Ο Λόγος για να Προτιμήσωμε τη Λατρεία του Ιεχωβά
1, 2. (α) Πώς εφαρμόζουν οι άνθρωποι το «βλέπω σημαίνει πιστεύω» σχετικά με τον Θεό; (β) Ποιον Ρώσο Κομμουνιστή αστροναύτη μας υπενθυμίζουν αυτοί οι άνθρωποι;
«ΒΛΕΠΩ σημαίνει πιστεύω!» Αυτή η φράσις εκφράζει τη στάσι που έχουν σήμερα οι υλιστικοί άνθρωποι απέναντι του Θεού. Επειδή δεν μπορούν να τον ιδούν με γυμνό ανθρώπινο μάτι ή με τη βοήθεια και του πιο ισχυρού τηλεσκοπίου που χρησιμοποιείται σήμερα, δεν πιστεύουν ότι υπάρχει· δεν μπορούν να πείσουν τον εαυτό τους να πιστεύσουν ότι είναι.
2 Αυτοί οι άνθρωποι μάς υπενθυμίζουν τον δεύτερο αστροναύτη που εξετόξευσαν οι Ρώσοι Κομμουνισταί μ’ ένα πυραυλικό διαστημόπλοιο και τον έθεσαν σε τροχιά γύρω από τη γη. Σύμφωνα μ’ ένα τηλεγράφημα του Ασσοσιέητεντ Πρες της 6 Μαΐου 1962, αυτός ο Ρώσος ταγματάρχης «διεκήρυξε ότι δεν πιστεύει στον Θεό σήμερα. Είπε ότι δεν είδε ‘ούτε Θεό ούτε αγγέλους’ στη διάρκεια των δεκαεπτά περιστροφών του γύρω από τη γη. . . . ‘Ο πύραυλος κατασκευάσθηκε από τους ανθρώπους μας. Δεν πιστεύω στον Θεό. Πιστεύω στον άνθρωπο, στη δύναμί του, στις δυνατότητές του και στη λογική του.’»—Εφημερίς Τάιμς της Νέας Υόρκης, 7 Μαΐου 1962.
3, 4. (α) Πώς ο Μωυσής διέφερε απ’ αυτόν τον Ρώσο αστροναύτη; (β) Τι ήθελε ο Μωυσής να δη σχετικά με τον Θεό, και τι του είπε ο Θεός;
3 Δεν είναι έτσι όλοι οι άνθρωποι. Πάρτε, λόγου χάριν, έναν άνθρωπο που είναι πιο φημισμένος απ’ αυτούς τους Κομμουνιστάς αστροναύτας και που έχει κάμει περισσότερο καλό στην ανθρωπότητα. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Μωυσής, ο γυιος του Αμράμ του Εβραίου. Πιστοποιείται γι’ αυτόν τον Μωυσή ότι «ως βλέπων τον αόρατον, ενεκαρτέρησε.» (Εβρ. 11:27) Δεν απογοητεύθηκε με τον αόρατο αυτόν Θεόν του. Δεν εντρέπετο που επίστευε σ’ αυτόν τον Θεό. Αφού ο Μωυσής εξήγαγε τον λαό του από τη δουλεία της Αιγύπτου και τον πέρασε θαυματουργικά από την Ερυθρά Θάλασσα και τον έφερε στο Όρος Σινά της Αραβίας, και αφού έλαβε τις δύο πλάκες των Δέκα Εντολών μέσα σ’ ένα τρομερό θέαμα που παρουσίαζε το όρος εκείνο, ο Μωυσής δεν είχε λόγο να μη πιστεύη στην ύπαρξι αυτού του αοράτου Παντοδυνάμου Θεού. Εκείνο που ζητούσε ήταν να γνωρισθή καλύτερα με αυτόν, να ιδή τη δόξα αυτού του αοράτου Θεού.
4 «Δείξον μοι, δέομαι, την δόξαν σου,» ήταν η παράκλησις που έκαμε ο Μωυσής μέσω του αγγέλου του Θεού. Η θεία απάντησις ήταν αυτή: «Εγώ θέλω κάμει να περάση έμπροσθέν σου όλη η αγαθότης μου και θέλω κηρύξει το όνομα του Ιεχωβά έμπροσθεν σου.» Και γιατί μόνον αυτή η εκδήλωσις; Ο Ιεχωβά Θεός εξήγησε στον Μωυσή: «Δεν δύνασαι να ίδης το πρόσωπόν μου· διότι άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί και ζήσει.»—Έξοδ. 33:18-20.
5. Τι είπε ο Θεός για τον εαυτό του όταν διεκήρυξε το όνομά του ενώπιον του Μωυσέως;
5 Δεν έχει σημασία τι μπορεί να πη ο άνθρωπος γι’ αυτόν τον Θεό του Μωυσέως, εκείνο που έχει σημασία για μάς είναι τι είδους Θεός διεκήρυξε ο ίδιος ότι είναι. Εκείνο που είπε ο Θεός για τον εαυτό του το διαβάζομε στην αφήγησι του Μωυσέως γι’ αυτή την περίστασι με τα εξής λόγια: «Και κατέβη ο Ιεχωβά εν νεφέλη και εστάθη μετ’ αυτού εκεί και εκήρυξε το όνομα του Ιεχωβά. Και παρήλθεν ο Ιεχωβά έμπροσθεν αυτού και εκήρυξε. Ιεχωβά, Ιεχωβά ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν και ουδόλως αθωώνων τον ένοχον· ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα και επί τα τέκνα των τέκνων, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς.»—Έξοδ. 34:4-7, ΜΝΚ.
6, 7. (α) Ποιες από τις θείες ιδιότητες που αναφέρονται πρέπει να δείξη ο Θεός απέναντί μας στην κατάστασι που είμεθα; (β) Τι μάς βεβαιώνει η μη ‘αθώωσις του ενόχου’ για πάντα σχετικά με την επικράτησι της ανομίας;
6 Δεν θα θέλαμε να είναι τέτοιος ο Θεός, ο Θεός που θα προτιμούσαμε να λατρεύωμε; Αυτός είναι Θεός «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός.» Εμείς, βέβαια, στη σημερινή μας ξεπεσμένη ανθρώπινη κατάστασι, έχομε ανάγκη να δείξη ο Θεός απέναντί μας αυτές τις ιδιότητες. Εν τούτοις, δεν αφήνει τα ανθρώπινα πλάσματά του να κάνουν το δικό τους για πάντα χωρίς τιμωρία που τους αξίζει. Αυτός είναι Θεός «συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν,» αλλά δεν συμπαθεί τα κακά πράγματα και δεν παραλείπει να τιμωρή εκείνους οι οποίοι θεληματικά τα διαπράττουν και βρίσκουν ευχαρίστησι σ’ αυτά.
7 Γι’ αυτόν το λόγο μπορούμε να είμεθα βέβαιοι για ένα πράγμα: Μολονότι ο Θεός υπήρξε μακρόθυμος και επέτρεψε την ανομία και την αμαρτία να επικρατήσουν στο ανθρώπινο γένος στα περασμένα έξη χιλιάδες χρόνια, δεν θ’ αφήση την επικράτησι της ανομίας να συνεχισθή για πάντα στη γη. Δεν θα ‘αθωώνη τον ένοχον’ για πάντα σ’ αυτό το ασεβές σύστημα πραγμάτων του οποίου θεός είναι ο Σατανάς ή Διάβολος, ο πρωτουργός της ανομίας. Ευτυχώς για μάς σήμερα, η μακρά περίοδος ανοχής της ανομίας βρίσκεται στο τέλος της!
8. Έχοντας υπ’ όψι ποιο γεγονός των ημερών του Νώε, δεν πρέπει ν’ αμφισβητήται η ικανότης του Θεού να τερματίση ένα παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων;
8 Η τέλεια ικανότης του να τερματίση ολόκληρο το παγκόσμιο αυτό σύστημα πραγμάτων στη δική μας γενεά δεν είναι ανάγκη ν’ αμφισβητηθή ούτε για μια στιγμή. Οκτώ αιώνες και πλέον, προτού διακηρύξη το όνομά του στον προφήτη Μωυσή, ο Θεός μάς έδωσε ένα ιστορικό παράδειγμα της πλήρους δυνάμεώς του να καταστρέψη ένα ολόκληρο κόσμο. Αυτό έγινε στην εποχή του Νώε, προπάτορος του Μωυσέως. Το έτος της παγκοσμίου εκείνης καταστροφής υπολογίζεται ότι ήταν 2370 π.Χ. Ο κόσμος της ανθρωπότητος σήμερα δεν είναι πολύ μεγάλος ούτε πολύ διεσπαρμένος για τον Θεό ώστε να μη τον περιλάβη στην προειπωμένη καταστροφή του παγκοσμίου συστήματος πραγμάτων. Στις ημέρες του Νώε τα ύδατα του κατακλυσμού εκάλυψαν ολόκληρη την υδρόγειο σφαίρα.
9. Ποιο πράγμα μπορεί να κάμη ο Θεός σήμερα σαν εκείνο που έκαμε στον καιρό του Νώε;
9 Ολόκληρη η γήινη σφαίρα ήταν τότε ακριβώς όπως ήταν στην αρχή της πρώτης δημιουργικής «ημέρας» όταν ο Δημιουργός είπε: «Γενηθήτω φως.» Η επιφάνεια όλης της γης είχε καλυφθή με ύδατα. (Γεν. 1:1-3) Μόνο που, ενόσω τα ύδατα του κατακλυσμού επικρατούσαν σε όλη τη γη, υπήρχε η πελώρια κιβωτός που είχε ναυπηγήσει ο Νώε και η οικογένειά του πλέοντας ασφαλώς στην επιφάνεια των υδάτων εκείνων. Εκτός από την οικογένεια του Νώε που ήταν στην κιβωτό, όλοι οι άνθρωποι που ήσαν στη γη πέθαναν. Όλοι είχαν καταποντισθή, ακριβώς όπως είχαν πνιγή στην Ερυθρά θάλασσα ο Φαραώ και τα άρματά του και οι ιππείς του που κατεδίωκαν τους Εβραίους που είχαν φύγει από την Αίγυπτο με τον Μωυσή επί κεφαλής. Ό,τι είχε κάμει ο Παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά στον καιρό του Κατακλυσμού, μπορεί να το κάμη και σήμερα: να καταστρέψη ένα παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων που είναι «γεμάτο από βία.»—Γέν. 6:11 έως 7:23.
Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
10. Γιατί η καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων δεν θ’ αφήση κενό στη γη, και γιατί, επομένως, πρέπει να λατρεύωμε τον Ιεχωβά;
10 Το τέλος της ανοχής της ανομίας και η καταστροφή του παρόντος παλαιού συστήματος πραγμάτων από τον Θεό σε μια πρωτοφανή θλίψι του κόσμου, δεν θ’ αφήση κανένα κενό στη γη μας. Αυτός έχει κάτι ιδεώδες με το οποίο θ’ αντικαταστήση τα προηγούμενα πράγματα. Είναι ένα νέο σύστημα πραγμάτων, στο οποίο η ανομία δεν θα επιτρέπεται. Ο Δημιουργός αυτού του δικαίου νέου συστήματος θα είναι και ο Θεός του. Αυτό αποτελεί έναν σοβαρό λόγο γιατί πρέπει να προτιμήσωμε να λατρεύωμε τον Ιεχωβά τον Δημιουργό ως Θεό.
11. Γιατί ο Σατανάς δεν θα είναι θεός εκείνου του νέου συστήματος πραγμάτων, και τι θα πάθουν οι λάτρεις του;
11 Ο Θεός του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων, Σατανάς ο Διάβολος, θα έχη τότε παρέλθει, καθώς και όλοι οι άλλοι ψευδείς θεοί τους οποίους ελάτρευαν έως τώρα υλισταί και άπιστοι άνθρωποι. Αυτός ο «δράκων,» ο όφις ο αρχαίος, ο οποίος είναι Διάβολος και Σατανάς, δεν θ’ αποδειχθή όμοιος με τον Παντοκράτορα Θεό. Θα του αφαιρεθή η εξουσία του ως θεού και θα ριχθή σε μια άβυσσο μαζί με όλους τους δαιμονικούς του αγγέλους. (Αποκάλ. 20:1-3) Εκείνοι που προτιμούν να λατρεύουν αυτόν ως θεόν των θα απολεσθούν μαζί με αυτό το σύστημα πραγμάτων, που κυβερνάται από τον Διάβολο, στη μεγαλύτερη από όλες τις θλίψεις του κόσμου που τώρα πλησιάζει.
12. Σε αντίθεσι με ό,τι έδωσε ο Σατανάς στην ανθρωπότητα, τι είδους παγκόσμια κυβέρνησι θα δώση ο Ιεχωβά, και σε τίνος τα χέρια;
12 Ο Σατανάς ή Διάβολος, ο «θεός του κόσμου τούτου,» έδωκε στους ανθρώπους μια παγκόσμια πολιτική κυβέρνησι που συμβολίσθηκε στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής ως «θηρίον» που έχει επτά κεφαλές και δέκα κέρατα. Κάτω από Σατανική επιρροή αυτό το θηρίο ανέβηκε από τη «θάλασσα» της ανθρωπότητος που είναι αποξενωμένη από τον Θεό. (Αποκάλ. 13:1-8) Σε αντίθεσι μ’ αυτό, ο Ιεχωβά, ως Θεός του δικαίου νέου συστήματος πραγμάτων, θα δώση στην ανθρωπότητα μια παγκόσμια κυβέρνησι ανώτερη από την κυβέρνησι των καταθλιπτικών, ιδιοτελών και ατελών ανδρών και γυναικών. Αυτή θα είναι μια ουράνια κυβέρνησις στα χέρια του Διδασκάλου που εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10· Λουκ. 11:2) Ο Διδάσκαλος αυτής της προσευχής ήταν ο Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι ο Υιός του Θεού, τον οποίον ο Ιεχωβά έστειλε στη γη πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια για να γίνη ένας κατά σάρκα απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ κι έτσι να είναι μόνιμος κληρονόμος της αιώνιας βασιλείας που επρόκειτο να παραμείνη στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Με αυτόν τον τρόπο έγινε ο υποσχεμένος Μεσσίας.—Ιωάν. 1:40-49.
13. Με ποιον πειρασμό επλησίασε ο Σατανάς τον κεχρισμένο Ιησού για να τον παρασύρη στην ψευδή λατρεία και στην πολιτική του κόσμου τούτου;
13 Γιατί ο Ιησούς Χριστός, ως κεχρισμένος κληρονόμος αυτής της Μεσσιανικής βασιλείας, δεν μπορούσε να εμπλακή στην ακάθαρτη πολιτική αυτού του κόσμου; Διότι δεν απέβλεπε στον ‘θεόν αυτού του κόσμου’ για μια βασιλεία ή παγκόσμια αυτοκρατορία. Αφού εχρίσθη με το πνεύμα του Θεού για να είναι ο διωρισμένος Βασιλεύς της Μεσσιανικής κυβερνήσεως, τον επλησίασε ο «θεός του κόσμου τούτου» για να τον παρασύρη στην ψευδή λατρεία και στην πολιτική αυτού του καταδικασμένου κόσμου. Ο Πειραστής, εγείροντας με αυθάδεια το επίμαχο ζήτημα της λατρείας, έδειξε στον Ιησού «Πάντα τα βασίλεια της οικουμένης εν μια στιγμή χρόνου» και είπε: «Εις σε θέλω δώσει άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών, διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω δίδω αυτήν. Συ λοιπόν εάν προσκυνήσης ενώπιόν μου, σού θέλουσιν είσθαι πάντα.» Ποιον τώρα θα προτιμούσε ο Ιησούς να προσκυνήσει;
14, 15. Για ποια κυβέρνησι είχε χρισθή ο Ιησούς ως Εκλεγείς Βασιλεύς και γιατί δεν θα προσκυνούσε τον Σατανά για όλα τα βασίλεια του κόσμου ως αντάλλαγμα;
14 Ο Ιησούς δεν έκαμε όπως το επτακέφαλο και δεκακέρατο θηρίο που ανέβη από τη θάλασσα, δηλαδή να δεχθή πολιτική δύναμι και υλικό θρόνο και μεγάλη εξουσία από τον κόκκινο δράκοντα, τον Σατανά ή Διάβολο. (Αποκάλ. 13:1, 2) Αυτός είχε ήδη χρισθή για να είναι άρχων της Μεσσιανικής βασιλείας διότι προσκυνούσε τον Ιεχωβά ως Θεόν. Όπως είχε λεχθή προφητικά στον Ιησού Χριστό: «Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας αδικίαν· δια τούτο έχρισέ σε, ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου.» (Εβρ. 1:9· Ψαλμ. 45:7) Ποτέ δεν θα προσκυνούσε ο Ιησούς τον ‘θεό του κόσμου τούτου,’ ακόμη και για ‘όλα τα βασίλεια της οικουμένης’ ως αντάλλαγμα. Γεννημένος ως άνθρωπος κάτω από τη διαθήκη του νόμου, που είχε συναφθή με μεσίτη τον Μωυσή στο Όρος Σινά, ο Ιησούς αμέσως παρέθεσε από τα λόγια του Μωυσέως που είναι στο βιβλίο του Δευτερονομίου και είπε στον Σατανά ή Διάβολο:
15 «Είναι γεγραμμένον, Θέλεις προσκυνήσει Ιεχωβά τον Θεόν σου και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.»—Λουκ. 4:5-8· Δευτ. 6:13· 10:20, ΜΝΚ.
16. Ποιο άγγελμα ανέλαβε ο Ιησούς, αντί να εκστρατεύση για μια πολιτική κυβέρνησι της γης, και γιατί;
16 Ο Ιησούς Χριστός παρέμεινε ακλόνητα υπέρ του Θεού του δικαίου νέου συστήματος πραγμάτων. Αυτό εσήμαινε για τον Ιησού να προσκολληθή πιστά στη Μεσσιανική βασιλεία που προήρχετο από το χέρι αυτού του Θεού, του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Γι’ αυτό ο Ιησούς δεν εξεστράτευσε για κανένα πολιτικό βασίλειο της οικουμένης, αλλά ανέλαβε το άγγελμα που είχε διακηρύξει ο πρόδρομός του, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής σε όλο τον Ισραήλ: «Μετανοείτε, διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:17) Ο Ιησούς, για να γίνη ο ουράνιος Μεσσίας, έπρεπε να καταθέση τη ζωή του με πλήρη αφοσίωσι σ’ αυτή τη βασιλεία των ουρανών, τη βασιλεία του Θεού.
17. Πώς ο Ιησούς έδωσε μαρτυρία στον Πόντιο Πιλάτο για τη βασιλεία του Θεού;
17 Ο Ιησούς, όταν ρωτήθηκε από τον Πόντιο Πιλάτο, τον Ρωμαίο διοικητή της Επαρχίας της Ιουδαίας, αν ήταν βασιλεύς, πράγμα που αποτελούσε απειλή για την αυτοκρατορία των Καισάρων, απήντησε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» (Ιωάν. 18:36) Έτσι ο Ιησούς έδωσε μαρτυρία στον Πιλάτο για τη βασιλεία του Θεού.
ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΕΚΛΕΞΕΤΕ!
18. Ποιο ρόλο έπαιξε ο Ιησούς στην ανθρώπινη ιστορία και πώς απέδειξε ότι επίστευε στον Θεό και τον ελάτρευε;
18 Ο Ιησούς Χριστός είναι ένα ιστορικό πρόσωπο. Δεν μπορεί να παραμερισθή από τους απίστους Ιουδαίους και τους Εθνικούς σαν μια θρυλική μορφή ή μύθος. Υπάρχουν περισσότερες αποδείξεις ότι υπήρξε εδώ στη γη πριν από δεκαεννέα αιώνες απ’ όσες υπάρχουν για οποιονδήποτε άλλον που αναφέρεται στις σελίδες της ιστορίας. Η έλευσίς του εσήμανε ένα σημείον στροφής στην ανθρώπινη ιστορία, όχι μόνο στο ζήτημα της θρησκείας αλλά και στο ζήτημα της παγκοσμίου κυβερνήσεως του ανθρωπίνου γένους, της βασιλείας του Θεού. Ήλθε στην επίγεια σκηνή στον ωρισμένο καιρό του Θεού, στον καιρό που είχε ορισθή από πριν στην Αγία Γραφή. Για τον Ιησού Χριστό δεν υπήρχε αμφισβήτησις για το αν ο Θεός υπήρχε. Ο Ιησούς Χριστός ήλθε από τον Θεό. Τον είχε δει. Είχε μιλήσει μαζί του, είχε συνεργασθή με αυτόν. Δεν εψεύδετο όταν εφιστούσε την προσοχή των ανθρώπων σ’ αυτά τα πράγματα της προανθρώπινης ζωής του στον ουρανό. Μολονότι εδώ στη γη ως άνθρωπος με ανθρώπινη όρασι μόνον, δεν μπορούσε να δη τον Ιεχωβά Θεό, εν τούτοις εξακολουθούσε να τον πιστεύη και να τον λατρεύη. Τα έργα του Ιησού στη γη, που βεβαιώνονται από πολλούς ειλικρινείς μάρτυρες, απέδειξαν ότι ο Ιησούς επίστευε στον Θεό και ότι ο Θεός ήταν μαζί του.—Πράξ. 10:38.
19. Σχετικά με την πίστι ότι ο Θεός υπάρχει, τίνος το παράδειγμα θα ακολουθήσωμε;
19 Ο Ιησούς εγνώριζε τον Ιεχωβά Θεό τον Πατέρα του καλύτερα από όσο τον εγνώριζαν οι αόρατοι πνευματικοί δαίμονες. Ωστόσο οι δαίμονες επίστευαν ότι υπάρχει Θεός. Οι άπιστοι άνθρωποι μπορεί να μειδιάσουν ειρωνικά γι’ αυτό, αλλά ο επίγειος ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού που ελέγετο Ιάκωβος είπε σ’ εκείνους που ωμολογούσαν ότι ήσαν μαθηταί του Χριστού: «Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι εις· καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι.» (Ιακ. 2:19) Σύμφωνα μ’ αυτό, οι υπεράνθρωποι δαίμονες κάνουν καλύτερα από τη μεγάλη πλειονότητα των ανδρών και των γυναικών που δεν πιστεύουν διόλου στον Ιεχωβά Θεό. Σχετικά μ’ αυτό, τίνος το παράδειγμα θα είμεθα ασφαλείς ν’ ακολουθήσωμε; Το παράδειγμα των απίστων ανδρών και γυναικών; Το παράδειγμα των δαιμόνων που πιστεύουν και ωστόσο τίποτα δεν κάνουν από το να φρίττουν; Ή το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, του οποίου η προσωπική ζωή στη γη βεβαιώνεται από είκοσι επτά βιβλία των θεοπνεύστων Ελληνικών Χριστιανικών Γραφών;
20. Ποιος φέρθηκε καλύτερα—εκείνοι που δεν είχαν πίστι στον Θεό και ανάλογα έργα, ή ο Ιησούς που επίστευε και απέδειξε την πίστι του; Πώς ανταμείφθηκε;
20 Ο Ιησούς Χριστός επίστευε· αλλά, εκτός απ’ αυτό, έκανε και πράγματα για ν’ αποδείξη την πίστι του. Μήπως φέρθηκε χειρότερα από τους απίστους ανθρώπους ή από τους δαίμονες; Τίνος η πιστή ζωή και τα έργα έκαμαν περισσότερο καλό στην ανθρωπότητα, έστω και ως τώρα ακόμη στην ανθρώπινη ιστορία, για να μη πούμε για το μέλλον; Τα πραγματικά γεγονότα απαντούν σ’ αυτά τα ερωτήματα για να δείξουν ότι ο Ιησούς Χριστός φέρθηκε καλύτερα και έκαμε το μεγαλύτερο καλό. Είναι εκεί που βρίσκεται σήμερα εξαιτίας μιας ζωής πίστεως και έργων εδώ στη γη μέχρι ενός μαρτυρικού θανάτου για την πιστή υποστήριξι της βασιλείας του Θεού. Σήμερα κατέχει την ανωτάτη θέσι σε όλο τον ουρανό και τη γη με μόνη εξαίρεσι τον ουράνιο Πατέρα του, τον Ιεχωβά Θεό. (Φιλιππ. 2:5-11· 1 Πέτρ. 3:21, 22) Δεν θα ήταν σ’ αυτή την πολύ εξυψωμένη θέσι σήμερα αν δεν υπήρχε Θεός και αν ο Ιεχωβά δεν ήταν αυτός ο Θεός, ο Θεός που μπορεί ν’ αναστήση ένα νεκρό σε ουράνια ζωή.—Εφεσ. 1:19-22.
21. Τίνος παράδειγμα, λοιπόν, πρέπει να ακολουθήσουν εκείνοι που επιθυμούν αιώνια ζωή;
21 Χωρίς να υπάρχη έδαφος επιτυχούς αντιλογίας, η ζωή της πίστεως και των έργων είχαν το καλύτερο αποτέλεσμα γι’ αυτόν, ως το σημείο να ξεπεράση κάθε τι που όλα τα άλλα πλάσματα στο σύμπαν θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι θ’ απολαύσουν. Αυτός έδωσε το παράδειγμα που πρέπει ν’ ακολουθήσουν όλοι οι συνετοί άνθρωποι που επιθυμούν να λάβουν αιώνια ζωή με πλήρη ευτυχία. Η μίμησις του παραδείγματος του είναι πρακτική, δεν είναι απλώς κάτι το ιδεαλιστικό. Έκαμε Θεό του τον Ιεχωβά και τον ελάτρευε, ακόμη και όταν αντιμετώπισε πειρασμό από τον Σατανά τον άρχοντα των δαιμονίων.
22. Ποιος, λοιπόν, είναι ο Ιεχωβά και ποιοι δύο πολύ σπουδαίοι λόγοι υπάρχουν για να τον λατρεύωμε;
22 Απαντώντας στο ερώτημα, «‘Ποιος είναι ο Ιεχωβά,’ για να τον λατρεύουν όλοι;» μπορούμε πραγματικά ν’ απαντήσωμε: Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και αυτό το γεγονός καθ’ εαυτό αποτελεί έναν πολύ σπουδαίο λόγο για τον οποίο όλοι πρέπει να λατρεύωμε τον Ιεχωβά ως Θεό. Όλοι όσοι επιθυμούν αιώνια ζωή στο δίκαιο νέο σύστημα του Θεού πρέπει ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, που είναι ο Πρώτιστος σε όλη τη δημιουργία του Θεού. Επίσης, το ίδιο το γεγονός ότι ο Ιεχωβά έθεσε τη Μεσσιανική βασιλεία του στα χέρια του Ιησού Χριστού, καθιστά επείγον να λατρεύουν όλοι τον Ιεχωβά Θεό.
23. Γιατί εκείνοι που αρνούνται την ύπαρξι του Θεού δεν μπορούν να διαφύγουν την ευθύνη των απέναντί του, και πώς ενεργούν αυτοί οι άπιστοι;
23 Άνδρες και γυναίκες σήμερα νομίζουν ότι μπορούν να διαφύγουν την ευθύνη που έχουν στον Ιεχωβά με το να μη πιστεύουν και ν’ αρνούνται ότι αυτός υπάρχει και είναι Θεός. Αλλά το ν’ αποφύγουν την ευθύνη που έχουν απέναντι Εκείνου τον οποίον δεν μπορούν να ιδούν αποτελεί καθαρή φαντασία από μέρους των. Ο Βασιλεύς Δαβίδ, προπάτωρ του Ιησού Χριστού, είπε στον Ψαλμό 14:1 και 2 (ΜΝΚ): «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, Δεν υπάρχει ο Ιεχωβά. Διεφθάρησαν· έγειναν βδελυροί εις τα έργα· δεν υπάρχει πράττων αγαθόν. Ο Ιεχωβά διέκυψεν εξ ουρανού επί τους υιούς των ανθρώπων, δια να ίδη εάν ήναι τις έχων σύνεσιν, εκζητών τον Ιεχωβά.» Ο Βασιλεύς Δαβίδ, και στην εποχή του ακόμη, παρετήρησε ότι εκείνοι που ηρνούντο την ύπαρξι του Ιεχωβά ενεργούσαν καταστρεπτικά. Ο Ιεχωβά Θεός στον ουρανό τους παρατηρεί. Γελά μ’ αυτούς, γνωρίζοντας καλά ότι αυτοί κρατούνται αιχμάλωτοι μέσα στο βασίλειο των νόμων του και δεν μπορούν να διαφύγουν από τη λειτουργία αυτών των νόμων. Η από μέρους των άγνοια και άρνησις αυτών των νόμων, θα έχη σαν αποτέλεσμα το να υποστούν μόνο βλάβη.
24. Γιατί το σπουδαιότερο ζήτημα σήμερα δεν είναι μόνον η θρησκεία, και πώς ο τρόπος ενεργείας του Φαραώ με τον Μωυσή αντανακλά την ενέργεια των πολιτικών σήμερα;
24 Το σπουδαιότερο ζήτημα ενώπιον όλου του σύμπαντος σήμερα δεν είναι μόνο η θρησκεία. Είναι και η κυβέρνησις. Καλά θα κάνωμε να μη ξεχνούμε ότι ο πρώτος πολιτικός της ημέρας ήταν εκείνος που εξετόξευσε κατά πρόσωπον του προφήτου Μωυσέως τη φράσι: «Τις είναι ο Ιεχωβά εις την φωνήν του οποίου θέλω υπακούσει;» (Έξοδ. 5:2) Ο Φαραώ της Αιγύπτου, θέτοντας ένα τέτοιο ερώτημα, προκαλούσε όχι μόνο τον Θεό της αγνής λατρείας, αλλά και ένα Κυβερνήτη, τον Υπέρτατο Άρχοντα του σύμπαντος. Επίσης, ο Ιεχωβά επρόκειτο τότε να ιδρύση τη βασιλεία του στο έθνος Ισραήλ. Το ίδιο συμβαίνει και με τους σημερινούς πολιτικούς άρχοντες και τους πατριωτικούς υποστηρικτάς των. Δεν πρόκειται απλώς για το θρησκευτικό ζήτημα που αμφισβητούν την ύπαρξι του Ιεχωβά και την ικανότητά του ως Θεού. Πρόκειται επίσης και για το ζήτημα της κυβερνήσεως. Σήμερα έρχονται αντιμέτωποι με τη θεία κυριαρχία όπως εκπροσωπείται από τη Μεσσιανική κυβέρνησι, τη βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι μια πραγματική κυβέρνησις που είναι ανώτερη και ισχυρότερη από τη δική τους.
25. (α) Από ποιους και από πότε κηρύττεται αυτή η Μεσσιανική βασιλεία στα έθνη; (β) Ύστερα απ’ αυτή την προειδοποίησι στα έθνη, τι θα διαταχθή να κάμη αυτή η κυβέρνησις;
25 Ιδιαίτερα από τότε που τελείωσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1918, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά διακήρυτταν αυτή την κυβέρνησι, αυτή την ουράνια βασιλεία του Θεού στα χέρια του Χριστού. Έτσι στα περασμένα αυτά 56 χρόνια αυτή η Μεσσιανική βασιλεία εκηρύττετο μονάχα. (Ματθ. 24:14· Μάρκ. 13:10) Σε λίγο, όμως, θα παύση να κηρύττεται σε όλα τα πολιτικά έθνη για μαρτυρία. Διότι η Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά, ύστερα απ’ αυτή την προειδοποίησι που έγινε στα έθνη, θα διαταχθή ν’ αναλάβη δράσι. Αυτή η δράσις θ’ αποδείξη ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός της αληθινής προφητείας, ο εμπνευστής των προφητειών της Αγίας Γραφής που είναι αληθινές και αλάνθαστες. Η Μεσσιανική βασιλεία θα δώση αυτή την απόδειξι εκπληρώνοντας αυτές τις προφητείες. Τότε οι προκλητικοί αυτοί πολιτικοί θα γνωρίσουν ποιος είναι ο Ιεχωβά και τι συμβαίνει σ’ εκείνους οι οποίοι δεν τον θεωρούν άξιον της λατρείας των. Η δράσις της βασιλείας δεν θα τους μεταστρέψη στη λατρεία του Ιεχωβά, αλλά θα τους καταστρέψη.—Δαν. 2:44.
26. (α) Εκτός από την καταστροφή των ορατών λειτουργών αυτού του πονηρού κόσμου, τι θα κάμη η Βασιλεία τον ‘θεόν του κόσμου τούτου’; (β) Που θα εισέλθουν οι σημερινοί επίγειοι υπήκοοι της Βασιλείας, και πώς;
26 Αυτή η Μεσσιανική βασιλεία θα κάμη περισσότερα από το να καταστρέψη τους ορατούς λειτουργούς αυτού του πονηρού κόσμου, θα ρίψη στην άβυσσο τον αόρατο και πραγματικό άρχοντα που είναι πίσω από το παρόν σύστημα πραγμάτων, δηλαδή, τον ‘θεόν του κόσμου τούτου,’ τον Σατανά ή Διάβολο, μαζί με τους δαίμονες του. (Αποκάλ. 20:1-3) Η Μεσσιανική βασιλεία θα διαφυλάξη ασφαλώς από την πρωτοφανή ‘μεγάλη θλίψι,’ που επίκειται στην ανθρωπότητα, τα τελευταία απομένοντα μέλη των 144.000 συγκληρονόμων του Χριστού, καθώς και τον ‘πολύ όχλο’ των σημερινών επιγείων υπηκόων αυτής της ουράνιας βασιλείας. (2 Πέτρ. 3:11-15· Αποκάλ. 7:9-17) Αυτοί που θα επιζήσουν στη γη από τη ‘μεγάλη θλίψι’ θα εισέλθουν στο υποσχεμένο νέο σύστημα πραγμάτων στο οποίο ο Ιεχωβά θα είναι ο Θεός και Υπέρτατος Άρχων του σύμπαντος.
27. Σύμφωνα με την Αποκάλυψι 21:3-5, ποια διαφορά θα έχη το νέο σύστημα με τον Θεό του για τους κατοίκους της γης;
27 Θα έχη αυτό καμμιά διαφορά για όλους τους επιγείους κατοίκους ενός συστήματος που έχει τον Ιεχωβά ως Θεόν; Δεν μπορεί να δοθή καλύτερη απάντησις σ’ αυτό το ερώτημα από εκείνην που είναι γραμμένη κάτω από έμπνευσι στην Αποκάλυψι 21:3-5: «Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθαν. Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου· Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ· Γράψον, διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί.»
28. Τι απάντησι θα δώσωμε στο ερώτημα, «‘Ποιος είναι ο Ιεχωβά,’ για να τον λατρεύουν όλοι;»
28 Ώστε, «‘Ποιος είναι ο Ιεχωβά,’ για να τον λατρεύουν όλοι;» Άκουσε, Φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου! Άκουσε, συ ο σημερινός υλιστής! Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός όστις είναι «από του αιώνος έως του αιώνος» και είναι άξιος κάθε λατρείας. (Ψαλμ. 90:2) Αυτός είναι ο Υπέρτατος Άρχων όλου του σύμπαντος. Αυτός είναι ο Πλάστης μας και η Πηγή της Μεσσιανικής βασιλείας, μέσω της οποίας θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης, ζώντες και νεκροί.—Γεν. 12:3· 22:18.
29. Αν πραγματικά το πιστεύωμε αυτό, σε ποια προτροπή του Ψαλμωδού θ’ ανταποκριθούμε;
29 Το πιστεύομε εμείς αυτό; Ημείς που απαντούμε Ναι, δείχνομε την πίστι μας με κατάλληλα έργα; Αν συμβαίνη αυτό, τότε θ’ ανταποκριθούμε θερμά στην προτροπή του θεοπνεύστου ψαλμωδού: «Δεύτε, ας προσκυνήσωμεν και ας προσπέσωμεν· ας γονατίσωμεν ενώπιον Ιεχωβά, του Ποιητού ημών. Διότι αυτός είναι ο Θεός ημών· και ημείς λαός της βοσκής αυτού και πρόβατα της χειρός αυτού.»—Ψαλμ. 95:6, 7, ΜΝΚ.