Αυξήστε τον Αίνο Σας για τον Ιεχωβά!

«Μέγας ο Ιεχωβά, και αξιύμνητος σφόδρα.—Ψαλμ. 145:3, ΜΝΚ.

 1. Τι συνέβη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που θεωρείται από πολλούς ανθρώπους ότι έγινε για εκπλήρωσι Βιβλικής προφητείας;

ΜΕ ΑΝΑΜΙΚΤΟ ενδιαφέρον πολλοί άνθρωποι παρηκολούθησαν πώς, από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλές χιλιάδες Ιουδαίων επέστρεψαν στη γη της Παλαιστίνης. Το γεγονός αυτό, μαζί με την οικοδόμησι της οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος της χώρας εκείνης, την αναγνώρισι της κυριαρχίας του Ισραήλ από όλες τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου, και την εισδοχή της Δημοκρατίας του Ισραήλ ως ενός μέλους της επιβλητικής οργανώσεως Ηνωμένων Εθνών, χαιρετίζεται από πολλούς ανθρώπους, τόσο Ιουδαίους όσο και μη Ιουδαίους, ως εκπλήρωσις Βιβλικής προφητείας. Ας εξετάσωμε, όμως, μερικές από τις ιερές προφητείες για να ιδούμε αν τα γεγονότα δικαιολογούν ένα τέτοιο συμπέρασμα.

 2. Μεταξύ άλλων πραγμάτων, τι προείπαν ο Σοφονίας και ο Ιερεμίας ότι θα συνέβαινε στους αιχμαλώτους του Ιούδα και του Ισραήλ;

² Πριν από 2.600 χρόνια και πλέον ο Θεός ενέπνευσε τον προφήτη του Σοφονία να γράψη: «Θέλω σώσει την χωλαίνουσαν, και συνάξει την εξωσμένην· και θέλω καταστήσει αυτούς έπαινον και δόξαν εν παντί τόπω της αισχύνης αυτών. Εν τω καιρώ εκείνω θέλω σας φέρει, και εν τω καιρώ εκείνω θέλω σας συνάξει· διότι θέλω σας κάμει ονομαστούς και επαινετούς μεταξύ πάντων των λαών της γης, . . . λέγει Ιεχωβά.» Μερικά χρόνια αργότερα αυτός ο ίδιος Ιεχωβά Θεός διεκήρυξε δια στόματος ενός άλλου πιστού δούλου, του Ιερεμία, τα εξής λόγια: «Θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσίαν του Ιούδα και την αιχμαλωσίαν του Ισραήλ, και θέλω οικοδομήσει αυτούς ως το πρότερον και θέλω καθαρίσει αυτούς από πάσης της ανομίας αυτών, με την οποίαν ημάρτησαν εις εμέ· και θέλω συγχωρήσει πάσας τας ανομίας αυτών, με τας οποίας ημάρτησαν εις εμέ, και με τας οποίας απεστάτησαν απ’ εμού. Και η πόλις αυτή [η Ιερουσαλήμ] θέλει είσθαι εις εμέ όνομα ευφροσύνης, αίνεσις και δόξα έμπροσθεν πάντων των εθνών της γης, τα οποία θέλουσιν ακούσει πάντα τα αγαθά τα οποία εγώ κάμνω εις αυτούς.»—Σοφον. 3:19, 20, ΜΝΚ· Ιερεμ 33:7-9.

 3. (α) Για να εκπληρωθούν αυτές οι θείες προφητείες από τον φυσικό Ισραήλ, τι έπρεπε να συμβαίνη; (β) Ποια, όμως, είναι τα πραγματικά γεγονότα;

³ Τώρα, ποια είναι η θέσις των φυσικών Ιουδαίων οι οποίοι επέστρεψαν στην Παλαιστίνη; Έχουν, μήπως, ανοικοδομηθή και αποκατασταθή στην προηγουμένη, κατάστασι πραγμάτων που απελάμβαναν οι πατέρες των στη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ και του Σολομώντος, όταν ήσαν χαρούμενα ενωμένοι κάτω από ένα Θεόδοτο σύνταγμα που διεχειρίζετο ένας διωρισμένος από τον Θεό βασιλεύς, ο οποίος εκάθητο επί του «θρόνου του Ιεχωβά»; (1 Χρον. 28:5· 29:23, ΜΝΚ) Αποκατεστάθησαν, μήπως, ως ένας λαός για το όνομα του Ιεχωβά και ως ένας λαός για τον έπαινο και τη δόξα του Ιεχωβά μεταξύ όλων των κατοίκων της γης, όπως θα έπρεπε να γίνη για να εκπληρωθούν αυτές οι προφητείες; Είναι τόσο καταφανές σε όλους τους πληροφορημένους ανθρώπους ότι η απάντησις σ’ αυτά τα ερωτήματα είναι «Όχι» ώστε δεν χρειάζονται αποδείξεις. Από πολιτική και κοινωνική άποψι δεν υπάρχει η ελαχίστη ομοιότης με μια θεοκρατία, δηλαδή, μια από τον Θεό διευθυνομένη κυβέρνησι, μεταξύ των Ιουδαίων της Παλαιστίνης σήμερα. Από θρησκευτική άποψι είναι διηρημένοι σε πολλά δόγματα, περιλαμβανομένων και των αυστηρώς ορθοδόξων, των φιλελευθέρων «ελευθεροφρόνων», και των καθαρώς αθεϊστών. Αντί να είναι ένα έθνος ανθρώπων, οι οποίοι αινούν τον Ιεχωβά μεταξύ όλων των κατοίκων της γης με το να δημοσιεύουν και να γνωστοποιούν τη φήμη και δόξα του, αρνούνται επιμελώς ακόμη και να προφέρουν ή ν’ αναφέρουν το διακεκριμένο όνομα του Ιεχωβά στους νόμους ή την φιλολογία των, ή στις συζητήσεις των· ούτε ακόμη και στις προσευχές των!

 4. (α) Σχετικά με αυτό, τι μπορεί να λεχθή για τον ειδωλολατρικό κόσμο, τους Κομμουνιστάς και τους Μουσουλμάνους; (β) Πώς ο «Χριστιανικός κόσμος» απέτυχε αθλίως ως ένας ‘λαός προς έπαινον και δόξαν’ του Ιεχωβά;

⁴ Σε ποιόν, λοιπόν, αναφέρονται οι ανωτέρω Βιβλικές προφητείες; Όχι στον ειδωλολατρικό κόσμο, του οποίου ο λαός λατρεύει εκατομμύρια θεούς δικής του κατασκευής, και ο οποίος, κατά το πλείστον, δεν έχει ούτε καν ακούσει ποτέ για το μεγάλο όνομα του αληθινού Θεού Ιεχωβά. Οι «άθεοι» Κομμουνισταί, οι οποίοι κυριαρχούν επάνω σ’ ένα μεγάλο τμήμα της επιφανείας της γης, πικρά μισούν και μάχονται κατά του ονόματος του Ιεχωβά και εναντιώνονται στον λόγο της αληθείας του, την Αγία Γραφή. Το ίδιο αληθεύει και για τα εκατομμύρια των Μουσουλμάνων σ’ όλη τη γη. Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τον «Χριστιανικό κόσμο» με τα 920.000.000 περίπου μέλη του; Αλλοίμονο! Ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι ένα δεσπόζον μέρος των Ηνωμένων Εθνών και έτσι είναι πάρα πολύ ένα μέρος του «παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων», του οποίου Σατανάς ο Διάβολος είναι θεός. Καθίσταται, λοιπόν, ένας «εχθρός του Θεού.» (Γαλ. 1:4, ΜΝΚ· 2 Κορ. 4:4· Ιάκ. 4:4· Εφεσ. 2:2) Επί πλέον, όπως ο Ιουδαϊσμός, ο «Χριστιανικός κόσμος» εσκεμμένως προσπαθεί ν’ αποκρύψη από τους ανθρώπους το άγιο όνομα του Ιεχωβά με το να μη το αναφέρη ποτέ από τους άμβωνάς του και με το να το αφαιρή από τις δημοφιλείς του εκδόσεις της Βίβλου. Ως αποτέλεσμα τούτου υπάρχουν εκατομμύρια ανθρώπων στον «Χριστιανικό κόσμο», οι οποίοι ποτέ δεν άκουσαν το άγιον όνομα Ιεχωβά.

 5. Ποιες συνθήκες εξεικονίζει καλά η αφήγησις του συμποσίου του Βαλτάσαρ;

⁵ Όλοι μαζί, ο «Χριστιανικός κόσμος», ο ειδωλολατρικός, ο Ιουδαϊσμός, οι Κομμουνισταί και οι Μουσουλμάνοι είναι ενωμένοι στην εναντίωσί τους κατά του Ιεχωβά και της βασιλείας του υπό τον Ιησού Χριστό. Από κοινού αυτή η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας είχε συγκεντρωθή σ’ ένα μεγάλο συμπόσιο όπως του Βαλτάσαρ στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και στην κατάστασι της μέθης των εβλασφήμησαν τον Ιεχωβά, τους μάρτυρας του οποίου κατεδίωξαν, και έξαλλα ήνεσαν τους από χρυσό, σίδηρο, ξύλο και λίθο ιδικούς των θεούς.a—Δαν. 5:4, 23

 6. Ποια είναι η μία και μόνη οργάνωσις ανθρώπων σήμερα, η οποία φέρει αίνο και δόξα στο άγιο όνομα του Ιεχωβά;

⁶ Είναι πολύ καλά γνωστό ότι υπάρχει μόνο μία οργάνωσις ανθρώπων σήμερα, η οποία έχει ακλονήτως εγκαθιδρυθή παρά τον διωγμό και ‘καταστάθη εις έπαινον’ για το όνομα του Ιεχωβά. Πριν από τριάντα και πλέον χρόνια τους εδόθη ένα όνομα, το οποίον εβασίζετο στον λόγο του Ιεχωβά, δηλαδή, «μάρτυρες του Ιεχωβά». (Ησ. 43:10) Αυτοί είναι, όχι Ιουδαίοι κατά σάρκα, αλλά, μάλλον, πνευματικοί Ιουδαίοι (που σημαίνει, ‘υμνηταί του Ιεχωβά’), πνευματικοί Ισραηλίτες αποτελούμενοι από πολλές εθνικότητες και οι οποίοι ελευθερώθηκαν από την αιχμαλωσία τους στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη.—Ρωμ. 2:28, 29· 9:6· Εφεσ. 2:11-18· Εβρ. 8:7-13.

 7. Με ποιες άλλες ονομασίες αναφέρονται στις Γραφές αυτοί οι υμνηταί του Ιεχωβά;

⁷ Αυτοί οι άνθρωποι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά και οι σύντροφοί των, είναι οι μόνοι επί της γης, οι οποίοι αινούν και ευλογούν το πιο σπουδαίο, το πιο θαυμαστό και το πιο άγιο όνομα σε όλο το σύμπαν, το όνομα του Ιεχωβά! Άλλα εδάφια αποκαλούν τη μοναδική αυτή τάξι ως ‘φοβουμένους τον Ιεχωβά,’ ‘εκζητούντας τον Ιεχωβά,’ ‘πραείς,’ ‘δικαίους,’ ‘πτωχούς και πένητας.’—Ψαλμ. 22:23, 26· 33:1· 74:21, ΜΝΚ· Ιερεμ. 20:13.

 8. Πώς γνωρίζομε από τις προφητείες και τα φυσικά γεγονότα ότι αυτοί οι πνευματικοί Ισραηλίται δεν θα συγκεντρωθούν μαζί σε μια μόνο χώρα όπως η Παλαιστίνη;

⁸ Όταν η προφητεία του Σοφονία λέγη ότι αυτός ο λαός θα συνήγετο ή θα συνηθροίζετο ομού, δεν εννοεί κατά ένα σωματικό τρόπο σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική τοποθεσία, διότι η προφητεία συνεχίζει και λέγει ότι θα εγίνοντο ‘ονομαστοί και επαινετοί μεταξύ πάντων των λαών της γης.’ Έτσι είναι κατανοητό γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι διασκορπισμένοι σ’ όλο τον κόσμο σε 194 διάφορες χώρες, μεταξύ ανθρώπων που ομιλούν 162 και πλέον γλώσσες. Ο Σίμων Πέτρος εφανέρωσε πώς «καταρχάς ο Θεός επεσκέφθη τα [μη Ιουδαϊκά] έθνη, ώστε να λάβη εξ αυτών λαόν δια το όνομα αυτού. Και με τούτο συμφωνούσιν οι λόγοι των προφητών, καθώς είναι γεγραμμένον, “Μετά ταύτα θέλω επιστρέψει και θέλω ανοικοδομήσει την σκηνήν του Δαβίδ την πεπτωκυίαν . . . δια να εκζητήσωσι τον Ιεχωβά οι λοιποί των ανθρώπων, και πάντα τα έθνη, επί τα οποία καλείται το όνομά μου, λέγει ο Ιεχωβά”.»—Πράξ. 15:14-17, ΜΝΚ.

ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΥΜΝΗΤΩΝ

 9. Ποιο μεγάλο προνόμιο έχουν οι κεχρισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά και οι σύντροφοί των, όπως τονίζεται στον Ψαλμό 113;

⁹ Ω, τι θαυμάσιο προνόμιο να έχουν το γνώρισμα αυτών των υμνητών και μαρτύρων του Ιεχωβά και να είναι συνταυτισμένοι μαζί τους! Σ’ αυτούς δίδεται η εντολή του Ψαλμού 113:1-3 (ΜΝΚ): «Αινείτε τον Ιεχωβά. Αινείτε, δούλοι του Ιεχωβά, αινείτε το όνομα του Ιεχωβά. Είη το όνομα του Ιεχωβά ευλογημένον, από του νυν και έως του αιώνος. Από ανατολών ηλίου έως δυσμών αυτού, ας αινείται το όνομα του Ιεχωβά.» Ως υπηρέται και δούλοι του Ιεχωβά οι μάρτυρες του είναι ευτυχείς να το πράττουν αυτό, διότι πράγματι ο Ιεχωβά είναι άξιος κάθε αίνου.—Ψαλμ. 135:1-3.

10. Δοξολογώντας τον Ιεχωβά, για ποια πράγματα έχουν να ομιλήσουν οι υμνηταί του;

¹⁰ Παράφρασις του Ψαλμού 145 (ΜΝΚ) λέγει: ‘Μέγας είναι ο Ιεχωβά, και αξιύμνητος σφόδρα· και η μεγαλωσύνη αυτού ανεξιχνίαστος. Γενεά εις γενεάν [δηλαδή, πάπποι και πατέρες, μάμμαι και μητέρες, μαζί με άτομα εφηβικής ηλικίας και μικρά παιδιά], ναι, γενεά εις γενεάν των μαρτύρων του θέλει επαινεί τα έργα του Ιεχωβά, και τα μεγαλεία του θέλουσι διηγείσθαι. Θέλουσι λαλεί περί της ενδόξου μεγαλοπρεπείας της μεγαλειότητός του, και περί των θαυμαστών έργων του. Θέλουσι λέγει την δύναμιν των φοβερών κατορθωμάτων του Ιεχωβά, και αυτοί θέλουσι διηγείσθαι την μεγαλωσύνην του. Θέλουσι διαδίδει την μνήμην του πλήθους της αγαθότητός του, και θέλουσιν αλαλάξει την δικαιοσύνην του.’

11. Τι είπε ο Ιησούς ότι θα προέκυπτε, όταν οι ακόλουθοί του θ’ άφηναν το φως των να λάμπη;

¹¹ Όταν ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Σεις είσθε το φως του κόσμου,» εξήγησε, επίσης, γιατί πρέπει ν’ αφήνουν το φως των να λάμπη, λέγοντας: «Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα, και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.» Αυτό σημαίνει ότι, όσο περισσότερο χρόνο δαπανούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά αφήνοντας το φως των να λάμπη στην από σπίτι σε σπίτι διακονία, τόσο περισσότερο θα ενθαρρυνθούν οι άνθρωποι να δοξάσουν και αινέσουν τον Πατέρα Ιεχωβά.—Ματθ. 5:14-16.

12. Για ποιους λόγους οι μάρτυρες του Ιεχωβά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι;

¹² Αλλά πηγαίνοντας αυτοί οι Μάρτυρες από σπίτι σε σπίτι με εγκαρτέρησι και πειστικότητα, δεν προσφέρουν μήπως και έντυπο ύλη στους ανθρώπους; Ναι. Αλλά η διάθεσις ενός περιοδικού ή ενός βιβλίου είναι απλώς ένα μέσον για κάποιο σκοπό κατά το ότι προμηθεύει στον διαγγελέα της βασιλείας του Θεού την ευκαιρία να επανέλθη στον ενδιαφερόμενο οικοδεσπότη. Και ποιος είναι ο αντικειμενικός των σκοπός με το να επανέρχωνται στα ενδιαφερόμενα άτομα; Ν’ αρχίσουν μια Γραφική μελέτη μαζί τους. Έτσι, ο τελικός σκοπός που έχουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και αφήνουν το φως της Γραφής να λάμπη, είναι να βοηθήσουν και ενθαρρύνουν ανθρώπους να μελετούν τη Γραφή τους, ώστε και αυτοί, με τη σειρά τους, να αινέσουν, επίσης, τον μέγιστο όλων των Θεών, Εκείνον του οποίου μόνου το άγιο όνομα είναι Ιεχωβά!

ΠΩΣ Ν’ ΑΥΞΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΑΙΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

13. Ποιες υποδείξεις γίνονται για τους ευαγγελιζομένους, οι οποίοι δεν μπορούν να ενασχοληθούν στη διακονία τα Σαββατοκύριακα;

¹³ Έχει παρατηρηθή ότι μερικοί διαγγελείς της βασιλείας του Θεού δεν είναι τακτικοί στη δράσι των, διότι τους είναι αδύνατο ή κάπως δύσκολο να ενασχοληθούν στη διακονία του αγρού τα Σαββατοκύριακα ή κάποια βράδια πριν από τη μελέτη βιβλίου της εκκλησίας. Αν αυτό συμβαίνη και σε σας, τότε ενασχοληθήτε στη διακονία κάποια ώρα στο διάστημα της εβδομάδος όταν είναι κατάλληλο για σας· και, αν είσθε τακτικός στη δράσι σας, τότε μπορείτε ν’ αυξήσετε τον ατομικό σας αίνο προς τον Ιεχωβά. Οι υπηρέται εκκλησιών, ειδικά οι οδηγοί μελέτης βιβλίου εκκλησίας, πρέπει να δώσουν ειδική προσοχή στην υποβοήθησι και ενθάρρυνσι όλων εκείνων, οι οποίοι αγαπούν τη βασιλεία του Θεού, να ενασχολούνται στην υπηρεσία του αγρού στις ώρες που είναι κατάλληλες για τους ευαγγελιζομένους.

14. Πώς μ’ ένα διπλό τρόπο μπορούν οι ώριμοι διάκονοι ν’ αυξήσουν τον αίνο τους προς τον Ιεχωβά;

¹⁴ Μερικές φορές ώριμοι διάκονοι βοηθούν νεωτέρους να κάμουν έναρξι στην από σπίτι σε σπίτι διακονία, αλλά έπειτα δεν φέρουν σε πέρας το εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα με το να μη βοηθούν αυτούς τους νέους να κάνουν επανεπισκέψεις και ν’ αρχίζουν δικές των Γραφικές μελέτες. Ιδού ένας έξοχος διπλός τρόπος για ν’ αυξήσουν άτομα τον αίνο τους στον Ιεχωβά: (1) με το να κάνουν οι ώριμοι περισσότερες επανεπισκέψεις σε ενδιαφερόμενα άτομα και να διευθύνουν περισσότερες Γραφικές μελέτες οι ίδιοι, και (2) με το να βοηθούν, επίσης, τους ολιγώτερο ωρίμους να ενασχολούνται σ’ αυτή την έξοχη μορφή διακονίας.

15. Ποια πολύ σπουδαία αιτία πρέπει να έχουν υπ’ όψι των οι ευαγγελιζόμενοι, όταν σκέπτωνται ν’ αναλάβουν υπηρεσία σκαπανέως;

¹⁵ Πολλά άτομα εσκέφθησαν σοβαρά ν’ αναλάβουν την ολοχρόνια διακονία, η οποία ονομάζεται υπηρεσία σκαπανέως, και σχετικά με αυτήν αναμφιβόλως εσκέφθησαν τα πολλά πρόσθετα προνόμια και τις ευλογίες, που μια τέτοια σταδιοδρομία θα σημαίνη γι’ αυτούς ατομικώς. Αν είσθε ένα από αυτά τα άτομα, έχετε ποτέ σκεφθή την πολύ πιο σπουδαία αιτία για έργο σκαπανέως; Το σκεφθήκατε ποτέ αυτό ως ένα μέσον αυξήσεως του αίνου σας προς τον Ιεχωβά; Αν αυτός είναι ο πιο σπουδαίος και πρωταρχικός σκοπός για να γίνετε ένας ολοχρόνιος διάκονος, αυτός και μόνο θα κάμη ν’ αξίζη κάθε δαπάνη που θα σας στοιχίση να κάμετε έναρξι και να παραμείνετε στην υπηρεσία σκαπανέως.

16. (α) Η καρποφορία του πνεύματος του Ιεχωβά τι καλά αποτελέσματα παράγει; (β) Σχετικά με αυτό, τι είπαν ο Ιησούς και ο Παύλος;

¹⁶ Η καρποφορία του πνεύματος του Ιεχωβά μάς λέγεται, ότι είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» (Γαλ. 5:22, 23) Αυτό το είδος της ωραίας και ευχάριστης καρποφορίας καταλήγει σε αγαθές σχέσεις μεταξύ ατόμων και σε μεγαλύτερη ειρήνη και ενότητα μέσα στη θεοκρατική οργάνωσι. Ο Ιησούς, όμως, ετόνισε ότι υπήρχε ένας άλλος πολύ σπουδαίος λόγος για να φέρωμε αυτό το είδος της Χριστιανικής καρποφορίας. Είπε: «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.» Και ο Παύλος, επίσης, είχε υπ’ όψι του τον αίνο και τη δόξα του μεγάλου Ιεχωβά, όταν έγραψε: «Τούτο προσεύχομαι, . . . να ήσθε . . . πλήρεις καρπών δικαιοσύνης, των δια του Ιησού Χριστού, εις δόξαν και έπαινον Θεού.»—Ιωάν. 15:8· Φιλιππησ. 1:9-11.

17. (α) Εκτός από τις προσωπικές ευλογίες που λαμβάνονται, τι άλλο προκύπτει από τη συμμετοχή στις συναθροίσεις του λαού του Κυρίου; (β) Είναι η απλή παρουσία σας στις συναθροίσεις αρκετή;

¹⁷ Χωρίς αμφιβολία είσθε ενήμεροι των πολλών ευλογιών που απεκομίσατε από την παρακολούθησι εκκλησιαστικών συναθροίσεων του λαού του Κυρίου. Αλλά εσκεφθήκατε τον αίνο που λαμβάνει ο Ιεχωβά με το να παρακολουθήτε σεις αυτές τις συναθροίσεις; Ο ψαλμωδός Δαβίδ εδήλωσε: «Εν μέσω συνάξεως θέλω σε επαινεί [Ιεχωβά].» «Από σου θέλει αρχίζει η αίνεσίς μου εν εκκλησία μεγάλη.» (Ψαλμ. 22:22, 25) Χίλια χρόνια και πλέον αφότου εγράφησαν αυτά τα λόγια, ο απόστολος Παύλος τα παρέθεσε εις Εβραίους 2:12 και τα εφήρμοσε στον Μεγαλύτερο Δαβίδ, τον Χριστό Ιησού. Έτσι, ως μαθηταί του Χριστού και ως πρέσβεις του, που τον αντιπροσωπεύετε, οφείλετε να έχετε την ίδια διανοητική στάσι όσον αφορά την παρακολούθησι των συναθροίσεων. Έχετε, επίσης, υπ’ όψιν, ότι εκείνο, το οποίο σας κάνει να συμμετέχετε στον αίνον του Ιεχωβά, δεν είναι τόσο η σωματική σας παρουσία στις συναθροίσεις όσο είναι η συμμετοχή σας στις συζητήσεις, τόσο διανοητικώς όσο και δια ζώσης φωνής.

18. Εξηγήστε πώς η συμμετοχή σας στις συναθροίσεις εκκλησίας μπορεί να φέρη μεγαλύτερο αίνο στον Ιεχωβά.

¹⁸ Στη μελέτη Σκοπιάς, στη συνάθροισι υπηρεσίας, στη σχολή θεοκρατικής διακονίας, στη μελέτη βιβλίου εκκλησίας, έχετε πολλές ευκαιρίες να βελτιώσετε το λεκτικό σας, τον τρόπο της ομιλίας σας, την παρουσίασι του αγγέλματος της Βασιλείας εκ μέρους σας, την αποτελεσματικότητά σας ως ενός διακόνου του Ιεχωβά, και τούτο, με τη σειρά του, φέρει μεγαλύτερον αίνο στον Ιεχωβά. Αυτή η εκπαίδευσις καθιστά, επίσης, πολλά άτομα ικανά να λάβουν μεγαλύτερες ευθύνες μέσα στην οργάνωση μερικά ως υπηρέται και επίσκοποι, μερικά ως υπηρέται περιοχής και περιφερείας και τμήματος· και, μολονότι τα πρόσθετα αυτά προνόμια υπηρεσίας φέρουν ατομικές ευλογίες, το γενικό αποτέλεσμα είναι αύξησις αίνου στον Ιεχωβά.

19. Τι απαιτείται από τους επισκόπους και υπηρέτας στην οργάνωσι, αν θέλουν ν’ αποτελούν αίνον στον Ιεχωβά;

¹⁹ Εκείνοι, στους οποίους δίδονται αυτές οι μεγαλύτερες ευθύνες υπηρεσίας, οφείλουν να ενθυμούνται τις εξής θείες αρχές: «Εις πάντα δε εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ’ αυτού,» και «όστις εξ υμών θέλει να γείνη πρώτος, θέλει είσθαι δούλος πάντων», προς δόξαν Θεού. (Λουκ. 12:48· Μάρκ. 10:44) Επομένως, για τον αίνον του Ιεχωβά, όλοι οι υπηρέται και επίσκοποι και όλοι οι ώριμοι μέσα στις εκκλησίες ας λάβουν την ηγεσία στο να δείξουν αγάπη και μακροθυμία και στο να είναι διακριτικοί, και με τρυφερότητα και συμπάθεια ας φροντίζουν για τις ανάγκες των άλλων συνευαγγελιζομένων. Όχι με το να διευθύνετε, ή να εξαναγκάζετε, ή να κατακυριεύετε το ποίμνιο του Θεού, αλλά με το να δίδετε το κατάλληλο παράδειγμα και να βοηθήτε τους αδελφούς και τις αδελφές σας με κάθε δυνατό τρόπο, θ’ αυξηθή ο αίνος του Ιεχωβά στον τομέα σας.—1 Πέτρ. 5:1-3.

20. Πώς η υποβοήθησις αλλήλων στην υπηρεσία του αγρού θ’ αυξήση τον αίνο του Ιεχωβά;

²⁰ Αυτό το ζήτημα, το να βοηθήτε αλλήλους, δεν περιορίζεται στις σχέσεις σας με τους αδελφούς σας μέσα στην Αίθουσα της Βασιλείας αλλά εκτείνεται, επίσης, και στην υποβοήθησι άλλων στην υπηρεσία αγρού. «Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή· και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός.» (Παροιμ. 11:25) Έτσι, κάθε φορά που σκέπτεσθε να κάμετε έργο από σπίτι σε σπίτι ή να κάμετε επανεπισκέψεις ή να οδηγήσετε οικιακές Γραφικές μελέτες, ρωτήστε τον εαυτό σας: «Ποιον μπορώ να προσκαλέσω να έλθη, μαζί μου;» Είσθε ένας σκαπανεύς, ο οποίος πηγαίνει μόνος απλώς διότι «Πρέπει να συμπληρώσω το χρόνο μου πριν από το τέλος του μηνός»; Σταθήτε και σκεφθήτε. Αν κάμετε μόνο δύο ώρες αντί τριών, επειδή βοηθήσατε τρεις αδυνάτους, σκεφθήτε πόσο περισσότερο αίνο για τον Ιεχωβά σημαίνει αυτό. Τέσσερες φορές δύο κάνουν οκτώ ώρες αντί των ατομικών σας τριών. Πιθανόν να σας επαινέσουν άνθρωποι περισσότερο αν κάμετε, περισσότερες ώρες εργαζόμενος μόνος, αλλά ο Ιεχωβά αινείται περισσότερο όταν περισσότεροι υμνηταί βρίσκωνται στον αγρό. Ο Παύλος συμβουλεύει: «Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων.»—Φιλιππησ. 2:4.

ΑΙΝΕΙΤΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

21. Πώς, σύμφωνα με τους Ψαλμούς, πρέπει να χρησιμοποιούμε τα όργανά μας λόγου;

²¹ Πολύ συχνά οι Γραφές αναφέρονται στα όργανα του λόγου (το στόμα, τα χείλη, τη γλώσσα) ως χρησιμοποιούμενα προς αίνον του Ιεχωβά. Παραδείγματος χάριν: «Και έβαλεν εν τω στόματί μου άσμα νέον, ύμνον εις Θεόν ημών.» «Ιεχωβά, άνοιξον τα χείλη μου· και το στόμα μου θέλει αναγγέλλει την αίνεσίν σου.» «Δια χειλέων αγαλλιάσεως θέλει υμνεί το στόμα μου.» «Ας εμπλησθή το στόμα μου από του ύμνου σου.» «Θέλω δοξολογεί σφόδρα τον Ιεχωβά δια του στόματός μου, και εν μέσω πολλών λαών θέλω υμνολογεί αυτόν.» «Τα χείλη μου θέλουσι προφέρει ύμνον.»—Ψαλμ. 40:3· 51:15, ΜΝΚ· 63:5· 71:8· 109:30, ΜΝΚ· 119:171.

22. (α) Πότε πρέπει να χρησιμοποιούμε τις ικανότητές μας λόγου προς αίνον του Ιεχωβά; (β) Πώς προειδοποιούν οι Γραφές εναντίον της κακής χρήσεως των δυνάμεών μας λόγου;

²² Πότε χρησιμοποιείτε τις δυνάμεις σας του λόγου για να αινήτε τον Ιεχωβά; Μόνο όταν ενασχολήσθε στη διακονία του αγρού; Μόνο όταν παρευρίσκεσθε στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις; Ο Ψαλμός 34:1 (ΜΝΚ) απαντά: «Θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά εν παντί καιρώ· η αίνεσις αυτού θέλει είσθαι διαπαντός εν τω στόματί μου.» Ο Παύλος, επίσης, ετόνισε αυτό το ζήτημα της συνεχούς αποδόσεως αίνου στον Ιεχωβά εις Εβραίους 13:15, όπου έγραψε: «Δι’ αυτού [του Χριστού] λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού». Είναι, επομένως, τελείως ασυμβίβαστο με τη Χριστιανική διαγωγή το να χρησιμοποιήτε το στόμα, τα χείλη και τη γλώσσα σας για να εκφέρετε ακάθαρτους ή αισχρούς λόγους. «Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας, αλλ’ όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας, δια να δώση χάριν εις τους ακούοντας.» Σ’ αυτή την ιδία επιστολή προς τους Εφεσίους ο απόστολος, επίσης, κατατάσσει τη μωρολογία μαζί με την πορνεία και την αισχρότητα, λέγοντας ότι κάθε άτομο που κάνει αυτά τα πράγματα «δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.» Επομένως, η αποστολική του εντολή είναι, «Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία, ή πλεονεξία, μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους· μηδέ αισχρότης και μωρολογία ή βωμολοχία, τα οποία είναι απρεπή.» (Εφεσ. 4:29· 5:3-5) Ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος ερωτά: «Μήπως η πηγή από της αυτής τρύπης αναβρύει το γλυκύ και το πικρόν;» Ώστε σε κάθε περίπτωσι οι δυνάμεις σας του λόγου ας αναβρύουν μόνον γλυκείς αίνους για τον Ιεχωβά.—Ιάκ. 3:11.

23. Πώς πρέπει να διάγωμε μέσα σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, και με ποια αποτελέσματα;

²³ Όχι μόνο οφείλετε να διατηρήσετε την πηγή του λόγου σας καθαρή και αγνή, αλλά πρέπει, επίσης, να προσέχετε τη διαγωγή σας γενικώς αν θέλετε ν’ αντανακλάτε τον αίνον του Ιεχωβά. Διότι, λέγει ο απόστολος Πέτρος, «να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών.» Γιατί αυτό; Ώστε, συνεχίζει ο Πέτρος, «εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, [να] δοξάσωσι τον Θεόν.» (1 Πέτρ. 2:12) Έτσι, στις σχέσεις σας με τους έξω, οφείλετε να είσθε υπομονητικοί και μακρόθυμοι. Οφείλετε να δείξετε καλωσύνη και αγάπη προς τον πλησίον. Οφείλετε να ασκήτε εγκράτεια. Οφείλετε να δείξετε την ασυμβίβαστη ακεραιότητά σας προς τον Ιεχωβά, όταν αντιμετωπίζετε τα καθημερινά ζητήματα. Και υπάρχουν τόσο πολλά ζητήματα, που παρουσιάζονται από αυτό το υλιστικό σύστημα πραγμάτων, που κατέχεται από την παραφροσύνη του φύλου, περιλαμβανομένων και ζωτικών ζητημάτων όπως οι μεταγγίσεις αίματος, η στρατιωτικοποιημένη υποδούλωσις και ο χαιρετισμός εικόνων του Κράτους, τα οποία πρέπει όλα ν’ αντιμετωπισθούν με την ίδια νοήμονα αποφασιστικότητα, που επέδειξαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος, οι οποίοι θαρραλέα διεκήρυξαν: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξ. 5:29.

24. Πώς μπορούν οι γονείς ν’ αυξήσουν τον αίνο του Ιεχωβά;

²⁴ Σεις αφιερωμένοι γονείς, τρέφετε πολλή αγάπη και στοργή για τα παιδιά σας, δεν είναι έτσι; Θέλετε να ζουν αιωνίως ως ενωμένοι λάτρεις του Ιεχωβά, δεν είναι έτσι; Ενεργήστε, λοιπόν, όπως συνιστά ο Ψαλμός 78:4 (ΜΝΚ): ‘Τους επαίνους του Ιεχωβά και την δύναμιν αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα οποία έκαμε μη κρύψετε από των τέκνων σας. Διηγείσθε αυτούς εις την επερχομένην γενεάν.’ Έτσι, με το να διδάσκετε και εκπαιδεύετε τα τέκνα σας σύμφωνα με τους νόμους και τις εντολές του Ιεχωβά, σεις γονείς θα επεκτείνετε και αυξάνετε τους αίνους του Ιεχωβά.

25. Μπορείτε σεις παιδιά, επίσης, ν’ αυξήσετε τον αίνο σας στον Ιεχωβά;

²⁵ Τώρα, σεις παιδιά και σεις που είσθε σ’ εφηβική ηλικία, μη νομίσετε ότι το ζήτημα αυτό του αίνου του Ιεχωβά είναι ένα προνόμιο περιωρισμένο «για τους ενήλικας μόνο». Και σεις, επίσης, με το να προσέχετε τη διαγωγή σας στο σπίτι, στην εκκλησία, στη γειτονιά και στο σχολείο, μπορείτε να μεγαλύνετε πολύ τη δόξα του στοργικού Δημιουργού σας. Ο Σατανάς και οι πράκτορές του εναντιώνονται πολύ σε σας τους νέους, που λατρεύετε και υπηρετείτε τον Ιεχωβά, και θα προσπαθήσουν να σας σταματήσουν, ακριβώς όπως οι θρησκευτικοί άρχοντες των ημερών του Ιησού προσεπάθησαν να εμποδίσουν τα παιδιά από το να αινέσουν τον Ιεχωβά. Επιπλήττοντας το Σατανικό εκείνο πλήθος ο Ιησούς τούς ερώτησε: «Ποτέ δεν ανεγνώσατε, “Ότι εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων ητοίμασας [Ιεχωβά] αίνεσιν”;» (Ματθ. 21:16) Έτσι και σήμερα, επίσης, ο Ιεχωβά είναι εκείνος, ο οποίος έκαμε πρόβλεψι κι επρομήθευσε σ’ εσάς νεαρά παιδιά το προνόμιο και την ικανότητα να τον αινήτε. Επομένως, αναλάβετε με σταθερότητα αυτά τα προνόμια και κάμετε καλή χρήσι αυτών!

26. Ώστε για ποια μεγάλη, ακαταμάχητη αιτία πρέπει αυτό το άσμα αίνου ν’ αυξάνη, όπως αναφέρεται στο εδάφιο 1 Χρονικών 16:31 και Ψαλμό 97;

²⁶ Ως λαός του Ιεχωβά σ’ όλο τον κόσμο, και άσχετα με την ηλικία ή το φύλο ή την εθνική καταγωγή ή την οικονομική σας κατάστασι, βεβαιωθήτε ότι σεις ατομικώς εφαρμόζετε αυτά τα πράγματα, και στις ημέρες που έχομε μπροστά μας είθε όλοι σεις ν’ αυξήσετε τον όγκο του άσματός σας αίνου προς τον Ιεχωβά. Βεβαίως όχι στη Δημοκρατία του Ισραήλ ή στον «Χριστιανικό κόσμο», αλλά σ’ εσάς ενωμένοι λάτρεις και μάρτυρες του Ιεχωβά απευθύνεται η πρόσκλησις: «Αινείτε τον Θεόν ημών, πάντες οι δούλοι αυτού, και οι φοβούμενοι αυτόν, και οι μικροί και οι μεγάλοι.» (Αποκάλ. 19:5) Πράγματι, έχετε για να ψάλλετε το μέγιστο άσμα που εγράφη ποτέ. Τι ωραίο θέμα που έχει! «Ας ευφραίνωνται οι ουρανοί, και ας αγάλλεται η γη· και ας λέγωσι μεταξύ των εθνών, ο Ιεχωβά ο ίδιος έγινε βασιλεύς.» (1 Χρον. 16:31, ΜΝΚ) Η δημοτικότης αυτού του άσματος θ’ αυξάνη μέχρις ότου, πολύ σύντομα, κάθε τι, που έχει πνοή, θα αινή τον Ιεχωβά επί χρόνον απεριόριστον, ακόμη και αιωνίως! Γι’ αυτό, συνεχίστε να ψάλλετε. Συνεχίστε ν’ αυξάνετε τον ατομικό και συλλογικό σας αίνο προς τον Μέγαν Δημιουργό σας, για τη δική σας αιώνια ευλογία και προς δόξαν, τιμή, διεκδίκησι και αιώνιο αίνο του Ιεχωβά!—Ψαλμ. 97:1· 145:2· 150:1-6.

[Υποσημειώσεις]