Βοηθοί στο να Περιπατούμε Σοφά

 1. Πώς πρέπει οι επίσκοποι να εκτελούν την εντολή του Ησαΐας 58:1, και πώς το Ματθαίος 18:15 ώρισε μια πορεία γι’ αυτούς;

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ επίσκοποι πρέπει να προσέχουν πώς περιπατούν ή συμπεριφέρονται ακριβώς οι εκκλησίες που είναι κάτω από τη φροντίδα των. Δεν είναι αρκετό το να εκτελούν την εντολή που διατυπώνεται στο Ησαΐας 58:1, αναφορικά μόνο με τον «Χριστιανικό κόσμο»: «Αναβόησον δυνατά, μη φεισθής· ύψωσον την φωνήν σου ως σάλπιγγα, και ανάγγειλον προς τον λαόν μου τας ανομίας αυτών, και προς τον οίκον Ιακώβ [Ισραήλ] τας αμαρτίας αυτών.» Οι θεοκρατικοί επίσκοποι πρέπει να εφιστούν την προσοχή όχι απλώς στην αμαρτωλότητα που υπάρχει στην εχθρική οργάνωσι του «Χριστιανικού Κόσμου». Πρέπει να είναι αμερόληπτοι, ισορροπημένοι και δίκαιοι όταν εφαρμόζουν μια αρχή. Επομένως, πρέπει να εφιστούν την προσοχή σε οποιεσδήποτε παραβάσεις και αμαρτίες ακόμη και στις εκκλησίες των οποίων έχουν την επίβλεψι. Αν ο επίσκοπος παρατηρή κάποιο αδίκημα ή λαμβάνη την έκθεσι κάποιου αδικήματος που διεπράχθη από κάποιο μέλος εναντίον της εκκλησίας, τότε ο επίσκοπος έχει κάτι εναντίον του πταίστου· διότι εκείνο που επηρεάζει την εκκλησία, επηρεάζει αυτόν. Πρέπει να ερευνήση το ζήτημα και να κάμη ενέργειες όσον αφορά αυτό με το πνεύμα του Ματθαίος 18:15: «Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε, και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου.»

 2. Στην περίπτωσι αυτή, τι έχει το δικαίωμα και την υποχρέωσι να κάμη ο υπηρέτης της εκκλησίας, και ποιος είναι ο πρώτιστος σκοπός της ενεργείας αυτής;

² Σύμφωνα μ’ αυτό, ο υπηρέτης της εκκλησίας μαζί με τα άλλα μέλη της υπηρεσιακής επιτροπής της εκκλησίας, έχει το δικαίωμα και υπόκειται στην υποχρέωσι να καλέση τον πταίστην, ή φαινομενικώς πταίστην, για να λάβη πραγματική κατανόησι του τι έχει συμβή. Πρέπει να βεβαιωθή με άμεσο τρόπο για την ενοχή ή την αθωότητα του φαινομενικώς πταίστου και ν’ ανακαλύψη λόγους για αποκοπή από την επικοινωνία, αν αληθινά υπάρχουν. Ο πρώτιστος σκοπός τούτου είναι το να τηρηθή καθαρή και ασφαλής από εξάπλωσι αμαρτωλότητος η ορατή οργάνωσις των προβάτων του Θεού. Η ανάρρωσις του πταίστου είναι δευτερεύουσα.—Δευτ. 13:12-18.

 3. Όταν καλήται, τι πρέπει να κάμη ένας κατηγορούμενος αδελφός λόγω της κρισιμότητος του καιρού;

³ Εξ άλλου, κάποιο μέλος της εκκλησίας μπορεί να κατηγορηθή για διαγωγή που αξίζει την αποκοπή του από την επικοινωνία. Όταν αυτός καλήται για μια δίκαιη, ειλικρινή ακρόασι ενώπιον των κατηγορούντων μαρτύρων, δεν είναι καιρός για να δικαιώση τον εαυτό του και ν’ αρνηθή να παρουσιασθή. Είναι επείγων καιρός για τον κατηγορούμενον να ζητήση συμφιλίωσι με τους διαταραχθέντας αδελφούς του. Είναι καιρός, όχι για αυτοδικαίωσι σύμφωνα με τη δική του γνώμη, αλλά για εκζήτησι ενότητος με την οργάνωσι με μια διευκρίνισι όλων των παρεξηγήσεων ή μια διευθέτησι των πραγμάτων. Ο κατηγορούμενος δεν πρέπει να είναι ισχυρογνώμων μέσα στην αυτοδικαίωσί του, σαν μια οχυρά πόλις. «Αδελφός διχοστατήσας υποτάσσεται δυσκολώτερα παρά οχυρά πόλις· αι δε διαφοραί αυτών είναι ως μοχλοί φρουρίου.» (Παροιμ. 18:19) Αν κάποιος απλώς πληροφορηθή ότι οι αδελφοί έχουν κάτι εναντίον του, αυτό πρέπει να τον κάμη να σπεύση να διευθετήση το ζήτημα, ειδικώς αν πραγματικά αποδεικνύεται ότι είναι ο αμαρτωλός σ’ αυτή την υπόθεσι.

 4, 5. (α) Τι σχετικό με αυτό είπε ο Ιησούς στην επί του όρους ομιλία του; (β) Τι εσήμαιναν αυτά τα λόγια του Ιησού, και τι κάνει κανείς με το να τα αγνοή;

⁴ Στην επί του όρους ομιλία του ο Ιησούς είπε: «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον, και εκεί ενθυμηθής, ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκεί το δώρον σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε, πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρον σου. Ειρήνευσον με τον αντίδικόν σου ταχέως, ενόσω είσαι καθ’ οδόν μετ’ αυτού.»—Ματθ. 5:23-25.

⁵ Μόνο αφού πρώτα έκαμε κανείς κάθε τι το δυνατόν για να ικανοποιήση τη δικαιοσύνη και να επανορθώση το άδικον εδώ επάνω στη γη με τον συνάνθρωπόν του, μόνο τότε βρίσκεται σε μια ορθή κατάστασι για να προσφέρη θυσία στον Θεό και να εύρη αποδοχή ενώπιόν του. Σύμφωνα μ’ αυτό είναι γραμμένο: «Η θυσία των ασεβών είναι βδέλυγμα εις τον Ιεχωβά· αλλ’ η δέησις των ευθέων, ευπρόσδεκτος εις αυτόν.» (Παροιμ. 15:8· 21:27) Κανείς ας μην απατά τον εαυτό του αγνοώντας το γεγονός αυτό.

 6. Τι πρέπει να είναι πρόθυμος να κάμη ένας αδελφός που εκζητεί την ειρήνη όταν βρίσκεται υπό κατηγορίαν, και γιατί δεν πρέπει να αυτοδικαιώνεται και να ανθίσταται;

⁶ Με ένθερμο ζήλο να διατηρήση ή ν’ απακαταστήση ορθές σχέσεις με τους αδελφούς του και τον Θεό του, ένας αφιερωμένος Χριστιανός πρέπει να επιθυμή και να είναι πρόθυμος ν’ ακούση το παράπονο που γίνεται εναντίον του, για να εξακριβώση αν αυτός ο ίδιος έσφαλε πραγματικά. Αυτό τούτο το γεγονός ότι έκαμε τους αδελφούς του να έχουν κάποια δυσαρέσκεια, πρέπει να τον γεμίση με ανησυχία. Πρέπει να τον κάμη να θέλη να άρη τις παρεξηγήσεις ή να επανορθώση τα πράγματα. Δεν πρέπει να εξεγείρεται με αγανάκτησι και να ανταπαντά: «Αν δεν τους αρέση εκείνο που κάνω, γιατί να στενοχωρούμαι; Γνωρίζω ότι είμαι αθώος και ότι δεν κάνω κανένα κακό. Αν αυτοί θέλουν να μου αποδώσουν φαύλες ενέργειες, αυτό δείχνει την κακή κατάστασι της καρδιάς τους. Δεν δίνω πεντάρα γι’ αυτό που νομίζουν.» Μια τέτοια ανένδοτη διάθεσις αντιστάσεως και αυτοδικαιώσεως δεν συντελεί σε ειρήνη και αρμονία στην εκκλησία. Είναι μια ανόητη απόπειρα ν’ απαντήση κανείς σ’ ένα ζήτημα προτού το ακούση προσωπικώς για να γνωρίζη και την άποψι του άλλου. Το Παροιμίαι 18:13 μάς καθιστά προσεκτικούς, λέγοντας: «Το να αποκρίνηται τις πριν ακούση, είναι εις αυτόν αφροσύνη και όνειδος.»

Η ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΣΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ

 7. Γιατί δεν είναι αρκετή η παρουσίασις πρώτα της απόψεώς του επάνω στο ζήτημα, και τι πρέπει να κάμη στους άλλους που διεταράχθησαν απ’ αυτόν;

⁷ Ένα άτομο μπορεί να φρονή ότι είναι αθώο. Από την άποψι από την οποία παρουσιάζει το ζήτημα, η περίπτωσίς του μπορεί ισχυρά να τον υποστηρίζη, να τον δικαιώνη. Αλλά η δική του παρουσίασις είναι μόνο μια πλευρά του ζητήματος. Αφού έλθουν για μαρτυρία εκείνοι που παραπονούνται εναντίον του και παρουσιάσουν τη δική τους άποψι για το ζήτημα, μπορεί να εύρη ότι αυτός δεν είναι τόσο αθώος ή άμεμπτος όσο ενόμιζε. Οι Παροιμίες 18:17 λέγουν: «Ο πρωτολογών εν τη κρίσει αυτού φαίνεται δίκαιος [αθώος, σύμφωνα με τη δική του μαρτυρία]· αλλ’ ο αντίδικος αυτού έρχεται και εξελέγχει αυτόν.» Ο αντίδικός του που προσέρχεται και μαρτυρεί εναντίον του τού δίνει βέβαια αφορμή να κάμη πολλή αυτοεξέτασι και τον κάνει ανήσυχον και όχι τόσο βέβαιον για τη θέσι του. Τουλάχιστον βοηθείται να ίδη γιατί δεν φαίνεται τόσο αθώος και καθαρός στους άλλους. Πρέπει να εξακριβώση πού βρίσκεται το σφάλμα, αν βρίσκεται σ’ αυτόν τον ίδιο. Πρέπει τουλάχιστον ν’ αγωνισθή σκληρά για να διαλύση την παρεξήγησι των άλλων, αν έχουν παρανοήσει το ζήτημα. Πρέπει να σεβασθή τις διαθέσεις άλλων ειλικρινών αδελφών και πρέπει να ζητήση συγγνώμην για το αδίκημα που έγινε, αν το αδίκημα έγινε μόνο επειδή αυτός ενήργησε χωρίς «τακτ» ή διακριτικότητα μάλλον παρά διότι αμάρτησε πραγματικά.

 8. Ποιος από όλα τα άτομα μπορεί να εύρη κάτι άδικο σ’ αυτόν, και επομένως ποια πρέπει να είναι η προσευχή του για να διατηρή δίκαιες σχέσεις;

⁸ Ασφαλώς αν κανείς επάνω στη γη δεν μπορή να εύρη πλήρη αδικία σ’ αυτόν, ο Ιεχωβά Θεός στον ουρανό μπορεί να το κάμη αυτό. Οι Παροιμίες 20:9 λέγουν: «Τις δύναται να είπη, Εκαθάρισα την καρδίαν μου, είμαι καθαρός από των αμαρτιών μου;» Ο Χριστιανός, γνωρίζοντας την αμαρτωλότητά του εκ γενετής και την τάσι του να διαπράττη αμαρτία, πρέπει να είναι ταπεινός και να είναι πρόθυμος να διορθωθή, προσευχόμενος με τον ψαλμωδό: «Τις συναισθάνεται τα εαυτού αμαρτήματα; καθάρισόν με από των κρυφίων αμαρτημάτων. Και έτι προφύλαξον τον δούλόν σου από υπερηφανιών· ας μη με κυριεύσωσι· τότε θέλω είσθαι τέλειος, και θέλω καθαρισθή από μεγάλης παρανομίας. Ας ήναι ευάρεστα τα λόγια του στόματός μου, και η μελέτη της καρδίας μου, ενώπιόν σου, Ιεχωβά, φρούριόν μου, και Λυτρωτά μου.» (Ψαλμ. 19:12-14, ΜΝΚ) Τούτο βοηθεί στο να διατηρούμε τον εαυτό μας δίκαιον ενώπιον του Θεού.

 9. Γιατί ο Ελιού αισθάνθηκε έξαψι θυμού εναντίον του Ιώβ, και τι, επομένως, δεν πρέπει να πράξη ένας κατηγορούμενος για ν’ αποτρέψη την προσοχή από τον εαυτό του;

⁹ Θυμηθήτε ότι ο νεανίας Ελιού αισθάνθηκε έξαψι θυμού εναντίον του υπομονητικού Ιώβ «διότι εδικαίονεν εαυτόν μάλλον παρά τον Θεό». (Ιώβ 32:2) Ο Ιώβ ήταν αθώος, και όμως ήταν άδικο από μέρους του να σκέπτεται και να μιλή ωσάν ο Ιεχωβά Θεός να ήταν άμεσα υπεύθυνος για τα παθήματα που είχαν επέλθει σ’ αυτόν, ωσάν ο Θεός να επέφερε συμφορά επάνω στους δικαίους καθώς και στους αδίκους. (Ιώβ 9:22, 30-35· 27:1-6· 30:19-23· 19:6-22· 6:4· 7:19-21) Όταν κανείς αντιμετωπίζη μια πιθανή αποκοπή απ’ την επικοινωνία, δεν είναι περίπτωσις για να ανταποδώση κατηγορία ή να κάμη αντεγκλήσεις ή να κατηγορήση άλλους, όπως κάνουν οι ασεβείς Κομμουνισταί, για ν’ αποτρέψη την προσοχή από τον εαυτό του και να την συγκεντρώση στις παρεκκλίσεις και στις κακές πράξεις άλλων και έτσι να δείξη ότι άλλοι είναι εξίσου κακοί όπως αυτός και άξιοι κρίσεως επίσης.

10. Με μια πλήρη έννοια, ενώπιον ποίου φερόμεθα όταν υποβαλλώμεθα σε εξέτασι, και για ν’ απαντήσωμε στην κυρία ερώτησι που περιλαμβάνεται σ’ αυτό το ζήτημα, τι πρέπει να κάμωμε;

¹⁰ Δεν φερόμεθα απλώς ενώπιον μιας εκκλησιαστικής υπηρεσιακής επιτροπής όταν υποβαλλώμεθα σε εξέτασι για κάτι άδικο. Τα μυστικά μας σφάλματα είναι πολύ γνωστά στον Θεό, αν δεν είναι σε μια εκκλησιαστική υπηρεσιακή επιτροπή. Ο Θεός μπορεί να κρίνη ακριβώς τα μυστικά μας σφάλματα, και θα τα φέρη σε κρίσι στον ωρισμένο του καιρό. (Εκκλησ. 12:14· 1 Κορ. 4:4, 5) Η κυρία ερώτησις, λοιπόν, στην οποία πρέπει ν’ απαντήσωμε, είναι, Μπορώ να δικαιώσω τον εαυτό μου ενώπιον του Θεού; Για να βεβαιωθούμε αν μπορούμε να το κάμωμε αυτό, είναι ανάγκη να κάμωμε μια αυτοεξέτασι με το ερευνητικό φως του λόγου του Θεού, διότι ο λόγος του είναι «κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν, και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας. Και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.»—Εβρ. 4:12, 13.

11. Για ποιον άλλον αληθεύει αυτό εκτός από τα άτομα, και πώς διευκρινίσθη αυτό στην περίπτωσι του Αχάν του γυιού του Ζερά;

¹¹ Αφού αυτό είναι αληθινό για τα άτομα, είναι επίσης αληθινό και για μια ομάδα ατόμων, για μια εκκλησία ή μια οργάνωσι. Θυμηθήτε τον Ισραηλίτη Αχάν τον γυιό του Ζερά, ο οποίος έλαβε μέρος στην επίθεσι κατά της πόλεως Ιεριχώ αφού ο Ιεχωβά Θεός είχε κάμει θαυματουργικά να καταπέσουν τα τείχη της πόλεως. Κάθε πράγμα αξίας που θα ευρίσκετο μέσα στην πόλι έπρεπε ν’ αφιερωθή στον Ιεχωβά Θεό, διότι γι’ αυτόν η Ιεριχώ αποτελούσε τα πρωτοκάρπια της γης Χαναάν. Αλλ’ ο Αχάν έκλεψε τον Θεό με το να οικειοποιηθή μέρος των λαφύρων της πόλεως, δηλαδή, μια ωραία στολή από τη γη Σεναάρ, διακοσίους σίκλους αργυρίου, και ένα έλασμα χρυσού βάρους πενήντα σίκλων. Αυτά τα κλεμμένα πράγματα ο Αχάν τα έκρυψε στο δάπεδο κάτω από τη σκηνή του, νομίζοντας ότι κανείς έξω από την οικογένειά του δεν εγνώριζε την υπόθεσι, και ότι είχε διαφύγει αβλαβής. Αλλ’ ο Θεός είχε ιδεί μυστικά πως ο Αχάν είχε αμαρτήσει και είχε έτσι γίνει ακάθαρτος. Εφ’ όσον αυτός και η ακάθαρτη οικογένειά του αφήνοντο ατιμώρητοι στο μέσον του Ισραήλ, το έθνος Ισραήλ δεν μπορούσε να ευοδωθή στην κατάκτησι της Χαναάν, της Γης της Επαγγελίας. Για τούτο ο Θεός κατηύθυνε να φερθή στο φως ο Αχάν και να λιθοβοληθή μέχρι θανάτου. Έπειτα απ’ αυτό, η συναγωγή του Ισραήλ έκαμε την πρέπουσα πρόοδο σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.—Ιησ. Ναυή 7:1 έως 8:2.

12. Έτσι, σήμερα ποιους μπορεί ο Θεός να φανερώση στο μέσον μας, και γιατί πρέπει να χρησιμοποιούμε τον πνευματικό μας θώρακα και την ασπίδα της πίστεως;

¹² Ομοίως, σήμερα ο Θεός μέσω των αγίων του αγγέλων μπορεί να φανερώση στο μέσον μας τους Αχάν που αμαρτάνουν μυστικά. Ω, είθε κανείς από μας να μην είναι ένας από τους Αχάν αυτούς! Χρειάζεται, επομένως, να επαγρυπνούμε στην καρδιά μας και στους νεφρούς μας. «Ιεχωβά των στρατευμάτων, ο κρίνων δικαίως, ο δοκιμάζων τους νεφρούς [ή, τις βαθύτατες συγκινήσεις] και την καρδίαν.» ( Ιερεμ. 11:20, ΜΝΚ) Χρειάζεται να φορούμε τον θώρακα της δικαιοσύνης και να είμεθα επιδέξιοι στον χειρισμό της ασπίδος της πίστεως για να διατηρούμε τις καρδιές μας και τις βαθύτατες συγκινήσεις μας αγνές, καθαρές και δίκαιες.—Εφεσ. 6:14, 16.

13. Ποιο θάρρος σαν του Νάθαν πρέπει να δείχνουν οι επίσκοποι, αλλά για ποιο πράγμα πρέπει να είναι πρώτα βέβαιοι;

¹³ Οι επίσκοποι πρέπει να είναι θαρραλέοι σαν τον Νάθαν, όχι ασθενείς στην επίπληξι καθώς ήταν ο Αρχιερεύς Ηλεί. Όπως ο προφήτης Νάθαν πρέπει να εφαρμόζουν τον λόγον του Θεού στο μέλος της εκκλησίας που σφάλλει και πρέπει άφοβα να του ειπούν: «Συ είσαι ο άνθρωπος.» (2 Σαμ. 12:7) Αλλά πρέπει να είναι βέβαιοι ότι έχουν τα πλήρη γεγονότα για να οδηγηθούν σε μια ορθή κρίσι και ότι υποστηρίζονται από τον λόγον του Θεού και δεν ενεργούν υποκινούμενοι από ιδιοτελή προσωπικά ελατήρια.

14. Πώς πρέπει οι επιτροπές να χρησιμοποιούν τη φοβερή εξουσία της αποκοπής από την επικοινωνία, και ποια προειδοποίησι του Ιησού πρέπει να θυμούνται σχετικώς;

¹⁴ Οι υπηρεσιακές επιτροπές των εκκλησιών έχουν μια φοβερή εξουσία με το να είναι εντεταλμένες να αποκόπτουν από την επικοινωνία της εκκλησίας τους ανυποτάκτους και τους δημιουργούς αταξίας. Χρειάζεται να χρησιμοποιούν αυτή την εξουσία με προσοχή, όχι μόνο για ν’ αποφύγουν να μπουν σε νομικές δυσκολίες με τα δικαστήρια της χώρας, αλλά και για ν’ αποφύγουν να αμαρτήσουν με αυτή την εξουσία αποκοπής από την επικοινωνία μέσω κακής χρήσεως ή καταχρήσεως της εξουσίας αυτής. Ποτέ δεν πρέπει να την χρησιμοποιούν για να εκδηλώσουν έχθρα σ’ ένα μέλος της εκκλησίας ή για ν’ απαλλαγούν από κάποιον που δεν είναι αρεστός προσωπικώς σε ένα από τα μέλη της υπηρεσιακής επιτροπής ή σε όλα, ή που αποτελεί αιτία ερεθισμού φθόνου και έτσι νομίζουν ότι είναι καλύτερο να τον αποβάλουν. Για να φυλαχθή ένας Χριστιανός από κακά ελατήρια, είναι καλό να θυμάται την προειδοποίησι του Ιησού: «Μη κρίνετε δια να μη κριθήτε· διότι με οποίαν κρίσιν κρίνετε, θέλετε κριθή· και με οποίον μέτρον μετρείτε, θέλει αντιμετρηθή εις εσάς.»—Ματθ. 7:1, 2.

ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΠΕΡΜΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΩΝ

15. Πώς, χωρίς κακά ελατήρια, μπορεί μια επιτροπή να υπαχθή σε κρίσι σε μια περίπτωσι αποκοπής από την επικοινωνία;

¹⁵ Μια εκκλησιαστική υπηρεσιακή επιτροπή, ακόμη και αποκλείοντας μερικά κακά ελατήρια από μέρους της, μπορεί να ενεργήση με κάθε ειλικρίνεια και όμως να υπαχθή σε κρίσι διότι δεν κάνει μια κατάλληλη εφαρμογή των Γραφικών αρχών σε μια περίπτωσι που η επιτροπή αποφασίζει να αποκόψη από την επικοινωνία. Αυτό μπορεί να γίνη σε μια περίπτωσι που περιλαμβάνει κάτι άλλο παρά μοιχεία ή πορνεία. Πάρετε, παραδείγματος χάριν, το ζήτημα της σπερμολογίας. Μια επιτροπή θα μπορούσε να αποτύχη να κάμη διάκρισι μεταξύ σπερμολογίας και συκοφαντίας.

16. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ σπερμολογίας, κακολογίας και συκοφαντίας;

¹⁶ Η συκοφαντία μπορεί να είναι σπερμολογία· αλλά κάθε σπερμολογία δεν είναι συκοφαντία. Η σπερμολογία ορίζεται ως αργός ή μάταιος λόγος, ιδιαίτερα για τις υποθέσεις των άλλων. Είναι ελαφρά φλυαρία ή ομιλία· ‘κουτσομπολιό’. Μπορεί να γίνη κακολογία όταν μεταβάλλεται σε αβάσιμη φήμη ή γενική ομιλία που ζημιώνει την υπόληψι ενός άλλου. Η κακολογία είναι συνήθως κατά το μάλλον ή ήττον μοχθηρή, διότι γίνεται από κακή θέλησι με επιθυμία να βλάψη εκείνον για τον οποίον ή εις βάρος του οποίου γίνεται λόγος. Η σπερμολογία μπορεί να είναι απλώς ελαφρή, οικεία ομιλία ή γράψιμο, και μπορεί να μην είναι καθόλου συκοφαντία. Γίνεται συκοφαντία όταν γίνεται δυσφήμησις ενός άλλου, όταν γίνεται μοχθηρή, ψευδής και δυσφημητική δήλωσις ή έκθεσις ή υπαινιγμός για έναν άλλον, με πρόθεσι να θιγή η υπόληψίς του. Στον νόμο των δικαστηρίων η συκοφαντία είναι δυσφήμησις με τον προφορικό λόγο μάλλον παρά με τον γραπτό και άλλα μέσα.

17. Τι είπε ο Παύλος στον Τιμόθεο όσον αφορά τους σπερμολόγους ή φλυάρους;

¹⁷ Ο απόστολος Παύλος ανεφέρθη στον χειρισμό των σπερμολόγων. Έγραψε στον Τιμόθεο ως επίσκοπο και έδωσε τις ακόλουθες οδηγίες όσον αφορά τις νεώτερες χήρες που μπορούσαν ακόμη να νυμφευθούν και που δεν μπορούσαν να τεθούν στον κατάλογο για να λάβουν υλική βοήθεια από την εκκλησία: «Τας δε νεωτέρας χήρας απόβαλλε· διότι αφού εντρυφήσωσι κατά του Χριστού, θέλουσι να υπανδρεύωνται· έχουσαι την καταδίκην, διότι ηθέτησαν την πρώτην πίστιν. Και ενταυτώ μανθάνουσι να ήναι αργαί, περιερχόμεναι τας οικίας· και ουχί μόνον αργαί, αλλά και φλύαροι [σπερμολόγοι] και περίεργοι, λαλούσαι τα μη πρέποντα. Θέλω λοιπόν αι νεώτεραι να υπανδρεύωνται, να τεκνοποιώσι, να κυβερνώσιν οίκον, να μη δίδωσι μηδεμίαν αφορμήν εις τον εναντίον να λοιδορή. Διότι εξετράπησαν ήδη τινές οπίσω του Σατανά. Εάν τις πιστός ή πιστή έχη χήρας, ας προμηθεύη εις αυτάς τα αναγκαία, και ας μη επιβαρύνηται η εκκλησία· δια να δύναται να βοηθή τας αληθώς χήρας.»—1 Τιμ. 5:11-16.

18. Γιατί ήταν ορθό για τον Παύλο να εξετάση την περίπτωσι των χηρών, και πώς οι νεώτερες έκαναν πνευματικώς επιβλαβή την έλλειψι απασχολήσεως που είχαν;

¹⁸ Το να εξετάση την περίπτωσι των χηρών ήταν θρησκευτικώς ορθό για τον απόστολο Παύλο, διότι ο συμμαθητής του Ιάκωβος έγραψε: «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, Να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.» (Ιακ. 1:27) Εν τούτοις, ο απόστολος Παύλος είχε κάμει παρατηρήσεις όσον αφορά τις νεώτερες χήρες, ότι η έλλειψις απασχολήσεως ήταν πνευματικώς επιβλαβής σ’ αυτές. Επειδή δεν ήσαν απασχολημένες με οικογενειακές υποχρεώσεις ή με την υπηρεσία του Ιεχωβά στον αγρό, έτειναν να πηγαίνουν στα σπίτια, όχι για να κηρύξουν ή να δώσουν μαρτυρία από θύρα σε θύρα, αλλά για να ματαιολογούν, να σπερμολογούν ως το σημείο μάλιστα να αναμιγνύωνται στις υποθέσεις άλλων ανθρώπων, «λαλούσαι τα μη πρέποντα».

19. Τι παρήγγειλε ο Παύλος στον Τιμόθεο για τις νεώτερες χήρες, και ποιον σκοπό είχε αναθέτοντας ειδική ευθύνη στις πιο ηλικιωμένες γυναίκες;

¹⁹ Τι συμβουλή έδωσε ο απόστολος Παύλος στον επίσκοπο Τιμόθεο γι’ αυτές; Μήπως παρήγγειλε στον Τιμόθεο να τις αποκόψη από την επικοινωνία; Όχι! Συνέστησε να δοθή σ’ αυτές σοβαρή ευθύνη για να τηρούνται επωφελώς απασχολημένες, εισηγούμενος ακόμη και το να νυμφεύωνται, ν’ ανατρέφουν δικά τους τέκνα, ώστε να κερδίσουν έπαινο για την εκκλησία μάλλον παρά να δώσουν αφορμή στους εναντίον της Χριστιανοσύνης να λοιδορούν την οργάνωσι του Ιεχωβά υπό τον Χριστόν. Οι πιο ηλικιωμένες γυναίκες, επίσης, έπρεπε να δίδουν στις νεώτερες χήρες και στις άλλες γυναίκες ένα καλό παράδειγμα: «Αι γραίαι ωσαύτως να έχωσι τρόπον ιεροπρεπή, μη κατάλαλοι [διαβολείς, ΜΝΚ], μη δεδουλωμέναι εις πολλήν οινοποσίαν, να ήναι διδάσκαλοι των καλών, δια να νουθετώσι τας νέας, να ήναι φίλανδροι, φιλότεκνοι, σώφρονες, καθαραί, οικοφύλακες, αγαθαί, ευπειθείς εις τους ιδίους αυτών άνδρας, δια να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.» (Τίτον 2:3-5) Τα διορθωτικά αυτά μέτρα που συνέστησε ο απόστολος, κρατούσαν τις νεώτερες γυναίκες μέσα στην εκκλησία, απασχολημένες με αξιέπαινο τρόπο σε καλά έργα, ώστε να χρησιμεύουν σαν ένα κεφάλαιο στην εκκλησία και να τηρούν υψηλά την πνευματική της ποιότητα με ειρήνη και ενότητα.

20. Τι έγραψε ο απόστολος Ιωάννης στον μαθητή Γάιο για τον Διοτρεφή;

²⁰ Ο απόστολος Ιωάννης χρειάσθηκε να ενεργήση για μια περίπτωσι καταχρήσεως της γλώσσης, όχι με απλή σπερμολογία, αλλά με συκοφαντία. Αυτή ήταν η περίπτωσις του Διοτρεφούς, ο οποίος ανήκε στην ίδια Χριστιανική εκκλησία με τον Γάιο, έναν αγαπητό μαθητή, τον οποίον ο Ιωάννης αληθινά αγαπούσε. Σ’ αυτή την περίπτωσι είπε: «Έγραψα προς την εκκλησίαν· αλλ’ ο φιλοπρωτεύων αυτών Διοτρεφής δεν δέχεται ημάς· δια τούτο, εάν έλθω, θέλω υπενθυμίσει τα έργα αυτού τα οποία κάμνει, φλυαρών εναντίον ημών με λόγους πονηρούς· και μη αρκούμενος εις τούτους, ούτε αυτός δέχεται τους αδελφούς, αλλά και τους θέλοντας να δεχθώσιν εμποδίζει, και από της εκκλησίας εκβάλλει.»—3 Ιωάν. 9, 10.

21. Γιατί η φλυαρία του Διοτρεφούς ήταν μια περίπτωσις συκοφαντίας και γιατί αυτός ο ίδιος ήταν άξιος αποβολής;

²¹ Ο Διοτρεφής φλυαρούσε ή σπερμολογούσε για τον απόστολο Ιωάννη στην απουσία του, αλλά το έκανε αυτό «με λόγους πονηρούς». Συκοφαντούσε έτσι τον Ιωάννη. Γι’ αυτό το λόγο άξιζε να αναληφθή αποστολική ενέργεια. Συνεπώς ο Ιωάννης είπε ότι, αν θα επήγαινε ο ίδιος σ’ αυτή την εκκλησία, θα υπενθύμιζε τα έργα που έκανε ο Διοτρεφής, πράγμα που θα συνωδεύετο από κατάλληλη ενέργεια εναντίον του Διοτρεφούς. Ο πονηρός αυτός φλύαρος δεν είχε δικαίωμα ή εξουσία να ενεργήση για λογαριασμό του κάποιον αφορισμό, εκβάλλοντας φιλόξενους αδελφούς από την εκκλησία. Μιλώντας συκοφαντικά για τον απόστολο Ιωάννη, ο Διοτρεφής ‘κατεφρόνει την εξουσίαν και εβλασφήμει τα αξιώματα’. (Ιούδ. 8) Ο Διοτρεφής ο ίδιος ήταν άξιος αποβολής.

22. Ήταν μήπως ένοχος απλής σπερμολογίας ο Σατανάς ή Διάβολος στην Εδέμ, και γιατί ωνομάσθη Διάβολος;

²² Θυμηθήτε, ότι ο Σατανάς ή Διάβολος δεν ήταν ένοχος απλής σπερμολογίας στον κήπο της Εδέμ. Υπέβαλε στην Εύα μια βασική ερώτησι για πληροφορία, και κατόπιν έκαμε τα εξής σχόλια στην απάντησί της: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.» (Γεν. 3:4, 5) Η διαβολική αυτή δήλωσις δεν ήταν σπερμολογία. Ήταν όπως την εχαρακτήρισε ο Ιησούς—συκοφαντία, ψεύδος, κακεντρεχώς σχεδιασμένο για να θίξη την υπόληψι ή το όνομα του Ιεχωβά Θεού και να υποκινήση ανταρσία εναντίον Του και να προκαλέση δυσπιστία και διαχωρισμό μέσα στην οργάνωσί Του. Ο Ιησούς είπε σ’ εκείνους που εμιμούντο τον Σατανά ή Διάβολο: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου, και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει εν τη αληθεία· διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί· διότι είναι ψεύστης, και πατήρ αυτού του ψεύδους.» (Ιωάν. 8:44) Ας μην κάνωμε λάθος σχετικά με τούτο: συκοφαντία, όχι σπερμολογία, ήταν εκείνο για το οποίο ο άπιστος αυτός ωνομάσθη Διάβολος, που σημαίνει «Συκοφάντης». Ένα κακεντρεχές ψεύδος εναντίον του Ιεχωβά Θεού ήταν εκείνο που εφόνευσε την υπόληψι του Θεού στην Εύα και που εφανέρωσε το γεγονός ότι ο πνευματικός αυτός υιός είχε στασιάσει εναντίον του κυριάρχου του σύμπαντος και έπρεπε ν’ αποκοπή από την αγία παγκόσμια οργάνωσι του Ιεχωβά, και έτσι ο Θεός να τον απαρνηθή ως υιόν του.

23. Όσον αφορά την ομιλία, τι πρέπει να προσδιορίση πρώτα μια επιτροπή, και γιατί πρέπει να φέρη δύο ή περισσοτέρους μάρτυρας;

²³ Γι’ αυτόν τον λόγο, η υπηρεσιακή επιτροπή μιας εκκλησίας του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά ας είναι προσεκτική προκειμένου να λάβη δραστική ενέργεια κατά της σπερμολογίας. Ας προσδιορίση πρώτα τη φύσι ή ποιότητα της σπερμολογίας. Αν είναι ελαφρό, ασυναίσθητο κουτσομπολιό, στο οποίο περιλαμβάνονται πρόσωπα, δεν υπάρχει Γραφική αιτία για αποκοπή από την επικοινωνία και εκδήλωσι έτσι καταθλιπτικότητος. Αλλ’ αν αυτό φθάνη στη συκοφαντία με την κακεντρεχή πρόθεσι να θιγή η υπόληψις και η υπόστασις ενός άλλου, τότε είναι καιρός να τεθή υπό μελέτην το ζήτημα και ν’ αποφασισθή αν η αποκοπή από την επικοινωνία του αποδειχθέντος συκοφάντου είναι ορθή και Γραφική και συντελή στην προστασία της εκκλησίας. Δύο ή περισσότεροι μάρτυρες θα χρειασθή να βεβαιώσουν το γεγονός της συκοφαντίας και να προστατεύσουν την υπηρεσιακή επιτροπή.

24. Με το να είναι προσεκτική στο ζήτημα της αποκοπής από την επικοινωνία, πώς η επιτροπή θα είναι όμοια με τον Ιερεμία;

²⁴ Μια υπηρεσιακή επιτροπή δεν πρέπει να χρησιμοποιή επικίνδυνα την εξουσία της ν’ αποκόπτη από την επικοινωνία. Πρέπει ν’ αποφεύγη να φέρη τον εαυτό της κάτω από καταδίκη σ’ αυτό το ζήτημα. Ο Βασιλεύς Δαβίδ είπε προφητικά: «Τον καταλαλούντα κρυφίως τον πλησίον αυτού, τούτον θέλω κατασιωπά. . . . Κατά πάσαν πρωίαν θέλω κατασιωπά πάντας τους ασεβείς της γης, δια να εκκόψω εκ της πόλεως του Ιεχωβά πάντας τους εργάτας της ανομίας.» (Ψαλμ. 101:5, 8, ΜΝΚ) Για την καθοδηγία μας σχετικά με τους συκοφάντας είναι γραμμένο: «Ο συκοφάντης περιερχόμενος αποκαλύπτει τα μυστικά· δια τούτο μη σμίγου μετά του πλατύνοντος τα χείλη αυτού.» (Παροιμ. 20:19· 11:13, ΜΝΚ) Μια υπηρεσιακή επιτροπή πρέπει να χαράξη μια οξεία διάκρισι μεταξύ απλής σπερμολογίας και συκοφαντίας. Από αυτή την άποψι πρέπει να είναι σαν εκείνον που δοκιμάζει τα μέταλλα, όπως ήταν ο προφήτης Ιερεμίας: «Να γνωρίσης και να εξερευνήσης την οδόν αυτών. Πάντες είναι όλως απειθείς, περιπατούσι κακολογούντες· είναι χαλκός και σίδηρος· πάντες είναι διεφθαρμένοι. . . . Αργύριον αποδεδοκιμασμένον θέλουσιν ονομάσει αυτούς, διότι ο Ιεχωβά απεδοκίμασεν αυτούς.»—Ιερεμ. 6:27-30· 9:4-8, ΜΝΚ.

25. Γιατί μια επιτροπή θα κάμη καλά να εξετάζη τις περιπτώσεις συκοφαντίας, αλλά για ποιο πράγμα δεν είναι Γραφικώς εξουσιοδοτημένη ν’ αποκόπτη από την επικοινωνία;

²⁵ Οι συκοφάνται μπορούν να προκαλέσουν θάνατο, είτε φυσικό είτε πνευματικό, και γι’ αυτό δίδεται η προειδοποίησις: «Δεν θέλεις περιφέρεσθαι συκοφαντών μεταξύ του λαού σου· ουδέ θέλεις σηκωθή κατά του αίματος του πλησίον σου. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά.» (Λευιτ. 19:16, ΜΝΚ) Γι’ αυτό το λόγο μια υπηρεσιακή επιτροπή θα κάμη καλά να εξετάζη επιμελώς τις περιπτώσεις συκοφαντίας. Αλλά δεν υπάρχει Γραφική εξουσιοδότησις ν’ αποκόπτη από την επικοινωνία για απλή σπερμολογία που είναι ελαφρά, ασήμαντη, επιπόλαιη, υποκινούμενη από ανθρώπινο ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι μοχθηρή και δεν εκφέρει ψευδή κατηγορία.

26. Σε ποια ενέργεια από μέρους του αποκοπτομένου υπόκειται η αποκοπή από την επικοινωνία, και τι αποδεικνύει η ακύρωσις μερικών κρίσεων;

²⁶ Οι αποκοπές από την επικοινωνία υπόκεινται σε έφεσι από μέρους εκείνων που αποκόπτονται και οι οποίοι επιμένουν να πιστεύουν ότι η επιτροπή υπήρξε υπερβολική. Εφέσεις έγιναν στην Εταιρία στο Μπρούκλυν και μερικές αποκοπές από την επικοινωνία ηκυρώθησαν. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι μερικές επιτροπές υπήρξαν πάρα πολύ πρόθυμες να «αφορίσουν». Είτε δεν είχαν τους αναγκαίους μάρτυρας με ουσιώδη μαρτυρία, είτε εμεγαλοποίησαν την αδικία υπερβάλλοντας όλες τις αναλογίες και απέκοψαν από την επικοινωνία καταπιεστικά και για μη Γραφικούς λόγους. Η αποκοπή από την επικοινωνία αποβλέπει πρωτίστως στο να προλάβη το να γίνη ένζυμο με αμαρτία το φύραμα της εκκλησίας από ολίγη ζύμη. (1 Κορ. 5:6-8, 13) Αλλά θυμηθήτε, ότι σχετίζεται με την αιώνια ζωή του αποκοπτομένου προσώπου.

27. Αφού έχει να κάμη με ψυχές, πώς πρέπει η επιτροπή να δείχνη ισορροπία στο ζήτημα της αποκοπής από την επικοινωνία;

²⁷ Ναι, ψυχές, πολύτιμες ζωές, συνδέονται μ’ αυτήν. Τούτο καθιστά το ζήτημα κάπως πολύ ιεροπρεπές και σοβαρό. Μην κάνετε να προσκόψη ένας αθώος αδελφός με μια άδικη αποκοπή από την επικοινωνία. Εξετάστε τις καρδιές σας και τα ελατήριά σας, και επί πλέον τον λόγον του Θεού. Μην αισθάνεσθε ευτυχία με το να αποκόπτετε από την επικοινωνία, εξασκώντας μια τρομερή εξουσία για να δείξετε απλώς ότι μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε και προσπαθώντας να εκφοβίσετε με την απειλή ότι θα την χρησιμοποιήσετε εκτός—! Οι κύριοι δούλων εδιδάσκοντο να ‘αφήσουν την απειλήν’ προς τους Χριστιανούς δούλους των. Η αγάπη περιγράφεται ως ιδιότης που «δεν διαλογίζεται το κακόν». (Εφεσ. 6:9· 1 Κορ. 13:4, 5) Πρέπει, λοιπόν, να ‘υποφέρωμεν αλλήλους εν αγάπη, σπουδάζοντες να διατηρώμεν την ενότητα του πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης’. (Εφεσ. 4:2, 3) Συνεπώς, ας βαδίζουν οι επιτροπές με ισορροπία σ’ αυτό το ζήτημα.

28. (α) Από το να περιπατούμε με ποιον τρόπο εξαρτάται η σοφία μας και η σωτηρία μας; (β) Πώς μπορούμε να εξαγοράσωμε τον καιρόν, και σε αρμονία με ποιο δεσπόζον γεγονός σήμερα θα γίνη αυτό;

²⁸ Η σοφία μας και η σωτηρία μας εξαρτάται από το να προσέχωμε ακριβώς όλοι πώς περιπατούμε, όχι για ν’ αποφύγωμε την αποκοπή μας από την επικοινωνία, αλλά για να ευαρεστούμε και να δοξάζωμε τον Θεό και να υπερασπίζωμε την παγκόσμια βασιλεία του. Το γεγονός που επισκιάζει όλα τα άλλα σήμερα, ότι, δηλαδή, η βασιλεία του Θεού κυβερνά και επομένως το τέλος του παλαιού κόσμου είναι πλησίον, το γεγονός αυτό πρέπει να κυριαρχή στη ζωή μας. Οι ημέρες αυτές, μολονότι πονηρές, μας παρέχουν μια ευκαιρία, την ευκαιρία να ‘εξαγοράζωμεν τον καιρόν’. Πώς; Με το να μη σπαταλούμε πια καιρό για να περιπατούμε ασύμφορα και παράλογα όπως περιπατούν οι καταδικασμένοι κοσμικόφρονες, αλλά να περιπατούμε σοφά σύμφωνα μ’ εκείνο που διακρίνομε ότι είναι θέλημα του Ιεχωβά. Στην περίπτωσι αυτή θα βρεθούμε σε αρμονία με τη βασιλεία του Θεού δια του Χριστού, και θ’ αποκτήσωμε ζωή με ευτυχία στην δικαία του τάξι νέων ουρανών και νέας γης.