Πλατύτερη Αγάπη για το Ανθρώπινο Γένος

 1. Όπως ετόνισε ο Ιησούς Χριστός, τι σημαίνει να τελειοποιηθούμε στην εκδήλωσι αγάπης για τους συνανθρώπους;

ΓΙΝΕΤΑΙ πλατύτερη η εκδήλωσις της αγάπης σας για τους συνανθρώπους σας; Κάνετε προόδους για να τελειοποιηθήτε στην αγάπη σας; Αυτό σημαίνει περισσότερα από το να είσθε αγαθός και γενναιόδωρος σε ανθρώπους που διάκεινται ευνοϊκά σ’ εσάς. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εάν αγαπάτε τους αγαπώντας σας, ποία χάρις χρεωστείται εις εσάς; διότι και οι αμαρτωλοί αγαπώσι τους αγαπώντας αυτούς. Και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας σας, ποία χάρις χρεωστείται εις εσάς; διότι και οι αμαρτωλοί το αυτό πράττουσι. Και εάν δανείζητε εις εκείνους παρ’ ων ελπίζετε πάλιν να λάβητε, ποία χάρις χρεωστείται εις εσάς; διότι και οι αμαρτωλοί εις αμαρτωλούς δανείζουσι, διά να λάβωσι πάλιν τα ίσα. Πλην αγαπάτε τους εχθρούς σας, και αγαθοποιείτε, και δανείζετε, μηδεμίαν απολαβήν ελπίζοντες· και θέλει είσθαι ο μισθός σας πολύς, και θέλετε είσθαι υιοί του Υψίστου· διότι αυτός είναι αγαθός προς τους αχάριστους και κακούς.»—Λουκ. 6:32-35.

 2. Πώς ο Ιεχωβά έδειξε αγαθότητα και αγάπη ακόμη και στους αχάριστους και τους κακούς;

² Σκεφθήτε πώς ο Ιεχωβά Θεός υπήρξε αγαθός στους αχάριστους και τους κακούς. Αυτοί ωφελούνται από τους κύκλους που έθεσε σε λειτουργία για να καταστήση δυνατή τη ζωή στη γη. Δεν τους στερεί από τα όσα είναι ζωτικά για την ύπαρξί τους—αέρα, ηλιακό φως και βροχή. «Αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα.» (Πράξ. 17:25) «Αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.»—Ματθ. 5:45.

 3. Τι αποκαλύπτουν οι περασμένες ενέργειες του Ιεχωβά για την ικανότητα του να στερή το ηλιακό φως και τη βροχή;

³ Ο Ιεχωβά Θεός θέλει να είναι αγαθός και γενναιόδωρος. Ως Δημιουργός, έχει τον πλήρη έλεγχο όλων των πραγμάτων που είναι ζωτικά για τη ζωή και μπορεί να μη χορηγήση τα δώρα του μ’ ένα εκλεκτικό τρόπο. Αυτό είναι σαφές από τις ενέργειές του στο παρελθόν. Στον καιρό του Μωυσέως εστέρησε το ηλιακό φως από τους Αιγυπτίους επί τρεις μέρες, αλλά στη διάρκεια της ιδίας περιόδου παρείχε φως για τους Ισραηλίτας. (Έξοδ. 10:23) Μετά από αιώνες, όταν οι Ισραηλίται έγιναν άπιστοι σ’ αυτόν, ο Ιεχωβά ήσκησε έλεγχον της βροχοπτώσεως. Μέσω του προφήτου του Αμώς, υπενθύμισε σ’ αυτούς: «Και εγώ προσέτι εκράτησα την βροχήν από σας, ότε έμενον τρεις μήνες έτι έως του θέρους, και έβρεξα επί μίαν πόλιν, και επί άλλην πόλιν δεν έβρεξα· μία μερίς εβράχη, και η μερίς επί την οποίαν δεν έβρεξεν εξηράνθη.»—Αμώς 4:7.

 4. (α) Γιατί ο Ιεχωβά Θεός δεν εστέρησε τους αχάριστους και τους ασεβείς από τα αναγκαία για τη ζωή; (β) Πώς ο Ιεχωβά πήγε πολύ πιο πέρα από την προμήθεια των αναγκαίων στην εκδήλωσι της αγάπης του;

⁴ Και γιατί ο Ιεχωβά Θεός δεν εστέρησε τους κακούς από το ηλιακό φως και τη βροχή ενώ μπορούσε να το κάμη; Γιατί υπήρξε αγαθός και στοργικός ακόμη και σ’ εκείνους που δεν εκτιμούσαν τα δώρα του; Το έκαμε αυτό για να τους δώση την ευκαιρία ν’ αλλάξουν, να θελήσουν να τον υπηρετούν. Πραγματικά πήγε πολύ πιο πέρα επιτρέποντάς τους να λαμβάνουν τ’ αναγκαία για τη ζωή τους. Έλαβε πρόνοια γι’ αυτούς και για όλους τους άλλους ανθρώπους για να ελευθερωθούν από την αμαρτία και τον θάνατο. Αυτό το έκαμε με μεγάλη δαπάνη για τον εαυτό του, θυσιάζοντας τον μονογενή του Υιό. (Ιωάν. 3:16) Ο Θεός, λέγει η Γραφή, «δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.» (Ρωμ. 5:8) Αυτή η πράξις αγάπης έθεσε μια νομική βάσι για την απολύτρωσι του ανθρωπίνου γένους από τη δουλεία στην αμαρτία που απέβη η μερίς των ανθρώπων όταν ο Αδάμ έχασε την τέλεια ανθρώπινη ζωή για τον εαυτό του και για τους αγέννητους απογόνους του.

 5. Σε ποιον ανήκει η ανθρώπινη φυλή και γιατί;

⁵ Το τίμημα της απολυτρώσεως ήταν η τέλεια ανθρώπινη ζωή του Ιησού Χριστού. Επειδή αυτό το τίμημα ήταν η ζωή του, ο Ιησούς συμμερίζεται την ιδιοκτησία της ανθρώπινης φυλής με τον Ιεχωβά Θεό, τον Πρωτουργό αυτής της διατάξεως. Γι’ αυτό και οι Γραφές χαρακτηρίζουν και τον Θεό και τον Χριστό ότι κάνουν την εξαγορά. Διαβάζομε για «την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του αίματος του Υιού αυτού.» (Πράξ. 20:28, ΜΝΚ) Και για τον Ιησού Χριστό, η Αποκάλυψις 5:9 λέγει: «Εσφάγης και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν διά του αίματός σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους.» Το γεγονός ότι δεν είναι μόνον τα μέλη της εκκλησίας του Θεού μεταξύ των αγορασμένων καταφαίνεται από το εδάφιον 1 Τιμόθεον 2:6, όπου αναφέρεται ότι ο Ιησούς έδωκε τον εαυτό του «αντίλυτρον υπέρ πάντων.» Εξακολουθεί η αγάπη σας για τους συνανθρώπους σας να γίνεται πιο πλατειά επειδή κατανοείτε ότι όλοι οι άνθρωποι αποτελούν πραγματικά ιδιοκτησία του Θεού και του Χριστού;

 6. Πώς ο Θεός εκτιμά τη ζωή;

⁶ Ο Ιεχωβά Θεός θεωρεί τη ζωή ως κάτι εξαιρετικά πολύτιμο. Δεν θέλει ν’ απολεσθούν εκείνοι τους οποίους εξαγόρασε με το πολύτιμο αίμα του Υιού του. Η επιθυμία του είναι να μάθουν την αλήθεια όλοι οι άνθρωποι παντού, άσχετα με την κοινωνική τους θέσι, να δεχθούν την προμήθειά του και να λάβουν ζωή. (1 Τιμ. 2:1-4) ‘Δεν θέλει να απολεσθώσι τινές,’ έγραψε ο απόστολος Πέτρος, ‘αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.’—2 Πέτρ. 3:9.

ΜΙΜΙΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

7, 8. Τι θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε τον εαυτό μας εξετάζοντας αν αντανακλούμε τη θεία στάσι προς τους ανθρώπους;

⁷ Στη σχέσι σας με τους άλλους, αντανακλάτε τη θεία στάσι προς το ανθρώπινο γένος; Ο Ιεχωβά Θεός αποστρέφεται την κακία, αλλ’ αγαπά τους ανθρώπους ως ιδιοκτησία του και θέλει μόνον το καλύτερον γι’ αυτούς. Μεταχειρίζεσθε τους ανθρώπους ως θεία ιδιοκτησία, και θέλετε να μετάσχουν στις ευλογίες που επιφυλάσσει ο Θεός για κείνους που σέβονται τα κυριαρχικά του δικαιώματα; Αν συμμεριζώμεθα τη θεία άποψι για το ανθρώπινο γένος, πρέπει να υπάρχη απόδειξις ότι εργαζόμεθα σκληρά για να είμεθα καλοί, γενναιόδωροι και στοργικοί.

⁸ Εξετάζοντας περισσότερο το ζήτημα, θα μπορούσατε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: Όταν μπορώ εγώ ο ίδιος να κανονίζω τον χρόνον μου, τ’ αποκτήματα και τις ικανότητές μου, μήπως τα χρησιμοποιώ αυτά σχεδόν αποκλειστικά προς όφελος δικό μου, της οικογενείας μου και των φίλων μου; Ή μήπως σκέπτομαι τι μπορώ να κάμω για κείνους που βρίσκονται σε δύσκολες περιστάσεις ή για κείνους που είναι ολομόναχοι έστω και αν η προσωπικότης των δεν μου είναι ιδιαιτέρα ελκυστική; Κάνω τους άλλους να αισθάνωνται ότι εκτιμώνται; Είμαι διατεθειμένος να δώσω οικειοθελώς χάριν των άλλων χωρίς να σκέπτομαι να πάρω πίσω κάτι απ’ αυτούς; Πώς φέρομαι όταν κάποιος που υπήρξε πολύ αφιλάγαθος σ’ εμένα πάθη ένα μεγάλο σωματικό δυστύχημα; Τον λυπούμαι; Προσπαθώ να βοηθήσω αυτό το άτομο; Θα ήμουν πρόθυμος να το βοηθήσω στα οικιακά του καθήκοντα—μαγειρεύοντας φαγητά, κάνοντας ψώνια, πλένοντας ρούχα, καθαρίζοντας το σπίτι; Θα ήμουν διατεθειμένος να του δανείσω χρήματα έστω και αν γνωρίζω ότι οι οικονομικές περιστάσεις του είναι τόσο απελπιστικές ώστε ίσως να μην μπορέση ποτέ να μου τα επιστρέψη;—Παράβαλε Έξοδος 23:4, 5.

 9. Όπως τονίζεται από τον Ιησού Χριστό στο ευαγγέλιο του Λουκά 14:12-14. για ποιο πράγμα μπορούμε να είμεθα βέβαιοι όταν μιμούμεθα το θείο παράδειγμα της γενναιοδωρίας;

⁹ Όταν η γενναιοδωρία σας, η καλωσύνη και η αγάπη προχωρήσουν πέραν απ’ ό,τι αναμένεται και περιλάβουν τους ατυχείς καθώς και εκείνους που μπορεί να μη σας μεταχειρίσθηκαν καλά, τότε μιμείσθε τον Ιεχωβά Θεό. Γίνεται πλατύτερη η αγάπη σας για τους συνανθρώπους σας. Ενεργείτε σε αρμονία με το γεγονός ότι αυτοί έχουν αγορασθή από τον Θεό και τον Χριστό. Μπορείτε επομένως να είσθε βέβαιοι ότι ο Θεός θα σας ανταμείψη. Ο Ιησούς Χριστός επέστησε την προσοχή μας σ’ αυτό, λέγοντας: «Όταν κάμνης γεύμα ή δείπνον, μη προσκάλει τους φίλους σου, μηδέ τους αδελφούς σου, μηδέ τους συγγενείς σου, μηδέ γείτονας πλουσίους· μήποτε και αυτοί σε αντικαλέσωσι, και γείνη εις σε ανταπόδοσις. Αλλ’ όταν κάμνης υποδοχήν, προσκάλει πτωχούς, βεβλαμμένους, χωλούς, τυφλούς. Και θέλεις είσθαι μακάριος· διότι δεν έχουσι να σοι ανταποδώσωσιν· επειδή η ανταπόδοσις θέλει γείνει εις σε εν τη αναστάσει των δικαίων.»—Λουκ. 14:12-14.

10. Ποια καλή επίδρασι μπορεί να έχη η καλωσύνη σ’ ένα αφιλάγαθο και άστοργο άτομο;

¹⁰ Επίσης, αν φέρεσθε καλά και στοργικά σ’ εκείνους που εκδηλώνουν αφιλάγαθο και άστοργο πνεύμα, μπορείτε να τους κάμετε να καταλάβουν την ανάγκη ν’ αναγνωρίσουν ότι είναι απόκτημα του Θεού. Σημειώστε τι λέγει γι’ αυτό η επιστολή προς Ρωμαίους 12:20: «Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν· εάν διψά, πότιζε αυτόν· διότι πράττων τούτο, θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού.» Όπως το πυρ λυώνει τον σίδηρο, η καλωσύνη σας μπορεί να μαλακώση τη σκληρή στάσι του απέναντί σας, να τον κάμη να αισθάνεται εντροπή, να λυπηθή για τον τρόπο με τον οποίο σας μεταχειρίσθηκε και να υποκινηθή ν’ αλλάξη τους τρόπους του. Αυτό μπορεί ν’ ανοίξη τους οφθαλμούς του να ιδή τι είναι η πραγματική Χριστιανοσύνη και να τον υποκινήση ν’ αρχίση να ενεργή για να μετέχη μ’ εσάς στην αληθινή λατρεία.

11. Ποιο πράγμα καθορίζει αν ένας τελειοποιήται στην εκδήλωσι αγάπης, γενναιοδωρίας και καλωσύνης;

¹¹ Φυσικά, ο βαθμός στον οποίον εμείς ως άτομα μπορούμε να κάνωμε καλό στους άλλους είναι περιωρισμένος από τις περιστάσεις. Μπορεί να υπάρχουν σωματικοί ή και οικονομικοί περιορισμοί. Γι’ αυτό κανένας δεν πρέπει να αισθάνεται αποθάρρυνσι επειδή δεν μπορεί να κάμη τόσα όσα μπορεί κάποιος άλλος. Εκείνο που καθορίζει την τελειοποίησί μας στην εκδήλωσι αγάπης, γενναιοδωρίας και καλωσύνης δεν είναι η ποσότης. Είναι το να επικρατή σ’ εμάς το πνεύμα της γενναιοδωρίας, της καλωσύνης και της αγάπης, χρησιμοποιώντας στο πλήρες τις ικανότητες και τ’ αποκτήματά μας για να είμεθα μια πηγή ενθαρρύνσεως και ευτυχίας στους άλλους.

12. Η κυρία ευθύνη ενός Χριστιανού προς τους ανθρώπους τον αποξενώνει από υποχρεώσεις προς τα μέλη της οικογενείας του και τους ομοπίστους;

¹² Ως Χριστιανοί έχομε πριν από κάθε άλλο υποχρεώσεις στις οικογένειές μας και στους ομοπίστους μας. Οι Γραφές λέγουν: «Εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού, και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν, και είναι απίστου χειρότερος.» (1 Τιμ. 5:8) «Ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.» (Γαλ. 6:10) Θα ήταν λοιπόν σφάλμα ν’ αμελήσωμε τα μέλη της οικογενείας και τους ομοπίστους και να προσπαθούμε να βοηθήσωμε άλλους ανθρώπους. Οι σχέσεις μ’ εκείνους που συνδέονται μαζί μας με μια σαρκική και πνευματική έννοια πρέπει να ξεχωρίζουν με το να αντανακλούν καλωσύνη, αγάπη και ζωηρό ενδιαφέρον για την ευημερία των.

13. Πότε η αποστέρησις υλικών πραγμάτων από ένα άτομο θα ήταν εκδήλωσις αγάπης γι’ αυτό;

¹³ Υπάρχουν περιπτώσεις, όμως, που οι εκδηλώσεις γενναιοδωρίας δεν θα βοηθούσαν εκείνους που δέχονται τη δωρεά. Μερικοί άνθρωποι, και ομόπιστοι κάποτε δείχνουν ότι είναι ανεύθυνοι, οκνηροί και απρόθυμοι να εργασθούν ακόμη και όταν υπάρχη εργασία την οποία θα μπορούσαν να κάμουν. Αν επρόκειτο να λάβουν υλική βοήθεια, αυτό δεν θα τους βοηθούσε να διορθώσουν την εσφαλμένη τους άποψι για εργασία. Στην περίπτωσί των θα μπορούσε να εφαρμοσθή η Γραφική διάταξις που αναγράφεται στην επιστολή 2 Θεσσαλονικείς 3:10: «Εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη.» Επίσης, οι Χριστιανοί πολύ ορθά αρνούνται να βοηθήσουν εκείνους που θα χρησιμοποιούσαν αυτό που τους δίδεται για πράξεις και συνήθειες που καταδικάζονται από τον Θεό. Το να κατακρατούμε ωρισμένα πράγματα από ένα άτομο μπορεί πραγματικά να είναι μια εκδήλωσις αγάπης και ενδιαφέροντος γι’ αυτό όταν χρησιμεύη για να του εντυπώση στη διάνοια και στην καρδιά του την ανάγκη ν’ αλλάξη και να μη κάμη κακή χρήσι των πραγμάτων που οι άλλοι εργάσθηκαν σκληρά για να τ’ αποκτήσουν.

ΤΟ ΖΩΤΙΚΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΥΣΕΩΣ

14. Γιατί η παροχή πνευματικής βοηθείας είναι ιδιαίτερα επείγουσα σήμερα;

¹⁴ Μεγαλυτέρας σπουδαιότητας από τις υλικές δωρεές είναι η βοήθεια που μπορούν να παρέχουν οι Χριστιανοί μ’ ένα πνευματικό τρόπο. Ιδιαίτερα τώρα είναι επείγον αυτό το ζήτημα—είναι ζήτημα που σημαίνει ζωή και θάνατο. Πώς; Οι προφητείες της Γραφής και τα πραγματικά γεγονότα που αποτελούν την εκπλήρωσί των αποδεικνύουν ότι από το 1914 μ.Χ. η γενεά που ζη τώρα είναι στον ‘έσχατο καιρό.’ (Ματθ. 24:3-14, 32-34· Λουκ. 21:25, 26· 2 Τιμ. 3:1-5· Αποκάλ. 6:2-8)a Αυτό σημαίνει ότι όλοι όσοι δεν είναι δούλοι του Ιεχωβά Θεού ως αφοσιωμένοι μαθηταί του Υιού του κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους.

15. Με ποια έννοια διαφέρει σήμερα η θέσις των ανθρώπων από τη θέσι εκείνων που αντιμετώπισαν εκτέλεσι στη διάρκεια ωρισμένων προγενεστέρων θείων κρίσεων;

¹⁵ Οι άνθρωποι παντού είναι ανάγκη να πληροφορηθούν γι’ αυτόν τον κίνδυνο. Η θέσις των είναι διαφορετική από εκείνη των ανθρώπων οι οποίοι αντιμετώπισαν εκτέλεσι στη διάρκεια ωρισμένων προγενεστέρων θείων κρίσεων. Λόγου χάριν, οι χιλιάδες που απωλέσθησαν όταν ο Ιεχωβά Θεός εχρησιμοποίησε τους Βαβυλώνιους για να εκτελέση κρίσιν κατά του άπιστου Ιούδα και της Ιερουσαλήμ θα πέθαιναν τελικά οπωσδήποτε. Ο θάνατός των δεν εσήμαινε ολοτελή εξόντωσι. Αλλά η κρίσις που εκδηλώνεται εναντίον εκείνων οι οποίοι αρνούνται να γνωρίσουν το Θεό και να υπακούσουν στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού σ’ αυτή τη γενεά είναι τελειωτική. Η Αγία Γραφή μάς λέγει: «Θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού.» (2 Θεσσ. 1:9) «Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον.» (Ματθ. 25:46) Και όσοι θα επιζήσουν από την καταστροφή δεν θα ζήσουν μόνον λίγα χρόνια ακόμη κι έπειτα να πεθάνουν. Όχι, ενώπιόν των είναι η προοπτική της αιωνίου ζωής, απηλλαγμένης από ασθένειες, θλίψεις και πόνους.—Αποκάλ. 7:14-17· 21:3-5.

16. Τι έκαμε ο Ιεχωβά Θεός προτού εκτελέση την κρίσιν του στον άπιστο Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ στον καιρό του Ιεζεκιήλ;

¹⁶ Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, έχοντας υπ’ όψιν τι πρόκειται να συμβή, δεν έχουν δίκαιο να καταβάλλουν τις καλύτερες προσπάθειές των να πλησιάσουν τους ανθρώπους με το άγγελμα από τον Λόγο του Θεού που θα σώση τη ζωή τους; Κάνοντας τούτο δείχνουν κατάλληλο σεβασμό στην επιθυμία του Θεού να μετανοήσουν όλοι και να ζήσουν σε αρμονία με την ακριβή γνώσι. Προτού ο Ιεχωβά Θεός επιτρέψη στους Βαβυλώνιους να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ και να ερημώσουν τη γη του Ιούδα είχε δώσει προειδοποίησι. Εθεώρησε ως πολύτιμα τα λίγα πρόσθετα χρόνια ζωής που θα απελάμβαναν εκείνοι οι οποίοι θα έδιναν προσοχή στην προειδοποίησι. Ήθελε να προφυλάξη όσο το δυνατόν περισσοτέρους από το να υποστούν ένα τρομερό θάνατο από τον πόλεμο και τα αποτελέσματά του. Γι’ αυτό έθεσε μια βαριά ευθύνη στον προφήτη του Ιεζεκιήλ, λέγοντας: «Υιέ ανθρώπου, σε κατέστησα φύλακα επί τον οίκον Ισραήλ· άκουσον λοιπόν λόγον εκ του στόματός μου, και νουθέτησον αυτούς παρ’ εμού. Όταν λέγω προς τον άνομον, Εξάπαντος θέλεις θανατωθή, και συ δεν νουθετήσης αυτόν, και δεν λαλήσης διά να αποτρέψης τον άνομον από της οδού αυτού της ανόμου, ώστε να σώσης την ζωήν αυτού, εκείνος μεν ο άνομος θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού· πλην εκ της χειρός σου θέλω ζητήσει το αίμα αυτού. Αλλ’ εάν συ μεν νουθετήσης τον άνομον, αυτός όμως δεν επιστρέψη από της ανομίας αυτού, και από της οδού αυτού της άνομου, εκείνος μεν θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού· συ δε ηλευθέρωσας την ψυχήν σου.»—Ιεζ. 3:17-19.

17. Τι θα μας βοηθήση η αποστολή του Ιεζεκιήλ να κατανοήσωμε για την αποστολή μας να κηρύξωμε και να μαθητευσωμε;

¹⁷ Ένεκα του πολύ μεγαλυτέρου κινδύνου στον οποίο βρίσκονται σήμερα οι άνθρωποι, μήπως πρέπει να νομίζωμε ότι η ευθύνη μας για τη ζωή των ανθρώπων είναι μικρότερη από εκείνην του Ιεζεκιήλ; Ασφαλώς όχι! Η εντολή να κηρύξωμε και να μαθητεύσωμε που δόθηκε από τον Ιησού Χριστό πριν από δεκαεννέα αιώνες επρόκειτο να εξακολουθήση να ισχύη «έως της συντέλειας του αιώνος.» (Ματθ. 28:19, 20) Αισθάνεσθε ζωηρά την ευθύνη σας να εκτελέσετε αυτή την εντολή;

18. Μολονότι τα άτομα μπορεί ν’ αποτύχουν γιατί δεν θ’ αποτύχη ο σκοπός του Θεού να διασαλπισθή η προειδοποίησις;

¹⁸ Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα εχάνοντο αιωνίως, αν σεις αποτυγχάνατε ως άτομον; Όχι, διότι το έργον δεν είναι ανθρώπινο αλλά του Θεού. Αυτός ανοίγει τις καρδιές των ατόμων, και αποτελεί μεγάλο μας προνόμιο να είμεθα «συνεργοί» του. (Πράξ. 16:14· 1 Κορ. 3:9) Ο Ιεχωβά Θεός για να διασαλπίση την προειδοποίησι θα έκανε τους ‘λίθους να φωνάξουν.’ (Λουκ. 19:40) Μολονότι λοιπόν τα άτομα μπορεί ν’ αποτύχουν, τίποτε δεν θα εμποδίση τον σκοπό του Θεού να εκτελεσθή για να φθάση το άγγελμα στους ανθρώπους στον βαθμό που αυτός επιθυμεί πριν από την καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά ως σώμα δεν θ’ αποτύχουν να διασαλπίσουν την προειδοποίησι. Η αγάπη των γι’ αυτόν και τους συνανθρώπους των είναι αρκετή ισχυρή για να τους υποκινήση να κάμουν το καλύτερο που μπορούν για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να βρουν την οδόν της σωτηρίας ενόσω είναι καιρός. Είναι πρόθυμοι να τακτοποιήσουν τις προσωπικές των υποθέσεις, ακόμη και να προσαρμόσουν τις συνθήκες των, για να το εκπληρώσουν αυτό. Δεν θα είναι ανάγκη να φωνάξουν οι λίθοι.

19. Γιατί εκείνοι που παραλείπουν να δείξουν ενδιαφέρον για τους άλλους δεν θα είναι απηλλαγμένοι από ενοχή αίματος;

¹⁹ Αλλά αυτό δεν θ’ απαλλάξη από ενοχή αίματος τα άτομα που παραλείπουν να δείξουν πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους των. Για να φέρωμε παράδειγμα, αν ένας πατέρας αμελούσε το παιδί του έτσι ώστε αυτό να φθάση σε μια επικίνδυνη κατάστασι, δεν θα ήταν απηλλαγμένος από ενοχή ακόμη και αν κάποιος άλλος έσωζε το παιδί από θάνατο. Ομοίως ένας που ομολογεί ότι είναι δούλος του Ιεχωβά αλλά παραλείπει να κάμη το καθήκον του προς τους άλλους δεν θα είναι χωρίς ενοχή. Η άστοργη και αδιάφορη στάσις του θα ισοδυναμούσε με φόνον. Δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθή με το ότι έκαμε κάποιο κήρυγμα, διότι ο Ιεχωβά Θεός θα εγνώριζε τον βαθμό της αμελείας και θα εξέφραζε την ανάλογη κρίσι.—Ρωμ. 14:12.

20. Γιατί δεν είναι τώρα καιρός για λίγη μόνο υπηρεσία; Φέρτε παράδειγμα.

²⁰ Τώρα δεν είναι καιρός για κανένα να προσπαθή να τα περάση με λίγη μόνο υπηρεσία ή ν’ αναμιχθή σε μέριμνες της ζωής ή σε εμπορικές επιχειρήσεις σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην έχη καιρό για τους ανθρώπους. Το μεγαλύτερο έργο που σώζει ζωή στην ιστορία της ανθρωπότητος πλησιάζει γοργά στο τέλος του. Δεν είναι, λοιπόν, ορθό να κάνωμε θυσίες, ν’ απέχωμε από προσωπικές απολαύσεις και επιθυμίες; Αυτό δεν κάνουν οι άνθρωποι όταν έλθη κάποια συμφορά; Δεν αφήνουν το ωρολόγι να διευθύνη το έργον της διασώσεως που κάνουν αλλ’ εξακολουθούν να καταβάλλουν τις καλύτερες προσπάθειές των, ενόσω υπάρχει ανάγκη και έχουν ένα λογικό μέτρον δυνάμεως.

21. Τι ερωτήματα θα μπορούσαν να τεθούν για τον τρόπο με τον οποίον βλέπομε το κήρυγμα της Βασιλείας;

²¹ Βλέπετε σεις μ’ αυτόν τον τρόπο το ζωτικό έργο του κηρύγματος της βασιλείας; Καθώς επισκέπτεσθε τους ανθρώπους στα σπίτια τους, σας ωθεί η καρδιά σας να συνεχίσετε όσον καιρό, φυσικά, μπορείτε χωρίς να παραβλέπετε την ανάγκη αναπαύσεως και αναψυχής καθώς και της εκπληρώσεως των άλλων Γραφικών υποχρεώσεών σας; Ή μήπως αποβλέπετε να παραιτηθήτε και ίσως να επιδοθήτε σε κάποιο είδος ψυχαγωγίας ή διασκεδάσεως; Σε άλλες ώρες, χρησιμοποιείτε τις ευκαιρίες στο σχολείο, στην εργασία ή σε άλλες καθημερινές επαφές—για να μιλήσετε στους ανθρώπους για την αλήθεια; Ενδιαφέρεσθε πραγματικά να φέρετε το άγγελμα της Γραφής σε συγγενείς και γνωστούς σας; Είσθε επίσης άγρυπνοι να διακρίνετε πότε είναι καλύτερο ν’ αφήνετε την καλή διαγωγή μάλλον παρά τον προφορικό λόγο να δίνη μαρτυρία;

22. Τι σημαίνει να μαθητεύωμε, δηλαδή να κάνωμε μαθητάς;

²² Ας ενθυμούμεθα επίσης ότι η εντολή που έδωσε ο Ιησούς Χριστός δεν είναι απλώς ένα ζήτημα κηρύγματος ή διακηρύξεως της αληθείας του Θεού. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να διδαχθούν για να γίνουν μαθηταί του. Καταβάλλετε μια λογική προσπάθεια να κάνετε επανεπισκέψεις σ’ εκείνους που εκδηλώνουν κάποιο ενδιαφέρον και προσπαθείτε ν’ αρχίσετε οικιακές Γραφικές μελέτες μαζί τους; Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίσουν, όχι μόνον τι λέγει η Γραφή, αλλά και πώς μπορούν να ζουν σε αρμονία με αυτήν. Ο απόστολος Παύλος, επειδή είχε κάμει ό,τι μπορούσε για να διδάξη την αλήθεια, μπορούσε να λέγη: «Όθεν μαρτύρομαι προς εσάς εν τη σήμερον ημέρα ότι εγώ είμαι καθαρός από του αίματος πάντων· διότι δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού.» (Πράξ. 20:26, 27) Φροντίζετε και σεις όπως ο Παύλος, να εξακριβώσετε αν η διδασκαλία σας δεν είναι ελαττωματική σε ζωτικά σημεία και αν αυτοί τους οποίους διδάσκετε καταλαβαίνουν πλήρως τις θείες απαιτήσεις; Ασφαλώς δεν θα θέλαμε να συμβάλλομε στην αδικοπραγία κανενός κατακρατώντας τις πληροφορίες που έχει ανάγκη να γνωρίζη.

23. Χρησιμοποιώντας τα εδάφια 2 Κορινθίους 3:2, 3, δείξτε τη στάσι που πρέπει να έχη κανείς προς εκείνους που διδάσκονται και την αγαθή επίδρασι της κατάλληλης διδασκαλίας.

²³ Ουσιώδη, επίσης, είναι το βαθύ ενδιαφέρον και η αγάπη για κείνους τους οποίους διδάσκομε. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Κορινθίους για τον εαυτό του και τους συνεργάτες του: «Σεις είσθε η επιστολή ημών εγγεγραμμένη εν ταις καρδίαις ημών, γινωσκομένη και αναγινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων· και φανερώνεσθε ότι είσθε επιστολή Χριστού, γενομένη διά της διακονίας ημών, εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ’ εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας.» (2 Κορ. 3:2, 3) Όταν έχωμε βαθιά αγάπη και ενδιαφέρον για κείνους τους οποίους διδάσκομε, οι διδασκόμενοι θα είναι σαν ‘επιστολές’ γραμμένες στην καρδιά μας. Καθώς βασιζόμεθα στη βοήθεια του πνεύματος του Θεού και κάνομε ό,τι μπορούμε μέσα στα όρια των δυνατοτήτων μας, οι ενδιαφερόμενοι θα γίνουν σαν επιστολές του Χριστού, γραμμένες με το πνεύμα του Θεού στις καρδιές. Η επίδρασις του πνεύματος του Θεού στις καρδιές των θα τους υποκινήση να επιδείξουν μια Χριστιανική προσωπικότητα, την οποίαν οι παρατηρηταί μπορούν να δουν ή να ‘διαβάσουν.’ Αγωνίζεσθε σεις σθεναρά ως «συνεργοί» του Θεού προσπαθώντας να παραγάγετε τέτοιες ‘επιστολές’;

24. Τι επίδρασι θα μπορούσε να έχη σ’ εμάς το να σκεπτώμεθα σοβαρά τη δράσι μας ως δούλων του Ιεχωβά;

²⁴ Καθώς σκέπτεσθε τη δραστηριότητά σας ως δούλων του Ιεχωβά Θεού, μπορείτε ασφαλώς να φέρετε στη μνήμη σας πολλές χαρές. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να επιθυμήτε να κάνετε περισσότερα και μπορεί να διακρίνετε σημεία στα οποία θα μπορούσατε να κάνετε βελτιώσεις. Ίσως μάλιστα να μη αισθάνεσθε καλά μερικές φορές επειδή δεν μπορείτε θετικά να δείξετε κάποιες ζώσες επιστολές. Αλλ’ αν έχετε προσπαθήσει να εκπληρώσετε τη Χριστιανική εντολή να κηρύξετε και να διδάξετε, μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός ευαρεστούνται με την αφοσιωμένη υπηρεσία σας. Είναι πολύ φυσικό να αισθανώμεθα πιο ζωηρά τις ευθύνες που έχομε απέναντι των άλλων τώρα απ’ όσο τις αισθανόμεθα όταν ήμαστε πνευματικά «νήπια.» Καλό είναι αυτό. Αν, εξ άλλου, μερικοί μεταξύ μας υπήρξαν κάπως ιδιοτελείς, πρέπει να σκεφθούν σοβαρά να γίνουν πλατύτεροι στο να δείχνουν καλωσύνη, γενναιοδωρία και αγάπη για τους συνανθρώπους. Είθε η ημέρα της θείας εκδικήσεως να μας εύρη αξίους προστασίας επειδή ενεργήσαμε σε αρμονία με την αγάπη που έχουν ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός για την ανθρωπότητα!

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 316]

Όπως ακριβώς ο Ιεζεκιήλ μετέδωσε το θείο άγγελμα πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, έτσι και οι μαθηταί του Ιησού έχουν την ευθύνη να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους για τον πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σήμερα