τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε, και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός.»—1 Πέτρ. 1:13.

31. Τι μπορεί ν’ αναμένεται καθώς πλησιάζει το πλήρες τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων;

³¹ Καθώς πλησιάζομε στο πλήρες τέλος αυτού του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων, θα γίνεται ολοένα πιο δύσκολο το να παραμείνωμε στο στενό δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος. Θ’ απαιτή μεγαλύτερη επιδεξιότητα και ισχυρότερη απόφασι να διατηρηθούμε ισορροπημένοι πνευματικώς. Αν ένα άτομο είναι ασταθές τώρα, πώς θα μπορέση να σταθή τότε;

32. (α) Πώς και μόνο μπορεί ένα άτομο να φθάση τον τελικό σκοπό της αιωνίου ζωής; (β) Ποια αξία θα έχη εν τω μεταξύ ο ισορροπημένος Χριστιανός για την οργάνωσι;

³² Ο τελικός σκοπός στο τέρμα του δρόμου είναι άξιος όλης της προσπαθείας και της υπομονής που είναι αναγκαίες για τη διατήρησι καλής ισορροπίας. Το μέλλον σας θα είναι ένα λαμπρό μέλλον, ένα ατελεύτητο μέλλον, αν κρατήσετε τα μάτια σας επάνω στο σκοπό που είναι μπροστά σας και τα πόδια σας σταθερά στερεωμένα στον δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος που είναι αποκάτω. Με καλή πνευματική ισορροπία μπορείτε να βαδίσετε σ’ αυτή τη στενή οδό με τόσο βέβαιο πάτημα με όσο βαδίζει ο σχοινοβάτης επάνω στο λεπτό του σύρμα. Μόνο με τη διατήρησι της ισορροπίας σας σε όλα τα πράγματα μπορείτε να φθάσετε τον τελικό σας σκοπό. Στην πορεία της μεταβάσεώς σας εκεί, θα είσθε ένα αξιόπιστο και εύχρηστο όργανο στα χέρια του Ιεχωβά και της θεοκρατικής του οργανώσεως.

Επιδιώκοντας τον Σκοπό μου στη Ζωή

Αφήγησις του Τ. Ε. Κλάιν

ΗΤΑΝ μια ωραία θερινή μέρα του 1917, όταν, δεκαετές παιδί, έπιασα ένα φυλλάδιο απ’ το πεζοδρόμιο στο Μπλου Άιλαντ (προάστιον του Σικάγου) που διεφήμιζε μια Γραφική διάλεξι: «Ο Πλούσιος στον Άδη». Ο αδελφός μου κι εγώ πήγαμε να την ακούσωμε. Όταν εξηγούσαμε στη μητέρα μας τι είχε πει ο ομιλητής, εκείνη παρεδέχθη ότι ήταν αυτή η αλήθεια, μολονότι ο πατέρας μας ήταν Μεθοδιστής κήρυξ. Μαζί με τον αδελφό μου άρχισα να παρακολουθώ εκείνες τις συναθροίσεις Γραφικών μελετών· επίσης, τις Κυριακές, αρχίζοντας από την πέμπτη πρωινή ώρα (όπως ήταν τότε συνήθεια), ησχολούμεθα στη διανομή Γραφικών φυλλαδίων. Ήσαν τότε ολίγοι νεαροί στην αλήθεια· ωστόσο ήταν πραγματική ευχαρίστησίς μου να παίρνω τους μεγαλύτερους στην ηλικία με το αυτοκίνητό μου στην υπηρεσία κάθε Κυριακή. Ήσαν προχωρημένοι στην ηλικία αλλά και ώριμοι στην αλήθεια, και πολύ απελάμβανα τη συντροφιά τους.

Εξετίμησα την αλήθεια και στο έτος 1925 εσυμβόλισα την αφιέρωσί μου και μιλούσα τακτικά για τη Βασιλεία, επιδιώκοντας έτσι τον σκοπό μου στη ζωή. Μέσα στον ψυχρό χειμώνα του 1930, ένας περιοδεύων εκπρόσωπος της Εταιρίας, επισκεπτόμενος την εκκλησία του Σικάγου, επέρασε μερικές νύχτες στο σπίτι μας. Αρχίσαμε να μιλούμε για το έργον σκαπανέως. Ετόνισε ότι ήταν προνόμιο το να είναι κανείς στην ολοχρόνια υπηρεσία ως θεοκρατικός πολεμιστής υπέρ της μόνης κυβερνήσεως της θεοκρατικής κυβερνήσεως. Χωρίς να χάσω καιρό, εσχημάτισα τη γνώμη ότι δεν υπήρχε τίποτα πιο ωφέλιμο ή πιο σπουδαίο και τίποτα άλλο που θα επιθυμούσα περισσότερο να πράξω από το να διαθέσω όλο μου το χρόνο στο έργον του σκαπανέως. Επληροφόρησα τον προϊστάμενο της εργασίας μου ότι αποχωρώ της υπηρεσίας και άρχισα αμέσως το έργον σκαπανέως. Καθώς ανατρέχω τώρα στα περασμένα είκοσι επτά χρόνια, μου φαίνεται πώς ήταν ακριβώς όπως ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Εφεσίους: ότι ο Θεός δύναται «υπερεκπερισσού να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν.»

Στο 1931, την πρώτη Απριλίου, ο καιρός ήταν ακόμη δριμύς καθώς η σύζυγός μου κι εγώ ανεχωρήσαμε από το Σικάγο για την Αϊόα, περνώντας πρόχειρα επί τρεις μήνες, κοιμώμενοι μέσα στο αυτοκίνητο. Το έργον σκαπανέως εκεί ήταν μια ευτυχής πείρα. Πολλοί έλαβαν το άγγελμα της Βασιλείας και πολλοί μας υπεδέχθησαν φιλόφρονα. Επέρασαν τρεις μήνες και ήταν καιρός ν’ αναχωρήσωμε για τη διεθνή συνέλευσι που θα εγίνετο στο Κολόμπους (Οχάιο) Στέιτ Φαιρ Γκράουντς, στην οποία συνέλευσι όλοι μας εμάθαμε το νέο μας όνομα. Τα αρχικά στοιχεία μ. Ι. επάνω στο έντυπο πρόγραμμα της συνελεύσεως έβαλαν όλους σε σκέψεις. Μήπως σημαίνουν μαχηταί του Ιεχωβά; Ή μήπως μαθηταί του Ιεχωβά; Αυτές και άλλες απορίες διετυπώνοντο από πολλούς. Προτού λήξη η συνέλευσις εμάθαμε ότι εσήμαιναν «μάρτυρες του Ιεχωβά».