Θεοκρατική Λεπτότης σε Διηρημένους Οίκους
«Νομίζετε ότι ήλθον να δώσω ειρήνην εν τη γη; ουχί, σας λέγω, αλλά διαχωρισμόν. Διότι από του νυν θέλουσιν είσθαι πέντε εν οίκω ενί διακεχωρισμένοι, οι τρεις κατά των δυο, και οι δύο κατά των τριών. Θέλει διαχωρισθή πατήρ κατά υιού, και υιός κατά πατρός· μήτηρ κατά θυγατρός, και θυγάτηρ κατά μητρός· πενθερά κατά της νύμφης αυτής, και νύμφη κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού.»—Λουκ. 12:51-53· Ματθ. 10:36.
1. Πότε είναι δυσκολότερη η θεοκρατική διαγωγή στην οικογένεια;
ΟΤΑΝ όλα τα μέλη της οικογενείας είναι αφιερωμένα στον Ιεχωβά, η θεοκρατική διαγωγή είναι δυνατή. Η οικογένεια αναγνωρίζει την αρχηγία του ανδρός και την εξουσία των γονέων, και τα δύο δε αυτά εξασκούνται με αγάπη. Η οικογένεια μελετά μαζί, παρακολουθεί τις συναθροίσεις μαζί, υπηρετεί στον αγρό μαζί, και συμμετέχει στα καθήκοντα του οίκου. Τι γίνεται, όμως, αν δεν είναι όλα τα μέλη της οικογενείας μάρτυρες του Ιεχωβά που δέχονται τις αρχές του;
2. Αν η σύζυγος δεν είναι στην αλήθεια, και ο σύζυγος είναι, ποια είναι η ευθύνη του απέναντί της, και ποια συμβουλή του Ιησού μπορεί αυτός να εφαρμόση;
2 Τι γίνεται όταν ο σύζυγος είναι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά αλλά η σύζυγος δεν είναι; Αυτό δεν αλλοιώνει την ευθύνη του συζύγου ως κεφαλής του οίκου. Πρέπει να προμηθεύη τροφή, ιματισμό και στέγη. Επί πλέον, αυτός έχει ακόμη τον συζυγικό ρόλο να αγαπά την σύζυγό του, να είναι σύντροφός της, να φροντίζη να έχη αυτή κάποια αναψυχή, και όταν είναι κατάλληλο, θα προσπαθή να την βοηθή ν’ αντιληφθή την αλήθεια. Όταν ο Ιησούς απέστειλε τους αποστόλους του να κηρύττουν, τους είπε να μην προσπαθήσουν να επιβάλουν το άγγελμα σε κανένα σπίτι, αλλά να παύουν να ομιλούν όταν η αλήθεια απερρίπτετο. Επί πλέον, έπρεπε να είναι «φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί». (Ματθ. 10:16, Κείμενον) Η συμβουλή αυτή εφαρμόζεται επίσης και στο σπίτι. Η αλήθεια δεν πρέπει να επιβάλλεται σε κανένα. Όταν είναι εύθετος καιρός, παρουσιάζετέ την με λεπτότητα. Η αλήθεια δεν είναι ένα ρόπαλο με το οποίο να ξυλοκοπάτε τη σύντροφο σας. Δεν είναι κάτι που ωθείται στο νου με την απόλυτη δύναμι και το διαρκές κοπάνισμα. Αντί να χρησιμοποιήτε τέτοιες ροπαλοειδείς μεθόδους, ακολουθείτε μάλλον τη μέθοδο του να σπείρετε με λεπτότητα την αλήθεια με το δίχως λόγια κήρυγμα δια του παραδείγματος, αφήνοντας τη Χριστιανική σας διαγωγή να μιλή προς σύστασιν της αληθείας.
3-5. Τι είναι γραμμένο εις 1 Πέτρου 3:1-5 και ποια είναι η εφαρμογή του;
3 Αυτό το δίχως λόγια κήρυγμα δια του παραδείγματος συνιστάται ειδικώς στις γυναίκες των οποίων οι σύζυγοι δεν είναι στην αλήθεια: «Ομοίως αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινες απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου δια της διαγωγής των γυναικών, αφού ίδωσι την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν σας. Των οποίων ο στολισμός ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων, ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ’ ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον. Διότι ούτω ποτέ και αι άγιαι γυναίκες, αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν, εστόλιζον εαυτάς υποτασσόμεναι εις τους άνδρας αυτών.»—1 Πέτρ. 3:1-5.
4 Ακόμη και αν ο σύζυγος δεν είναι στην αλήθεια, ‘απειθή εις τον λόγον’, η σύζυγος η αφωσιωμένη στον Ιεχωβά πρέπει και τότε να υποτάσσεται στον σύζυγό της. Όταν η παραπάνω περικοπή μιλή για το να κερδηθή ο άπιστος σύζυγος χωρίς τον λόγον και για το να μη πλέκη η σύζυγος τα μαλλιά της ή να μη στολίζεται ή να μη φορή εξωτερικά ενδύματα, αυτό δεν σημαίνει ότι ποτέ δεν θα μιλήση για την αλήθεια, ότι ποτέ δεν θα πλέξη ή στερεώση την κόμη της ελκυστικά, ότι ποτέ δεν θα χρησιμοποιήση κοσμήματα, και ασφαλώς δεν σημαίνει ότι ποτέ δεν θα φορή εξωτερικά ενδύματα. Μάλλον, με τη δυνατή αυτή έκφρασι δείχνει πού ανήκει η κυρία έμφασις, ότι ο πιο σπουδαίος στολισμός είναι ένα ήσυχο και πράο πνεύμα, μια αγνή διαγωγή, ένας βαθύς σεβασμός για τον σύζυγό της. Πιο σπουδαίος από την εξωτερική εμφάνισι του ατόμου της είναι «ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας», ό,τι αυτή είναι εσωτερικά, ενδόμυχα, στην καρδιά. Τι είδους πρόσωπο κατοικεί εκεί, τι ελατήρια υπάρχουν εκεί, ποια διάθεσις ή πνεύμα υπάρχει; Ο κρυπτός αυτός άνθρωπος της καρδίας εκδηλώνεται με τη διαγωγή της και, αν αυτή είναι καλή θα την ενδύση με αγνές πράξεις και γεμάτη σεβασμό συμπεριφορά. (Ρωμ. 7:22· 2 Κορ. 4:16· 1 Τιμ. 2:9, 10) Οι άγιες γυναίκες των αρχαίων χρόνων εστολίζοντο έτσι, αλλ’ εχρησιμοποιούσαν επίσης κοσμήματα και λαμπρά ενδύματα, και σε μια περίπτωσι ο Ιεχωβά αναφέρθηκε στο λαό του υπό το σύμβολον μιας γυναικός, την οποίαν ο ίδιος εστόλισε με πλούσιον ιματισμό και δαπανηρά κοσμήματα. (Γέν. 24:22, 53· Έξοδ. 3:22· 35:22· Εσθήρ 5:1· Ησ. 61:10· Ιεζ. 16:10-14) Δεν πρέπει λοιπόν, να προσπαθήσωμε να περιορίσωμε την έννοια της περικοπής αυτής στο στενό περίβλημα του γράμματος, αλλά ν’ αναγνωρίσωμε ότι δείχνει με δύναμι πού ανήκει η πρωτίστη έμφασις.
5 Έτσι η σύζυγος η αφωσιωμένη στον Ιεχωβά θα δείξη το καλό αποτέλεσμα της αληθείας επάνω της με τη Χριστιανική της διαγωγή, και αυτό μπορεί να κερδίση τον άπιστον σύζυγον χωρίς λόγια, ή να έχη μεγαλύτερο αποτέλεσμα από τα λόγια. Μερικές φορές οι σύζυγοι χάνονται εξαιτίας των λόγων, πάρα πολλών λόγων. Η σύζυγος, φυσικά, θα εξηγήση την αλήθεια όταν της δίδεται η ευκαιρία, και θα δείξη γιατί παρακολουθεί τις συναθροίσεις και πηγαίνει στην υπηρεσία, ποτέ όμως δεν θα πιέση τα πράγματα πολύ σκληρά ούτε θα δείξη έλειψι λεπτότητος. Θα είναι ιδιαίτερα προσεκτική να εκτελή τα συζυγικά της καθήκοντα, να κρατή το σπίτι καθαρό, να προετοιμάζη καλά φαγητά, να φροντίζη για τα παιδιά της και ν’ αφιερώνη λίγον καιρό στον σύζυγό της ως σύντροφον. Θα κανονίζη το έργο της μαρτυρίας της στο πρόγραμμά της όταν αυτό ελάχιστα συγκρούεται με τις συζυγικές της υποχρεώσεις.
6. Αν ο γαμήλιος σύντροφός σας δεν είναι στην αλήθεια, αποτελεί αυτό αιτία για χωρισμό; ή πότε θα μπορούσατε να χωρίσετε, με ποιους περιορισμούς;
6 Το ότι ο γαμήλιος σύντροφός σας δεν είναι στην αλήθεια, δεν αποτελεί αιτία χωρισμού: «Εάν τις αδελφός έχη γυναίκα άπιστον, και αυτή συγκατανεύει να συνοική μετ’ αυτού, ας μη αφίνη αυτήν. Και γυνή ήτις έχει άνδρα άπιστον, και αυτός συγκατανεύει να συνοική μετ’ αυτής, ας μη αφίνη αυτόν.» Ο άπιστος σύντροφός σας μπορεί τελικά να δεχθή την αλήθεια επειδή παρατηρεί την καλή σας διαγωγή ή ακούει τη διακριτική σας μαρτυρία: «Τι εξεύρεις, γύναι, αν μέλλης να σώσης τον άνδρα; Ή τι εξεύρεις, άνερ, αν μέλλης να σώσης την γυναίκα;» Αλλ’ αν ο άπιστος θέλη να χωρισθή, ο πιστός δεν χρειάζεται να προσπαθήση να το εμποδίση αυτό, αλλ’ «ας χωρισθή». Μερικές φορές ο άπιστος δημιουργεί συνθήκες ανυπόφορες, παραμένει, όμως, με τον πιστόν. Μπορεί η κατάστασις να γίνη τόσο δύσκολη, ώστε ο πιστός αποφασίζει να χωρίση, επειδή δεν μπορεί να συνεχίση. Ο σύζυγος δυνατόν να χρησιμοποιή υπερβολική φυσική βία πάνω στη σύζυγό του ή μπορεί να παραλείπη να παρέχη υλική συντήρησι, ή η σύζυγος μπορεί να εναντιώνεται στη θεοκρατική υπηρεσία τού συζύγου ή αλλιώς να θέτη σε κίνδυνο την πνευματική του ευεξία, ώστε να διακινδυνεύη την προσδοκία του αιωνίου ζωής. Αν ο πιστός το αποφασίση, αυτή είναι μια περίπτωσις στο γάμο του που μπορεί να χωρίση, επειδή, όμως, η μοιχεία ή ο θάνατος είναι ο μόνος τρόπος που ένας γάμος γίνεται άκυρος ενώπιον του Ιεχωβά, ο πιστός δεν είναι ελεύθερος να νυμφευθή εκ νέου, έστω και αν έλαβε ένα νόμιμο διαζύγιο. «Αλλ’ εάν και χωρισθή, ας μένη άγαμος, ή ας συνδιαλλαγή με τον άνδρα· και ο ανήρ να μη αφίνη την εαυτού γυναίκα», χωρίς να είναι κάτω από ομοίους περιορισμούς.—1 Κορ. 7:12, 13, 16, 15, 11· Ματθ. 19:9· Μάρκ. 10:11, 12· Ρωμ. 7:2, 3.
7. Τι θα κάμουν οι γονείς των οποίων τα τέκνα δεν είναι στην αλήθεια;
7 Συχνά η διαίρεσις σε μια οικογένεια είναι μεταξύ γονέων και τέκνων. Αν οι γονείς είναι αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά αλλά τα τέκνα τους δεν είναι, οι γονείς θα προσπαθούν να διδάσκουν τα τέκνα τους, χρησιμοποιώντας υπομονή και λεπτότητα. Πρέπει να παρουσιάζουν την αλήθεια μ’ ένα τρόπο που τα τέκνα τους να μπορούν να την εννοήσουν, καθώς επίσης να φέρνουν τα τέκνα τους στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις μαζί τους. Μολονότι σε πολλές σύγχρονες οικογένειες τα πράγματα έχουν αντιστραφή, οι γονείς είναι ακόμη υποχρεωμένοι να έχουν τα τέκνα τους σε υποταγή και υπό έλεγχον, και αν ένας οικογενειάρχης δεν μπορή να το κάνη αυτό, θεωρείται ακατάλληλος να είναι ειδικός υπηρέτης στη Χριστιανική εκκλησία. Όπως ακριβώς οι υπηρέται στην εκκλησία εκτελούν τα καθήκοντά τους στοργικά και διακριτικά, έτσι και οι γονείς πρέπει να εξασκούν την πατρική ή μητρική εξουσία τους με σταθερότητα συγκερασμένη με αγάπη και λεπτότητα. Αν ο ένας μόνο γονεύς είναι στην αλήθεια, τότε αυτός πρέπει να εκπαιδεύη τα τέκνα στο βαθμό που μπορεί, και έτσι να ελπίζη ότι θα σώση τα τέκνα.—1 Τιμ. 3:4, 5· 1 Κορ. 7:14.
8. Ποια πορεία θα λάβουν όταν οι γονείς των δεν είναι στην αλήθεια;
8 Η κατάστασις είναι πιο λεπτή όταν τα τέκνα δέχωνται την αλήθεια αλλά οι γονείς δεν την δέχονται. Τα τέκνα βρίσκονται ακόμη κάτω από τον έλεγχο των γονέων των και πρέπει να υποτάσσωνται σ’ αυτόν, όπως έκανε και ο Ιησούς. Συγχρόνως, όμως, πρέπει να έχουν υπ’ όψι την υπηρεσία του Ιεχωβά, όπως έκανε και ο Ιησούς όταν ήταν παιδί. Τα τέκνα θα προσπαθήσουν ασφαλώς να εξηγήσουν την αλήθεια στους γονείς των και να δείξουν την υποχρέωσι που αισθάνονται να μελετούν και να υπηρετούν, και, ακόμη σπουδαιότερο, θα προσπαθήσουν να δείξουν με τη βελτιωμένη διαγωγή τους και συνεργασία την αλλαγή προς το καλύτερο που η αλήθεια έκαμε σ’ αυτά. Ίσως μπορούν έτσι να κερδίσουν τους γονείς των. Αυτό έχει ήδη συμβή. Ίσως οι γονείς των επιτρέψουν στα τέκνα να φέρουν στο σπίτι ενηλίκους μάρτυρας ωρίμους στην αλήθεια, για να παρουσιάσουν μια πληρέστερη μαρτυρία όσον αφορά την ελπίδα του Νέου Κόσμου.—Λουκ. 2:48, 49, 51.
9. Το να προσέξωμε ποια συμβουλή είναι ιδιαίτερα σπουδαίο σε διηρημένα σπίτια:
9 Είναι ιδιαίτερα σπουδαίο να χρησιμοποιούμε μια λεπτή γλώσσα όταν ζούμε σ’ ένα διηρημένο σπίτι. Η θεία συμβουλή είναι, «Ο λόγος σας ας ήναι πάντοτε με χάριν, ηρτυμένος με άλας, δια να εξεύρητε πώς πρέπει να αποκρίνησθε προς ένα έκαστον.» Αν αυτό εφαρμόζεται στους έξω, ασφαλώς εφαρμόζεται και σ’ εκείνους που είναι μέσα στον οικογενειακό κύκλο. «Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού», περιλαμβανομένης και της κακής ομιλίας. Μια οργίλη ανταπάντησις μπορεί να μην είναι προς το προσωπικό συμφέρον ενός απίστου μέλους της οικογενείας, αλλ’ εκείνοι που αγαπούν τον Ιεχωβά δεν θα πράξουν «μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη, θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων.» Αποφεύγετε να ερεθίζεσθε ή να φωνάζετε δυνατά, και κατανοήστε ότι είναι καλύτερο να δεχθήτε ύβριν παρά να δώσετε: «Ο ήλιος ας μη δύη επί τον παροργισμόν σας. Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας, αλλ’ όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας, δια να δώση χάριν εις τους ακούοντας. Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθή από σας μετά πάσης κακίας»—Κολ. 4:6· Ρωμ. 12:17· Φιλιππησ. 2:3, 4· Εφεσ. 4:26, 29, 31.
10. Πού πρέπει να σταματήση ο συμβιβασμός και η υποχώρησις, και γιατί δεν πρέπει να αισθανώμεθα ατόπως στενοχωρημένοι αν όλες οι προσπάθειές μας να κερδίσωμε τα μέλη της οικογενείας αποτυγχάνουν;
10 Οι πιστοί σ’ ένα διηρημένο σπίτι πρέπει να κάνουν πολλές υποχωρήσεις για να διατηρήσουν την ειρήνη και ίσως να κερδίσουν τους απίστους, αλλά υπάρχει ένα σημείο όπου ο συμβιβασμός πρέπει να σταματήση, και αυτό είναι όταν η ακεραιότης στον Ιεχωβά τίθεται σε κίνδυνο. Η μελέτη, η παρακολούθησις των συναθροίσεων και η υπηρεσία μπορούν να περικοπούν, αλλά ποτέ δεν πρέπει να παύσουν. Μπορούμε να υποχωρήσουμε σε πολλά σημεία, αλλά το να υποχωρήσωμε στην ακεραιότητα είναι υποχώρησις σε όλα, περιλαμβανομένης και αυτής της ζωής μας. Όταν πρόκειται για ζήτημα πιστότητος, ακόμη και αν έχωμε να κάμωμε με μέλη της οικογενείας, «πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους». Η πιστότης θ’ αποτελέση μια λυπηρή δοκιμασία. Ο Πέτρος έγραψε: «Αγαπητοί, μη παραξενεύεσθε δια τον βασανισμόν τον γινόμενον εις εσάς προς δοκιμασίαν, ως εάν συνέβαινεν εις εσάς παράδοξόν τι.» Ασφαλώς είναι μια πύρινη δοκιμασία όταν πρέπει να υπομείνωμε την ύβριν εκείνων που αγαπούμε, όταν οι εχθροί μας είναι μέσα στους ίδιους τους οικογενειακούς κύκλους· αλλά δεν πρέπει να το θεωρούμε αυτό παράδοξο. Μήπως δεν προειδοποίησε ο ίδιος ο Ιησούς: «Νομίζετε ότι ήλθον να δώσω ειρήνην εν τη γη; ουχί, σας λέγω, αλλά διαχωρισμόν. Διότι από του νυν θέλουσιν είσθαι πέντε εν οίκω ενί διακεχωρισμένοι, οι τρείς κατά των δύο, και οι δύο κατά των τριών. Θέλει διαχωρισθή πατήρ κατά υιού, και υιός κατά πατρός· μήτηρ κατά θυγατρός, και θυγάτηρ κατά μητρός· πενθερά κατά της νύμφης αυτής, και νύμφη κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού.» Αν όλες, λοιπόν, οι προσπάθειές μας να κερδίσωμε τους απίστους στην οικογένειά μας αποτύχουν, δεν πρέπει ν’ αφήσωμε τον εαυτό μας να αθυμήση ή ν’ απογοητευθή γι’ αυτό. Αυτό γίνεται εις εκπλήρωσιν των λόγων του Ιησού. Και όπως ακριβώς η Βίβλος λέγει ότι μια λεοπάρδαλις δεν μπορεί ν’ αλλάξη τα στίγματά της, έτσι δεν πρέπει να περιμένωμε ότι ένα ερίφιο θα μεταβληθή σε πρόβατο, ούτε πρέπει ένα πρόβατο να ενεργήση σαν ερίφιο· εξακολουθείτε να είσθε πρόβατο.—Πράξ. 5:29· 1 Πέτρ. 4:12· Λουκ. 12:51-53· Ματθ. 10:36.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ
11. Πώς μια νέα αντιμετώπισε την εναντίωσι της οικογενείας της, και με ποια έκβασι;
11 Ακούστε δύο μόνο από τις χιλιάδες περιπτώσεις που ‘εχθροί του ανθρώπου είναι οι οικιακοί αυτού’. Σε μια νέα δεκαέξη ετών έγινε επίσκεψις στο σπίτι της· κατόπιν έγιναν σ’ αυτήν μερικές επανεπισκέψεις και τελικά άρχισε μια Γραφική μελέτη μαζί της. Η εναντίωσις της οικογενείας ηύξησε, και τελικά ο πατέρας και η μητέρα τής έθεσαν το ζήτημα ή να παραιτηθή από τη νέα της θρησκεία ή να φύγη από το σπίτι. Αυτή αρνήθηκε να εγκαταλείψη την αλήθεια, και εκείνοι την έδιωξαν από το σπίτι χωρίς να της δώσουν καν καιρό να πάρη τα φορέματά της. Όταν επήγε να ζήση μαζί με άλλους μάρτυρας, ο πατέρας και η μητέρα εξεμάνησαν ακόμη περισσότερο, επήγαν στο δικαστήριο ανηλίκων, και την κατηγόρησαν για διάπραξι πλημμελήματος. Στη δίκη της οι γονείς της εμαρτύρησαν εναντίον της, κατηγόρησαν αυτήν και την οργάνωσι με πολλές ψευδείς κατηγορίες. Τα πράγματα εφαίνοντο ευνοϊκά για τους γονείς, αλλ’ ο Ιεχωβά έδωσε τη νίκη και ελευθέρωσε τη νεάνιδα από την κηδεμονία των γονέων της. Σήμερα αυτή είναι νυμφευμένη μ’ ένα μάρτυρα και ανατρέφει τέκνα για να γίνουν και αυτά επίσης μάρτυρες. Αλλ’ αυτό δεν είναι όλο. Η σκληρή και απάνθρωπη πορεία που ελήφθη από τους γονείς, έφερε τον αδελφό της με το μέρος της ως έναν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτός απεδιώχθη από το σπίτι και ετέθη σ’ ένα ορφανοτροφείο. Όταν ενηλικιώθη αρκετά ώστε ν’ αποκτήση την ελευθερία του, έφυγε από το ορφανοτροφείο, ανέλαβε το έργο της μαρτυρίας, έγινε ένας ολοχρόνιος εργάτης και τώρα διαθέτει όλον τον χρόνον του υπηρετώντας στο Μπέθελ του Μπρούκλυν.
12, 13. Ποια δοκιμασία αντιμετώπισε ένας νέος, πώς ανταπεκρίθη και ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα;
12 Παρατηρήστε τη δοκιμή της πίστεως ενός νέου όταν εμάθαινε μόλις την αλήθεια. Ολόκληρη η οικογένειά του τού εναντιώθηκε. Καθώς εδιάβαζε τα βιβλία και μιλούσε για την αλήθεια, ο πατέρας του, η μητέρα του, ο αδελφός του και η αδελφή του, όλοι έλεγαν ότι τρελλάθηκε. Τελικά χρειάσθηκε να παύση να μιλή για την αλήθεια σ’ αυτούς για ν’ αποφύγη συνεχείς μάχες. Αφού παρακολούθησε την πρώτη του συνάθροισι στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας, ο πατέρας του έκαμε μια τελευταία απεγνωσμένη προσπάθεια να διάρρηξη τον σύνδεσμο του ανθρώπου αυτού με την αλήθεια. Έγινε μια οικογενειακή συζήτησις γύρω στην απαίτησι να εγκαταλείψη την αλήθεια, αυτή τη μισητή και περιφρονημένη νέα θρησκεία. Στάθηκε μόνος απέναντι της οικογενείας, και παρουσία του πατέρα του και της μητέρας του αρνήθηκε να παύση να διαβάζη την αλήθεια και να επικοινωνή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Όταν το είπε αυτό, ο πατέρας του, που ήταν αξιωματικός της αστυνομίας, έβγαλε το αυτόματο πιστόλι του των 0,45, το εστήριξε ανάμεσα στα μάτια του νέου, και φώναξε, «Ή παρατάς αυτή τη χαμένη θρησκεία ή σου τινάζω τα μυαλά στον αέρα!» Θέτοντας την εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά, ο γυιος είπε, «Όχι, δεν την παρατώ κι αν έχης το θάρρος να τραβήξης τη σκανδάλη, εμπρός, τράβηξέ την!» Ο πατέρας έχασε το θάρρος, έβαλε πάλι το όπλο στη θήκη του, και έφυγε από το δωμάτιο εκφέροντας κατάρες.
13 Ο νέος αργότερα βαπτίσθηκε, έγινε ευαγγελιζόμενος, κατόπιν υπηρέτης στην τοπική εκκλησία, και είναι τώρα στο Μπέθελ του Μπρούκλυν. Αλλ’ οι δοκιμασίες δεν είχαν τελειώσει. Όταν μπήκε στην ολοχρόνια υπηρεσία, η σύζυγός του τον εγκατέλειψε και ζήτησε διαζύγιο επειδή αυτός εξέλεξε να υπηρετή τον Ιεχωβά με όλη του την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμι. Ο Ιώβ των αρχαίων χρόνων δεν είναι ο μόνος που η γυναίκα του τού είπε να καταρασθή τον Θεό και να πεθάνη, και δεν είναι ο μόνος που αρνήθηκε και είπε ότι θα κρατούσε την ακεραιότητά του μέχρι θανάτου. (Ιώβ 2:9· 27:5) Εν τω μεταξύ στη μητέρα έκαμε εντύπωσι η πορεία του γυιου της, και όταν ο πατέρας τήν διεζεύχθη και την άφησε χωρίς υποστήριξι, αυτή ετάχθη υπέρ του Ιεχωβά, ανέλαβε έργον σκαπανέως και πέθανε πιστή στην υπηρεσία. Ο γυιος υπηρετεί ακόμη στο Μπέθελ του Μπρούκλυν.
14, 15. Για ποια θεαματική διακράτησι ακεραιότητος αισθανόμεθα αγαλλίασι; ποια όμως άλλη μάχη για την πίστι δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ;
14 Συχνά ακούμε για τις δοκιμασίες των πιστών μαρτύρων πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα, σε στρατόπεδα εργασίας, σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, όπου υποφέρουν κρύο και πείνα και βασανιστήρια και αντιμετωπίζουν εκτελεστικά αποσπάσματα. Φρίττομε για τις δοκιμασίες των, θαυμάζομε για την ακεραιότητά των, χαίρομε για την πιστή στάσι των και τον ανένδοτο ζήλο των μέσα από όλα αυτά. Αισθανόμεθα αγαλλίασι για την καταπληκτική συμβολή των στη διεκδίκησι του Ιεχωβά και προσευχόμεθα για τη συνέχισι του θάρρους των απέναντι των αυξανομένων βασανιστηρίων και των θανάτων που επιβάλλονται σ’ αυτούς. Ας θυμηθούμε επίσης και άλλους πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα ή κάτω από δικτατορική κυβέρνησι οι οποίοι, εκτός του ότι διακινδυνεύουν να υποστούν τέτοια πράγματα, δοκιμάζονται δεινώς και με άλλους τρόπους. Τι θα πούμε για κείνους των οποίων το σπίτι είναι ένα διηρημένο μέτωπο με μια διαρκή σύγκρουσι θελήσεων, μ’ ένα πόλεμο νεύρων και μια μάχη τριβής που μαίνεται ακατάπαυστα, και με κίνδυνο να εκτεθούν αυτοί ή να προδοθούν στην κυβέρνησι; Είναι εύκολη μια τέτοια ζωή; Δεν είναι μια δεινή δοκιμασία ν’ αγαπάς ένα σύντροφο, και όμως να βλέπης τον σύντροφον αυτόν να στρέφεται εναντίον σου, να εναντιώνεται στον Ιεχωβά και να κατευθύνεται προς την καταστροφή; Ίσως τέκνα στρέφονται εναντίον των γονέων, φέρνοντας ανείπωτο ψυχικό άλγος. Πολύ βασανιστικός είναι ο πόνος από πληγές που επιφέρουν αγαπητά πρόσωπα.
15 Δεν είναι εύκολο να υπομείνη κανείς σωματική βάσανο· το ίδιο συμβαίνει και με τη διανοητική αγωνία. Είναι μεγάλη δοκιμασία ν’ αντιμετωπίση κανείς εκτελεστικό απόσπασμα μια φορά· το ίδιο συμβαίνει με μια αδιάκοπη κατάχρησι γλώσσης καθημερινά, καθώς τα χρόνια διαδέχονται το ένα το άλλο, και να κατηγορήσθε και χλευάζεσθε συνεχώς στο σπίτι σας και ν’ αφήνεσθε έξω από τον οικογενειακό κύκλο και τις υποθέσεις του επειδή υπηρετείτε τον Ιεχωβά. Σε πολλές περιπτώσεις μπορεί ένας να βγη από την κατάστασι αυτή πιο εύκολα παρά από μια φυλακή ή ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Εν τούτοις, ας μη λησμονούμε τον ψυχρό πόλεμο που αποκαρδιώνει τον οικογενειακό κύκλο όπου μερικοί είναι στην αλήθεια και μερικοί δεν είναι, όπου μια συνεχής εικοσιτετράωρη καθημερινή μάχη για την πίστι ξετυλίγεται στο μέτωπο του σπιτιού. Ας μη λησμονούμε, λοιπόν, την υπομονητική εγκαρτέρησι τέτοιων υπάρξεων δια μέσου των ετών. Οι δοκιμασίες και οι καταδιώξεις αυτές, ενώ δεν είναι ίσως τόσο θεαματικές, μπορούν όμως να είναι πολύ δριμείες. Τα οξύτερα εγχειρίδια που μπορούν να βυθισθούν στην καρδιά του ανθρώπου είναι εκείνα που ωθούνται από αγαπητά πρόσωπα της οικογενείας του, αλλά και αυτά ακόμη δεν είναι ικανά να απομακρύνουν τους αφιερωμένους δούλους του Ιεχωβά από την πιστή υπηρεσία!
16. Ποια παρηγορία υπάρχει για κείνους που έχασαν οικογένειες λόγω της στάσεώς των υπέρ της αληθείας;
16 Υπάρχουν μήπως μερικοί που διαβάζουν τώρα αυτές τις γραμμές, οι οποίοι έχασαν τις οικογένειές των εξαιτίας της αλήθειας, όπως στις δύο περιπτώσεις που αναφέρονται πιο πάνω; Είσθε σαν εκείνους; Νομίζετε ότι εχάσατε μια οικογένεια; Αν ναι, κυττάξτε απλώς και ιδέτε τους νέους αδελφούς και αδελφές σας της κοινωνίας του Νέου Κόσμου ενωμένους μαζί σας στην υπηρεσία του Ιεχωβά, και καθώς κυττάζετε, κατανοήστε ότι λαμβάνετε πείραν της εκπληρώσεως της υποσχέσεως του Ιησού: «Δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν, ή αδελφούς, ή αδελφάς, ή πατέρα, ή μητέρα, ή γυναίκα, ή τέκνα, ή αγρούς, ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, δεν θέλει λάβει εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς, μετά διωγμών, και εν τω ερχομένω αιώνι ζωήν αιώνιον.» (Μάρκ. 10:29, 30) Και δεν είναι απλώς οι δέκα ή εκατό αδελφοί και αδελφές που είναι γύρω σας τώρα στην τοπική σας εκκλησία εκείνοι που έχετε κερδίσει. Όχι· αλλά υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδων απ’ αυτούς σε όλη τη γη, έτοιμοι να σας δεχθούν με ανοικτές αγκάλες, με ανοικτές θύρες, και, επάνω απ’ όλα, με ανοικτή καρδιά. Και ο μεγάλος αυτός θεοκρατικός οικογενειακός κύκλος δεν θα διασπασθή με κατηγορίες, με αναστατώσεις, με μάχες, με ανταρσία ή με αθεΐα, επειδή είναι μια οικογένεια ενωμένη κάτω από τον Ιεχωβά Θεό και τον Βασιλέα του Ιησού Χριστό, και κάθε μέλος της προτίθεται να διατηρή ατελεύτητη θεοκρατική διαγωγή μέσα σ’ αυτόν τον χαρούμενο οικογενειακό κύκλο! Είθε ο Ιεχωβά να μας βοηθή να το πράττωμε αυτό πάντοτε!