Μια Γλώσσα για Όλους τους Λαούς

«Διότι τότε θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, να δουλεύωσιν αυτόν υπό ένα ζυγόν.»—Σοφον. 3:9, ΜΝΚ.

 1. Ποια ερωτήματα εγείρονται εν σχέσει με τη γλώσσα;

ΕΙΧΕ πραγματικά η γλώσσα τις πηγές της στο μακρυνό παρελθόν όταν οι άνθρωποι μάθαιναν να επικοινωνούν μιμούμενοι τους γρυλλισμούς, τα βογγητά και τα γαυγίσματα των ζώων; Αν η αρχική γλώσσα ήταν πραγματικά αυτή η πρωτόγονη γλώσσα, πώς είναι δυνατόν το ότι οι πιο αρχαιότερες γνωστές γλώσσες είχαν πολύπλοκη γραμματική; Και από πού προήλθαν οπωσδήποτε όλες οι γλώσσες; Πώς αναπτύχθηκαν τόσο πολλές γλώσσες ώστε σήμερα να υπάρχουν 2.796 και περισσότερες ομιλούμενες γλώσσες, που ακόμη και η πιο πρωτόγονη φυλή της ζούγκλας να ομιλή μια γλώσσα; Είναι δυνατόν ο κόσμος της ανθρωπότητος να ενωθή ποτέ με μια κοινή γλώσσα, με μια γλώσσα για όλους τους λαούς, αντί να υπάρχη ένας κόσμος που χαρακτηρίζεται και χωρίζεται από γλωσσικούς φραγμούς;

 2. Πώς προήλθε η γλώσσα, και είναι η χρήσις της περιωρισμένη στη γη;

² Οι Άγιες Γραφές, των οποίων το αρχαιότερο μέρος που συνεγράφη χρονολογείται στην παρούσα μορφή του από το έτος 1513 π.Χ., χύνουν πολύ φως στην ανάπτυξι και διάδοσι των γλωσσών. Αποκαλύπτουν ότι η γλώσσα επήγασε από τον Θεό. Και πριν δημιουργηθή ο άνθρωπος ακόμη, υπήρχε γλώσσα. Στην αφήγησι της Δημιουργίας αναφέρεται ότι ο Ιεχωβά Θεός μίλησε στον πρωτότοκο Υιό του στα ουράνια βασίλεια και είπε, «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών.» Κατάλληλα λοιπόν αυτός ο Υιός του Θεού ωνομάσθηκε ο «Λόγος» και χρησίμευσε ως αντιπρόσωπος του Πατρός του, επικοινωνώντας όχι μόνον με τα άλλα ουράνια πνευματικά δημιουργήματα, αλλά και με τον άνθρωπο επίσης.—Γεν. 1:26· Ιωάν. 1:1-3.

 3. Σε ποιες περατώσεις οι άγγελοι επεκοινώνησαν με τους ανθρώπους;

³ Μετά από αιώνες ο απόστολος Παύλος ανεγνώρισε την ικανότητα εκείνων που ήσαν στα πνευματικά βασίλεια να επικοινωνούν, όπως φαίνεται από το ότι αναφέρεται εις «τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων.» (1 Κορ. 13:1· παράβαλε Ιώβ 1:7-12· 2:2-6.) Η Γραφική αφήγησις πιστοποιεί το γεγονός ότι άγγελοι επεκοινώνησαν με ανθρώπους σε διάφορες περιστάσεις. Άγγελος ήταν εκείνος που μετέδωσε λόγια ευλογίας και επαγγελίας του Ιεχωβά στον Αβραάμ ότι δια του σπέρματός του θα ηυλογούντο όλες οι φυλές της γης, ενώ σε άλλη περίπτωσι ο άγγελος του Ιεχωβά ανήγγειλε την καλή αγγελία της γεννήσεως του Ιησού στους ποιμένας κοντά στη Βηθλεέμ.—Γέν. 22:15-18· Λουκ. 2:8-11.

 4. Ποια ικανότης δόθηκε στον Αδάμ, και πώς το γνωρίζομε αυτό;

⁴ Όπως ο Ιεχωβά επροίκισε τους πνευματικούς του γυιους με αυτό το χάρισμα της εκφράσεως, έτσι έκαμε και στον ανθρώπινο γυιο του, τον Αδάμ. Ο Ιεχωβά του έδωσε την ικανότητα όχι μόνο να μιλή και να καταλαβαίνη την ομιλία, αλλά και να σχηματίζη νέες λέξεις, επεκτείνοντας έτσι τη γλώσσα, όπως έκαμε όταν έδωσε ονόματα στα ζώα. (Γεν. 2:19) Το ίδιο το γεγονός ότι ο Ιεχωβά ανέθεσε στον Αδάμ το έργο που έπρεπε να κάμη δηλαδή να γεμίση τη γη, να την καλλιεργήση, και να εξουσιάζη τα ζώα, και τον προειδοποίησε επίσης να μη παρακούση στο νόμο Του, έδειχνε ότι ο Θεός είχε εφοδιάσει τον Αδάμ με το αναγκαίο λεξιλόγιο και τη γνώσι της γλώσσης για να του επιτρέψη να καταλαβαίνη αυτές τις οδηγίες.

 5. Γιατί είναι τόσο ουσιώδης σε μας η γνώσις μιας γλώσσης;

⁵ Εν τούτοις, σ’ αυτό το χάρισμα της γλώσσης δεν μετείχαν τα ζώα. Μολονότι τα ζώα μπορούν να εκφράζουν με ήχους αισθήματα φόβου, οργής, επιθυμίας και ικανοποιήσεως, εν τούτοις, όπως έγραψε ο λεξικογράφος Κόλερ: «Αυτά στερούνται αντιλήψεως και σκέψεως, που είναι ο ουσιώδης τομεύς της ανθρωπίνης γλώσσης.» Η ομιλούμενη, λοιπόν, γλώσσα αποτελεί χάρισμα που συμμερίζεται ο άνθρωπος με τους αγγέλους, αλλ’ όχι με τις κατώτερες μορφές της δημιουργίας. Η γλώσσα είναι αληθινά ένα κλειδί της γνώσεως και της ανθρώπινης συνεργασίας, και αποτελεί τη βάσι για τη μεγάλη πλειονότητα όλων των επικοινωνιών, όπως λέγει μια εγκυκλοπαιδεία: «Η σκέψις και τα λόγια συμβαδίζουν.» Χωρίς λόγια ένας άνθρωπος θα ήταν πολύ περιωρισμένος στις οδηγίες και τις σκέψεις που θα μπορούσε να μεταδώση σε κάποιον άλλον, όπως διαπιστώνει οποιοσδήποτε ταξιδιώτης σε μια ξένη χώρα. Χωρίς λόγια, όπως φαίνεται, θα ήταν περιωρισμένη και η ικανότης της σκέψεώς μας ακόμη.

 6. Πώς και γιατί προέκυψε η μεγάλη ποικιλία γλωσσών;

⁶ Επί δεκαοκτώ αιώνες και πλέον μετά τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπου Αδάμ, όλο το ανθρώπινο γένος μιλούσε τη γλώσσα που του είχε δοθή αρχικά από τον Θεό. (Γεν. 11:1) Εν τούτοις τώρα βρίσκομε σχεδόν 3.000 γλώσσες να ομιλούνται σε όλο τον κόσμο, εκτός από τις πολυάριθμες τοπικές διαλέκτους. Πώς συνέβη αυτό; Η αφήγησις της Αγίας Γραφής αναφέρει ότι στην πεδιάδα Σενναάρ, μετά τον Κατακλυσμό, οι άνθρωποι απεφάσισαν ν’ αποκτήσουν όνομα για τον εαυτό τους κτίζοντας μια πόλι με πύργο που να έφθανε ως τους ουρανούς. Προφανώς θα επρόκειτο για ένα κέντρο ψευδούς λατρείας, διότι οι προσπάθειές των ήσαν αντίθετες στις προηγούμενες οδηγίες που είχε δώσει ο Ιεχωβά στον Νώε και στους τρεις νυμφευμένους γυιους του να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη. Ως αποτέλεσμα τούτου, ο Ιεχωβά είπε: «Ιδού, εις λαός, και πάντες έχουσι μίαν γλώσσαν, και ήρχισαν να κάμνωσι τούτο. . . έλθετε, ας καταβώμεν, και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσαν αυτών, δια να μη εννοή ο εις του άλλου την γλώσσαν. Δια τούτο ωνομάσθη το όνομα αυτής Βαβέλ· διότι εκεί συνέχεεν ο Ιεχωβά την γλώσσαν πάσης της γης· και εκείθεν διεσκόρπισεν αυτούς ο Ιεχωβά επί το πρόσωπον πάσης της γης.—Γέν. 11:6, 7, 9, ΜΝΚ.

 7. (α) Τι σημαίνει «οικογένειες γλωσσών»; (β) Πόσες εθνικές και γλωσσικές ομάδες διαδόθηκαν από τη Βαβέλ;

⁷ Πώς ο Θεός τους εσύγχυσε ώστε να μη κατανοούν την αρχική Εβραϊκή γλώσσα, κάνοντας το ανθρώπινο γένος να διαιρεθή σε διάφορες γλωσσικές ομάδες; Προφανώς αυτό έγινε με το να εξαλείψη από τη μνήμη των την προηγούμενη γλώσσα των και να την αντικαταστήση με νέα λεξιλόγια και γραμματικές. Όπως παραδέχονται όσοι σπουδάζουν τις γλώσσες, υπάρχουν διάφορες οικογένειες γλωσσών. Δεν υπάρχει ένδειξις ότι όλες οι γλώσσες φθάνουν ως την αρχική γλώσσα του Αδάμ ή ότι όλες αποτελούν ποικιλίες της Εβραϊκής γλώσσης, αλλά μάλλον αυτές πηγάζουν από την ποικιλία των γλωσσών που είχαν την αρχή τους στον καιρό της Βαβέλ. Η κάθε γλώσσα έχει δικό της λεξιλόγιο και τρόπο σχηματισμού σκέψεων, έτσι ώστε οι άνθρωποι στην πραγματικότητα σκέπτονται με διάφορα γλωσσικά υποδείγματα ανάλογα, λόγου χάριν, με τη γραμματική και τις καταλήξεις των λέξεων. Η Γένεσις, κεφάλαιον δέκατον, ομιλεί για τις εβδομήντα εθνικές ομάδες που προήλθαν από τον Νώε και τις γλώσσες που είχε δώσει ο Θεός στη Βαβέλ, λέγοντας: «Εκ τούτων εμοιράσθησαν αι νήσοι των εθνών εις τους τόπους αυτών εκάστου κατά την γλώσσαν αυτού, κατά τας φυλάς αυτών.»—Γεν. 10:5, 20, 31.

 8. Τι έμαθαν οι γλωσσολόγοι για τις γλώσσες;

⁸ Με το πέρασμα του χρόνου, άρχισαν ν’ αναπτύσσωνται διάλεκτοι, και νέες γλώσσες ακόμη που σχετίζονταν μ’ αυτές τις αρχικές γλώσσες, λόγω ποικίλων παραγόντων, όπως είναι οι γεωγραφικοί φραγμοί, η απόστασις, η συναναστροφή με άλλους λαούς και οι κατακτήσεις. Αλλά εκτός από την Εβραϊκή, όλες αυτές οι γλωσσικές ομάδες ή οικογένειες έχουν την προέλευσί τους από την κοιτίδα των νέων γλωσσών του κόσμου στις πεδιάδες Σενναάρ. Ο γλωσσολόγος Σερ Χένρυ Ρόλινσον εσημείωσε τα εξής: «Αν επρόκειτο να οδηγηθούμε απλώς από τη διασταύρωσι των γλωσσικών οδών, και ανεξάρτητα από κάθε τι που αναφέρεται στη Γραφή, και πάλι θα οδηγούμεθα να προσηλωθούμε στις πεδιάδες Σενναάρ, ως το κέντρο από το οποίο ξεκίνησαν ακτινοειδώς όλες οι γραμμές.» Ένας άλλος ενδιαφέρων παράγων γι’ αυτές τις θεόδοτες γλώσσες είναι ότι, αντί αυτές να είναι πολύ απλές και πρωτόγονες, το περιοδικό Σάιενς Νιους Λέττερ λέγει ότι αυτές συχνά ήσαν περισσότερο πολύπλοκες από τις σύγχρονες Ευρωπαϊκές γλώσσες. Πώς θα μπορούσε να συμβαίνη αυτό αν οι γλώσσες εξελίσσονταν από το στάδιο των άναρθρων κραυγών και των γρυλλισμών.

 9. Τι δείχνουν οι Γραφές ως προς την ικανότητα του ανθρώπου με τις γλώσσες;

⁹ Οι διάλεκτοι και οι ποικιλίες που υπάρχουν μέσα στις οικογένειες γλωσσών που έχομε σήμερα μπορούν ν’ αποδοθούν στην ικανότητα που έδωσε ο Ιεχωβά στον άνθρωπο εν σχέσει με τη γλώσσα. Όπως ο Αδάμ είχε την ικανότητα να προσθέτη λέξεις στο λεξιλόγιο του, έτσι ο άνθρωπος μπόρεσε να προσθέση στο δικό του λεξιλόγιο και να μάθη και νέες γλώσσες ακόμη. Ο Αβραάμ, λόγου χάριν, δεν εδυσκολεύετο να συνομιλή με τον Χαμητικό λαό της Χαναάν, και δεν αναφέρεται η χρήσις διερμηνέων. (Γεν. 23:7-15) Πιθανώς ο Αβραάμ εγνώριζε την Ακκαδική γλώσσα, που εχρησιμοποιείτο ευρέως στην περιφέρεια όπου είχε μετακομίσει. Αργότερα, όπως δείχνει η Βιβλική αφήγησις, ο Ιωσήφ έμαθε την Αιγυπτιακή γλώσσα ενόσω ήταν στην Αίγυπτο, πολύ πιθανώς όταν ήταν δούλος του Πετεφρή, κι’ έτσι μπορούσε να συνομιλή ελεύθερα με τον Φαραώ. Αλλά για ν’ αποφύγη να προδώση την ταυτότητά του προώρως όταν μίλησε για πρώτη φορά στους Εβραίους αδελφούς του, χρησιμοποίησε ένα διερμηνέα.—Γεν. 42:23.

10. Πώς και γιατί ο Ιεχωβά έδειξε την ικανότητά του εν σχέσει με γλώσσες την Πεντηκοστή;

¹⁰ Την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. ο Ιεχωβά έδειξε πάλι τη φοβερή ικανότητα του εν σχέσει με τη γλώσσα όταν οι πρώτοι Χριστιανοί της Ιερουσαλήμ ευλογήθηκαν από τα άγιον πνεύμα με την ικανότητα να μιλούν σε πολλές γλώσσες που ήσαν σ’ αυτούς άγνωστες προηγουμένως. Αλλ’ αυτή τη φορά ο Ιεχωβά πρόσθεσε στη γνώσι της γλώσσης που είχαν ήδη αυτοί οι μαθηταί του Ιησού, αντί να εξαλείψη από την μνήμη των την τοπική των γλώσσα, όπως είχε κάμει στη Βαβέλ. Ο σκοπός αυτού του χαρίσματος των προσθέτων γλωσσών ήταν επίσης διάφορος—όχι για να μεταστρέψη τους ανθρώπους από έναν εσφαλμένο σκοπό, αλλά για να προωθήση τη διάδοσι της αληθινής λατρείας και τη γνώσι περί του Δημιουργού μεταξύ των ανθρώπων πολλών γλωσσών. (Πράξ. 2:1-11) Μετά τον καιρό της Πεντηκοστής, μολονότι εκείνοι που ανέλαβαν την αγνή λατρεία δεν μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα, ωστόσο ήσαν ενωμένοι με τον κοινό δεσμό της γνώσεως των βουλών του Θεού.

ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

11. Με ποιους δύο τρόπους ενήργησε το πνεύμα του Θεού στους μαθητάς την Πεντηκοστή;

¹¹ Ο Ιησούς είχε πει στους αποστόλους από πριν ότι ο «παράκλητος, το πνεύμα το άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα, και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.» (Ιωάν. 14:26) Με την κατεύθυνσι αυτού του πνεύματος ο Πέτρος έδωσε τη δυνατή μαρτυρία για τους σκοπούς του Ιεχωβά την ημέρα της Πεντηκοστής με αποτέλεσμα να βαπτισθούν περίπου τρεις χιλιάδες νέοι οπαδοί της Χριστιανικής πίστεως. Ευλαβείς Ιουδαίοι από δεκαπέντε τουλάχιστον διάφορες χώρες που είχαν συγκεντρωθή στην Ιερουσαλήμ εξεπλάγησαν όταν άκουσαν τους εκατόν είκοσι μαθητάς να μιλούν στις πολλές γλώσσες των χωρών τους. Όπως είπαν: «Ιδού, πάντες ούτοι οι λαλούντες δεν είναι Γαλιλαίοι; Και πώς ημείς ακούομεν έκαστος εν τη ιδία ημών διαλέκτω εν η εγεννήθημεν;. ,. ακούομεν αυτούς λαλούντας εν ταις γλώσσαις ημών τα μεγαλεία του Θεού.»—Πράξ. 2:7, 8, 11, 41.

12. Για ποιο πράγμα έδωσε μαρτυρία ο Πέτρος, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

¹² Ο Πέτρος τότε εξήγησε στην Εβραϊκή το καταπληκτικό αυτό γεγονός παραθέτοντας την προφητεία του Ιωήλ εν σχέσει με την έκχυσι του πνεύματος του Θεού. Ετόνισε ότι ο Ιεχωβά ήταν εκείνος που επρομήθευε τον τρόπο σωτηρίας και εξήρε τα λόγια του προφήτου που ανεφέροντο στις έσχατες ημέρες, οπότε «πας όστις αν επικαλεσθή το Όνομα του Ιεχωβά θέλει σωθή.» Ο Πέτρος εφιστώντας την προσοχή των ακροατών στα θαύματα που έκαμε ο Ιησούς και στον θάνατο και τη θαυματουργική ανάστασί του, ετόνισε την εξέχουσα θέσι του Ιεχωβά ως του Υπερτάτου Κυριάρχου. Εφήρμοσε στον Ιησούν τα λόγια του Δαβίδ, «Έβλεπον τον Ιεχωβά ενώπιόν μου δια παντός διότι είναι εξ δεξιών μου, δια να μη σαλευθώ.» Το ισχυρό αυτό άγγελμα υπεκίνησε χιλιάδες ατόμων να δεχθούν με όλη τους την καρδιά τη Γραφική ελπίδα που είχε τεθή ενώπιον αυτών και των τέκνων των, μολονότι αυτό με τον καιρό προκάλεσε αντίδρασι και διωγμό εναντίον των.—Πράξ. 2:17, 21, 25· Ιωήλ 2:32.

13. Πώς αποδείχθηκε η Χριστιανοσύνη ότι είναι ενωτική δύναμις;

¹³ Η ενωτική επίδρασις του αγγέλματος που εκηρύχθηκε εκεί ήταν αξιόλογη. Άνθρωποι πολλών χωρών ενώθηκαν σαν ένας άνθρωπος στην πίστι. Όπως εξήγησε αργότερα, ο Παύλος: «Πάντες είσθε υιοί Θεού δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην·. . . διότι πάντες σεις είσθε εις εν Χριστώ Ιησού.» (Γαλ. 3:26, 28) Μολονότι μιλούσαν πολλές γλώσσες, το άγγελμά των ήταν το ίδιο. Όπως ετόνισε ο Παύλος στους Έλληνας αδελφούς στην Κόρινθο, έπρεπε να λέγουν πάντες το αυτό και να είναι «εντελώς ηνωμένοι έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτή γνώμην.»—1 Κορ. 1:10.

14. Πώς πρέπει να χρησιμοποιούμε το χάρισμα του λόγου, σύμφωνα με τον Δαβίδ και τον Παύλο;

¹⁴ Το σπουδαίο πράγμα στις διάνοιες του Ιησού και των πρώτων μαθητών του ήταν να χρησιμοποιούν τη γλώσσα των για να αινούν τον Δημιουργό τους. Αυτοί αισθάνονταν όπως ο Δαβίδ όταν προσευχήθηκε, «Ιεχωβά, άνοιξον τα χείλη μου· και το στόμα μου θέλει αναγγέλλει την αίνεσίν σου.» (Ψαλμ. 51:15, ΜΝΚ) Ακόμη και όταν οι άρχοντες τούς είπαν να σταματήσουν τη διακονία των, εκείνοι εδήλωσαν: «Ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν.» (Πράξ. 4:20) Εν τούτοις, αυτοί έδειξαν την επιθυμία των για τα καλά λόγια, όχι μόνον με το να λέγουν πράγματα που σχετίζονταν με τους σκοπούς του Θεού, αλλά και με τον τρόπο της ομιλίας των στο καθετί. Όπως συνεβούλευσε ο Παύλος την εκκλησία της Εφέσου: «Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας αλλ’ όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας, δια να δώση χάριν εις τους ακούοντας.»—Εφεσ. 4:29.

15. Ποια υπόσχεσις δίδεται στο Σοφονίας 3:9, και γιατί αυτή είναι ουσιώδης σ’ εμάς;

¹⁵ Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το χάρισμα της γλώσσης από τον Ιεχωβά με παρόμοιο τρόπο σήμερα; Ασφαλώς μπορούμε, και η προφητεία του Σοφονία προείπε ότι θα εγίνετο αυτό. Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι ο Ιεχωβά είναι αποφασισμένος να συνάξη τα έθνη για να εκχύση σ’ αυτά την φλογερή οργή του, που προέρχεται από την καταδικαστική απόφασί του εναντίον των. Μήπως θα διαφύγουν μερικοί απ’ αυτή την καταδικαστική απόφασι και την οργή του Ιεχωβά; Το ότι μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε την εύνοιά του φαίνεται από την προφητική του διαβεβαίωσι: «Διότι τότε [ή στις έσχατες ημέρες ] θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, διά να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, να δουλεύωσιν αυτόν υπό ένα ζυγόν.» Πράγματι, αν επρόκειτο να μη μιλήσουν την καθαρή γλώσσα και να μη επικαλεσθούν το όνομα του Ιεχωβά, όπως εξήγησε ο Πέτρος, δεν θα υπήρχε τρόπος διαφυγής από την καταδίκη που εξήγγειλε ο Ιεχωβά κατά των εθνών. Αλλ’ ο Ιωήλ μάς διαβεβαιώνει: «Εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι σωτηρία, καθώς είπεν ο Ιεχωβά, και εις τους υπολοίπους τους οποίους ο Ιεχωβά θέλει προσκαλέσει.»—Σοφ. 3:8, 9· Ιωήλ 2:32.

16. (α) Πώς μπορούμε να μάθωμε την ‘καθαρή γλώσσα’; (β) Τι είναι αυτό που δείχνει ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν την εχειρίσθη με επιτυχία;

¹⁶ Εμάθατε σεις την ‘καθαρή γλώσσα’ που χρειάζεται για επιβίωσι; Όπως κάθε γλώσσα έχει ένα διακριτικό υπόδειγμα λέξεων και γραμματικής, έτσι και η αλήθεια, όπως είναι στον Λόγο του Θεού την Αγία Γραφή και όπως ο Θεός μάς απεκάλυψε την κατανόησί της σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες,’ έχει ένα υπόδειγμα που πρέπει να το μάθωμε, μια εσωτερική αρμονία. Βασίζεται στο θέμα της δικαίας βασιλείας του Θεού. Αφού ένας μάθη αυτό «το υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων,» όπως το περιέγραψε ο Παύλος, με το ν’ αποκτήση μια ακριβή γνώσι των ’Αγίων Γραφών, μπορεί έπειτα να ομιλή για την αλήθεια χωρίς δισταγμό στους άλλους χωρίς να την τονίζη ή να την χρωματίζη με εσφαλμένες δογματικές διαστρεβλώσεις. (2 Τιμ. 1:13· 2 Πέτρ. 3:16) Το γεγονός ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν έμαθε αυτή την ‘καθαρή γλώσσα’ είναι φανερό από τη συγκεχυμένη ανάμιξι της Γραφικής και της φιλοσοφικής ‘διαλέκτου’ την οποία ομιλεί. Και αντί να επικαλήται ‘το όνομα του Ιεχωβά’, προτιμά ν’ απορρίπτη το όνομά του χάριν της διφορούμενης λέξεως Κύριος.—2 Πέτρ. 2:1· Ματθ. 7:15-23.

17. Με ποιον τρόπο η γλώσσα αυτή είναι ‘καθαρή’ και σε ποια έκτασι ομιλείται;

¹⁷ Πόσο ευτυχείς μπορούμε να είμεθα που κατανοούμε ότι ο Ιεχωβά έχει πιστούς μάρτυρας σε όλη τη γη οι οποίοι έμαθαν την ‘καθαρή γλώσσα’—πάνω από ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες απ’ αυτούς σε περισσότερες από διακόσιες χώρες—οι οποίοι ευαρεστούνται να επικαλούνται το όνομά του και να τον υπηρετούν «υπό ένα ζυγόν,» μολονότι προέρχονται από μια μεγάλη ποικιλία εθνικών, φυλετικών και γλωσσικών ομάδων. Αυτοί είναι ενωμένοι όπως ήσαν οι πρώτοι Χριστιανοί σε μια αγνή λατρεία προς αίνον του Ιεχωβά. Μολονότι χρησιμοποιούν οποιαδήποτε από τις διάφορες μεταφράσεις της’Αγίας Γραφής στις 1.500 γλώσσες στις οποίες είναι μεταφρασμένη, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, ομιλούν σε συμφωνία με τις βασικές διδασκαλίες της. Έτσι λοιπόν η γλώσσα των, είναι ‘καθαρή’ όχι μόνο επειδή είναι ευπρόσδεκτη σε θεοφοβούμενους ανθρώπους, αλλά και επειδή είναι ανόθευτη, δηλαδή αδιάφθορη στην παρουσίασι των σκοπών του Ιεχωβά.—Ιωάν. 8:42- 47· Ιακ. 3:10, 11.

18. Πώς ο Ζαχαρίας προείπε μια αύξησι στο έργο που αναφέρεται στις Πράξεις 15:14 για την εποχή μας;

¹⁸ Το αποτέλεσμα της ελευθέρας διακηρύξεως της αληθείας στους άλλους προελέχθη καλώς με τα λόγια του Ζαχαρία: «Εν ταις ημέραις εκείναις δέκα άνδρες εκ πασών των γλωσσών των εθνών θέλουσι πιάσει σφιγκτά, ναι, θέλουσι πιάσει σφιγκτά το κράσπεδον ενός Ιουδαίου, λέγοντες· Θέλομεν υπάγει με σας· διότι ηκούσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας.» (Ζαχ. 8:23) Έχετε ενωθή κι’ εσείς μ’ εκείνους που εξήγαγε ο Ιεχωβά απ’ όλα τα έθνη ως λαόν για το όνομά του; Είναι επείγον να το πράξετε τώρα.—Πράξ. 15:14.

19. Πώς η ‘καθαρή γλώσσα’ γίνεται κατανοητή σε μας;

¹⁹ Το να μιλούμε οποιαδήποτε γλώσσα, περιλαμβανομένης και της ‘καθαρής γλώσσης’ της αληθείας δεν γίνεται χωρίς προσπάθεια. Προτού μπορέσωμε να μιλήσωμε εκείνο που είναι ευάρεστο στον Δημιουργό μας, πρέπει να μάθωμε ποιο είναι αυτό. Όπως στην εκμάθησι μιας νέας γλώσσης, έτσι και στην ‘καθαρή γλώσσα’ βρίσκομε πολλές εκφράσεις που ήσαν προηγουμένως περίεργες. Μαθαίνομε τι είναι πραγματικά η βασιλεία του Θεού, μαθαίνομε για τον ‘πολύν όχλο’ που υπηρετεί τον Ιεχωβά στις ‘έσχατες ημέρες’, για την επικείμενη καταστροφή της ‘Βαβυλώνος της Μεγάλης’ λίγο πριν πέση το υπόλοιπον αυτού του κοσμικού ‘συστήματος πραγμάτων’ στον Αρμαγεδδώνα. Προειδοποιούμεθα επίσης για την επικείμενη επίθεσι του «Γωγ του Μαγώγ.» Δεν είναι ανάγκη ν’ αποθαρρυνθούμε αν στην αρχή είναι δύσκολο να μάθωμε μερικές βαθειές πνευματικές αλήθειες. Μόνο με την έκχυσι του πνεύματος του Ιεχωβά ήλθε πιο σαφής κατανόησις του σκοπού του Ιεχωβά στους πρώτους ακολούθους του Ιησού την Πεντηκοστή, και σήμερα χάρις στο πνεύμα του Ιεχωβά που είναι πάνω στην τάξι του πιστού και φρονίμου δούλου έχομε κατανόησι του σκοπού του Ιεχωβά, που μπορούμε να την μεταδίδουμε και στους άλλους.—Ματθ. 24:45-47.

20. Τι περιλαμβάνεται στο να μιλούμε την ‘καθαρή γλώσσα;’

²⁰ Αυτή η υψηλή εκτίμησις για τον Λόγο του Ιεχωβά και η σχέσις μας με αυτόν μας υποκινούν να καταφεύγωμε στο όνομα του Ιεχωβά. Αυτό φέρνει μια αλλαγή στην ελπίδα μας για το μέλλον, ώστε να θέτωμε την εμπιστοσύνη μας τώρα στη βασιλεία δικαιοσύνης του Ιεχωβά παρά στα πράγματα του κόσμου τούτου. Μας υποκινεί να συμμεριζώμεθα αυτή τη θαυμάσια προσδοκία με τους άλλους. Μαθαίνομε ότι εκείνοι που μιλούν την ‘καθαρή γλώσσα’ πρέπει και να ζουν επίσης σύμφωνα μ’ αυτήν. Αυτοί δεν θέλουσι «πράξει ανομίαν ουδέ λαλήσει ψεύδη, ουδέ θέλει ευρεθή εν τω στόματι αυτών γλώσσα δολία.» (Σοφ. 3:12, 13) Τι χαρά είναι να μπορούμε να συνταυτισθούμε με ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες ανθρώπους και πλέον οι οποίοι έχουν μάθει ήδη την ‘καθαρή γλώσσα’ και την διδάσκουν στους άλλους! Μόνον αυτή η ακριβής γνώσις της αληθείας όπως την αποκαλύπτει ο Ιεχωβά μέσω της οργανώσεώς του σήμερα μπορεί να ενώση ανθρώπους όλων των εθνικοτήτων και των γλωσσών για να εργάζωνται υπό έναν ζυγόν «δια την πίστιν του ευαγγελίου.»—Φιλιππ. 1:27, 28.

ΕΝΑΝΤΙΩΣΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΓΛΩΣΣΑ

21. Πώς οι μαθηταί του Ιησού αντέδρασαν στις προσπάθειες των εχθρών να σταματήση η διακονία των;

²¹ Αφού ο Ιησούς συνήντησε εναντίωσι από εχθρούς της αληθείας, το ίδιο μπορεί ν’ αναμένεται και από εκείνους που ακολουθούν τώρα την πορεία του. (Ιωάν. 15:20) Ποια θα είναι η αντίδρασίς μας; Θυμηθήτε ότι μολονότι ο Πέτρος και ο Ιωάννης φυλακίσθηκαν επειδή εκήρυτταν τα αγαθά νέα των επερχομένων ‘καιρών αναψυχής’ από τον Ιεχωβά, δεν φοβήθηκαν ώστε να εγκαταλείψουν το έργο τους αλλά συνέχισαν την αμέσως επόμενη μέρα να δίνουν μια θαρραλέα μαρτυρία στους θρησκευτικούς άρχοντας του λαού. Ακόμη και τότε που τους δόθηκαν αυστηρές οδηγίες να μη μιλούν πια τίποτε, αυτοί εδήλωσαν: «Ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν.» Πραγματικά, προσευχήθηκαν στον Ιεχωβά να τους δώση δύναμι ‘να λαλούν τον λόγον μετά παρρησίας’—Πράξ. 3:11, 19·4:20, 29.

22, 23. Πώς υπερνικήθηκαν οι προσπάθειες για σταμάτημα του κηρύγματος των αγαθών νέων στη Γκαμπόν και στο Καμερούν;

²² Προσπάθειες κατεβλήθησαν και στους συγχρόνους καιρούς για να παύση η κήρυξις των αγαθών νέων. Μια είδησις από τη Γκαμπόν της Δυτικής Αφρικής λέγει: «Μολονότι οι συνθήκες είναι ακόμη πολύ δύσκολες, οι αδελφοί δεν αποθαρρύνθηκαν. Έμαθαν απλώς να ζουν με τις νέες συνθήκες. Ένας επίσκοπος εξήγησε: ‘Η δύναμις του Ιεχωβά είναι έκδηλη και αυτός μας ενισχύει στη διάρκεια των διωγμών μας. Ο φόβος που είχαμε στην αρχή της απαγορεύσεως μεταβλήθηκε σε θάρρος. Και η απερισκεψία σε σύνεσι. Από μια εξασθενημένη κατάστασι έχομε γίνει ισχυροί και η μη παραγωγική κατάστασίς μας μετεβλήθη σε κατάστασι καρποφορίας. Ήδη στην εκκλησία μας είδαμε να προστίθενται δέκα νέοι ευαγγελιζόμενοι σε έξη μήνες, και σε διάστημα λιγώτερο του ενός έτους βαπτίσαμε δεκατέσσερα άτομα. Η υπακοή στον Ιεχωβά έφερε αυτή την ευλογία.’»

²³ Στο γειτονικό Καμερούν, ένδεκα αδελφοί περικυκλώθηκαν στα σπίτια των από την αστυνομία και οδηγήθηκαν σε κρατητήρια. Ούτε συνάθροισι καν είχαν, ούτε μαρτυρία σε άλλους έδιναν όταν συνελήφθησαν! Επί τρεις εβδομάδες εκρατούντο μέσα σ’ ένα μικρό κελί όπου η ζέστη ήταν σχεδόν αφόρητη. Αλλά κατενόησαν ότι αυτό ήταν ένας άθικτος αγρός για κήρυγμα. Έτσι λοιπόν εκήρυτταν όλη την ημέρα· καθώς έφευγαν οι φυλακισμένοι και τους αντικαθιστούσαν άλλοι, συνέχιζαν το κήρυγμα σε διάφορα άτομα, το ίδιο σχεδόν όπως και όταν ήσαν ελεύθεροι να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι. Η τελευταία έκθεσις λέγει ότι ένας αδελφός δεν είχε αποφυλακισθή ακόμη απλώς διότι στο σπίτι του βρέθηκαν συγγράμματα της Αγίας Γραφής. Αλλά οι δέκα που απηλλάγησαν βγήκαν από τη φυλακή χαίροντας για το προνόμιο που είχαν να κηρύττουν τα αγαθά νέα για τη βασιλεία του Θεού και για την ευκαιρία που είχαν να μιλήσουν γι’ αυτή στους άλλους.—1 Θεσσ. 2:1-4.

24. Τι επίδρασι είχε η ‘καθαρή γλώσσα’ στο λαό του Ιεχωβά, και τι αναμένει αυτός ο λαός;

²⁴ Είτε κάτω από εναντίωσι είμεθα είτε όχι, το ουσιώδες για τον καθένα μας είναι να χρησιμοποιούμε το χάρισμα της γλώσσης για να ευαρεστούμε τον Δημιουργό μας. Αφού μάθαμε για τους θαυμάσιους σκοπούς του Ιεχωβά, έχομε το προνόμιο να φέρωμε το άγγελμα της ελπίδος και της ζωής στους άλλους. Είτε καλά εκπαιδευμένοι είμεθα είτε όχι, ο Ιεχωβά μπορεί να μας ενισχύση να μεταδώσωμε τους σκοπούς του σ’ εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη. Παρά τις πολλές γλώσσες που ομιλούνται από τους δούλους του Ιεχωβά σ’ όλο τον κόσμο, όλοι είναι ενωμένοι με την ‘καθαρή γλώσσα’ της Γραφικής αλήθειας. Αν είμεθα πραγματικά ευγνώμονες γι’ αυτό το χάρισμα της γλώσσης, τότε θα πρέπει να το χρησιμοποιούμε προς αίνον του Ιεχωβά. Αν το κάνωμε αυτό τώρα, μπορούμε να προσμένωμε να δούμε τον καιρό στη διάρκεια της βασιλείας του Χριστού οπότε ‘πάσα γλώσσα θα ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός. (Φιλιππ. 2:11) Φαίνεται λογικό να συμπεράνωμε ότι σ’ εκείνο τον καιρό όλοι οι πιστοί άνθρωποι θα ενωθούν όχι μόνο με τους δεσμούς της αγνής λατρείας, αλλά και με την περαιτέρω ευλογία μιας μόνο γλώσσης για όλους τους λαούς, που να εννοήται από όλους και που θα γίνη δυνατή από την ουράνια Βασιλεία του μεγάλου Δημιουργού της γλώσσης, του Ιεχωβά.

[Χάρτης στη σελίδα 717]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

(Λίμνη Βαν)

Κήπος της Εδέμ—Η ΠΡΩΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΗΤΑΝ ΕΒΡΑΪΚΗ

Τίγρης Ποταμός

Ευφράτης Ποταμός

Βαβέλ—ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΣΤΗ ΒΑΒΕΛ

Πεδιάδες της Σεναάρ

(Περσικός Κόλπος)