Ένα Έθνος που Ανθίσταται στον Θεό Δεν Μπορεί να Σταθή

 1. Τι έκαμε πολλά Έθνη να χάσουν χωρίς να υπάρχη ανάγκη την κυριαρχία τους κατά ένα καταστρεπτικό τρόπο;

ΚΑΝΕΝΑ έθνος δεν θέλει να χάση την εθνική του κυριαρχία. Κανένα έθνος δεν θέλει να καταλήξη σε παρακμή και ερείπια, και ακόμη λιγώτερο να πέση στα καταστρεπτικά χέρια ενός εχθρικού έθνους. Εν τούτοις, χωρίς να υπάρχη ανάγκη, έθνη ή κυβερνήσεις, λόγω παραλόγων ιδεολογιών, όπως το να κάμουν το Κράτος ή τον άρχοντα θεό, ή λόγω της επιρροής των θρησκευτικών ηγετών, ωδηγήθησαν σε εναντίωσι προς τον Θεό και την βασιλεία του υπό τον Χριστόν, και έχασαν την κυριαρχία τους. Απόδειξις η καταστροφή των κυβερνήσεων του Χίτλερ και του Μουσσολίνι. Τέτοιες κυβερνήσεις μπορεί να παραμείνουν ένα διάστημα, αλλά τελικά είναι καταδικασμένες σε καταστρεπτικό τέλος, διότι αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν ότι η παγκόσμιος κυριαρχία, σε τελευταία ανάλυσι, βρίσκεται στα χέρια του Παντοδυνάμου Θεού.—Δαν. 4:34, 35.

 2. (α) Πώς τα έθνη δείχνουν την αντίθεσί τους στον Θεό σήμερα; (β) Μήπως το κήρυγμα της Βασιλείας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά θέτει σε κίνδυνο την κυριαρχία των αρχόντων;

² Υπάρχουν έθνη επί της γης σήμερα, μερικά μάλιστα ονομαζόμενα Χριστιανικά έθνη, τα οποία ανθίστανται στον Ιεχωβά Θεό και αρνούνται να επιτρέψουν μέσα στα όριά τους το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού υπό τον Χριστόν ως τη μόνη κυβέρνησι, η οποία μπορεί να φέρη τη λύσι των προβλημάτων της γης. Φθάνουν ως το σημείο να συλλάβουν και να φυλακίσουν μάρτυρας του Ιεχωβά, οι οποίοι επισκέπτονται τα σπίτια των ανθρώπων με το βιβλικό άγγελμα. Αυτό το κήρυγμα δεν στρέφεται εναντίον των συμφερόντων των εθνών, διότι προωθεί την ειρήνη και την ηθική ισχύ. Ο Θεός θα εγκαταστήση την κυβέρνησί του σταθερά στη γη. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν διακηρύσσουν παρά μόνο αυτή την αλήθεια. Αν ο Δημιουργός έχη μια ουράνια κυβέρνησι για το ανθρώπινο γένος, που αυτός ο ίδιος θα εγκαταστήση, δεν θα ήταν προς το κάλλιστο συμφέρον των λαών τους ν’ αναγνωρίσουν οι άρχοντες αυτή την κυβέρνησι και να παραδώσουν την κυριαρχία τους, όταν θα ήρχετο ο καιρός για την υπερέχουσα αυτή διαχείρισι των υποθέσεων της γης;

 3. Γιατί είναι προς ωφέλειά μας να μελετήσωμε την ιστορία της αρχαίας Βαβυλώνος όπως εκτίθεται στη Βίβλο;

³ Γιατί τα έθνη παίρνουν μια μωρή πορεία αντιστάσεως στον Θεό και δίχως να υπάρχη ανάγκη συντομεύουν την ύπαρξί τους; (Ψαλμ. 2:1, 2) Πώς μπορεί αυτό ν’ αποφευχθή; Μια ανάλυσις των αιτίων, που επέφεραν την πτώσι της Βαβυλώνος, μιας ισχυρής παγκοσμίου δυνάμεως, η οποία εξήσκησε μια βραχύβιο παγκόσμιο κυριαρχία λιγώτερο των εκατό ετών, θα μας βοηθήση να ιδούμε γιατί συμβαίνει αυτό. Αυτή η σειρά άρθρων αποτελεί μια μελέτη της αρχαίας Βαβυλώνος για να δώση το πλήρες ιστορικό βάθος, που είναι αναγκαίο για την κατανόησι του συγχρόνου αντιτύπου της Βαβυλώνος, της Βαβυλώνος της Μεγάλης, που αναφέρεται στο Γραφικό Βιβλίο της Αποκαλύψεως, που θα εξετασθή αργότερα.

ΤΑ ΕΘΝΗ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΤΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ

 4. Ποια προειδοποίησι δίνει ο Ιεχωβά στα έθνη; στα άτομα;

⁴ Λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψι τις αιτίες της πτώσεως της Βαβυλώνος, τα έθνη μπορούν ν’ αποφύγουν να λάβουν την ίδια κακή πορεία, αν το επιθυμούν. Η Γραφή μάς λέγει ότι σήμερα, σ’ αυτόν τον καιρό της κρίσεως, οι άρχοντες πρέπει να σπεύσουν να ειρηνεύσουν με τον ενθρονισμένο βασιλέα του Ιεχωβά Θεού, τον Ιησού Χριστό, και όχι να μάχωνται εναντίον του και εναντίον του κηρύγματος των αγαθών νέων της Βασιλείας, αν θέλουν να ζήσουν. Και ακόμη, μολονότι τα έθνη πιθανόν ν’ αρνηθούν να προσέξουν, άτομα μέσα στα έθνη μπορούν ν’ αποχωρισθούν από μια τέτοια πορεία ενεργείας και να σωθούν.—Ψαλμ. 2:10-12· Αποκάλ. 18:4.

 5. (α) Πώς η Βαβυλών έκαμε μια έναρξι αντιστάσεως προς τον Θεό; (β) Με ποιόν τρόπο εμολύνθη ο «Χριστιανικός κόσμος»;

⁵ Όσον αφορά τη Βαβυλώνα, πρώτ’ απ’ όλα αυτή έκαμε έναρξι αντιστάσεως προς τον Θεό μέσω αυτού του ιδίου του ιδρυτού της, του Νεβρώδ, ο οποίος ήταν ένας στασιαστής εναντίον του Θεού. Ωδήγησε ανθρώπους σε κατακτητικούς πολέμους και έγινε αιτία να χυθή πολύ αίμα. (Γέν. 10:8-12) Μετά τον θάνατό του, ο Νεβρώδ ελατρεύθη ως θεός. Αυτή η ψευδής λατρεία ξαπλώθηκε σ’ όλη τη γη, και παρατηρούμε ότι θρησκείες όλων των ειδωλολατρικών εθνών ασκούν τη λατρεία του Νεβρώδ κάτω από διάφορα ονόματα. Ακόμη και ο «Χριστιανικός κόσμος» εμολύνθη με το να ενστερνισθή Βαβυλωνιακές διδασκαλίες, όπως είναι η Τριάδα, η λατρεία της Παρθένου Μητρός και η αθανασία της ανθρωπίνης ψυχής.a

 6. Ποιο όνομα εφήρμοσε ο Ιεχωβά στους κατοίκους της Βαβυλώνος και τι σημαίνει αυτό; (β) Τι λέγει το εδάφιο Ιερεμίας 51:2 ότι θα έκανε στη Βαβυλώνα λόγω της αντιστάσεώς της;

⁶ Η Βαβυλών ήταν γεμάτη από εικόνες ειδώλων, και ήταν πικρά εναντίον του Θεού. Αντιστοίχως ο Θεός ήταν εναντίον της. Απεκάλεσε το λαό της «κατοίκους της Λεμπ-καμάι,» που σημαίνει «κατοίκους της Καρδιάς των Εγειρομένων Εναντίον Μου,» ή, σύμφωνα με μια Ιουδαϊκή μετάφρασι του εδαφίου Ιερεμίας 51:1 (Λήσερ) «Εκείνοι οι οποίοι κατοικούν εν τω μέσω των εναντιουμένων μου.» Συνεπώς, ο Θεός υπεσχέθη να επιφέρη ένα καταστρεπτικό άνεμο εναντίον της. Απέστειλε τους θεριστάς και λιχνιστάς του, τις στρατιές του Κύρου, να ρίξη στον αέρα τους κατοίκους της Βαβυλώνος, να το πούμε έτσι, ώστε να τους πάρη ο άνεμος και να τους εκτινάξη μακριά ως άχυρον. (Ιερεμ. 51:2· παράβαλε με Ματθαίον 3:11, 12) Το πεντηκοστό πρώτο κεφάλαιο του Ιερεμία, στο οποίο πρωτίστως θ’ αναφερθούμε τώρα, περιγράφει τα αμαρτήματα της Βαβυλώνος και την κρίσι της.

 7. (α) Ποια σχέσι του Ιεχωβά με το λαό του, που αναφέρεται στο εδάφιο Ιερεμίας 51:5, παρέβλεψε η Βαβυλών; (β) Λόγω ελλείψεως οίκτου εκ μέρους της Βαβυλώνος, πώς διέταξε ο Ιεχωβά να της φερθούν, και γιατί είναι κάτι καλό να το μάθουν αυτό το έθνη στην εποχή μας;

⁷ Η Βαβυλών επίστευε ότι οι θεοί της ήσαν ισχυροί, ειδικά ο θεός της Μερωδάχ (ο οποίος αντεπροσώπευε τον Νεβρώδ), και ότι ο στρατός της ήταν αήττητος. Από το άλλο μέρος, εσκέφθη ότι ο Ισραήλ, το έθνος του Ιεχωβά, δεν διέθετε ένα πραγματικό Θεό για να τον προστατεύση, δεν είχε ένα σύζυγο, και ήταν σαν μια χήρα. Αλλά ο Θεός του Ισραήλ ήταν πάρα πολύ ζων και ικανός ν’ αποδείξη ότι εξακολουθούσε να είναι ο Σύζυγος και Προστάτης του λαού του. Μη έχοντας τούτο υπ’ όψιν, η Βαβυλών δεν έδειξε καθόλου οίκτον για τον λαό του Ιεχωβά, όταν κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και τον ναό της το 607 π.Χ. Επομένως, δεν επρόκειτο να επιδειχθή οίκτος σ’ αυτή, όταν ο Ιεχωβά θα έκανε ανταπόδοσι σ’ αυτή για την κατακοπή του λαού του σε τεμάχια. (Ιερεμ. 51:3-5· Ησ. 54:5-7) Θα ήταν ένα καλό πράγμα να μάθουν αυτό το γεγονός τα έθνη, τα οποία φέρονται προς τον λαό του Ιεχωβά επί της γης όπως ακριβώς τους αρέσει, σαν να μην είχε ο λαός αυτός Προστάτη και Αντιλήπτορα ψηλά στους ουρανούς.

 8. (α) Πόσο ισχυρή ήταν η Βαβυλών, και ποιο σφάλμα της την έκαμε ανίσχυρη; (β) Τι είχαν διαταχθή να κάμουν οι αιχμάλωτοι Ισραηλίται, και γιατί, όπως τονίζεται στο εδάφιο Ιερεμίας 51:6, 7;

⁸ Μερικοί άρχοντες σήμερα μπορούν να γίνουν τόσο ισχυροί ώστε να κάμουν τον κόσμο να κλονίζεται. Θα έπρεπε να ενθυμούνται ότι η Βαβυλών ήταν ένα ισχυρό έθνος, τόσο ισχυρό ώστε να κάμη όλα τα άλλα έθνη να μεθύσουν, να παραφρονήσουν όταν εδοκίμαζαν την καταστρεπτική της δύναμι. Εκράτησε ακόμη και τον λαό του Θεού σ’ αιχμαλωσία. Ενόμιζε ότι θα παρέμενε για πάντα. Αλλά ήταν γεμάτη από τις πλάνες της ψευδούς θρησκείας. Αυτή η πλάνη την έκαμε ανίσχυρη και τελικά άψυχη. Στο μεταξύ οι αιχμάλωτοι Ισραηλίται διετάσσοντο ν’ αποσπασθούν από τις πλάνες της, να μην αναμιχθούν με την ψευδή θρησκεία της και τον άπληστο υλισμό της, για να μη συμμετάσχουν, συνεπώς, στην ενοχή της και να μη γίνουν άψυχοι μαζί της όταν αυτή θα καθίστατο άψυχη την ημέρα της συμφοράς της. Έπρεπε να ήσαν έτοιμοι, όταν θα έπεφτε η Βαβυλών να φύγουν γρήγορα, για να επιστρέψουν και ν’ αποκαταστήσουν την αληθινή λατρεία στην Ιερουσαλήμ ή Σιών.—Ιερεμ. 51:6, 7.

Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΘΕΟΣ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΔΙΚΙΕΣ

 9. (α) Πώς συνέβη ώστε η ειδωλολατρική Βαβυλών να κρατήση σ’ αιχμαλωσία τον λαό του Ιεχωβά; (β) Μήπως η Βαβυλών έκαμε αυτό που έκαμε στην Ιερουσαλήμ από επιθυμία της να εξυπηρετήση τον σκοπό του Ιεχωβά, ή γιατί;

⁹ Πιθανόν να διερωτηθή κανείς γιατί η ειδωλολατρική Βαβυλών έφθασε στο σημείο να κρατήση το λαό του Ιεχωβά σ’ αιχμαλωσία. Αυτό συνέβη λόγω της αμαρτίας στην οποία το βασίλειο του Ιούδα είχε περιπέσει. Ο Ιούδας είχε προειδοποιηθή επανειλημμένως. Η πτώσις του γειτονικού δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ στην Ασσυρία το 740 π.Χ. θα έπρεπε να τους είχε επαναφέρει στις αισθήσεις τους, αλλά ο Ιούδας εστασίασε εναντίον της κυριαρχίας του Θεού και έγινε εξαιρετικά διεφθαρμένος, ως το σημείο που έπρεπε ο Ιεχωβά να τιμωρήση το έθνος. Η Βαβυλών διεδέχθη την Ασσυρία ως Τρίτη Παγκόσμιος Δύναμις. Ο Θεός το επέτρεψε αυτό. Εν τούτοις, θα επροστάτευε τον λαό του από το να καταβροχθισθή από αυτήν, αλλά λόγω των αμαρτημάτων του Ιούδα εχρησιμοποίησε τη Βαβυλώνα ως ένα κατάλληλο όργανο τιμωρίας. Από την άποψι της Βαβυλώνος, όμως, αυτή έκαμε όσα έκαμε λόγω επιδιώξεως των ιδιοτελών της σχεδίων για πλήρη κοσμοκρατορία και διέπραξε ασέβεια, πονηρία, σκληρότητα και απληστία και υπερηφανεύθη κυρίως εναντίον του Ιεχωβά, με το να αινή τον θεό της Μερωδάχ και με το να δείξη εκδικητική εχθρότητα εναντίον του λαού του Ιεχωβά. Με τη σειρά της, και αυτή, θα έπινε το ποτήριον του οίνου της οργής του Ιεχωβά.

10. (α) Πώς ο Ιεχωβά ειρωνεύθηκε τη Βαβυλώνα εκ των προτέρων, στο εδάφιο Ιερεμίας 51:8, 9; (β) Πώς, καθώς αναφέρεται στο εδάφιο Ιερεμίας 51:10, ο Ιεχωβά επετέλεσε πράξεις δικαιοσύνης για να τις διηγήται ο λαός του;

¹⁰ Σ’ αυτό το πεντηκοστό πρώτο κεφάλαιο του Ιερεμία, μια προφητεία που εδόθη το 614 π.Χ., εβδομήντα πέντε χρόνια πριν από την πτώσι της, ο Ιεχωβά ειρωνεύεται τη Βαβυλώνα εκ των προτέρων, λέγοντας στα έθνη να προσπαθήσουν ν’ ανακουφίσουν τον πόνο της με κάποιο βάλσαμο, αλλά λέγει ότι δεν θα ήταν δυνατόν να θεραπευθή. Γιατί; Απλούστατα, διότι η πονηρία της ήταν ήδη μεγάλη λόγω της ειδωλολατρίας της, αλλά τώρα λόγω του τρόπου με τον οποίο εφέρθη στον λαό του Ιεχωβά και τον ναό του, περιλαμβανομένης και της εκουσίας βεβηλώσεως των σκευών του ναού, οι αμαρτίες της συνεσωρεύθηκαν ώσπου η κρίσις της έφθασε στους ουρανούς. Έτσι ο Ιεχωβά έπρεπε να της φερθή σε αρμονία με την ιδιότητά του της δικαιοσύνης. Επομένως, τακτοποιώντας τους λογαριασμούς μαζί της το επετέλεσε με πράξεις δικαιοσύνης, που ο λαός του αργότερα θα μπορούσε να διηγήται προς αίνον του.—Ιερεμ. 51:8-10.

11. Ποιος είχε την ιδέα ν’ ανατρέψη τη Βαβυλώνα και εξέδωσε εντολή για τη στίλβωσι των τόξων και την πύκνωσι των ασπίδων, και το εξετίμησαν αυτό οι Μήδοι και οι Πέρσαι;

¹¹ Πόσο κομπαστικοί υπήρξαν οι Βαβυλώνιοι απέναντι του Ιεχωβά, όταν ενόμισαν ότι έκαμαν κάτι σπουδαίο εναντίον του καταστρέφοντας το ναό του στην Ιερουσαλήμ! Επομένως, ήταν μια απαίτησις δικαιοσύνης γι’ αυτόν να κάμη την Βαβυλώνα σκόνη. Γι’ αυτό, εχρησιμοποίησε ένα άλλο όργανο, τις στρατιές των Μήδων και Περσών. Αυτή η ενέργεια στην πραγματικότητα μετεβίβαζε την παγκόσμιο δύναμι σ’ αυτούς, αλλά δεν αντελήφθησαν ότι είχαν χρησιμοποιηθή από Αυτόν. Ενόμιζαν ότι ήταν δική των ιδέα. Καθόλου δεν εγνώριζαν ότι ήταν εντολή του Ιεχωβά που τους ανάγκασε να ‘στιλβώσουν τα βέλη των’ εναντίον της Βαβυλώνος έτσι ώστε να βυθίζωνται βαθύτερα, και να ‘πυκνώσουν τας ασπίδας των’ με το να θέσουν τα σώματα χιλιάδων από τους πολεμιστάς των πίσω από τις ασπίδες για προστασία και κίνησι προς τα εμπρός για επίθεσι. Ήταν μια ιδέα που είχε κάμει ο Ιεχωβά και την είχε εκφράσει πίσω στον καιρό του προφήτου Ησαΐα, και έπρεπε να εκπληρωθή εναντίον των κατοίκων της Βαβυλώνος. Ο ναός του, ο οποίος έκειτο σε ερείπια, έπρεπε να τύχη εκδικήσεως.—Ιερεμ. 51:11, 12.

12. (α) Θα μπορούσε η Βαβυλών να εξαγοράση τη διαφυγή της με τον κακώς αποκτημένο πλούτο της; (β) Πώς δείχνει ο Ιεχωβά, στα εδάφια Ιερεμίας 51:14-18, ότι ούτε η Βαβυλών ούτε οι θεοί της είχαν πιθανότητα να διαφύγουν;

¹² Η Βαβυλών, παρωδηγημένη από τις πολλές της εικόνες είδωλα, ασκούσε δαιμονική θρησκεία και ήταν, επομένως, σαν εκείνον που ελάτρευε, τον Σατανά ή Διάβολο. Έτσι ό,τι έκαμε για να υποδουλώση τα έθνη ήταν από απληστία, για να γίνη πλουσία και να εκμεταλλεύεται αυτά τα έθνη για το δικό της ιδιοτελές κέρδος και προς αίνον των θεών της. Θα μπορούσε ο Θεός να της επιτρέψη να συνεχίση ή να την ευνοή λόγω του μεγαλείου και του πλούτου της; Οι θησαυροί της δεν είχαν καμμιά σημασία για τον Θεό και δεν ήταν δυνατόν να δωροδοκηθή μ’ αυτούς για να αναχαιτίση την εκδίκησί του εναντίον της. Ήταν τόσο αποφασισμένος ώστε ωρκίσθη στην ίδια του την ψυχή να γεμίση τη Βαβυλώνα με κατακτητάς σαν τις ακρίδες αριθμητικώς. Όρκος στην ίδια την ψυχή του εσήμαινε ότι αυτός, ο οποίος είχε τη δύναμι να δημιουργήση τη γη και όλα τα ζώντα πράγματα επάνω σ’ αυτή και όλη τη δύναμι στο σύμπαν να φέρη βροχές, ανέμους και φαινόμενα, που οι θεοί της Βαβυλώνος ήσαν ανίσχυροι να κάμουν και κατ’ ελάχιστον, θα ήταν πλήρως πίσω από αυτό, την καταστροφή της Βαβυλώνος. Πράγματι αυτή δεν είχε ευκαιρία να διαφύγη.—Ιερεμ. 51:13-18.

ΕΝΑ «ΟΡΟΣ ΠΥΡΙΚΑΥΣΤΟΝ»

13. (α) Τι εννοεί ο Ιεχωβά με τη δήλωσί του στο εδάφιο Ιερεμίας 51:19; (β) Πώς δείχνει ο Ιεχωβά ότι η Βαβυλών επρόκειτο να πέση κατά ένα τρόπο περισσότερο μόνιμο από την Ιερουσαλήμ, στο εδάφιο Ιερεμίας 51:25;

¹³ Η Βαβυλών από αυτή την αρχή της δεν είχε μερίδα στον Ιεχωβά, και ούτε θέλησε να έχη, ακριβώς όπως τα έθνη σήμερα δεν επιθυμούν να έχουν μερίδα στη λατρεία του Ιεχωβά. Ο ιδρυτής της Βαβυλώνος Νεβρώδ δεν επεθύμησε κληρονομία σ’ αυτήν. (Γεν. 10:8-10) Λόγω του Αβραάμ, του πιστού φίλου του Ιεχωβά, και των απογόνων του Ισαάκ και Ιακώβ, ο Θεός εξέλεξε το έθνος του Ιακώβ και επομένως ο Ιακώβ (Ισραήλ) ήταν κληρονομία του για να τον αινούν και να είναι μάρτυρές του. Ήταν η ράβδος στηρίγματος του έθνους Ισραήλ, και μπορούσε να στηρίζεται σ’ αυτό. (Ιερεμ. 51:19· Δευτ. 7:7, 8· 2 Βασ. 13:23· Ησ. 43:1, 10-12, 21) Η μόνη ελπίδα του Ισραήλ για επιβίωσι ή αποκατάστασί των ως έθνους εξηρτάτο από τη νομιμοφροσύνη των προς τον Ιεχωβά. Όταν εστασίαζαν, δεν μπορούσαν να σταθούν καν. Η προφητεία στον Ιερεμία 51:20-24, που απευθύνεται στον Ναβουχοδονόσορ, αποδεικνύει ότι η Βαβυλών ήταν απλώς το όπλο του Ιεχωβά για να καταστρέψη την Ιερουσαλήμ λόγω των αμαρτημάτων της Ιερουσαλήμ και ένα όπλο για να εκδικηθή άλλα έθνη, τα οποία αντετίθεντο στον Θεό και μισούσαν τον λαό του. Εν τούτοις, λόγω της μεγάλης κακίας που επέδειξε η Βαβυλών, καταστρέφοντας τη Σιών, και αυτή, με τη σειρά της, έπρεπε να πέση κατά ένα πολύ πιο μόνιμο τρόπο. Απευθύνεται σ’ αυτήν ως την Τρίτη Παγκόσμιο Δύναμι και αποφαίνεται ότι δεν μπορεί να συνεχίση να υπάρχη, λόγω της εναντιώσεώς της προς αυτόν, λέγοντας: «Ιδού, εγώ είμαι εναντίον σου, όρος φθοροποιόν, λέγει Ιεχωβά, το οποίον φθείρεις πάσαν την γην· και θέλω εκτείνει την χείρά μου επί σε, και θέλω σε κατακυλίσει από των βράχων, και σε καταστήσει όρος πυρίκαυστον.» (Ιερεμ. 51:25, ΜΝΚ) Είτε παρομοιάζοντας τη Βαβυλώνα με ένα ηφαίστειο που υπερεκχειλίζει από λάβα είτε παρομοιάζοντας την με ένα όρος ως ένα σύμβολο πολιτικής κυβερνήσεως, η κρίσις του Παντοδυνάμου Θεού γίνεται εδώ σαφής.

14. (α) Εξηγήστε τη συμβολική εφαρμογή του εδαφίου Ιερεμίας 51:25. (β) Ποιοι θα ήσαν «οι ηγιασμένοι» του Ιεχωβά που θ’ άρχιζαν την πτώσι της Βαβυλώνος; (γ) Ως πού θα ωδηγούσε τη Βαβυλώνα η πτώσις της, σύμφωνα με το εδάφιο Ιερεμίας 51:29;

¹⁴ Όσον αφορά τη συμβολική εφαρμογή, τα εδάφια Αποκάλυψις 17:9, 10 ομιλούν για επτά όρη, όπου η γυνή κάθεται επί της κορυφής: «Και είναι επτά βασιλείς· οι πέντε έπεσαν, και ο είς είναι, ο άλλος δεν ήλθεν έτι.» Η Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία ήταν ένα από αυτά τα πέντε βασιλικά όρη, που είχαν πέσει την εποχή του αποστόλου Ιωάννου, αλλά ήταν πιο καταστρεπτική από τα δύο όρη, την Αίγυπτο και την Ασσυρία, που προηγήθησαν από αυτή, ως οι δύο πρώτες παγκόσμιες δυνάμεις της Βιβλικής ιστορίας. Αλλά, μολονότι αυτή είχε υψωθή πάνω από τους βράχους, ο Ιεχωβά θα την κατεκρήμνιζε, διότι αυτός «εζύγισε τα όρη δια στατήρος και τους λόφους δια πλάστιγγος,» και, γι’ αυτόν, «τα έθνη είναι ως ρανίς από κάδου.» (Ησ. 40:12, 15) Έτσι το 539 π.Χ. θ’ ανέτρεπε τη Βαβυλώνα από την υψηλή της θέσι. Σαν ένα πυρηνικό πυρ το πυρ της κρίσεώς του θα την κατέκαιε πλήρως έτσι ώστε στην ταπεινωμένη της θέσι δεν θα είχε πια τη δύναμι και τη σταθερότητα ενός υψουμένου, με βαθιές ρίζες όρους, θα εκαίετο και θα κατεθρυμματίζετο σε στάχτη. Ως το αρχικό στάδιο της πυρπολήσεώς της απ’ αυτόν, αυτός δίνει εντολή στις στρατιές του Κύρου, όπως ήταν η συνήθεια την εποχή εκείνη, να αγιασθούν για τον πόλεμο. Αυτές περιελάμβαναν «τα βασίλεια του Αραράτ, του Μιννί, και του Ασχενάζ,» προφανώς εδάφη που είχε κατακτήσει ο Κύρος. Από όλη την επικράτεια του Κύρου είχαν κληθή, ‘ως ακρίδες ορθότριχες’ αριθμητικώς. Πραγματικά, δίχως να το γνωρίζουν, θα ενεργούσαν ως «οι ηγιασμένοι» του Ιεχωβά. Μια ήττα στα χέρια αυτών των στρατιών θα ήταν η έναρξις μόνο της πτώσεως της Βαβυλώνος μέχρις ότου τελικά θα καταντούσε έρημος επ’ αόριστον. (Ιερεμ. 51:26-29) Αυτό επαλήθευσε, διότι τώρα μόνο ερείπια, που ανεσκάφησαν ή απεκαλύφθησαν στη σύγχρονη εποχή, έχουν παραμείνει, σαν μια τοποθεσία απλού τουριστικού ενδιαφέροντος, όπου ο σιδηρόδρομος κάνει μια σύντομη στάθμευσι.

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ

15. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της αμαρτωλής πορείας της Βαβυλώνος, όπως εκφράζεται στο εδάφιο Ιερεμίας 51:3, 30;

¹⁵ Η κακή πορεία ενεργείας της Βαβυλώνος είχε επιφέρει μια εθνική αδυναμία και κατάπτωσι. Τη νύχτα της πτώσεως της Βαβυλώνος πολλοί από τους πολεμιστάς ήσαν πάρα πολύ μεθυσμένοι ώστε δεν μπόρεσαν να σηκωθούν και να πολεμήσουν κι εθανατώθησαν όπως έκειντο μέσα στην πανοπλία τους. (Ιερεμ. 51:3) Οι άλλοι ήσαν φοβισμένοι και έγιναν σαν γυναίκες, τρέχοντας να φύγουν. (Ιερεμ. 51:30) Οι κάτοικοι της Βαβυλώνος είχαν μια εκ των προτέρων γνώσι αυτής της εξασθενήσεως των πολεμιστών της πριν από την πτώσι της Βαβυλώνος, καθώς διαβάζομε στην Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία:

16. Πώς η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία περιγράφει την εξασθένησι που επήλθε στο στρατό της Βαβυλώνος;

¹⁶ Ο Ναβονίδης, τελευταίος βασιλεύς της Βαβυλώνος . . . έδωσε μια μάχη πλησίον της Βαβυλώνος, ενικήθη εξ ολοκλήρου, κι έπειτα, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του βρήκε ασφάλεια πίσω από τα μεγάλα τείχη, αυτός ο ίδιος με μια μικρή δύναμι μπήκε στη Βορσίππα, μια σημαντική πόλι νοτιοδυτικώς της Βαβυλώνος· πιθανόν να ήλπιζε ότι μ’ αυτή την κίνησι θ’ ανάγκαζε τον Κύρο να διαιρέση τις Περσικές δυνάμεις. Ο πρόγονος του Βαλτάσαρ, . . . προφανώς συμβασιλεύς, διηύθυνε την άμυνα της Βαβυλώνος. Μετά την πτώσι της πρωτευούσης, ο Ναβονίδης παρεδόθη, έτυχε καλής μεταχειρίσεως από τον Κύρο και μάλιστα έγινε κυβερνήτης της επαρχίας της Καρμανίας.b

17. Πώς η προφητεία στα εδάφια Ιερεμίας 51:31, 32, περιγράφει την απελπιστική κατάστασι που θα ήρχετο επάνω στην πόλι, και στον βασιλέα ακόμη;

¹⁷ Εν τούτοις, όχι μόνο οι στρατιώτες είχαν εξασθενήσει και πανικόβλητοι διέφευγαν πίσω από τα τείχη της Βαβυλώνος όπου ενόμιζαν ότι υπήρχε ασφάλεια, αλλά και ο Βασιλεύς Βαλτάσαρ ο ίδιος, όταν άκουσε την ερμηνεία της γραφής με το χέρι στον τοίχο, έγινε έντρομος, αυτός δε ο τρόμος μετεστράφη σε απελπισία, όταν, λίγο αργότερα, οι δρομείς ήλθαν από διάφορα σημεία της πόλεως να αναφέρουν ότι η πόλις είχε κυριευθή «από των άκρων αυτής», οι διαβάσεις του ποταμού είχαν καταληφθή και τα από πάπυρο κατασκευασμένα πλοιάρια είχαν καή για να εμποδισθή η διαφυγή των Βαβυλωνίων.—Ιερεμ. 51:31, 32.

18. (α) Εξηγήστε το εδάφιο Ιερεμίας 51:33. (β) Γιατί ο Ναβουχοδονόσορ παρωμοιάσθη μ’ ένα μεγάλο φίδι; (γ) Ποια προσευχή έκαμε η Σιών, και πώς έπρεπε να τύχη απαντήσεως; (δ) Έλαβαν μέρος στο αλώνισμα οι αιχμάλωτοι Ισραηλίται και τι προσκιάζει αυτό;

¹⁸ Ο Ιεχωβά παρωμοίασε τον Ναβουχοδονόσορ με ένα μεγάλο φίδι κατά το ότι ‘κατέπιε’ τον λαό του. Είχε ενεργήσει όπως ο δράκων ή σίρρας, ο οποίος ήταν ένα σύμβολο του θεού Μαρδώκ ή Μερωδάχ, τον οποίον ελάτρευε. Συνεσώρευσε για τον εαυτό του όλα τα ωραία πράγματα του Ιουδαϊκού έθνους, τα πολύτιμα σκεύη του αγίου ναού του Ιεχωβά ιδιαιτέρως. Απέσπασε το έθνος βιαίως από το πάτριό του έδαφος σαν να ήταν κάτι ακάθαρτο. Αυτό επέφερε επάνω στο έθνος του ενοχή αιματοχυσίας και έπρεπε να πληρώση γι’ αυτό με το να ποδοπατηθή σαν τη λάσπη των δρόμων και να υποστή την εσχάτη αισχύνη, να συντριβή σε τεμάχια από το συμβολικό αλώνισμα και να καταπατηθή σαν το αλώνι. Η προσευχή που είχε κάμει η Σιών πρέπει να τύχη απαντήσεως, για ν’ ανταποδώση ο Ιεχωβά στη Βαβυλώνα την ίδια μεταχείρισι που αυτή έκαμε στη Σιών και να χύση το αίμα των κατοίκων της για να τακτοποιηθή ο λογαριασμός. Ας σημειωθή, εν τούτοις, ότι οι αιχμάλωτοι Ισραηλίται δεν αλώνισαν καθόλου οι ίδιοι, όπως ακριβώς κανείς από τον λαό του Θεού δεν συμμετέχει σε μια μάχη εναντίον των εθνών. Ο Θεός εχρησιμοποίησε τις στρατιές του Κύρου, όπως ακριβώς θα χρησιμοποιήση τις ουράνιες, αγγελικές στρατιές του Μεγαλυτέρου Κύρου, Ιησού Χριστού, για να επιφέρη την εκδίκησί του επί της Βαβυλώνος της Μεγάλης και όλων εκείνων, οι οποίοι παραμένουν κάτω από την επιρροή της.—Ιερεμ. 51:33-35.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ

19. (α) Πώς η Βαβυλών η Μεγάλη ακολούθησε τα ίχνη του αρχαίου αντιστοίχου της; (β) Με ποια σειρά θα έλθη το αλώνισμα, και γιατί είναι αναπόφευκτο;

¹⁹ Στη σύγχρονη εποχή μας η Βαβυλών η Μεγάλη, η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, έχει παροδηγήσει τα έθνη, και, σύμφωνα με την προφητεία της Αποκαλύψεως, θα τα οδηγήση σε πόλεμο με τον Θεό. (Αποκάλ. 17:5, 9, 14) Ανθιστάμενα στον Θεό, καθίστανται ένοχα αιματοχυσίας κι έτσι πρέπει ν’ αλωνισθούν: εν πρώτοις, η Μεγάλη Βαβυλών, η ισχυρή παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, όπως προελέχθη στις προφητείες του Μιχαία και της Αποκαλύψεως· έπειτα, τα πολιτικά έθνη, τα οποία επέτρεψαν στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη να τα επηρεάση εναντίον της κυριαρχίας του Ιεχωβά και της διακηρύξεώς της από τους μάρτυράς του. Είναι μια από τον Θεό θεσπισμένη αρχή ότι «η δικαιοσύνη υψόνει έθνος· η δε αμαρτία είναι όνειδος λαών.» Ένα έθνος, που επιφέρει στον εαυτό του ένα τέτοιο όνειδος, είναι βέβαιο ότι βαίνει στην καταστροφή, διότι «οι ασεβείς θέλουσιν επιστραφή εις τον άδην· πάντα τα έθνη τα λησμονούντα τον Θεόν.»—Παροιμ. 14:34· Ψαλμ. 9:17.

20. Άσχετα με το τι κάνουν τα έθνη, ποια είναι η σοφή πορεία για άτομα σήμερα;

²⁰ Οποιαδήποτε πορεία και αν λαμβάνουν τα έθνη, άτομα μπορούν να διαφύγουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη τώρα, ακριβώς όπως οι Ιουδαίοι διέφυγαν το 537 π.Χ., με το να προσέξουν σοβαρά αυτά που ο λόγος του Θεού λέγει γι’ αυτήν. Μπορούν ν’ αποσπασθούν—να φύγουν μέσ’ από αυτήν, για ν’ αποφύγουν να συμμετάσχουν στ’ αμαρτήματά της και να λάβουν από τις πληγές της. Αυτή η ταχεία ενέργεια είναι η μόνη οδός απελευθερώσεως από την αιώνια καταστροφή.—Αποκάλ. 18:4.

[Υποσημειώσεις]