Πώς Πρέπει να Φέρονται οι Άνδρες στις Γυναίκες;

ΠΟΙΟΣ είναι ο καλύτερος τρόπος για να φέρεται ο άνδρας στη γυναίκα; Ειδικά, πώς θα πρέπει ένας σύζυγος να μεταχειρίζεται τη σύζυγό του για το καλύτερο όφελος και των δύο;

Η απάντησις σ’ αυτές τις ερωτήσεις μπορεί να έλθη μόνο από εκείνον που είναι ο πιο αρμόδιος. Ποιος είναι αυτός; Πρέπει να είναι εκείνος που σχεδίασε και έπλασε τις διάνοιες και τα σώματα των ανδρών και των γυναικών. Ασφαλώς ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά Θεός, γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους πώς πρέπει να λειτουργή η δημιουργία του για να έχη τα καλύτερα αποτελέσματα.

Να έχετε υπ’ όψιν ότι ο γάμος δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, κάτι που έτυχε να αναπτυχθή στο πέρασμα των αιώνων. Ο πρώτος γάμος ετελέσθη από τον Θεό. Πρώτα, ο Θεός εδημιούργησε τον άνδρα, κατόπιν τη γυναίκα και τους ένωσε μαζί ως συζύγους. Στον καθένα εδόθησαν κάπως διαφορετικές ιδιότητες και ευθύνες. Γι’ αυτό, η Γένεσις 2:18 (ΜΝΚ) λέγει: «Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω, κάμει εις αυτόν βοηθόν, ως συμπλήρωμα αυτού.»

Ένα συμπλήρωμα είναι ένα αντίστοιχο μέρος, κάτι που κάνει πλήρες. Προμηθεύει αυτό που λείπει ή χρειάζεται. Στην περίπτωσι του ανδρός και της γυναίκας, ο καθένας εδημιουργήθηκε με μια ανάγκη που συμπλήρωνε ο άλλος. Οι ιδιότητές τους ισορροπούσαν, ή συμπληρώνονταν μεταξύ τους τόσο καλά ώστε ο άνδρας και η γυναίκα ως νυμφευμένο ζευγάρι εθεωρήθησαν ως «μία σάρκα.» (Γέν. 2:24) Το ότι αυτό ήταν για τα καλύτερα συμφέροντα και των δύο μπορεί να το δη κανείς απ’ αυτά που λέγει επίσης η Γραφική αφήγησις: «Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού, ήσαν καλά λίαν.»—Γέν. 1:31.

Σημειώστε επίσης ότι όταν δημιουργήθηκε η γυναίκα δεν ελέχθη ότι η μόνη της λειτουργία θα ήταν να έχη παιδιά. Η σχέσις της γυναίκας προς τον σύζυγό της ως συμπλήρωμα, ή βοηθός, είναι αυτό για το οποίον γίνεται ειδική μνεία. Προφανώς τον συμπληρώνει στην τεκνογονία, διότι κανείς από τους δύο δεν μπορεί να την πραγματοποιήση μόνος του. Αλλά τον συμπληρώνει και με πολλούς άλλους τρόπους επίσης.

Η Άποψις του Θεού για τις Γυναίκες

Επίσης η σχέσις της γυναίκας με τον Δημιουργό της, τον Ιεχωβά Θεό, ήταν πιο σπουδαία από τη σχέσι της είτε με τον σύζυγο της είτε με τα παιδιά που θ’ αποκτούσε. Αυτό μπορεί να το δη κανείς με πολλούς τρόπους. Ένας ήταν το γεγονός ότι, ενώ στον άνδρα δόθηκαν βαρύτερες ευθύνες, και στη γυναίκα επίσης δόθηκαν ιδιότητες που αντανακλούσαν την προσωπικότητα του Θεού και που τις είχε από κοινού με τον άνδρα.

Η γυναίκα, επί παραδείγματι, ασφαλώς δεν είναι διόλου κατώτερη από τον άνδρα στην ιδιότητα της αγάπης, και αυτή είναι η κυριαρχούσα ιδιότης στην προσωπικότητα του Θεού. Ο Λόγος του Θεού λέγει: «Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν· διότι ο Θεός είναι αγάπη. . . . Ο Θεός είναι αγάπη· και όστις μένει εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει, και ο Θεός εν αυτώ.» (1 Ιωάν. 4:8, 16) Αυτό ισχύει τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άνδρες.

Και ο απόστολος Παύλος, επίσης, περιέλαβε όχι μόνον άνδρες που πίστεψαν αλλά και γυναίκες ως μαθητάς όταν είπε: «Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του πνεύματος του Ιεχωβά.» (2 Κορ. 3:18, ΜΝΚ ) Πράγματι, η πιο πειστική απόδειξις για τη μεγάλη εκτίμησι που έχει ο Θεός για τις γυναίκες είναι ότι χορηγεί στις γυναίκες το προνόμιο να είναι μεταξύ εκείνων που αποτελούν την ουράνια κυβέρνησι του Υιού του. Γι’ αυτό η Γραφή λέγει σχετικά μ’ αυτό: «Δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε είς εν Χριστώ Ιησού.» (Γαλ. 3:28) Έτσι ο Θεός έχει βαθειά και στοργική εκτίμησι για τις γυναίκες, και πολιτεύεται μ’ αυτές ως άτομα, που η σχέσι τους μ’ αυτόν είναι εξ ίσου σημαντική όσο η σχέσις του ανδρός προς τον Θεό.

Ποιος Έφταιξε Περισσότερο;

Εν τούτοις, με τον καιρό τόσο ο πρώτος άνδρας όσο και η πρώτη γυναίκα άρχισαν να επιθυμούν κάτι που ποτέ δεν θα μπορούσαν ν’ αποκτήσουν. Ήθελαν να είναι σαν τον Θεό στο να έχουν το δικαίωμα και την ικανότητα ν’ αποφασίζουν για τον εαυτό τους τι ήταν ορθό και τι ήταν κακό, αντί να καθοδηγούνται από τους νόμους του Θεού. Πρώτη εστασίασε η γυναίκα, και κατόπιν ο άνδρας.—Γέν. 3:1-6.

Απ’ αυτό μερικοί συμπέραναν ότι ‘αν δεν ήταν η γυναίκα θα βρισκόμαστε ακόμη στον κήπο της Εδέμ’. Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Ο άνδρας δημιουργήθηκε πρώτος και έγινε η κεφαλή της οικογενείας με τη μεγαλύτερη ευθύνη. Ως ο ‘πλοίαρχος’ του πλοίου του, θα έπρεπε να το οδηγήση σε ευθεία πορεία ακόμη και σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Αλλ’ εκείνος ο πρώτος άνδρας, ο Αδάμ, απέτυχε ως οικογενειακή κεφαλή. Εφ’ όσον είχε τη μεγαλύτερη ευθύνη, είχε και τη μεγαλύτερη ενοχή. Γι’ αυτό το Ρωμαίους 5:12 λέγει: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος.»

Ως αποτέλεσμα της απομακρύνσεως από την καθοδήγησι του Θεού, η ανθρώπινη οικογένεια άρχισε να επινοή δικούς της κανόνες διαγωγής. Σ’ αυτό, η γυναίκα σε πολλές περιπτώσεις ήταν η χαμένη, διότι η μεγαλύτερη σωματική δύναμις και επιθετικότης του ανδρός τον κατέστησαν ικανό να εξουσιάζη τη γυναίκα και συχνά να την καταδυναστεύη, πράγμα που ήταν αντίθετο με τον σκοπό του Θεού.

Οι Υπέρτεροι Σκοποί του Θεού Αποκαλύπτονται

Εν τούτοις, ο Θεός καθώρισε ένα χρονικό όριο που θα επέτρεπε την ανθρώπινη αφροσύνη. Καθώς οι αιώνες περνούσαν, ο Θεός απεκάλυπτε βαθμιαίως αυτό που θα έκανε για να θεραπεύση την κακή κατάστασι στην οποία είχε περιέλθει η ανθρώπινη οικογένεια.

Δεκαπέντε περίπου αιώνες πριν από τη γέννησι του Ιησού Χριστού ο Θεός απεκάλυψε περισσότερους από τους σκοπούς του μέσω της πολιτείας του με το έθνος του αρχαίου Ισραήλ. Μέσω του Μωυσέως, έδωσε στον Ισραήλ ένα κώδικα νόμων. Σ’ αυτόν ήσαν ενσωματωμένες προβλέψεις για όφελος των γυναικών. Αυτές έφεραν τις Ισραηλίτισσες σε μια κατάστασι πολύ ανώτερη από την κατάστασι των γυναικών που ζούσαν στα γύρω ειδωλολατρικά έθνη.

Αιώνες αργότερα, ο Ιησούς Χριστός εισήγαγε τη Χριστιανοσύνη, αποκαλύπτοντας τους σκοπούς του Θεού πληρέστερα. Κάτω από τη Χριστιανική διευθέτησι, οι γυναίκες ήλθαν σε μια θέσι ανώτερη ακόμη και απ’ αυτή που είχαν στον αρχαίο Ισραήλ. Η αληθινή Χριστιανοσύνη ήταν μια οδός ζωής πάρα πολύ ανώτερη από οποιαδήποτε οδό που επινοήθηκε από τον άνθρωπο, και η γυναίκα θα απολάμβανε τα οφέλη όταν θα εφαρμοζόταν με τον τρόπο που εσκόπευε ο Θεός.

Κάτω από τη Χριστιανοσύνη, ο ρόλος του ανδρός ως ‘πλοιάρχου’ της οικογενείας διατηρήθηκε. Ήταν η καλύτερη διευθέτησις, αν ληφθή υπ’ όψι πώς έπλασε ο Θεός τον άνδρα και τη γυναίκα. Έτσι, όπως λέγει το Εφεσίους 5:23, «Ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας.» Και αν δεν υπήρχε κεφαλή σε μια οικογένεια τι θα συνέβαινε; Θα υπήρχαν συνεχείς διαπληκτισμοί και διαφωνίες για τις αποφάσεις, χωρίς να υπάρχη κάποιος να λάβη την τελική απόφασι. Αλλ’ είναι αναγκαίο για το καλό της οικογενείας να υπάρχη κάποιος εξουσιοδοτημένος να λαμβάνη τις τελικές αποφάσεις, και ο Θεός ανέθεσε αυτό τον ρόλο στον σύζυγο.

Επί παραδείγματι, αν ένας άνδρας οδηγή ένα αυτοκίνητο, και βλέπει να δημιουργήται μια δύσκολη συγκοινωνιακή κατάστασις που απαιτεί άμεση απόφασι για την κατεύθυνσι ή την ταχύτητα, απλώς θα χειροτέρευε η κατάστασις αν η σύζυγός του επέμενε ότι και αυτή έχει γνώμη στο ζήτημα και θα έπρεπε να γίνη το δικό της. Κάποιος θα πρέπει να λάβη τις τελικές αποφάσεις, και όταν ο σύζυγος το κάνη αυτό με στοργικό και στοχαστικό τρόπο, πραγματικά αποβαίνει προς το καλύτερο όφελος της οικογενείας.

Τι Είδους Ηγεσία;

Αλλά τι σημαίνει ακριβώς η ηγεσία του συζύγου; Όπως ανεφέρθη, σημαίνει ότι μέσα στην οικογένεια αυτός έχει το δικαίωμα να λαμβάνη τις τελικές αποφάσεις, ειδικά σε σοβαρά ζητήματα. Πώς, όμως, θα πρέπει να ασκή αυτή την ηγεσία; Μήπως αυτό τον εξουσιοδοτεί να είναι αυταρχικός, δικτάτωρ;

Αυτό δεν είναι διόλου εκείνο που έχει στο νου του ο Θεός, διότι το Εφεσίους 5:28, 29 διακηρύσσει: «Ούτω χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Όστις αγαπά την εαυτού γυναίκα, εαυτόν αγαπά· διότι ουδείς εμίσησε ποτέ την εαυτού σάρκα.» Ο άνδρας έχει την υποχρέωσι να συλλογίζεται τόσο πολύ τη γυναίκα του όσο και τον εαυτό του, αφού είναι «μία σαρξ.»

Αλλά πολύ περισσότερα απαιτούνται. Ο Θεός προστάζει επίσης στους συζύγους: «Οι άνδρες ομοίως, συνοικείτε με τας γυναίκας σας εν φρονήσει, αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον.»—1 Πέτρου 3:7.

Πώς τιμάτε ένα άλλο άτομο; Ασφαλώς του φέρεσθε με σεβασμό. Λαμβάνετε υπ’ όψιν τη γνώμη του, αυτά που του αρέσουν και αυτά που δεν του αρέσουν. Τον αφήνετε να εκλέξη εφ’ όσον δεν δημιουργείται πρόβλημα. Κάνετε αυτό που λέγει το Κολοσσαείς 3:12, 13: «Ενδύθητε λοιπόν, . . . σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνης πραότητα, μακροθυμίαν· υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους.»

Αυτές είναι οι ιδιότητες που καθιστούν εύκολο στις γυναίκες να αγαπούν και να σέβωνται τους συζύγους των. Πράγματι, μια γυναίκα με ευτυχισμένο γάμο, όταν ερωτήθηκε ποιο πράγμα εκτιμούσε περισσότερο στο σύζυγό της, απήντησε: ‘Την τρυφερότητα και τη στοχαστικότητα που μου δείχνει.’ Και αυτό ακριβώς είναι εκείνο που ο Θεός λέγει ότι πρέπει να εκδηλώνουν οι άνδρες στις γυναίκες τους.

Επίσης, ενώ στην αρχή ο ρόλος της μητέρας στη ζωή του παιδιού είναι ζωτικός, με τον καιρό ο ρόλος του πατέρα γίνεται πιο σημαντικός. Αυτός είναι ο λόγος που ο νόμος του Θεού λέγει στους πατέρες να αναλαμβάνουν την ηγεσία στην εκπαίδευσι των αναπτυσσομένων παιδιών τους στα ζωτικά πράγματα της ζωής, όπως είναι η θρησκεία και η διαπαιδαγώγησις. Αν και η μητέρα παίζη επίσης σημαντικό μέρος σ’ όλα αυτά, ο πατέρας είναι εκείνος που πρέπει να αναλάβη την ηγεσία.»—Εφεσ. 6:4.

Ένα μέρος της ηγεσίας είναι να δίνετε ένα καλό παράδειγμα, ‛να εφαρμόζετε αυτά που κηρύττετε.’ Κι εδώ ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορεί να κάμη ένας πατέρας για τα παιδιά του είναι να αγαπά τη μητέρα τους. Τι ωραίο παράδειγμα είναι αυτό για τις μελλοντικές μητέρες και τους πατέρες!

Αλλά χρειάζονται περισσότερα. Το Εφεσίους 5:25 λέγει: «Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής.» Ναι, ο σύζυγος πρέπει να έχη τέτοιο ενδιαφέρον για τη γυναίκα του ώστε να είναι πρόθυμος να δώση ακόμη τη ζωή του γι’ αυτήν! Αυτό έκαμε ο Ιησούς γι’ αυτούς που αγάπησε.

Έτσι, λοιπόν, ποια λογική γυναίκα θα ήθελε απελευθέρωσι από έναν άνδρα που της δείχνει τέτοια τιμή, σεβασμό, ενδιαφέρον, τρυφερότητα και πιστότητα; Βέβαια κι αυτή επίσης πρέπει να πράξη το μέρος της, και η Γραφή δίνει πολλή και καλή συμβουλή σ’ αυτό. Αλλά εδώ εξετάζομε κυρίως τις ευθύνες του ανδρός.

Συμπεριφορά Προς Άλλες Γυναίκες

Πώς θα πρέπει να φέρωνται οι άνδρες σε άλλες γυναίκες που δεν είναι σύζυγοί των; Ο νεαρός Τιμόθεος έλαβε την ακόλουθη συμβουλή που ήταν θεόπνευστη: «Πρεσβύτερον μη επιπλήξης αλλά πρότρεπε ως πατέρα· τους νεωτέρους ως αδελφούς· τας πρεσβυτέρας ως μητέρας· τας νεωτέρας, ως αδελφάς, μετά πάσης καθαρότητος.»—1 Τιμ. 5:1, 2.

Ένας άνδρας θα πρέπει να σέβεται μια πιο ηλικιωμένη γυναίκα σαν να ήταν μητέρα του. Και πρέπει να είναι ηθικώς ευθύς προς μια νεώτερη γυναίκα σαν να ήταν αδελφή του, και να μη την θεωρή ως ένα ‘σεξουαλικό αντικείμενο’ αλλά να της φέρεται ως άτομο.

Ορθή Άποψις του Ρόλου της Γυναίκας

Ο Ιησούς είχε βαθειά εκτίμησι για τις γυναίκες. Δεν τις θεωρούσε ως ‘κατώτερες’ ως ‘σεξουαλικά αντικείμενα’ ή ως παραγωγούς βρεφών. Κάποτε επισκέφθηκε δυο αδελφές, τη Μαρία και τη Μάρθα. Η Μάρθα ενησχολείτο σε προετοιμασίες, αλλ’ η Μαρία «καθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού, ήκουε τον λόγον αυτού.» Όταν η Μάρθα παραπονέθηκε ότι η Μαρία δεν την βοηθούσε, ο Ιησούς τουναντίον επήνεσε την Μαρία, λέγοντας ότι αυτή «εξέλεξε την αγαθήν μερίδα, ήτις δεν θέλει αφαιρεθή απ’ αυτής.» (Λουκ. 10:38-42) Ο Ιησούς δεν υποτιμούσε τα οικιακά καθήκοντα, αλλά έδειχνε ότι υπήρχαν πιο σπουδαία πράγματα απ’ αυτά για τις γυναίκες.

Σε μια άλλη περίπτωσι μια γυναίκα είπε στον Ιησού: «Μακαρία η κοιλία ήτις σε εβάστασε, και οι μαστοί τους οποίους εθήλασας.» Αλλά ο Ιησούς της είπε: «Μακάριοι μάλλον οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάττοντες αυτόν.» (Λουκ. 11:27, 28) Έδειξε ότι η σχέσις μιας γυναίκας με τον Θεό είναι σπουδαιότερη από τον ρόλο της ως μητέρας. Κι εν πάση περιπτώσει, μόνο ένα μικρό μέρος της ζωής της γυναίκας χρησιμοποιείται για τη γέννησι και την ανατροφή παιδιών. Και αν ένας άνδρας, ακόμη κι ένας σύζυγος, ζητή από μια γυναίκα να παραβή τον νόμο του Θεού, τι θα γίνη τότε; Η Γραφική αρχή είναι: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξ. 5:29.

Έτσι όταν πραγματικά μελετάτε αυτά που η Γραφή έχει να πη για το πώς θα πρέπει να μεταχειρίζωνται οι άνδρες τις γυναίκες, μπορείτε να δήτε ότι ο Θεός έχει θέσει τις γυναίκες σε μια θέσι αξιοπρεπείας και ευνοίας. Βέβαια οι περισσότεροι άνδρες σ’ αυτόν τον κόσμο δεν εμμένουν στους υψηλούς κανόνες του Θεού. Αλλ’ αυτό δεν κάνει τους κανόνες κακούς. Αντίθετα εκθέτει την εσφαλμένη στάσι αυτών των ανθρώπων. Και μια μέρα θα πρέπει να απαντήσουν στον Θεό γι’ αυτό.

Οι άνδρες που είναι αληθινοί Χριστιανοί δέχονται τους κανόνες του Θεού. Αν ερευνήσετε τους μάρτυρες του Ιεχωβά, θα βρήτε ότι τους δέχονται. Μαθαίνουν συνεχώς πώς να εφαρμόζουν αυτούς τους κανόνες στη ζωή τους, με αυξανόμενα οφέλη για τους εαυτούς των και για τις γυναίκες με τις οποίες έχουν σχέσι. Και όταν οι γυναίκες τους, οι μητέρες και οι αδελφές τους έχουν επίσης την ίδια βαθειά εκτίμησι για τους ανώτερους κανόνες του Θεού και εκτελούν το μέρος τους κατάλληλα, βρίσκουν μεγάλη αρμονία και ευτυχία. Καμμιά απ’ αυτές δεν ζητεί απελευθέρωσι απ’ αυτό, κι αυτό όχι διότι εξαναγκάζονται να παραμένουν σ’ αυτή τη διευθέτησι, αλλά διότι το θέλουν, βλέποντάς την ως μια πολύ ανώτερη οδό για να τους φέρη ευτυχία από οποιαδήποτε άλλη.

Εν τούτοις, ακόμη και οι ταιριασμένοι άνδρες και γυναίκες χρειάζονται απελευθέρωσι. Από τι; Από ένα κόσμο γεμάτο μίσος, έγκλημα, πόλεμο, φτώχεια, αρρώστια και θάνατο· από ένα κόσμο που έχει προκαλέσει τόσες αδικίες, όχι μόνο στις γυναίκες, αλλά επίσης στους άνδρες και στα παιδιά. Θα γίνη ποτέ πραγματικότης μια τέτοια απελευθέρωσις;

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Όταν μια γυναίκα είπε στον Ιησού, «Μακαρία η κοιλία ήτις σε εβάστασε,» αυτός απήντησε! «Μακάριοι, μάλλον, οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάττοντες αυτόν!»