ευχαριστημένοι άνθρωποι επάνω στη γη. Αλλ’ αυτά τα άμεσα οφέλη είναι μόνο δευτερευούσης σπουδαιότητος αν συγκριθούν με τις τελικές και κατά πολύ μεγαλειωδέστερες ευλογίες που χορηγούνται σ’ αυτούς τους πράους ανθρώπους.

18, 19. Ποιων πολυτίμων ευλογιών δίδεται υπόσχεσις σ’ εκείνους που είναι αληθινά πράοι και ειρηνικοί;

¹⁸ Στην εισαγωγή της φημισμένης «επί του όρους ομιλίας» του Ιησού, ο μέγας αυτός Διδάσκαλος δεν είπε απλώς: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι», «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί», ή, «Μακάριοι οι πραείς». Ενώ είναι αληθές ότι ωρισμένο ποσόν ευτυχίας έρχεται στο «πτωχόν τω πνεύματι» άτομο του οποίου ικανοποιούνται οι πνευματικές ανάγκες και που είναι πράο και ειρηνικό, όμως αυτά δεν είναι τα μεγάλα πράγματα ή οι μεγαλειωδέστερες ευλογίες που υπεσχέθη ο Χριστός. Ο σκοπός για τον οποίον ο Ιησούς ήλθε στη γη ήταν να δώση αληθινή μαρτυρία όσον αφορά την ένδοξη βασιλεία του Ιεχωβά, και σ’ αυτή την ιδιαίτερη περίπτωσι δεν παρέλειψε να εκπληρώση τον σκοπόν αυτόν, διότι, πραγματικά, εκείνο που ο Ιησούς είπε ήταν τούτο: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.» «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί· διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού.» «Μακάριοι οι πραείς· διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην.»—Ματθ. 5:3, 9, 5.

¹⁹ Τούτο, λοιπόν, δίδει μια εκτεταμένη κατανόησι και εκτίμησι της απερίγραπτης χαράς και ευτυχίας που χορηγείται στους πιστούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Πρώτ’ απ’ όλα, το να δώσουν πραγματικά μαρτυρία για τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, τη μανιώδη και ασυνήθη μάχη του Ιεχωβά, όταν Αυτός, με όλη την κραταιή του δόξα και δύναμι, θα ξερριζώση και θα καταστρέψη για πάντα τους πονηρούς, και έπειτα, ως «υιοί Θεού» προσωπικώς να λάβουν μια προσδιωρισμένη θέσι υπηρεσίας ως αιώνιο απόκτημα και κληρονομία κάτω από την ειρηνική διακυβέρνησι της Βασιλείας—τι μεγάλη υπεράσπισις του λόγου και του ονόματος του Ιεχωβά θα είναι όλα αυτά! Αυτή ασφαλώς θα είναι μια εξαιρετικά θαυμαστή ευλογία και ένα συγκινητικό προνόμιο για τους πράους, που θα υπερβαίνη κατά πολύ την απλή ελευθερία που απολαμβάνουν τώρα από την παρούσα ταραχή και τις θλίψεις που μαστίζουν αυτόν τον ασθενή και κραυγάζοντα κόσμο!

Η Πραότης και η Εγκράτεια Παράγουν Ειρηνικόν Καρπόν

«Τις είναι μεταξύ σας σοφός και επιστήμων. Ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας. Και ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών.»—Ιακ. 3:13, 18

 1. (α) Από τι συνίσταται ο ειρηνικός καρπός του πνεύματος του Θεού; (β) Αν πρόκειται να υπάρξη άφθονη συγκομιδή τέτοιου καρπού, ποιες προφυλάξεις πρέπει να ληφθούν;

ΕΙΝΑΙ θέλημα του Ιεχωβά οι ευτυχείς μάρτυρές του να παράγουν εξακολουθητικά μια άφθονη συγκομιδή πνευματικού καρπού. Το προϊόν αυτό του πνεύματος του Θεού συνίσταται όχι μόνο από αγαθωσύνη, πίστι, χαρά, αγάπη και χρηστότητα, αλλά και από ειρήνη, πραότητα, μακροθυμία και εγκράτεια. Τώρα, αν πρόκειται να παραχθή ένας τέτοιος πολύ εύγευστος καρπός σαν αυτόν, πρέπει, όχι μόνον ο σπόρος να σπαρή κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, αλλά, πράγμα που είναι ίσης σπουδαιότητος, πρέπει να φυτευθή το κατάλληλο είδος σπόρου. Ο αρχαίος νόμος του Ιεχωβά απηγόρευε στον Ισραήλ να φυτεύη ανάμικτον σπόρο ή δύο είδη σπόρου μαζί. Και ο Ιησούς είπε: «Μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια, ή από τριβόλων σύκα; Δεν δύναται δένδρον καλόν να κάμνη καρπούς κακούς, ουδέ δένδρον σαπρόν να κάμνη καρπούς καλούς.» Φροντίζετε, λοιπόν, να φυτεύετε μόνο το καλό είδος, το κατάλληλο είδος σπόρου. «Επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού, θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν· αλλ’ ο σπείρων εις το πνεύμα, θέλει θερίσει εκ του πνεύματος ζωήν αιώνιον. Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν,