Γιατί Πρέπει να Βαπτισθούμε;

 1. Γιατί δεν είναι απεχθές στη λογικευόμενη διάνοια το να γίνη κανείς δούλος του Ιεχωβά;

Η ΔΟΥΛΕΙΑ είναι απεχθής στη λογικευόμενη διάνοια. Ένας που ελευθερώθηκε από δεισιδαιμονία, πλάνη και παραδόσεις αγωνίζεται να μην υποδουλωθή η διάνοια πάλι. Ο άνθρωπος αγαπά ελευθερία να σκέπτεται και να ενεργή. Εν τούτοις, η φωτισμένη διάνοια δεν αποκρούει τη σκέψι να γίνη κανείς δούλος του Ιεχωβά. Γιατί; Αυτό συμβαίνει επειδή μια επιμελής μελέτη του λόγου του Θεού απέδειξε στη διάνοια ότι το να παραδοθή κανείς τελείως στην υπηρεσία του Θεού είναι η μόνη φυσιολογική, κατάλληλη και λογική ενέργεια που πρέπει να κάμη. Μας κάνει εντύπωσι πρώτα η έκκλησις του Θεού να έλθωμε και να λογικευθούμε μαζί, μάλλον παρά να μας εξαναγκάζη ν’ ακολουθήσωμε ωρισμένη πορεία. Φθάνομε να γνωρίζωμε ποιος είναι αυτός και τι εκπροσωπεί. Μαθαίνομε ότι είναι ο Δημιουργός, όχι μόνο του υλικού σύμπαντος, αλλά και ημών των ιδίων. Μαθαίνομε ότι είναι η πηγή της αγάπης και της σοφίας, ότι είναι δίκαιος και έχει τη δύναμι να υποστηρίζη τις δικαστικές αποφάσεις του και το άγιο θέλημά του. Είναι τέλειος και δεν ανέχεται την αδικοπραγία από μέρους των δούλων του, όμως είναι ελεήμων με τα ατελή ανθρώπινα πλάσματα όπως υπάρχουν σήμερα. Όλα αυτά τα πράγματα μας κάνουν να θέλωμε να ζούμε μια ζωή στην παρουσία του και να έχωμε την εύνοιά του. Αισθανόμεθα ένα μαζί του και η καρδιά μας μάς λέγει ότι δεν υπάρχει πραγματική απώλεια ελευθερίας αν τεθούμε τελείως στα χέρια του να πράττωμε το θέλημά του και να ζούμε όπως αυτός θέλει να ζούμε, διότι έτσι ακριβώς μας έπλασε.

 2. Αφού κάμη κανείς αφιέρωσι, πώς καταδεικνύεται τούτο δημοσία;

² Όταν λάβωμε κατάλληλη κατανόησι της σχέσεώς μας προς τον Ιεχωβά, αφιερώνομε πρόθυμα τη ζωή μας στην υπηρεσία του και δεν έχομε δισταγμό ν’ ακολουθήσωμε την κατάλληλη πορεία ενεργείας για να καταδείξωμε τούτο σ’ αυτόν, στον εαυτό μας και στα όμοιά μας ανθρώπινα πλάσματα. Ο Ιεχωβά περιέγραψε στις Γραφές ποια είναι αυτή η πορεία ενεργείας, και πολύ κατάλληλα διέταξε ότι πρέπει να υποβληθούμε σε βάπτισμα με νερό ως δημοσία εκδήλωσι για τον συμβολισμό της αφιερώσεώς μας να πράττωμε το θέλημά του. Καταβιβάζεται κανείς στο νερό από έναν αφιερωμένο δούλο του Θεού και τελείως βυθίζεται. Κατόπιν ανυψώνεται πάλι από το νερό για να σταθή ορθός και στο εξής να ζη μια αφιερωμένη ζωή στην υπηρεσία του Θεού. Με τούτο δείχνομε ότι επιθυμούμε αδίστακτα να είμεθα αφιερωμένοι υπηρέται, ναι, δούλοι, στην υπηρεσία του στοργικού μας Θεού Ιεχωβά.

 3. (α) Μολονότι το βάπτισμα απαιτείται Γραφικώς, τι περισσότερο σπουδαίο προηγείται του βαπτίσματος; (β) Γιατί πολύ νεαρά παιδιά δεν μπορούν να κάμουν έγκυρη αφιέρωσι;

³ Μερικοί νομίζουν ότι το βάπτισμα είναι μια τελετουργία που φέρνει ωρισμένες άμεσες πνευματικές χορηγήσεις από τον Θεό. Μια προσεκτική μελέτη των οδηγιών που εδόθησαν από τον Ιησούν και τους μαθητάς του για το βάπτισμα αποδεικνύει κάτι διαφορετικό. Επειδή συμβολίζει κάτι άλλο, προφανώς δεν είναι τόσο σπουδαίο όσο το συμβολιζόμενο, δηλαδή η αφιέρωσις. Το βήμα της αφιερώσεως πρέπει να γίνη μόνο αφού θα έχη κανείς αρκετή γνώσι για ν’ αποφασίση σαφώς ότι επιθυμεί να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά και όχι το δικό του· αλλιώς η πράξις του βαπτίσματος είναι χωρίς σημασία. Έπεται, λοιπόν, ότι θα ήταν ακατάλληλο να βαπτίζωνται βρέφη. Πρέπει κανείς να γνωρίζη γιατί βαπτίζεται. Πολύ νεαρά παιδιά θα είχαν έλλειψι κατανοήσεως. Είναι αλήθεια ότι ο Χριστός Ιησούς είπε: «Αφήσατε τα παιδία να έρχωνται προς εμέ.» Αλλά δεν υπάρχει αναγραφή ότι εβάπτισε κανένα παιδί ή διέταξε να βαπτισθή. Μάλλον, αυτά πρέπει να διδαχθούν από τους γονείς των «εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά», ώστε να ετοιμασθούν για αφιέρωσι και βάπτισμα όταν θα έχουν αυξηθή σε κατανόησι ως το σημείο που θα μπορούν να κάμουν νοήμονα αφιέρωσι.—Μάρκ. 10:14· Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ.

 4. Γιατί δεν πρέπει να υπάρχη δισταγμός στο να γίνη το βήμα του βαπτίσματος;

⁴ Αν ένας κατανοή γιατί πρέπει να βαπτισθή, δεν πρέπει πραγματικά να διστάζη να εκτελέση πλήρως αυτή τη θεία απαίτησι. Δεν μπορούμε ν’ αγαπήσωμε κάποιον που δεν γνωρίζομε, αλλά η ακριβής γνώσις του Θεού θα μας οδηγήση στην κατάλληλη πίστι σ’ αυτόν. Πίστις και αφοσίωσις στον Θεό οδηγεί στο να κατανοήσωμε την αγάπη του και την αξιότητά του να λάβη τιμή και λατρεία. Ο καθαρός στην καρδιά θα ελκυσθή προς αυτόν, διότι η αγάπη φυσικά ζητεί το αντικείμενο της αφοσιώσεώς της. Ο Ιεχωβά θα μπορούσε να εκβιάση την υπακοή μας, αλλά έδωσε στον άνθρωπο ελευθερία εκλογής. Διαφεύγει, όμως, πολλούς το γεγονός, ότι ο Θεός δεν μπορεί για πάντα να ανέχεται εκείνους που εναντιώνονται σ’ αυτόν και στον εαυτό τους. Έθεσε όριο για το πόσον καιρό θα συνεχισθή αυτός ο κόσμος. Εν τω μεταξύ, έδωσε ευκαιρία σε όλους όσοι είναι καλής θελήσεως να μάθουν γι’ αυτόν και να δώσουν σ’ αυτόν αποκλειστική αφοσίωσι, ώστε να έχουν αιώνια ζωή και τις ευλογίες που την συνοδεύουν.

 5. Ποια πρόσκλησι εξέτεινε ο Ιεχωβά, για να μπορέσουν οι άνθρωποι ν’ ανταποκριθούν στην αγάπη του;

⁵ Οι Γραφές μάς λέγουν ότι «ο Θεός είναι αγάπη». Αγάπη ήταν που τον υπεκίνησε να στείλη τον Υιό του για την απολύτρωσι του ανθρώπου. Αφού ο Θεός εξεδήλωσε τόση αγάπη για μας, πρέπει ν’ ανταποκριθούμε με ευγνωμοσύνη και εκτίμησι. Πρέπει να τον αγαπούμε με όλη μας την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμι. Αληθινή αγάπη είναι εκείνη που τα περιλαμβάνει όλα. Εμείς πραγματικά δεν ανήκομε στον εαυτό μας, είτε πρόθυμα εκλέγομε να τον υπηρετούμε είτε όχι. Εν τούτοις, εκτείνοντας ο Θεός μια πρόσκλησι σ’ εμάς, μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσωμε τη δική μας ελεύθερη ηθική ενέργεια για να εκλέξωμε ν’ αφοσιώσωμε τη ζωή μας και τη δράσι μας σε ό,τι είναι ορθόν, στην ευσέβεια. «Η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.»—1 Ιωάν. 4:8· 1 Τιμ. 4:8.

ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΔΙΣΤΑΖΟΥΝ ΝΑ ΒΑΠΤΙΣΘΟΥΝ

 6. (α) Πώς λέγεται προφητικώς ότι ο λαός του Ιεχωβά θ’ ανταπεκρίνετο στις έσχατες ημέρες; (β) Τι πρέπει να γίνη αν ένας φρονή ότι η γνώσις του είναι ατελής ή αισθάνεται ότι ο ίδιος είναι ανεπαρκής;

⁶ Λέγεται προφητικώς για τον λαόν του Ιεχωβά ότι στις «έσχατες ημέρες» και πριν ακριβώς από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, θα ‘ήσαν πρόθυμοι εν τη ημέρα της δυνάμεώς του’. Ο Ιεχωβά ευαρεστείται ειδικά, όταν με προθυμία και υπακοή διακρίνουν το θέλημά του και προχωρούν επιμελώς να το πράξουν. Ωστόσο, μερικοί, για διαφόρους λόγους, διστάζουν να βαπτισθούν. Έχουν μερική μόνο γνώσι, έχουν κάποιες αμφιβολίες, και, σε μερικές περιπτώσεις, αυτό ισοδυναμεί με αποφυγή ευθύνης. Τι πρέπει να γίνη; Πρώτα, υπάρχουν εκείνοι που φρονούν ότι η γνώσις των είναι ατελής ή ότι αυτοί είναι ανεπαρκείς για την υπηρεσία του Ιεχωβά. Θα ήθελαν να περιμένουν περισσότερο προτού κάμουν το βήμα της αφιερώσεως και του βαπτίσματος. Είναι, φυσικά, κατάλληλο για τον καθένα που μπαίνει σε σχέσι διαθήκης με τον Ιεχωβά, να έχη μια βασική γνώσι της αληθείας και, μέσω πίστεως και του οφθαλμού της διανοίας, να έχη μια κατάλληλη αντίληψι του Ιεχωβά και των δικαίων αρχών του· αλλά έχομε πολλά παραδείγματα στις Γραφές εκείνων που αμέσως αφιερώθησαν και εβαπτίσθησαν με μόνο τη βασική γνώσι της αληθείας. Δεν είναι πάντοτε σπουδαίο το πόσα γνωρίζετε, αλλά το πόσο αγαπάτε εκείνα που γνωρίζετε.—Ψαλμ. 110:3.

 7. Πρέπει να διστάζη κανείς να κάμη αφιέρωσι και να βαπτισθή αν το ηθικό του παρελθόν δεν υπήρξε καλό;

⁷ Ο λόγος Του μας λέγει, επίσης, ότι ο Ιεχωβά αποστέλλει την πρόσκλησι σε ανθρώπους που βρίσκονται σε όλες τις περιστάσεις, άσχετα με το ποιοι είναι αυτοί ή το παρελθόν τους. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεται κανείς τον εαυτό του ανεπαρκή. Μπορεί ένας να μην έχη φυσική ικανότητα και μπορεί να αισθάνεται ότι είναι κάπως δειλός, ή ίσως το ηθικό του παρελθόν δεν υπήρξε το άριστο. Εκείνο που ζητεί ο Ιεχωβά είναι να τον πιστέψετε όταν λέγη «πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή». Αυτός θα σας διαπαιδαγωγήση, θα σας εκπαιδεύση στη δικαιοσύνη. Θα σας οδηγήση στην ωριμότητα· αλλά πρέπει να είσθε πρόθυμος να μεταμορφώνετε εξακολουθητικά τη διάνοιά σας σύμφωνα με το θέλημά του. Αιώνια ζωή είναι η ανταμοιβή γι’ αυτή την ενέργεια.—Ρωμ. 10:13, ΜΝΚ.

 8. Πώς αντιδρούν μερικοί όταν βλέπουν ευθύνη μπροστά; Τι πρέπει να κάμουν;

⁸ Μερικοί διστάζουν να βαπτισθούν επειδή βλέπουν ευθύνη μπροστά. Επιθυμούν αιώνια ζωή, και απολαμβάνουν την ευχάριστη συναναστροφή εκείνων που είναι στην κοινωνία Νέου Κόσμου, αλλά το να αναλάβουν την ευθύνη του κηρύγματος των αγαθών νέων και υποβοηθήσεως άλλων φαίνεται να είναι πάρα πολύ για να ζητηθή απ’ αυτούς. Υπάρχουν οι φίλοι και γείτονες που πρέπει να τους σκεφθούν και είναι καιρός που απαιτείται να επισκεφθούν τα σπίτια των ανθρώπων και να παρακολουθήσουν τους ενδιαφερομένους με επανεπισκέψεις και Γραφικές μελέτες. Επίσης, φαίνεται να υπάρχουν πάρα πολλές συναθροίσεις για να τις παρακολουθούν. Αλλά γιατί να υπάρξη αργοπορία επειδή αποφεύγει κανείς την ευθύνη ή την αύξησι στη Χριστιανική ωριμότητα; Ο απόστολος Παύλος αναφέρει: «Ούτως ας μας θεωρή πας άνθρωπος, ως υπηρέτας του Χριστού, και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού. Το δε επίλοιπον, ζητείται μεταξύ των οικονόμων να ευρεθή έκαστος πιστός.» Οκνηροί άνθρωποι αποφεύγουν το έργον. Επίσης, προσπάθεια να προστατεύση κανείς την υπόληψί του απέναντι των άλλων με το ν’ αρνήται να διακηρύξη τον εαυτό του με τον λαόν του Θεού είναι υπερήφανη και επικίνδυνη.—1 Κορ. 4:1, 2.

 9. Γιατί είναι μωρία να συμπεράνωμε ότι υπάρχει καιρός για ν’ απολαύσωμε κοσμικές τέρψεις προτού συμβολίσωμε την αφιέρωσί μας;

⁹ Έπειτα υπάρχουν μερικοί που αναβάλλουν να κάμουν το βήμα του βαπτίσματος επειδή φρονούν ότι ο Αρμαγεδδών δεν είναι πραγματικά τόσο πλησίον και υπάρχει καιρός ακόμη ν’ απολαύσουν μερικές από τις τέρψεις του κόσμου τούτου. Αυτός είναι απατηλός συλλογισμός και κατάχρησις της μακροθυμίας του Ιεχωβά. Προσέξτε τα επίκαιρα λόγια του Πέτρου που εγράφησαν υπό θείαν έμπνευσιν: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά.» Όχι, μην παραπλανάσθε από εσφαλμένους συλλογισμούς, αλλά διεγείρατε τον εαυτό σας και αρχίστε να βαστάζετε τις ευθύνες σας ενώπιον του Ιεχωβά. Είναι πολύ εύκολο να καταποθήτε από τα δελεάσματα και τον υλισμό του κόσμου τούτου. «Ως τέκνα υπακοής, μη συμμορφούμενοι με τας προτέρας επιθυμίας τας οποίας είχετε εν αγνοία υμών.»—2 Πέτρ. 3:11, 12, ΜΝΚ· 1 Πέτρ. 1:13-15.

10. Πώς ένα ανεξάρτητο πνεύμα αποτελεί εμπόδιο για να κάμη κανείς αφιέρωσι;

¹⁰ Παραδόξως υπάρχει και μια άλλη αιτία κάπως διαφορετική στη φύσι της από τις τρεις που ανεφέρθησαν πιο πάνω ως προς το γιατί μερικοί δεν κάνουν το βήμα του βαπτίσματος. Υπάρχει κάποιο πνεύμα ανεξαρτησίας που είναι παρόν στη διάνοιά των. Αυτοί δεν επιθυμούν να είναι περιωρισμένοι στην ελευθερία των, μη κατανοώντας ότι πραγματικά υποβάλλουν τον εαυτό τους σε δουλεία στη δική τους λογίκευσι και στον παρόντα κόσμο. Και μερικές φορές, για να δικαιολογήσουν αργοπορία από μέρους των, προβάλλουν μικρά σημεία αντιρρήσεως, τα οποία μέσα τους είναι ασήμαντα, αλλά μεγαλοποιούνται αναλόγως, έτσι ώστε το υπεράνω όλων επίμαχο ζήτημα και η αληθινή λατρεία του Θεού τίθενται στο βάθος. Υπερηφάνεια, ένα ισχυρό εγώ, το πνεύμα του κόσμου τούτου και μια αυξάνουσα τάσις σήμερα να υπολογίζη κανείς τα πάντα για τον εαυτό του και να πιστεύη μόνο σ’ εκείνο που μπορεί να δη, κάνει το πνεύμα της ανεξαρτησίας να ριζώση και ν’ αντιστέκεται στη φυσική επιθυμία του ανθρώπου να φθάση να γνωρίζη τον Ιεχωβά και ν’ αποδίδη ιερή υπηρεσία σ’ αυτόν με μια σχέσι αφιερώσεως. Μην αφήνετε να σας αναχαιτίση ένα ανεξάρτητο πνεύμα του κόσμου τούτου. Εξ άλλου, «εάν . . . ο Υιός σας ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι». Περαιτέρω, «εν τη ελευθερία . . . , με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας». Η αγάπη σας για τον Ιεχωβά ας σας κάμη να παραδοθήτε σ’ αυτόν με ευπειθή υπηρεσία.—Ιωάν. 8:36· Γαλ. 5:1· 2 Πέτρ. 2:19-21.

ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΑΒΑΠΤΙΣΜΟΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ;

11, 12. (α) Τι πρέπει να γίνη αν έχη κανείς αμφιβολίες για το κύρος της αφιερώσεως και του βαπτίσματός του; (β) Γιατί δεν θ’ απαιτούσε κατ’ ανάγκην αναβαπτισμό η περιωρισμένη γνώσις ή η αδράνεια επί ένα διάστημα;

¹¹ Μερικοί, λόγω ωρισμένων περιστάσεων τον καιρό που εβαπτίσθησαν ή λόγω εξελίξεων που ακολούθησαν, έχουν αμφιβολίες για το κύρος της αφιερώσεως και βαπτίσματος, που έκαμαν στο παρελθόν, και διερωτώνται αν πρέπει να αναβαπτισθούν. Μπορεί να εβαπτίσθησαν σε μικρή ηλικία ή σε καιρό που ήσαν πολύ ανώριμοι στην αλήθεια, ή, αφού εβαπτίσθησαν, έγιναν αδρανείς στη διακονία για ένα διάστημα. Στην τελετή του βαπτίσματος γίνεται μια ομιλία για το βάπτισμα, για να διευκρινισθή τι περιλαμβάνεται στο ζήτημα της αφιερώσεως και του βαπτίσματος. Αν κανείς έχη αργότερα μερικές αμφιβολίες για το κύρος της αφιερώσεώς του, πρέπει να ερωτήση τον εαυτό του αν κατενόησε ότι το εν ύδατι βάπτισμα εσυμβόλιζε μια αφιέρωσι να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά και αν είχε πραγματικά κάμει πριν από το βάπτισμα μια αφιέρωσι να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά, έστω και αν η γνώσις που είχε της αληθείας ήταν περιωρισμένη τότε και μπορεί να είχε αποκτήσει ακριβή γνώσι από μια Γραφική μελέτη επί ένα βραχύ μόνο χρονικό διάστημα. Οι ερωτήσεις που έγιναν στο τέλος της τελετής έτυχαν άρα γε καταφατικής απαντήσεως και με μια βασική κατανόησι της σημασίας των;

¹² Φυσικά όλοι πρέπει να έχουν αυξήσει την εκτίμησι στην αφιέρωσί των αφότου την εσυμβόλισαν με κατάδυσι στο νερό. Ασφαλώς δεν την εκτιμούσαμε πλήρως όταν την εκάμαμε, ή τόσο πλήρως όσο την εκτιμούμε τώρα. Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι πρέπει να βαπτισθούμε πάλι, έστω και αν η ανωριμότης μας θα μπορούσε να έχη αργότερα προξενήσει ένα προσωρινό ολίσθημα στην εκπλήρωσι των διακονικών μας ευθυνών. Αλλ’ αν υπεβλήθη κανείς στο βάπτισμα κυρίως λόγω αισθηματικών παραγόντων και χωρίς κατάλληλη κατανόησι, ή για να ευαρεστήση τους γονείς του ή άλλους, και αν αυτό το βάπτισμα δεν εσυμβόλιζε μια προηγούμενη αφιέρωσι να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά, θα ήταν κατάλληλο να βαπτισθή πάλι. Η αφιέρωσις πρέπει να προηγήται από το βάπτισμα και όχι να έπεται.

13. Προτού προσέλθωμε στον Ιεχωβά για αφιέρωσι, τι πρέπει πρώτα να λάβη χώραν, ώστε να είμεθα ευπρόσδεκτοι σ’ αυτόν;

¹³ Ωρισμένες προσωπικές περιστάσεις που υφίσταντο στον καιρό του βαπτίσματος θα καθιστούσαν αναγκαίο τον αναβαπτισμό. Ο ψαλμωδός Δαβίδ, σ’ ένα άσμα αίνου στον Ιεχωβά, ανέφερε: «Τις θέλει αναβή εις το όρος του Ιεχωβά; και τις θέλει σταθή εν τω τόπω τω αγίω αυτού; Ο αθώος τας χείρας, και ο καθαρός την καρδίαν· όστις δεν έδωκεν εις ματαιότητα την ψυχήν αυτού, και δεν ώμοσε μετά δολιότητος. Ούτος θέλει λάβει ευλογίαν παρά του Ιεχωβά, και δικαιοσύνην παρά του Θεού της σωτηρίας αυτού.» (Ψαλμ. 24:3-5, ΜΝΚ) Η αφιέρωσις είναι μια διμερής διάταξις. Ο Ιεχωβά είναι ο υπέρτερος και εμείς είμεθα οι κατώτεροι. Ο Ιεχωβά υπαγορεύει τους όρους της αφιερώσεως· εμείς συμμορφούμεθα μ’ αυτούς. Αυτός απαιτεί να μετανοήσωμε πρώτα, ν’ απομακρυνθούμε από τις προηγούμενες ακάθαρτες συνήθειές μας και να παρουσιασθούμε ως καθαροί ενώπιόν του.

14, 15. (α) Ποιες περιστάσεις θα έκαναν άκυρη μια ομολογούμενη αφιέρωσι και βάπτισμα; (β) Αν ο βαπτιστής βρίσκη την ανάγκη να αναβαπτισθή, μήπως αυτό καθιστά άκυρα την αφιέρωσι και το βάπτισμα εκείνων που αυτός εβάπτισε;

¹⁴ Δεν θα μπορούσαμε να φαντασθούμε ότι ο Ιεχωβά αποδέχεται την αφιέρωσι κάποιου που ζη σε μια ανήθικη κατάστασι ή ενεργεί στον καιρό του βαπτίσματος πράξεις που θα κατέληγαν στο ν’ αποκοπή από την εύνοια του Ιεχωβά με απομάκρυνσι από την επικοινωνία, αν ήταν ήδη στη Χριστιανική εκκλησία. Στις συνήθεις συναλλαγές ένα συμβόλαιο δεν είναι έγκυρο αν δεν έχη υπογραφή και σφραγισθή κατάλληλα από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Αν στηριχθούμε σ’ αυτή την αρχή, θα ήταν ανάγκη ένα πρώην ακατάλληλο πρόσωπο να βαπτισθή πάλι και αν ακόμη μετά το προηγούμενο βάπτισμά του διέκοψε την άδικη πορεία του και έκαμε πρόοδο στην αλήθεια και στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Το πρώτο βάπτισμα δεν μπορούσε να συμβολίζη μια αφιέρωσι που έγινε κάτω από περιστάσεις κατάλληλες που θα μπορούσε ν’ αποδεχθή ο Ιεχωβά. Πρέπει τώρα το πρόσωπο αυτό να λάβη μια σταθερή απόφασι να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά και έτσι ν’ αφιερώση τη ζωή του στην υπηρεσία του Ιεχωβά και έπειτα να υποβληθή σε βάπτισμα στην πρώτη ευκαιρία. Αν μια ακάθαρτη κατάστασις αναπτυχθή κάποτε μετά την αφιέρωσι και το βάπτισμα, αυτή δεν θα έκανε άκυρη την αφιέρωσι. Το άτομο, εν τούτοις, θα ήταν υποκείμενο σε κατάλληλη πειθαρχική διαπαιδαγώγησι από την οργάνωσι.

¹⁵ Ενώ εκείνος που τελεί το βάπτισμα πρέπει να είναι ένας αφιερωμένος αδελφός, δεν αποτελεί ο βαπτιστής το σπουδαίο πράγμα που πρέπει να εξετασθή για να καθορισθή το κύρος του βαπτίσματος. Το κύριο ζήτημα είναι, Ακούσαμε την ομιλία της αφιερώσεως που διευθετήθη από τη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά και υπεβάλαμε τον εαυτό μας στο να βαπτισθή από έναν που προσδιωρίσθη από την οργάνωσι; Δεν θα μας ενδιέφερε αργότερα αν διεπιστώνετο ότι εκείνος που ετέλεσε το βάπτισμα ή εκείνος που έκαμε την ομιλία του βαπτίσματος βρέθηκε ο ίδιος στην ανάγκη να βαπτισθή πάλι. Εκείνο που είναι σπουδαίο είναι το κύρος της οργανώσεως που αυτός αντιπροσώπευε τότε και με την εξουσιοδότησι και τον διορισμό της οποίας ετέλεσε το εν ύδατι βάπτισμα.

ΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙ ΤΗΣ ΑΦΙΕΡΩΣΕΩΣ

16. (α) Στο όνομα ποιών τριών βαπτιζόμεθα; (β) Το ότι βαπτιζόμεθα στο όνομα του Πατρός σημαίνει ότι αναγνωρίζομε τι;

¹⁶ Αλλ’ ας μη νομίση κανείς από μας ότι θα μπορούσαμε να εκπληρώσωμε την αφιέρωσί μας με τη δική μας δύναμι. Χρειάζεται η βοήθεια του Ιεχωβά· είναι απαραίτητη. Γινόμεθα ενήμεροι της ανάγκης για θεία βοήθεια με την εντολή του Ιησού προς τους ακολούθους του: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθ. 28:19, 20) Η κατανόησίς μας όσον αφορά το βάπτισμα αυξάνει όταν κατανοούμε γιατί βαπτιζόμεθα στο όνομα αυτών των τριών. Το ότι βαπτιζόμεθα στο όνομα του Πατρός σημαίνει ότι αναγνωρίζομε τον Ιεχωβά ως τον πνευματικόν Πατέρα, τον Ζωοδότην. Αναγνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Κυρίαρχος του σύμπαντος και ότι απαιτεί την αποκλειστική μας αφοσίωσι. Επί πλέον, αφιερώνοντας τη ζωή μας, δείχνομε ότι κατανοούμε και θέλομε να λάβωμε τη στάσι μας με την κατάλληλη πλευρά στο επίμαχο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας.

17, 18. (α) Γιατί βαπτιζόμεθα στο όνομα του Υιού; (β) Γιατί βαπτιζόμεθα, επίσης, στο όνομα του αγίου πνεύματος;

¹⁷ Το ότι βαπτιζόμεθα στο όνομα του Υιού σημαίνει ότι εκτιμούμε τη θέσι του μονογενούς Υιού του Θεού, ότι είναι ο Βασιλεύς του Ιεχωβά στον νέο κόσμο. Πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε ότι μέσω της θυσίας του Ιησού θα αρθούν τα αποτελέσματα της αμαρτίας και του θανάτου από το πιστό ανθρώπινο γένος. Αυτός είναι ο «Αιώνιος Πατήρ» του «πολλού όχλου» των «άλλων προβάτων».—Ησ. 9:6, ΜΝΚ· Ιωάν. 10:16.

¹⁸ Το ότι βαπτιζόμεθα στο όνομα του αγίου πνεύματος σημαίνει ότι εκτιμούμε το μέρος που εκτελείται από την ενεργό δύναμι του Ιεχωβά. Μη έχοντας προσωπικότητα, αλλά επαρκώντας για κάθε έργο που απαιτείται από τον Ιεχωβά, το πνεύμα του μπορεί ν’ αποστέλλεται σε οποιοδήποτε μέρος του σύμπαντος για να εκτελέση το ακαταμάχητο θέλημα του Ιεχωβά. Είναι η δύναμις που εφοδιάζει τα πρόθυμα ανθρώπινα πλάσματα με κατανόησι του θελήματος και των σκοπών του Ιεχωβά. Και είναι η δύναμις που διευθύνει την οργάνωσί του σήμερα, στην υποστήριξι της αληθινής λατρείας και στο να υπομένη εναντίωσι από τον εχθρό. Η Γραφή ως ο λόγος του Θεού είναι προϊόν του αγίου πνεύματος, τον οποίον λόγον πρέπει να μελετούμε.

19. (α) Ποια ειδική σχέσι φέρνει σε ύπαρξι η αφιέρωσις και το βάπτισμα κάτω από κατάλληλες περιστάσεις; (β) Ποια είναι η βέβαιη ελπίδα εκείνων που είναι πιστοί, και ποια προνόμια υπηρεσίας διανοίγονται μετά το βάπτισμα;

¹⁹ Ποια είναι τα προνόμια και η βέβαιη ελπίδα εκείνων που κάνουν το βήμα του βαπτίσματος; Πρώτ’ απ’ όλα, προκύπτει μια πολύ ειδική σχέσις με τον Ιεχωβά μέσω του Υιού του, Χριστού Ιησού. Αν προσέρχεται κανείς στον Ιεχωβά χωρίς επιφύλαξι και αφιερώνη τη ζωή του κάτω από καθαρές περιστάσεις, τότε το άτομο μπορεί να έχη πεποίθησι ότι η σχέσις αυτή υπάρχει. Απόδειξις τούτου έρχεται με την ευλογία του Ιεχωβά στην υπηρεσία του και την αύξησί του σε γνώσι και κατανόησι και στον καρπό του πνεύματος. Έχει ισχυρή πίστι και μια βέβαιη ελπίδα στις υποσχέσεις του Ιεχωβά, που του δίνουν κληρονομία με τους δικαίους στη γη. Έρχεται, επίσης, μια ειδική σχέσις με τα όμοιά του μέλη της κοινωνίας Νέου Κόσμου. Αποκτά χιλιάδες αδελφούς και αδελφές που έχουν την ίδια πίστι και κάνουν το ίδιο έργο στην αληθινή λατρεία του Θεού. Η αύξησίς του και η εκτίμησις του επιμάχου ζητήματος της παγκοσμίου κυριαρχίας και η αφοσίωσίς του στον Ιεχωβά και στις αρχές του, τον καθιστούν αρμόδιον να είναι ένας ικανός αντιπρόσωπος του Ιεχωβά. Είναι πλήρως εντεταλμένος να εξέλθη και να διακηρύξη τα αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας. Είναι αληθινά ένας διάκονος του Θεού· και καθώς εξακολουθεί ν’ αυξάνη σε ωριμότητα, διανοίγονται σ’ αυτόν πρόσθετα προνόμια, όπως το να είναι διακονικός υπηρέτης σε μια εκκλησία για να χειρίζεται ωρισμένα διοργανωτικά καθήκοντα, ή να είναι ένας ολοχρόνιος κήρυξ καταγεγραμμένος από την κεντρική οργάνωσι που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για τη διεύθυνσι του έργου του κηρύγματος. Με τον καιρό η ωριμότης του και η κατανόησις από μέρους του τού λόγου του Ιεχωβά μπορεί να τον καταστήσουν αρμόδιον να είναι επίσκοπος σε μια εκκλησία.—Γαλ. 5:22, 23· 1 Τιμ. 3:1-13.

ΕΚΛΕΞΑΤΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΥΠΗΡΕΤΗΤΕ

20. Γιατί έχομε μια πάλη μ’ αυτόν τον κόσμο για να λάβωμε απόφασι ν’ αφιερωθούμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά;

²⁰ Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες έχει οικοδομηθή ένα μεγάλο παγκόσμιο σύστημα. Είναι άγριο, είναι ιδιοτελές, και είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να σας κάμη δούλον του. Από εμπορική, θρησκευτική και πολιτική άποψι, όλα τα μέρη του αποβλέπουν στο να σας φθάσουν και σας αποκτήσουν, στο να πάρουν τον καιρό σας, την ενέργειά σας, τις ιδιοφυίες σας και, μάλιστα, την αφοσίωσί σας. Είναι, επίσης, πολύ ύπουλο, διότι είναι ελκυστικό. Είτε είσθε ένας μέσος άνθρωπος που ζη σ’ αυτόν τον κόσμο, που αγωνίζεται να υπάρχη, που απολαμβάνει μερικές από τις φυσικές ανέσεις του, μαζί με πολλούς από τους ψυχικούς πόνους του, είτε έχετε αποκτήσει μερικές από τις κοσμικές γνώσεις του και αφιερώνετε φιλόδοξα τον χρόνον σας στο να κάμετε μια προσωπικότητα τον εαυτό σας, αυτό δεν δημιουργεί διαφορά για τον Διάβολο κι εκείνους που αυτός χρησιμοποιεί για να εξαπατήση ολόκληρο τον κόσμο. Είναι πανούργος στο να παροδηγή με διάφορα μέσα εκείνους που διστάζουν ν’ ανταποκριθούν στην αγάπη του Θεού και στη δύναμι της αληθείας. Υπάρχουν μεγάλοι ανθρωπισταί, υπάρχουν μεγάλοι ηγέται σε διάφορα πεδία προσπαθείας, αλλά η αφιέρωσίς των είναι σ’ ένα έργο ή, με πνεύμα υπερβολικά εθνικιστικό, σ’ έναν εξέχοντα άνθρωπο. Πόσο διαφορετική είναι η περίπτωσις ενός δούλου του Ιεχωβά Θεού! Γιατί; Επειδή αυτός αφιερώνεται στον Θεό του και όχι απλώς σ’ ένα έργο, μολονότι η αφιέρωσίς του περιλαμβάνει εποικοδομητικά έργα προς αίνον του Ιεχωβά.

21. Πώς μπορούμε να κάμωμε σοφή εκλογή και να ζήσωμε; Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνη από εκείνους που δεν έκαμαν ακόμη αφιέρωσι και δεν την εσυμβόλισαν με εν ύδατι βάπτισμα;

²¹ Συνεπώς, η απόφασις που αντιμετωπίζει όλο το ανθρώπινο γένος ατομικώς είναι, Ποιόν θα υπηρετήσω, τον Ιεχωβά ή τον Σατανά; Το σύστημα του παρόντος κόσμου, ή τα συμφέροντα της Βασιλείας; Θα είναι η απόφασίς σας όμοια με του Ιησού του Ναυή; «Εγώ όμως και ο οίκός μου, θέλομεν λατρεύει τον Ιεχωβά»; Και με του Ιησού Χριστού: «Ιδού, έρχομαι, δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου»; Σ’ αυτή την απόφασι περιλαμβάνεται η εντολή του Χριστού να βαπτισθούμε. Είναι ένα ουσιώδες βήμα, αν επιθυμούμε να είμεθα σε ειδική σχέσι με τον Ιεχωβά και τον Υιό του. Δεν μπορούμε εκουσίως να αρνηθούμε να βαπτισθούμε και να έχωμε, επίσης, την εύνοιά του. Μελετήστε επιμελώς τον λόγον του Θεού, πράγμα που θ’ αυξήση την κατανόησι που έχετε των ευθυνών της αφιερώσεως και θα σας δώση πληρέστερο νόημα της αφιερώσεως και του βαπτίσματος. Κατόπιν, αδίστακτα και με υπακοή, κάμετε αυτό το βήμα, αν δεν το εκάματε ήδη, και έτσι τεθήτε στη γραμμή για την εύνοια του Ιεχωβά και για ζωή στον νέο του κόσμο.—Ιησ. Ναυή 24:15, ΜΝΚ· Εβρ. 10:9.

22. Εκπληρώνοντας τις ευθύνες μας που απορρέουν από την αφιέρωσί μας, σε ποιο έργο πρέπει να μετάσχωμε ευπειθώς σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες;

²² Όσο για κείνους που έχουν ήδη εισέλθει σε διαθήκη με τον Ιεχωβά, ας θυμούνται αυτοί εξακολουθητικά την ευχή των και ας παραμένουν πιστοί σ’ αυτήν. Ας κρατούν ισχυρή την αγάπη των γι’ αυτόν και ας μη λησμονούν, επίσης, ποτέ την αγάπη των για τον πλησίον των. Ο Ιησούς, δίνοντας την εντολή να πορευθούν και να κάμουν μαθητάς και να τους βαπτίζουν για συμβολισμό της αφιερώσεώς των στον Ιεχωβά, είπε: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.» Δεν μπορούμε συνετά να αναβάλωμε να γίνωμε μαθηταί του Ιησού και ν’ ακολουθήσωμε την εντολή του που εδόθη αφού έλαβε κάθε εξουσία, δηλαδή, να βαπτισθούμε και να συμμετάσχωμε στη διακήρυξι των αγαθών νέων.—Ματθ. 28:18.