αποδείξεις, αλλά επειδή το μόνο εναλλακτικό, η συγκεκριμένη δημιουργία, είναι σαφώς απίστευτη.»

ΕΙΣΘΕ ΕΥΠΙΣΤΟΙ Ή ΛΟΓΙΚΟΙ;

Οι συγγραφείς που ασχολούνται με την εξέλιξι, επειδή δεν έχουν άλλο θεμέλιο, υποκύπτουν στην τυραννία της αυθεντίας: ‘Όλοι οι συνεπείς επιστήμονες την πιστεύουν· κανείς φημισμένος βιολόγος δεν την αμφισβητεί· τα πληροφορημένα άτομα δεν έχουν αμφιβολίες γι’ αυτήν· όλα τα σκεπτόμενα άτομα την παραδέχονται· μόνο εκείνοι που έχουν θρησκευτική προκατάληψι την απορρίπτουν· έχει αποδειχθή πολλές φορές· δεν χρειάζονται τώρα περισσότερες αποδείξεις.’ Έτσι, συνεχίζεται η πίεσις και η πλύσις του εγκεφάλου.

Σεις όμως πρέπει να την εξετάσετε για λογαριασμό σας. Κατόπιν, αποφασίστε μόνος σας. Από την απόφασί σας μπορεί να εξαρτάται η ζωή σας. Και σκεφθήτε κι αυτό: Θα μπορούσατε να πηδήσετε από ένα 20όροφο κτίριο. Λίγο προτού φθάσετε στο δρόμο ένας αιφνίδιος, τρομερός άνεμος σας αρπάζει και σας ανεβάζει πίσω στην κορυφή του κτιρίου. Είναι αυτό πιθανόν; Είναι πολύ απίθανο. Μη βασίζεσθε σ’ αυτό. Αλλά είναι πολύ πιο πιθανόν από το να σχηματισθή ένας ζων οργανισμός αυτομάτως! Μη βασίζεσθε ούτε σ’ αυτό!

Η Αγία Γραφή λέγει στο εδάφιο Ψαλμός 36:9: «Μετά σου (του Θεού) είναι η πηγή της ζωής.» Είναι ευπιστία να πιστεύη κανείς ότι η ζωή προήλθε τυχαίως. Είναι λογικό να πιστεύη ότι δημιουργήθηκε από ένα νοήμονα Θεό, όπως δείχνει το επόμενο άρθρο.

“Νοούμενα δια των Ποιημάτων”

Αν πρωτόγονα λίθινα εργαλεία αποδεικνύουν την ύπαρξι ενός σχεδιαστού, με πολλή πιο μεγάλη δύναμι δεν διακηρύττουν τα ζώντα πολύπλοκα πλάσματα την ύπαρξι ενός σοφού και ισχυρού Δημιουργού;

ΑΝ ΥΠΑΡΧΗ μια κατολίσθησις βράχων στα βουνά, αναμένομε να δούμε ένα σωρό λίθων στο σημείο όπου σταματούν όλοι οι λίθοι καθώς πέφτουν. Δεν θα πιστεύαμε στα μάτια μας αν όλοι αυτοί οι λίθοι κατέληγαν στο σημείο αυτό και σχημάτιζαν ένα όμορφο πέτρινο σπίτι—διότι ένα σπίτι απαιτεί σχέδιο και σκοπό. Και δεν υπάρχει σχέδιο χωρίς σχεδιαστή, ούτε εργασία με σκοπό, χωρίς ένα νοήμονα εργάτη. Αυτό συμφωνεί με τη δήλωσι της Αγίας Γραφής στο εδάφιο Εβραίους 3:4: «Πας οίκος κατασκευάζεται υπό τινος.»

Ένας επιστήμων σκάβει στις πέτρες της γης και βρίσκει μια στρογγυλή, επιμήκη πέτρα, που είναι λεία και έχει ένα κυκλικό αυλάκι στη μέση. Δεν αμφιβάλλει ότι αυτό διαμορφώθηκε από έναν πρωτόγονο άνθρωπο. Είναι πεπεισμένος ότι αυτή η πέτρα ήταν προσκολλημένη σ’ ένα ραβδί μ’ ένα δερμάτινο λουρί κι εχρησιμοποιείτο σαν σφυρί ή σαν όπλο. Ομοίως, βρίσκει μια επίπεδη πέτρα με κοφτερή άκρη και είναι βέβαιος ότι έχει γίνει από έναν άνθρωπο της «Λιθικής εποχής,» ο οποίος τη χρησιμοποιούσε σαν μαχαίρι ή σαν λεπίδι. Ή ένα μικρό κομμάτι μυτερού πυρόλιθου που έχει το σχήμα μιας κεφαλής βέλους, τον πείθει ότι έχει σχεδιασθή από τον άνθρωπο κι εχρησιμοποιείτο στο άκρο ενός βέλους ή ενός ακόντιου. Τέτοια σκόπιμα, σχεδιασμένα πράγματα, συμπεραίνει ο επιστήμων, δεν είναι προϊόντα τύχης.

Το έργο αντανακλά τον εργάτη. Αυτά τα εργαλεία και τα όπλα είναι πρωτόγονα. Έτσι, οι κατασκευασταί τους θεωρούνται πρωτόγονοι, διότι οι πίθηκοι δεν κατασκευάζουν όπλα και τα όπλα του συγχρόνου ανθρώπου είναι σχεδιασμένα με ευφυή τρόπο. Έτσι, ο επιστήμων τοποθετεί τον άνθρωπο που έκανε τα λίθινα αυτά εργαλεία στη λιθική εποχή και διατυπώνει τη θεωρία ότι η εμφάνισίς του και η ικανότης του εγκεφάλου του πρέπει να ευρίσκετο κάπου μεταξύ πιθήκου και συγχρόνου ανθρώπου. Έτσι, οραματίζεται έναν τριχωτό πιθηκάνθρωπο με γυρτούς τους ώμους, χαμηλά τα φρύδια, που