Διδάσκαλοι Εύκολης Θρησκείας
Τι είναι εύκολη θρησκεία; Ποιοι είναι οι διδάσκαλοί της; Τι έκαμε η εύκολη θρησκεία για τον «Χριστιανικό κόσμο»; Ποια απόφασις επηρεάζει την αιώνια τύχη σας;
Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ιεραπόστολος Στάνλεϋ Τζόουνς ερώτησε κάποτε τον Μαχάτμα Γκάντι κάτι που επροκάλεσε μια πολύ διαφωτιστική απάντησι. «Είμαι πολύ ανυπόμονος να ιδώ τη Χριστιανοσύνη εθνοποιημένη στην Ινδία», είπε ο ιεραπόστολος στον Ινδουιστή εθνικιστή ηγέτη, «για να μην είναι πια κάτι ξένο ταυτισμένο μ’ έναν ξένο λαό και μια ξένη κυβέρνησι, αλλά ν’ αποτελή μέρος της εθνικής ζωής της Ινδίας και να εισφέρη τη δύναμί της στην ανόρθωσι και απολύτρωσι της Ινδίας. Τι θα υπεδεικνύατε να κάμωμε για να γίνη δυνατόν αυτό;»
«Θα υπεδείκνυα, πρώτον», είπε ο Ινδουιστής ηγέτης, «όπως όλοι σεις οι Χριστιανοί αρχίσετε να ζήτε περισσότερο όπως ζούσε ο Ιησούς Χριστός. Δεύτερον, θα υπεδείκνυα ν’ ασκήτε τη θρησκεία σας χωρίς να τη νοθεύετε ή να την κάμετε άτονη. Τρίτον, θα υπεδείκνυα να δώσετε έμφασι στην αγάπη, διότι η αγάπη είναι το κέντρον και η ψυχή της Χριστιανοσύνης».
Ένας μη Χριστιανός είχε θίξει το καίριο σημείο της δυσχερείας του «Χριστιανικού κόσμου». Όχι, δεν επρόκειτο για το ότι οι Χριστιανικές αρχές, όπως βρίσκονται στην Αγία Γραφή, είναι εσφαλμένες· πραγματικά, για την επί του όρους ομιλία ο Ινδουιστής ηγέτης εξέφρασε τον θαυμασμό του κατ’ επανάληψιν! Επρόκειτο απλώς για το εξής: Οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί, παρετήρησε, δεν έπαιρναν στα σοβαρά τη θρησκεία των, δεν εμιμούντο τον Χριστό Ιησού, κι ενέρωσαν τις απαιτήσεις της Χριστιανοσύνης. Με λίγα λόγια ο Γκάντι κατενόησε ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» έκαμε την θρησκεία του εύκολη.
ΤΑ ΗΘΗ ΧΑΛΑΡΩΝΟΥΝ, ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΑΥΞΑΝΟΥΝ
Μπορούμε πραγματικά να κατηγορήσωμε τον Μαχάτμα Γκάντι που δεν θέλει να εθνοποιηθή η εύκολη θρησκεία του «Χριστιανικού κόσμου» στην Ινδία; Όταν παρατηρούμε γύρω στον «Χριστιανικό κόσμο» και βλέπωμε να ογκούται το έγκλημα κι η ανηθικότης, τότε εμείς, αν δεν ήμεθα Χριστιανοί, θα θέλαμε ν’ ασπασθούμε μια τέτοια θρησκεία; Ο Ι. Έδγαρ Χούβερ είπε προσφάτως ότι η Αμερική βρίσκεται στο μέσον ενός «ολοένα ογκούμενου κύματος εγκληματικότητος». Ένας εμπειροτέχνης ανακαλύψεως του ψεύδους στο Σικάγο, ο οποίος ηρεύνησε τους υπαλλήλους 1.454 εταιριών για τις κλεπτικές τάσεις των, είπε απερίφραστα: «Σήμερα όλοι εργάζονται σαν τρελλοί, κι όλοι κλέβουν σαν τρελλοί». Εν τω μεταξύ οι εκκλησιαστικοί ηγέται μάς λέγουν ότι ο αριθμός των εκκλησιαστικών μελών ανέρχεται σε νέα ύψη.
Ποια είναι η απάντησις στον γρίφο μιας γραφικής παραστάσεως που θα έδειχνε μια ανιούσα γραμμή εγκλήματος και όμοια γραμμή εκκλησιαστικών μελών παράλληλα; Θα μπορούσε η εξήγησις τούτου να είναι η εύκολη θρησκεία; Δεν είναι λίγοι και οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι ακόμη οι ίδιοι που φρονούν ότι έτσι είναι. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που ταυτίζονται με την εκκλησία, αλλά τι σημαίνει αυτό, δεν ξέρω», είπε ο Επισκοπελιανός κήρυξ-συγγραφεύς Βερνάρδος Ίντιγκς Μπελ. «Δεν είμαι βέβαιος αν σημαίνη τίποτα αυτό. . . . Είναι πολύ εύκολο να είναι κανείς στην εκκλησία».
Ο ευαγγελιστής Μπίλλυ Γκράχαμ ετόνισε, επίσης, στους διδασκάλους της εύκολης θρησκείας: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι λαμβάνομε πείραν της μεγαλυτέρας θρησκευτικής αναγεννήσεως στην Αμερικανική ιστορία. Εν τούτοις, δεν φαίνεται ποσώς να υπάρχη ένδειξις αυξήσεως της προσωπικής ηθικότητος. . . . Το να γίνη κανείς μέλος εκκλησίας στην Αμερική είναι εύκολο, πολύ εύκολο!»
Όχι μόνο οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι αλλά κι η ίδια η Γραφή φανερώνει την εύκολη θρησκεία, που είναι σήμερα του συρμού. «Θέλει ελθεί καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν», προειδοποίησε ο απόστολος Παύλος, «αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν.»—2 Τιμ. 4:3.
Εδώ η Γραφή προείπε ότι οι μάζες των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών θα επεσώρευαν διδασκάλους, διδασκάλους της εύκολης θρησκείας. Αυτοί οι διδάσκαλοι θα εγαργάλιζαν τις φαντασίες των ανθρώπων και θα έλεγαν ανακουφιστικά πράγματα στ’ αυτιά τους. Θα ενόθευαν τον λόγον του Θεού έτσι ώστε η θρησκεία των λίγη προσπάθεια θ’ απαιτούσε από μέρους των ανθρώπων και θα τους επέτρεπε να παραμένουν σε καλή θέσι έστω κι αν δεν ήσαν ηθικώς εν τάξει με τις Χριστιανικές αρχές.
«Υπήρχε καιρός, οπότε το να εκτραπή κανείς ηθικώς εσήμαινε αποβολή από οποιαδήποτε Χριστιανική απόχρωσι», έγραψε ο ιερεύς Τζωρτζ Μπίρνυ στον Χριστιανικόν Αιώνα της 11ης Ιανουαρίου 1956. «Σήμερα δεν βλέπομε το γεγονός ότι ο λαός μας εκτρέπεται». Κατόπιν, τονίζοντας τη μομφή για τη χονδροειδή ανηθικότητα μεταξύ των ανδρών που υπηρετούν, ο ιερεύς αυτός είπε: «Συχνά λέγω στους συνιερείς μου ότι οι εκκλησίες μας εχρεωκόπησαν. . . . Είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η ανηθικότης είναι από δική μας υπαιτιότητα και είναι ο κατάλληλος καιρός να παραδεχθούμε την ενοχή μας. . . . Ανεθρέψαμε μια γενεά, η οποία είναι βιβλικώς, θεολογικώς και ηθικώς αμαθής. Σ’ αυτό πταίουν οι εκκλησίες. . . . Πού υστέρησαν οι εκκλησίες μας; Εν πρώτοις, εκάμαμε πολύ εύκολη την εισδοχή μελών στην εκκλησία».
Η εύκολη αυτή εισδοχή μελών καθιστά τις εκκλησίες μάλλον σαν κοινωνικούς συλλόγους παρά οτιδήποτε άλλο. Μια τέτοια σύγκρισι κάνει ένας ονόματι Ουώρρεν Άσμπυ, ομότιμος καθηγητής της φιλοσοφίας στα Γυναικείο Κολλέγιο του Πανεπιστημίου της Βορείου Καρολίνας. Αυτός ο καθηγητής, ο οποίος, επίσης, υπηρέτησε ως κληρικός σε διάφορες Μεθοδιστικές εκκλησίες, έγραψε τα εξής στο τεύχος Ιανουαρίου 1957 του περιοδικού Σημερινή Θεολογία:
«Μπορεί ν’ απαιτήται χρήμα αλλά δεν απαιτείται αρετή για να είναι κανείς μέλος συλλόγου της χώρας. . . . Μπορεί ν’ απαιτήται θρησκευτικός δεσμός αλλά δεν απαιτείται πολλή πίστις για να είναι κανείς Ιππότης του Κολόμβου ή Τέκτων. . . . Τα ίδια αυτά χαρακτηριστικά παρουσιάζονται και μέσα στην τοπική εκκλησία. . . . Οι απαιτήσεις εισόδου στην εκκλησία, όπως κι εκείνες ενός κοινωνικού συλλόγου, είναι πρωτίστως εξωτερικές και προβλέπουν νομική υπόστασι. . . . Οι απαιτήσεις είναι εξωτερικές διότι πρέπει ένας να ομολογή μια πίστι ενώπιον των ανθρώπων αλλ’ αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι η ομολογία έχει ουσία στην πραγματικότητα όπως και σε λέξεις. Και, πάλι, όπως ο κοινωνικός σύλλογος, αφού παρέλθουν οι απαιτήσεις εισόδου για την εισδοχή, οι απαιτήσεις για παραμονή μέσα στην εκκλησία δεν είναι δύσκολο να εκπληρωθούν. Δεν είναι δύσκολο να είναι κανείς Ροταριανός. Ούτε το να είναι μέλος μιας τοπικής εκκλησίας είναι δύσκολο».
Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
Όταν μια οικογένεια προσπαθή να διάγη πάνω σ’ αυτή την αρχή της προσωπικής ευκολίας αντί της πειθούς, της εγκρατείας, της θυσιαστικής συνεργασίας και της αγάπης, μπορεί να λεχθή ότι κατευθύνεται σε μια ζωή ανέσεως; Ή μήπως κατευθύνεται σε βράχους; Τι, λοιπόν, θα λεχθή για τη μεγάλη οικογένεια των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών του «Χριστιανικού κόσμου»; Όχι μόνο διάγει πάνω στην αρχή της προσωπικής ευκολίας, αλλ’ είναι σαν μια οικογένεια, στην οποία τα τέκνα υπαγορεύουν στους γονείς πώς πρέπει να εκπαιδεύονται και να διδάσκονται. Οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι, αντί ν’ αναλαμβάνουν την ηγεσία και να διδάσκουν τον αγνό, ανόθευτο λόγο του Θεού, ενδιαφέρονται μόνον για πλήθη. Μήπως πρέπει να ξενιζώμεθα που το πλοίον της ευκόλου θρησκείας του «Χριστιανικού κόσμου» εναυάγησε δις στους βράχους δύο παγκοσμίων πολέμων;
Ακόμη και πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ιεραπόστολος-ιατρός Δρ Άλμπερτ Σβάιτσερ έγραψε στο βιβλίο του Η Χριστιανοσύνη και οι Θρησκείες του Κόσμου: «Οδυνηρή ταπείνωσις αναμένει όλους εμάς, που κηρύττομε το Ευαγγέλιο σε μακρινές χώρες. ‘Πού είναι, πράγματι, η ηθική σας θρησκεία;’—αυτό είναι το ερώτημα που μας απευθύνουν, ασχέτως του αν είμεθα μεταξύ των πιο αρχεγόνων λαών σε απόμερους τόπους ή μεταξύ των πεπαιδευμένων τάξεων στα μεγάλα κέντρα του Ανατολικού και του Αφρικανικού πολιτισμού. Ό,τι επετέλεσε η Χριστιανοσύνη ως θρησκεία αγάπης πιστεύεται ότι εξηλείφθη από το γεγονός ότι απέτυχε στο να εκπαιδεύση τα Χριστιανικά έθνη ως προς την ειρηνικότητα, και ότι στον Πόλεμο συνεδέθη με πάρα πολλή κοσμικότητα και μίσος, που ίσαμε σήμερα ακόμη δεν διελύθη. Υπήρξε τόσο τρομερά άπιστη προς το πνεύμα του Ιησού. . . . Και γιατί πέσαμε τόσο χαμηλά; Διότι εφαντάσθημεν ότι ήταν εύκολο πράγμα να έχωμε το πνεύμα του Ιησού».
Αφού ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει ομολογουμένως πέσει τόσο χαμηλά, γιατί οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι εξακολουθούν να διδάσκουν μια εύκολη θρησκεία; Η απάντησις έρχεται από τους ιδίους τους διδασκάλους. Υπάρχουν πράγματα που ξέρομε ότι οφείλομε να κάμωμε, αλλά φοβούμεθα μήπως χάσωμε τις θέσεις μας αν τα κάμωμε», είπε ο Δρ Βενιαμίν Ε. Μαίης, πρόεδρος του Κολλεγίου Μωρχάουζ, της Ατλάντας, Γεωργίας. «Επί τέλους, ένας κληρικός πρέπει να ζήση. Ίσως να είναι η επιθυμία του να έχη οικονομική εξασφάλισι, κοινωνική επιδοκιμασία και δεκτικότητα που εξασθενίζει την εκκλησία στο άγγελμά της». Αναμφιβόλως, για παρομοίους λόγους ο Δρ Πωλ Κάλβιν Παίην, ένας Πρεσβυτεριανός κληρικός της Φιλαδελφείας, είπε: «Δεν ετολμήσαμε ν’ αντιμετωπίσωμε την εκκλησία μας μ’ ένα σκληρό ευαγγέλιο». Ο δε Βρεττανός επίσκοπος Χ. Ρ. Λ. Σέππαρντ εξήγησε κάποτε: «Η υπερηφάνεια μας, τα προνόμιά μας, η αξιοπρέπειά μας, αποτελούν εμπόδια».
Η ΕΥΚΟΛΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ
Οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι, λοιπόν, γνωρίζουν τι θα συνέβαινε, αν εδίδασκαν τον ανόθευτο λόγο του Θεού, αν επέμεναν σε υπακοή στις εντολές του Χριστού. Γνωρίζουν ότι οι λαϊκές μάζες θα θεωρούσαν μια τέτοια αντίληψι περί λατρείας, μολονότι αυτή θα ήταν εκατό τοις εκατό Χριστοειδής, πολύ στενή, πολύ περιοριστική, πολύ σκληρή. Οι διδάσκαλοι ξέρουν τι θα εγίνετο, όταν οι λαϊκές μάζες διεπίστωναν ότι η θρησκεία των εισδύει κατ’ ευθείαν μέσα στις προσωπικές των συνήθειες, απαιτεί ηθικότητα πλήρως σύμφωνη με τον λόγον του Θεού, κι επηρεάζει μάλιστα τους τρόπους ενεργείας στις υποθέσεις των, αλλοιώνοντας έτσι την όλη όψι της ζωής των. Όχι, δεν θα ενθουσιάζοντο απ’ αυτήν· θα την εγκατέλειπαν χάριν μιας εύκολης θρησκείας, ακριβώς όπως ο Χριστός Ιησούς προείπε:
«Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.»—Ματθ. 7:13, 14.
Όχι πολλοί, συγκρινόμενοι με το εκατομμύρια των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών του «Χριστιανικού κόσμου», θα παρέμεναν σε μια θρησκεία, που απαιτεί είσοδον «δια της στενής πύλης». Γνωρίζοντας τούτο, οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι του «Χριστιανικού κόσμου» κατευθύνουν τις λαϊκές μάζες προς τον εύκολο δρόμο. «Αν οι εκκλησίες αύριο επρόκειτο να γίνουν τελείως Χριστιανικές», έγραψε ο Αγγλικανός επίσκοπος Χ. Ρ. Λ. Σέππαρντ στο βιβλίο Η Ανυπομονησία ενός Εφημερίου, «κι αν όλοι οι λειτουργοί αυτών επρόκειτο να προφητεύουν—δηλαδή, να λέγουν τον φλέγοντα λόγον του Θεού σ’ επήκοον του λαού—είναι πλέον ή πιθανόν ότι οι τόποι λατρείας θα ήσαν κενώτεροι απ’ όσο είναι σήμερα, και είναι βέβαιο ότι ένας σημαντικός αριθμός από τους προφητεύοντας θα ελιθοβολείτο. Δεν μας αρέσουν οι προφήται ώσπου να πεθάνουν, και τότε ακόμη ενώ τους μνημονεύομε σε λίθους και στερεοτυπούμε το άγγελμά τους για πάντα σε μια μορφή, την οποία κι αυτοί οι ίδιοι ειδικά θα απηύχοντο, θα ηνωχλούμεθα πολύ αν . . . εσκέπτοντο να επανέλθουν για να συνεχίσουν την κοπιαστική των συνήθεια του να λέγουν απαρήγορα πράγματα. Δεν γνωρίζω . . . τι ανταπόκρισις θα επακολουθούσε αν η Χριστιανοσύνη εξετίθετο ενώπιον των ανθρώπων με όλη της την αρχική νωπότητα».
Αλλ’ αυτή η ανταπόκρισις είναι γνωστή. Είναι γνωστή από εκατοντάδες χιλιάδων άτομα, τα οποία, αφού εξήλθαν απ’ όλα τα έθνη, φυλές και γλώσσες, ανταπεκρίθησαν τα ίδια. Ανταπεκρίθησαν στην «υγιαίνουσα διδασκαλία», από την οποία οι λαϊκές μάζες απομακρύνονται. Ναι, ανταπεκρίθησαν στ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού που κηρύττονται σε όλο τον κόσμο από την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά.
Και γιατί ανταπεκρίθησαν; Διότι διακρίνουν μέσα στην κοινωνία Νέου Κόσμου τους Χριστοειδείς καρπούς της αγάπης, την αληθινή Χριστιανική ηθικότητα και διδασκαλία, που δεν νοθεύεται για να ευαρεστήση εκείνους που θέλουν ‘να γαργαλίζωνται την ακοήν.’ Βλέπουν πού οδηγεί τις λαϊκές μάζες η εύκολη θρησκεία του «Χριστιανικού κόσμου», και γνωρίζουν τη Γραφική αρχή: «Τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει.» Έκαμαν λοιπόν την απόφασι που επηρεάζει τον αιώνιο προορισμό τους.—Ματθ. 15:14.
Η εύκολη θρησκεία ή η αρχική Χριστιανοσύνη—ποια θα είναι για σας;