αυτού, λαλών εν αυταίς περί τούτων μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς, προς την ιδίαν αυτών απώλειαν. Σεις λοιπόν, αγαπητοί, προγνωρίζοντες ταύτα, φυλάττεσθε, δια να μη παρασυρθήτε με την πλάνην των ανόμων, και εκπέσητε από τον στηριγμόν σας. Αυξάνεσθε δε εις την χάριν και εις την γνώσιν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού. Εις αυτόν έστω η δόξα και νυν και εις ημέραν αιώνος.» Πόσο αληθινά είναι τα λόγια του Χριστού Ιησού: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.

25. (α) Εν σχέσει με τις πνευματικές ανάγκες, τι χρειάζεται κάθε άτομο; (β) Πόσο πολύτιμη είναι η θεόπνευστη Γραφή ;

²⁵ Κανείς επάνω στη γη δεν μπορεί να λάβη όλη αυτή τη γνώσι μόνος του. Κάθε άτομο χρειάζεται τον λόγον του Θεού, το πνεύμα του, καθώς επίσης και την οργάνωσί του που αποτελείται από Χριστιανούς διδασκάλους. Μ’ αυτό τον τρόπο, με το να εμμένης σ’ αυτά τα πράγματα, «και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.» (1 Τιμ. 4:16) Αυτό σημαίνει όχι απλώς την ακρόασι του λόγου του Θεού, αλλά και την κατάλληλη ανταπόκρισι σ’ αυτόν. Τούτο περιλαμβάνει μια διακήρυξι της πεποιθήσεώς μας, υποβοήθησι των άλλων να εκτιμήσουν τον λόγον αυτόν όσο κι εμείς. Έχοντας τούτο υπ’ όψιν, δεν αισθάνεσθε μια θέρμη εκτιμήσεως για κείνους τους άνδρες και τις γυναίκες που στοργικά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, επισκεπτόμενοι τις κατοικίες όλων των ανθρώπων, αναμφιβόλως επισκεπτόμενοι και το δικό σας σπίτι, ανιδιοτελώς μετέχοντας στο έργο διδασκαλίας που άρχισε με τον Χριστό Ιησού τον Κύριό μας; Γνωρίζετε χωρίς αμφιβολία ότι, «όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμ. 3:16, 17.

26. (α) Με ποιόν είναι όμοιος εκείνος που ακούει τους λόγους του Ιησού και τους εκτελεί; (β) Ποια είναι η εκτίμησίς σας για το έργο διδασκαλίας των μαρτύρων του Ιεχωβά;

²⁶ «Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το αγαθόν· . . . διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού. . . . Πας όστις έρχεται προς εμέ, και ακούει τους λόγους μου, και κάμνει αυτούς, θέλω σας δείξει με ποίον είναι όμοιος· είναι όμοιος με άνθρωπον οικοδομούντα οικίαν, όστις έσκαψε και εβάθυνε, και έβαλε θεμέλιον επί την πέτραν· ότε δε έγεινε πλημμύρα, προσέβαλεν ο ποταμός κατά της οικίας εκείνης, και δεν ηδυνήθη να σαλεύση αυτήν· διότι ήτο καλώς ωκοδομημένη», είπε ο Ιησούς. (Λουκ. 6:45-48, ΜΝΚ) Αφήστε τους μάρτυρας του Ιεχωβά να σας βοηθήσουν να επιδοθήτε στον λόγον του Θεού, και η καρδιά σας θα πλουτισθή αφθόνως.

«Εκουσίως Αγνοούσι Τούτο»

Γράφοντας στο περιοδικόν Γιούνιον Μπάιμπλ Κομπένιον, ο Σ. Ώστιν Άλλιμπον λέγει: «Ο σερ Ισαάκ Νεύτων . . . ήταν επίσης διάσημος ως κριτικός αρχαίων χειρογράφων και εξήταζε με μεγάλη προσοχή τις Άγιες Γραφές. Ποια είναι η γνώμη που εξέφερε στο σημείο αυτό; ‘Βρίσκω λέγει,’ ‘περισσότερα ακριβή σημεία αυθεντικότητας στην Καινή Διαθήκη παρά σε οποιαδήποτε κοσμική ιστορία.’ Ο Δόκτωρ Τζόνσον λέγει ότι έχομε περισσότερες αποδείξεις ότι ο Ιησούς Χριστός απέθανε στον Γολγοθά, όπως αναφέρεται στα Ευαγγέλια, απ’ όσες έχομε για το ότι ο Ιούλιος Καίσαρ απέθανε στο Καπιτώλιο. Πραγματικά, έχομε πολύ περισσότερες. Ρωτήστε οποιονδήποτε, που αμφιβάλλει για την αλήθεια της ιστορίας των ευαγγελίων, ποιους λόγους έχει για να πιστεύη ότι ο Καίσαρ απέθανε στο Καπιτώλιο, ή ότι ο Αυτοκράτωρ Καρλομάγνος εστέφθη Αυτοκράτωρ της Δύσεως από τον Πάππαν Λέοντα τον 3 στο 800 μ.Χ. . . . Πώς γνωρίζετε ότι ένας τέτοιος άνθρωπος όπως ο Κάρολος ο 1 έζησε ποτέ και απεκεφαλίσθη και ότι έγινε άρχων, αντ’ αυτού, ο Όλιβερ Κρόμβελ; . . . Στον Ισαάκ Νεύτωνα αποδίδεται η τιμή για την ανακάλυψι του νόμου της βαρύτητος . . . Πιστεύομε όλες τις διαβεβαιώσεις που έχουν γίνει αναφορικά με τους ανθρώπους αυτούς· και τούτο διότι έχομε ιστορικήν απόδειξιν περί της αληθείας των. . . . Αν, παρά την παρουσίασι τέτοιας αποδείξεως όπως αυτή, εξακολουθούν μερικοί ν’ αρνούνται να πιστέψουν, τους εγκαταλείπομε ως ανοήτως διεστραμμένους ή απελπιστικά αμαθείς. Τι θα πούμε, όμως, για εκείνους που εξακολουθούν να παρουσιάζωνται ως αμετάπειστοι, παρά τις άφθονες αποδείξεις που τώρα παρέχονται αναφορικά με την αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής; . . . Ασφαλώς έχομε λόγους να συμπεράνωμε ότι το σφάλμα έγκειται μάλλον στην καρδιά παρά στη διάνοια·—ότι δεν θέλουν να πιστέψουν εκείνο που θα ταπεινώση την υπερηφάνειά τους και θα τους εξαναγκάση να διάγουν μια διαφορετική ζωή.»

Σχετικώς μ’ εκείνους που θ’ αγνοούσαν αλήθειες τέτοιες, όπως ο μέγας κατακλυσμός των ημερών του Νώε, ο λόγος του Θεού λέγει ότι «εκουσίως αγνοούσι τούτο».—2 Πέτρ. 3:5.