μας τιμωρούσαν ως κακοποιούς εκπληρώνοντας τα υπηρεσιακά των καθήκοντα. Πρέπει λοιπόν να μην κάνωμε κατάχρησι της εν Χριστώ ελευθερίας μας.

21. Επομένως, ποιο και μόνο πράγμα μπορούσε ο Πέτρος να εννοή αναφορικά με τη Χριστιανική υποταγή σε ανθρώπινες διατάξεις;

²¹ Όταν ο Πέτρος λέγη ότι η υποταγή μας είναι θέλημα του Θεού για μας και ότι αυτό θα το επράτταμε ως «δούλοι Θεού», ένα μόνο πράγμα θα μπορούσε να εννοή. Ποιό; Ότι η υποταγή μας στις ανθρώπινες διατάξεις, όπως είναι οι βασιλείς και οι ηγεμόνες του κόσμου τούτου, δεν είναι ολική, δεν είναι απεριόριστη, αλλ’ απλώς σχετική. Δεν μας καθιστά ταπεινωμένους δούλους των. Παραμένομε δούλοι του Θεού, υπακούοντας σ’ Αυτόν ως τον μόνον Διδάσκαλόν μας και μένομε έτσι απηλλαγμένοι από άλλους διδασκάλους. Μολονότι υποτασσόμεθα, ποτέ δεν λησμονούμε ότι δουλεύομε στον Θεό, όχι στους πολιτικούς βασιλείς, αυτοκράτορας ή ηγεμόνας.

22. Η υποταγή μας πρέπει να μη γίνεται με ποια διάθεσι προς τις ανθρώπινες διατάξεις;

²² Όταν υποτασσώμεθα έτσι εθελουσίως και σωφρόνως, δεν πρέπει να το πράττωμε αυτό με καταφρόνησι στις διατάξεις απλώς διότι είναι ανθρώπινες και είναι μέρος ενός καταδικασμένου κόσμου. Ο Πέτρος μάς λέγει την κατάλληλη στάσι, που πρέπει να λάβωμε απέναντι των, λέγοντας: «Πάντας τιμήσατε· την αδελφότητα αγαπάτε· τον Θεόν φοβείσθε· τον βασιλέα τιμάτε».​—1 Πέτρ. 2:17.

23, 24. (α) Τι κάνει την τιμή που οι Χριστιανοί αποδίδουν σε μέλη της εκκλησίας διαφορετική από εκείνη που αποδίδεται εις «πάντας» τους έξω; (β) Γιατί πρέπει να τιμούμε «πάντας» τους έξω, και σε ποιο βαθμό;

²³ Η τιμή, που αποδίδουν οι Χριστιανοί σε όλα τα άτομα μέσα στην εκκλησία, είναι, φυσικά, διαφορετική από εκείνη που αποδίδεται σε όλους τους έξω ανθρώπους. Παρόμοια, ακριβώς, πρέπει ν’ αποδίδωμε τιμή σε όλους τους ανθρώπους που είναι σε υπεύθυνες πολιτικές θέσεις έξω από την εκκλησία. Είναι τυπική τιμή. Αλλά για την ‘αγάπη της αδελφότητος’, οι Χριστιανοί πρέπει ν’ αποδίδουν περισσότερο από απλή τυπική τιμή· πρέπει να έχουν αγάπη, την αδελφική αγάπη που αποδεικνύει ότι είναι μαθηταί του Χριστού. (Ιωάν. 13:34, 35) Ως προς την απόδοσι τιμής, το εδάφιο Ρωμαίους 12:10 λέγει στην εκκλησία: «Γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι δια της φιλαδελφίας, προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους», μη επιζητώντας έτσι τιμές από τους αδελφούς μας.

²⁴ Εν τούτοις, δεν μπορούμε ν’ αγνοούμε τους κοσμικούς ανθρώπους που είναι σε υψηλές θέσεις έξω από την εκκλησία. Πρέπει δεόντως να τους τιμούμε ανάλογα με τη θέσι που κατέχουν ως εκπρόσωποι των υπηκόων των, των λαών των. Δεν πρέπει, βέβαια, να τους «επευφημούμε» ή να τους ειδωλοποιούμε, να τους κάνωμε θεούς. Η τιμή που τους αποδίδομε είναι μόνο σχετική· την αποδίδομε ενώ κάνομε ταυτόχρονα όπως λέγει ο Πέτρος: «Τον Θεόν φοβείσθε», τον αληθινό Θεό Ιεχωβά. Η τωρινή υποχρέωσίς μας είναι τεταγμένη κάτω από τον φόβον μας προς τον Θεό: «Τον βασιλέα τιμάτε», κι επομένως και τους ηγεμόνας που στέλλονται απ’ αυτόν για να κυβερνούν καλά.

ΔΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΖΥΓΟΙ

25, 26. (α) Πώς γίνεται σαφέστερο ότι ο Πέτρος εννοεί σχετική υποταγή στις ανθρώπινες διατάξεις; (β) Τι λέγει ο Πέτρος για τους οικιακούς υπηρέτας;

²⁵ Καθόσον προχωρούμε στην ανάγνωσι της πρώτης επιστολής του Πέτρου, καθίσταται ολοένα σαφέστερον ότι η υποταγή των Χριστιανών «εις πάσαν ανθρωπίνην διάταξιν» πρέπει να είναι μόνο σχετική, περιωρισμένη σε ορισμένη σφαίρα. Πώς αυτό; Διότι ο Πέτρος ομιλεί και για άλλες περιπτώσεις, επίσης, που οι Χριστιανοί μπορεί να οφείλουν να είναι υποτεταγμένοι σε άλλους. Σε ποιες περιπτώσεις; Σε περιπτώσεις δούλων και γυναικών συζύγων. Δεν μπορούμε παρά να γεννηθούμε κάτω από διάφορες μορφές πολιτικών κυβερνήσεων του κόσμου τούτου, αλλά το να είμεθα δούλοι και σύζυγοι μπορεί κατά πολύ να εξαρτάται από ό,τι εμείς οι ίδιοι αποφασίζομε να πράξωμε. Ο Πέτρος λέγει:

²⁶ «Οι οικέται, υποτάσσεσθε εν παντί φόβω εις τους κυρίους σας, ου μόνον εις τους αγαθούς και επιεικείς, αλλά και εις τους διεστραμμένους· διότι τούτο είναι χάρις [σε ποιόν;], το να υποφέρη τις λύπας δια την εις τον Θεόν συνείδησιν, πάσχων αδίκως. Διότι ποία δόξα είναι, εάν αμαρτάνοντες και ραπιζόμενοι υπομένητε; εάν όμως αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομένητε, τούτο είναι χάρις παρά τω Θεώ.»​—1 Πέτρ. 2:18-20.

27. (α) Πώς αυτό δείχνει ότι η υποταγή των υπηρετών είναι μόνο σχετική; (β) Τα παθήματα που επέρχονται στους υπηρέτας πρέπει να είναι μόνο εξαιτίας τίνος, και πώς πρέπει να τα υποφέρουν οι Χριστιανοί υπηρέται;

²⁷ Επειδή οι οικιακοί υπηρέται ή δούλοι εξακολουθούν να κατευθύνονται από τις Χριστιανικές συνειδήσεις των, η υποταγή των στους ιδιοκτήτας των δεν μπορεί να είναι περισσότερο από σχετική υποταγή. Αυτό πρέπει να γίνεται ειδικά σε μη Χριστιανούς ιδιοκτήτας, που δεν είναι καλοί ή λογικοί, αλλά είναι διεστραμμένοι. Οι Χριστιανοί υπηρέται ή δούλοι, παρ’ ότι κάνουν το καλύτερο που μπορούν σύμφωνα με τη συνείδησί τους, μπορεί να τυγχάνουν κακής μεταχειρίσεως από τέτοιου είδους ιδιοκτήτας. Επίσης, επειδή οι Χριστιανικές των συνειδήσεις μπορεί να μην τους επιτρέπουν να πράττουν τα ηθικώς κακά ή άνομα πράγματα, που δυνατόν ν’ απαιτούν αυτοί οι ιδιοκτήται, οι υπηρέται ή δούλοι μπορεί να υφίστανται άδικη τιμωρία. Αλλ’ αυτά είναι παθήματα «δια την εις τον Θεόν συνείδησιν». Μολονότι τα παθήματα είναι άδικα, ο Χριστιανός υπηρέτης ή δούλος πρέπει να τα δεχθή. Δεν πρέπει να δραπετεύση ή ν’ ανταγωνισθή στασιάζοντας. Πρέπει να τα υπομείνη με κατάλληλη υποταγή του εαυτού του στον ιδιοκτήτη του. Όταν κάνη έτσι, «είναι χάρις παρά τω Θεώ». Δεν αντανακλά δυσμενώς στη Χριστιανοσύνη στην οποίαν εμμένει ο δούλος.

28, 29. (α) Ανάμεσα σε τέτοια παθήματα τι έχει ένας Χριστιανός υπηρέτης για παρηγοριά και καθοδηγία του; (β) Πώς περιγράφει ο Πέτρος αυτή την παραδειγματική διαγωγή;

²⁸ Μέσα σ’ αυτή την άδικη κακοπάθεια στα χέρια διεστραμμένων ιδιοκτητών, ο Χριστιανός υπηρέτης ή δούλος έχει ν’ ακολουθήση ένα υπόδειγμα. Απ’ αυτό το υπόδειγμα μπορεί ν’ αποκομίση μεγάλη παρηγοριά. Είναι ένα υπόδειγμα που παρέχεται από κάποιον μεγαλύτερον από τον εαυτό του, ναι, από τον Κύριον και Διδάσκαλόν του, τον Ιησού Χριστό. Παρατηρήστε πώς ο Πέτρος παρηγορεί τους δεινοπαθούντας Χριστιανούς δούλους, αναφερόμενος σ’ αυτό το τέλειο υπόδειγμα, όπως λέγει ο Πέτρος:

²⁹ «Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού· όστις “αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού.” Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως· όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, δια να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας. “Με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε.” Διότι υπήρχετε ως πρόβατα πλανώμενα· αλλά τώρα επεστράφητε εις τον ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών σας».​—1 Πέτρ. 2:21-25.

30. Σχετικά με αυτά το παράδειγμα, ποιο είναι το κύριο σημείο που πρέπει να επισημάνωμε, και γιατί αυτό είναι σπουδαίο;

³⁰ Εφόσον ο Αρχηγός της Χριστιανοσύνης υπέφερε έτσι άδικα, οι μαθηταί του δεν θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα διέφευγαν τέτοια άδικα παθήματα. Αλλά το κύριο σημείο που πρέπει να σημειωθή είναι ότι ο Αρχηγός μας τα υπέφερε αυτά χωρίς παράπονα. Για να τον μιμηθούμε, πρέπει κι εμείς να κάμωμε το ίδιο, είτε ως δούλοι είτε όχι. Όπως και στην περίπτωσι του Ιησού Χριστού, αυτά τα άδικα παθήματα χωρίς παράπονα, απειλές ή λοιδορίες συντελούν προς το καλό, και για τους άλλους ακόμη. Μόνο το να υπομένωμε στα άδικα, χωρίς αίτια παθήματα «είναι χάρις παρά τω Θεώ».

31, 32. (α) Σε ποιες έπειτα ο Πέτρος στρέφεται με συμβουλή, και γιατί; (β) Τι ο Πέτρος τις συμβουλεύει να κάμουν;

³¹ Ο Πέτρος, αφού ενθαρρύνει και παρηγορεί τους Χριστιανούς δούλους που υποφέρουν άδικα «δια την εις τον Θεόν συνείδησιν», στρέφεται κατόπιν σε άλλους, που έπρεπε να υποτάσσονται ακόμη και σε περιπτώσεις αδίκου κακομεταχειρίσεως. Πρόκειται για τις Χριστιανές συζύγους που ενυμφεύθησαν μη Χριστιανούς συζύγους, οι οποίοι δεν υπήκουαν στον λόγον του Θεού. Κατά κάποιον τρόπον, όμοια με τους δούλους, οι γυναίκες σύζυγοι είναι ιδιοκτησία κυρίων, δηλαδή, των συζύγων των, τους οποίους οι Ιουδαίοι και σήμερα ακόμη αποκαλούν «Βααλείμ» ή Κυρίους. (Ωσηέ 2:16· Έξοδ. 21:22· Δευτ. 22:22, 24· Παροιμ. 31:11, 23, 28) Ο απόστολος Πέτρος, αντί να συμβουλεύση τις Χριστιανές συζύγους να χωρισθούν ή διαζευχθούν τους απίστους, μη αφιερωμένους συζύγους, ανατρέχει στην περίπτωσι των δούλων και λέγει:

³² «Ομοίως αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τίνες απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου δια της διαγωγής των γυναικών, αφού ίδωσι την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν σας. Των οποίων ο στολισμός ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων, ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ’ ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον. Διότι ούτω ποτέ και αι άγιαι γυναίκες, αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν, εστόλιζον εαυτάς υποτασσόμεναι εις τους άνδρας αυτών. Καθώς η Σάρρα υπήκουσεν εις τον Αβραάμ, καλούσα αυτόν κύριον· της οποίας σεις εγεννήθητε τέκνα, αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν.»​—1 Πέτρ. 3:1-6.

33, 34. (α) Τι είδους είναι αυτή η συζυγική υποταγή, και ποιο καλό αποτέλεσμα είναι δυνατό απ’ αυτήν; (β) Ποιες γυναίκες υποδεικνύει ο Πέτρος ως παραδείγματα για τις Χριστιανές συζύγους, και σαν ποια ιδιαιτέρως πρέπει αυτές να στολίζωνται;

³³ Όπως στην περίπτωσι των Χριστιανών δούλων, και οι Χριστιανές σύζυγοι δεν αποδίδουν πλήρη υποταγή στους κυρίους των, ανεξάρτητα από τον Θεό ή τη Χριστιανική συνείδησι. Η υποταγή της συζύγου, επίσης, είναι απλώς σχετική και πρέπει να σταθμίζεται με φόβον Θεού και μ’ ευσυνείδητο σεβασμό για τον λόγον του Θεού. Αν αυτή άφηνε τον άπιστο σύζυγό της και δεν υπετάσσετο σ’ αυτόν με τέτοιον τρόπο ώστε να ευαρεστή τον Θεό, πώς θα μπορούσε ως σύζυγος να κερδίση τον σύζυγό της προς τη Χριστιανοσύνη χωρίς κανένα προφορικό λόγο παρά με την πιστή Χριστιανική διαγωγή της; Δεν θα μπορούσε να το κάμη αυτό. Ως παραδείγματα συζυγικής υποταγής ο Πέτρος υποδεικνύει, όχι τις χωρισμένες ή τις κοσμικές γυναίκες που απαιτούν «δικαιώματα γυναικών» και ισότητα με τους άνδρες, αλλά τις ‘άγιες γυναίκες’ των αρχαίων χρόνων που ήλπιζαν στον Θεό.

³⁴ Ο Πέτρος είπε στις συζύγους να ενεργούν ως τέκνα της Σάρρας, διδαγμένες από τη Σάρρα το πώς να ενεργούν ως σύζυγοι. Η Σάρρα ανεγνώριζε τον Αβραάμ ως τον συζυγικόν της κύριον. Υπήκουσε σ’ αυτόν ακόμη και όταν της εζήτησε να του προστατεύση τη ζωή με κίνδυνο της δικής της ελευθερίας και ασφαλείας. (Γεν. 12:14-20· 20:1-14) Υποτασσόμενη έτσι στον σύζυγο της η Σάρρα αντημείφθη με το να παίξη ένα σπουδαίο ρόλο για την αιώνια σωτηρία του εαυτού της και της υπολοίπου ανθρωπίνης οικογενείας. Έγινε μητέρα του Ισαάκ, κι έτσι μια πρόγονος του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ομοίως μια Χριστιανή σύζυγος μπορεί να υποτάσσεται στον σύζυγό της και να το πράττη αυτό μ’ ελπίδα στον Θεό, στου οποίου τα όμματα στολίζεται με το ‘πράον και ησύχιον πνεύμα’ προς τον σύζυγό της. Αυτό μπορεί να συντελέση όχι μόνο στη δική της σωτηρία, αλλά και του συζύγου της και άλλων.

35, 36. Στη διάρκεια της υπάρξεως αυτού του κόσμου, σε τι είμεθα όλοι υποχρεωμένοι να υποτασσώμεθα, και σε ποιο βαθμό; (β) Πώς αυτό είναι προστασία και πλεονέκτημα;

³⁵ Εμείς, που είμεθα Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν είμεθα όλοι ανθρώπινοι δούλοι ή γυναίκες σύζυγοι, δεσμευμένοι έτσι ν’ αποδίδωμε υποταγή σ’ αυτές τις σφαίρες. Ενόσω, όμως, είμεθα σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο κατ’ ανοχήν του Θεού, βρισκόμαστε κάτω από πολιτικές κυβερνήσεις. Εφόσον ο Θεός αφήνει αυτές τις εξουσίες να εξακολουθούν να υπάρχουν, είμεθα υποχρεωμένοι «δια τον Κύριον» και σύμφωνα με το «θέλημα του Θεού», να υποτάσσωμεθα «εις πάσαν ανθρωπίνην διάταξιν». Ούτε ο Πέτρος ούτε ο Παύλος μάς αφήνουν σε καμμιά αμφιβολία για το ότι η υποταγή μας αυτή σ’ αυτούς τους παρόντας κοσμικούς πολιτικούς θεσμούς είναι σχετική μόνο, υποκείμενη πάντοτε σε μια Χριστιανική συνείδησι εκπαιδευμένη με τον λόγον του Θεού. Όταν αποδίδωμε αυτή τη σχετική υποταγή, αποφεύγομε το να διεγείρωμε σε αγανάκτησι τους ανθρώπους, που υπόκεινται στους βασιλείς, αυτοκράτορας και ηγεμόνας, λόγω παραλείψεώς μας να δείξωμε την οφειλόμενη τιμή στους άρχοντας των.

³⁶ Όχι μόνο θα ευαρεστήση αυτούς τους ανθρώπους η σχετική μας υποταγή, αλλ’ ειδικά θα ευαρεστήση τον Θεό. Θ’ αποτελέση μια προφύλαξι για μας από το να μετέχωμε σε πολιτικές συνωμοσίες ή στασιασμούς εναντίον των αρμοδίων αρχών, ακόμη και όταν διωκώμεθα επειδή είμεθα Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό θ’ αφοπλίση και τους εχθρούς της βασιλείας του Θεού που μας κατηγορούν επειδή κηρύττομε, διότι δεν θα έχουν διαπιστώσει κάποιο πραγματικό σφάλμα ή οποιαδήποτε απόδειξι εναντίον μας, εκτός από ό,τι αφορά τον νόμον του Θεού μας.

37. Τι, λοιπόν, θα βρεθούμε όλοι να πράττωμε τώρα παντού, και πού η υποταγή μας σε κυβέρνησι θα είναι ολική σε όλη τη γη;

³⁷ Οπουδήποτε και αν ζούμε, κάτω από οποιαδήποτε μορφή ανθρωπίνης κυβερνήσεως και αν ζούμε, πάντοτε θα βρισκώμαστε να πράττωμε το καλό και να δοξάζωμε τον Θεό. Στον νέο του κόσμο της δικαιοσύνης μετά τον παγκόσμιο πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού, θα έχομε τη τιμή και τη χαρά να υποτάσσωμεθα ολοκληρωτικά στη μόνη κυβέρνησι που θ’ ασκή τότε πλήρη έλεγχο επάνω στη γη, στην κυβέρνησι της βασιλείας του Θεού δια του Κυρίου μας και Σωτήρος Ιησού Χριστού.

Υποταγή στις «Υπερέχουσες Εξουσίες»​—Γιατί;

«Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσας υποτασσέσθω· ου γαρ εστιν εξουσία ει μη υπό Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν.​—Ρωμ. 13:1, Κείμενον.

 1. Πώς η υποταγή του Ιωσήφ και της Μαρίας στις πολιτικές εξουσίες του κόσμου έφερε αποτέλεσμα σε αρμονία με το θέλημα και την προφητεία του Θεού;

ΣΤΟ έτος 2 π.Χ. ο Ιωσήφ ο γυιός του Ιακώβ και η «εν γαστρί έχουσα» σύζυγός του Μαρία, θυγάτηρ του Ηλί, υπετάχθησαν στο διάταγμα του Ρωμαίου αυτοκράτορος Καίσαρος Αυγούστου. Απεγράφησαν στη γενέτειρα πόλι των στην Ιουδαία. Έτσι συνέβη και ο υιός της, Ιησούς Χριστός, εγεννήθη στη Βηθλεέμ. Αυτό έγινε σύμφωνα με το θέλημα του ουρανίου Πατρός του Ιησού, του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος είχε προείπει την εκεί γέννησι του Υιού του δια του προφήτου Μιχαία πριν από επτά αιώνες. (Μιχ. 5:2· Ματθ. 1:1, 16, 18· Λουκ. 2:1-7· 3:23) Η υποταγή, λοιπόν, στις πολιτικές εξουσίες εν σχέσει με τούτο δεν αντέκειτο στο θέλημα και τον σκοπό του Θεού, μολονότι οι Ιουδαίοι της Παλαιστίνης υπήγοντο ακόμη στις Δέκα Εντολές και στους άλλους νόμους, που τους είχε δώσει ο Ιεχωβά Θεός μέσω του προφήτου του Μωυσέως.

 2. Μεταξύ ποίων δύο σειρών νόμων έπρεπε οι Ιουδαίοι να κάμουν μια προσαρμογή, και ποιόν τέλειον κανόνα για τούτο τους εξέθεσε ο Ιησούς;

² Επειδή οι Ιουδαίοι ήσαν κάτω από τον ανώτερο νόμο του Θεού, έπρεπε να συμμορφώνωνται με τον νόμο της αυτοκρατορικής κυβερνήσεως που κυβερνούσε τότε τη χώρα του Ιούδα και τη Γαλιλαία, τηρώντας την τάξι και εισπράττοντας φόρους. Ο τέλειος κανών γι’ αυτή τη συμμόρφωσι ελέχθη από τον Ιησού Χριστό σ’ ένα όμιλο Ιουδαίων, από τους οποίους μερικοί ήσαν υπέρ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και άλλοι εναντίον της. Ο Ιησούς τους είπε: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.» (Ματθ. 22:15-22) Ούτε οι υπέρ της Αυτοκρατορίας Ιουδαίοι ούτε οι κατ’ αυτής μπορούσαν να εύρουν σφάλμα σ’ αυτόν τον κανόνα.

 3. Γιατί οι Χριστιανοί πρέπει ακόμη να υπακούουν σ’ αυτόν τον τέλειον κανόνα παρά το ό,τι επεσήμανε το έτος 1914;

³ Οι Καίσαρες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας απωλέσθησαν μαζί με την αυτοκρατορία εκείνη πριν από πολύν καιρό, αλλ’ αυτό που αντεπροσωπεύετο από τον Καίσαρα στα λόγια εκείνα που ελέχθησαν από τον Ιησού πριν από δεκαεννέα αιώνες, παραμένει ακόμη​—όχι ακριβώς ο «ιμπεριαλισμός» και η αποικιοκρατία, αλλά η πολιτική κυβέρνησις του κόσμου τούτου. Αυτό ισχύει ακόμη και μετά το έτος 1914 μ.Χ., οπότε οι Καιροί των Εθνών έληξαν, ακριβώς όπως ο Ιησούς προείπε στην προφητεία του για το τέλος του παρόντος κοσμικού συστήματος πραγμάτων. (Λουκ. 21:5-7, 24) Συνεπώς, ο κατευθυντήριος κανών, όπως εξετέθη από τον Ιησούν, πρέπει και σήμερα ακόμη να τυγχάνη σεβασμού και υπακοής, ιδιαίτερα από τους αφιερωμένους, βαπτισμένους Χριστιανούς όπως είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Όχι μόνο τα έθνη υπάρχουν ακόμη, αλλά και ο Θεός επίσης υπάρχει, και όλα τα έθνη της γης κρίνονται ενώπιον του από το έτος 1914. Τα άτομα, που είναι «προβατοειδή» ως προς τη διάθεσί τους απέναντι του Θεού, θ’ ακολουθήσουν τον κανόνα του ν’ αποδίδουν στον Καίσαρα μόνον τα του Καίσαρος, αλλά στον Θεό όλα τα του Θεού. Ο Παύλος και ο Πέτρος, ως Χριστιανοί απόστολοι, ενέμεναν σ’ αυτόν τον κανόνα κι έγραψαν προς υποστήριξίν του.​—Ματθ. 25:31-40.

 4. (α) Πότε και σε ποιους έγραψε ο Παύλος γι’ αυτό το αμφισβητούμενο σημείο, και επομένως αναφορικά με ποιους άρχοντας; (β) Κατενόησαν τον Παύλο οι λήπται της επιστολής του, και τι θα πούμε για τους Χριστιανούς σήμερα;

⁴ Κατά το έτος 56 ο Παύλος έγραψε στη Χριστιανική εκκλησία, που ήταν στην ίδια την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο της επιστολής του επραγματεύθη ειδικά το υπό αμφισβήτησιν αυτό σημείο. Αυτό έγινε διακόσια και πλέον χρόνια πριν από την εμφάνισι του «Χριστιανικού» λεγομένου «κόσμου» (στον τέταρτον αιώνα). Ο Παύλος έγραφε ενώ ευρίσκετο ανάμεσα στην ειδωλολατρική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, προτού υπάρξουν οι λεγόμενοι Χριστιανοί βασιλείς που ισχυρίζοντο ότι άρχουν με θείον δικαίωμα και «ελέω Θεού.» Ο Παύλος λοιπόν έγραφε στους Χριστιανούς της Ρώμης, όχι για τους πολιτικούς άρχοντας του «Χριστιανικού κόσμου», αλλά για ειδωλολατρικούς άρχοντας όπως ο Καίσαρ και οι ηγεμόνες του και βασιλείς τών επί μέρους εθνών. Στη Ρώμη ιδιαίτερα οι Χριστιανοί έπρεπε να είναι σαφείς σ’ αυτό το ερώτημα: Οι κοσμικοί άρχοντες δεν είναι Χριστιανοί και δεν είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά Θεό, και όμως, οφείλουν μήπως οι Χριστιανοί κάτι στους υπάρχοντας αυτούς άρχοντας που έχουν τη διακυβέρνησι της χώρας, ακόμη και της γης της Παλαιστίνης και της πόλεως Ιερουσαλήμ; Χάριν της Χριστιανοσύνης η Εκκλησία της Ρώμης έπρεπε να είναι σαφής στο αντιλεγόμενον αυτό ζήτημα και να ενεργή με διαφωτισμένη τη συνείδησί της. Ο Παύλος στην επιστολή του προς αυτούς επραγματεύθη με περίσκεψι το ζήτημα. Βεβαίως εξεφράσθη σαφώς κι εκείνοι ενόησαν αυτά που έγραψε. Κι εν τούτοις σήμερα, ύστερ’ από δεκαεννέα αιώνες, υφίσταται αντιλογία σ’ αυτό που ενοούσε ο Παύλος, όπως προσφάτως εφέρθη υπό την προσοχήν του κόσμου από ένα θρησκευτικό συμβάν στη διηρεμένη Γερμανία.a

 5, 6. (α) Προς όφελος ποίων έγραψε ο Παύλος το Ρωμαίους 13:1-7, αλλά ποιο ερώτημα εγείρεται σχετικώς; (β) Τι θα μας βοηθήση να λάβωμε την ορθή απάντησι στην ερώτησι, και συνεπώς τι κάνομε τώρα;

⁵ Ο Παύλος έγραφε «προς πάντας τους όντας εν Ρώμη, αγαπητούς του Θεού, προσκεκλημένους αγίους,» και συνεπώς έγραφε προς όφελος της Χριστιανικής εκκλησίας. (Ρωμ. 1:7) Αλλά τα όσα εξετάζει σ’ αυτή την επιστολή δεν είναι όλα ζητήματα εσωτερικά της εκκλησίας. Το μέγα ερώτημα σήμερα είναι, Τα όσα έγραψε ο Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, κεφάλαιον δέκατον τρίτον, εδάφια 1 έως 7, ανάγονται σε ζητήματα εσωτερικά της εκκλησίας ή εξωτερικά; Εν πρώτοις, τα εδάφια, που οδηγούν ως το δέκατο τρίτο κεφάλαιο, θα μας βοηθήσουν να το εξακριβώσωμε αυτό. Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι ο Παύλος δεν διήρεσε την επιστολή του σε εδάφια και κεφάλαια· την έγραψε ως επιστολή, όχι σαν ένα σύγχρονο βιβλίο ή συγχρόνου τύπου Γραφή. Δεν έχομε απόδειξι ότι εξεχώρισε αυτό, που είναι τώρα κεφάλαιο 13:1-7, από ό,τι προηγείται. Για να έχωμε, λοιπόν, τα εισαγωγικά συμφραζόμενα, ας αναγνώσωμε, χωρίς διακοπή, από αυτό που είναι τώρα κεφάλαιον 12:17 ως το κεφάλαιον 13:7, ως εξής:

⁶ «Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού· προνοείτε τα καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων. Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών, ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί· αλλά δοτέ τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον, “Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις· εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ].” Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν· εάν διψά, πότιζε αυτόν διότι πράττων τούτο, θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού. Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν. Πάσα ψυχή ας υποτάσσεται εις τας ανωτέρας [υπερεχούσας, Κείμενον] εξουσίας· διότι δεν υπάρχει εξουσία, ειμή από Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι, υπό του Θεού είναι τεταγμέναι. Ώστε ο εναντιούμενος εις την εξουσίαν, εναντιούται εις την διαταγήν του Θεού· οι δε εναντιούμενοι θέλουσι λάβει εις εαυτούς καταδίκην. Διότι οι άρχοντες δεν είναι φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών, θέλεις δε να μη φοβήσαι την εξουσίαν; πράττε το καλόν, και θέλεις έχει έπαινον παρ’ αυτής· επειδή ο άρχων είναι του Θεού υπηρέτης εις σε προς το καλόν. Εάν όμως πράττης το κακόν, φοβού· διότι δεν φορεί ματαίως την μάχαιραν· επειδή του Θεού υπηρέτης είναι, εκδικητής δια να εκτελή την οργήν κατά του πράττοντος το κακόν. Δια τούτο είναι ανάγκη να υποτάσσησθε, ουχί μόνον δια την οργήν, αλλά και δια την συνείδησιν. Επειδή δια τούτο πληρώνετε και φόρους· διότι υπηρέται του Θεού είναι, εις αυτό τούτο ενασχολούμενοι. Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα· εις όντινα οφείλετε τον φόρον, τον φόρον· εις όντινα τον δασμόν, τον δασμόν· εις όντινα τον φόβον, τον φόβον· εις όντινα την τιμήν, την τιμήν.»

 7. Σύμφωνα με την εισαγωγική πλοκή, πού έχουν, λογικά, την τοποθέτησί τους οι ‘ανώτερες εξουσίες’;

⁷ Από την ανάγνωσι των ανωτέρω καταφαίνεται ότι στα τελευταία πέντε εδάφια του δωδεκάτου κεφαλαίου ο Παύλος λέγει στους αγίους του Θεού πώς να διάγουν μεταξύ ανθρώπων που είναι έξω από τη Χριστιανική εκκλησία, «πάντων», περιλαμβανομένου κι ενός εχθρού ακόμη, ο οποίος κάνει κακό στους Χριστιανούς, συνεπώς ενός ατόμου που βρίσκεται έξω από την εκκλησία, όχι μέσα. Κατόπιν, ευθύς αμέσως, ο Παύλος μεταβαίνει στην εξέτασι του θέματος περί «υπερεχουσών εξουσιών», κι έτσι συγκεντρώνει το βλέμμα του, όχι σε ό,τι είναι μέσα στην εκκλησία, αλλά σε ό,τι είναι έξω απ’ αυτήν. Επομένως, οι «υπερέχουσες εξουσίες» έχουν το πλαισίωμά τους λογικά στον κόσμο που είναι έξω από την εκκλησία.b Δεν μπορούμε, βέβαια, να κλείσωμε τα μάτια μας στο γεγονός ότι υπάρχουν εξουσίες έξω από τη Χριστιανική εκκλησία.

 8. (α) Σε ποια γλώσσα έγραψε ο Παύλος την προς Ρωμαίους επιστολή, και σε ποιους εφηρμόζετο επίσης η λέξις «εξουσία»; (β) Πώς εχρησιμοποιήθη η λέξις αυτή από τον Σατανά ή Διάβολο και από ένα Ρωμαίο εκατόνταρχο στην Καπερναούμ;

⁸ Μολονότι η εκκλησία ήταν στη Ρώμη, ο Παύλος έγραψε σ’ αυτήν Ελληνιστί, όχι Λατινιστί. Η Ελληνική λέξις που εχρησιμοποίησε ο Παύλος ήταν εξουσία. Οι αναγνώσται της αρχαίας Ελληνικής μεταφράσεως των Εβραϊκών Γραφών των Εβδομήκοντα εγνώριζαν καλά αυτή τη λέξι εξουσία ως αναφερόμενη στις ειδωλολατρικές εξουσίες ή κυριαρχίες. (Βλέπε Δανιήλ 7:6, 14, 17· 11:5) Ακόμη και ο Σατανάς ή Διάβολος διεκδικούσε εξουσία. Όταν προσεπάθησε να πειράση τον Ιησού Χριστό με παγκόσμια διακυβέρνησι και κυριαρχία, είπε στον Ιησούν: «Εις σε θέλω δώσει άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών· διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω, δίδω αυτήν.» Αλλ’ ο Ιησούς ηρνήθη να κάμη διαπραγματεύσεις με τον πρώτιστον εχθρόν του Θεού για κοσμική εξουσία. (Λουκ. 4:6-8) Αργότερα, ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος στην Καπερναούμ, όταν εκλιπαρούσε τον Ιησούν να θεραπεύση τον δούλον του, εχρησιμοποίησε λέξεις που βρίσκονται στην επιστολή προς Ρωμαίους 13:1 και είπε: «Μόνον ειπέ λόγον, και θέλει ιατρευθή ο δούλος μου. Διότι και εγώ είμαι άνθρωπος υπό εξουσίαν, έχων υπ’ εμαυτόν στρατιώτας· και λέγω προς τούτον, Ύπαγε, και υπάγει.»​—Ματθ. 8:5-9· Λουκ. 7:8.

ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ

 9. Ποια χρήσι έκαμαν ο Ιησούς και οι εχθροί του αυτής της λέξεως ως αναφερομένης στις κοσμικές εξουσίες;

⁹ Όταν ο Ιησούς προειδοποιούσε τους μαθητάς του περί διωγμών από τους εχθρούς της Χριστιανοσύνης, είπε: «Όταν δε σας φέρωσιν εις τας συναγωγάς και τας αρχάς και τας εξουσίας, μη μεριμνάτε πώς, ή τι να απολογηθήτε, ή τι να είπητε.» (Λουκ. 12:11) Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται έστειλαν ανθρώπους, που ισχυρίζοντο ότι είναι δίκαιοι, να μιλήσουν στον Ιησούν, «επί σκοπώ να πιάσωσιν αυτόν από λόγου, δια να προδώσωσιν αυτόν εις την αρχήν και εις την εξουσίαν του ηγεμόνος», λέγει το εδάφιο Λουκάς 20:20. Όταν ο Ιησούς παρεδόθη για να τον συλλάβουν στον κήπο της Γεθσημανή, είπε στους εχθρούς του: «Αύτη είναι η ώρα σας, και η εξουσία του σκότους.» (Λουκ. 22:53· Κολ. 1:13) Τι έκαμε τον Ιησούν ο Κυβερνήτης Πόντιος Πιλάτος; «Μαθών ότι είναι εκ της επικρατείας [εξουσίας, Κείμενον] του Ηρώδου, έπεμψεν αυτόν προς τον Ηρώδην.» (Λουκ. 23:7) Σύμφωνα με την εξουσία αυτή των κοσμικών κυβερνητών, ο Ιησούς είχε πει προηγουμένως στους αποστόλους του: «Οι βασιλείς των εθνών κυριεύουσιν αυτά· και οι εξουσιάζοντες αυτά ονομάζονται ευεργέται. Σεις όμως ουχί ούτως.» (Λουκ. 22:25, 26) Το δε τελευταίο βιβλίο της Γραφής, που προλέγει γεγονότα της εποχής μας, ομιλεί για δέκα συμβολικούς βασιλείς και λέγει: «Μίαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου. Ούτοι έχουσι μίαν γνώμην, και θέλουσι παραδώσει εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών.» (Αποκάλ. 17:12, 13) Όλες αυτές λοιπόν είναι κοσμικές «εξουσίες».

10. Μήπως το επίθετο «ανωτέρας» ή «υπερέχουσας» (Κείμενον), που εφαρμόζεται στις εξουσίες εκείνες, τις ανυψώνει από αυτόν τον κόσμο, και τι καθορίζει την απάντησί μας στην ερώτησι;

¹⁰ Εν τούτοις, κάποιος μπορεί να φέρη την αντίρρησι ότι στην επιστολή προς Ρωμαίους 13:1 ο Παύλος καλεί τις εξουσίες ‘υπερέχουσες’, η έκφρασις δε αυτή δεν ανυψώνει μήπως αυτές τις εξουσίες έξω από τον κόσμον αυτόν; Μπορούν οποιεσδήποτε εξουσίες να είναι ‘υπερέχουσες’ του Θεού; Όχι· αλλ’ ο Παύλος μάς υπενθυμίζει ότι αυτές οι ‘εξουσίες’, παρά το ότι είναι ‘υπερέχουσες’, υπόκεινται στον Θεό. Πώς αυτό; Ο Παύλος λέγει: «Δεν υπάρχει εξουσία, ειμή από Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι, υπό του Θεού είναι τεταγμέναι.» Αν ο Θεός τις έταξε σε θέσι σχετική με τον εαυτό του και μεταξύ των, τότε αυτές οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ πρέπει να υπόκεινται στον Θεό, που είναι ο Ύψιστος. (Λουκ. 6:35· Πράξ. 7:48· Εβρ. 7:1 ) ‘Υπερέχουσαι’ σύμφωνα με την Ελληνική ρηματική μετοχή που εχρησιμοποιήθη από τον Παύλο, σημαίνει «υπερτερούσαι· ούσαι ανώτεραι (ή καλύτεραι)· υπεριστάμεναι· προέχουσαι,» και όχι κατ’ ανάγκην υπέρταται. Ας σημειώσωμε άλλες χρήσεις του Ελληνικού αυτού ρήματος.

11. Ποιες χρήσεις του ιδίου Ελληνικού ρήματος γίνονται στην 1 Τιμόθεον 2:1, 2· στην 1 Πέτρου 2:13 και στην προς Φιλιππησίους επιστολή 2:3;

¹¹ Στην επιστολή 1 Τιμόθεον 2:1, 2, ο Παύλος, αφού ομιλεί για τις προσευχές υπέρ πάντων ανθρώπων, λέγει ότι πρέπει να γίνωνται προσευχές «υπέρ βασιλέων και πάντων των εν υπεροχή όντων» (Κείμενον). Η λέξις υπεροχή παράγεται από το ρήμα υπερέχειν, του οποίου την μετοχή χρησιμοποιεί ο Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίους 13:1. Ο Πέτρος χρησιμοποιεί το ίδιο Ελληνικό ρήμα στην επιστολή 1 Πέτρου 2:13 και ομιλεί για ένα βασιλέα ως «υπερέχοντα», Επίσης, στην επιστολή προς Φιλιππησίους 2:3 ο απόστολος Παύλος νουθετεί τους Χριστιανούς της εκκλησίας πώς πρέπει να θεωρούν αλλήλους, λέγοντας: «Εν ταπεινοφροσύνη, θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών», όχι, βέβαια, υπερτάτους όπως είναι ο Ιεχωβά Θεός.

«ΥΠΕΡΕΧΟΥΣΑΙ» ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ;

12. Έξω στον κόσμο υπάρχουν μήπως άνθρωποι υψηλοτέρας θέσεως από τους Χριστιανούς, και τι οι Χριστιανοί θυμούνται σχετικώς;

¹² Εν τούτοις, έξω στον κόσμο, όπου βρίσκονται οι Χριστιανοί, αν και δεν αποτελούν μέρος του κόσμου, υπάρχουν άνθρωποι που είναι ανώτεροι σε θέσι κι εξουσία από τους αληθινούς αυτούς Χριστιανούς. Αυτό συμβαίνει εν σχέσει με τις πολιτικές κυβερνήσεις, διότι οι αληθινοί αφιερωμένοι Χριστιανοί, όπως είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν αναμιγνύονται στην πολιτική ούτε επιδιώκουν πολιτικά αξιώματα. Θυμούνται, όμως, τα λόγια του Βασιλέως Σολομώντος, στον Εκκλησιαστή 5:8, περί του ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ανώτερος κι απ’ το ανώτατο επίγειο πλάσμα, λέγοντας: «Εάν ίδης κατάθλιψιν πένητος, και παραβίασιν κρίσεως και δικαιοσύνης εν τη χώρα, μη θαυμάσης δια τούτο· διότι ο επί τον υψηλόν υψηλότερος επιτηρεί· και επί τούτους υψηλότεροι.»

13. Γιατί πρέπει «πάσα ψυχή» να υποτάσσεται, και πώς βλέπομε ότι αυτό δεν εφαρμόζεται στους ουράνιους αγγέλους;

¹³ Επειδή οι Χριστιανοί δεν μπορούν ν’ αποφύγουν την επαφή με κοσμικές κυβερνήσεις, ο Παύλος λέγει στους Χριστιανούς της Ρώμης: «Πόσα ψυχή ας υποτάσσεται εις τας ανωτέρας [υπερεχούσας, Κείμενον] εξουσίας.» Τους υπενθυμίζει ότι είναι ψυχές και ότι πρόκειται και για τη ζωή των ως ψυχών. Κάθε ψυχή, κάθε άτομον, της εκκλησίας έχει υποχρέωσι ν’ αποδίδη αυτή την υποταγή. Κανείς δεν εξαιρείται· και του Παύλου η σταδιοδρομία αποδεικνύει ότι εκείνος δεν εξήρεσε τον εαυτό του. Αλλ’ ως πού πρέπει να φθάση αυτή η υποταγή των Χριστιανών; Ως τα άκρα; Διόλου, θυμηθήτε ότι το εδάφιον Ρωμαίους 13:1 δεν απευθύνεται σε αγγέλους του ουρανού, οι οποίοι υποτάσσονται μόνο στον Θεό και στον δοξασμένο του Υιό Ιησού Χριστό. (Εβρ. 1:5, 6· 1 Πέτρ. 3:21, 22) Οι ουράνιοι άγγελοι επολέμησαν στους περασμένους χρόνους εναντίον ανθρωπίνων πολιτικών κυβερνήσεων και θα πολεμήσουν ακόμη εναντίον των στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» (Αποκάλ. 16:14-16· 19:14-20) Το εδάφιον Ρωμαίους 13:1 απευθύνεται, όχι σ’ αυτούς, αλλά σε Χριστιανούς εδώ στη γη, όπου οι πολιτικές κυβερνήσεις του παρόντος συστήματος πραγμάτων υπάρχουν ακόμη.

14. Ποιες είναι μερικές από τις περιορισμένες εκτάσεις υποταγής που οι Χριστιανοί πρέπει να τηρούν;

¹⁴ Εδώ στη γη υπάρχουν πολλά περιορισμένα πεδία υποταγής, την οποία πρέπει να τηρούν οι Χριστιανοί σύμφωνα με τον γραπτόν λόγον του Θεού. Ακόμη κι ο Ιησούς ως παιδί στη Ναζαρέτ «ήτο υποτασσόμενος» στους επιγείους κηδεμόνας του, στον Ιωσήφ και στη Μαρία. (Λουκ. 2:51, 52· Γαλ. 4:1-5) Έτσι, η υποταγή των τέκνων στους Χριστιανούς γονείς συνιστάται, στην επιστολή 1 Τιμόθεον 3:4· Εφεσίους 6:1-4· οι νεαροί Χριστιανοί πρέπει να υποτάσσωνται στους ηλικιωμένους (1 Πέτρ. 5:5)· οι δούλοι ή υπηρέται στους κτήτορας ή κυρίους των (Τίτον 2:9· 1 Πέτρ. 2:18· Εφεσ. 6:5-8)· οι γυναίκες στους άνδρας (Κολ. 3:18· Τίτον 2:5· 1 Πέτρ. 3:1, 5· Εφεσ. 5:22-24)· οι γυναίκες στους αδελφούς στην εκκλησία (1 Κορ. 14:33, 34)· και τα μέλη της εκκλησίας στους αδελφούς, οι οποίοι τους διακονούν πιστά. (1 Κορ. 16:16) Όλες αυτές είναι περιπτώσεις σχετικής υποταγής, με περιορισμούς· διότι, πρωτίστως, πρέπει να πράττωμε όπως λέγει στους Χριστιανούς το εδάφ. Ιακώβου 4:7: «Υποτάχθητε λοιπόν εις τον Θεόν· αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σας.»

15. Συνεπώς, τι είδους υποταγή είναι εκείνη που πρέπει ν’ αποδίδεται στις ‘ανώτερες εξουσίες’, και γιατί;

¹⁵ Με τον ίδιο τρόπο η υποταγή, την οποία οι Χριστιανοί πρέπει ν’ αποδίδουν στις «υπερέχουσες εξουσίες» του παλαιού αυτού κόσμου, είναι απλώς, σχετική, διότι δεν παραμερίζει τον Θεό και τη συνείδησι. Λόγου χάριν, ο απόστολος Παύλος λέγει ότι ένας λόγος, για τον οποίον κάθε ψυχή πρέπει να υποτάσσεται, είναι ότι «δεν υπάρχει εξουσία, ειμή από Θεού.»

ΚΑΤ’ ΑΝΟΧΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

16. Πώς συμβαίνει ο Σατανάς ή Διάβολος να κατέχη εξουσία, και τι έχει κάμει με αυτή;

¹⁶ Όποια εξουσία έχει ο Σατανάς ή Διάβολος, την έλαβε αρχικά από τον Θεό. Εν τούτοις, δεν πρέπει να υποτασσώμεθα στον Διάβολο ούτε για μια στιγμή, αλλά πρέπει να ανθιστάμεθα σ’ αυτόν. Του είχε παραχωρηθή αόρατη εξουσία στον παλαιόν αυτόν κόσμο· αλλιώς, δεν θα μπορούσε να προσφέρη παγκόσμια εξουσία στον Ιησούν, όταν προσεπάθησε να πειράση τον Ιησού για ν’ αμαρτήση. Ένα άτομο, που κατέχει δύναμι κι εξουσία, μπορεί να τη μεταβιβάση ή να εκχωρήση μέρος αυτής σε άλλους. Ο Σατανάς, ο «μέγας δράκων», το έχει κάμει αυτό στην ορατή του οργάνωσι επάνω στη γη. Η Αποκάλυψις 13:1, 2 Εικονίζει αυτή την οργάνωσι σαν ένα θηρίο και λέγει: «Και έδωκεν εις αυτό ο δράκων την δύναμιν αυτού, και τον θρόνον αυτού, και εξουσίαν μεγάλην.»

17. Υποτασσόμενοι οι Χριστιανοί στις πολιτικές κυβερνήσεις μήπως υποτάσσονται στον Σατανά, ή ποια είναι η διαφορά;

¹⁷ Όλ’ αυτά, βέβαια, έγιναν μόνον κατ’ ανοχήν του Θεού, και το αποτέλεσμα ήταν ότι υπάρχουν σήμερα αυτές οι πολιτικές κυβερνήσεις και οι εξουσίες των αρχόντων. Εν τούτοις, ο Σατανάς ή Διάβολος δεν είναι ορατή, γήινη εξουσία, στην οποίαν οι Χριστιανοί παραγγέλλονται

«Η Βοήθεια Ημών Είναι εν τω Ονόματι του Ιεχωβά»

Αφήγησις του Αυγούστου Πήτερς

ΠΟΛΛΑ έχουν λεχθή περί διωγμού των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Αυτό που εξέσπασε στους κήρυκας των αγαθών νέων σ’ αυτή τη χώρα ήταν μια δοκιμασία, που απεδείκνυε ότι η Χριστιανική των σκέψις και διαγωγή ήσαν γνήσιες, Οι Χριστιανοί αναμένουν διωγμούς, όπως ανέμενε κι ο Ιησούς. (Ιωάν. 15:20) Αλλά μπορεί να διερωτηθήτε, Θα μπορούσα διακρατήσω την ακεραιότητά μου κάτω από σοβαρή δοκιμασία; Ο λόγος του Θεού και οι πείρες των Χριστιανών αδελφών σας στη Γερμανία πρέπει να σας καταστήσουν ικανούς ν’ απαντήσετε μ’ εμπιστοσύνη, Ναι! Δεν μπορεί να υπάρξη αμφιβολία ότι ο Ιεχωβά μάς ενίσχυσε σε στιγμές μεγάλου κινδύνου. Η μη επιδεχόμενη συμβιβασμούς στάσις μας υπέρ της βασιλείας του απεδείχθη ότι είναι η καλύτερη πορεία σε κάθε περίπτωσι. Το γνωρίζω αυτό από προσωπική πείρα.

ΑΝΑΚΡΙΣΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΚΕΣΤΑΠΟ

Όταν εξέσπασε η θύελλα του διωγμού, ήμουν σαράντα τριών ετών και πατέρας τεσσάρων τέκνων. Το ν’ αποσχισθώ βάναυσα, από την οικογένειά μου ήταν αυτό καθ’ εαυτό μια δοκιμασία. Στο αστυνομικό τμήμα, ένας νεαρός πράκτωρ της Γκεστάπο, που μόλις ξεπέρασε τα είκοσι χρόνια του, έκαμε πολλές ερωτήσεις. Εγώ ήμουν αποφασισμένος να μη δώσω στους «Φιλισταίους» λεπτομέρειες για την εκκλησία, της οποίας ήμουν επίσκοπος. Οι Εθνικοσοσιαλισταί δεν ήθελαν ούτε να ξέρουν τίποτα για τον Ιεχωβά ούτε να μάθουν τίποτα απ’ αυτόν. Αρνήθηκα να παραδώσω τους πιστούς αδελφούς και αδελφές μου στη μάχαιρα. Τα πολλά χτυπήματα, που μου έδωσαν στο πρόσωπο τέσσερες γιγαντόσωμοι, δεν μετέβαλαν τη σκέψι μου. Τα στοιχεία που κατέγραφαν παρέμειναν ατελή.

Την επόμενη μέρα ο πράκτωρ της Γκεστάπο επέστρεψε μ’ ένα βοηθό του διοικητού της αστυνομίας των φυλακών. Ένα άλλο είδος διαδικασίας επρόκειτο να λάβη χώραν, αυτή τη φορά στη σοφίτα πίσω από αντιηχητικές πόρτες. Θα μπορούσαν να συμπληρώσουν την έκθεσί των σήμερα; Οι είκοσι τέσσερες ώρες που εμεσολάβησαν με κατέστησαν ακόμη πιο αποφασιστικό. Η άρνησίς μου, κατ’ αρχήν, ν’ απαντήσω σ’ ερωτήματα που εσχετίζοντο με την εκκλησία, τους εδυσκόλεψε να εύρουν λόγους για να με μηνύσουν. Εξωργίζοντο ολοένα περισσότερο κι εφαίνοντο να θέλουν να σχεδιάσουν μια τρίτη ανάκρισι ύστερ’ από είκοσι τέσσερες ώρες περίπου στο υπόγειο της Γκεστάπο. Είχα ήδη ακούσει τις γοερές κραυγές που προήρχοντο από το υπόγειο. Προήρχοντο από πολιτικούς κρατουμένους, που ήσαν αντι-Ναζισταί. Τώρα ήταν η σειρά μου.

Το Σάββατο πρωί ήλθε ένας γραμματεύς της Γκεστάπο και με ειδοποίησε μ’ ένα «φιλικό» τρόπο να τους πω ό,τι ήθελαν να γνωρίσουν, για ν’ απολυθώ και να επιστρέψω στην οικογένειά μου. Παρατηρώντας την αποφασιστικότητά μου, ύψωσε τους ώμους του και είπε, «Πολύ καλά, αν το θέλης έτσι». Κατόπιν με μετέφεραν σε άλλο κελλί, όπου ήταν κι άλλος ένας κρατούμενος. Μόνον ένας λεπτός τοίχος εχώριζε το κελλί μας από το δεσμοφυλακείον και μπορούσαμε ν’ ακούωμε ό,τι εγίνετο εκεί μέσα. Κατά τα μεσάνυχτα άκουσα τη φωνή της συζύγου μου. Αυτό είχε σχεδιασθή με σκοπό να με εκνευρίση. Αργότερα διεπίστωσα ότι ήταν μόνο ένα μαγνητογράφημα, που είχε γίνει πριν από μέρες, όταν εκείνη ανεκρίνετο στο αστυνομικό τμήμα. Άκουσα βαριά ποδοκροτήματα, που κατήρχοντο προς το υπόγειο, ακολουθούμενα από ένα μεγάλο θόρυβο καθώς διεπληκτίζοντο για την ετοιμασία της επομένης μου ανακρίσεως. Απροσδόκητα μπήκε μέσα ένας τηλεγραφικός διανομεύς μ’ ένα τηλεγράφημα. Επακολούθησε μια τηλεφωνική πρόσκλησις, οπότε οι εκτελεσταί διευθέτησαν τα πράγματα στο υπόγειο και ανεχώρησαν. Ένας δεσμοφύλαξ, απαντώντας σ’ ένα ανήσυχο ερώτημα ενός γειτονικού κρατουμένου, είπε, «Όχι, δεν μπορούν να το ξανακάμουν· ένα τηλεγράφημα ήλθε μόλις τώρα». Η προβλεπόμενη ανάκρισίς μου στο υπόγειο εματαιώθη. Εν τούτοις, για να με παραδώσουν στον περιφερειακό δικαστή, έπρεπε να τελειώσουν τη δικογραφία και να την υπογράψουν.

Το απόγευμα της Δευτέρας έξη άτομα, μερικοί ανώτεροι αξιωματούχοι, παρουσιάσθησαν στην ανάκρισί μου στο μέγαρο της αστυνομικής διοικήσεως. Έκαμαν πολλές ερωτήσεις για προσωπικά ζητήματα, δογματικά σημεία και για την οργάνωσι. Έλαβαν τις απαντήσεις των ως προς τα προσωπικά στοιχεία και τις Γραφικές δοξασίες, αλλά δεν έλαβαν καμμιά πληροφορία για την οργάνωσι. Λυσσασμένος ο γραμματεύς της Γκεστάπο εδήλωσε: «Έπρεπε να το ξέρωμε αυτό ενωρίτερα. Τότε θ’ απολύσωμε τους άλλους [πολιτικούς κρατουμένους] και θα κρατήσωμε εσένα στη θέσι τους». Αν μπορούσε και μόνο να συνθλίψη τα δάκτυλα μου στον στραγγιστήρα πλυντικής μηχανής, ή να χτυπούσε το γυμνό και βρεγμένο σώμα μου, πριν του αναχαιτίση αυτή τη μεταχείρισι εκείνο το τηλεγράφημα: Ύψωσα την καρδιά και τη διάνοια μου σε ευχαριστίες προς Αυτόν, του οποίου ο βραχίων δεν εσμικρύνθη, για να σταματήση μια γιγάντεια αστυνομική οργάνωσι στη θέσι της.

Αφού εμφανίσθηκα ενώπιον του περιφερειακού δικαστού, επέρασα μερικά χρόνια μέσα σ’ ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων. Κατόπιν, χωρίς να τύχω μιας εντίμου δίκης, μ’ έρριξαν σ’ ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως κοντά στο Βερολίνο. Ενώ οι πολιτικοί αξιωματούχοι του τμήματος Έμσλαντμορ ενδιεφέροντο για τη βελτίωσι της γης με σκληρή εργασία στο άγονο αυτό τμήμα, οι αξιωματούχοι των Ες-Ες, που διοικούσαν τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ενδιεφέροντο πρωτίστως για τη θραύσι της αντιστάσεως στο Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς. Κάθε μέρα και μάλιστα κάθε ώρα απειλούμεθα από τους άνδρες των Ες-Ες καθώς κι από εμπίστους. Ωστόσο ο Ιεχωβά απεδείχθη ότι ήταν μαζί μας. Ακόμη και κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, επτά ή οκτώ κρατούμενοι έγιναν μάρτυρες του Ιεχωβά κι εβαπτίσθησαν. Οι αξιωματούχοι του στρατοπέδου ποτέ δεν έμαθαν τα ονόματά των, παρά τη σκληρή πίεσι που ησκήθη στους «παλαιούς Σπουδαστάς των Γραφών».

ΣΧΕΔΙΟΝ ΟΜΑΔΙΚΩΝ ΦΟΝΩΝ

Ευθύς μετά την έκρηξι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την κατάληψι της Πολωνίας από Γερμανικά στρατεύματα, άκουσα έναν κρατούμενο, να λέγη: «Ακούσατε; Όλοι οι Σπουδασταί της Γραφής απεμακρύνθησαν». Σκέφθηκα γι’ αυτό στο υπόλοιπον της ημέρας. Την επόμενη μέρα ένας κρατούμενος, που ειργάσθη σε καθαρίσματα και υπηρετούσε τους διοικητάς των Ες-Ες στα γεύματα, εφώναξε στον φρουρό των Ες-Ες στον διάδρομο: «Αρχιφύλαξ, πότε πρόκειται να μεταχθούν οι Σπουδασταί των Γραφών;» Ήλθε η απάντησις: «Ίσως αύριο· τα πράγματα τους είναι ήδη εδώ», εννοώντας ότι εφέρθησαν από την αποθήκη. Αυτό ήταν αλήθεια!

Την τρίτη, μέρα ο κρότος των υποδημάτων του διοικητού, που κροτάλιζαν με τα σπηρούνια, αντηχούσαν κατά μήκος των διαδρόμων. Επακολούθησαν κραυγές «Χάιλ Χίτλερ!» από τους φρουρούς και ακολούθησε ο ήχος των βημάτων εκείνων που αποτελούσαν την επίσημη επιτροπή. «Είσαι ακόμη Σπουδαστής των Γραφών;» «Ναι». «Και πρόκειται να παραμείνης τοιούτος;» «Βεβαίως!» Μπαγκ! Εκλείσθη βιαίως η πόρτα. Λίγα κελλιά παραπέρα: «Ακόμη Σπουδαστής των Γραφών είσαι;» Ο αδελφός έδωσε μια μακρά μαρτυρία. Το ίδιο έγινε και στο τρίτο κελλί. Κατόπιν στο κελλί αριθ. 6, την τέταρτη πόρτα με θυροκολλημένες οδηγίες: «Άκρα απομόνωσις!» Δεν ετέθησαν ερωτήματα εδώ. Αντ’ αυτών ο διοικητής εξήγησε στην επιτροπή; «Αυτός που είναι μέσα πρέπει οριστικά να σταλή μαζί, διότι προσπαθούσε να εγκαταλείψη την εργαζόμενη ομάδα του απαλλασσόμενος από ένα ξεροκέφαλο φρουρό και κατόπιν προσπαθούσε να βγη έξω να κηρύξη το ευαγγέλιο». Το σήμα «κάτω τα δάχτυλα» του αξιωματικού των Ες-Ες με τα δυο του χέρια τα έλεγε όλα. Δεν υπήρχε λάθος, επρόκειτο να μεταφερθούμε απ’ εκεί. Αλλά πού θα μας πήγαιναν; Εκείνες οι χειρονομίες με τους βραχίονες και τα χέρια έδειχναν σαν κάτι να επρόκειτο να βυθισθή στο νερό ή σ’ ένα λάκκο. Μήπως εσήμαινε ότι και οι 500 ή και περισσότεροι ίσως αδελφοί μας θα εθανατώνοντο;

Προς έκπληξίν μας τίποτα δεν συνέβη, η δε ομιλία περί απομακρύνσεως των Σπουδαστών της Γραφής άρχισε να σταματά. Τι παράξενο! Όλα τα σχέδια είχαν γίνει, κατάλογοι συνετάχθησαν, σχέδια πορείας επενοήθησαν, οδηγίες εδόθησαν και τώρα όλα ήσαν ήρεμα. Πέντε ή έξη μέρες μετά την επίσκεψι του διοικητού, ακούσαμε μια φωνή δυνατή από το κελλί υπ’ αριθ. 20: «Αρχιφύλαξ, το διαβάσατε; Μια ολόκληρη συνοδεία φυλακισμένων που μετεφέρετο από ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως έπαθε ατύχημα στα Πολωνικά έλη, από μια εσφαλμένη αλλαγή γραμμής. Όλοι οι κρατούμενοι εφονεύθησαν ως τον τελευταίο.»

Μια αμαξοστοιχία με αιχμαλώτους από ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως; Εφονεύθη στα Πολωνικά έλη; Και τι έκαναν εκεί; Δεν μπορεί να ήσαν Μάρτυρες, διότι θα τους είχαμε χάσει ως τώρα ένα τόσο μεγάλον όμιλο. Μήπως τυχόν κάποια αποστολή κρατουμένων, που προωρίζετο ν’ ακολουθήση τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ανεχώρησε πρώτη κατά λάθος; Μήπως αντίκρυσαν θάνατο που προωρίζετο για μας; Εθυμηθήκαμε τα λόγια του Ιεχωβά στον Ησαΐα 43:4, 5: «Αφότου εστάθης πολύτιμος εις τους οφθαλμούς μου, εδοξάσθης, και εγώ σε ηγάπησα· και θέλω δώσει ανθρώπους πολλούς υπέρ σου, και λαούς υπέρ της κεφαλής σου. Μη φοβού· διότι εγώ είμαι μετά σου».

Θα εγεμίζαμε τόμους για ν’ αφηγηθούμε πώς διεξήχθησαν μυστικά βαπτίσματα στο στρατόπεδο, πώς εισήχθη σε μας λαθραίος ο άρτος και ο οίνος για την Ανάμνησι, πώς ο Ιεχωβά επρομήθευε πνευματική τροφή που μας ενίσχυε, και πόση θυσία, επαγρύπνησις και λεπτότης εχρειάσθη. Ακόμη και με απεριγράπτους βασανισμούς ο Ιεχωβά κατέστησε ικανούς τους δούλους του να διακρατήσουν την ακεραιότητά των. Συχνά παρέσχε τρόπο διαφυγής από τις πιο κρίσιμες καταστάσεις.

Πόσο χαρούμενος ήμουν, που επί χρόνια προτού η θύελλα ξεσπάση, έκαμα χρήσι κάθε ευκαιρίας για να παρακολουθώ συναθροίσεις και να εντυπώνω στη διάνοιά μου τις διάφορες Βιβλικές προφητείες και τις σημερινές των εκπληρώσεις! Τις έγραψα και συχνά τις επανελάμβανα στη διάρκεια διαλέξεων. Αυτό με βοήθησε να τις θυμάμαι. Αργότερα, στη διάρκεια των ετών του διωγμού, είχα πολλές ευκαιρίες για ν’ αφηγηθώ πολλά απ’ αυτά τα πράγματα σ’ εκείνους που πεινούσαν και διψούσαν για πνευματική τροφή. Οι Εθνικοσοσιαλισταί δεν μπορούσαν να μου αφαιρέσουν τα πλούτη που ήσαν σωρευμένα στη διάνοιά μου, διότι αυτά κατέστησαν μέρος του εαυτού μου.

Η πτώσις των Εθνικοσοσιαλιστών μάς ελευθέρωσε από τους βασανιστάς μας. Αμέσως αρχίσαμε να εκπληρώνουμε την αποστολή μας να κηρύττομε σε ευρύτερη κλίμακα. Τότε ήταν που έγινε πραγματικότης η επιθυμία μου να γίνω ένας ολοχρόνιος διάκονος, χωρίς καμμιά παραμέλησι των οικογενειακών μου ευθυνών. Αυτό ήταν μια πραγματική αιτία χαράς. Ο προηγούμενος εργοδότης μου μού προσέφερε μια καλά αμειβόμενη θέσι, αλλ’ έκρινα ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξη καλύτερη ενασχόλησις από το να εξυπηρετώ μόνον τα συμφέροντα της Βασιλείας. Στο έτος 1946 έγινα μέλος της οικογενείας Μπέθελ της Γερμανίας, και σε λίγο προσετέθη, και η σύζυγος μου. Τι θαυμάσιο προνόμιο να υπηρετούμε τον Θεόν της αιωνιότητος εδώ στον οίκον Μπέθελ του Βισμπάντεν, όπου μένομε ακόμη!

Το να υπηρετή κανείς τον Ιεχωβά είναι η οδός της αμέτρητης ευτυχίας, οσοδήποτε φοβερές δοκιμασίες κι αν επιτραπή να επέλθουν στους πιστούς Χριστιανούς. Δεν πρέπει διόλου να φοβούμεθα από ο,τιδήποτε μπορεί να κάμη άνθρωπος, διότι είδαμε την αλήθεια των λόγων του ψαλμωδού: «Αν δεν ήτο ο Ιεχωβά μεθ’ ημών, ότε εσηκώθησαν άνθρωποι εφ’ ημάς, ζώντας ήθελον μας καταπίει τότε, ενώ ο θυμός αυτών εφλέγετο εναντίον ημών· ευλογητός ο Ιεχωβά, όστις δεν παρέδωκεν ημάς θήραμα εις τους οδόντας αυτών. Η ψυχή ημών ελυτρώθη ως πτηνόν από της παγίδος των θηρευτών· η παγίς συνετρίβη, και ημείς ελυτρώθημεν. Η βοήθεια ημών είναι εν τω ονόματι του Ιεχωβά, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην.»​—Ψαλμ. 124:2, 3, 6-8, ΜΝΚ.

Θαρραλέοι Όπως ο Λέων Μεταξύ των Εθνών

ΟΧΙ χωρίς λογική αιτία χρησιμοποιείται συχνά ο λέων ως σύμβολο μέσα στις Γραφές. Είναι ένα ισχυρότατο ζώο, που ορθώς χαρακτηρίζεται ως ο βασιλεύς των ζώων λόγω της βασιλικής του συμπεριφοράς. Μεταξύ των πραγμάτων, που είπαν γι’ αυτόν διάφορα άτομα κύρους, είναι και αυτά: Ο λέων δεν έχει εχθρούς (κι έτσι δεν έχει κανένα να φοβηθή), είναι φιλικός και κοινωνικός, βαδίζοντας περήφανα, όχι δε κατά δυάδες ή αγέλες· φονεύει μόνο για τροφή κι όχι για ευχαρίστησι, κι ένας ή δύο φόνοι τον μήνα συνήθως τον ικανοποιούν· δεν είναι διατεθειμένος να πολεμήση για λάφυρα εναντίον άλλων λεόντων, κατά καιρούς δε βρίσκεται σ’ επαφή με αντιλόπες ή άλλα παρόμοια ζώα.

Ο Ιακώβ, προφητεύοντας για τον τέταρτο γυιό του Ιούδα, τον παρομοίασε με λέοντα. (Γεν. 49:9) Ο Ιησούς Χριστός, ο πιο διάσημος από τους απογόνους του Ιούδα, χαρακτηρίζεται ως «ο λέων όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα». (Αποκάλ. 5:5) Οι δίκαιοι λέγεται ότι «έχουσι θάρρος ως λέων». (Παροιμ. 28:1) Πολύ κατάλληλα, λοιπόν, ο λαός του Ιεχωβά στη γη παρομοιάζονται κατ’ επανάληψιν με λέοντα από τη μια ή την άλλη άποψι.

Και στις δύο προφητείες του Ιωήλ και της Αποκαλύψεως ο λαός του Θεού παρίσταται ως ακρίδες που έχουν οδόντας λέοντος. (Ιωήλ 1:6· Αποκάλ. 9:8) Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους διακόνους του Θεού τώρα η προφητεία του Μιχαία 5:8,a στην οποία βασίζεται το θέμα υπηρεσίας των για τον μήνα Μάρτιο: «Και τα υπόλοιπον του Ιακώβ [Ισραήλ] θέλει είσθαι μεταξύ εθνών, εν μέσω λαών πολλών, ως λέων μεταξύ κτηνών του δρυμού, ως σκύμνος μεταξύ ποιμνίων προβάτων, όστις διαβαίνων καταπατεί, και διασπαράττει, και δεν υπάρχει ο ελευθερών.»

Λόγω της αφοβίας και του θάρρους του, ο λέων είναι πράγματι ένα κατάλληλο σύμβολο των δούλων του Θεού. Ο Βασιλεύς των, Ιησούς Χριστός, είχε, βέβαια, θάρρος, όταν ήταν στη γη. Ούτε υπάρχει αμφισβήτησις για το ότι από το έτος 1919 το υπόλοιπον των κεχρισμένων ακολούθων του Χριστού υπήρξαν σαν ένας λέων μέσα στα έθνη. Υπήκουσαν άφοβα στην εντολή του Ιεχωβά μέσω του Χριστού να κηρύξουν αυτά τ’ αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη.

Η θεία προφητεία δείχνει ότι αυτή η ομάς των κεχρισμένων Χριστιανών, μαζί με τους συντρόφους των, τον πολύν όχλο των «άλλων προβάτων», θα εξακολουθήση να επιδεικνύη θάρρος όπως ο λέων μεταξύ των εθνών. Αλλά τι θα λεχθή για κάθε άτομο που διαβάζει αυτές τις γραμμές; Θα επιδείξετε σεις παρόμοιο θάρρος; Τα έθνη εναντιώνονται στη βασιλεία του Θεού και σε όλους εκείνους, που την κηρύττουν. Χρειάζεται θάρρος για να σταθή κανείς υπέρ των πεποιθήσεών του, ειδικώς, όταν αυτές είναι τόσο αντιδημοτικές όσο είναι των δούλων του Ιεχωβά.

Για να έχετε αυτό το θάρρος, θα χρειασθή να μελετάτε τον λόγο του Θεού και να λαμβάνετε τη νουθεσία του με καρδιά. Και μάλιστα, θα χρειασθή να συναναστραφήτε στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις με άλλους, οι οποίοι αγωνίζονται να καλλιεργήσουν αυτόν τον ίδιο βαθμό του θάρρους. Αυτό και μόνον απαιτεί θάρρος​—να ταυτισθήτε φανερά με μια ομάδα ανθρώπων, που συχνά χαρακτηρίζονται με περιφρόνησι ως αίρεσις, ως δόγμα ή ως ένας «όμιλος φανατικών». Αλλ’ η ίδια η συνταύτισίς σας με αυτούς θα ενισχύση την πίστι σας και το θάρρος σας. Κατόπιν θ’ απαιτηθή περισσότερο ακόμη θάρρος για να μετάσχετε στο να γνωστοποιήσετε σε άλλους τα όσα εμάθατε. Βέβαια, θα σας παρασχεθή βοήθεια, αλλά θα πρέπει και σεις να καταβάλετε προσπάθεια να μάθετε και ν’ αυξήσετε σε θάρρος.

Σε όλο τον κόσμο ή εναντίωσις στον Ιεχωβά Θεό και στη βασιλεία του αυξάνει καθόσον ο εθνικισμός διαρκώς ισχυροποιείται. Όπως προελέχθη, στο εγγύς μέλλον ο Γωγ του Μαγώγ θα κάμη γενική επίθεσι εναντίον εκείνων, που υπηρετούν τον Ιεχωβά και αναγγέλλουν τη βασιλεία του. (Ιεζ. 38:1-39:4) Για ν’ αντιμετωπισθή ο θηριώδης αυτός εχθρός με όλα του τα πολλά τεχνάσματα και τους μεγάλους αριθμούς του, και για να γίνη αυτό χωρίς φόβο, ο λαός του Θεού θα χρειασθή θάρρος όσο ποτέ δεν εχρειάσθη πριν. Δεν θα επιζήσουν τότε οι λιπόψυχοι· μόνο οι θαρραλέοι θα επιζήσουν. Τι μεγάλη ανάγκη υπάρχει να ενισχύεται κάνεις με θάρρος τώρα για να μπόρεση να σταθή τότε!

Σε λίγο ο λαός του Θεού θα εισέλθη στη μεγάλη μέρα του Ιεχωβά, που είναι γνωστή ως Αρμαγεδδών. Θ’ αποδειχθή ότι είναι μια μέρα που προκαλεί φόβο, διότι οι κρίσεις του Ιεχωβά θα κατευθυνθούν εναντίον των εχθρών του. Αλλ’ όλοι όσοι είναι παρά το πλευρόν του Ιεχωβά τότε, ‘θέλουν υψώσει την χείρα των επί τους εναντίους των, και πάντες οι εχθροί των θέλουσιν εκκοπή.’​—Μιχ. 5:9.

Νίκη αναμένει και νεύει στον λαόν του Θεού, που προβαίνει στο κήρυγμα της βασιλείας του υπό την ηγεσία του θαρραλέου «Λέοντος του εκ της Φυλής Ιούδα». Συμμετοχή σ’ αυτή τη νίκη θα σημαίνη γι’ αυτούς αιώνια ζωή στον νέο κόσμο του Θεού, μια αμοιβή επειδή υπήρξαν θαρραλέοι όπως ο λέων μεταξύ των εθνών.

[Υποσημειώσεις]

Προσέχετε τις Συναναστροφές Σας!

ΟΛΕΣ οι εντολές του Θεού πιστοποιούν την αγάπη, σοφία και δικαιοσύνη του. Ό,τι εντέλλεται είναι για το καλό μας, για την υψίστη και διαρκή ευημερία μας. Αυτός δίνει εντολή να κάμωμε ωρισμένα πράγματα και μας απαγορεύει ωρισμένες ευχαριστήσεις μόνο διότι μας αγαπά και θέλει να μας βλέπη ευτυχείς. Όπως εξεφράσθη όσον αφορά τον αρχαίο λαό του Ισραήλ: «Είθε να ήτο εις αυτούς τοιαύτη καρδία, ώστε να με φοβώνται, και να φυλάττωσι πάντοτε πάντα τα προστάγματά μου, δια να ευημερώσιν αιωνίως, αυτοί και τα τέκνα αυτών».​—Δευτ. 5:29.

Μεταξύ των νόμων, που είχε δώσει ο Θεός στον αρχαίο λαό του για τα καλό τους, ήσαν κι εκείνοι που εσχετίζοντο με την προσοχή τους στις συναναστροφές τους. Αυτοί δεν έπρεπε να νυμφεύονται ειδωλολάτρας, ούτε και ν’ αναμιγνύωνται μ’ αυτούς: «Ουδέ θέλεις συμπενθερεύσει μετ’ αυτών», διότι ασφαλώς θα σε κάμουν να ‘λατρεύης άλλους θεούς· και θέλει εξαφθή η οργή του Ιεχωβά εναντίον σας, και πάραυτα θέλει σας εξολοθρεύσει’. Και πάλι, «Δεν θέλουσι κατοικεί εν τη γη σου, δια να μη σε κάμωσι να αμαρτήσης εις εμέ».​—Δευτ. 7:3, 4, ΜΝΚ· Έξοδ. 23:33.

Αλλά το έθνος Ισραήλ, που δεν είχε πίστι κι αγάπη στον Θεό, κατ’ επανάληψιν παρέβη αυτές τις εντολές με καταστρεπτικά αποτελέσματα. Ακόμη κι ο πιο σοφός βασιλεύς των υπέστη θλίψι γι’ αυτήν ακριβώς την κατάστασι. Στη γηραιά ηλικία του επέτρεψε στις ειδωλολάτριδες συζύγους του ν’ απομακρύνουν την καρδιά του από τον Θεόν του, τον Ιεχωβά, κι έτσι πέθανε άπιστος, αποστάτης.

Το ίδιο αληθεύει και με τους σημερινούς Χριστιανούς. Για δικό μας καλό, ο Ιεχωβά προστάζει να προσέχωμε τη συναναστροφή μας. Ζούμε σε κινδυνώδεις καιρούς, που παρομοιάζονται με τις ημέρες του Νώε και του Λωτ. Επειδή είμεθα ατελείς, αδύνατοι κι έχομε μια κληρονομημένη κλίσι προς την αμαρτία, είμεθα επιρρεπείς στο να υποκύψωμε στην κολακεία του κόσμου ή στο να συμβιβασθούμε από φόβο για το τι αυτός θα είπη. Γι’ αυτό προειδοποιεί ο απόστολος Παύλος: «Μη πλανάσθε· “φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί”.»—1 Κορ. 15:33.

Ως Χριστιανοί νουθετούμεθα ν’ ανακαινίσωμε τις διάνοιές μας και ν’ αναλάβωμε μια νέα, Χριστοειδή προσωπικότητα. Όσο μπορούμε, λοιπόν, πρέπει ν’ αποφεύγωμε τη συναναστροφή μ’ εκείνους, που έχουν αντιρρήσεις στην αλλαγή που μας έγινε. «Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις.» Και «δια τούτο παραξενεύονται, ότι σεις δεν συντρέχετε με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν» πίσω σας, αν όχι ενώπιόν σας.​—1 Πέτρ. 4:3, 4.

Για την πνευματική μας ευημερία ο Ιεχωβά μάς δίνει ρητή εντολή να νυμφευώμεθα «μόνον εν Κυρίω», να ‘μη ομοζυγώμεν με τους απίστους’. Γιατί; «Διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; . . . ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα;» Καμμιά απολύτως! Η πιστότης στον Θεό μας και στην οργάνωσί του θα μας κάνη να σεβώμεθα αυτές τις εντολές.​—1 Κορ. 7:39· 2 Κορ. 6:14-16.

Μολονότι η συναναστροφή είναι μια βασική ανάγκη των νέων και των γερόντων, διότι «δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος», πρέπει να είμεθα προσεκτικοί ως προς το είδος της συναναστροφής που καλλιεργούμε. Πού θα σύρωμε τη γραμμή; Δεν μπορούν να δοθούν σκληροί και σταθεροί κανόνες, αλλά, όπως ήδη υπεδείχθη, εδώ θα μπορούσε να εφαρμοσθή η συμβουλή του Ιησού: «Γίνεσθε . . . φρόνιμοι ως οι όφεις.» Όταν, λοιπόν, είσθε σε αμφιβολία, αφήστε τη συναναστροφή!​—Γέν. 2:18· Ματθ. 10:16.

Η σοφή συμβουλή του Παύλου στην επιστολή προς Εφεσίους 5:10-12 πρέπει, λοιπόν, να ληφθή στα σοβαρά ιδιαίτερα από όλους τους Χριστιανούς: «Εξετάζοντες τι είναι ευάρεστον εις τον Κύριον και μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε. Διότι τα κρυφίως γινόμενα υπ’ αυτών, αισχρόν εστι και λέγειν.» Αυτός ο έλεγχος μπορεί να γίνη με λόγια, ή και απλώς με έργα, με το ν’ αρνούμεθα να τους συναναστρεφώμεθα στην εσφαλμένη πορεία τους.

Για το καλό μας είναι που μας προειδοποιεί ο Θεός να προσέχωμε τη συναναστροφή μας. Προσέχοντας την προειδοποίησί του, θ’ αποφεύγωμε τις παγίδες, και, αντιθέτως, θα εποικοδομούμε αλλήλους σε πίστι και αγάπη. Έτσι, θα βοηθηθούμε να τηρήσωμε ακεραιότητα ως τον καιρό που θα εισέλθωμε στον νέο κόσμο, έναν κόσμο, που είναι τώρα τόσο πλησίον, στον οποίο δεν θα έχωμε ανάγκη να προσέχωμε τη συναναστροφή μας, διότι τότε ο καθείς που αναπνέει θα αινή τον Ιεχωβά και τούτο ολοένα τελειότερα. Αλλ’ έως τότε, «μη πλανάσθε.» Θυμηθήτε ότι, «Φθείρουσι τα καλά ήθη οι κακαί συναναστροφαί».

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Η Σκοπιά της 15ης Απριλίου 1962, στη σελίδα 238, ανέφερε κάποια αίτησι για αφορισμό του Χίτλερ, την οποίαν υπέβαλε τηλεγραφικώς στον πάπα μια ομάς Καθολικών οργανώσεων. Επειδή αυτή η δήλωσις ετέθη υπό αμφισβήτησιν από μερικούς, παρατίθεται κατωτέρω ολόκληρο το κείμενο της, όπως ανεγράφη στην εφημερίδα Δη Κάθολικ Τέλεγκραφ-Ρέτζιστερ, του Σινσιννάτι, Οχάιο, της 1ης Σεπτεμβρίου 1939:

«ΑΝΕΓΡΑΦΗ ΩΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΒΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙ ΕΝΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

«250 Εκπρόσωποι στο Σικάγο από Έθνη, Σωματεία Θρησκευτικά, Απομάχων, Επαγγελματιών Απευθύνουν Έντονη Κοινή Έκκλησι.

«(Δημοσιεύοντας το κατωτέρω άρθρον ως μια ενδιαφέρουσα είδησι, η διεύθυνσις της εφημερίδος δεν συμφωνεί ότι είναι συνετό να επιζητήται να γίνη ενέργεια σ’ ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι ο αφορισμός. Το καλύτερο είναι ν’ αφήνονται όλα αυτά τα θέματα στις εκκλησιαστικές αρχές. Αυτές ξέρουν καλύτερα όλα τα σχετικά σημεία και τις πιθανές συνέπειες.​—ΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑΙ.)

»(Υπό Τζέιμς Κόλβιν)

»ΣΙΚΑΓΟ (Αποκλειστικότης)​—Έγινε έκκλησις στον Πίον ΙΒ΄ να αφορισθή ο “Φύρερ” του Ράιχ Αδόλφος Χίτλερ.

»Το Ψήφισμα εστάλη στους Ευρωπαίους εκπροσώπους των Εθνών, Θρησκευτικών, Απομάχων, και Ομάδων Εμπορικών Ενώσεων, που έχουν συνδεθή μαζί στις Ηνωμένες Οργανώσεις για την Υπεράσπισι της Δημοκρατίας.

»Αντίγραφα του τηλεγραφήματος εστάλησαν στον Τζωρτζ Καρδινάλιο Μουντελέιν του Σικάγου, Ουίλλιαμ Καρδινάλιο Ο’Κόννελ της Βοστώνης, Ντέννις Καρδινάλιον Ντωχέρτυ της Φιλαδελφείας, και στον Αρχιεπίσκοπο Αμλέτο Τζιοβάννι Σικονιάνι Αποστολικόν Εκπρόσωπον για τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουάσιγκτον.

»‘Ο Αδόλφος Χίτλερ’, έλεγε εν μέρει το ψήφισμα, ‘εγεννήθη από Καθολικούς γονείς, εβαπτίσθη Καθολικός, και ανετράφη κι εξεπαιδεύθη ως τοιούτος. Ενώ δημοσία με τα λόγια του, τα έργα και τις διαταγές, κατέστη στον κόσμο η μεγαλύτερη απειλή εναντίον της Χριστιανοσύνης, και του πολιτισμού, δεν εξεδηλώθη ως τώρα δημοσία ως έξω από την Εκκλησία των γονέων του, και δεν απέκρουσε το να είναι μέλος αυτής, υποκείμενος έτσι στους νόμους και στους κανόνες υποταγής στην Εκκλησία.

»Πιστεύοντας σταθερά ότι η απαγγελία αφορισμού κατά του Αδόλφου Χίτλερ θα υποβοηθήση την υπόθεσι της ελευθερίας, της Χριστιανοσύνης, της Ανθρωπότητος και του πολιτισμού στον παρόντα καιρό, υποβάλλομε δια του παρόντος ευσεβάστως παράκλησι, έκκλησι και αίτησι στην υμετέραν Αγιότητα δημοσία να απαγγείλη και επιβάλη αφορισμόν κατά του Αδόλφου Χίτλερ’.

»Ένας από τους ομιλητάς σε μια λειτουργική συγκέντρωσι εδήλωσε: ‘υποβάλλομε αιτήσεις για να κάμωμε αγίους, αναγνωρίζοντας έτσι την εξουσία της Παπωσύνης. Αν αυτό ισχύη σ’ εκείνη την περίπτωσι, γιατί όχι και σ’ αυτή;’ Μεταξύ των οργανώσεων, που αντεπροσωπεύοντο στη συγκέντρωσι, ήσαν και μονάδες της Πολωνικής Εθνικής Συμμαχίας, κλάδοι των Πολωνικών Ρωμαιοκαθολικών Ενώσεων, και η συνεργαζόμενη Επιτροπή Σλοβακικών οργανώσεων.»

● Γιατί ο Ιησούς του Ναυή διετάχθη να νευροκοπήση τους ίππους; Μήπως αυτό έχει κάποια σημασία για τους Χριστιανούς σήμερα;​—Ρ. Μπ., Ηνωμ. Πολιτ.

Η προκειμένη εντολή αναγράφεται στο Ιησ. Ναυή 11:6 και λέγει: «Μη φοβηθής από προσώπου αυτών· διότι αύριον, περί την ώραν ταύτην, εγώ θέλω παραδώσει αυτούς πάντας πεφονευμένους έμπροσθεν του Ισραήλ· τους ίππους αυτών θέλεις νευροκοπήσει, και τας αμάξας αυτών θέλεις κατακαύσει εν πυρί.» Το δε εδάφιο Ιησ. Ναυή 11:9 (ΜΝΚ) λέγει ότι ο Ιησούς του Ναυή έκαμε «Καθώς προσέταξεν εις αυτόν ο Ιεχωβά· τους ίππους αυτών ενευροκόπησε, και τας αμάξας αυτών κατέκαυσεν εν πυρί.»

Οι ιγνυακοί τένοντες ενός ίππου είναι οι οπίσθιοι τένοντες πάνω από το οπίσθιον μέρος του γόνατος των οπισθίων ποδών του ίππου· το μέρος αυτό των οπισθίων ποδών αντιστοιχεί προς το γόνατο των προσθίων ποδών του ίππου. Με το κόψιμο αυτών των τενόντων οι ίπποι εγίνοντο χωλοί και δεν ήσαν πια ικανοί να υπηρετήσουν για πολεμικούς σκοπούς, είτε για το ιππικό είτε για να σύρουν πολεμικά άρματα. Αυτός ήταν ο απλούστερος τρόπος για να τίθεται ένας ίππος εκτός μάχης. Φυσικά, μετά τη νευροκόπησί των οι ανάπηροι αυτοί ίπποι θα εφονεύοντο, θα κατεστρέφοντο, όπως και τα πολεμικά άρματα.

Σχετικά με τους ίππους, η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρογκ λέγει: «Το χαρακτηριστικό, που τονίζεται πάρα πολύ στις Βιβλικές αναγραφές περί ίππου, είναι η αποκλειστική χρήσις του για στρατιωτικές επιχειρήσεις. Σε καμμιά περίπτωσι δεν αναφέρεται ο ίππος ως χρησιμοποιούμενος για συνήθεις μεταφορές ή για τη γεωργία». Οι ίπποι εχρησιμοποιούντο, εν τούτοις, για κρατικές υποθέσεις. (Εσθήρ 6:8· 8:14) Ιδιαίτερα συνεσχετίζοντο με την Αίγυπτο, όπως παρατηρούμε στον Ησαΐα 31:1, 3 (ΜΝΚ): «Ουαί εις τους καταβαίνοντας εις Αίγυπτον δια βοήθειαν, και επιστηριζομένους επί ίππους, και θαρρούντας επί αμάξας, διότι είναι πολυάριθμοι· και επί ιππέας, διότι είναι πολύ δυνατοί· και δεν αποβλέπουσιν εις τον Άγιον του Ισραήλ, και τον Ιεχωβά δεν εκζητούσι. Οι δε Αιγύπτιοι είναι άνθρωποι, και ουχί θεός· και οι ίπποι αυτών σάρκες, και ουχί πνεύμα.» Παρόμοιες δυσμενείς αναγραφές γίνονται στους Ψαλμούς 20:7 και 33:17.

Σχετικά με τον βασιλέα του Ισραήλ ιδιαίτερα, εδόθη προειδοποίησις: «Δεν θέλει πληθύνει ίππους εις εαυτόν.». (Δευτ. 17:16) Αναμφιβόλως, μεταξύ των λόγων για τους οποίους ο Ιεχωβά, με τις απαιτήσεις, που εκτίθενται στο Λευιτικόν, κεφάλαιον 11, έδειξε ότι ο ίππος έπρεπε να θεωρήται ως ένα ακάθαρτο ζώο, οι δε Ιουδαίοι δεν έπρεπε να πειρασθούν στο ν’ αποκτήσουν ίππους για τροφή και να τους χρησιμοποιούν για πολεμικούς σκοπούς και να εμπιστεύωνται σ’ αυτούς. Η ενέργεια του Ιησού του Ναυή ήταν σύμφωνη με τις θείες οδηγίες, που κι αυτές, επίσης, ήσαν σε αρμονία με τη Θεία αυτή αρχή. Ο Ιησούς του Ναυή ήταν ο κριτής του Ισραήλ υπό τον αόρατο Βασιλέα Ιεχωβά Θεό. Υπακούοντας στη Θεία εντολή να νευροκοπήση τις δυνάμεις του εχθρού, δεν τις εσφετερίζετο για τον εαυτό του κι έτσι δεν προσέθετε ίππους για τον εαυτό του ως κριτού του Ισραήλ.

Όλ’ αυτά, όμως, παρέχουν εξυπηρέτησι μεγαλύτερη από ένα ιστορικό ενδιαφέρον, διότι περιλαμβάνονται στο «όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.» (Ρωμ. 15:4) Το γεγονός, ότι ο Ιησούς επιμελώς συνεμορφώθη με τις οδηγίες αυτές, ενεργώντας «καθώς προσέταξεν εις αυτόν ο Ιεχωβά», εξεικονίζει το ότι ο σημερινός λαός του Ιεχωβά δεν στηρίζεται στα κοσμικά μέσα του σαρκικού πολέμου. Παραιτούνται του σαρκικού πολέμου του κόσμου τούτου και ‘σφυρηλατούν τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα’. Αυτό αντιστοιχεί προς τη νευροκόπησι των πολεμικών ίππων των αρχαίων Χαναναίων.​—Ησ. 2:4.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάρτιο

16 Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, όποιοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά!​—2 Πέτρ. 3:11, 12, ΜΝΚ. Σ 1/9/62 7, 9

17 Ο Δαν είναι σκύμνος λέοντος· θέλει πηδήσει από Βασάν.​—Δευτ. 33:22. Σ 1/10/62 39

18 Τόσον καιρόν είμαι μεθ’ υμών, και δεν με εγνώρισας, Φίλιππε; όστις είδεν εμέ, είδε τον Πατέρα.​—Ιωάν. 14:9. Σ 1/1/63 24

19 Επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως, δια τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν. Εις δε τον ασεβή δεν θέλει είσθαι καλόν, και δεν θέλουσι μακρυνθή αι ημέραι αυτού.​—Εκκλησ. 8:11, 13. Σ 15/11/62 10

20 Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού . . . Ας ήναι ευάρεστα τα λόγια του στόματός μου, και η μελέτη της καρδίας μου, ενώπιον σου, ω Ιεχωβά.​—Ψαλμ. 19:1, 14, ΜΝΚ. Σ 15/8/62 6-8

21 Σκύμνος λέοντος είναι ο Ιούδας.​—Γεν. 49:9. Σ 15/9/62 59, 60

22 Η χειρ σου θέλει υψωθή επί τους εναντίους σου, και πάντες οι εχθροί σου θέλουσιν εκκοπή.​—Μιχ. 5:9. Σ 1/5/62 31, 32α

23 Ανδρίζου και θάρρει· διότι συ θέλεις εισαγάγει τον λαόν τούτον εις την γην, την οποίαν ώμοσεν ο Ιεχωβά προς τους πατέρας αυτών να δώση εις αυτούς.​—Δευτ. 31:7, ΜΝΚ. Σ 1/2/62 18-20

24 Επί σε όμως θέλει ανατείλει ο Ιεχωβά, και η δόξα αυτού θέλει φανερωθή επί σε. Και τα έθνη θέλουσιν ελθεί εις το φως σου, και οι βασιλείς εις την λάμψιν της ανατολής σου.​—Ησ. 60:2, 3, ΜΝΚ. Σ 1/7/62 16, 17

25 Τα τέκνα σας . . . είναι άγια.​—1 Κορ. 7:14. Σ 15/7/62 16, 17

26 Εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού, και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν, και είναι απίστου χειρότερος.​—1 Τιμ. 5:8. Σ 1/11/62 10, 13

27 Εμίσησα την σύναξιν των πονηρευομένων, και μετά ασεβών δεν θέλω καθίσει.​—Ψαλμ. 26:5. Σ 15/11/62 11, 12

28 Θέλουσι ποιμάνει την γην της Ασσυρίας εν ρομφαία.​—Μιχ. 5:6. Σ 1/5/62 15, 16α

29 Εστέ θαρραλέοι, και ας κραταιωθή η καρδία σας, πάντες οι προσμένοντες τον Ιεχωβά.​—Ψαλμ. 31:24, ΜΝΚ. Σ 1/2/62 26α

30 Υπάρχει φίλος στενώτερος αδελφού.​—Παροιμ. 18:24. Σ 1/6/62 3, 5, 6

31 Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν αλλά θαρσείτε· εγώ ενίκησα τον κόσμον.​—Ιωάν. 16:33. Σ 1/2/62 11, 12

Ανακοινώσεις

ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ

Οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, ως ακόλουθοι του «Λέοντος του εκ της Φυλής του Ιούδα», θα επιδείξουν θάρρος, όμοιο με το θάρρος του λέοντος, στην εκτέλεσι της αποστολής των να κηρύξουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας του Θεού, παρά την έντονη αντίδρασι από μέρους πονηρών ανθρώπων. Καθώς συμμετέχουν στο έργο αυτό τον Μάρτιο, θα παρουσιάζουν στους ανθρώπους καλής θελήσεως την ευκαιρία να γίνουν, αν το επιθυμούν, συνδρομηταί στο δεκαπενθήμερο περιοδικό Η Σκοπιά, λαμβάνοντας και τρία ενδιαφέροντα βιβλιάρια Γραφικής μελέτης, αντί δρχ. 30.

ΟΓΔΟΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΗΣ

Περισσότερα από ογδόντα χρόνια το περιοδικό αυτό, Η Σκοπιά, έφερε πραγματική ευχαρίστησι και πνευματική παρηγορία σε χιλιάδες άτομα. Στη διάρκεια των σαράντα χρόνων, που πέρασαν, τη θέσι της αυτή στις καρδιές των χιλιάδων αυτών τη μοιράσθηκε με το συνοδευτικό της περιοδικό Ξύπνα!.

Και τα δύο περιοδικά άφησαν ένα ανεξίτηλο σημάδι στον τομέα της Βιβλικής εκπαιδεύσεως, ένα σημάδι που αντικατοπτρίζεται στις χιλιάδες υπάρξεις, που αφιερώθηκαν στον Ιεχωβά, σαν αποτέλεσμα της πνευματικής συμβουλής και εκπαιδεύσεως που περιείχετο στις σελίδες των. Μπορείτε και σεις, επίσης, να συμμετάσχετε στις ευλογίες, που τακτικά εκχέονται από τα δύο αυτά περιοδικά, με το να τα υποδέχεσθε στον οίκον σας σε κάθε τους έκδοσι. Με δρχ. 60 γίνεσθε συνδρομηταί και στα δύο για ένα έτος. Γράψτε μας τώρα και θα λάβετε επιπροσθέτως έξη επίκαιρα και διδακτικά βιβλιάρια.

ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

21 Απριλίου: ‘Υποτάσσεσθε’​—σε Ποιον; §1-25. Σελ. 137.

28 Απριλίου: ‘Υποτάσσεσθε’​—σε Ποιον; §26-39, και Υποτασσόμενοι εις «Πάσαν Ανθρωπίνην Διάταξιν», §1-11. Σελ. 142.

5 Μαΐου: Υποτασσόμενοι εις «Πάσαν Ανθρωπίνην Διάταξιν», §12-37. Σελ. 148.

Γιατί να Παίρνωμε μια Αρνητική Άποψι;

ΣΑΝ ένας τοίχος, στον οποίον δεν μπορεί κανείς να αναρριχηθή, είναι δυνατόν συχνά να ορθώνεται η αρνητική άποψις ανάμεσα σε σας και της επιτυχίας για μια προσπάθεια που αναλαμβάνετε. Μπορεί να προκαλέση αποτυχία σε κάτι που έχετε την ικανότητα να εκτελέσετε. Πιθανόν να υπάρχουν παράγοντες, που να καθιστούν δύσκολο το να επιτύχετε σε μια προσπάθεια, αλλά ο κύριος παράγων εναντίον της προσπαθείας αυτής, μπορεί να είναι ο ίδιος ο εαυτός σας, αν αφήνετε μια αρνητική άποψι να σας αποθαρρύνη. Είναι, βέβαια, φυσικόν να έχετε μερικές αμφιβολίες για την ικανότητά σας να πράξετε κάτι, αλλ’ αποτελεί σοβαρό σφάλμα το να επιτρέπετε στις αμφιβολίες αυτές να σας κυριεύουν σε βαθμό που να μη μπορέσετε να καταβάλετε τις καλύτερες σας προσπάθειες. Η επιρροή μιας αρνητικής απόψεως είναι τόσο ισχυρή ώστε ακόμη και η φυσική λειτουργία μπορεί να υποστή επίδρασι απ’ αυτήν προς αντίστροφη κατεύθυνσι.

Ένας αθλητής άρσεως βαρών, παραδείγματος χάριν, μπορεί σε μια περίπτωσι να επιτύχη να κρατήση πάνω από το κεφάλι του ένα βάρος, που αποτελεί γι’ αυτόν ρεκόρ, αλλά σε μια άλλη περίπτωσι, μπορεί να αποτύχη να το σηκώση, διότι επιχειρεί να το εκτέλεση με αμφιβολίες. Η δυναμίς του φαίνεται να μειώνεται, κάνοντας το βάρος να γίνεται πολύ βαρύ. Στην προηγούμενη περίπτωσι, είχε μια στάσι εμπιστοσύνης με το αποτέλεσμα ότι θα μπορούσε να εμπλησθή με δύναμι κι έτσι το βάρος του φάνηκε πώς ήταν ελαφρό.

Ο αθλητής, που συναγωνίζεται σε μεγάλα άλματα, μπορεί να έχη την ίδια εκνευριστική επίδρασι μιας αρνητικής στάσεως, η οποία μπορεί να τον εξασθενίση σε βαθμό που να μη μπορέση να πηδήση πάνω από τη ράβδο, όταν αυτή είναι σ’ ένα μεγάλο ύψος ή στο δικό του ρεκόρ ύψους. Οι αθληταί αυτοί καταβάλλουν τις άριστες φυσικές των λειτουργίες, όταν έχουν μια στάσι εμπιστοσύνης, ένα αίσθημα ότι μπορούν να φθάσουν το σημείο, για το οποίον αγωνίζονται. Δεν μπορεί αυτό να αληθεύη, επίσης, και για σας, για τα πράγματα που αγωνίζεσθε να εκτελέσετε;

Ποια είναι η στάσις σας, όταν ο εργοδότης σας αναθέτη σε σας μια καινούργια εργασία ή μια θέσι μεγαλύτερης ευθύνης; Μήπως αντιδράτε με το να σκέπτεσθε ότι η εργασία είναι πολύ μεγάλη για σας; Μήπως κυριεύεσθε από αμφιβολίες για την ικανότητά σας να χειρισθήτε τον διορισμό σας σε βαθμό, που αισθάνεσθε την τάσι να πήτε στον εργοδότη σας ότι δεν μπορείτε να αναλάβετε την εργασία αυτή; Μήπως επιτρέπετε σε μια αρνητική άποψι να σας αποθαρρύνη, ώστε να μη θέλετε ούτε ακόμη και να δοκιμάσετε;

Δεν είναι εκπληκτικό ότι οι αμφιβολίες για την ικανότητά σας εγείρονται, όταν σας προσφέρεται μια νέα θέσις ή ευθύνη, αλλά είναι σφάλμα το ν’ αφήνετε τις αμφιβολίες αυτές να σας κατακυριεύουν. Καίτοι είναι πιθανόν να αισθάνεσθε ότι δεν είσθε ικανός να αναπληρώσετε τη θέσι του ατόμου που είχε την εργασία πριν από σας, λόγω της ικανότητός του, της πείρας του και της διανοητικής του οξυδερκείας, εν τούτοις δεν πρέπει ν’ αφήσετε το αίσθημα αυτό να σας γίνη ένα πρόσκομμα. Ο εργοδότης σας δεν αναμένει από σας να είσθε σαν αυτόν, αλλά θέλει να κάνετε το καλύτερο που μπορείτε. Δεν θα σας προσέφερε τη θέσι, αν δεν ενόμιζε ότι θα μπορούσατε να τη χειρισθήτε. Μη σκέπτεσθε τις ελλείψεις σας, συγκρίνοντας την ικανότητά σας και την πείρα σας με του προηγουμένου ατόμου· σκεφθήτε τα δικά σας προσόντα που σας καθιστούν ικανό για την εργασία. Αναλάβετε την με μια θετική διάθεσι και με αποφασιστικότητα να καταβάλλετε μια ολοκάρδια προσπάθεια.

Αν είσθε ένα άτομο, που ασχολείται σε δράσι, η οποία περιλαμβάνει τα συμφέροντα του Υπερτάτου Όντος, θα μπορέσετε, να υπερνικήσετε την αποθαρρυντική επίδρασι μιας αρνητικής σκέψεως με το να κρατήτε στη διάνοιά σας ότι το πνεύμα του Ιεχωβά θα σας ενισχύση και θα σας βοηθήση να πράξετε εκείνο που πιθανόν να αισθάνεσθε ότι είσθε ανίκανος να πράξετε με τη δική σας δύναμι. Προσκολλάτε τη σκέψι σας στις επαγγελίες του ότι θα είναι μαζί σας και θα σας ενδυναμώνη. Εκείνα που είπε στους Ισραηλίτας μπορεί να θεωρηθούν ως μια βεβαίωσις σε σας. «Μη φοβού· διότι εγώ είμαι μετά σου· μη τρόμαζε· διότι εγώ είμαι ο Θεός σου· σε ενίσχυσα· μάλιστα σε εβοήθησα· μάλιστα σε υπερασπίσθην δια της δεξιάς της δικαιασύνης μου.» (Ησ. 41:10) Με πίστι στον Ιεχωβά, μπορείτε να αναλάβετε τα καθήκοντά σας με σθένος και εμπιστοσύνη. Το να εμπιστεύεσθε σ’ Αυτόν θα σας βοηθήση να υπερνικήσετε μια ηττοπαθή στάσι. Δεν είπε άλλως τε ο Ιησούς το: «Εάν δύνασαι να πιστεύσης, πάντα είναι δυνατά εις τον πιστεύοντα»;​—Μάρκ. 9:23.

Η στάσις σας σ’ ένα διορισμό, που σας γίνεται, ασκεί μια μεγάλη επίδρασι στο να επιτύχετε σ’ αυτόν. Υποθέστε ότι σας ανετέθη να δώσετε μια ομιλία σ’ ένα ακροατήριο, κάτι που πιθανόν δεν είχατε ποτέ κάμει στο παρελθόν. Η πρώτη σας αντίδρασις μπορεί να είναι αρνητική. Δυνατόν να φαντάζεσθε ότι δεν μπορείτε να το κάμετε αυτό, ότι θα μείνετε άναυδος. Αυτή, όμως, η στάσις είναι εσφαλμένη. Κυττάξτε τα γεγονότα. Έχετε μια γλώσσα· μπορείτε να ομίλητε, γνωρίζετε δε μάλιστα κάτι για το θέμα, γιατί αλλιώς δεν θα σας εζητείτο να μιλήσετε. Τι είναι εκείνο που υψώνεται σαν εμπόδιο στο δρόμο σας να μιλήσετε δημοσίως παρά η αρνητική σας στάσις; Μην επιτρέπετε να καταποθήτε από αρνητικά αισθήματα και μην τα αφήνετε να σας καταπνίξουν κάθε επιθυμία για προσπάθεια. Υπερπηδήστε τον τοίχο της αρνητικής σκέψεως και κάνετε μια ολόψυχη, προσπάθεια να μιλήτε δημοσίως και να βελτιώνετε την ικανότητά σας με το να επιζητήτε να εκπαιδεύεσθε στη δημοσία ομιλία. Να έχετε σταθερά στο νου σας ότι, αν άλλοι μπορούν και δίδουν ομιλίες, κι εσείς, επίσης, μπορείτε να δώσετε. Αντί να λέτε, «Δεν μπορώ», ή, «Αυτό είναι πάρα πολύ για μένα», λέτε, «Θα προσπαθήσω και θα κάνω το καλύτερο που μπορώ.»

Όταν ανετέθη στον προφήτη Ιερεμία να λαλήση μια προειδοποίησι στο βασίλειο του Ιούδα, αυτός αντέδρασε με μια αρνητική άποψι, φανταζόμενος ότι, το έργο αυτό ήταν πολύ μεγάλο γι’ αυτόν. Είπε: «Ω! Κύριε Ιεχωβά! ιδού, δεν εξεύρω να λαλήσω· διότι είμαι παιδίον.» Η αποστολή αυτή εφάνη σαν ένας ανυπέρβλητος φραγμός στον Ιερεμία. Ένοιωθε ότι είχε καταβληθή πριν ακόμη δοκιμάση καν να την εκπληρώση. Ο Θεός, όμως, τον ήλεγξε για την αρνητική του στάσι, λέγοντας: «Μη λέγε. Είμαι παιδίον διότι θέλεις υπάγει προς πάντας, προς τους οποίους θέλω σε αξαποστείλει· και πάντα όσα σε προστάξω, θέλεις ειπεί. Μη φοβηθής από προσώπου αυτών· διότι εγώ είμαι μετά σου δια να σε ελευθερώνω, λέγει ο Ιεχωβά.» (Ιερεμ. 1:6-8, ΜΝΚ) Ο Ιερεμίας έθεσε την εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά και, με την ενέργεια τού πνεύματος του Ιεχωβά επάνω του, μπόρεσε να εκτελέση εκείνο που ενόμιζε στην αρχή, ότι δεν θα μπορούσε να πράξη.

Όταν αντιμετωπίζετε φαινομενικώς ανυπέρβλητα εμπόδια, πλησιάζετέ τα με εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και με αποφασιστικότητα να καταβάλλετε μια ολόψυχη προσπάθεια να τα υπερπηδήσετε. Όταν ενεργήτε έτσι, θα «είσθε περισσότερο ικανός να φροντίσετε για ευθύνες, για επιτεύξεις αντικειμενικών σκοπών, και για υπερνίκησι αποθαρρυντικών ατυχημάτων, ώστε να είσθε πιο εξυπηρετικός προς τους άλλους. Να έχετε πάντοτε στο νου σας τα όσα ο απόστολος Παύλος είπε: «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντός με.»​—Φιλιππησ. 4:13.

Προστατεύοντας τον Εαυτό Σας από «Τα Πνεύματα της Πονηρίας»

Λάβετε κάθε προφύλαξι σ’ αυτή την πραγματική πάλη με τις δαιμονικές δυνάμεις.

«Η ΠΑΛΗ ημών», έγραψε ο απόστολος Παύλος, όταν έδινε προειδοποίησι στους Χριστιανούς για τον αγώνα που έπρεπε να διεξάγουν, είναι εναντίον «εις τα πνεύματα της πονηρίας». Τώρα, που τα πνεύματα αυτά της πονηρίας έχουν καταρριφθή στη γειτονία της γης, η πάλη είναι πιο εντατική από κάθε άλλη φορά. (Εφεσ. 6:12· Αποκάλ. 12:9) Τι μπορούν να κάμουν οι Χριστιανοί για να προστατεύσουν τον εαυτό τους;

Πρώτα-πρώτα πρέπει ν’ αποφεύγουν κάθε τι, που σχετίζεται με τα φαινόμενα που παράγουν σήμερα οι δαιμονικές δυνάμεις μέσω πολλών ανθρώπων. Οι παγιδευτικές μορφές του πνευματισμού είναι πολυάριθμες. Οι Χριστιανοί πρέπει να είναι άγρυπνοι, και ποτέ να μην παίζουν ή να πειραματίζωνται με κάτι, που είναι δαιμονικής προλεύσεως.

Αποφεύγετε επιμελώς όλες τις μορφές του πνευματισμού, είτε πρόκειται για μαγικά τραπεζάκια, είτε για πνευματιστικούς μεσάζοντας «μέντιουμ», είτε για κείνους που προλέγουν την τύχη ή κάνουν διάγνωσι και θεραπεία ασθενειών με μαγικές μεθόδους, είτε πρόκειται για ιατρούς-μάγους της Αφρικής, είτε για ντούκουνς της Άπω Ανατολής, είτε για Ινδούς μάγους της Βορείου Αμερικής, είτε για εκείνους που έχουν εξωαισθητήριο αντίληψι της Ευρώπης και άλλων μερών. Αλλά τι θα λεχθή για τις αντιφατικές μεθόδους διαγνώσεως και θεραπείας, που μερικοί ισχυρίζονται ότι είναι επιστημονικές κι ωστόσο κάνουν χρήσι των μεθόδων της υδρομαντείας; Και τι θα λεχθή για την υδρομαντεία την ίδια;

Η ΥΔΡΟΜΑΝΤΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Σ’ όλο τον κόσμο υπάρχουν χιλιάδες υδρομάντεις ή ραβδοσκόποι· στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο υπολογίζεται ότι υπάρχουν 25.000 που ασκούν την υδρομαντεία ως επάγγελμά των, πολύ δε περισσότεροι την ασκούν οι ίδιοι για τον εαυτό τους ή για διασκέδασι. Όταν ο «προικισμένος» υδρομάντις βαδίζη πάνω από υπόγειο ρεύμα ύδατος, η ράβδος του, που συχνά είναι ένα κλαρί με σχήμα V, αντιδρά με κινήσεις προς τα πάνω και προς τα κάτω. Αυτή η κίνησις είναι κάποτε τόσο βίαιη, ώστε οι μάντεις δεν μπορούν να συγκρατήσουν το κλαρί, και τότε αυτό κομματιάζεται.

Πώς εξηγούν οι υδρομάντεις αυτά τα φαινόμενα; Πολλοί δεν έχουν εξηγήσεις. Μερικοί λέγουν ότι η δύναμις πρέπει να είναι ο ηλεκτρισμός. Μερικοί μπορεί να πουν ότι τα ξύλα πληττόμενα από αστραπές συνήθως στέκουν πάνω από μια υδάτινη φλέβα, κι έτσι το νερό σε τριβή με το έδαφος και τις πέτρες δημιουργεί στατικό ηλεκτρισμό, ο οποίος σύρεται ψηλά προς τα νέφη. Μπορεί να πουν ότι οι υδρομάντεις, επηρεασμένοι απ’ αυτή την ηλεκτρική ενέργεια, δέχονται αντίδρασι, η δε ράβδος κινείται εντελώς ανεξάρτητα από τη συνειδητή θέλησι του υδρομάντεως. Μερικοί υδρομάντεις υποστηρίζουν την ηλεκτροενεργειακή θεωρία των λέγοντας ότι, όταν φορούν υποδήματα με σόλες από ελαστικό, ο κλαδίσκος νεκρώνεται.

Μολονότι μερικοί υδρομάντεις εμμένουν στην ηλεκτρική θεωρία, σε μια μελέτη, που έγινε από τον ανθρωπολόγο Έβον Ζ. Βογκτ και τον ψυχολόγο Ραίη Χάιμαιν, αναφέρεται ότι είναι σπάνιο να βρη κανείς κάποιον, που πιστεύει ή είναι σκεπτικιστής, ο οποίος να διατείνεται ακόμη σοβαρά ότι υπάρχει άμεση σχέσις μεταξύ της ράβδου και του υπογείου ύδατος, ειδικά εφόσον, οποιαδήποτε κι αν είναι η αιτία της λειτουργίας της ράβδου, είναι ανεξάρτητη από τον τύπο της ράβδου που χρησιμοποιείται, γίνονται δε ισχυρισμοί για ακιδωτό σύρμα, κρεμάστρες ρούχων και μηχανήματα τύπου εκκρεμούς, όπως φτυάρια, πηνία πάνω σε νήματα, ένα νόμισμα πάνω σε νήμα και δίκρανα. Οι συγγραφείς ομολογούν ότι το θέμα είναι περίπλοκο, και στο βιβλίο τους, με τον τίτλο Υδρομαντεία στις Η.Π.Α., λέγουν: «Υπάρχουν αρκετά άλυτα προβλήματα που απασχολούν τον φυσιολόγο και τον ψυχολόγο επί πολλές δεκαετίες.».

Έτσι, ενώ η επιστημονική έρευνα, που έχει γίνει ίσαμε σήμερα, δεν παραδέχεται ότι η αναζήτησις ύδατος με τη χρήσι διχαλωτού κλάδου βασίζεται στη λειτουργία φυσικών νόμων, αυτό δεν σημαίνει ότι οι ερευνηταί αυτοί σκέπτονται απολύτως ορθά. Πιθανό να υπάρχουν ωρισμένοι βασικοί νόμοι της φύσεως που περιλαμβάνονται. Αλλ’ υπάρχουν αρκετά στοιχεία, που δείχνουν ότι η Χριστιανική στάσις πρέπει να είναι προφυλακτική. «Συμπεραίνομε λοιπόν», λέγουν οι ερευνηταί Βογκτ και Χάιμαν, «ότι η υδρομαντεία είναι μια σαφής περίπτωσις μαντικής στον πολιτισμό μας». Πολλοί άνθρωποι ανά τον κόσμον τη θεωρούν έτσι, και, αν είναι Χριστιανοί, γνωρίζουν ότι κάθε μορφή μαντείας καταδικάζεται από τις Γραφές. (Δευτ. 18:10-12· Ησ. 47:12-15) Ακόμη κι αν επίστευε βασίμως ένας Χριστιανός στη θεωρία της ηλεκτρενεργείας, θα μπορούσε με την υδρομαντεία του να επιφέρη μομφή στην πίστι του και να κάμη τους άλλους να προσκόψουν. Αυτό θα ήταν σφάλμα.​—Φιλιππησ. 1:9, 10.

Αλλά στην υδρομαντεία ενυπάρχει κάτι μεγαλυτέρας σημασίας από το να φυλάγεται κανείς μην κάμη τους άλλους να προσκόψουν· φαίνεται ότι η προστασία από «τα πνεύματα της πονηρίας» αποκτάται, επίσης, με την αποφυγή της. Πώς αυτό;

Ο ΔΕΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΑΑ

Ολοένα περισσότερο, η υδρομαντεία και η μαντική ράβδος συνδέονται με την ΕΑΑ, ή εξωαισθητήριο αντίληψι, τη δύναμι παραγωγής πνευματιστικών φαινομένων. Πραγματικά, ο επιφανής Βρεττανός επιστήμων Σερ Ουίλλιαμ Μπάρρετ όχι μόνον απέρριψε τις κοινές θεωρίες περί υδρομαντείας, αλλά στην πραγματικότητα τη συνέδεσε με την ΕΑΑ. Έγραψε, ως συγγραφικός συνεργάτης, ότι «ο υδρομάντις . . . είναι ένα άτομο προικισμένο με μια υποσυνείδητη έκτακτη ικανότητα, την οποία, λόγω αγνοίας της φύσεως της, ονομάζαμε, κατά τον Καθηγητή Ρίτσετ, κρυπταισθησία. Μέσω αυτής της κρυπταισθησίας, η γνώσις οποιουδήποτε πράγματος, το οποίον αναζητείται, εισέρχεται στο υποσυνείδητο του υδρομάντεως και αποκαλύπτεται με μια μη συνειδητή μυϊκή αντίδρασι.»a

Υπήρξαν και μερικοί πιο πρόσφατοι δεσμοί με την ΕΑΑ. Ο Βρεττανός υδρομάντις Ιωάννης Πιμς ισχυρίζεται ότι συχνά κατέχει γνώσιν του τόπου, στον οποίον θα βρεθή αργότερα νερό, προτού αρχίση την πραγματική του άσκησι υδρομαντείας. Ο Γάλλος υδρομάντις Αββάς Μπουλύ λέγει ότι, όταν ασχολήται με υδρομαντεία, συχνά λαμβάνει μια οπτική εντύπωσι του υπογείου ρεύματος. Αυτή η εντύπωσις είναι όμοια με τις εντυπώσεις που λαμβάνουν εκείνοι που έχουν εξωαισθητήριο αντίληψι, όταν αποκτούν κρυμμένη γνώσι. Πραγματικά, ένας επιφανής Βρεττανός με εξωαισθητήριο αντίληψι, που έχει ειδικευθή στη μαντεία και την ψυχομετρία ή ανάγνωσι αντικειμένων, λέγει:

«Σε μια περίπτωσι, η ΕΑΑ με μετέβαλε σε υδρομάντι και αποδείχθηκα πιο επιτυχής από έναν εξ επαγγέλματος γεωλόγο. . . . Είχα μια ισχυρή εντύπωσι ΕΑΑ και ωδήγησα [έναν αγρότη] σ’ ένα ωρισμένο μέρος. . . . Ενθυμούμαι ότι οι εντυπώσεις σ’ αυτή την περίπτωσι αυτοηρμηνεύοντο στη συνειδητή μου διάνοια με τον ήχο πτώσεως σταγόνων νερού. . . . Εβάδισα κατ’ ευθείαν στο μέρος εκείνο».​—Ρολόγι Χωρίς Δείκτες.

Έτσι, οι συγγραφείς των φαινομένων της εξωαισθητηρίου αντιλήψεως συχνά περιλαμβάνουν την υδρομαντεία ή τη μαντική ράβδο στα βιβλία ή άρθρα των. Ένας λόγος, για τον οποίον το πράττουν αυτό, οφείλεται στην επιτυχία της χαρτομαντείας. Σ’ αυτή την ενέργεια ο υδρομάντις κρατεί το κλαδί του ή το εκκρεμές του πάνω από ένα χάρτη και από την αντίδρασί του βρίσκει νερό. Ο περίφημος Αμερικανός υδρομάντις Ερρίκος Γκρος, είτε κρατούσε το διχαλωτό κλαδί του πάνω από ένα χάρτη ή κατ’ ευθείαν πάνω από τη γη, απλώς ομιλεί στο κλαδί και αυτό απαντά. Ο Κέννεθ Ρόμπερτς γράφει σχετικά με αυτό:

«Υψώνει τη ράβδο του και ρωτά (είτε σιωπηλά είτε με φωνή), ‘Πού είναι η πλησιέστερη φλέβα νερού απ’ το σημείο όπου στέκω;’ Κατόπιν στρέφεται βραδέως, με τη ράβδο του ισορροπημένη ενώπιον του. Όταν η ράβδος στραφή βιαίως προς τα εμπρός και προς τα κάτω, ατενίζει το πλησιέστερο σημείο της πλησιεστέρας φλέβας. Κατόπιν, εκτός αν επιθυμή να βαδίση προς εκείνο το σημείο, θέτει κι άλλα ερωτήματα, ώσπου να μάθη όλα όσα θέλει να γνωρίση για τη φλέβα. . . . Όταν ο Ερρίκος μαντεύη σ’ ένα χάρτη ή στο σχέδιο ενός τμήματος γης από κάποια απόστασι, η ενέργειά του είναι ουσιαστικά η ίδια».​—Η Εβδόμη Αίσθησις.

Η επιτυχία της χαρτομαντείας αποτελεί σοβαρή αντίρρησι όχι μόνον στη θεωρία της ηλεκτρενεργείας, αλλά και ως προς το γεγονός ότι οι μαντικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται για την ανεύρεσι πολλών κρυμμένων πραγμάτων. Μελικοί ανερευνούν για πετρέλαιο ή χρυσόν· αν το διχαλωτό κλαδί δεν χρησιμοποιήται, ο μάντις μπορεί να έχη μόνο μια μικρή φιάλη πετρελαίου ή ένα χρυσό νόμισμα—όχι ότι χρειάζονται αυτά, αφού ένα ασήμαντο κομμάτι από χαρτί με τις λέξεις «χρυσός» ή «πετρέλαιο» θα ενεργήση συχνά ως «κατεύθυνσις». Σύμφωνα με τον πεπειραμένο υδρομάντι Κ. Γ. Μέρριλις, τα μόνα όρια στη χρήσι υδρομαντικών μεθόδων είναι τα όρια που επιβάλλονται από τη διάνοια του ιδίου του υδρομάντεως. Λέγει: «Οποιαδήποτε ειδική γραμμή κι αν ζητήση ν’ ακολουθήση ένας υδρομάντις, νερό, ορυκτά, χαμένους ανθρώπους ή ασθένειες και θεραπείες, καμμιά δεν θα επιτύχη ασφαλώς εκτός αν αυτός ή αυτή κατέχη ευαισθησία νοός, πείρα κι εμπιστοσύνη.»

Όσοι έχουν πείρα κι «ευαισθησία» μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη ράβδο ή το εκκρεμές των για να εύρουν χαμένους ανθρώπους ή κι εγκληματίας ακόμη. Πολλές αφηγήσεις αυτής της χρήσεως της ράβδου βρίσκονται στην Εφημερίδα της Βρεττανικής Εταιρίας Υδρομάντεων. Μια αφήγησις υδρομάντεως, που είχε εξακριβώσει τα ίχνη ενός εγκληματίου, αναγράφεται στο βιβλίο Ο Εξω-Αισθητήριος Νους, που αναφέρει ότι ο μάντις πήγε με τη ράβδο του σ’ ένα υπόγειο, όπου είχε διαπραχθή ο φόνος. Η ράβδος άρχισε να περιστρέφεται γοργά στο χέρι του. Καθοδηγούμενος από τις κινήσεις της, ο μάντης ανεκάλυψε τα ίχνη του φονέως στη Νότιο Γαλλία. Όταν γίνεται αναζήτησις χαμένου προσώπου, κάποιο αντικείμενο, που ανήκει σ’ εκείνο το πρόσωπο, χρησιμεύει ως «κατεύθυνσις». Αυτό μοιάζει με τη μαντική μέθοδο της ΕΑΑ, που καλείται ψυχομετρία· ο μάντις, αντί να εγγίση απλώς το αντικείμενον, θέτει τη ράβδο του πάνω από το αντικείμενον εκείνο και καθοδηγείται από την αντίδρασί του.

Οι δυνάμεις των πονηρών πνευμάτων έχουν σαφώς επωφεληθή από μερικούς οι οποίοι χρησιμοποιούν τη μαντική ράβδο. Μολονότι δεν μπορεί κανείς δογματικά να πη ότι όλοι, όσοι έπιασαν ένα διχαλωτό κλαδί, υπήρξαν κάτω από τον έλεγχο των δαιμόνων, θα έπρεπε να επιδίδεται ένας Χριστιανός σε κάτι, που ξέρει ότι χρησιμοποιείται από τους δαίμονας για να παγιδεύωνται οι άνθρωποι; Ο αληθινός Χριστιανός, και για την ιδική του προστασία, και για να μην καταστή αιτία προσκόμματος, θα ήθελε ν’ απέχη από την υδρομαντεία.

ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΡΑΔΙΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΡΑΔΙΟΝΙΚΗ

Όταν οι μέθοδοι του μάντεως χρησιμοποιούνται για διάγνωσι και θεραπεία ασθενείας, το διχαλωτό κλαδί αντικαθίσταται από το εκκρεμές. Αλλά μερικοί, όπως στην περίπτωσι ολίγων μάντεων, αισθάνονται επιδράσεις στα χέρια των κι έτσι βασίζονται μόνο στις επιδράσεις. Οι μέθοδοι, λοιπόν, ποικίλλουν σημαντικά, από το απλό άγγιγμα του χεριού, τη χρήσι εκκρεμούς ως τη χρήσι πολυπλόκων μηχανημάτων. Η πράξις συνήθως περιλαμβάνεται στον όρον ραδιασθησία, που σημαίνει κατά λέξιν «ευαισθησία στις ακτινοβολίες». Οι Καθολικοί ιερείς της Γαλλίας ήσαν ηγετικές μορφές στην επέκτασι της χρήσεως τού εκκρεμούς σε πράγματα, όπως η εκλογή φαρμάκων και ο υπολογισμός της απαιτουμένης δόσεως.

Η ραδιασθησία, που είναι τώρα πολύ διαδεδομένη, πιστεύεται από πολλούς ότι αποτελεί μια μορφή ψυχοθεραπείας. Οι ψυχοθεραπευταί δεν χρησιμοποιούν κατ’ ανάγκην μηχανήματα. Ακριβώς, όπως κι εκείνος που έχει εξωαισθητήριο αντίληψι μπορεί να εύρη νερό χωρίς τη ράβδο του υδρομάντεως, έτσι μπορεί και αυτός να διαγνώση χωρίς το εκκρεμές του ραδιαισθητιστού. «Μερικές θαυμαστές θεραπείες έχουν επιτευχθή με την ψυχική, ισχυρίζεται μια φημισμένη γυναίκα με εξωαισθητήριο αντίληψι. «Είχα αντιληφθή ασθένεια προτού διαγνωσθή επισήμως: Είδα καρκίνον, παραδείγματος χάριν, προτού γίνη εμφανής στους γιατρούς».b Έτσι, λοιπόν, όλοι οι ψυχοθεραπευταί δεν υποβάλλονται σε έκστασι, μολονότι μερικοί υποβάλλονται. Αξιοσημείωτο σχετικά μ’ αυτό είναι το γεγονός ότι προτού η Κα Πίπερ γίνη πνευματιστικό ‘μέντιουμ’, επεσκέφθη έναν ψυχοθεραπευτή. Στη διάρκεια της δευτέρας επισκέψεώς της στον «ψυχικό» κατελήφθη από έκστασι και αργότερα μπορούσε να το πράττη αυτό κατά βούλησιν. Έτσι επεδόθη στο πνευματιστικό της στάδιο.

Είναι σημαντικό ότι μερικοί ραδιαισθητισταί βρίσκουν χαμένους ανθρώπους με τον πνευματιστικό ή ψυχομετρικό τρόπο. Ένα παράδειγμα σχετίζεται μ’ ένα χαμένο κορίτσι. Όταν ο ραδιαισθητιστής έθεσε το εκκρεμές του πάνω από τη φωτογραφία της, ανήγγειλε: ‘Η κόρη σας έχει πεθάνει. Πιθανώς εστραγγαλίσθη. Το σώμα της είναι στη Λίμνη Λουγκάνο σε βάθος τόσων μέτρων και σε μια τόση απόστασι από το σπίτι του Σ. Αυτός είναι ο φονεύς της’. Αργότερα ο εισαγγελεύς «εδήλωσε σε μια νομική συνέντευξι ότι χωρίς τη συνεργασία του ραδιαισθητιστού Κ. το έγκλημα ποτέ δεν θ’ ανεκαλύπτετο».​—Ο Εξωαισθητήριος Νους.

Αν το «ψυχικό» στοιχείο φαίνεται ότι κυριαρχεί στη ραδιαισθησία, τι θα λεχθή για τη ραδιονική; Είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να σημάνη τον κλάδο της ραδιαισθησίας, στον οποίον το εκκρεμές του υδρομάντεως αντικαθίσταται ή ενσωματώνεται σ’ ένα περίτεχνο μηχάνημα. Τι κάνουν τα μηχανήματα; Μερικοί επαγγελματίαι ισχυρίζονται ότι επιτυγχάνονται καταπληκτικά αποτελέσματα με την «προσαρμογή» στις ακτινοβολίες ή στα μήκη κυμάτων των ασθενειών. Το πρόβλημα ενταύθα είναι ότι οι ραδιομηχανικοί και άλλοι, οι οποίοι εδοκίμασαν μερικά μηχανήματα, δεν μπορούν να βρουν κανένα λόγο για τον οποίο να λειτουργούν. Ένας ραδιομηχανικός δεν μπορούσε να προσδιορίση «κανένα είδος ενεργείας ή συχνότητος της δονήσεως στην πλάκα ανιχνεύσεως» ενός περιτέχνου μηχανήματος. Εξ άλλου, μερικές φορές εδημοσιεύθησαν στις εφημερίδες ειδήσεις σχετικές με κατάσχεσι τέτοιων μηχανημάτων από τις Αρχές, διότι λέγουν ότι αυτά τα μηχανήματα καθ’ εαυτά δεν μπορούν να διαγνώσουν και να θεραπεύσουν ασθένειες. Ένα παράδειγμα ανεγράφη στο τεύχος Ιουλίου 1962 του περιοδικού Ηλεκτρονικές Βιομηχανίες:

«Ο ηλεκτρονικός ‘κομπογιαννιτισμός’ έπαθε άλλο ένα φύσημα από τη Διοίκησι Τροφίμων και Φαρμάκων. Επτά τύποι εφευρημάτων ηλεκτρονικής διαγνώσεως και θεραπείας, με εξωτικά ονόματα​—αλλά χωρίς αξία—​απηγορεύθησαν από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο. . . . Τα πολυτελή αυτά μηχανήματα, με μια εντυπωσιακή παράταξι φώτων, με σειρές διακοπτών, κομβίον ελέγχου και ηλεκτροδίων, έφεραν ονόματα όπως αυτά: ‘Νευρογραμμόμετρον’, ‘Ήλεκτρον-Ο-Ακτίνιον 51’ και ‘Ραδιόκλαστον Υπόδειγμα 40’. Όλα βρέθηκαν τελείως ανωφελή στη θεραπεία οποιουδήποτε νοσήματος.»

Μολονότι οι χειρισταί συνήθως προβάλλουν μια επιστημονική βάσι για τα μηχανήματα, πολλές προσωπικότητες κύρους λέγουν ότι δεν επενεργούν. Ποιος έχει δίκαιο; Μήπως οι Αρχές είναι προκατειλημμένες; Μήπως τα οφέλη που αποκτώνται είναι κυρίως ψυχολογικά; Μήπως είναι απλώς ‘κομπογιαννιτισμός’; Μήπως οι χειρισταί αυτοί, που μιλούν για καταπληκτικά αποτελέσματα, τα καταφέρνουν επειδή είναι «προικισμένοι», ενώ άλλοι δεν είναι; Το ζήτημα είναι φοβερά αμφισβητήσιμο. Από τις αμφισβητήσεις προκύπτουν ενδείξεις περί ψυχικού στοιχείου. Ένας εξέχων Βρεττανός γιατρός, ο Δρ Κέννεθ Ουώκερ, ύστερ’ από μια εξέτασι της ραδιαισθησίας, έγραψε:

«Οποιαδήποτε κι αν είναι η αλήθεια όσον αφορά αυτά τα περίτεχνα όργανα που χρησιμοποιούνται στη ραδιονική, δεν μπορεί να υπάρξη αμφιβολία ότι ο νους τού χειριστού παίζει ένα κυρίαρχο ρόλο στ’ αποτελέσματα που επιτυγχάνονται απ’ αυτά. . . . Πολλοί άνθρωποι καταλήγουν τώρα στο συμπέρασμα ότι το όργανο ενεργεί απλώς σαν ένα βοήθημα ή σαν ένας οδηγός στους ψυχικούς παράγοντας . . . του χειριστού. . . . Η πλειονότης εκείνων, που ασκούν τη ραδιαισθησία, προτιμούν να έχουν τους ασθενείς των παρόντας προσωπικά . . . αλλ’ αν είναι ανάγκη, μπορεί και να μη χρειασθή η παρουσία του ασθενούς. . . . Εκείνος, που ασκεί τη ραδιαισθησία, ή τη ραδιονική, κάνει χρήσι μιας σταγόνος αίματος του απόντος ασθενούς, ή του σιέλου του, για να διατηρήση την επαφή μαζί του. Είναι αληθές ότι ο έμπειρος στη ραδιονική ρυθμίζει το ‘μήκος κύματος’ ή τη συχνότητα αυτής της σταγόνος του αίματος, στρέφοντας τα από σκληρό καουτσούκ κομβία ενός περιτέχνου μηχανήματος, αλλ’ η αρχή που χρησιμοποιείται είναι ακόμη η ίδια με την αρχή που . . . εχρησιμοποιείτο στην αρχαία συμπαθητική μαγεία. Έτσι κι αυτή, επίσης, η μέθοδος διαγνώσεως ασθενείας έχει πολλά κοινά με την ειδική μορφή της εξωαισθητηρίου αντιλήψεως που είναι γνωστή ως ψυχομετρία».​—Ο Εξωαισθητήριος Νους.

Μολονότι κάθε χειριστής μηχανήματος, που χρησιμοποιείται στη ραδιονική, δεν μπορεί να λεχθή ότι είναι ψυχικός, φαίνεται ότι μερικοί είναι. Λόγω του δεσμού αυτού με την ΕΑΑ, ο αληθής Χριστιανός δεν θα ήθελε να ριψοκινδυνεύση με το να γίνη παιχνίδι στα χέρια των δαιμόνων, κι έτσι με σύνεσι απέχει από κάθε τρόπο διαγνώσεως ή θεραπείας, που εγείρει υπόνοιες περί πνευματισμού.

Χάριν προστασίας, λοιπόν, ο αληθής Χριστιανός θα θελήση ν’ αποφύγη όλα εκείνα, τα οποία όχι μόνο στερούνται γνωστής επιστημονικής βάσεως, αλλά κι έχουν ένα γνωστό δεσμό με την ΕΑΑ ή τον πνευματισμό. Ζητείτε τον Ιεχωβά με όλη σας την καρδιά, χωρίς ποτέ ν’ απαρνήσθε τη δύναμί του με την παρακοή, για να μπορέσετε έτσι να έχετε θεία προστασία από τα «πνεύματα της πονηρίας».

[Υποσημειώσεις]