“Κρατούντες τον Λόγον της Ζωής”

«Πράττετε τα πάντα χωρίς γογγυσμών και αμφισβητήσεων, δια να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω, κρατούντες τον λόγον της ζωής.»—Φιλιππ. 2:14-16.

1-3. (α) Τι θα έχανε κάποιος αν ελάμβανε μια επιστολή από τον αγαπητό του πατέρα; (β) Ποιες «επιστολές» έχομε λάβει από τον Ιεχωβά Θεό, και τι προκύπτει από την εφαρμογή των συμβουλών που περιέχονται σ’ αυτές;

ΑΝ Ο πατέρας σας ζούσε σε μια μακρυνή χώρα, τι θα κάνατε αν ελαμβάνατε μια επιστολή απ’ αυτόν; Μήπως θα την αφήνατε κλειστή; Ή μήπως θα εδιαβάζατε απλώς μια ή δυο φράσεις και κατόπιν θα εβάζατε την επιστολή στο αρχείο σας μαζί με την άλλη αλληλογραφία;

² Αν αγαπούσατε πραγματικά τον πατέρα σας, θα ελαμβάνατε την επιστολή του με βαθειά εκτίμησι. Θα την ανοίγατε με χαρά. Θα διαβάζατε με ζωηρό ενδιαφέρον κάθε λέξι. Χωρίς αμφιβολία, θα εκτιμούσατε και θα εφαρμόζατε κάθε συνετή συμβουλή που θα περιελάμβανε η επιστολή. Πράγματι, θα διαβάζατε την επιστολή πολλές φορές, είτε από ευχαρίστησι είτε για να εξακριβώσετε αν καταλάβατε καλά τα περιεχόμενα. Έτσι δεν είναι;

³ Αν λοιπόν, σεις, αφιερώσατε τη ζωή σας στον Ιεχωβά Θεό, κατέχετε κάτι που έχει πολύ πιο μεγάλη σπουδαιότητα από οποιαδήποτε επιστολή από έναν ανθρώπινο γονέα. Από τον ουράνιο Πατέρα σας έχετε λάβει ένα τόμο από εξήντα έξη «επιστολές,» που είναι ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή. Οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, εφαρμόζοντας τη συμβουλή του θείου λόγου, παρέμειναν άμεμπτοι «εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης» και αποδείχθηκαν πνευματικοί φωστήρες του κόσμου. Είτε είσθε μεταξύ αυτών, είτε έχετε την ελπίδα αιωνίου ζωής στη γη, στην υποσχεμένη νέα τάξι του Θεού, είναι ζωτικό ‘να κρατήσετε τον λόγον της ζωής.’—Φιλιππ. 2:14-16.

 4. Ποιος είναι ο ‘λόγος της ζωής’;

⁴ Ποιος είναι ο ‘λόγος της ζωής’; Είναι το άγγελμα του Θεού για την ελπίδα της ζωής, το οποίο άρχισε με την υπόσχεσί του για το Σπέρμα. (Γέν. 3:15) Αυτό εβεβαίωσε τον τελικό θρίαμβο της δικαιοσύνης. Επί τέσσερις χιλιάδες χρόνια περίπου, ο Ιεχωβά προσέθετε σ’ αυτόν τον ‘λόγο,’ μέχρι τη συμπλήρωσι της Αγίας Γραφής κατά το έτος 98 μ.Χ. Από τότε ο ‘λόγος της ζωής’ αποτελείται από τις Άγιες Γραφές στην ολότητά των. Οι Γραφές αποκαλύπτουν ότι ο Θεός καθιστά δυνατή την αιώνια ζωή μέσω του Ιησού Χριστού. (Ιωάν. 3:16) Εκείνοι που επιθυμούν να έχουν τη θεία επιδοκιμασία και την αιώνια ζωή, πρέπει να κατανοούν τον Λόγο του Θεού, να τον διακηρύττουν σε άλλους και να ζουν σύμφωνα με την Αγία Γραφή, «κρατούντες» έτσι «τον λόγον της ζωής.»

 5. Γιατί έχει μεγάλη αξία το να ‘κρατούμε τον λόγον της ζωής’;

⁵ Έχει μεγάλη αξία το να ‘κρατούμε τον λόγο της ζωής.’ Το άτομο που κρατεί αυτόν τον λόγον, μπορεί να διατηρή μια στενή σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό. Επίσης, το άτομο αυτό είναι σε καλύτερη θέσι ν’ αντιμετωπίση τα προβλήματα της ζωής. Επί πλέον, το να ‘κρατή τον λόγον της ζωής’ βοηθεί τον Χριστιανό να εγκαρτερήση σε δυσμενείς περιστάσεις. Παρατηρήστε παρακαλούμε πώς αληθεύει αυτό.

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

6, 7. Σχετικά με τις ασθένειες, από τη γνώσι τίνος γεγονότος μπορούν ν’ αντλήσουν παρηγοριά και ενίσχυσι οι δούλοι του Ιεχωβά;

⁶ Οι ασθένειες πλήττουν τόσο τους πτωχούς όσο και τους πλουσίους. (Εκκλησ. 5:16, 17· 6:1, 2) Ο Ιησούς Χριστός περιέγραψε τους πνευματικούς αδελφούς του ως να ήσαν ασθενείς μερικές φορές. (Ματθ. 25:39, 40) Και οι πρώτοι Χριστιανοί, όπως ο Επαφρόδιτος, ο Τιμόθεος και ο Τρόφιμος, είχαν πληγή από ασθένειες. (Φιλιππ. 2:25-30· 1 Τιμ. 5:23· 2 Τιμ. 4:20) Οι σημερινοί δούλοι του Ιεχωβά, λοιπόν, μπορούν ν’ αντλήσουν κάποια παρηγοριά από τη γνώσι του ότι η ασθένεια δεν είναι μια μοναδική πείρα μεταξύ του συγχρόνου λαού του Θεού.

⁷ Εν τούτοις, είναι ενισχυτικό να γνωρίζωμε ότι ο Ιεχωβά Θεός μπορεί ν’ απομακρύνη την ασθένεια. (Δευτ. 7:15) Η σωματική ανάρρωσις του πάσχοντος βασιλέως Εζεκία είναι μια περίπτωσις σχετικά μ’ αυτό. Ο Θεός τον εθεράπευσε, απαντώντας στην προσευχή του Εζεκία. (2 Βασ. 20:1-11) Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη, έκανε και σωματικές και πνευματικές θεραπείες. (Ματθ. 8:14-17· Ησ. 53:4) Η βάσις γι’ αυτές τις θεραπείες ήταν η απολυτρωτική θυσία που επρομήθευσε ο Θεός μέσω του Χριστού, η οποία ήταν το αποκορύφωμα της πορείας που ακολούθησε ο Ιησούς, αφότου το πνεύμα του Θεού επήλθε σ’ αυτόν στον Ιορδάνη Ποταμό, το έτος 29 μ.Χ. Επομένως, οι Χριστιανοί μπορούν να είναι βέβαιοι ότι μέσω του αναστημένου Ιησού Χριστού και κάτω από τη διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού, το ευπειθές ανθρώπινο γένος θ’ απαλλαγή μόνιμα από την αμαρτία, την ασθένεια και τον θάνατο. Πόσο κατάλληλο είναι λοιπόν το ότι ο Δαβίδ ευλόγησε τον Ιεχωβά ως «τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας [ημών]»!—Ψαλμ. 103:1-3.

 8. Τι μπορεί να κάνη τώρα ένας Χριστιανός που είναι ασθενής;

⁸ Εν τω μεταξύ, τι μπορεί να κάνη ένας Χριστιανός που είναι ασθενής; Ενώ θα λαμβάνη την κατάλληλη νοσηλεία, μπορεί κατάλληλα να προσεύχεται στον Ιεχωβά να του δώση σθένος να υποφέρη την ασθένεια του και πνευματική δύναμι να διατηρήση την ακεραιότητά του στον Θεό κάτω απ’ αυτές τις δύσκολες περιστάσεις. Ένα τέτοιο άτομο μπορεί να είναι βέβαιο ότι «ο Ιεχωβά θέλει ενδυναμόνει αυτόν επί της κλίνης της ασθενείας.»—Ψαλμ. 41:1-3, ΜΝΚ.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΕΝΤΑΣΕΩΣ

9, 10. (α) Τι μπορεί να συμβάλη στη διατήρησι ισορροπίας κάτω από έντασι; (β) Πώς κατευνάζοντο τα αισθήματα του Βασιλέως Σαούλ;

⁹ Για πολλούς, περιλαμβανομένων και μερικών Χριστιανών, η έντασις αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα σήμερα. Δύσκολες, εκνευριστικές καταστάσεις μπορούν να παρουσιασθούν στη ζωή. Μερικές φορές η έντασις γίνεται τόσο ισχυρή, ώστε το άτομο αισθάνεται μεγάλη διανοητική πίεσι. Εν τούτοις, το να ‘κρατή τον λόγον της ζωής’ βοηθεί το άτομο να διατηρήση ισορροπία.

¹⁰ Τι μπορεί να συμβάλη στο να ηρεμήση ένα άτομο που αισθάνεται μεγάλη συναισθηματική έντασι; Η Αγία Γραφή μάς δίνει κάποια ιδέα γι’ αυτό. Όποτε ερχόταν ένα πονηρό πνεύμα στον Βασιλέα του Ισραήλ Σαούλ και τον τρομοκρατούσε, ο Δαβίδ του έπαιζε κιθάρα. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η Γραφική αφήγησις λέγει: «Τότε ανεκουφίζετο ο Σαούλ και ανεπαύετο και απεσύρετο απ’ αυτού το πνεύμα το πονηρόν.» (1 Σαμ. 16:14-23) Πράγματι, η απαλή, ήρεμη μουσική μπορεί να κατευνάση ένα άτομο και να δημιουργήση ένα αίσθημα ειρήνης.

11. Σε καιρούς εντάσεως, πού μπορεί να βρεθή η μεγαλύτερη βοήθεια;

¹¹ Και ο ίδιος ο Δαβίδ δοκίμασε έντασι. Ο καχύποπτος Βασιλεύς Σαούλ, περισσότερες από μια φορές, προσπάθησε να τον καρφώση στον τοίχο με ένα δοράτιο. (1 Σαμ. 18:6-11· 19:9, 10) Ο Σαούλ επίσης έκαμε απόβλητο τον Δαβίδ, αναγκάζοντας τον να ζη σαν ένας διωκόμενος φυγάς. Ασφαλώς, ο Δαβίδ δοκίμασε έντασι τότε, καθώς και μετέπειτα. Για να λάβη βοήθεια εστράφη στον Ιεχωβά Θεό με προσευχή. «Επίβλεψον επ’ εμέ και ελέησόν με, διότι μεμονωμένος και τεθλιμμένος είμαι,» παρακάλεσε ο Δαβίδ τον Ιεχωβά. «Αι θλίψεις της καρδίας μου ηύξησαν· εξάγαγέ με εκ των στενοχωριών μου.» (Ψαλμ. 25:16, 17) Μπορούμε, λοιπόν, να βασιζώμεθα στον Ιεχωβά να βοηθήση τους δούλους του σε καιρούς εντάσεως; Ασφαλώς μπορούμε! Ο Δαβίδ ήταν σε θέσι να λέγη: «Ο Ιεχωβά θέλει είσθαι καταφύγιον εις τον πένητα, καταφύγιον εν καιρώ θλίψεως. Και θέλουσιν ελπίσει επί σε οι γνωρίζοντες το όνομά σου· διότι δεν εγκατέλιπες τους εκζητούντας σε, Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 9:9, 10, ΜΝΚ.

ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΛΙΜΜΕΝΟΥΣ

12, 13. (α) Αληθεύει το ότι όσοι υπηρετούν τον Ιεχωβά δεν πρέπει ποτέ να αισθανθούν διανοητική κατάθλιψι; (β) Πώς μπόρεσε ο Παύλος να υπομείνη ταλαιπωρίες που θα μπορούσαν να τον προκαλέσουν θλίψι; (2 Κορ. 12:7-10)

¹² Εκείνοι που ‘κρατούν τον λόγον της ζωής’ μπορούν επίσης να βρουν παρηγοριά στην Αγία Γραφή αν δοκιμάζουν διανοητική κατάθλιψι. Θα παρατηρήσουν ότι και άλλοι που υπηρέτησαν τον Ιεχωβά στο παρελθόν αισθάνοντο κατάθλιψι κατά καιρούς. Ο Ισαάκ και η Ρεβέκκα δοκίμασαν ασφαλώς θλίψι εξ αιτίας των δύο Χετταίων συζύγων του υιού των Ησαύ, διότι μας λέγονται τα εξής: «Και αύται ήσαν πικρία ψυχής εις τον Ισαάκ και την Ρεβέκκαν.»—Γέν. 26:34, 35.

¹³ Η κατάθλιψις προφανώς επηρέαζε μερικούς από τους πρώτους Χριστιανούς, διότι ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε τους ομοπίστους του στη Θεσσαλονίκη να ‘παρηγορούν τους ολιγοψύχους.’ (1 Θεσσ. 5:14) Ο ίδιος ο Παύλος υπέστη ταλαιπωρίες που θα μπορούσαν να του προκαλέσουν θλίψι, αλλ’ αντιμετώπισε αυτές τις περιστάσεις με τη δύναμι που δίνει ο Θεός. Ο απόστολος έγραψε: «Κατά πάντα θλιβόμενοι αλλ’ ουχί εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι, αλλ’ ουχί απολλύμενοι.» (2 Κορ. 4:8, 9) Πράγματι, ο Παύλος αποτελεί ένα ενθαρρυντικό παράδειγμα για όλους τους Χριστιανούς,

14. Αν αισθανώμεθα κατάθλιψι λόγω προσωπικών προβλημάτων, γιατί πρέπει να ενθυμούμεθα τον Νεεμία;

¹⁴ Ίσως και σεις να αισθάνεσθε κατάθλιψι λόγω προσωπικών προβλημάτων ή άλλων ζητημάτων που σας ανησυχούν πολύ. Αν συμβαίνη αυτό, θυμηθήτε τον Νεεμία. Ο Νεεμίας ήταν σκυθρωπός ενώπιον του Βασιλέως Αρταξέρξου, επειδή ήταν στενοχωρημένος για την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και των τειχών της. Όταν ερωτήθη από τον Πέρση άρχοντα, ο Νεεμίας ‘προσηυχήθη εις τον Θεόν του ουρανού.’ Κατόπιν εζήτησε άδεια να πάη στην Ιερουσαλήμ για το έργο της ανοικοδομήσεως. Ο βασιλεύς απήντησε ευνοϊκά, ικανοποιώντας αυτό το αίτημα. Πραγματικά, η ‘αγαθή χειρ του Θεού’ ήταν επάνω στον Νεεμία. (Νεεμ. 2:1-8) Ομοίως και σήμερα, ο λαός του Ιεχωβά πρέπει να προσεύχεται σ’ αυτόν για βοήθεια και κατεύθυνσι σχετικά με προβλήματα ή άλλα ζητήματα που προκαλούν ανησυχία. Τότε μπορούν να έχουν πεποίθησι ότι ο Ιεχωβά θα είναι μαζί τους, αν ακολουθούν την κατεύθυνσί του.

15. Τι ετόνισε ο Πέτρος ότι πρέπει να κάνωμε σε καιρούς καταθλίψεως;

¹⁵ Σε καιρούς διανοητικής καταθλίψεως, πόσο ζωτικό είναι να εναποθέτωμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά Θεό! Όπως είπε ο απόστολος Πέτρος: «Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, δια να σας υψώση εν καιρώ και πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών.»—1 Πέτρ. 5:6, 7.

ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΙΣ ΣΕ ΘΛΙΨΙ

16, 17. Τι μπορεί να προξενήση ο θάνατος ενός προσφιλούς, όπως δείχνει η Αγία Γραφή;

¹⁶ Κατά καιρούς οι άνθρωποι δοκιμάζουν θλίψι. Πολλές είναι οι αιτίες που την προκαλούν. Ο ψαλμωδός εδήλωσε: «Θλίψιν και πόνον απήντησα.» (Ψαλμ. 116:3) Μια σοβαρή αιτία μεγάλης θλίψεως είναι ο θάνατος ενός προσφιλούς ατόμου.

¹⁷ Ο πατριάρχης Αβραάμ έκλαψε για τον θάνατο της αγαπητής του συζύγου Σάρρας. (Γέν. 23:2) Ο Δαβίδ εθλίβη βαθιά για τον θάνατο του Αβεσσαλώμ, και ανέκραξε: «Υιέ μου Αβεσσαλώμ, υιέ μου, υιέ μου Αβεσσαλώμ· είθε να απέθνησκον εγώ αντί σου, Αβεσσαλώμ, υιέ μου, υιέ μου.» (2 Σαμ. 18:33) Ακόμη και ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς Χριστός ‘εδάκρυσεν,’ επειδή εθλίβη πολύ για τον θάνατο του φίλου του Λαζάρου.—Ιωάν. 11:35.

18, 19. (α) Πώς μπορεί εκείνος που πενθεί να βοηθηθή για να υπομείνη τη θλίψι; (β) Πώς μπορεί αυτό το άτομο ν’ αντλήση παρηγοριά από αφηγήσεις της Αγίας Γραφής;

¹⁸ Το άτομο που πενθεί με το ‘να κρατή τον λόγον της ζωής’ βοηθείται να υπομείνη τη θλίψι. Φυσικά, αν ένα άτομο σκέπτεται με νοσταλγία τις περασμένες χαρές που είχε με τον θανόντα, η θλίψις μπορεί ν’ αυξηθή. Πόσο καλύτερο, λοιπόν, είναι να σκέπτεται το μέλλον! Η Αγία Γραφή τονίζει ότι δισεκατομμύρια νεκροί θα εγερθούν στη ζωή. Ο Παύλος είχε την ελπίδα ότι θα γίνη «ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων.» (Πράξ. 24:15) Φυσικά, ο Θεός καθορίζει ποιος πρέπει ν’ αναστηθή. Εν τούτοις, ένας πιστός Χριστιανός που αποκτά ζωή στο μελλοντικό επίγειο παράδεισο, μπορεί να διατηρή την ελπίδα να ιδή πάλι έναν άλλο πιστό δούλο του Ιεχωβά, που είχε πεθάνει με παρόμοια προοπτική.—Ιωάν. 5:28, 29.

¹⁹ Ένα θλιμμένο άτομο που ‘κρατεί τον λόγον της ζωής’ μπορεί ν’ αντλήση παρηγοριά από τις αφηγήσεις της Αγίας Γραφής. Παραδείγματος χάριν, φαντασθήτε την ευτυχία της Μαρίας και της Μάρθας όταν ο Ιησούς ανέστησε τον κατά σάρκα αδελφό τους Λάζαρο. (Ιωάν. 11:38-44) Θυμόσαστε, επίσης, τι έγινε όταν ο Ιησούς Χριστός ήγειρε στη ζωή τη νεαρή θυγατέρα του Ιαείρου; Η αφήγησις λέγει ότι «εξεπλάγησαν οι γονείς αυτής» από έκδηλη χαρά. (Λουκ. 8:40-42, 49-56) Φαντασθήτε πόσο ευτυχείς θα είναι οι κάτοικοι της γης στην υποσχεμένη νέα τάξι του Θεού, όταν θα υποδεχθούν τους αναστημένους νεκρούς! Αυτές οι σκέψεις μπορούν να υποβοηθήσουν ένα άτομο να υπομείνη τη θλίψι που μπορεί να δοκιμάση όταν πεθάνη ένας προσφιλής του. Προ πάντων, στον καιρό της απωλείας κάποιου ατόμου, οι Χριστιανοί πρέπει να πλησιάζουν τον Ιεχωβά με προσευχή, διότι αυτός είναι «ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγοριάς.»—2 Κορ. 1:3.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΣΥΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

20, 21. (α) Τι μπορούν να μάθουν τα συνεσταλμένα άτομα από την πείρα του Μωυσέως; (β) Τι μπορούμε να μάθωμε από την πείρα του Ιερεμία; (Ιερ. 1:5-8)

²⁰ Μερικοί που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Ιεχωβά Θεό έκαναν μεγάλο αγώνα εναντίον συναισθημάτων όπως είναι η δειλία ή η συστολή και ο φόβος. Ωρισμένα άτομα που είναι πολύ συνεσταλμένα, δυσκολεύονται να εκφράσουν την εσωτερική των πίστι με λόγια. Αλλά εκείνοι που ‘κρατούν τον λόγον της ζωής,’ κατανοούν ότι οι άλλοι δούλοι του Θεού αντιμετώπισαν επιτυχώς τα προβλήματα των, που ήσαν όμοια με τα δικά των.

²¹ Παραδείγματος χάριν, ο προφήτης Μωυσής προφανώς εδυσκολεύετο να εκφρασθή προφορικά. Όταν ο Θεός είπε στον Μωυσή ότι θα τον στείλη πίσω στην Αίγυπτο για να εξαγάγη τους Ισραηλίτας από την εκεί δουλεία, ο Μωυσής ήταν πολύ διστακτικός και είπε: «Δέομαι, Ιεχωβά· εγώ δεν είμαι εύλαλος ούτε από χθες ούτε από προχθές ούτε αφ’ ης ώρας ελάλησας προς τον δούλον σου· αλλ’ είμαι βραδύστομος και βραδύγλωσσος.» Ο Ιεχωβά όμως έστειλε τον Μωυσή στην Αίγυπτο και του έδωσε τον Ααρών ως εκπρόσωπό του. Αλλά ο Μωυσής δεν υπεχώρησε, αφήνοντας πάντοτε κάποιον άλλο να ομιλή στη θέσι του. Αργότερα, μίλησε ο ίδιος με πεποίθησι στους Ισραηλίτας.—Έξοδ. 4:10-17· Δευτ. 1:1-5, ΜΝΚ.

22. Ως προς τον φόβο, ποια καλή συμβουλή έδωσε ο Παύλος στον Τιμόθεο;

²² Ας εξετάσουμε επίσης τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου στον Τιμόθεο. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα το αν ο Τιμόθεος είχε κάποιο φόβο. Εν τούτοις, ο Παύλος του είπε: «Δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού. Μη αισχυνθής λοιπόν την μαρτυρίαν του Κυρίου ημών μηδέ εμέ τον δέσμιον αυτού, αλλά συγκακοπάθησον μετά του ευαγγελίου με την δύναμιν του Θεού.»—2 Τιμ. 1:7, 8.

23. Πώς η δειλία ή η συστολή και ο φόβος μπορούν ν’ απομακρυνθούν;

²³ Ένας Χριστιανός μπορεί ν’ αντιμετωπίση επιτυχώς προβλήματα όμοια μ’ εκείνα που είχε αντιμετωπίσει και ο Μωυσής. Επίσης, είναι δυνατόν ν’ απομακρύνη τη δειλία ή τη συστολή και τον φόβο, με το να προσεύχεται θερμά στον Ιεχωβά Θεό για ενίσχυσι. (Φιλιππ. 4:6, 7, 13) Εκείνοι που αγαπούν τον Ιεχωβά μπορούν πάντοτε να εκζητούν το πρόσωπό του με προσευχή, χωρίς φόβο ή τρόμο, και μπορούν με θάρρος να λέγουν τις αλήθειες του Θεού στους άλλους. «Εν τούτω είναι τετελειωμένη η αγάπη μεθ’ ημών,» έγραψε ο απόστολος Ιωάννης, «δια να έχωμεν παρρησίαν εν τη ημέρα της κρίσεως, διότι καθώς εκείνος είναι, ούτω και ημείς είμεθα εν τω κόσμω τούτω. Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον, διότι ο φόβος έχει κόλασιν.»—1 Ιωάν. 4:17, 18.

ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΗΣ ΔΙΑΓΩΓΗΣ

24. (α) Πώς «ο φόβος του Ιεχωβά» αποτελεί προστασίας (β) Σε τι συνέπειες μπορεί να οδηγήση η σεξουαλική ανηθικότης;

²⁴ Εξ άλλου, υπάρχει ένας κατάλληλος φόβος και γι’ αυτό η Αγία Γραφή λέγει ότι «ο φόβος του Ιεχωβά [είναι] καθαρός,» και είναι το «να μισή τις το κακόν.» (Ψαλμ. 19:9· Παροιμ. 8:13, ΜΝΚ) Δεν είναι νοσηρός φόβος, αλλά περιλαμβάνει σεβασμό και έναν υγιή φόβο μήπως δυσαρεστήσωμε τον Ιεχωβά. Έτσι προστατευόμεθα από το να ακολουθήσωμε μια κακή πορεία. Φυσικά, ένα άτομο που ‘κρατεί τον λόγον της ζωής’ γνωρίζει, παραδείγματος χάριν, ότι οι Γραφές κατακρίνουν τη σεξουαλική ανηθικότητα. (Δευτ. 5:18· 1 Κορ. 6:9, 10) Η Αγία Γραφή, εν τούτοις, τονίζει ότι, αυτή η ηθικά διεφθαρμένη διαγωγή, μπορεί να οδηγήση επίσης σε θλίψι. Όταν ο γιος του βασιλέως Δαβίδ, ο Αμνών, εβίασε την ετεροθαλή αδελφή του Θάμαρ, «εμίσησεν αυτήν μίσος μέγα σφόδρα.» Ο Αμνών έδιωξε την Θάμαρ από τον οίκον του σαν ένα άτομο που του ήταν τώρα αποκρουστικό και του οποίου η παρουσία ίσως τον έκανε να θεωρή τον εαυτό του ακάθαρτο.—2 Σαμ. 13:1-19.

25. Σε περίπτωσι πειρασμού, πώς μπορεί ένας ν’ ανατρέξη επωφελώς στη διαγωγή του Ιωσήφ;

²⁵ Αντιθέτως, τι ωραίο παράδειγμα βρίσκομε στον Ιωσήφ, τον γιο του Ιακώβ! Ο Ιωσήφ, αφού κατ’ επανάληψιν υπέστη πειρασμό από τη σύζυγο του κυρίου του, του Πετεφρή, αρνήθηκε σταθερά να έχη σεξουαλικές σχέσεις μαζί της. Μολονότι συκοφαντήθηκε και εφυλακίσθηκε εξ αιτίας της αρνήσεώς του, ο Ιωσήφ δεν αμάρτησε κατά του Θεού. (Γεν. 39:7-23) Το άτομο που ‘κρατεί τον λόγον της ζωής’ μπορεί ν’ ανατρέχη με ωφέλεια στη διαγωγή του Ιωσήφ όποτε εγείρεται πειρασμός για σεξουαλική ανηθικότητα στη ζωή του.

«ΛΑΜΠΕΤΕ ΩΣ ΦΩΣΤΗΡΕΣ»

26-28. (α) Συνοψίζοντας, με τι τρόπους μπορεί να μας βοηθήση το να ‘κρατούμε τον λόγον της ζωής’; (β) Πώς μπορούμε να εξακολουθήσαμε να ‘λάμπωμε ως φωστήρες’;

²⁶ Ασφαλώς λοιπόν, εκείνοι που ‘κρατούν τον λόγον της ζωής,’ έχουν πολλούς λόγους για να εκτιμούν τα εξήντα έξη θεόπνευστα βιβλία της Αγίας Γραφής. Μεταξύ των άλλων, η εφαρμογή των Γραφικών συμβουλών καθιστά ικανούς τους Χριστιανούς ν’ αντιμετωπίζουν την ασθένεια και την έντασι. Στον Λόγο του Θεού βρίσκουν παρηγοριά όταν αισθάνωνται κατάθλιψι. Η Γραφή επίσης τους βοηθεί να υπομείνουν θλίψεις, ν’ αντιμετωπίζουν επιτυχώς τη συστολή και τον φόβο και ν’ αποφεύγουν την ανήθικη διαγωγή.

²⁷ Επίσης, εκείνοι που ‘κρατούν τον λόγο της ζωής’ μπορούν να παραμείνουν «άμεμπτοι και ακέραιοι» ως προς τα αδικήματα αυτής της «σκολιάς και διεστραμμένης» γενεάς, του κόσμου της ανθρωπότητος που είναι αποξενωμένος από τον Θεό. Μεταξύ αυτών, οι Χριστιανοί εξακολουθούν να ‘λάμπουν ως φωστήρες.’ (Φιλιππ. 2:14-16) Με τους κεχρισμένους ακολούθους του Ιησού Χριστού, που έχουν κυρίως την ευθύνη να υπηρετούν ως τέτοιοι πνευματικοί «φωστήρες,» συνδέεται ένας ‘πολύς όχλος’ που έχει την προοπτική της αιωνίου ζωής σε μια παραδεισιακή γη.—Αποκαλ. 7:4-9.

²⁸ Όλοι οι πιστοί Χριστιανοί, εμπιστευόμενοι στον Ιεχωβά Θεό, θα εξακολουθήσουν ν’ αντανακλούν το πνευματικό φως. Με θεία βοήθεια, θα εξακολουθήσουν να εκδηλώνουν την κατάλληλη υποκίνησι ή πνεύμα, που αρμόζει σε άτομα τα οποία λατρεύουν τον Ιεχωβά Θεό. Θα επιζητούν να καλλιεργούν και να εκδηλώνουν τους καρπούς του πνεύματος του Θεού και με σύνεσι θα κρατούν στη διάνοια τους τις καλές ιδιότητες των πρώτων Χριστιανών και άλλων που υπηρέτησαν τον Ιεχωβά σε όλους τους αιώνες. Και, ασφαλώς, ο Κύριος θα εξακολουθήση να είναι με το πνεύμα που επιδεικνύεται από όλους τους ευσεβείς σήμερα οι οποίοι πραγματικά ‘κρατούν τον λόγον της ζωής.’ Είσθε και σεις μεταξύ εκείνων που επιδεικνύουν το κατάλληλο Χριστιανικό πνεύμα και κρατείτε καλά και σταθερά «τον λόγον της ζωής;»