‘Αγωνίζεσθε Σθεναρά’!
«Αγωνίζεσθε να εισέλθητε διά της στενής πύλης· διότι πολλοί, σας λέγω, θέλουσι ζητήσει να εισέλθωσι, και δεν θέλουσι δυνηθή.»—Λουκ. 13:24.
1. Ποια πρακτική συμβουλή έλαβε μια τάξις της Γαλαάδ που αποφοιτούσε;
Ο ΚΥΡΙΟΣ ομιλητής στην εορτή της αποφοιτήσεως της Βιβλικής Σχολής της Σκοπιάς Γαλαάδ πριν από λίγα χρόνια συνεβούλευσε τα εξής σ’ εκείνους που σε λίγο επρόκειτο να γίνουν ιεραπόστολοι: «Κάθε μέρα της ζωής μας, θα πρέπει να μπορούμε να αποσυρώμεθα για ανάπαυσι τη νύχτα χαρούμενοι και ευτυχείς, για εκείνη την ημέρα της ζωής, επειδή θα μπορούμε να βλέπωμε το καλό που κάναμε με τη σκληρή εργασία μας . . . Εργάζεσθε σκληρά, και τότε θα μπορήτε να χαίρεσθε για τα πράγματα που κάνετε.» Η συμβουλή του προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά ήταν και πρακτική και καλά θεμελιωμένη στις Γραφές. Σκληρή εργασία είναι ουσιώδης για την ευτυχία, ιδιαίτερα όταν κανείς ασχολήται στη διακήρυξι του ερχομένου νέου συστήματος πραγμάτων του Ιεχωβά.
2. Περιγράψτε τη στάσι για την εργασία που επικρατεί στον κόσμο σήμερα.
2 Αν ασχολήσθε σ’ αυτό, πώς βλέπετε το έργο σας στη Χριστιανική διακονία; Είσθε πρόθυμος να επιδίδεσθε με επιμέλεια σ’ αυτό; Είναι αυτό το έργο η κυριώτερη πηγή της ευτυχίας σας στη ζωή; Βρίσκετε πραγματική χαρά στο έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας που κάνετε, προσπαθώντας να γίνετε επιτήδειος σ’ αυτό κάνοντας και άλλους δωρεάν μετόχους των ωφελημάτων του; Αυτό είναι πολύ καλό, διότι ποιος επιθυμεί να γίνη αδρανής σ’ ένα έργο που τόσο διαδίδεται στον κόσμο σήμερα; Παντού οι άνθρωποι είναι πραγματικά απρόθυμοι να προσηλωθούν στην εργασία, και πολλοί οι οποίοι τους μισθώνουν παραπονούνται ότι γίνονται ολοένα περισσότερο νωθροί, αμελείς και αδιάφοροι. «Μη βιάζεσθε· η εργασία που εξοικονομείτε θα είναι δική σας,» λέγουν ότι είναι το σύνθημα πολλών εκπροσώπων των συνδικάτων. Οι απεργίες λέγουν ότι είναι η πληγή της κοινωνίας σε πολλές χώρες, και οι εργατικές ταραχές γίνονται με αυξανόμενο ρυθμό δυσάρεστες στους εργοδότας. Η αλλαγή της στάσεως απέναντι στην εργασία έχει τονισθή από ένα νεαρό με τα εξής λόγια: «Μη μου λέτε πώς να εργασθώ. Εγώ ανήκω σε μια διαφορετική γενεά κι’ εμείς δεν εργαζόμεθα τόσο σκληρά.»
3. Ποια είναι μια άλλη μορφή του προβλήματος της απροθυμίας για εργασία;
3 Όχι μόνο η σκληρή εργασία γίνεται ολοένα πιο αντιδημοτική αλλ’ είναι καταφανές ότι πολλοί εφευρίσκουν μέσα για ν’ αποφεύγουν τελείως την εργασία. Αυτό το πολύπλευρο πρόβλημα της απροθυμίας για εργασία είχε παρουσιασθή στο τεύχος της 8ης Φεβρουαρίου 1971 του περιοδικού Γιουνάιτεντ Στέιτς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ κάτω από τον τίτλο «Εκτός Ελέγχου η Ευημερία,» που θρηνούσε την ευρέως διαδεδομένη κατάστασι μ’ ένα τυπικό παράδειγμα την κατάστασι στην πόλι της Νέας Υόρκης, όπου ένας σε κάθε έξη άτομα λέγουν ότι είναι στην κοινωνική πρόνοια, κυρίως λόγω οικονομικής εγκαταλείψεως από πατέρες οι οποίοι αρνούνται να εργασθούν και αποφεύγουν την ευθύνη της συντηρήσεως των τέκνων των και των μητέρων αυτών των τέκνων. Στο διάγγελμά του της 22 Ιανουαρίου 1971, για την κατάστασι της Αμερικής ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, συνιστώντας λύσεις γι’ αυτό το σοβαρό πρόβλημα, εδήλωσε τα εξής: «Ας εγκαθιδρύσουμε ένα αποτελεσματικό κίνητρο εργασίας και μια αποτελεσματική απαίτησι εργασίας.»
4. (α) Πρέπει οι Χριστιανοί να εξαναγκάζωνται για να εργασθούν; (β) Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να βρίσκη απόλαυσι στο έργο που κάνει;
4 Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν έχουν ανάγκη να εξαναγκάζονται για να εργασθούν. Αυτή η οκνηρία καταδικάζεται από τη Γραφή, η οποία δίδει την εξής συμβουλή: «Να φιλοτιμήσθε εις το να ησυχάζητε, και να καταγίνησθε εις τα ίδια, και να εργάζησθε με τας ιδίας υμών χείρας καθώς σας παρηγγείλαμεν.» (1 Θεσ. 4:11) Ο Θεός έχει κάμει έτσι τον άνθρωπο ώστε να βρίσκη χαρά στο έργο που κάνει, και ν’ αντλή βαθειά ικανοποίησι και ευχαρίστησι απ’ αυτό. Αυτή η προμήθεια είναι πραγματικά ένα μεγάλο δώρο και ευλογία από τον Ιεχωβά «Το να τρώγη πας άνθρωπος, και να πίνη, και ν’ απολαμβάνη καλόν εκ παντός του μόχθου αυτού, είναι χάρισμα Θεού. Είδον λοιπόν ότι δεν είναι καλήτερον, ειμή το να ευφραίνηται ο άνθρωπος εις τα έργα αυτού· διότι αυτή είναι η μερίς αυτού.»—Εκκλησ. 3:13, 22· 2:10, 24· 5:18.
5. Γιατί ο λαός του Θεού είναι ανάγκη ν’ αποφεύγη την κοσμική στάσι απέναντι στην εργασία.
5 Επομένως, ο λαός του Θεού είναι ανάγκη ν’ αποφεύγη την κοσμική στάσι απέναντι στην εργασία. Είναι ουσιώδες να εργάζωνται για τη συντήρησί τους και για τα προσφιλή τους πρόσωπα ‘να προνοούν τα καλά όχι μόνον ενώπιον του Ιεχωβά, αλλά και ενώπιον των ανθρώπων.’ (2 Κορ. 8:21, ΜΝΚ· 2 Θεσ. 3:10· 1 Τιμ. 5:8) Γνωρίζουν καλά ότι η οκνηρία θα οδηγήση σε φτώχεια και καταστροφή, όχι μόνο όσον αφορά την υλική συντήρησι αλλ’ ιδιαίτερα σχετικά με τα πνευματικά πράγματα. (Παροιμ. 10:4· 24:33, 34· 21:25) Το να θεωρή κανείς αυτά τα πράγματα απλώς ως μέρος της ζωής θα ήταν καταστρεπτικό, ιδιαίτερα αν η μόλυνσις της οκνηρίας επηρεάση τα πνευματικά έργα ενός ανθρώπου και φέρη βλάβη στην πνευματικότητά του. Πράγματι, «η οκνηρία ρίπτει εις βαθύν ύπνον και η άεργος ψυχή θέλει πεινά.»—Παροιμ. 19:15.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΑΣΧΟΛΟΙ
6. (α) Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολυάσχολοι άνθρωποι; (β) Πώς το να είναι κανείς απησχολημένος ενεργεί ως προστασία και φέρνει ευτυχία;
6 Όπως θα μπορούσατε να περιμένετε, οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολυάσχολοι άνθρωποι, αλλά μήπως είναι άξιοι λύπης διότι εργάζονται σκληρά; Έχουν πολλή κατ’ ιδίαν μελέτη της Γραφής, παρακολουθούν πέντε εβδομαδιαίες συναθροίσεις εκκλησίας και διαθέτουν πολύ χρόνο κάθε μήνα στο κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού και στη μαθήτευσι ανθρώπων, εκτός από την εξασφάλισι των μέσων συντηρήσεως για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Με το να είναι πολυάσχολοι, έχουν τη χαρά και την ικανοποίησι ότι φέρνουν τιμή στο όνομα του Ιεχωβά και παρηγοριά σ’ εκείνους που ζητούν την αλήθεια και έχουν την υπόσχεσι της ανταμοιβής της αιωνίου ζωής. Το να είναι κανείς απασχολημένος ενεργεί ως προστασία από πολλούς πειρασμούς και παγίδες του κόσμου, της σαρκός και του Διαβόλου. Έτσι όταν επισκέπτεσθε μια εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά διαπιστώνετε ότι είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι και μάλιστα οι πιο ευτυχισμένοι απ’ όλους ανάμεσά τους είναι εκείνοι οι οποίοι εργάζονται περισσότερο για το έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας του Λόγου του Θεού σε άλλους.—Ψαλμ. 144:15· Πράξ. 20:35.
7. (α) Ποιες άλλες ανάγκες απαιτούν να εργάζωνται οι Χριστιανοί σκληρά; (β) Εξηγήστε γιατί το να είναι κανείς υπηρέτης σε μια εκκλησία είναι προνόμιο και πώς πρέπει να βλέπουν οι άλλοι την σκληρή εργασία των υπηρετών;
7 Ένα άλλο πράγμα που διατηρεί τους ευσυνείδητους και σκληρά εργαζομένους Χριστιανούς πολυάσχολους είναι η ανάγκη να βοηθήσουν τους Χριστιανούς αδελφούς των, καθώς επίσης και να ετοιμάσουν τα μέρη που έχουν σε διάφορα προγράμματα των συναθροίσεων, και άλλα. Εκείνοι οι οποίοι είναι υπηρέται στις εκκλησίες έχουν ακόμη περισσότερα καθήκοντα να εκτελέσουν. Τι προνόμιο που είναι, και που φέρνει σ’ ένα άτομο βαθιά ικανοποίησι, να βοηθή αυτά τα ταπεινά «πρόβατα» του ποιμνίου του Ιεχωβά και να έχη την ευγνωμοσύνη τους. (1 Θεσ. 5:14· Φιλιπ. 2:3, 4· 1 Κορ. 10:24, 33· Ρωμ. 15:1, 2) Αυτοί οι επίσκοποι εκκλησιών που εργάζονται σκληρά απολαμβάνουν βαθειά εκτίμησι και υπόληψι από τους αδελφούς των.—1 Τιμ. 5:17· Εβρ. 13:7.
8. Δώστε ένα άλλο λόγο γιατί οι Χριστιανοί οφείλουν να εργάζωνται σκληρά;
8 Ένας άλλος λόγος για τον οποίον έχουν τόσο πολλά να κάνουν αυτοί οι διάκονοι είναι το βραχύ χρονικό διάστημα που απομένει σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων· γι’ αυτό πρέπει να είναι επιμελείς. «Εις την σπουδήν άοκνοι· κατά το πνεύμα ζέοντες· τον Ιεχωβά δουλεύοντες· εις την ελπίδα χαίροντες.» Το επείγον των καιρών μας απαιτεί ‘εκ ψυχής να εργάζωνται ως εις τον Ιεχωβά.’ Πρόκειται για ένα έργο που σώζει τη ζωή, όπως είπε ο Ιησούς σε μια περίπτωσι, «Εγώ πρέπει να εργάζωμαι τα έργα του πέμψαντός με, εωσού είναι ημέρα· έρχεται νυξ, ότε ουδείς δύναται να εργάζηται.»—Ρωμ. 12:11, 12, ΜΝΚ· Κολ. 3:23, 24, ΜΝΚ· Ιωάν. 9:4.
9. (α) Γιατί αυτό το διακονικό έργο δεν είναι ανιαρό αλλά ενθαρρυντικό; (β) Ποια είδη επαγγελμάτων ζητεί η νεολαία της εποχής μας;
9 Τι ενθαρρυντική και αναζωογονητική πρόκλησι παρουσιάζει αυτό καθ’ εαυτό το σωτήριο αυτό έργο που δεν πρόκειται να επαναληφθή ποτέ! Δεν υπάρχει καθόλου ανιαρότης, μονοτονία ή έλλειψις ενδιαφέροντος σ’ αυτή την απασχόλησι ώστε να μη προσφέρη στη νεολαία την ελκυστική προοπτική που αναζητά αυτή. Μια έκθεσις σχετικά με την τάξι των αποφοίτων του 1970 του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ λέγει «ότι οι σπουδασταί είναι ολοένα περισσότερο αβέβαιοι για το τι θα κάμουν ύστερ’ από το κολλέγιο και ότι πολλοί δέχονται, και μάλιστα ευχαρίστως, χειρωνακτικές εργασίες . . . πολλοί που απεφοίτησαν προσφάτως ανέλαβαν εργασίες ως οδηγοί ταξί, αποθηκάριοι, υπάλληλοι βιβλιοπωλείων και βιοτέχναι επειδή φοβήθηκαν ότι θα υποτιμούσαν την ιδιότητά των και θα ωδηγούσαν κακώς την ενεργητικότητά των σε παραδοσιακά επαγγέλματα.»—Τάιμς Νέας Υόρκης, 3 Μαρτίου 1971.
10. Ποιο έργο είχε αναλάβει ο Ιησούς ως νέος, και τον ικανοποιούσε αυτό;
10 Η χειρωνακτική εργασία είναι καλή και ικανοποιητική διότι φέρνει στον εργαζόμενο την ευχαρίστησι της επιτεύξεως, αλλά δεν είναι το επάγγελμα που έχει τη μεγαλυτέρα σημασία και στο οποίο μπορεί να ενασχοληθή ένα άτομο. Ο Δημιουργός του ανθρώπου γνωρίζει καλά ποια έργα απαιτούνται για να ικανοποιήσουν τον άνθρωπο και είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήση κανείς το έργο που είχε κατευθύνει να εκτελέση ο Υιός του. Είχε έλθει ο καιρός για να θέση ο Ιησούς κατά μέρος την κοσμική εργασία του ως ξυλουργού για πολύ πιο σπουδαίες, απείρως πιο σημαντικές επιδιώξεις που ευφραινόταν να κάνη. (Ιωάν. 5:17· Ψαλμ. 40:8· Εβρ. 10:7) Έκαμε το έργο που είχε αναθέσει σ’ αυτόν ο Ιεχωβά και εύρισκε ότι ήταν τόσο ανταποδοτικό και αναζωογονητικό όσο η τροφή. Σε μια περίπτωσι όταν οι μαθηταί του τον παρότρυναν να φάη απήντησε: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με και να τελειώσω το έργον αυτού.» Στο τέλος του έργου θα αισθανόταν αναψυχή από τη χαρά της επιτεύξεως και θα είχε γνησία ικανοποίησι.—Ιωάν. 4:34.
Η ΣΚΛΗΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΙ
11. (α) Ήταν σκληρός εργάτης ο Ιησούς, και έφερνε σ’ αυτόν ευτυχία το έργο του; (β) Ποιο ήταν το κεντρικό σημείο της παραβολής του στα εδάφια Ματθαίος 25:14-30;
11 «Αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον Αρχηγόν και Τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε,» ακόμη και ώς το σημείο ενός επονειδίστου θανάτου στο ξύλο του μαρτυρίου. (Εβρ. 12:2) Η υποδειγματική σταδιοδρομία του ήταν μια σταδιοδρομία σκληρής εργασίας με ευτυχία στη διακονία. Θυμηθήτε, επίσης, ότι με έμφασι είχε καταδικάσει τον νωθρό και οκνηρό δούλο ο οποίος, στην έλευσι του Κυρίου του, απεδείχθη ότι δεν είχε κάμει τίποτε για τα συμφέροντα που του είχαν ανατεθή και δεν είχε κερδίσει τίποτε. Αλλά η παραβολή του δείχνει ότι το έργο αυτό έχει τη δική του αμοιβή σε χαρά. Με επιμέλεια ο δούλος που διαχειρίστηκε τα πέντε τάλαντα τα διπλασίασε κι’ εκείνος που διαχειρίσθηκε τα δύο τάλαντα τα διπλασίασε επίσης. Ποια ήταν η αμοιβή τους; «Εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου.» Τι συνέβη με τον οκνηρό δούλο ο οποίος δεν είχε εργασθή; Του πήραν το τάλαντο, και αντί να χαρή, απομακρύνθηκε κλαίοντας. (Ματθ. 25:14-30) Πραγματικά, για να είναι κανείς ευτυχής είναι ανάγκη να εργάζεται και να φροντίζη για την ευθύνη του.
12. (α) Ποια είναι η στάσις της νεολαίας απέναντι στα παραδοσιακά επαγγέλματα και στη σκληρή εργασία; (β) Ποια έργα είναι μάταια και ποια έργα θα φέρουν ικανοποίησι και ευτυχία;
12 Η σημερινή νεολαία είναι με αυξανόμενο ρυθμό σκεπτική όσον αφορά το ν’ ακολουθήση παραδοσιακά επαγγέλματα, επειδή παρατηρεί ότι λίγοι οι οποίοι το πράττουν αυτό βρίσκουν ευχαρίστησι σε τέτοια επιδίωξι και οι ανησυχίες, οι νευρώσεις και οι υπονοητικές και σωματικές διαταραχές εκείνων οι οποίοι το πράττουν αυτό διακηρύττουν την αποτυχία της πορείας των. Κάποιος κυνικός εξέφρασε την απογοήτευσί του με εύθυμο τρόπο: «Ας εργασθούμε σκληρά και ας αποταμιεύσωμε τα χρήματά μας και έπειτα, όταν γηράσωμε, θα μπορούμε να έχωμε τα μέσα ν’ απολαύσωμε τα πράγματα που μόνον οι νέοι απολαμβάνουν.» Πριν από πολύν καιρό ο Σολομών, όταν ήταν πιστός στον Θεό, είχε χρησιμοποιηθή να γράψη πολλά σχετικά με τις απογοητεύσεις και τις ματαιότητες των έργων του ανθρώπου, και θα μπορούσε να λεχθή ότι αυτά που έχουν γραφή στο βιβλίο του Εκκλησιαστού έχουν σκοπό να συνάξουν το λαό του Θεού μακρυά από τα μάταια και άκαρπα έργα του κόσμου τούτου στα έργα που είναι άξια λόγου για τον Θεό στον οποίο αφιερώνονται. Οι υλιστικές επιδιώξεις θ’ αποδειχθούν τελικά ότι είναι μάταιες και θα φέρουν απογοήτευσι, αλλ’ ο Σολομών συμβουλεύει τον νέον να ενθυμήται τον Μεγάλο Δημιουργό του ενόσω μπορεί να τον υπηρετήση με ζωτικότητα. Αυτό δεν θα καταλήξη σε ματαιότητα αλλά σε αιώνια ευτυχία.—Εκκλ. 12:1· Ψαλμ. 128:1, 2.
13. (α) Τι ετόνισε θετικά ο Ιησούς στην παραβολή του; (Ματθαίος 25:14-30) (β) Γιατί πρέπει να προσέξωμε τα εδάφια Λουκάς 13:23,24;
13 Ποια μεγαλύτερη ευτυχία μπορούσε να υπάρξη για νέους ή ηλικιωμένους παρά να ευαρεστήσουν τον Ιεχωβά για να σωθούν; Ενώ στην παραβολή του σχετικά με τον ‘άνθρωπον όστις απεδήμησεν,’ ο Ιησούς μάς πληροφορεί ότι όταν αυτός ο «άνθρωπος» επέστρεψε απέρριψε τον αχρείο δούλο, τονίζει ωστόσο το θετικό μάθημα της παραβολής του, επιβεβαιώνοντας ότι οι επιμελείς δούλοι θα εισέλθουν στη χαρά του κυρίου των. (Ματθ. 25:14-30) Επίσης θετική και άμεση ήταν η απόκρισίς του σε κάποιον άνθρωπο ο οποίος ερώτησε, «Κύριε, ολίγοι άρα είναι οι σωζόμενοι;» Με την απάντησί του ο Ιησούς αποκλείει κάθε τι εκτός από την ολοκάρδια προσπάθεια: «Αγωνίζεσθε να εισέλθετε διά της στενής πύλης· διότι πολλοί, σας λέγω, θέλουσι ζητήσει να εισέλθωσι, και δεν θέλουσι δυνηθή.» (Λουκ. 13:23, 24) Όλοι πρέπει να προσέξωμε τα λόγια του, ιδιαίτερα να κάνωμε σκέψεις όσον αφορά το πώς αυτά εφαρμόζονται σε μας τώρα και τι σημαίνει η έκφρασις αγωνίζεσθε για τους Χριστιανούς.
14. Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν συνιστούσε να αγωνιζώμεθα;
14 Όταν ο Ιησούς είπε ότι πρέπει ν’ αγωνιζώμεθα για να περάσωμε από τη στενή πύλη, δεν υπονοούσε ότι ο κόσμος θα έβαζε στον δρόμο μας πολλά εμπόδια που θα μας εμπόδιζαν την είσοδο, αλλά μάλλον ότι οι απαιτήσεις του Θεού είναι τέτοιες που αποκλείουν τους αναξίους. Ο Ιεχωβά δεν θέλει εκείνους που δεν αγαπούν δικαιοσύνη, που η αφιέρωσίς των δεν είναι ολόψυχη. «Διέβαινον διά του αγρού του οκνηρού, και διά του αμπελώνος του ανθρώπου του ενδεούς φρενών· και ιδού, πανταχού είχον βλαστήσει άκανθαι· κνίδαι είχον σκεπάσει το πρόσωπον αυτού, και το λιθόφραγμα αυτού ήτο κατακεκρημνισμένον. Τότε εγώ θεωρήσας εσυλλογίσθην εν τη καρδία μου· είδον, και έλαβον διδασκαλίαν. Ολίγος νυσταγμός, ολίγη συμπλοκή των χειρών εις τον ύπνον έπειτα η πτωχεία σου έρχεται ως ταχυδρόμος, και η ένδειά σου ως ανήρ ένοπλος.» (Παροιμ. 24:30-34) Αν ένας άνθρωπος δεν είναι πραγματικός εργάτης, θα τον διαφυλάξη ο Ιεχωβά σε ζωή στο νέο του σύστημα πραγμάτων;
15. Γιατί πρέπει οι Χριστιανοί να επιθυμούν να είναι επιμελείς, και ποιο αποτέλεσμα θα έχη αυτό;
15 Οι Χριστιανοί έχουν κάθε κίνητρο για να είναι γνησίως επιμελείς όπως ήταν ο Χριστός, εκείνος μπροστά στον οποίο ελπίζομε να σταθούμε με επιδοκιμασία. Εργάζονται επιμελώς με τον σκοπό να ευαρεστήσουν αυτόν και τον Πατέρα του με την ποιότητα του έργου των. «Είδες άνθρωπον επιτήδειον εις τα έργα αυτού; Αυτός θέλει παρασταθή ενώπιον βασιλέων· δεν θέλει παρασταθή ενώπιον ουτιδανών.» (Παροιμ. 22:29) Ένας τέτοιος άνθρωπος προοδεύει ξεπερνώντας την αρχική επιθυμία του να ευαρεστήση τον Ιεχωβά και τις πρώτες προσπάθειές του στη διακονία με το ν’ αυξάνη σ’ επίγνωσι της Γραφής και να συνεχίζη να σημειώνη πνευματική πρόοδο έχοντας την ίδια επιθυμία που είχαν οι απόστολοι του Ιησού οι οποίοι είπαν, «Αύξησον εις ημάς την πίστιν.»—Λουκ. 17:5· Παροιμ. 27:11.
16. Εξηγήστε γιατί ο Ιεχωβά απαιτεί ολοκάρδια αφοσίωσι και εργασία.
16 Αν απαιτήται αγών για να σωθή κανείς, ποιος θα είναι ικανοποιημένος να υπηρετή με μισή καρδιά; Στον άνθρωπο ο οποίος ερώτησε πώς ν’ αποκτήση αιώνια ζωή, ο Ιησούς ετόνισε ότι οφείλει ν’ αγαπά τον Ιεχωβά εξ όλης της καρδίας του, της διανοίας του, της ψυχής του και της δυνάμεώς του. (Λουκ. 10:27) Τι μπορεί να επιτύχη ένας άνθρωπος χωρίς μεγάλη ώθησι ή ενθουσιασμό ή καρδιά; Κανένα αξιόλογο πράγμα δεν γίνεται εύκολα. Η μισή προσπάθεια δεν παράγει μισά αποτελέσματα, αλλά συνήθως δεν έχει καθόλου αποτελέσματα. Ο μόνος τρόπος για να έχη κανείς αποτελέσματα που διαρκούν είναι με συνεχές, επιμελές και σκληρό έργο.
ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΕΣ
17. Είναι μήπως παράλογος ο Ιεχωβά ή απαιτεί πάρα πολλά;
17 Εκείνο που απαιτεί ο Ιεχωβά από τους ανθρώπους για να σωθούν δεν είναι πάρα πολύ. Δεν είναι παράλογος αλλά γενναιόδωρος, αγαθός, στοργικός και στοχαστικός. Δεν ευαρεστείται στον θάνατο των πονηρών και δείχνει μεγάλη υπομονή και ανεκτικότητα για να μπορέση ο άνθρωπος να σωθή. Είναι θέλημά του να «διάγωμεν βίον ατάραχον και ησύχιων εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι.» (1 Τιμ. 2:2-4· Ιεζ. 33:10, 11) Η ζωή είναι ένα βραβείο, ένας θησαυρός ανεκτιμήτου αξίας, που ο Ιεχωβά χορηγεί σ’ εκείνους που είναι άξιοι. Εκείνοι που αποδεικνύουν ότι είναι άξιοι είναι οι ολοκάρδιοι ακόλουθοι του Χριστού Ιησού. Θυμάστε τι είχε πει ο Ιησούς στον νεαρό άνδρα με τα πολλά αγαθά; «Και ιδού, προσελθών τις είπε προς αυτόν, Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλόν να πράξω για να έχω ζωήν αιώνιον; Είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Εάν θέλης να είσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου, και δος εις πτωχούς· και θέλεις έχεις θησαυρόν εν ουρανώ· και ελθέ ακολούθει μοι.» (Ματθ. 19:16, 21· Πράξ. 4:12) Εφόσον η ζωή με πλήρη υγεία και ανείπωτες ευλογίες για όλη την αιωνιότητα είναι ένα τόσο μεγάλο και εξαιρετικό πράγμα, δεν θα ήταν πιο ρεαλιστικό και λογικό να το εκτιμήση κανείς όπως το εξετίμησε κάποιος σε μια άλλη παραβολή του Ιησού; «Ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με θησαυρόν κεκρυμμένον εν τω αγρώ, τον οποίον ευρών άνθρωπος έκρυψε, και από της χαράς αυτού υπάγει, και πωλεί πάντα όσα έχει, και αγοράζει τον αγρόν εκείνον.»—Ματθ. 13:44.
18. Γιατί αυτές οι απαιτήσεις είναι πρακτικές και στοργικές;
18 Ασφαλώς εκείνο που ζητά ως αντάλλαγμα ο Ιεχωβά είναι λογικό. (Ιακ. 3:17· Μιχ. 6:8) Επί πλέον είναι στοργικό και πρακτικό, εφόσον υπάρχουν ακόμη τόσο πολλοί ακροαταί που έχουν εκτίμησι και τους οποίους πρέπει να πλησιάση κανείς με το «ευαγγέλιον της βασιλείας.» Εκείνοι που το κηρύττουν είναι πολλοί και αυξάνουν γοργά σε αριθμούς, αλλ’ εκείνοι οι οποίοι ‘φυλάττουν τας εντολάς του Θεού και έχουν την μαρτυρία του Ιησού Χριστού’ είναι συγκριτικώς λίγοι και υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν καθώς ο χρόνος που εναπομένει ελαττώνεται.—Ματθ. 24:14· Αποκάλ. 12:17.
19. Δώστε τον ορισμό του σθεναρού αγώνος και εξηγήστε γιατί είναι αναγκαίος.
19 Η συμμετοχή στη διακονία είναι μια ευχάριστη ενασχόλησις, αλλά λόγω της σπουδαιότητος του έργου, πρέπει να κάνωμε περισσότερα από το να έχωμε απλώς μια μικρή μερίδα αν βέβαια μπορούμε να κάμωμε περισσότερα. Σθεναρή προσπάθεια σημαίνει αποτελεσματική ενέργεια ή δύναμις, ρώμη. Το ν’ αγωνίζεται κανείς σθεναρά σημαίνει να είναι ζωηρός ή δυνατός· είναι εντατική δράσις. Ο σθεναρός αγών είναι το αντίθετο της ατονίας ή εξαντλήσεως. Μη λησμονήτε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να μαθητεύουν, και να βαπτίζουν. (Ματθ. 28:19, 20) Το να κάνη κανείς πραγματικούς μαθητάς δεν είναι μικρό πράγμα· απαιτείται επιμονή, εντατική προσπάθεια επί μήνες, ίσως και χρόνια. Αλλά υπάρχει μεγάλη χαρά στο να διδάσκη κανείς άλλους και να τους βλέπη να προοδεύουν. Όπως ακριβώς οι αφωσιωμένοι και στοργικοί γονείς είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τα τέκνα των να προοδεύσουν προς τη σωματική, διανοητική και συναισθηματική ωριμότητα, έτσι και οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά επιθυμούν ζωηρά να βοηθούν τους σπουδαστάς της Γραφής να προοδεύουν και δοκιμάζουν μοναδική χαρά όταν βλέπουν τα άτομα με τα οποία μελετούν τη Γραφή να προχωρούν σε γνώσι και κατανόησι ως το σημείο να γίνουν δραστήριοι δούλοι του Θεού.
20. Ήσαν ζηλωταί οι πρώτοι Χριστιανοί, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
20 Επειδή οι πρώτοι Χριστιανοί ακολουθούσαν το Υπόδειγμά των ήσαν πολύ ενεργητικοί εργάται, πραγματικά ζηλωταί ευαγγελισταί. Από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., όταν ο Πέτρος «διεμαρτύρετο και προέτρεπε,» με αποτέλεσμα να προστεθούν εκείνη την ημέρα 3.000 άτομα, η Χριστιανοσύνη ήταν μια μεγάλη δύναμις η οποία ωθείτο με σθένος και αφοβία. Προέκυψε εναντίωσις και διωγμός, αλλά οι Χριστιανοί επέμεναν με θάρρος. «Και μετά δυνάμεως μεγάλης απέδιδαν οι απόστολοι την μαρτυρίαν της αναστάσεως του Κυρίου Ιησού· και χάρις μεγάλη ήτο επί πάντας αυτούς.» Απελευθερωμένοι με θαυματουργικό τρόπο από τη φυλακή και παρακινούμενοι από τον άγγελο του Ιεχωβά να συνεχίσουν, οι απόστολοι είχαν κατηγορηθή ότι είχαν γεμίσει την Ιερουσαλήμ με την διδασκαλία τους. Μολονότι τους έδειραν και τους απηγόρευσαν να συνεχίσουν, εκείνοι επέμειναν χωρίς χαλάρωσι της διδασκαλίας και του κηρύγματός των, «χαίροντες, ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθούν. Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» (Πράξ. 2:40· 4:33· 5:28, 41, 42) Όταν είχαν διασκορπισθή από τον διωγμό, οι Χριστιανοί «διήλθον, ευαγγελιζόμενοι τον λόγον» και αι «εκκλησίαι καθ’ όλην την Ιουδαίαν και Γαλιλαίαν και Σαμάρειαν είχον ειρήνην, οικοδομούμεναι και περιπατούσαι εν τω φόβω του Ιεχωβά, και διά της παρηγοριάς του αγίου πνεύματος επληθύνοντο.» (Πράξ. 8:4· 9:31, ΜΝΚ) Τι πολυάσχολοι και συγκινητικοί αλλά χαρούμενοι καιροί που ήσαν εκείνοι για τους Χριστιανούς!
ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
21. Ποιο πνεύμα χαρακτηρίζει τη δραστηριότητα των μαρτύρων του Ιεχωβά στη σύγχρονη εποχή;
21 Στη σύγχρονη εποχή το πνεύμα του σθεναρού αγώνος που ήταν χαρακτηριστικό των πρώτων Χριστιανών έχει αποκατασταθή και αναζωογονηθή. Πώς θα εξεπληρώνετο η αρχαία προφητεία: «Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος εν τη ημέρα της δυνάμεώς σου»; (Ψαλμ. 110:2, 3) Ο Βασιλικός Υιός του Ιεχωβά είναι τώρα ενθρονισμένος με δύναμι και ‘κατακυριεύει εν μέσω των εχθρών του.’ Ένας σύγχρονος ιστορικός δίνει μια ευρεία άποψι της δραστηριότητος των Χριστιανών μαρτύρων της εποχής μας, παρατηρώντας τα εξής: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κατά γράμμα καλύψει τη γη με τη μαρτυρία τους . . . Θα μπορούσε πραγματικά να λεχθή ότι κανένας θρησκευτικός όμιλος στον κόσμο δεν εξεδήλωσε περισσότερο ζήλο και επιμονή στην προσπάθεια διαδόσεως του ευαγγελίου της βασιλείας εκτός από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.»—Και Αυτοί Επίσης Πιστεύουν, υπό Κ. Σ. Μπράντεν (Νέα Υόρκη, 1950: Εκδόται Εταιρία Μακμίλλαν), σ. 370.
22. Τι μπορεί να λεχθή για την πρόσφατη παγγήινη επέκτασι του έργου;
22 Ο λαός του Ιεχωβά είχε κατά γράμμα επεκτείνει το κήρυγμά του στη σύγχρονη εποχή στις τέσσερες γωνίες της γης, αλλά οι προσπάθειες τις οποίες σχολιάζει ο ιστορικός Μπράντεν δεν ήσαν παρά μόνο η αρχή. Επρόκειτο ν’ ακολουθήσουν περισσότερα σύμφωνα με όσα αποκαλύπτει το βιβλίο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Θείο Σκοπό (Μπρούκλυν, Νέα Υόρκη 1959: Εκδόται Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά): «Έτσι, ιδιαίτερα από το 1945 και μπρος, μια παγγήινη επέκτασις βρισκόταν πραγματικά εν προόδω. Είχε έλθει ο καιρός να παρουσιασθούν και άλλα αμέτρητα πλήθη από τον πολύ όχλο, και να ταυτισθούν με την κοινωνία Νέου Κόσμου κατά χιλιάδες κυριολεκτικά για να ενωθούν στο έργο κηρύγματος. Η θύρα για θεοκρατική υπηρεσία ήταν τώρα πλατιά ανοιχτή, τουλάχιστον για μερικά χρόνια, και αυτός ο ενωμένος όμιλος ζηλωτών κηρύκων του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού διέτρεχε μέσα από αυτή τη θύρα κατά μεγάλες ομάδες στους πλούσιους αγρούς που ήσαν έτοιμοι, και περίμεναν τον θερισμό.» (Σ. 221) Καμμιά πνευματική νωθρότης δεν υπήρχε εδώ, και τι ευλογημένο και ευτυχισμένο καιρό απελάμβαναν εκείνοι που συμμετείχαν με όλη τους την καρδιά στο παγγήινο έργο της επεκτάσεως!
23. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν να εργάζωνται σκληρά με υπομονή;
23 Το να υπηρετή κανείς τον Ιεχωβά με πιστότητα και ζήλο περιλαμβάνει έργο, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Οι δούλοι του συνεχίζουν ν’ αγωνίζωνται με σθένος χωρίς ανάπαυλα, και η ευλογία του συνεχίζει να ξεχύνεται επάνω τους. Περνούν πολυάσχολη και ευτυχισμένη ζωή χωρίς μονοτονία ή πλήξι, ευγνώμονες για τα προνόμιά των υπηρεσίας και ευτυχείς διότι είναι πολυάσχολοι. Έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον Ιεχωβά και είναι αποφασισμένοι να ενασχολούνται ολόψυχα στην υπηρεσία του, γνωρίζοντας ότι αν ενεργούν έτσι θα λάβουν ζωή. (Λουκ. 10:27, 28) Δεν είναι τα υλικά αγαθά, οι προσωπικές ανέσεις ή η ανάπαυσις που παίρνουν την πρώτη θέσι στη ζωή τους, με ελάχιστη μόνον προσπάθεια για τη Χριστιανική διακονία. Άγρυπνοι στις εξελίξεις αυτών των «εσχάτων ημερών,» ακολουθούν την πορεία της σκληρής εργασίας για την οποία συνηγορεί ο Ιάκωβος, όπως ο γεωργός ο οποίος αποβλέπει στον καιρό του θερισμού του με υπομονητική προσδοκία. «Μακροθυμήσατε λοιπόν, αδελφοί, έως της παρουσίας του Κυρίου. Ιδού, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης, και μακροθυμεί δι’ αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώιμον και όψιμον. Μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας· διότι η παρουσία του Κυρίου επλησίασε.»—Ιακ. 5:7, 8.
24. Ποιος είναι ο τρόπος να διατηρήση κανείς χαρά στην υπηρεσία του Ιεχωβά, και ποια θα είναι η έκβασις;
24 ‘Αγωνίζεσθε σθεναρά,’ προτρέπει ο Ιησούς όλους εκείνους οι οποίοι επιθυμούν να σωθούν. «Εις την σπουδήν άοκνοι» επαναλαμβάνει ο Παύλος, υπενθυμίζοντας στους Χριστιανούς το επείγον του έργου. Αυτός είναι ο τρόπος να διατηρήσετε χαρά στην υπηρεσία του Ιεχωβά, κρατώντας με τα δυο χέρια σας και κάνοντας με όλη τη δύναμί σας εκείνο που πρέπει να γίνη ενόσω ζήτε. Κατόπιν, είτε θα επιζήσετε, χωρίς να δοκιμάσετε το κεντρί του θανάτου προτού ο Ιεχωβά εισαγάγη το δικό του ένδοξο σύστημα πραγμάτων, είτε κοιμηθήτε στο θάνατο περιμένοντας την ανάστασι, ο Ιεχωβά θα σας θυμηθή με ‘πλήρη μισθό.’ «Ώστε αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.»—Ρουθ 2:12· 1 Κορ. 15:58· Εκκλ. 9:7, 10.
[Εικόνα στη σελίδα 398]
Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν είναι οκνηροί· κάνουν έντιμη εργασία για να συντηρήσουν τις οικογένειές των
[Εικόνα στη σελίδα 400]
Πρέπει να το βάλωμε στην καρδιά μας: ο οκνηρός χάνει—όχι μόνο από υλική άποψι, αλλά επίσης την επιδοκιμασία του Θεού
[Εικόνα στη σελίδα 402]
Αγωνίζεσθε σθεναρά στο να κάνετε επανεπισκέψεις σε ενδιαφερόμενα άτομα, να μαθητεύετε;