Επίγειες Ευκαιρίες Διανοίγονται με την Ανάστασι

 1. Πότε θα λάβη χώραν η ανάστασις των επιγείων νεκρών, και γιατί θα χρειασθή προετοιμασία γι’ αυτήν;

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ των επιγείων νεκρών από τη θάλασσα και από τον Άδη ή Σιεόλ θ’ αρχίση μετά τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος», και μετά το δέσιμο και τον περιορισμό του Σατανά ή Διαβόλου και των δαιμόνων του στην άβυσσο επί χίλια έτη. Την εποχή εκείνη ο «προηγούμενος ουρανός και η προηγουμένη γη» θα έχουν φύγει και αντικατασταθή από «ουρανόν νέον και γην νέαν.» (Αποκάλ. 20:1-3, 11-15, [ΜΝΚ]· 21:1) Ασφαλώς θα χρειασθή προετοιμασία για την επάνοδο αυτών των νεκρών, εφόσον αυτό θα σημαίνη μια σταθερή αύξησι του πληθυσμού της γης, όπως στην περίπτωσι της προμηθείας φαγητού στην αναστημένη θυγατέρα του Ιαείρου.—Λουκ. 8:55.

 2. (α) Ύστερ’ από κατάλληλη προετοιμασία, ποιους θα δώσουν η θάλασσα και ο Άδης ή Σιεόλ; (β) Ποιοι θα περιλαμβάνωνται στους ‘δικαίους’;

² Όταν θα έχουν γίνει οι κατάλληλες προετοιμασίες, ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός θα κάμη ώστε η θάλασσα και ο Άδης ή Σιεόλ ν’ αρχίσουν να δίδουν τους νεκρούς των. Αυτό θα περιλαμβάνη καλούς και κακούς, όπως είπε ο απόστολος Παύλος στον Ρωμαίο Ηγεμόνα Φήλικα στο δικαστήριο. (Πράξ. 24:15) Θα γίνη η ‘ανάστασις των δικαίων’, και αναμφιβόλως σ’ αυτούς τους δικαίους θα δοθή ιδιαίτερη προσοχή, ειδικά σ’ εκείνους που ανήκουν στο προ-Χριστιανικό ‘νέφος μαρτύρων’ από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή μέχρι του δικαίου Άβελ. Αυτό θα περιλαμβάνη, επίσης, όλα τα σύγχρονα «άλλα πρόβατα», τα οποία πέθαναν εν δικαιοσύνη πριν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. (Λουκ. 14:14· Εβρ. 11:4-40· 12:1· Ιωάν. 10:16) Αυτή η ανάστασις δεν θα περιορισθή, όπως μερικοί ορθόδοξοι Ιουδαίοι πιστεύουν, στην Αγία Γη τους, τη γη της Παλαιστίνης. Δεν θα είναι μόνο αυτή η «γη των ζώντων», αλλά όλη η γη θα γίνη γη των ζώντων κάτω από την Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Στον ωρισμένο καιρό θα γίνη, επίσης, η ανάστασις των αδίκων, τους οποίους θα δώσουν ο Άδης και η θάλασσα, και από τους οποίους πολλούς αναφέρει η Βίβλος.

 3. Γιατί όχι μόνο οι άδικοι αλλά και οι δίκαιοι θα ωφεληθούν με το ν’ αναστηθούν επί της γης;

³ Όχι μόνο οι άδικοι αλλά και οι δίκαιοι, επίσης, θα ωφεληθούν με το να κάμουν την ανάστασι μια ευκαιρία για ζωή επί της γης κάτω από την παντοδύναμη, τελεία, ουράνια βασιλεία του αγαπητού Υιού του Θεού, Ιησού Χριστού, του Λυτρωτού των. Όπως τα εδάφια Ησαΐας 26:9, 19 μας βεβαιώνουν: «Όταν αι κρίσεις σου ήναι εν τη γη, οι κάτοικοι του κόσμου θέλουσι μάθει δικαιοσύνην. Οι νεκροί σου θέλουσι ζήσει, μετά του νεκρού σώματος μου θέλουσιν αναστηθή· εξεγέρθητε και ψάλλετε, σεις οι κατοικούντες εν τω χώματι· διότι η δρόσος σου είναι ως η δρόσος των χόρτων, και η γη θέλει εκρίψει τους νεκρούς.» Ούτε και οι αναστημένοι «δίκαιοι» θα γίνουν τέλειοι στιγμιαίως· εις δε το εδάφιο Εβραίους 11:39, 40 κακώς δίδουν αυτή την ερμηνεία.

 4. Γιατί να μην αφεθούν οι άνθρωποι σε άγνοια, εφόσον οι «άδικοι» πρόκειται ν’ αναστηθούν όπως ακριβώς και οι δίκαιοι;

⁴ Επειδή θα γίνη ανάστασις των αδίκων καθώς και των δικαίων (Πράξ. 24:15), μερικοί πιθανόν να ερωτήσουν, Τι χρειάζεται όλο αυτό το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού; Γιατί να μην αφεθούν οι άνθρωποι σε άγνοια, ανενόχλητοι από το άγγελμα της Βασιλείας, εφόσον πρόκειται ν’ αναστηθούν με μια ευκαιρία σωτηρίας οπωσδήποτε; Σε απάντησι οφείλομε να πούμε, Το κήρυγμα της Βασιλείας πρέπει να φερθή σε πέρας για εκπλήρωσι της Βιβλικής προφητείας. (Ιωήλ 2:28-32· Πράξ. 2:16-21· Ματθ. 24:14· Μάρκ. 13:10) Η προφητεία του Θεού πρέπει ν’ αποδειχθή αληθινή.

 5. Λόγω τίνος κινδύνου πρέπει να δοθή προειδοποίησις από τον «φρουρόν» του Θεού;

⁵ Επί πλέον, η προειδοποίησις για την προσεχή εκτέλεσι της εκδικήσεως του Θεού εναντίον των συμβολικών ‘εριφίων’ πρέπει να δοθή προτού η Βαβυλών η Μεγάλη καταστραφή και πριν από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος», τον Αρμαγεδδώνα, οπότε όλοι εκείνοι που δεν θα συμμορφωθούν με την προειδοποίησι θα εξαλειφθούν αιωνίως στον ‘δεύτερο θάνατο’. Όπως είπε ο Ιεχωβά Θεός στον φρουρό του, τον προφήτη Ιεζεκιήλ: «Ζω εγώ, λέγει Ιεχωβά ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού, και να ζη· επιστρέψατε, επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών· δια τι να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ;» (Ιεζ. 33:11, ΜΝΚ) Ώστε υπάρχει κίνδυνος εκτελέσεως, ακόμη κι εκείνων που βρίσκονται σε άγνοια.

 6. (α) Υπάρχει σωτηρία, ή έστω ανάστασις, λόγω αγνοίας; (β) Από την εποχή της διακονίας του Ιησού στη γη, θέλησε ο Θεός να παραμείνη το ανθρώπινο γένος παντού σε άγνοια;

⁶ Συνεπώς, είναι Γραφικώς εσφαλμένο να νομίζη κανείς ότι υπάρχει σωτηρία μέσω αγνοίας. Θα υπάρξη πράγματι ανάστασις πολλών ανθρώπων που βρίσκονται σε άγνοια, της μεγάλης πλειονότητος των νεκρών ανθρώπων· αλλά δεν είναι η άγνοιά τους που τους καθιστά αξίους αναστάσεως και αιωνίου ζωής. Μεγάλη άγνοια υπήρχε σε όλη τη γη επί δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια πριν από την επίγειο διακονία του Ιησού Χριστού στα έτη 29-33 μ.Χ., ο δε Θεός παρέβλεψε αυτή την άγνοια λαών και εθνών που δεν ήσαν από την εκλεκτή φυλή του Θεού. Προς απόδειξιν αυτού ο απόστολος Παύλος είπε στους Αθηναίους που είχαν άγνοια: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι· διότι προσδιώρισεν ημέραν, εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη δια ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.» (Πράξ. 17:30, 31) Ο ανήρ τον οποίον διώρισε ήταν ο Ιησούς Χριστός, τον οποίον ο Θεός ανέστησε το 33 μ.Χ.

 7. Θα έχουν άγνοια οι «δίκαιοι» και, αν ναι, μέχρι ποίου σημείου;

⁷ Η άγνοια των αναστημένων νεκρών, δικαίων και αδίκων, θα είναι σχετική άγνοια. Ακόμη και οι δίκαιοι του «τοσούτου νέφους μαρτύρων» των τεσσάρων χιλιάδων ετών πριν από την ανάστασι του Χριστού θα έχουν άγνοια από μερικές απόψεις. Θα έχουν άγνοια πολλών πραγμάτων που έχουν σχέσι με την επεξεργασία του σκοπού του Θεού και την προμήθειά του για σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού, τον οποίον ο Θεός ανέστησε και διώρισε Κριτή ζώντων και νεκρών. Επίσης, θα έχουν να μάθουν ακόμη πολλά, τουλάχιστον όσα περιέχονται στα είκοσι επτά βιβλία των Ελληνικών Χριστιανικών Γραφών, από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον ως την Αποκάλυψι. Θα πρέπει, επίσης, να δοκιμασθούν σχετικά μ’ αυτή τη γνώσι.

 8. Τι θα έχη να μάθη μετά την ανάστασί του ο εσταυρωμένος ληστής, στον οποίον ο Ιησούς υπεσχέθη τον Παράδεισο;

⁸ Ακόμη και ο ληστής, ο οποίος εσταυρώθη παραπλεύρως του Ιησού, και ο οποίος πρώτα άρχισε να κατακρίνη τον Ιησού, αλλά κατόπιν έδειξε συμπάθεια προς τον Ιησού, θα έχη πολλά να μάθη. Τουλάχιστον εκεί επί του ξύλου έμαθε για την ερχομένη βασιλεία του Ιησού και παρεκάλεσε τον Ιησού να τον θυμηθή, όταν θα ήρχετο στη βασιλεία του. Αλλά ο ληστής δεν εγνώριζε ότι η βασιλεία αυτή θα ήταν ουράνια. Σ’ εκπλήρωσι των λόγων του Ιησού προς αυτόν: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω», ο ληστής εκείνος θ’ αναστηθή σε ζωή επί της γης υπό την βασιλεία του Χριστού, οπότε η γη θα έχη γίνει Παράδεισος. (Λουκ. 23:43, ΜΝΚ) Εν τούτοις, ο αναστημένος ληστής θα έχη να μάθη πολλά σχετικά με την οδό της σωτηρίας, και θα οφειλή να βαδίζη με νοημοσύνη προς αυτή την κατεύθυνσι.

 9. Με ποιο μέσον θα υπάρξη σωτηρία, καθώς υποδεικνύεται από τον Ιησού εις Ιωάννην 17:3;

⁹ Επομένως η σωτηρία δεν θα έλθη με την άγνοια, αλλά μέσω γνώσεως. Αυτός είναι ένας από τους λόγους, για τους οποίους πρέπει να υπάρξη ανάστασις των νεκρών, για να μάθουν. Η γνώσις της αληθείας είναι ένα από τα ζωτικά πράγματα που απαιτούνται για σωτηρία, ενώ η άγνοια φέρνει θάνατο. Σε προσευχή προς τον ουράνιο Πατέρα του, ο Ιησούς Χριστός είπε παρουσία και των πιστών αποστόλων του: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.

10. (α) Θα σημαίνη μήπως η ανάστασις των επιγείων ανθρώπων και την τελική τους σωτηρία; (β) Σε όλες τις περιπτώσεις, με ποιο μέσον έρχεται η σωτηρία τους, και τι απαιτείται σχετικά με αυτό;

¹⁰ Η ανάστασις ανθρώπων, δικαίων και αδίκων, δεν θα σημαίνη και την τελική τους σωτηρία. Απλώς θ’ ανοίξη γι’ αυτούς ευκαιρία για αιώνια σωτηρία. Η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους στην Παραδεισιακή γη δεν πρόκειται σε καμμιά περίπτωσι να έλθη μέσω αγνοίας. Θα έλθη μέσω της θυσίας του αντιλύτρου του Ιησού Χριστού σε όλες τις περιπτώσεις, σχετικά δε με αυτή την θυσία του αντιλύτρου πρέπει να υπάρχη ακριβής γνώσις. Αυτή η γνώσις πρέπει να δοθή στο πλήρες μέτρον σε όλους τους αναστημένους νεκρούς, και αυτό θα γίνη από τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού εις χείρας του Ιησού Χριστού και των 144.000 συμβασιλέων και ιερέων στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του.

11. Για να γίνη η σωτηρία αιωνία, τι θα χρειασθή εκ μέρους των σωζόμενων;

¹¹ Έπειτα, για να γίνη η σωτηρία αιωνία, πρέπει να υπάρξη αποδοχή αυτής της θυσίας του αντιλύτρου. (1 Τιμ. 2:3-6) Αυτό πρέπει ν’ ακολουθηθή από πλήρη, πιστή, σταθερή υπακοή για πάντα στον κεχρισμένο Βασιλέα του Θεού Ιησού Χριστό και στην αιώνια παγκόσμιο κυριαρχία του Θεού, μέχρι τέλους και στη διάρκεια όλης της τελικής δοκιμασίας. (Αποκάλ. 20:7-10) Όλοι όσοι στασιάσουν εναντίον αυτών των απαιτήσεων θα καταστραφούν.—Αποκάλ. 20:15.

ΕΝΑ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

12. (α) Ποιο έργο του Θεού ευρίσκετο εν προόδω στη διάρκεια των τελευταίων δέκα εννέα αιώνων; (β) Πώς η εκπλήρωσις τούτου θα καταλήξη στην ευλογία του ανθρωπίνου γένους γενικά;

¹² Έτσι, κάτω από τη βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστό επί χίλια έτη, θα υπάρξη για πρώτη φορά μεταστροφή του κόσμου. Ως αυτή τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού, ο Ιεχωβά Θεός ποτέ δεν επεχείρησε μια παγκόσμιο μεταστροφή, ούτε ακόμη χρησιμοποιώντας τον «Χριστιανικό κόσμο» για να προσπαθήση να το κάμη αυτό. Απεναντίας, στη διάρκεια αυτών των περασμένων δέκα εννέα αιώνων της Κοινής μας Χρονολογίας ο Θεός ελάμβανε από όλα τα έθνη ένα λαό για το όνομά του Ιεχωβά. Αυτοί που ελήφθησαν έτσι θα αριθμούν τελικά 144.000 συγκληρονόμους του Ιησού Χριστού και θα είναι όλοι ‘μακάριοι και άγιοι’ με το να έχουν «μέρος εις την πρώτην ανάστασιν.» (Πράξ. 15:14· Αποκάλ. 20:4-6) Εφόσον αυτοί οι 144.000 πρόκειται να είναι ιερείς του Θεού και του Χριστού και να βασιλεύσουν με τον Χριστό στον ουρανό επί χίλια έτη, το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος—ζώντες και νεκροί—πρόκειται να ευλογηθή μέσω αυτών. Ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος θα είναι ο Αρχιερεύς του Θεού.—Εβρ. 3:1.

13, 14. (α) Ποιοι είναι οι ‘καταχθόνιοι’ για τους οποίους μιλούν τα εδάφια Φιλιππησίους 2:8-11; (β) Πώς θα μπορέσουν να κλίνουν το γόνυ και φανερά ν’ αναγνωρίσουν τον Χριστό ως Κύριο;

¹³ Μόνο διότι περιλαμβάνεται ανάστασις νεκρών, δικαίων και αδίκων, είναι δυνατόν να εκπληρωθούν οι λόγοι του αποστόλου Παύλου, εις Φιλιππησίους 2:8-11, σχετικά με τον Ιησού Χριστό: «Και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα· δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων· και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός.»

¹⁴ Με την έκφρασι του Παύλου «καταχθονίων» εννοούνται οι νεκροί που βρίσκονται στον Σιεόλ ή Άδη αναμένοντας την ανάστασι. Είτε το είχαν γνωρίσει πριν από την ανάστασι είτε όχι, θα πρέπει από τότε κι έπειτα να γνωρίσουν ότι ο «Ιησούς Χριστός είναι Κύριος». Αν θέλουν αιώνια ζωή στο δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού, θα πρέπει τότε να συμπεριφερθούν ή να ενεργήσουν απέναντι του Ιησού Χριστού ως Κυρίου, και οι γλώσσες των θα οφείλουν ν’ αναγνωρίσουν αυτό το γεγονός φανερά. Επίσης, εν ονόματι του Ιησού Χριστού του Κυρίου θα οφείλουν να κλίνουν το γόνυ σε προσευχή και λατρεία προς τον Θεό τον ουράνιο Πατέρα.

15. (α) Ως αρχιερεύς του Θεού, τι έδωσε ο Ιησούς Χριστός, και τι ήλθε στον κόσμο να σώση; (β) Επομένως τίνων ανάστασις στη γη πρέπει να γίνη, και πώς;

¹⁵ Ο Ιησούς Χριστός, ως Αρχιερεύς του Θεού, «έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» (1 Τιμ. 2:5, 6) Ο σκοπός τούτου περιγράφεται ωραία από τον απόστολο Παύλο με τα εξής λόγια: «Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον δια να σώση τους αμαρτωλούς, των οποίων πρώτος είμαι εγώ.» (1 Τιμ. 1:15) Γι’ αυτό θα υπάρξη ανάστασις των αμαρτωλών, η οποία θα περιλαμβάνη τους αδίκους καθώς κι εκείνους που είναι σχετικώς δίκαιοι. Ο αρχιερεύς του Θεού Ιησούς Χριστός θα ήταν πολύ ελλιπής εν σχέσει προς το ιερατικό του έργο, αν δεν έκανε και κάτι προς όφελος των επιγείων νεκρών. Έτσι, γι’ αυτό τον σκοπό, πρέπει να υπάρξη ανάστασις των αμαρτωλών για τους οποίους πέθανε, ώστε να προμηθεύση ένα «αντίλυτρο». Για να εγείρη τους νεκρούς, θα χρησιμοποιήση τα «κλειδία του άδου και του θανάτου». (Αποκάλ. 1:17, 18) Έτσι ο Άδης ή Σιεόλ θα πρέπει να δώση τους νεκρούς που κρατεί. Και τότε θα καταστραφή για πάντα.

16. Ο Θεός ώρισε τον Ιησού Χριστό να είναι κριτής τίνων, και τι θα πρέπει να συμβή για να πραγματοποιηθή η κρίσις;

¹⁶ Ο Αρχιερεύς Ιησούς Χριστός είναι ο «ωρισμένος υπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών· εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι δια του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν.» (Πράξ. 10:42, 43· 17:31· 2 Τιμ. 4:1) Για να υπάρξη δικαία κρίσις των νεκρών όπως και των ομοίων με πρόβατα ανθρώπων που θα επιζήσουν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, οι νεκροί πρέπει ν’ αναστηθούν από τον Άδη ή Σιεόλ.

17. (α) Στην εκπλήρωσι των εδαφίων Αποκάλυψις 20:11-15, εκφέρεται η τελική κρίσις αμέσως μετά την ανάστασι των ανθρώπων επί της γης; (β) Ποια πλήρη ωφέλεια έχει υπ’ όψι του για τους αναστημένους ο Αρχιερεύς του Θεού;

¹⁷ Αυτή η ανάγκη αναστάσεως είναι το σημείο που ανέπτυξε ο Ιησούς εις Ιωάννην 5:28, 29. Εν τούτοις, στα εδάφια Αποκάλυψις 20:5, 11-15 ο Ιησούς Χριστός μάς έδωσε μια προφητική εικόνα της χιλιετούς ημέρας κρίσεως και των τελικών αποτελεσμάτων της για εκείνους από το ανθρώπινο γένος, που δεν λαμβάνουν μέρος στην ‘πρώτη ανάστασι’. Ο Αρχιερεύς και Κριτής Ιησούς Χριστός δεν εκφέρει τελική κρίσι για τους επιγείους νεκρούς αμέσως μετά την ανάστασί τους επί της γης ή αμέσως μόλις τους δώσουν η θάλασσα και ο Άδης ή Σιεόλ. Οι αναστημένοι καθώς και οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι, που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα, οφείλουν πρώτα να λάβουν τα οφέλη της βασιλείας του και του θυσιαστικού ιερατείου του επί χίλια χρόνια. Η πλήρης ωφέλεια, που έχει υπ’ όψι του ο Αρχιερεύς του Θεού Ιησούς Χριστός, είναι ο καθαρισμός και η ανύψωσις όλων των προθύμων και ευπειθών ανθρώπων σε ανθρώπινη τελειότητα και αναμαρτησία σε μια Παραδεισιακή γη.

18. Τι θα είναι σε θέσι να κάμη ο ουράνιος Αρχιερεύς για τους επί της γης, το οποίον οι Ιουδαίοι ιερείς και οι θυσίες των δεν μπορούσαν να κάμουν για τους λάτρεις;

¹⁸ Όπως είπε ο απόστολος Πέτρος στους λόγους που ανεφέρθηκαν πιο πάνω, «δια του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν». Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν επί της γης ως τέλειος άνθρωπος, εθεράπευσε χωλούς, τυφλούς και κωφούς, ιάτρευσε ασθενείς, ήγειρε δε ακόμη και νεκρούς. Στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του ως ο ουράνιος Αρχιερεύς, ο Ιησούς θα είναι σε θέσι να κάμη τα ίδια πράγματα. Θα αφαιρέση πράγματι την αμαρτία από την ανθρώπινη σάρκα και θα φέρη την ανθρώπινη τελειότητα, κάτι που όλοι οι Ιουδαίοι ιερείς και όλες οι θυσίες των ζώων δεν θα μπορούσαν να κάμουν ποτέ κάτω από τον νόμο του Μωυσέως, ή κατά την Ημέρα του Εξιλασμού κάθε χρόνο ή σε όλη τη διάρκεια των 1.545 ετών που η διαθήκη του Μωσαϊκού νόμου ήταν σε ισχύ μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του έθνους Ισραήλ.—Εβρ. 10:1-4.

19. Στο τέλος των χιλίων ετών, πώς θ’ αποδείξουν οι άνθρωποι αν η ανάστασίς των ήταν ‘ανάστασις ζωής ή ‘ανάστασις κρίσεως’;

¹⁹ Στο τέλος αυτής της χιλιετούς βασιλικής και ιερατικής βοηθείας έρχεται το λύσιμο του Σατανά και των δαιμόνων του από την άβυσσο, για να δοκιμασθούν όλοι αυτοί οι τελειοποιημένοι κάτοικοι του επιγείου Παραδείσου. Με τη διαγωγή των κάτω από αυτή την τελική, αποφασιστική δοκιμασία, θα γίνη ο καθορισμός των δύο αυτών τάξεων, (α) εκείνων που είναι άξιοι αιωνίας καταστροφής στον ‘δεύτερο θάνατο’, και (β) εκείνων που είναι άξιοι του εγγυημένου δώρου της αιωνίου ζωής στην Παραδεισιακή γη. Μ’ αυτόν τον τρόπο εκείνοι που θα βρίσκωνται κάτω από δοκιμασία, μόνοι των θ’ αποδείξουν αν η ζωή των ήταν ‘ανάστασίς ζωής’ ή ‘ανάστασις κρίσεως’ (κατακρίσεως).—Ιωάν. 5:28, 29.a

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

20. (α) Πώς είναι δυνατόν εμείς που ζούμε σήμερα να εξαρτώμεθα, επίσης, από το θαύμα της αναστάσεως; (β) Πώς, λοιπόν, θα έπρεπε να ζούμε κάθε ημέρα;

²⁰ Ο θείος σκοπός της αναστάσεως των νεκρών μέσω του Ιησού Χριστού θα πραγματοποιηθή πλήρως προς αιώνιον αίνον του Ιεχωβά. Τι θαύμα θείου ελέους είναι η ανάστασις των νεκρών! Πόσο θα έπρεπε όλοι μας να εκτιμήσωμε τη φιλάγαθη προμήθεια του Θεού για την ανάστασι των νεκρών! Κι εμείς, που είμεθα σήμερα ζώντες, αλλ’ οι οποίοι είμεθα τόσο κοντά στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος», πιθανόν να χρειασθή να εξαρτηθούμε, επίσης, από την εκπλήρωσι εκ μέρους του Θεού της αναστάσεως των νεκρών προς όφελός μας. Αν συνέβαινε να πεθάνωμε στη διάρκεια της σύντομης αυτής ενδιαμέσου περιόδου προτού ο Παντοδύναμος Θεός εκτελέση κρίσι και καταστρέψη όλους τους εχθρούς της βασιλείας Του, θα μας μένη ν’ αποκομίσωμε τα οφέλη της αναστάσεως. Άλλως, δεν θα υπάρξη για μας μέλλουσα ζωή μέσω της διακυβερνήσεως της βασιλείας του Θεού δια του Χριστού. Κάθε ημέρα, λοιπόν, πρέπει να ζούμε με τέτοιον τρόπο ώστε, αν ο εχθρός θάνατος μας καταλάβη με κάποιο από τα μέσα του, να μη κριθούμε από τον Θεό ως ανάξιοι αναστάσεως δια του Χριστού.

21, 22. (α) Πώς η εκτίμησις και η ελπίδα που είχε ο Παύλος για την ανάστασι τον εβοήθησαν; (β) Εις Φιλιππησίους 3:8-11, πώς έδειξε ο Παύλος την έκτασι της εκτιμήσεώς του για την ανάστασι;

²¹ Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος ήταν ένας που εκτιμούσε βαθιά την προμήθεια του Θεού για την ανάστασι των νεκρών. Ήταν μια ελπίδα που τον υπεστήριζε και τον ενίσχυσε ν’ αντιμετωπίση ακόμη κι ένα μαρτυρικό θάνατο. Ειδικά τον υποκινούσε να διατηρή μια καθαρή συνείδησι ενώπιον Θεού και ανθρώπων, όπως ο ίδιος το εξέφρασε με τα εξής λόγια: «Εις τούτο δε εγώ σπουδάζω, εις το να έχω άπταιστον συνείδησιν προς τον Θεόν και προς τους ανθρώπους δια παντός.» (Πράξ. 24:15, 16) Και εκφράζοντας την έκτασι της εκτιμήσεώς του για την ανάστασι, ιδιαιτέρως την ‘πρώτη ανάστασι’, υπεράνω όλων των άλλων πραγμάτων, ο Παύλος είπε, όταν έγραφε από τη φυλακή:

²² «Μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία δια το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου· δια τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα, δια να κερδήσω τον Χριστόν, και να ευρεθώ εν αυτώ, μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνην την εκ του νόμου, αλλά την δια πίστεως του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού δια της πίστεως· δια να γνωρίσω αυτόν, και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού, και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατον αυτού· ίσως καταντήσω εις την [ενωριτέραν, ΜΝΚ· ΜΙΡ] εξανάστασιν των νεκρών.»—Φιλιππησίους 3:8-11.

23. (α) Όσον αφορά την πίστι στην ανάστασι, ποιους θα κάμωμε καλά να μιμηθούμε; (β) Από ποιες απόψεις θέλομε η ελπίς της αναστάσεως να μας βοηθήση, και για ποιο πράγμα προσφέρομε ευχαριστίες στον Θεό;

²³ Θα κάμωμε καλά να μιμηθούμε τον απόστολο Παύλο. Αλλά πρωτίστως μιμούμεθα τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος, επίσης, εστήριζε την ελπίδα του στη δύναμι του Παντοδυνάμου Θεού να τον αναστήση από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα και ο οποίος τώρα ο ίδιος περιεβλήθη την εξουσία να εγείρη τους νεκρούς στη διάρκεια της βασιλείας του. Μιμούμενοι τόσο τον Ιησού Χριστό όσο και τον απόστολό του, μπορούμε με την ελπίδα της αναστάσεως να γίνωμε θαρραλέοι σαν αυτούς. Είθε η ελπίς της αναστάσεως να μας παρηγορή για κείνους που κοιμήθηκαν στον θάνατο και για τους οποίους επιφυλάσσεται αφύπνισις. Είθε η ελπίδα της αναστάσεως να μας κεντρίζη για να εξακολουθήσωμε να εκτελούμε το έργο Κυρίου του Θεού, ακόμη και εν όψει θανάτου τώρα πριν από τον Αρμαγεδδώνα, διότι γνωρίζομε ότι, λόγω της αναστάσεως των νεκρών, ο πιστός ‘κόπος μας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.’ Ευχαριστούμε τον Παντοδύναμο Θεό, ο οποίος μας δίδει τη νίκη κατά του θανάτου δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού!—1 Κορ. 15:57, 58.

[Υποσημειώσεις]