-
Τήρησις Ισορροπημένης Απόψεως του ΧρόνουΗ Σκοπιά—1976 | 15 Οκτωβρίου
-
-
ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας.»—1 Πέτρ. 1:10, 11.
27 Εμείς σήμερα ορθώς ενδιαφερόμενα να γνωρίζομε σε ποια «εποχή» είμεθα τώρα και ο Θεός μάς παρέχει αυτή την απαιτούμενη πληροφορία. Οι αρχαίοι προφήται του Θεού είχαν απόλυτη πίστι στη βεβαιότητα της εκπληρώσεως όλων αυτών που είχε πει ο Θεός. Μολονότι δεν γνωρίζομε ωρισμένες λεπτομέρειες ή χρονικούς παράγοντας, εμείς μπορούμε να έχωμε και πρέπει να έχομε την ίδια στερεή πίστι στο αναλλοίωτο του θείου σκοπού. Ο Υιός του Θεού μάς παρέσχε σοβαρό λόγο για να είμεθα άγρυπνοι στην εξέλιξι αυτού του σκοπού, όπως δείχνει το επόμενο άρθρο.
-
-
Μια Στερεή Βάσις για ΕμπιστοσύνηΗ Σκοπιά—1976 | 15 Οκτωβρίου
-
-
Μια Στερεή Βάσις για Εμπιστοσύνη
1. Ποια είναι η κατάστασις του λαού του Ιεχωβά ως προς τις σχέσεις των μ’ αυτό τον κόσμο;
ΕΚΕΙΝΟΙ που έγιναν αφιερωμένοι, βαπτισμένοι δούλοι του Θεού παρέδωσαν τις ψυχές των σ’ αυτόν. Οτιδήποτε έχουν, οτιδήποτε είναι ή θα γίνουν, είναι στα χέρια του Θεού—το παρόν τους, το μέλλον τους και όλη η ζωή τους και η ελπίδα τους για ζωή στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού που θα έλθη. Αυτοί πραγματικά ‘έκοψαν τις γέφυρες που τους συνέδεαν με το παρελθόν,’ κι εγκατέλειψαν κάθε προσδοκία η ελπίδα που ίσως είχαν σ’ αυτό το κοσμικό σύστημα τώρα ή σε οτιδήποτε θα έφερνε αυτό το σύστημα στις προσεχείς ημέρες.
2. Πώς αισθανόταν ο Παύλος, μολονότι ωνειδίζετο και από τον κόσμο και από μερικούς καθ’ ομολογίαν «αδελφούς»;
2 Σχετικά μ’ αυτό το θέμα ένας απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού είπε, παρά το γεγονός ότι ήταν τότε στη φυλακή και οι χλευασμοί και η εναντίωσις είχαν κάμει μερικούς από τους λεγόμενους Χριστιανούς «αδελφούς» ν’ απομακρυνθούν απ’ αυτόν: «Δια την οποίαν αιτίαν και πάσχω ταύτα, πλην δεν επαισχύνομαι· διότι εξεύρω εις τίνα επίστευσα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας.»—2 Τιμ. 1:12.
3. Τι πεποίθησι μπορούν να έχουν οι Χριστιανοί ως προς την έλευσι της ‘ημέρας’ του Ιεχωβά και την είσοδο των στην «κατάπαυσι» του Θεού;
3 Η ‘ημέρα εκείνη’ είναι η ημέρα που ανέμεναν γενικά οι Χριστιανοί, οπότε ο Θεός θα καθαρίση τη γη και θα κάμη να γίνη το θέλημά του «ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Έχομε τον λόγο του Θεού σχετικά μ’ αυτό. Αυτός ο καιρός βέβαια θα είναι καιρός αναψυχής ή αναπαύσεως για την ανθρωπότητα. Τι πεποίθησι έχομε ότι θα τον απολαύσωμε; Έχομε την πιο ισχυρή πεποίθησι, διότι η Γραφή μάς λέγει ότι ο Θεός «ανεπαύθη την ημέραν την εβδόμην από πάντων των έργων αυτού,» και υπόσχεται στα ευπειθή άτομα ότι θα εισέλθουν στην ‘κατάπαυσί’ του. (Γεν. 2:2· Εβρ. 4:1, 4, 9) Πιστεύομε εμείς πραγματικά αυτή την υπόσχεσι;
4. Ποια ευκαιρία ετέθη ενώπιον των Ισραηλιτών στην έξοδό τους από την Αίγυπτο, και πώς εκείνοι θεωρούσαν τον λόγο του Θεού σχετικά μ’ αυτήν;
4 Οι Ισραηλίται όταν ελευθερώθηκαν από τη δουλεία της Αιγύπτου, είχαν την υπόσχεσι να εισέλθουν στην κατάπαυσι του Θεού και να έχουν, στη διάρκεια της ζωής των μέσα στη Γη της Επαγγελίας, μια ωραία ανάπαυσι από την προηγούμενη δουλεία και καταδυνάστευσι. Θ’ απελάμβαναν τη ζωή σ’ ένα μέρος της γης που ο Θεός είχε διαφυλάξει ως παραδεισιακό, κήπο. (Δευτ. 11:11, 12· Γεν. 13:10) Αλλά η πλειονότης των Ισραηλιτών έδειξαν σοβαρή έλλειψι πίστεως στον λόγο του Θεού προς αυτούς. Και εξεδήλωσαν αυτή την απιστία ως το σημείο του να θέλουν να επιστρέψουν στην Αίγυπτο. Θεωρούσαν αυτό τον λόγο της θείας επαγγελίας ως κάτι που δεν ήταν πια ζωντανό, μια νεκρή υπόσχεσι, κάτι αδύνατο, που δεν μπορούσε να πραγματοποιηθή.
-