Θεία Κυριαρχία—Είμεθα Υπέρ Αυτής ή Εναντίον Της;
1. (α) Ύστερ’ από τον Κατακλυσμό πώς άρχισε να οργανώνεται η ανθρώπινη κυριαρχία; (β) Πώς ενισχύθηκε η δύναμις του Σατανά για κυριαρχία επάνω στο ανθρώπινο γένος, και ποια απόδειξι έχομε για την ύπαρξι δαιμόνων στην ιστορία από τότε;
ΟΛΑ τα γεγονότα σήμερα τείνουν ν’ αποδείξουν ότι το ανθρώπινο γένος δεν είναι υπέρ της θείας κυριαρχίας. Αυτό συμβαίνει διότι μέσα σε λιγώτερο από δύο αιώνες μετά τον Κατακλυσμό η ανθρώπινη κυριαρχία άρχισε να οργανώνεται από ανθρώπινους ηγέτες σε εναντίωσι προς τον Ιεχωβά Θεό. Διαβόητα εξέχων σ’ αυτό ήταν ο Νεβρώδ, ο οικοδόμος της Βαβυλώνας και του Πύργου της Βαβέλ. (Γέν. 10:8-12· 11:1-9) Ενεργώντας έτσι, αυτοί έφεραν την πλειονότητα του ανθρωπίνου γένους, όχι απλώς κάτω από καταπιεστική και ατελή κυριαρχία, αλλά επίσης κάτω από Σατανική κυριαρχία. Η δύναμις Σατανά του Διαβόλου τώρα ενισχύθηκε μ’ αυτούς τους άλλους «υιούς του Θεού» που εστράφησαν εναντίον της κυριαρχίας του Θεού και είχαν νυμφευθή με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Αυτοί, όπως κι’ ο Σατανάς ο Διάβολος, έγιναν μόνοι τους δαίμονες. Οι υλιστικά σκεπτόμενοι σημερινοί άνθρωποι, που ειρωνεύονται λέγοντας ότι ο Σατανάς ο Διάβολος και οι δαίμονές του είναι δήθεν φανταστικά πρόσωπα και αποκυήματα της φαντασίας, δεν μπορούν να εξαλείψουν την αναγραφή όλης της αρχαίας ιστορίας. Οι αρχαίες αφηγήσεις σε γραπτά έργα και σε ναούς και σε άλλα θρησκευτικά ερείπια, όλα βεβαιώνουν ότι τα αρχαία έθνη ελάτρευαν δαίμονες και επηρεάζοντο απ’ αυτούς. Οι δαίμονες υπάρχουν! Υφίστανται πραγματικά!
2, 3. (α) Η πληροφορία από ποια αξιόπιστη πηγή είναι πιο σπουδαία απ’ αυτές τις ιστορικές αποδείξεις, και πώς αυτή ομιλεί για τους δαίμονας; (β) Ποια συμβουλή έγραψε ο Παύλος στους Εφεσίους εναντίον των δαιμόνων;
2 Πιο σπουδαίο απ’ αυτό είναι ότι το Βιβλίο της ιερής αληθείας, η θεόπνευστη Γραφή, μας δίνει συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά μ’ αυτούς τους δαίμονες και τον αρχηγό τους, Σατανά τον Διάβολο. Το Βιβλίο αυτό μας προειδοποιεί εναντίον των μεθοδειών, των πονηρών ραδιουργιών και των υπούλων σχεδίων αυτών των κακεντρεχών, αοράτων πνευματικών προσώπων, που δεν είναι από σάρκα και αίμα. Οι άνθρωποι σήμερα, ακόμη και μέσα στον Χριστιανικό κόσμο, δεν παίρνουν στα σοβαρά τη συμβουλή που έγραψε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος για όλους τους Χριστιανούς στην επιστολή του προς την εκκλησία της Εφέσου, λέγοντας:
3 «Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, δια να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του Διαβόλου διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.»—Εφεσ. 6:11, 12.
4. (α) Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια όσον αφορά τη διοργανωτική δραστηριότητα του Σατανά, και γι’ αυτό πώς απεκάλεσαν τον Σατανά ο Ιησούς και ο Παύλος; (β) Πώς αντιδρούν οι ανθρώπινοι άρχοντες όταν τους κατατάσσουν σε τέτοια συντροφιά, και όμως ποιος τους έθεσε εκεί;
4 Συλλαμβάνομε την έννοια αυτών των λόγων; Αυτό σημαίνει ότι Σατανάς ο Διάβολος έχει μια αόρατη, υπερανθρώπινη οργάνωσι. Σημαίνει ότι έχει οργανώσει τις πονηρές πνευματικές δυνάμεις στα επουράνια σε «αρχές,» σε «εξουσίες,» σε «κοσμοκράτορες του σκότους.» Αυτή η αόρατη ωργανωμένη δύναμις είναι ισχυρότερη από την κομμουνιστική ομάδα εθνών με την τεράστια στρατιωτική τους δύναμι. Είναι ισχυρότερη από την πλούσια δημοκρατική ομάδα εθνών με όλη τους τη στρατιωτική ισχύ. Ο Ιησούς Χριστός, που πρέπει να γνωρίζη καλύτερα, ωνόμασε τον Διάβολο, τον Σατανά, «άρχοντα του κόσμου τούτου.» Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος ωνόμασε τον Σατανά «θεόν του αιώνος τούτου.» (Ιωάν. 12:31·14:30· 16:11· 2 Κορ. 4:4) Οι επίγειες κυβερνήσεις θα ήθελαν να μας φιμώσουν επειδή το λέμε αυτό διότι το θεωρούν υποτιμητικό γι’ αυτές, αλλ’ εμείς απλώς παραθέτομε αυτά που ο Ιησούς Χριστός και ο απόστολός του Παύλος λέγουν στις σελίδες της Αγίας Γραφής. Δεν τους αρέσει να δείχνεται από τον Λόγο του Θεού ότι έχουν τέτοια συντροφιά, αλλά δεν τους θέσαμε εμείς εκεί. Εξ άλλου, αν δεν τάσσωνται υπέρ της θείας κυριαρχίας από τον Ιεχωβά Θεό, πού αλλού μπορούν να βρουν τους εαυτούς των;
ΠΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΤΑΙ ΤΩΡΑ Η ΘΕΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
5. (α) Μέσω τίνος εκδηλώνεται η θεία κυριαρχία σήμερα; (β) Την εποχή που ήταν ο Ιησούς στη γη ποιο ζήτημα αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι, και ποιο πρόβλημα έπρεπε να λύσουν;
5 Πώς εκδηλώνεται σήμερα η θεία κυριαρχία, ώστε να γνωρίζωμε αν είμεθα υπέρ αυτής ή εναντίον της; Η θεία κυριαρχία ασκείται σήμερα μέσω της βασιλείας του πιστού, ουρανίου Υιού του, του Ιησού Χριστού. Όπως ο αρχαίος Ιώβ στη χώρα της Ουζ, ο Ιησούς Χριστός ως τέλειος άνθρωπος από αίμα και σάρκα στη γη, υπέμεινε τις μεγαλύτερες δοκιμασίες στα χέρια του Διαβόλου και των ανθρωπίνων οργάνων του στη γη. Έτσι απέδειξε την απόλυτα αδιάρρηκτη ακεραιότητά του στον Ιεχωβά Θεό ως τον Θείον Άρχοντα. Ο Ιώβ δεν πέθανε στα χέρια Σατανά του Διαβόλου. Αλλ’ ο Ιησούς Χριστός πέθανε με σκληρό θάνατο στα χέρια του όχλου του Διαβόλου στη γη. Αυτό έλαβε χώραν έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και των Ρωμαϊκών επαρχιών της Ιουδαίας και της Γαλιλαίας συμμετέσχον σ’ αυτό, διότι το ζήτημα που αντιμετώπιζαν τότε αυτοί οι θρησκευόμενοι άνθρωποι ήταν η Θεία κυριαρχία μέσω του Μεσσία του Ιεχωβά Θεού. Το μεγάλο πρόβλημα που είχαν να λύσουν αυτοί οι άνθρωποι που περίμεναν τον Μεσσία του Ιεχωβά ήταν αυτό: Είναι ο Ιησούς, ο απόγονος του Δαβίδ, ο προ πολλού υποσχεμένος Μεσσίας ή όχι;
6. (α) Πώς παραβάλλονται αυτά που είπε και έκαμε ο Ιησούς με αυτά που οι άνθρωποι περίμεναν να κάμη ο Μεσαίας; (β) Σε ποιον απέβλεπαν οι άνθρωποι για τη λύσι του Μεσσιανικού προβλήματος, και με ποια κατηγορία παρέδωσαν τον Ιησού σ’ ένα ειδωλολάτρη κυβερνήτη;
6 Τα πράγματα που ο Ιησούς είπε και τα θαύματα που έκαμε από τον καιρό του βαπτίσματός του στον Ιορδάνη ποταμό από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή ως τον θάνατό του τριάμισυ χρόνια αργότερα, δεν ήσαν τα πράγματα που οι άνθρωποι, που έτρεφαν τη Μεσσιανική ελπίδα, περίμεναν να πη και να κάνη ο Μεσσίας. Αυτοί περίμεναν απλώς ότι ο Μεσσίας θα τους απελευθέρωνε από την Εθνική ή μη Ιουδαϊκή κυριαρχία και θα έκανε τη γη τους μια ευημερούσα χώρα και το έθνος τους το πρώτο έθνος στη γη στο οποίο θα συνέρρεαν τα έθνη· το πρόβλημα δεν ήταν απλώς κυβερνητικό, αλλά κυρίως θρησκευτικό. Ο λαός απέβλεπε στους θρησκευτικούς του ηγέτας να τον κατευθύνουν στη λύσι του προβλήματος. Αυτοί οι ηγέται έλαβαν την απόφασι για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Εθεώρησαν τον Ιησού ως ένα βλάσφημο εναντίον του Θεού, ένα ψευδόχριστο. Εν τούτοις, για να μη παρεμποδισθούν στο να επιτύχουν να τον φονεύσουν, τον παρέδωσαν στον Ρωμαίο κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο. Με ποια κατηγορία; Με την κατηγορία ότι ήταν ένας στασιαστής, που ισχυριζόταν ότι ήταν βασιλεύς, όχι ο βασιλεύς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αλλά ο δικός τους βασιλεύς, ο Βασιλεύς του Ιουδαϊκού έθνους. Έτσι προσποιήθησαν ότι υποστήριζαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ότι προστάτευαν τα συμφέροντά της, έστω κι’ αν αυτή ήταν ειδωλολατρική.
7. (α) Ποιον ισχυρίζονταν οι άνθρωποι μπροστά στον Πιλάτο ότι υποστηρίζουν, υποτιμώντας τον Πιλάτο; (β) Ενεργώντας έτσι, ποια στάσι, έπαιρναν οι άνθρωποι όσον αφορά τη θεία κυριαρχία, σύμφωνα με το εδάφιο Ιακώβου 4:4;
7 Όταν ο Κυβερνήτης Πιλάτος εκδηλώθηκε υπέρ της απελευθερώσεως του Ιησού διότι δεν ήταν άξιος θανάτου, ο λαός οδηγούμενος από τους αρχιερείς του παρίσταναν ότι ήσαν φίλοι του Τιβερίου Καίσαρος και ότι ο Πιλάτος δεν ήταν φίλος του. Το Βιβλικό υπόμνημα μάς λέγει: «Έκτοτε εζήτει ο Πιλάτος να απολύση αυτόν οι Ιουδαίοι όμως έκραζον λέγοντες, Εάν τούτον απολύσης δεν είσαι φίλος του Καίσαρος· πας όστις κάμνει εαυτόν βασιλέα, αντιλέγει εις τον Καίσαρα.» (Ιωάν. 19:12) Έτσι το ζήτημα μετεβλήθη σε πολιτικό, και εκείνοι οι άνθρωποι μιλούσαν κι’ ενεργούσαν ως φίλοι—του Θεού ή του ειδωλολάτρου Καίσαρος, ενός θείου άρχοντος ή ενός ανθρωπίνου άρχοντος; Δεν μπορούσαν να είναι φίλοι του Θεού και του Καίσαρος συγχρόνως, έστω κι’ αν ισχυρίζονταν ότι ο Ιησούς ήταν ένας ψευδομεσσίας ή Ψευδόχριστος. Πρέπει να εμμείνωμε στον θεόπνευστο κανόνα, όπως εγράφη στην Ιερουσαλήμ μερικά χρόνια αργότερα: «Δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; Όστις λοιπόν θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιακ. 4:4) Έτσι προσπαθώντας να υποστηρίζουν τον ειδωλολάτρη Καίσαρα σ’ αυτό το ζήτημα του Μεσσία ή Χριστού, έδειχναν εκείνοι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι ότι ήσαν φίλοι της θείας κυριαρχίας;
8. Πώς έδειξαν τότε οι άνθρωποι ότι ήσαν υπέρ της ειδωλολατρικής ανθρώπινης κυριαρχίας και εναντίον της θείας κυριαρχίας;
8 Τελικά ο λαός εζήτησε την τακτοποίησι του ζητήματος, όταν εκραύγασαν να σταυρωθή ο Ιησούς, και ο Πιλάτος αντέκρουσε λέγοντας: «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» Εδώ απέρριψαν οριστικά τον Ιησού ως τον Μεσσιανικό βασιλέα, διότι, σύμφωνα με το υπόμνημα, «απεκρίθησαν οι αρχιερείς, Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» (Ιωάν. 19:15) Κανείς δεν μπορεί ν’ αρνηθή ότι εδώ εξέλεξαν μια ειδωλολατρική ανθρώπινη κυριαρχία. Αναπόφευκτα αυτό τους έθεσε εναντίον της θείας κυριαρχίας.
9. (α) Ως απόδειξι ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, τι έκαμε ο Θεός την τρίτη ημέρα; (β) Τώρα στον κατάλληλο καιρό, ποιος παρουσιάζεται σ’ όλο τον κόσμο ως Μεσσιανικός Βασιλεύς, και τι είδους είναι, η κυριαρχία του;
9 Όλα τα καταγραφέντα γεγονότα δείχνουν ότι ο Ιησούς εξεπλήρωσε τις Βιβλικές προφητείες σχετικά με τον υποσχεμένο Μεσσία ή Χριστό. Γι’ αυτό ο Παντοδύναμος Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς την τρίτη μέρα και τον εξύψωσε στα δεξιά Του στον ουρανό. Τώρα είναι ο ουράνιος Μεσσίας ή Χριστός. (Πράξ. 1:1 έως 2:36· 13:26-39· 1 Πέτρ. 3:18-22) Και τώρα, δεκαεννέα αιώνες αργότερα, όπως ακριβώς ο Κυβερνήτης Πιλάτος παρουσίασε τον Μεσσία στους εορταστάς του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ το έτος 33 μ.Χ. έτσι και σήμερα ο Ύψιστος Θεός Ιεχωβά παρουσιάζει τον Μεσσία του ή Χριστό σ’ όλο τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Είναι καιρός γι’ αυτό. Η μακρά χρονική περίοδος που αναφέρεται ως «οι καιροί των Εθνών» ή «οι προσδιωρισμένοι καιροί των Εθνών» έληξαν το δέκατο τέταρτο έτος του εικοστού αιώνος μας, το έτος που σημειώθηκε με την έκκρηξι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. (Λουκ. 21:24· Δαν. 4:16, 23, 25) Η βασιλεία του βασιλικού οίκου του Βασιλέως Δαβίδ που είχε ανατραπή από τις ειδωλολατρικές στρατιές της Βαβυλώνος το 607 π.Χ. αποκαταστάθηκε, όχι στη γη ως ανθρώπινη κυριαρχία, αλλά στους ουρανούς στα χέρια του αληθινού Μεσσία, του Χριστού του Κυρίου Παντοδυνάμου Θεού Ιεχωβά.
10. (α) Από το 1914 μ.Χ. ποια λόγια ακούμε δια πίστεως να ηχούν από τον ουρανό σχετικά με τις βασιλείες του κόσμου; (β) Πώς έδειξε ο Χριστιανικός κόσμος με τους παγκοσμίους πολέμους και με το να είναι μέλος στα Ηνωμένα Έθνη ότι είναι υπέρ της ανθρωπίνης κυριαρχίας;
10 Δια πίστεως τ’ αυτιά μας μπορούν να ακούνε, από το 1914 μ.Χ., τις φωνές στον ουρανό να λέγουν δυνατά τους λόγους που αναγράφονται στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγιναν του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» (Αποκάλ. 11:15) Αυτή η «βασιλεία του Κυρίου ημών και του Χριστού του» δεν εννοεί τον Χριστιανικό κόσμο—απολύτως όχι! Εννοεί την ουράνια βασιλική κυβέρνησι του Μεσσία ή Χριστού που εχρίσθη από τον Κύριο Ιεχωβά Θεό να ενεργή εκ μέρους Του στη διακυβέρνησι όλων των λαών της γης. Σύμφωνα με το θρησκευτικό του όνομα ο Χριστιανικός κόσμος θα έπρεπε να είναι υπέρ αυτής της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, είναι όμως; Μετά το τέλος των καιρών των εθνών το 1914, αγωνίσθηκε ο Χριστιανικός κόσμος υπέρ αυτής της Μεσσιανικής βασιλείας των ουρανών, ή υπεστήριξε την ιδέα της κοσμοκρατορίας με ανθρώπινη κυριαρχία; Κυττάξτε την Κοινωνία των Εθνών και τα σημερινά Ηνωμένα Έθνη, και τα δυο τα δημιούργησε, τα προήγαγε και τα υποστηρίζει σήμερα ο Χριστιανικός κόσμος. Τάσσονται αυτές οι οργανώσεις υπέρ της θείας κυριαρχίας μέσω της Μεσσιανικής βασιλείας των ουρανών ή τάσσονται υπέρ της ανθρώπινης κυριαρχίας; Τι λέγουν σε απάντησι τα μισά και πλέον από τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών που δεν ομολογούν ότι είναι Χριστιανικά έθνη; Λέγουν, ‘Όχι! Η οργάνωσις των Ηνωμένων Εθνών δεν υποστηρίζει τη θεία κυριαρχία μέσω της ουράνιας Μεσσιανικής βασιλείας! Υποστηρίζει την ανθρώπινη κυριαρχία όλης της γης. Εμείς οι άνθρωποι πρόκειται να την κυβερνήσωμε με μορφές κυβερνήσεων της δικής μας εκλογής.’ Λογικά, επομένως, ο Χριστιανικός κόσμος, με το να ανήκη στα Ηνωμένα Έθνη, υποστηρίζει την ανθρώπινη (όχι τη θεία) κυριαρχία.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
11. Όσον αφορά την πορεία του από το τέλος του 1 Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, γιατί ο Χριστιανικός κόσμος δεν δικαιολογείται να έχη άγνοια, και επομένως πρέπει οι άνθρωποι ν’ αποβλέπουν σ’ αυτόν για ορθή καθοδήγησι όσον αφορά την εκλογή της κυριαρχίας;
11 Ο Χριστιανικός κόσμος διέψευσε το όνομά του και δεν υπάρχει δικαιολογία γι’ αυτό. Ήδη από το κρίσιμο εκείνο έτος 1914, και ιδιαίτερα από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, έχει διακηρυχθή η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού ως κυβέρνησις εγκαθιδρυμένη στους ουρανούς. Αυτό έγινε ως εκπλήρωσις των λόγων του Ιησού Χριστού για το σημείο με το οποίον θα αναγνωριζόταν η «συντέλεια του αιώνος,» δηλαδή: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Το ότι ο Χριστιανικός κόσμος είναι ενήμερος του κηρύγματος αυτού του «ευαγγελίου» αποδεικνύεται από το γεγονός ότι αντετάχθη σ’ αυτό ως το σημείο να καταδιώξη και να προγράψη τους κήρυκες αυτού του «ευαγγελίου.» Συνεπώς, η εκ μέρους του Χριστιανικού κόσμου εκλογή της ανθρώπινης κυριαρχίας μαζί με τις μη Χριστιανικές κυβερνήσεις της γης δεν έγινε εν αγνοία και χωρίς να έχουν την Αγία Γραφή. Ένεκα τούτου, το ανθρώπινο γένος δεν μπορεί ν’ αποβλέπη ασφαλώς στον Χριστιανικό κόσμο για να τους οδηγήση να κάμουν την ορθή εκλογή, απ’ όσο μπορούσαν οι Ιουδαίοι ν’ αποβλέπουν στους ιερείς των και τους ραββίνους των πριν από δεκαεννέα αιώνες.
12. Ποιο είναι το πιο σπουδαίο ζήτημα σήμερα, και γιατί είναι πολύ επείγον να κάμωμε εκλογή σήμερα;
12 Το πιο σπουδαίο επίμαχο ζήτημα σήμερα δεν είναι, ο Κομμουνισμός ή η καπιταλιστική δημοκρατία—πιο θα κυριαρχήση; διότι αυτές οι παρατάξεις είναι και οι δυο απλώς μορφές ανθρώπινης κυριαρχίας. Μάλλον το ζήτημα είναι: Ανθρώπινη κυριαρχία με ανθρώπους που είναι ατελείς, αμαρτωλοί, θνητοί και σε διαφωνία με τον Ιεχωβά Θεό, ή θεία κυριαρχία με τη Μεσσιανική Βασιλεία του αναστημένου Ιησού, του Αμνού του Θεού που πέθανε θυσιαστικά για όλο το ανθρώπινο γένος; Σήμερα η εκλογή που πρέπει να γίνη είναι πιο επείγουσα απ’ όσο ήταν πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, όταν ο Ιησούς Χριστός παρουσιάσθηκε από τον Πόντιο Πιλάτο στο πλήθος των εορταστών του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ. Σήμερα εμείς είμεθα πολύ κοντά στο τέλος της συντελείας του αιώνος.» Η ανθρώπινη κυριαρχία από ατελείς, αμαρτωλούς και θνητούς ανθρώπους πλησιάζει ν’ απομακρυνθή από το πρόσωπο της γης στη μεγαλύτερη «θλίψη» της ανθρωπότητος που προελέχθη στην προφητική Βίβλο.
13. Γιατί δεν κάνει κανένα καλό στον άνθρωπο το να συνεχίση να εναντιώνεται στη θεία κυριαρχία, και τι είναι, εκείνο που κάνει το ζήτημα σήμερα πολύ πιο σοβαρό για τους εναντιουμένους;
13 Δεν μας ωφελεί και δεν θα καταλήξη σε επιτυχία, το να εναντιωνώμεθα και να είμεθα εναντίον της θείας κυριαρχίας. Η κυριαρχία από τον Παντοδύναμο ρυθμιστή του τεραστίου «κατεστημένου,» του οποίου η γη αποτελεί ένα ελάχιστο μόριο, θα έλθη οπωσδήποτε και θα επικρατήση σ’ ολόκληρη τη γη. Αυτό που κάνει το ζήτημα τόσο σοβαρό είναι ότι εκείνοι σήμερα που εξακολουθούν να είναι όχι υπέρ, αλλ’ εναντίον της θείας κυριαρχίας θα καταστραφούν ως εχθροί στη θλίψι με την οποία τελειώνει αυτό το σύστημα πραγμάτων.—Ματθ. 24:21, 22· Δαν. 2:44.
14. (α) Η εκλογή της ανθρωπίνης κυριαρχίας σημαίνει εκλογή ποιας άλλης κυριαρχίας επίσης, και τι θα συμβή σ’ αυτή την τελευταία κυριαρχία; (β) Τι δεν σημαίνει η εκλογή της αιωνίας θείας κυριαρχίας όσον αφορά την στάσι μας απέναντι στις παρούσες ανθρώπινες κυβερνήσεις και άλλους θεσμούς;
14 Ας μη παραβλέπωμε αυτό το δυσάρεστο γεγονός. Η εκλογή υπέρ της ανθρωπίνης κυριαρχίας σημαίνει συγχρόνως και εκλογή υπέρ της Σατανικής κυριαρχίας, της συνεχίσεως της διακυβερνήσεως του ανθρωπίνου γένους από τον ‘θεόν του αιώνος τούτου.’ Μετά την καταστροφή αυτού του ανθρωπίνου συστήματος πραγμάτων, ο Ιεχωβά Θεός μέσω του Μεσσία του θ’ απομακρύνη τον Σατανά και τις λεγεώνες των δαιμόνων του από την αόρατη κυριαρχία τους στο ανθρώπινο γένος της γης. (Αποκάλ. 20:1-3) Έτσι, μήπως πρόκειται να εκλέξωμε αυτό που θα καταστραφή ύστερ’ από πολύ λίγο χρονικό διάστημα; Πόσο πιο συνετό είναι σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα να εκλέξωμε αυτό που θα είναι αιώνιο—τη θεία κυριαρχία! Το να ταχθούμε υπέρ της θείας κυριαρχίας τώρα πριν έλθη η «μεγάλη θλίψις» δεν σημαίνει ότι θα γίνωμε βίαιοι επαναστάται και θα προσπαθήσωμε να ανατρέψωμε δυναμικά τις σημερινές πολιτικές κυβερνήσεις και άλλους ανθρώπινους θεσμούς. Όχι, διότι ο Ιεχωβά Θεός απαγορεύει αυστηρά στους Χριστιανούς μάρτυρές του στη γη να το κάμουν αυτό. (Ρωμ. 12:17 έως 13:7) Αντί να εκλέξουν να σηκώσουν βίαιο χέρι εναντίον των ανθρωπίνων κυβερνήσεων που ο Θεός επέτρεψε να υπάρχουν έως τώρα, θα συνεχίσουν με πραότητα να υποφέρουν άγριο διωγμό στα χέρια των ανθρωπίνων πολιτικών αρχόντων.
15. (α) Με το να υπομένουν άδικα παθήματα χωρίς μνησικακία τι θα διακρατήσουν όπως διεκράτησαν ο Ιώβ και ο Ιησούς; (β) Τι ζητούν πρώτα, και τι πρέπει να κηρύττουν και για πόσον καιρό;
15 Με το να υπομένουν τέτοια άδικα παθήματα χωρίς να αισθάνωνται μνησικακία εναντίον του Παντοδυνάμου Θεού που τα επιτρέπει, τηρούν την ακεραιότητά τους προς Αυτόν, ακριβώς όπως έκαμαν ο υπομονετικός Ιώβ και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, απολαμβάνοντας πάντοτε καθαρή συνείδησι απέναντι του Θεού και των ανθρώπων. (Πράξ. 23:1· 1 Πέτρ. 2:19, 20) Για να δείξουν με ποια πλευρά στέκονται και ποια εκλογή έχουν κάμει, ζητούν πρώτα τη βασιλεία του ουρανίου Πατέρα τους και τη δικαιοσύνη Του μάλλον παρά να αναμιγνύωνται στην ανθρώπινη πολιτική και να την υποστηρίζουν. Ο Θείος Κυρίαρχος τους ανέθεσε να κηρύττουν παντού το «ευαγγέλιον της Βασιλείας.» Αυτό ακριβώς κάνουν εωσότου ο ίδιος ο Θεός μέσω του Ιησού του Μεσσία επιβάλη αυτή την ουράνια κυβέρνησι με πλήρη και αναμφισβήτητη δύναμι και έλεγχο επάνω σ’ ολόκληρη τη γη.—Ματθ. 6:33· 24:14.
16, 17. (α) Τι θα κάμη ο Ιεχωβά για κείνους οι οποίοι λαμβάνουν μια τέτοια πιστή πορεία; (β) Ο Ιεχωβά εξετάζει σήμερα τις ανθρώπινες καρδιές για να διαπιστώση τι, και σε ποια λόγια του Δαβίδ θ’ ανταποκριθούν εκείνοι που εκλέγουν ζωή στη Μεσσιανική Του τάξι;
16 Αυτοί που λαμβάνουν αυτή την πορεία είναι εκείνοι τους οποίους ο Παγκόσμιος Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά θα διαφυλάξη μέσα από τη «μεγάλη θλίψι» που πλησιάζει και θα τους φέρη στη δίκαιη νέα Του τάξι με την Παραδεισιακή γη της. Καθώς ο Θεός εξετάζει τώρα τις ανθρώπινες καρδιές, αναμένει από μας τώρα ν’ αποδείξωμε με τους λόγους του στόματος και με ανυπόκριτη ενέργεια ποια εκλογή έχομε κάμει σχετικά με την κυριαρχία. Είμεθα υπέρ της θείας κυριαρχίας σ’ ολόκληρη τη γη καθώς και στον ουρανό, ή είμεθα εναντίον της; Ο Θείος Κυρίαρχος εκλέγει για ζωή στη Μεσσιανική του νέα τάξι εκείνους που ανταποκρίνονται στους θεόπνευστους λόγους του Βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος εκάθησε στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ:
17 «Ο Ιεχωβά ητοίμασε τον θρόνον αυτού εν τω ουρανώ, και η βασιλεία αυτού δεσπόζει τα πάντα. Ευλογείτε τον Ιεχωβά, άγγελοι αυτού, δυνατοί εν ισχύι, οι εκτελούντες τον Λόγον αυτού, οι ακούοντες της φωνής του λόγου αυτού. Ευλογείτε τον Ιεχωβά, πάσαι αι δυνάμεις αυτού· λειτουργοί αυτού, οι εκτελούντες το θέλημα αυτού. Ευλογείτε τον Ιεχωβά, πάντα τα έργα αυτού, εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού. Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 103:19-22, ΜΝΚ.
18. Υπό το φως αυτών των λόγων του ψαλμωδού, πώς απαντούμε στο ερώτημα όσον αφορά το ζήτημα της κυριαρχίας;
18 Θεία κυριαρχία από τον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού—Είμεθα υπέρ αυτής ή εναντίον της; Μαζί με όλους τους αγγέλους του Ιεχωβά τους δυνατούς εν ισχύι, μαζί με όλες τις ουράνιες δυνάμεις του, μαζί με όλους τους λειτουργούς του, που εκτελούν το θέλημά του, απαντούμε σταθερά, Είμεθα υπέρ της Θείας Κυριαρχίας και τώρα και για πάντα!
[Εικόνα στη σελίδα 79]
Όταν οι Ιουδαίοι απέρριψαν τον Ιησού ως βασιλέα των υπέρ του Καίσαρος, εξέλεξαν ανθρώπινη κυριαρχία. Σήμερα ο Ιεχωβά παρουσιάζει τον Μεσσία του σ’ όλο το ανθρώπινο γένος· ποια εκλογή θα κάνετε;