Τι Λέγετε στον Θεό;

ΚΑΙ μόνο η σκέψις ότι οι άνθρωποι μπορούν να μιλούν στον Θεό, και ότι αυτός μπορεί ν’ ακούη, είναι κάτι που ζαλίζει πολλούς ανθρώπους. Μερικοί νοιώθουν ανίκανοι ν’ απευθυνθούν κατάλληλα στον Θεό και γι’ αυτό χρησιμοποιούν κάποιο βιβλίο με τυπωμένες προσευχές, τις οποίες διαβάζουν σε ωρισμένες περιστάσεις. Άλλοι καταφεύγουν σε «γλώσσες,» χρησιμοποιώντας ένα σωρό λέξεις που δεν τις καταλαβαίνουν. Ελπίζουν ότι το άγιο πνεύμα βάζει αυτές τις λέξεις σε μια επιδοκιμασμένη προσευχή που αυτοί οι ίδιοι ούτε τις καταλαβαίνουν.

Είναι όμως αυτός ο τρόπος που θέλει ο Θεός να προσεύχονται σ’ αυτόν τα πλάσματά του;

Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς ενεθάρρυνε: «Αιτείτε και θέλει σας δοθή.» (Ματθ. 7:7) Ασφαλώς δεν εννοούσε ότι θα έπρεπε να λέμε τα ίδια και τα ίδια από ένα βιβλίο προσευχών. Ο Ιησούς είπε: «Όταν δε προσεύχησθε, μη βαττολογήσητε.» (Ματθ. 6:7) Απεναντίας, οι προσευχές μας θα πρέπει να είναι αυθόρμητες—όχι φλυαρία από λέξεις που δεν καταλαβαίνομε—αλλά μια έκφρασις των όσων έχομε να πούμε σ’ έναν φιλάγαθο και αξιύμνητον Θεό:

Η προσευχή μας επιτρέπει να εκφράσωμε τη λατρεία μας και την αγάπη μας για τον Δημιουργό. Μπορούμε έτσι να εξωτερικεύσουμε τα αισθήματά μας και τις επιθυμίες μας. Ο ψαλμωδός έγραψε: «Ανοίγετε, λαοί, ενώπιον αυτού τας καρδίας σας. Ο Θεός είναι καταφύγιον εις ημάς.»—Ψαλμ. 62:8.

Ελευθερία Εκφράσεως

Όταν έχετε κάποιον φίλο, του μιλάτε. Μιλάτε ελεύθερα και άνετα. Μπορείτε να εκφράζετε τα αισθήματά σας σε άτομα που αγαπάτε. Μπορούμε με τον ίδιο τρόπο να μιλούμε στον Θεό.

Η Αγία Γραφή λέγει ότι ο Αβραάμ είχε πίστι στον Θεό και «φίλος του Ιεχωβά ωνομάσθη.» (Ιακ. 2:23, ΜΝΚ) Αυτό ήταν ένα εξαιρετικό προνόμιο για τον Αβραάμ. Ο Ιησούς, όμως, έδειξε ότι κι εμείς επίσης μπορούμε να είμεθα αγαπητοί στον Ιεχωβά, διότι είπε: «Ο έχων τας εντολάς μου και φυλάττων αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών με· ο δε αγαπών με θέλει αγαπηθή υπό του Πατρός μου.» (Ιωάν. 14:21) Έτσι, η πίστις και η υπακοή ανοίγουν το δρόμο να πλησιάσωμε τον Πατέρα.

Πράγματι, ο Θεός είναι πολύ προσιτός αρκεί να τον ζητούμε, διότι, όπως είπε ο απόστολος Παύλος, «δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών.» (Πράξ. 17:27) Για μια ελεύθερη, όμως, επικοινωνία με τον Θεό μια βασική απαίτησις είναι η πίστις στον Υιόν του, Ιησούν Χριστόν, όπως λέγει η Αγία Γραφή: «Διά του οποίου έχομε την παρρησίαν και την είσοδον με πεποίθησιν διά της εις αυτόν πίστεως.»—Εφεσ. 3:12.

Γνωρίζοντας ότι ο Θεός δέχεται με χαρά τις προσευχές μας και ότι μπορούμε να έχωμε «παρρησίαν» μέσω πίστεως στον Ιησού, θα ενθαρρυνθούμε να μιλούμε τακτικά με τον Θεό. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να πούμε σ’ αυτόν.

Εκφράσεις Εκτιμήσεως

Η Γραφή δίνει πολλά παραδείγματα. Σκεφθήτε μόνο τα πολλά σπουδαία πράγματα που ο Ιεχωβά Θεός έχει κάμει προς όφελός μας, όπως άλλωστε ετόνισε ο ψαλμωδός Δαβίδ: «Πολλά έκαμες συ, Ιεχωβά ο Θεός μου, τα θαυμάσιά σου· και τους περί ημών διαλογισμούς σου δεν είναι δυνατόν να εκθέση τις εις σε· εάν ήθελον να απαγγέλλω και να ομιλώ περί αυτών, υπερβαίνουσι πάντα αριθμόν.»—Ψαλμ. 40:5.

Χωρίς αμφιβολία αυτό είναι αλήθεια! Σκεφθήτε την τροφή που τρώμε. Δεν είναι κάτι για το οποίο να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά Θεό; Ο Ιησούς Χριστός και ο απόστολος Παύλος ευχαριστούσαν τον Θεό γι’ αυτές τις προμήθειες. (Ματθ. 14:19· Πράξ. 27:35) Ακόμα και ένα μικρό παιδί διδάσκεται να λέγη «παρακαλώ» και «ευχαριστώ» στο τραπέζι όταν θέλη κάτι. Θα μπορούσαμε πότε εμείς να είμαστε λιγώτερο ευγνώμονες για τις προμήθειες που κάνει για μας ο Θεός;

Ο Ιησούς είπε ότι ο Θεός «ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.» (Ματθ. 5:45) Δεν θα έπρεπε και γι’ αυτό επίσης να εκφράζωμε την ευχαριστία μας; Δεν είναι πραγματικά ατέλειωτες οι προμήθειες του Θεού, για τις οποίες μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες;

Ευχαριστήσατε ποτέ τον Θεό για την ωραία γεύσι ενός φαγητού; Για την ικανότητα που έχετε ν’ απολαμβάνετε τους ήχους και τη μουσική; Για το άρωμα του αέρα ύστερα από μια καλοκαιριάτικη βροχή; Για την ομορφιά που έχουν τα αγριολούλουδα την άνοιξι στις βουνοπλαγιές ;

Κανένα απ’ αυτά τα πράγματα δεν ήταν υποχρεωτικό να είναι και απολαυστικό. Το φαγητό, επί παραδείγματι, θα μπορούσε να ήταν μια απασχόλησις—ένα καθήκον χωρίς καμμιά ευχαρίστησι που να γίνεται καθημερινά για να διατηρηθούμε ζωντανοί. Ο Θεός, όμως, μας έκαμε με τέτοιον τρόπο ώστε αυτά τα πράγματα να μας είναι ευχάριστα και να μπορούμε να τα απολαμβάνωμε. Ευχαριστήσατε ποτέ τον Θεό γι’ αυτό; Θυμηθήτε τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Κατά πάντα ευχαριστείτε.»—1 Θεσσ. 5:18.

Έχετε ποτέ αισθανθή την απεραντοσύνη της δημιουργίας του Θεού—ατενίζοντας παραδείγματος χάριν τους έναστρους ουρανούς μια φεγγαρόλουστη βραδυά από μια κοιλάδα των Άλπεων; Ή διασχίζοντας με αυτοκίνητο ώρες τις μεγαλοπρεπείς εκτάσεις των μεγάλων πεδιάδων χωρίς να βλέπετε ούτε ανθρώπους ούτε κατοικίες; Τέτοιες φευγαλέες στιγμές σκέψεως επάνω στα έργα του Θεού μάς συγκλονίζουν όταν βλέπωμε πόσο ασήμαντος είναι ο άνθρωπος εν σχέσει με την απέραντη έκτασι του δημιουργημένου σύμπαντος, για το οποίο μόνον μια μικρή ιδέα παίρνομε από τα μακρυνά αστέρια που είναι εκεί ψηλά.

Τέτοιες πολύτιμες στιγμές μοναξιάς είναι ευχάριστες ευκαιρίες για να μιλούμε στο μεγάλο Δημιουργό αναφέροντας την επιθυμία μας να τον υπηρετούμε και να έχωμε την εύνοιά του. Δεν χρειάζεται κάποιο «βιβλίο προσευχών» ή «ακατανόητες λέξεις.» Ανοίξτε απλώς την καρδιά σας και τη διάνοιά σας και απευθυνθήτε στον Δημιουργό όπως θα κάνατε σε οποιοδήποτε σημαίνον πρόσωπο για το οποίο έχετε βαθειά αγάπη.

Προσευχές Όταν Έχωμε Δυσκολίες

Πότε ιδιαίτερα εκτιμάται ένας πραγματικός φίλος; «Στους δύσκολους καιρούς, δεν είν’ έτσι; Πόσο υπέροχο είναι που μπορούμε ν’ απευθυνώμεθα στον Ιεχωβά τότε! Πράγματι, ο Λόγος του Θεού συνιστά: «Επίρριψον επί τον Ιεχωβά το φορτίο σου, και αυτός θέλει σε ανακουφίσει.»—Ψαλμ. 55:22, ΜΝΚ.

Η Αγία Γραφή αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα προσευχής στον Θεό εν σχέσει με προσωπικές δυσκολίες. Επί παραδείγματι, ένα άτομο που ασθενεί σωματικώς μπορεί να προσευχηθή στον Θεό ζητώντας όπως ‘ο Ιεχωβά τον ενδυναμώνη στην κλίνη της ασθενείας.’ (Ψαλμ. 41:3, ΜΝΚ) Ο Βασιλεύς Εζεκίας του Ιούδα αυτό έκαμε. (2 Βασ. 20:1-6) Δεν θα πρέπει, όμως, να περιμένομε να μας θεραπεύση ο Ιεχωβά θαυματουργικά, αλλά, μάλλον, να προσευχώμεθα ώστε να κάνωμε ό,τι είναι πιο σωστό για ν’ αντιμετωπίσουμε το ιδιαίτερο πρόβλημα της υγείας μας. Μπορούμε να προσευχώμεθα για παρηγοριά από τον Ιεχωβά και υπομονή έως ότου οι θαυματουργικές θεραπευτικές δυνάμεις του σώματος μπορέσουν ν’ αποκαταστήσουν την υγεία μας.

Μπορούμε επίσης να προσευχώμεθα για καθοδήγησι και δύναμι όταν αντιμετωπίζωμε κάποια άδικη μεταχείρισι. Αυτό έκαμαν ο απόστολος Παύλος και ο Σίλας. Ερρίφθησαν στη φυλακή εξ αιτίας του έργου του κηρύγματος που έκαναν και καθώς ήσαν εκεί, λέγει η Αγία Γραφή, «ο Παύλος και ο Σίλας προσευχόμενοι υμνούν τον Θεόν.» Και ο Ιεχωβά Θεός τους ελευθέρωσε.—Πράξ. 16:23-35.

Θα μπορούσε κανείς, ακόμη και αν είχε εναντιωθή στο παρελθόν άδικα στον Θεό, αν μετανοήση, να προσευχηθή όταν αντιμετωπίζη κάποια δυστυχία και να βοηθηθή από τον Ιεχωβά. Όταν ο ασεβής βασιλεύς του Ιούδα Μανασσής υπέφερε σε μια Βαβυλωνιακή φυλακή, προσευχήθηκε στον Θεό, και η Γραφή λέγει ότι ο Θεός «ηλέησεν αυτόν, και επήκουσε της δεήσεως αυτού, και επανέφερεν αυτόν εις Ιερουσαλήμ, εις το βασίλειον αυτού. Τότε εγνώρισεν ο Μανασσής ότι ο Ιεχωβά αυτός είναι ο Θεός.» Παρ’ όλο το κακό παρελθόν του, ο Μανασσής εξασφάλισε απελευθέρωσι και παρηγοριά όταν μετενόησε πραγματικά και ταπεινά εστράφη στον Θεό.—2 Χρον. 33:10-13, ΜΝΚ.

Πόσο ελεήμων και συγχωρητικός Θεός είναι ο Ιεχωβά! Ασφαλώς ενθαρρυνόμεθα να ζητούμε τη βοήθειά του, να εκφράζωμε ελεύθερα σ’ αυτόν τις δυσκολίες μας και να ζητούμε την εύνοιά του.

Υλικές Ανάγκες

Βέβαια πάντοτε θα πρέπει να μη ξεχνούμε να θεωρούμε τα συμφέροντα του Θεού πιο σπουδαία από τα δικά μας. Έτσι, στην υποδειγματική προσευχή που έδωσε ο Ιησούς θέτει πρώτα τα αιτήματα να αγιασθή το όνομα του Θεού, να έλθη η βασιλεία του και να γίνη το θέλημα του, πριν από το αίτημα για τις υλικές ανάγκες του ατόμου.—Ματθ. 6:9-13.

Κι εμείς, επίσης, θα πρέπει να ενθυμούμεθα στις προσευχές μας πρώτα το όνομα και τη βασιλεία του Θεού πριν προσθέσωμε την παράκλησι για τις υλικές μας ανάγκες. Ο Ιησούς μάς συνεβούλευσε να λέμε: «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δίδε εις ημάς καθ’ ημέραν.» (Λουκ. 11:3) Αυτό είναι μια ταπεινή αίτησις. Δεν πρόκειται για κάτι το ιδιοτελές ούτε για κάτι το υλιστικό. Η έκφρασις «δίδε εις ημάς» περιλαμβάνει και άλλους. Το να μας δίνη τον άρτον «καθ’ ημέραν» δεν είναι κάτι το υπερβολικό. Ο απόστολος είπε, «έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.» (1 Τιμ. 6:8) Ώστε, ενώ μπορούμε να προσευχώμεθα για τα αναγκαία της ζωής, θα ήταν ακατάλληλο να ζητούμε κάτι παραπάνω απ’ αυτό.

Πνευματικές Ανάγκες

Υπάρχουν πολλές πνευματικές ανάγκες για τις οποίες μπορούμε να μιλούμε στον Ιεχωβά. Σκεφθήτε, επί παραδείγματι, τα όσα ζήτησε ένας αρχαίος Βιβλικός ψαλμωδός: «Δίδαξόν με τα διατάγματά σου. Κάμε με να εννοώ την οδόν των εντολών σου, και θέλω μελετά εις τα θαυμάσιά σου. Οδήγησόν με εις την οδόν των προσταγμάτων σου . . . Δίδαξόν με φρόνησιν και γνώσιν . . . Συνέτισόν με, και θέλω μάθει τα προστάγματά σου.» Δεν μπορούμε να μιλούμε στον Θεό για παρόμοια ζητήματα ζητώντας τη βοήθειά του και την καθοδηγία του για να κάνωμε πάντοτε ό,τι είναι δίκαιο και κατάλληλο;—Ψαλμ. 119:26, 27, 35, 66, 73.

Οι πρώτοι Χριστιανοί μάς δίνουν πολλές ιδέες για το τι να λέμε στον Θεό. Προσηύχοντο για άγιο πνεύμα. (Πράξ. 8:14, 15) Προσηύχοντο για την επιτυχία της διακονίας των ώστε να είναι σε θέσι «να λαλώσι τον λόγον του Θεού μετά πάσης παρρησίας.» (Πράξ. 4:29) Ευχαριστούσαν τον Θεό για την ηγεσία του και την προστασία του. Ζητούσαν απ’ αυτόν να τους δώση ‘να ανοίξουν το στόμα των μετά παρρησίας, για να κάμουν γνωστό το μυστήριον του ευαγγελίου’ Δεν μπορούμε να προσευχώμεθα στον Θεό για παρόμοια ζητήματα;—2 Κορ. 2:14· Εφεσ. 6:18, 19.

Υπάρχουν, επίσης, πολλά πράγματα που μπορούμε να πούμε στο Θεό προς χάριν άλλων. Επί παραδείγματι, ο απόστολος Παύλος προσευχήθηκε ώστε οι Κολοσσαείς να εμπλησθούν από της επιγνώσεως του θελήματος του Θεού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως.» Και στους Φιλιππησίους έγραψε: «Και τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν.» Πόσο πλούσιες θα είναι οι προσευχές μας, αν κι εμείς έχωμε συναίσθησι των αναγκών των άλλων και μιλούμε στο Θεό για χάρι τους!—Κολοσ. 1:9, 10· Φιλιππ. 1:9-11.

Όταν εξετάζωμε τον Λόγο του Θεού και σκεπτώμεθα όλες τις θαυμάσιες προμήθειές του, υλικές και πνευματικές, ασφαλώς θα βρίσκωμε πολλά για να πούμε στον Θεό. Και όταν πραγματικά αναλογιζώμεθα—τα όσα ο Ιεχωβά έχει κάμει για μας, αυτό μας ενθαρρύνει να τηρούμε την αποστολική συμβουλή, «εις την προσευχήν προσκαρτερούντες.»—Ρωμ. 12:12.