που αντιμετωπίζει ένας Χριστιανός κρεοπώλης ή παντοπώλης, ο οποίος οφείλει ν’ αποφασίση αν μπορή ευσυνειδήτως να πωλή λουκάνικα αίματος σ’ ένα κοσμικό άτομο.b

Τα λίγα αυτά παραδείγματα του πώς οι Χριστιανοί μπορούν να λάβουν αποφάσεις στο ζήτημα του επαγγέλματός των μπορεί να είναι χρήσιμα, όταν πρόκειται να ληφθή απόφασις για επαγγέλματα του τύπου που αναφέρεται εδώ. Ο Χριστιανός πρέπει πάντοτε να εξετάζη τους νόμους του Θεού για κάθε τι που πράττει· και οτιδήποτε πράττει να το πράττη ως εις τον Ιεχωβά. (1 Κορ. 10:31) Αν εκείνο που πράττει δεν είναι αντίθετο προς τον νόμο του Θεού και τους δικαίους νόμους του «Καίσαρος», δικαιούται να το πράττη, και κανείς δεν πρέπει να τον κρίνη. Αν ένας Χριστιανός έχη αμφιβολίες για το πώς πρέπει να ενεργήση, ας προσευχηθή στον Ιεχωβά Θεό. (1 Πέτρ. 5:6, 7) Πρέπει να διαβάζη τη Γραφή και να εξετάζη τις Χριστιανικές εκδόσεις, που πραγματεύονται το πρόβλημά του. (Ο Πίναξ των Δημοσιευμάτων της Σκοπιάς, στην Αγγλική, αναφέρει πολλές παραπομπές κάτω από τον τίτλο «Επάγγελμα».) Μπορεί να μιλήση με τον υπηρέτη της εκκλησίας. Εν τούτοις, αφού κάμη αυτά, επαφίεται σ’ αυτόν τον ίδιο, ο οποίος, γνωρίζοντας όλες τις λεπτομέρειες και τις συνέπειες, οφείλει ν’ αναλύση το ζήτημα και κατόπιν ν’ αποφασίση. Άλλοι δεν μπορούν ν’ αποφασίσουν γι’ αυτόν, αν πρόκειται για ζήτημα συνειδήσεως.

Όταν αντιμετωπίζετε την ανάγκη λήψεως μιας αποφάσεως, πιθανόν να αισθάνεσθε εκ των προτέρων ότι η συνείδησίς σας θα ήταν δυνατόν να σας ενοχλή, αν αποφασίσετε κατά ένα ωρισμένο τρόπο. Εκείνο που έχετε να κάμετε, τότε, είναι ν’ αποφύγετε εκείνο, που σας κάνει να έχετε μία ταραγμένη συνείδησι. Οι Χριστιανοί επιθυμούν να ευαρεστήσουν τον Ιεχωβά και γι’ αυτό, οποιοδήποτε και αν είναι το επάγγελμά των, πρέπει να είναι το είδος εκείνο της εργασίας που μπορούν να κάμουν με μια καθαρή συνείδησι ενώπιον του Ιεχωβά. «Παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους.»—Κολ. 3:23, ΜΝΚ· 1 Τιμ. 1:18, 19· 1 Πέτρ. 3:16.

Δεν Ικανοποιεί το Κυριακό Σχολείο

◆ Στη Φλόριντα μια μάρτυς του Ιεχωβά είχε την ακόλουθη πείρα: «Μια μικρή κόρη ηλικίας εννέα ετών, που κατοικούσε στον δρόμο μου, ήλθε ένα απόγευμα στο σπίτι μου. Μου είπε ότι είχε ακούσει ότι ήμουν μια διδασκάλισσα της Γραφής και με ρώτησε αν θα ήθελα να έχω μια Γραφική μελέτη μαζί της, διότι, ύστερ’ από τριών ετών φοίτησι στο Κυριακό σχολείο, εξακολουθούσαν να διαβάζουν ιστορίες σχετικές με εικόνες που εχρωμάτιζαν μόνες των. Της έδωσα το βιβλίο Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκαταστημένο Παράδεισο και τη Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών για να τα ιδούν οι γονείς της. Το επόμενο βράδυ επεσκέφθηκα τους γονείς της και τους εξήγησα το έργο μας και την μέθοδο της μελέτης μας. Επέτρεψαν στην κόρη τους να μελετά στη διάρκεια των θερινών διακοπών, αλλά είπαν ότι θα έπρεπε να επιστρέψη στο Κυριακό σχολείο όταν αυτό θα ξανάρχιζε. Στη διάρκεια των μελετών μας έδειχνε ειλικρινή εκτίμησι και μεγάλο ενθουσιασμό.

»Μόλις ξαναπήγε στο Κυριακό σχολείο, ανέφερε στις συμμαθήτριές της για τον Παράδεισο και τη Βασιλεία, για τα οποία οι Χριστιανοί οφείλουν να προσεύχωνται. Η διδασκάλισσα εξεπλάγη κι ερώτησε πού είχε λάβει τις πληροφορίες της. ‘Από την Αγία Γραφή’, απήντησε, ‘και μια καλή κυρία μ’ εβοήθησε να την καταλαβαίνω’. Κάθε Κυριακή ερχόταν σπίτι μου ύστερ’ από το Κυριακό σχολείο κλαίοντας, διότι δεν είχε μάθει τίποτε για τη βασιλεία του Θεού και για το όνομα του Θεού. Τελικά είχε μια ιδέα. Ετοίμαζε εδάφια κι εβομβάρδιζε τους γονείς της μ’ ερωτήσεις, στις οποίες εκείνοι δεν μπορούσαν ν’ απαντήσουν, με αποτέλεσμα να ξαναρχίσωμε τη μελέτη μας στο βιβλίο Παράδεισος και από τότε δεν πηγαίνει πια στο Κυριακό σχολείο. Επίσης, έφερε μαζί της το επταετές αγοράκι, που κατοικούσε στη γειτονιά της, για ν’ αρχίση κι αυτό να μελετά τη Γραφή.»