Οι Κάτοικοι των Νήσων Φίτζι Προσλαμβάνουν Νέα Προσωπικότητα

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ παραγγέλλονται να ‘ενδυθούν τον νέον άνθρωπον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν’ του λόγου του Θεού «κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν,» του Ιεχωβά Θεού. (Κολ. 3:10) Το ότι μερικοί κάτοικοι των Νήσων Φίτζι προσέχουν αυτή τη νουθεσία του αποστόλου Παύλου μπορεί να παρατηρηθή από την επόμενη έκθεσι που ελήφθη προσφάτως απ’ εκεί:

Ένας Μάρτυς ιεραπόστολος επήγαινε από σπίτι σε σπίτι σε κάποια πόλι των Νήσων Φίτζι, οπότε πέρασε κι από έναν από τους μεγαλυτέρους εμπόρους της πόλεως. Όταν άκουσε ότι ο ιεραπόστολος ήταν ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, τον προσεκάλεσε μέσα και του είπε ότι οι Μάρτυρες είναι πάντοτε ευπρόσδεκτοι στο σπίτι του. Όταν ηρωτήθη γιατί αυτό, είπε τα εξής: ‘Επί έτη το χωριό εμαστίζετο από μια ομάδα αλητοπαίδων, που προξενούσαν στον εργαζόμενο κόσμο πολλή ενόχλησι και απώλεια ιδιοκτησίας. Κατόπιν ήλθαν στην πόλι μάρτυρες του Ιεχωβά πριν από ένα έτος περίπου. Σε λίγον καιρό μερικοί από τους ηγήτορας αυτής της ομάδος αλητοπαίδων έγιναν Μάρτυρες και είναι τώρα φιλήσυχοι και έντιμοι πολίται. Η όλη κατάστασις είδε μια μεγάλη βελτίωσι στη διάρκεια του περασμένου έτους ένεκα τούτου.’

Μεταξύ αυτών των αλητών που έγιναν Μάρτυρες ήταν και κάποιος Ισόα. Φίλοι ενός ατόμου που είχε φονευθή, τον είχαν πείσει να ψευδορκήση για να προκαλέση την καταδίκη κάποιου, ο οποίος υπετίθετο ότι είχε διαπράξει τον φόνο, αλλά για τον οποίον δεν υπήρχε απόδειξις. Για να ικανοποιήση αυτούς τους φίλους του φονευθέντος είχε ορκισθή δύο φορές στο δικαστήριο ότι είχε ιδεί τον ύποπτον αυτόν με τον φονευθέντα. Η δίκη διήρκεσε επί μήνες, κι εν τω μεταξύ ο Ισόα έγινε ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

Τώρα ο Ισόα πολύ ανησυχούσε περί του τι έπρεπε να κάμη, διότι δεν ήθελε να φέρη επάνω του την ενοχή του αίματος του υπόπτου αυτού ατόμου. Συνενοήθη με τον τοπικό υπηρέτη εκκλησίας και την επιτροπή της εκκλησίας, οι οποίοι του έδωσαν καλή συμβουλή. Έγραψε λοιπόν ο Ισόα μια επιστολή στον δικαστή λέγοντάς του ότι στη θρησκεία στην οποία είχε ανατραφή δεν είχε διδαχθή κατάλληλα και γι’ αυτό δεν είχε διακρίνει τίποτα το εσφαλμένο στο να ικανοποιήση τους φίλους του ψευδορκώντας. Αλλά τώρα είχε γίνει ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά και διέκρινε ότι ήταν πολύ άδικο και συνεπώς ωμολογούσε ότι είχε ψευδορκήσει και απέσυρε τον όρκον του. Ως αποτέλεσμα τούτου ο κατηγορούμενος αφέθη ελεύθερος. Περιττό να λεχθή ότι αυτό επροξένησε πολλή αίσθησι στο ακροατήριο.

Αυτό, επίσης, έκαμε την αστυνομία να οργισθή εναντίον του Ισόα, διότι με την ψευδορκία του είχαν προφανώς λύσει το μυστήριον του εγκλήματος. Γι’ αυτό τώρα τον προσήγαγαν ενώπιον του δικαστηρίου για να δικασθή επί ψευδορκία. Ευτυχώς, ήταν τότε στην έδρα ένας Ευρωπαίος αναπληρωματικός δικαστής, και όταν άκουσε όλα τα γεγονότα, απέρριψε την κατηγορία κατά του Ισόα ως αστήρικτη. Ως αποτέλεσμα τούτου, το όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά τηρείται σε μεγάλη εκτίμησι.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Τι εννοούσε ο Ιησούς με τα λόγια, «Πλανάσθε, μη γνωρίζοντες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού. Διότι εν τη αναστάσει ούτε νυμφεύονται, ούτε νυμφεύουσιν»; (Ματθ. 22:29, 30) Τι περιέχεται στις Εβραϊκές Γραφές, που έπρεπε να το γνωρίζουν οι Σαδδουκαίοι, αναφορικά με την ανάστασι και το ότι δεν νυμφεύονται σ’ αυτήν;​—Α. Ε., Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι Σαδδουκαίοι δεν επίστευαν σε ανάστασι, όπως είναι σαφές, όχι μόνο από τις αφηγήσεις του Ευαγγελίου, αλλά και από την αναγραφή των Πράξεων 23:6-10, που μιλεί για τη διαμάχη μεταξύ Φαρισαίων και Σαδδουκαίων, που επροκάλεσε ο Παύλος, δηλώνοντας ότι αυτός επίστευε στην ανάστασι των νεκρών. Η απατηλή ερώτησις που υπέβαλαν οι Σαδδουκαίοι, για μια γυναίκα που είχε επτά αδελφούς διαδοχικά ως συζύγους και για το τίνος γυναίκα θα ήταν στην ανάστασι, είχε σκοπό ν’ αποδείξη τον Ιησού πλανώμενο, αλλ’ αυτός αντέστρεψε τα πράγματα εναντίον των και απέδειξε ότι αυτοί επλανώντο. Κάνοντας τούτο ο Ιησούς θα μπορούσε να έχη αναφέρει πολλά εδάφια που να δείχνουν ότι οι νεκροί θα ηγείροντο, όπως τους λόγους του Ιώβ (14:13-15), του Ωσηέ (13:14), και Δανιήλ (12:13) και άλλα. Αλλά επειδή οι Σαδδουκαίοι θεωρούσαν ότι μόνο η Πεντάτευχος ήταν θεόπνευστη, ο Ιησούς εχρησιμοποίησε τους λόγους του Ιεχωβά προς τον Μωυσή στην καιόμενη βάτο για ν’ αποδείξη τον ισχυρισμό του.​—Ματθ. 22:31, 32.

Αυτό ήταν πραγματικά ένα αριστοτεχνικό χτύπημα από μέρους του Ιησού, διότι οι Σαδδουκαίοι εκαυχώντο ότι εγνώριζαν την Πεντάτευχο και όμως δεν είχαν ιδεί σ’ αυτήν το σαφές υπονοούμενο της αναστάσεως που ο Ιησούς ετόνισε σ’ αυτούς. Δεν είχαν εννοήσει τη σημασία όσων ο Θεός είπε στον Μωυσή στην καιόμενη βάτο για να δείξη ότι αυτός, ο Ιεχωβά Θεός, είναι η Θεότης, όχι των νεκρών, αλλά των ζώντων. Οι τότε νεκροί Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ για να ζήσουν πάλι και να λατρεύσουν τον κοινό Θεό των θα έπρεπε να λάβουν πείραν αναστάσεως εκ νεκρών. Ο Ιεχωβά Θεός ήταν ικανός γι’ αυτό το θαύμα της αναστάσεως των νεκρών.​—Έξοδ. 3:6.

Το γεγονός ότι ο Θεός είχε τη δύναμι της αναστάσεως είχε διευκρινισθή ακόμη και από τον ίδιο τον