Ή πώς θέλεις ειπεί προς τον αδελφόν σου, Άφες να εκβάλω το ξυλάριον από του οφθαλμού σου, ενώ η δοκός είναι εν τω οφθαλμώ σου; Υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε θέλεις ιδεί καθαρώς δια να εκβάλης το ξυλάριον εκ του οφθαλμού του αδελφού σου.»—Ματθ. 7:1-5.

Η ΘΕΤΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΣ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ

13. Ποιες διάφορες έννοιες έχει η λέξις «έλεος» όπως χρησιμοποιείται στις Γραφές;

¹³ Η άσκησις ελέους, όπως η λέξις αυτή χρησιμοποιείται στην Ελληνική γλώσσα, πολύ συχνά μεταδίδει την ιδέα της αποχής, της ασκήσεως περιορισμού, όπως γίνεται στην επιβολή ποινής, περιορισμού που υποκινείται από συμπόνοια ή συμπάθεια. Με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποιείται η λέξις στην Αγία Γραφή. Η άσκησις ελέους από τον Θεό είναι πάντοτε σε αρμονία με τις άλλες ιδιότητές του και τους δικαίους κανόνες του, περιλαμβανομένης και της δικαιοσύνης και της αληθείας. (Ψαλμ. 40:11· Ωσηέ 2:19) Και επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι κληρονομικώς αμαρτωλοί και υφίστανται τη θανατική ποινή της αμαρτίας, είναι σαφές ότι η συγχώρησις σφαλμάτων, δηλαδή η ελάφρυνσις της κρίσεως ή της ποινής, συχνά περιέχονται στην άσκησι ελέους από τον Θεό. Εν τούτοις η Εβραϊκή και η Ελληνική λέξις δεν περιορίζονται στη συγχώρησι ή στην περιστολή της εφαρμογής μιας δικαστικής ποινής. Πολύ συχνά, το έλεος αναφέρεται, όχι σε μια αρνητική πράξι, μια συγκράτησι (όπως στην περίπτωσι ποινής), αλλά και σε μια θετική πράξι, μια έκφρασι αγαθής συμπαθείας ή οίκτου που φέρνει ανακούφισι σ’ εκείνους οι οποίοι είναι σε μειονεκτική θέσι και έχουν ανάγκη ελέους. Όπως θα ανεμένετο λοιπόν, οι Γραφές τονίζουν ότι η ελεήμων ιδιότης του Ιεχωβά Θεού δεν είναι μια ιδιότης που ενεργεί μόνον όταν τα άτομα είναι πραγματικά «σε δοκιμασία» ενώπιον αυτού ένεκα της διαπράξεως κάποιας ιδιαίτερης αδικοπραγίας. Μάλλον, είναι μια χαρακτηριστική ιδιότης της θείας προσωπικότητος, είναι ο κανονικός τρόπος στάσεως του Θεού απέναντι εκείνων που βρίσκονται σε ανάγκη, μια όψις της αγάπης του.—2 Κορ. 1:3· 1 Ιωάν. 4:8.

14. Πώς οι πράξεις ελέους του Ιησού τονίζουν τη σημασία αυτής της λέξεως;

¹⁴ Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ιησούν επίσης. Αυτός δεν περιώρισε τις πράξεις ελέους του σ’ εκείνους που ηναντιώνοντο σ’ αυτόν ή τον έβλαπταν. Οι τυφλοί, οι δαιμονόπληκτοι, οι λεπροί, και εκείνοι των οποίων τα τέκνα υπέφεραν ήσαν μεταξύ εκείνων οι οποίοι επεκαλούντο την εκδήλωσι του ελέους και του οίκτου του. (Ματθ. 9:27· 15:22· 17:15· Μάρκ. 5:18,19· Λουκ. 17:12, 13) Ο Ιησούς, απαντώντας, στην παράκλησι, «Ελέησόν μας,» έκαμε θαύματα που ανεκούφιζαν τους τοιούτους. Και τα έκαμε όχι με τυπικό αδιάφορο τρόπο άλλα επειδή εκινείτο από ευσπλαχνία.—Ματθ. 20:33, 34.

15. Πώς ο Ιωάννης παραβάλλει την αγάπη του Θεού με τη δική μας;

¹⁵ Δεν προσδίδει αυτό περισσότερο νόημα στα λόγια του ετεροθαλούς αδελφού του Ιησού, του Ιακώβου, ο οποίος προειδοποίησε: «Η κρίσις θέλει είσθαι ανίλεως εις τον όστις δεν έκαμεν έλεος»; (Ιακ. 2:13) Το έλεος του Θεού σ’ εμάς είναι τόσο μεγάλο ώστε και εμείς αναγκαζόμεθα να κάνωμε έλεος στους συνανθρώπους μας, μολονότι η δική μας εκδήλωσις ελέους μπορεί να είναι συγκριτικά μικρή. Ο Ιωάννης είπε: «Αγαπητοί, ας αγαπώμεν αλλήλους· διότι η αγάπη είναι εκ του Θεού· και πας όστις αγαπά, εκ του Θεού εγεννήθη, και γνωρίζει τον Θεόν. Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν· διότι ο Θεός είναι αγάπη. Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν δι’ αυτού. Εν τούτω είναι, η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς, και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. Αγαπητοί, επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους.»—1 Ιωάν. 4:7-11.

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

16. Πώς παραβάλλεται το έλεος του Θεού σ’ εμάς με το έλεος που εμείς μπορούμε να εκδηλώσωμε, και πώς το επεξήγησε αυτό ο Ιησούς στα εδάφια Ματθαίος 18:23-35;

¹⁶ Αυτό μπορεί να φαίνεται δύσκολο κατά καιρούς και τα παραπτώματα ή φαινομενικά μειονεκτήματα των Χριστιανών αδελφών μας μπορεί να είναι τέτοια ώστε να είμεθα διατεθειμένοι ν’ αγνοήσωμε αυτή την απαίτησι της επιδείξεως αγάπης και παροχής ελέους, διαλογιζόμενοι ότι ασφαλώς ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι πρέπει να παραβλέπουμε τέτοια ‘υπερβολικά’ σφάλματα των άλλων. Αλλά ο Παύλος μεγεθύνει την αγάπη του Θεού πάνω απ’ όλα όσα θα μπορούσαμε να εκδηλώσωμε, όταν είπε: «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπη εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.» (Ρωμ. 5:8) Πόσο μεγαλύτερες είναι οι αμαρτίες που μας συνεχώρησε ο Θεός από οποιεσδήποτε που καλούμεθα να συγχωρήσωμε στους Χριστιανούς αδελφούς μας! Και η ανάγκη που έχομε από το θείον έλεος να μας παράσχη ένα τρόπο εξιλεώσεως δεν μπορεί να εξισωθή με τις ανάγκες των αδελφών μας για τις οποίες μπορούμε να φροντίσωμε. Μήπως φαίνεται παράδοξα ότι το θείον έλεος δεν μπορεί να επεκταθή σ’ εκείνους οι οποίοι υστερούν σε έλεος;—Κολ. 3:13· παράβαλε με Ματθαίον 18:23-35.

17. Πώς εμείς, και αφιερωμένοι αν είμεθα, μπορεί να έλθωμε σε κρίσι, και τι διαβεβαίωσι μάς παρέχει ο Ιάκωβος;

¹⁷ Πολύ σοβαρά, λοιπόν, πρέπει να μας ενδιαφέρη το ερώτημα: Καλύπτει το θείον έλεος όλες τις αμαρτίες μου; Αν εγώ αφιερώθηκα στον Ιεχωβά Θεό και εσυμβόλισα την αφιέρωσι με το εν ύδατι βάπτισμα, κάνοντας αίτησι στον Θεό για αγαθή συνείδησι, θα μπορούσα ακόμη να υποβάλλωμαι στην κρίσι του Θεού για παράλειψι ασκήσεως ελέους, αγάπης στους άλλους; (1 Κορ. 13:1-3) Ο Ιάκωβος προειδοποίησε, όπως εγράψαμε ήδη: «Η κρίσις θέλει είσθαι ανίλεως εις τον όστις δεν έκαμεν έλεος.» Εν τούτοις, ο Ιάκωβος ακολούθησε αυτή τη νουθεσία με την παρηγορητική διαβεβαίωσι: «Το έλεος καυχάται κατά της κρίσεως.» (Ιακ. 2:13) Πώς; Και με τι τρόπο που θα μας εισήγαγε σε κρίσι θα ήταν δυνατόν να παραλείψωμε την παροχή ελέους και τώρα ακόμη, πριν από την ημέρα της κρίσεως;

18. Ποιο παράδειγμα ελέους θα μπορούσε να εξετασθή, ποιο πρότυπο ελέους ακολουθεί και από ποιες απόψεις;

¹⁸ Ένα εξέχον παράδειγμα ελέους, που ασκήθηκε με την πλήρη έννοια της λέξεως, είναι εκείνο που επέδειξε ο Ιωσήφ, ο ευνοούμενος γυιος του Ιακώβ. Αλλά ο Ιωσήφ, στο έλεος που εξεδήλωσε, ακολουθούσε το πρότυπο που επέδειξε ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός ταυτόχρονα. Αν ο Ιωσήφ κατενόησε εξ αρχής το πλήρες μέτρον του θείου ελέους και έγινε σ’ αυτόν και στον οίκον του πατρός του, η αφήγησις της Βίβλου δεν το λέγει αυτό. Αλλά ο Ιωσήφ εβασίζετο πλήρως στην απελευθέρωσι του Ιεχωβά και ποτέ δεν ταλαντεύθηκε στην απόφασί του ν’ ακολουθήση την κατεύθυνσι του Ιεχωβά και να συμμορφωθή αυστηρά με τις δίκαιες απαιτήσεις του Ιεχωβά τις οποίες είχε μάθει από τον πατέρα του τον Ιακώβ. Και όταν ο Ιωσήφ ήταν στη μεγαλύτερη ανάγκη, το έλεος του Ιεχωβά που εκδηλώθηκε σ’ αυτόν πάντοτε τον βοηθούσε και, στον ωρισμένο καιρό, τον έφερε στη δεύτερη θέσι τοιαύτης εξουσίας ώστε μπορούσε, αν το ήθελε, να εκδικηθή όλους εκείνους που τον είχαν κακομεταχειρισθή χωρίς ο ίδιος να υποστή τιμωρία. Ή, μπορούσε να χρησιμοποιήση τη θέσι του για να αποβή μια μεγάλη ευλογία σ’ αυτούς. Το πώς ο Ιωσήφ ήσκησε έλεος, όχι μόνο στους ενόχους αδικοπραγίας, αλλά και συμπάθεια και συμπόνια σ’ εκείνους που ήσαν σε ανάγκη, και πώς αυτή η αληθινή ιστορία ζωής μπορεί να μας δείξη τον τρόπο με τον οποίο το έλεος καυχάται κατά της κρίσεως, αφήνομε να το δείξη το επόμενο άρθρο. Μια προσεκτική ανάγνωσις του βιβλίου της Γενέσεως, κεφάλαια 37 έως 47, προτού εξετάσετε αυτές τις σελίδες θ’ αποδειχθή πολύ ενδιαφέρουσα και διδακτική.

Πόσο Σπλαχνικοί Είσθε;

 1. Γιατί δεν δικαιολογείται η παρούσα γενεά για τη μεγάλη της έλλειψι ελέους;

Σ’ ΑΥΤΗΝ την εποχή της μισαλλοδοξίας και του προσωπικού συμφέροντος, εκείνος που ενεργεί με έλεος αποτελεί μια ζωογόνο ευλογία. Λέγεται για τον αληθινό Θεό: «Ελεήμων και οικτίρμων ο Ιεχωβά· μακρόθυμος και πολυέλεος. Αγαθός ο Ιεχωβά προς πάντας· και οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τα ποιήματα αυτού.» (Ψαλμ. 145:8, 9, ΜΝΚ) Και ο Ιησούς μάς ενουθέτησε και είπε «γίνεσθε λοιπόν οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ σας είναι οικτίρμων.» (Λουκ. 6:36) Τι κατηγορητήριο της παρούσης γενεάς είναι οι αφόρητες συνθήκες που προκύπτουν από τις αναρίθμητες υπόνοιες, τους ανταγωνισμούς και τις εχθρότητες λαών και εθνών!

 2. Σε ποιους μόνο παρέχεται το θείον έλεος, και γιατί;

² Το εδάφιον Παροιμίαι 28:27 λέγει: «Όστις δίδει εις τους πτωχούς, δεν θέλει έλθει εις ένδειαν αλλ’ όστις αποστρέφει τους οφθαλμούς αυτού θέλει έχει πολλάς κατάρας.» Απ’ αυτό είναι φανερό ότι το έλεος του Θεού δεν θα παρασχεθή σ’ εκείνους που κρύπτουν τους οφθαλμούς των. Ο Θεός δεν είναι αισθηματολόγος. Η άσκησις του ελέους του είναι πάντοτε σε αρμονία με τις άλλες ιδιότητές του και τους δικαίους κανόνας του, περιλαμβανομένης της δικαιοσύνης και της αγιότητός του. (Ωσηέ 2:19) Οποιοσδήποτε υπολογίζει στο θείον έλεος, σκεπτόμενος ότι ο Θεός θα συνεχίση το έλεός του σ’ αυτόν, οτιδήποτε και αν κάνη, είναι καταδικασμένος σε πικρή απογοήτευσι. Εκείνος που δείχνει εσκεμμένη ανευλάβεια στις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά με τις πράξεις και την πορεία της ζωής του κάνει παράβασι στον Θεό, ο δε αληθινός Θεός «εν τη οργή αυτού θέλει κλείσει τους οφθαλμούς αυτού.»—Ψαλμ. 77:9· Ρωμ. 2:4-11.

 3. Ποια ερωτήματα θα μας βοηθούσαν να καθορίσωμε τη δική μας ποιότητα ελέους;

³ Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιάκωβος έδωσε μια συνετή προειδοποίησι και ταυτόχρονα διαβεβαίωσι όταν έγραψε: «Η κρίσις θέλει είσθαι ανίλεως εις τον όστις δεν έκαμε έλεος· και το έλεος καυχάται κατά της κρίσεως.» (Ιακ. 2:13) Πόσο σπλαγχνικοί είσθε σεις; Σας είναι εύκολο να παραβλέψετε παραπτώματα που έγιναν εις βάρος σας; Ή μήπως δυσκολεύεσθε να βγάλετε αυτά τα πράγματα από τη διάνοιά σας; Έχετε συναίσθησι των αναγκών εκείνων που είναι στο περιβάλλον σας; Ή μήπως αυτά τα πράγματα πρέπει συνεχώς να τίθενται υπ’ όψιν σας; Μήπως έχετε τάσι να υποπτεύεσθε τα ελατήρια των άλλων; Ή μπορείτε ν’ αναγνωρίσετε και να δεχθήτε την ειλικρίνεια και την έλλειψι δόλου; Είσθε πρόθυμοι να φροντίζετε περισσότερο για κείνους που υπερέχουν ή έχουν ιδιαίτερα προσόντα κατά κάποιον τρόπο; Ή μπορείτε να βρήτε αληθινή ευχαρίστησι σε αυστηρά πνευματικές ιδιότητες; Αν επρόκειτο να σταθμίσετε τον εαυτό σας στον ζυγό αυτών των ερωτημάτων, μήπως θα βρισκόσαστε ελλειπής σε έλεος; Το αποτέλεσμα είναι ζωτικό διότι είτε ενδιαφερόμεθα ατομικώς είτε όχι, η κρίσις του Ιεχωβά θα εισέλθη σ’ εμάς ατομικά, ακριβώς όπως ο Θεός το έδειξε αυτό μέσω του Ιακώβου, και μόνον εκείνος που κάνει έλεος θα λάβη έλεος όταν έλθη σε κρίσι.

 4. Πώς θα μπορούσαμε να διακρίνωμε ένα σπλαγχνικό άτομο;

⁴ Σπλαγχνικός άνθρωπος είναι εκείνος που δεν έχει μνησικακία, που είναι πρόθυμος να παραμερίζη την καταδίκη και την τιμωρία όταν το επιτρέπουν οι περιστάσεις, που είναι γενναιόδωρος στο να δίνη και υλικώς και πνευματικώς, που συναισθάνεται εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη και ο οποίος δείχνει ενδιαφέρον γι’ αυτούς μ’ ένα ενεργό τρόπο, που δεν δείχνει μεροληψία και δεν χρησιμοποιεί τη γλώσσα του με υπερηφάνεια ή ζηλοτυπία, που εκτελεί τις φιλανθρωπικές του πράξεις και διανέμει τα χαρίσματα του ελέους του με ειλικρίνεια και ταπεινότητα

Γυναίκες Κληρικοί

● Λόγω της συνεχούς μειώσεως των μαθητών των Ιερατικών σχολών και των κληρικών, η χειροτονία γυναικών ως ιερέων και λειτουργών έχει γίνει θέμα σοβαράς συζητήσεως. Αφιερώθηκε σ’ αυτό ο περισσότερος χρόνος στο 88ο ετήσιο συνέδριο της Επισκοπελιανής Επισκοπής του Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, αυτή την άνοιξι. «Μη λάβετε αποφάσεις πάνω σε εσφαλμένες βάσεις. Μη βασισθήτε στην Καινή Διαθήκη, διότι αυτή αφωρούσε τον τότε κόσμο. Αυτή δεν είναι για τον δικό μας κόσμο ή τη δική μας εποχή,» ισχυρίσθηκε ο Σίλβα Λέηκ, που εδίδασκε θρησκευτικά πενήντα χρόνια. Μια παρόμοια άποψι εξέφρασε σε μια άλλη περίπτωσι ο Τσες Λόβερν, λειτουργός μιας Μεθοδιστικής εκκλησίας στην Τούλσα της Οκλαχόμα: «Αυτά που έλεγε η Γραφή τότε για το αν θα πρέπει οι γυναίκες να είναι λειτουργοί δεν μπορούν να εφαρμοσθούν σήμερα.» Έτσι, μολονότι ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, απορρίπτουν αυτό ακριβώς το βιβλίο που είναι η βάσις της Χριστιανικής διδασκαλίας.