Είναι η Ιδιότης του Μέλους Εκκλησίας Αρκετή;

‘ΘΑ είμαι μεταξύ εκείνων που θα ελευθερωθούν στην νέα τάξι του Θεού;’ Κάθε άνθρωπος που πιστεύει στην υπόσχεσι του Θεού είναι υποχρεωμένος να θέση αυτό το ερώτημα. Πολλοί επίσης επιθυμούν να γνωρίσουν, ‘Θα μου εξασφαλίση την εύνοια του Θεού η ιδιότης μου ως μέλους της εκκλησίας μου;’

Αυτά τα ερωτήματα αξίζουν πραγματικά σοβαρή σκέψι, ιδιαίτερα λόγω του ότι υπάρχουν τόσο πολλές εκκλησίες με συγκρουόμενες διδασκαλίες και πράξεις.

Τι λοιπόν, μπορεί να λεχθή για κείνους οι οποίοι είναι βαπτισμένα μέλη ως μάρτυρες του Ιεχωβά; Αυτοί επίσης μπορεί να θέσουν το ερώτημα, ‘Η ταύτισίς μου που περιλαμβάνει και τη συμμετοχή μου στις συναθροίσεις μελέτης των μαρτύρων του Ιεχωβά και στο κήρυγμα από οικία σε οικία μου εξασφαλίζει την απελευθέρωσι όταν αυτό το σύστημα πραγμάτων θα καταστραφή;’

Για ν’ απαντήσετε σ’ οποιαδήποτε τέτοια ερώτησι πρέπει να σκεφθήτε, τι απαιτεί ο Θεός από μένα; Ο Θεός λέγει: «Εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος [ή, «Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν,» ΜΝΚ].» (Δευτ. 5:9) Επομένως από σας ως ένα άτομο απαιτεί αποκλειστικήν αφοσίωσιν. Οφείλετε σεις προσωπικώς να τον υπηρετήτε, από καρδιά, με ακριβή γνώσι του τι τον ευαρεστεί.—1 Χρον. 28:9· Ματθ. 22:37.

Η ΓΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΥΣΙΩΔΗΣ

Αυτή τη γνώσι μπορεί να την αποκτήση κανείς από τον Λόγο της αληθείας του Θεού, τη Γραφή. Ένας άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι υπηρετεί τον Θεό μπορεί να είναι ζηλωτής, ειλικρινής. Μπορεί να πιστεύη ότι οι ηγέται της εκκλησίας του είναι επίσης ειλικρινείς. Αλλά αυτά τα πράγματα μόνα τους δεν εξασφαλίζουν την εύνοια του Θεού.

Η Γραφή μάς δίνει ένα κτυπητό παράδειγμα αυτού. Τονίζει το σημείο ότι μολονότι ένα άτομο ή μια ολόκληρη οργάνωσις μπορεί να είναι ειλικρινής, ωστόσο μπορούν να υστερούν στο ζήτημα της αποκλειστικής αφοσιώσεως στον Θεό. Ο απόστολος Παύλος είπε για τους συμπατριώτας του τους Ιουδαίους, τους οποίους αγαπούσε: «Αδελφοί, η επιθυμία της καρδίας μου, και η δέησις η προς τον Θεόν υπέρ του Ισραήλ, είναι δια την σωτηρίαν αυτών. Διότι μαρτυρώ περί αυτών ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.»—Ρωμ. 10:1-3.

Γνωρίζοντας ότι αυτό που ζητεί ο Θεός δεν είναι σκληρό, αν διαβάζετε με πλατειά διάνοια και δέχεσθε αυτά που λέγει η Γραφή, θα το κάνετε χωρίς προκατάληψι από προηγούμενες πίστεις ή διδασκαλίες. Ιδού ένα παράδειγμα: Ακριβώς πριν απ’ αυτή τη δήλωσί του σχετικά με τις απαιτήσεις του για αποκλειστική αφοσίωσι, ο Θεός είπε:

«Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα είναι εν τη γη κάτω, ή όσα είναι εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης· μη προσκυνήσης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά.» (Δευτ. 5:8, 9) Σημειώστε ότι ο Θεός λέγει μη «κάμης» αυτά ή μη τα «λατρεύσης.» Αργότερα ο Θεός έκαμε την εξής δήλωσι: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά.»—Ησ. 42:8, ΜΝΚ.

Αν, επομένως χρησιμοποιούσατε τέτοια στη λατρεία, είτε αυτά ήσαν του Χριστού, είτε αγγέλων είτε αγίων, γνωρίζετε, άσχετα με το τι οι άνθρωποι πιθανόν να λέγουν, ότι σεις δεν αποδίδετε αποκλειστική αφοσίωσι στον Θεό.

Έτσι χωρίς αμφιβολία μπορείτε να εκτιμήσετε το ότι μια εκκλησία, η οποία διδάσκει τέτοια χρήσι στη λατρεία, έστω και αν αυτή θεωρήται μόνο σχετική λατρεία, δεν θα σας προστατεύση με το να είσθε μέλος της. Καθετί που δεν δοξάζει τον Θεό υστερεί από απόψεως αποκλειστικής αφοσιώσεως σ’ αυτόν. Και κάθε οργάνωσις η οποία διδάσκει διδασκαλίες οι οποίες δεν δοξάζουν τον Θεό ή οι οποίες αντιλέγουν στον Λόγον του, δεν φέρνουν καμμιά ευλογία από τον Θεό στα μέλη της. Αντιθέτως, με το να είσθε μέλος της, ή να υποστηρίζετε αυτή την οργάνωσι θα υποστήτε καταστροφή όταν ο Θεός θα σαρώση από τη γη κάθετι που δεν αποδίδει δόξα σ’ αυτόν.—2 Θεσ. 1:7-9.

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΙΑΓΩΓΗ ΖΩΤΙΚΗ

Επίσης μπορεί να είσθε επιμελής μελετητής της Γραφής. Μπορεί να γνωρίζετε τις αρχές που διδάσκει, ιδιαίτερα τις ηθικές αρχές της. Είτε συναναστρέφεσθε με άλλους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς είτε όχι—πραγματικά, ακόμη και αν συναναστρέφεσθε μ’ εκείνους που γνωρίζετε ότι αποδίδουν στον Θεό αποκλειστική αφοσίωσι—το σπουδαίο ερώτημα είναι, Σεις ζήτε σύμφωνα μ’ αυτές τις δίκαιες αρχές;

Ο απόστολος Πέτρος τονίζει την ευθύνη κάθε ατόμου που ομολογεί ότι είναι Χριστιανός όταν λέγη: «Εάν επικαλήσθε Πατέρα τον κρίνοντα απροσωπολήπτως κατά το έργον εκάστου, διάγετε μετά φόβου τον καιρόν της παροικίας σας [εφόσον ζήτε μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο αλλά δεν αποτελείτε μέρος του].» Αργότερα προειδοποιεί: «Έφθασεν ο καιρός του ν’ αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού και αν αρχίζη πρώτον αφ’ ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού; Και ‘αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός πού θέλει φανή’;»—1 Πέτρ. 1:17· 4:17, 18.

Ώστε ένα άτομο δεν μπορεί να στηρίζεται στην ιδιότητά του ως μέλους της εκκλησίας του ή στους δεσμούς του μ’ αυτήν. Ούτε μπορεί να είναι ασφαλής απλώς με το να εγκαταλείψη μια εκκλησία η οποία διδάσκει εσφαλμένες διδασκαλίες ή ενθαρρύνει ενέργειες αντίθετες με τη Γραφή. Οφείλει επιπρόσθετα να λάβη μια θετική ενέργεια για να μάθη το θέλημα του Θεού, και κατόπιν να το κάμη. Αυτό σημαίνει ότι είναι ανάγκη να συναναστρέφεται και να συνεργάζεται μ’ εκείνους οι οποίοι αποδίδουν με δραστήριο τρόπο αποκλειστική αφοσίωσι και καθαρή λατρεία στον Θεό.

Ακόμη και τότε οφείλει να είναι προσεκτικός. Ο Παύλος, αφού αναφέρει το παράδειγμα μερικών οι οποίοι, μολονότι ήσαν ενωμένοι με τον εκλεκτό λαό του Θεού στο παρελθόν, απωλέσθησαν λόγω κακής ενεργείας στην προσωπική των ζωή, έγραψε στους Χριστιανούς στην Κόρινθο: «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση.» (1 Κορ. 10:6-12) Απαιτείται συνεχής επαγρύπνησις και διερευνητική εξέτασις της καρδιάς για να συνεχίση κανείς να υπηρετή τον Θεό. Κανένα άτομο ή οργάνωσις δεν μπορεί να σώση ένα άτομο διότι «έκαστος ημών περί εαυτού θέλει δώσει λόγον εις τον Θεόν.»—Ρωμ. 14:12· παράβαλε Εβραίους 4:12, 13.

Ακόμη και ένα άτομο τόσο πολύ ευνοημένο όπως ο απόστολος Παύλος είπε για τον εαυτό του: «Εγώ λοιπόν ούτω τρέχω, ουχί ως αβεβαίως ούτε πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τον αέρα· αλλά δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας, εγώ γείνω αδόκιμος.»—1 Κορ. 9:26, 27.

Συνοψίζοντας, λοιπόν, το ερώτημα, αν η ιδιότης του μέλους εκκλησίας είναι αρκετή; απαντούμε μ’ ένα οριστικό Όχι! Το άτομο που επιθυμεί να υπηρετήση τον Θεό πρέπει να εγκαταλείψη το θρησκευτικό σύστημά του αν αυτό δεν ακολουθή τον Λόγο του Θεού. Το επόμενο βήμα που πρέπει να κάμη είναι να ταυτισθή μ’ εκείνους οι οποίοι υπηρετούν τον Θεό με καθαρή λατρεία. Κατόπιν, για ν’ αποδώση αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό, οφείλει να ζει έτσι ώστε η ζωή του ‘να στολίζη κατά πάντα την διδασκαλίαν του Σωτήρος ημών Θεού.’ (Τίτον 2:10) Εκείνος ο οποίος ενεργεί έτσι μπορεί να έχη εμπιστοσύνη στην εξής υπόσχεσι του Θεού:

«Ο Ιεχωβά είναι πλησίον πάντων των επικαλουμένων αυτόν· πάντων

των επικαλουμένων αυτόν εν αληθεία.

Εκπληροί την επιθυμίαν των φοβουμένων αυτόν,

και της κραυγής αυτών εισακούει, και σώζει αυτούς.»—Ψαλμ. 145:18, 19, ΜΝΚ.