Ισχυρή Αιτία για Πίστι στον Νέο Κόσμο του Θεού
«Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστεύοντων προς σωτηρίαν [διαφύλαξιν, ΜΝΚ] της ψυχής».—Εβρ. 10:39.
1, 2. (α) Τι είναι μπροστά μας, το οποίον εκείνοι που αγαπούν ειρήνη και υγεία επεθύμησαν επί πολύν καιρό; (β) Γιατί δεν πρέπει ν’ αφήσωμε την πιθανότητα πυρηνικού πολέμου να καταστρέψη την πίστι μας όσον αφορά αυτό;
ΕΝΑΣ νέος κόσμος είναι ακριβώς μπροστά μας, όπου οι ανθρώπινες ψυχές θα ζουν για πάντα επάνω στη γη με τελεία ειρήνη, ευτυχία και ευεξία, χωρίς φόβο θανάτου ή απωλείας των αγαπητών προσώπων. Εκείνοι που αγαπούν ειρήνη και υγεία επεθύμησαν επί πολύν καιρό έναν τέτοιο κόσμο, και Ω πόσο γλυκειά θα είναι τέλος σ’ αυτούς η πραγματοποίησις αυτής της επιθυμίας!
2 Ο νέος κόσμος, με την αιωνία του ζωή με ευτυχία, κατέστη δυνατός για μας από τον μεγάλο Δημιουργό του ουρανού και της γης. Λόγω των υποσχέσεών Του, που είναι καταγεγραμμένες στην Αγία Γραφή, μπορούμε σήμερα να έχωμε πίστι ότι ο ευτυχής αυτός κόσμος θα εισαχθή μέσα στον καιρό της γενεάς μας. Οι άνθρωποι θα εισέλθουν σ’ αυτόν, όχι με το να πεθάνουν και να γίνουν πνευματικοί άγγελοι στον ουρανό, αλλά με το να εξακολουθήσουν να ζουν σ’ αυτή την ίδια γη που κατοικούμε τώρα. Ο Θεός ο Δημιουργός των θα ιδρύση μια νέα τάξι πραγμάτων για την αιώνια ευλογία των στη γη. Η τρομερή πιθανότης θερμοπυρηνικού πολέμου μεταξύ των εθνών δεν πρέπει ποτέ να καταστρέψη την πίστι μας σ’ αυτή την υπόσχεσι του Θεού.
3. Γιατί τίθεται πρώτα η ερώτησις, Θα υποτάξη ο Θεός τη νέα εκείνη τάξι πραγμάτων στους αγγέλους;
3 Κάτω από μια τέτοια νέα τάξι πραγμάτων, η ανθρώπινη οικογένεια δεν θα υπόκειται στις σημερινές κυβερνήσεις, που απειλούν την ίδια την ύπαρξι του ανθρωπίνου γένους με τα αποθέματα των φανταστικών όπλων για παγκόσμιο πόλεμο και τα μυστικά των σχέδια για τη χρησιμοποίησι των όπλων αυτών σε περίπτωσι πολέμου. Σε ποιόν, λοιπόν, θα υποτάξη ο Ύψιστος Θεός τη νέα τάξι πραγμάτων για την ευλογία των κατοίκων της γης; Θα τον υποτάξη μήπως στους αγγέλους, που εκατοντάδες εκατομμυρίων απ’ αυτούς υπηρετούν ενώπιον του ουρανίου θρόνου του αθανάτου Θεού, του «Παλαιού των Ημερών»; (Δαν. 7:9, 10) Στη διάρκεια αιώνων του μακρινού παρελθόντος αυτοί οι άγγελοι υπηρετούσαν τον Ύψιστο Θεό εν σχέσει με το ανθρώπινο γένος, για να προστατεύουν και διαφυλάττουν τον λαό του Θεού και να μεταβιβάζουν τους νόμους και τις εντολές του Θεού σ’ αυτόν. Η ιστορία των Εβραίων από τις ημέρες του πατριάρχου Αβραάμ, του υιού του Θάρα, μας δίδει ουσιώδη απόδειξι αυτής της υπηρεσίας από μέρους των αγγέλων. Ακόμη και τώρα ο Θεός χρησιμοποιεί αυτά τα αόρατα πνευματικά πρόσωπα για ν’ αποδίδουν υπηρεσία με θαυμαστούς τρόπους σ’ εκείνους που θα κληρονομήσουν σωτηρία για αιώνια ζωή σ’ αυτή τη νέα τάξι πραγμάτων.—Εβρ. 1:14.
4. Τι δεν πράττουν σήμερα πλείστοι φυσικοί Εβραίοι σχετικά με τη Χριστιανική επιστολή προς τους Εβραίους, και γιατί δεν πρέπει να οδηγηθούμε από το παράδειγμα τους;
4 Σήμερα υπάρχουν εκατομμύρια φυσικών Εβραίων. Πλείστοι απ’ αυτούς, εν τούτοις, δεν δέχονται και δεν προσέχουν ό,τι έγραψε κάποιος Βιβλικός συγγραφεύς στους Εβραίους Χριστιανούς πριν από δεκαεννέα αιώνες. Αλλά δεν πρέπει να οδηγηθούμε από το άπιστο παράδειγμά τους. Ενδιαφερώμεθα για σωτηρία, και αν ακόμη δεν ενδιαφέρονται αυτοί, και έχομε τη Θεόδοτη ικανότητα να εξασκούμε για τον εαυτό μας την ιδιότητα της πίστεως σε ό,τι αυτός ο θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφεύς είπε στους Εβραίους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος για τη νέα τάξι πραγμάτων. Απαντώντας στην ερώτησί μας ως προς το πρόσωπο στο οποίο ο Θεός απεφάσισε να υποτάξη τη νέα τάξι πραγμάτων, ο Βιβλικός αυτός συγγραφεύς λέγει:
5. Τι είπε ο συγγραφεύς, στο Εβραίους 2:5-10, όσον αφορά την υποταγή της νέας τάξεως πραγμάτων;
5 «Διότι δεν υπέταξεν εις αγγέλους την οικουμένην την μέλλουσαν περί της οποίας λαλούμεν. Εμαρτύρησε δε τις εν τινι μέρει [στον Ψαλμό 8:4-6], λέγων, “Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν; ή ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν; έκαμες αυτόν ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων· με δόξαν και τιμήν εστεφάνωσας αυτόν, και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου· πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού·” διότι υποτάξας εις αυτόν τα πάντα, δεν αφήκεν ουδέν ανυπότακτον εις αυτόν. Τώρα όμως δεν βλέπομεν έτι τα πάντα υποτεταγμένα εις αυτόν. Τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν, δια το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, δια να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου δια της χάριτος του Θεού. Διότι έπρεπεν εις αυτόν, δια τον οποίον είναι τα πάντα, και δια του οποίου έγειναν τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών δια των παθημάτων.»—Εβρ. 2:5-10.
6. Λόγω του ανωτέρω γεγονότος, τι θα σημαίνη η νέα εκείνη γη για εκείνους που την κατοικούν, και γιατί;
6 Τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερο απ’ αυτό. Δεν υπέταξε ο Θεός στους αγγέλους την οικουμένην την μέλλουσα, η οποία σήμερα τόσο γοργά πλησιάζει. Στον πρώτιστον Υιόν του στον ουρανό υπέταξε ο Θεός εκείνη την μέλλουσα οικουμένη. Και δεν μπορούμε άρα γε να δούμε τώρα τι θα σημαίνη η νέα εκείνη γη για τους άνδρες και τις γυναίκες που θα την κατοικούν; Ζωή για πάντα με ευτυχία! Αυτό συμβαίνει επειδή Εκείνος στον οποίον θα είναι υποτεταγμένη η νέα εκείνη γη έχει γίνει ο Αρχηγός της σωτηρίας. Έγινε τέτοιος «δια το πάθημα του θανάτου . . . δια να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου δια της χάριτος του Θεού.» Απέθανε για να μπορέσωμε να ζήσωμε για πάντα. Και μπορούμε ν’ απολαύσωμε ζωή για πάντα στην οικουμένη την μέλλουσα αν δεχθούμε το έλεος του Θεού μέσω αυτού που πέθανε για μας, του Ιησού Χριστού.
7. Πώς και γιατί ο αρχηγός της σωτηρίας μας έγινε ‘ολίγον τι κατώτερος των αγγέλων’;
7 Δεν ήταν σαν να κατέθεσε τη ζωή του για μας ένας κοινός άνθρωπος για να μπορέσωμε να ζήσωμε ένα μικρό διάστημα περισσότερο στη γη και να πεθάνωμε αργότερα χωρίς μια καλύτερη γη ή μια καλύτερη τάξι πραγμάτων. Συλλογισθήτε το αυτό, ο Υιός του Θεού κατήλθε από τον ουρανό για να μετάσχη του αίματός μας και της σαρκός μας ως άνθρωπος, ως τέλειος, αναμάρτητος, ακατάκριτος άνθρωπος. Σχετικά με τούτο είναι γραμμένο στην προς Εβραίους επιστολή 2:14, 15: «Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, δια να καταργήση δια του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον, και ελευθερώση εκείνους, όσοι δια τον φόβον του θανάτου ήσαν δια παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν.» Οι άγγελοι δεν μετέχουν αίματος και σαρκός· είναι πνεύματα. Συνεπώς, ο πρώτιστος Υιός του Θεού, με το ν’ αφήση τον ουρανό και να γεννηθή ως ανθρώπινο πλάσμα και έτσι να μετάσχη αίματος και σαρκός, έγινε ‘ολίγον τι κατώτερος των αγγέλων’.
8. Τι σημαίνει για κάθε άνθρωπο το ότι εγεύθη «θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου»;
8 Υπήρχε ένας σκοπός σε τούτο. Ο σκοπός ήταν να μπορέση ο Ιησούς να προσφέρη, ως τέλειος ανθρώπινος Υιός του Θεού, μια ανθρώπινη θυσία ευπρόσδεκτη στον Θεό και έτσι να ‘γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου’. Ο θάνατός του για κάθε άνθρωπο σημαίνει αιώνια ζωή για κάθε άνθρωπο που επωφελείται της θυσίας του με πίστι στη ζωοπάροχη αξία της. Σημαίνει ελευθέρωσι από τον φόβο του θανάτου αν πιστέψωμε σ’ αυτόν που θα καταργήση ακόμη και τον Διάβολο, ο οποίος τώρα έχει το μέσον να προξενή θάνατο και ο οποίος επροξένησε τον θάνατο του Ιησού πριν από δεκαεννέα αιώνες.
9. (α) Τι απήτησε η εκπλήρωσις του Ησαΐας 53:12 όσον αφορά εκείνον που αναφέρεται εκεί; (β) Σε ποια θέσι σχετικά με τους αγγέλους τον ανέστησε ο Θεός, και τι επομένως πρέπει να πράξωμε εμείς για να σωθούμε σε αιώνια ζωή;
9 Ο Παντοδύναμος Θεός δεν άφησε στον θάνατο τον αυτοθυσιασθέντα Υιό του. Ο Θεός είχε ειπεί προφητικά όσον αφορά τον Υιό του: «Θέλω δώσει εις αυτόν μερίδα μετά των μεγάλων, και τους ισχυρούς θέλει μοιρασθή λάφυρον, διότι παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις θάνατον.» (Ησ. 53:12) Για να δώση σ’ αυτόν μερίδα μετά των μεγάλων και να τον κάμη να λαφυραγωγήση τον εχθρό και να μοιρασθή τα λάφυρα με άλλους ισχυρούς, ο Παντοδύναμος Θεός ανέστησε τον Υιό του εκ νεκρών. Η ιδέα ήταν όχι να γίνη πάλι ο Ιησούς άνθρωπος στη γη ‘ολίγον τι κατώτερος τον αγγέλων’, αλλά να είναι οι άγγελοι στο εξής πολύ κατώτεροι από τον Ιησούν. Ο Θεός τον ανέστησε εκ νεκρών για να είναι πνευματικό πλάσμα «με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον» στον ουρανό, υψηλότερα παρά οποτεδήποτε προηγουμένως από τους αγγέλους. Για να καταστήση γνωστό ότι αυτός ο δοξασμένος Υιός ήταν υψηλότερος από τους αγγέλους, ο Θεός υπέταξε την «οικουμένην την μέλλουσαν», όχι στους αγγέλους, αλλά στον αγαπητό του Υιόν Ιησούν. Ο Θεός «δεν αφήκεν ουδέν ανυπότακτον εις αυτόν», ούτε ακόμη τους αγγέλους. Ο Θεός, ο οποίος είναι ο Ύψιστος, εδόξασε και ετίμησε τον Υιό του καθίζοντάς τον στα δεξιά του στους ουρανούς. Αν, λοιπόν, ποθούμε να ζήσωμε σ’ αυτήν την «οικουμένην την μέλλουσαν», δεν οφείλομε μήπως να υποταχθούμε, επίσης, σ’ αυτόν τον εξυψωμένον Υιόν του Θεού; Αν πραγματικά επιθυμούμε να σωθούμε σε αιώνια ζωή στη νέα γη, δεν είναι μήπως απόλυτη ανάγκη να υποταχθούμε σ’ αυτόν, τον από Θεού Αρχηγόν της σωτηρίας;
10. Γιατί υπάρχει αιτία για να λάβωμε πολύ στα σοβαρά ό,τι έχομε ακούσει μέσω αυτού μάλλον παρά μέσω αγγέλων;
10 Υπάρχει, λοιπόν, αιτία για μας να είμεθα πολύ σοβαροί για ό,τι έχομε ακούσει. Δεν είναι σαν να είχαμε ακούσει απλούς ανθρώπους, τους Εβραίους προφήτας. Οι Ιουδαίοι τούς άκουσαν ως το 31 π.Χ. Ούτε είναι σαν να είχαμε ακούσει αγγέλους. Μέσω αγγέλων στις ημέρες του προφήτου Μωυσέως διεβιβάσθη στους Ιουδαίους ο Δεκάλογος ή Δέκα Εντολές του Θεού, μαζί με όλους τους άλλους νόμους και διατάγματα. Ορθώς ελέχθη στους Ιουδαίους; «Οίτινες ελάβετε τον νόμον εκ διαταγών αγγέλων.» (Πράξ. 7:53· Γαλ. 3:19) Η περίπτωσίς μας είναι διαφορετική. Είχαμε τον Υιόν του Θεού στη γη πριν από δεκαεννέα αιώνες, που μιλούσε άμεσα στους ανθρώπους. Άτομα που τον άκουσαν, όπως ο Ματθαίος, ο Ιωάννης, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Παύλος, έγραψαν σ’ εμάς για το τι είπε και έπραξε. Βλέποντας, λοιπόν, ότι έχομε ακούσει όσα ελέχθησαν από τον Υιόν του Θεού, Εκείνον που είναι έπειτα από τον Ύψιστο Θεό, οφείλομε να πάρωμε πολύ στα σοβαρά ό,τι έχομε ακούσει μέσω αυτού.
11. Τι λέγει επάνω στο ζήτημα αυτό η προς Εβραίους επιστολή 2:1-4, δίνοντας μας αιτία για να ενεργήσωμε έτσι;
11 «Δια τούτο», λέγει η προς Εβραίους επιστολή 2:1-4, «πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, δια να μη εκπέσωμεν ποτέ. Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι’ αγγέλων έγεινε βέβαιος, και πάσα παράδοσις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν, πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται δια του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων· και ο Θεός συνεπεμαρτύρει με σημεία και τέρατα, και με διάφορα θαύματα, και με διανομάς του αγίου πνεύματος, κατά την θέλησιν αυτού.»
12. Γιατί ο «λόγος» εκείνος, ακόμη και «λαληθείς δι’ αγγέλων», άξιζε να τύχη υπακοής από τους Ισραηλίτας;
12 Ο «λόγος ο λαληθείς δι’ αγγέλων» στον προφήτη Μωυσή έγινε βέβαιος και επεβλήθη, έτσι ώστε κάθε παράβασις και παρακοή σ’ αυτόν τον λόγον ετιμωρήθη δικαίως. Στους αγγέλους εκείνους προφανώς δεν περιελαμβάνετο ο Υιός του Θεού. Γιατί; Διότι εδώ, αυτή η θεόπνευστη επιστολή προς Εβραίους κάνει διάκρισι μεταξύ των αγγέλων γενικά και του εξυψωμένου Υιού του Θεού. Αλλά και αν ακόμη ο Μωσαϊκός νόμος που εδόθη στο Όρος Σινά στην Αραβία δεν μετεβιβάσθη μέσω του ουρανίου Υιού του Θεού, ο Νόμος αυτός, ωστόσο, προήρχετο από θεία πηγή και δεν παρεδόθη ωσάν να μην είχε μεγάλη βαρύτητα, ωσάν να μπορούσαν να παρακούσουν σ’ αυτόν με ελαφρότητα χωρίς φόβο δικαίας ανταποδόσεως. Όχι, αλλά παρά την αγγελική του διαβίβασι, ήταν ζωτικώς σπουδαίο το να δοθή προσοχή σ’ εκείνο τον Νόμο και να τύχη υπακοής. Ήταν ζήτημα ζωής το να γίνη αυτό. Παραδείγματος χάριν, ένας Ισραηλίτης ελιθοβολήθη μέχρι θανάτου επειδή συνέλεγε ξύλα στην εβδομαδιαία ημέρα σαββάτου, και τούτο έγινε με διαταγή του Ιεχωβά Θεού.—Αριθμ. 15:32-36.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ
13, 14. Γιατί ο λόγος της σωτηρίας μέσω του Υιού του Θεού έχει μεγαλύτερη σπουδαιότητα, και πώς η προς Εβραίους επιστολή 1:1-4 εξαίρει αυτό το σημείο;
13 Εμείς σήμερα έχομε ακούσει τον λόγον της σωτηρίας όπως ελαλήθη από τον Υιόν του Θεού και όπως εβεβαιώθη από εκείνους που τον άκουσαν πριν από δεκαεννέα αιώνες. Ο λόγος της σωτηρίας που αυτός ελάλησε έχει μεγαλύτερη σπουδαιότητα λόγω της σπουδαιότητός του στη διάταξι του Θεού, σπουδαιότητα μεγαλύτερη από τον λόγον των αγγέλων που επολιτεύθησαν με τους Ισραηλίτας πριν από πολύν καιρό.
14 Ως προς τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα του, η προς Εβραίους επιστολή 1:1-4 λέγει: «Ο Θεός αφού ελάλησε το πάλαι προς τους [Εβραίους] πατέρας ημών δια των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς δια του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι’ ου έκαμε και τους αιώνας· όστις, ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, και βαστάζων τα πάντα με τον λόγον της δυνάμεως αυτού, αφού δι’ εαυτού έκαμε καθαρισμόν των αμαρτιών ημών, εκάθισεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς· τοσούτον ανώτερος των αγγέλων γενόμενος, όσον εξοχώτερον υπέρ αυτούς όνομα εκληρονόμησε.»
15. Ποιο ερώτημα, συνεπώς, εγείρεται ως προς το να εκφύγωμε εκτέλεσι;
15 Επομένως, αν οι Ισραηλίται που παρέβησαν τον ‘λόγον τον λαληθέντα δι’ αγγέλων’ εξετελέσθησαν με την κρίσι του Θεού, πόσο πολύ ολιγώτερο θα εκφύγωμε την εκτέλεσι από τον Θεό, δηλαδή, την ατελεύτητη καταστροφή, αν τώρα αγνοούμε και παραμελούμε τον λόγον της σωτηρίας, που άρχισε να λαλήται από ένα τέτοιο σπουδαίο πρόσωπο όπως ο Υιός του Θεού; Ο Θεός τον διώρισε Κληρονόμον των πάντων και Δημιουργόν των συστημάτων πραγμάτων ή αιώνων.
16. Τι επιθυμούμε ν’ απολαύσωμε, και ποιο λάθος των φυσικών Ιουδαίων δεν θέλομε να κάμωμε, σύμφωνα με την προειδοποίησι της προς Εβραίους επιστολής 3:12-14;
16 Επιθυμούμε ν’ απολαύσωμε μερικά από εκείνα τα ‘πάντα’, των οποίων ο Θεός τον διώρισε Κληρονόμον, δεν είναι έτσι; Επιθυμούμε ν’ απολαύσωμε το νέο σύστημα πραγμάτων που αυτός θα δημιουργήση, δεν είναι έτσι; Μάλιστα! Δεν πρέπει, λοιπόν, ποτέ ν’ απομακρυνθούμε από τον λόγον της σωτηρίας που αρχικά ελαλήθη από τον Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν. Πρέπει να δώσωμε περισσότερη από τη συνήθη προσοχή στα πράγματα που ακούσαμε απ’ αυτόν, για να μην εκπέσωμε ποτέ από τη σωτηρία σ’ αυτό το νέο σύστημα πραγμάτων, τον νέο κόσμο. Δεν θέλομε να κάμωμε το ίδιο λάθος που έκαμαν οι φυσικοί Ιουδαίοι· βλέπομε τι είναι αυτοί σήμερα ως λαός. Έχοντας αυτούς υπ’ όψιν, ο θεόπνευστος συγγραφεύς λέγει, στην προς Εβραίους επιστολή 3:12-14: «Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μηδένα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος· αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ’ εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το “σήμερον” δια να μη σκληρυνθή τις εξ υμών δια της απάτης της αμαρτίας· διότι μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως.»
17. Ως προς το να κρατήσωμε στερεά την αρχική μας πεποίθησι, ποια ερώτησις τίθεται όσον αφορά τους αναγνώστας της Σκοπιάς;
17 Επί πόσον καιρό είχατε, ως αναγνώστης της Σκοπιάς, την πεποίθησι που δίνει ο λόγος της σωτηρίας που ελαλήθη από τον Υιόν του Θεού; Πότε αρχίσατε να έχετε αυτή την πεποίθησι; Για πρώτη φορά το έτος αυτό; Το περασμένο έτος; Πριν από τρία χρόνια; Πριν από πέντε—δέκα—δεκαπέντε—είκοσι—είκοσι πέντε χρόνια; Μερικοί αναγνώσται της Σκοπιάς (η οποία άρχισε να εκδίδεται τον Ιούλιο του 1879) είχαν αυτή την πεποίθησι επί πενήντα χρόνια ή περισσότερο. Αυτό θα εσήμαινε πριν από το 1914, που ήταν το έτος στο οποίον εξερράγη ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και αυτός ο παλαιός κόσμος ή σύστημα πραγμάτων εισήλθε στον «καιρόν του τέλους», αν και επίσης εισήλθε στην πιο επιστημονική περίοδο ολοκλήρου της ανθρωπίνης ιστορίας. Έχασαν μήπως αυτοί οι αναγνώσται την πεποίθησι επειδή τα χρόνια της αναμονής επεσωρεύθησαν και ο καιρός της αναμονής δεν ετελείωσε ακόμη; Όχι! Το ότι εξακολουθούν να διαβάζουν και να υποστηρίζουν και να θέτουν σε κυκλοφορία τη Σκοπιά αποτελεί ισχυρή απόδειξι ότι δεν έπαυσαν να κρατούν την πεποίθησι που είχαν στην αρχή, αδιάφορο πριν από πόσον καιρό.
18, 19. (α) Για να μας ωφελήση αυτός ο σωτήριος λόγος, τι πρέπει να πράξωμε; (β) Γιατί οι φυσικοί Ιουδαίοι δεν έχουν ανάπαυσι σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο, αλλά πώς και μόνο μπορούμε εμείς να την έχωμε;
18 Λόγω της πεποιθήσεώς μας, δεν έχομε επιθυμία ν’ αποστατήσωμε από τον ζώντα Θεόν, διότι το να γνωρίζωμε αυτόν και τον Υιόν του σημαίνει αιώνια ζωή. (Ιωάν. 17:3) Αλλ’ αν επιτρέψωμε ν’ αναπτυχθή μέσα μας «πονηρά καρδία απιστίας», θα αποστατούσαμε από τον Θεόν και τον Υιό του. Πιθανόν να έχομε απλώς ακούσει για πρώτη φορά προσφάτως ή πριν από λίγον καιρό αυτόν τον λόγον για ζωή στο νέο σύστημα πραγμάτων ή στην «οικουμένην την μέλλουσαν». Αλλ’ αυτός ο σωτήριος λόγος δεν θα μας ωφελήση ούτε τώρα ούτε στο κρίσιμο μέλλον αν δεν εξακολουθήσωμε να εξασκούμε πίστι εν σχέσει μ’ αυτόν. Έχομε τους αρχαίους Ιουδαίους προς απόδειξιν αυτού του σημείου.
19 Αναφερόμενη σ’ αυτούς, η προς Εβραίους επιστολή 4:2, 3 λέγει: «Διότι ημείς ευηγγελίσθημεν, καθώς και εκείνοι· αλλά δεν ωφέλησεν εκείνους ο λόγος τον οποίον ήκουσαν.» Γιατί; «Επειδή δεν ήτο εις τους ακούσαντας ηνωμένος με την πίστιν. Διότι εισερχόμεθα εις την κατάπαυσιν ημείς οι πιστεύσαντες, καθώς είπεν [όσον αφορά τους απίστους Ιουδαίους], “Ούτως ώμοσα εν τη οργή μου, Δεν θέλουσιν εισέλθει εις την κατάπαυσίν μου”.» Και ως την ημέρα αυτή οι απόγονοι των Ιουδαίων εκείνων δεν έχουν ανάπαυσι σ’ αυτόν τον κόσμο, ακόμη και με τη Δημοκρατία των του Ισραήλ. Αλλά εμείς επιθυμούμε ανάπαυσι στον Θεό τον Δημιουργό. Μπορούμε να την έχωμε μόνο αν εμμένωμε στην πίστι μας και στην πεποίθησι που η πίστις εμπνέει.