδήγησε στο να αποξενωθούν από τον Θεό σαν έθνος. Ο Ησαΐας είπε: «Αυτοί όμως ηπείθησαν και ελύπησαν το άγιον πνεύμα αυτού· δια τούτο εστράφη ώστε να γίνη εχθρός αυτών, αυτός επολέμησεν αυτούς». (Ησαΐας 63:10) Στον κατάλληλο καιρό «η οργή του Κυρίου ανέβη κατά του λαού αυτού». (2 Χρονικών 36:15, 16) Η μακροθυμία του τερματίστηκε.
Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία για μας σήμερα. Θα ήταν παράλογο να συμπεράνουμε ότι ο Θεός θα ανέχεται για πάντα την αδικοπραγία. Είναι αλήθεια όπως λέει ο Παύλος: «Ο Θεός, θέλων να δείξη την οργήν αυτού και να κάμη γνωστήν την δύναμιν αυτού, υπέφερε μετά πολλής μακροθυμίας σκεύη οργής κατασκευασμένα εις απώλειαν». Ωστόσο υπάρχει κάποιος σκοπός γι’ αυτή την ανοχή: να «γνωστοποιήση τον πλούτον της δόξης αυτού». (Ρωμαίους 9:22, 23) Το αποτέλεσμα της συγκράτησης του Θεού είναι να κηρυχθεί το όνομα του σ’ όλη τη γη. Επίσης, ο Θεός έχει αναγγείλει μέσω του λαού του την ‘ημέρα της εκδίκησής’ του. (Ησαΐας 61:2) Είναι αλήθεια ότι αυτό το προειδοποιητικό άγγελμα το χλευάζουν και το περιγελούν πολλοί, όπως οι Επικούριοι και οι Στωικοί στην εποχή του Παύλου οι οποίοι έλεγαν, «Τι θέλει τάχα ο σπερμολόγος ούτος να είπη;» (Πράξεις 17:18) Αλλά να θυμάστε, ο Θεός θα φέρει «εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».—2 Θεσσαλονικείς 1:8.
Στο μεταξύ, όμως, πρέπει να συνεχίσουμε το έργο κηρύγματος για τις κρίσεις του Θεού μέχρις ότου ο Θεός αποκαλύψει ότι ήρθε ο καιρός για να σταματήσει αυτό. Πρέπει να ‘ασκούμε υπομονή μέχρι την παρουσία του Κυρίου’. (Ιακώβου 5:7) Αλλά όταν υποφέρουμε με υπομονή τα διάφορα κακά που φέρνει πάνω μας η ζωή σ’ αυτό το σύστημα, τα αποτελέσματα θα είναι χειροπιαστά. Θα αυξηθεί η εξάρτηση μας από τον Ιεχωβά. Θα εξομαλυνθούν οι σχέσεις μας με τους άλλους και θα αποφευχθεί η ανάπτυξη περιττών προβλημάτων. Η μακροθυμία μπορεί να σημάνει δυσκολίες, αλλά άσχετα με το ποιοι είμαστε ή πού μπορεί να ζούμε, είτε είμαστε ελεύθεροι είτε φυλακισμένοι, είτε αντιμετωπίζουμε εναντίωση στο σπίτι ή στη Χριστιανική διακονία, η ειρήνη και η ενότητα που προάγει η μακροθυμία θα προσθέσουν χαρά και ευχαρίστηση στη ζωή μας. (Εφεσίους 4:2) Με κάθε τρόπο λοιπόν ας περπατάμε άξια με μακροθυμία.