Άγρυπνοι Λάτρεις στον Καιρό του Τέλους

 1. Γιατί είναι τόσο σπουδαίο να είμεθα πνευματικώς άγρυπνοι τώρα;

ΚΑΘΩΣ αντιμετωπίζομε την επικείμενη καταστροφή του πονηρού κόσμου από τα χέρια του Χριστού Ιησού, που είναι ο από τον Ιεχωβά διωρισμένος εκτελεστής, πόσο ζωτικό είναι να είμεθα άγρυπνοι ως προς τις ευθύνες που βαρύνουν εκείνους οι οποίοι ασκούν τη θρησκεία της Γραφής! Πρέπει να φυλαγώμαστε από τις παγίδες που θα μπορούσαν να μας σύρουν στην καταστροφή μαζί με τους πονηρούς, επειδή ο Διάβολος, σαν λέων ωρυόμενος, ζητεί να καταβροχθίση εκείνους που είναι αναποφάσιστοι. Πρέπει να εξασκήται προσοχή για να κρατούμε τα μάτια μας σταθερά προσηλωμένα επάνω στον νέο κόσμο που είναι αμέσως ενώπιον μας.—1 Πέτρ. 5:8.

 2. Ποια διάθεσι προέτρεψε ο απόστολος Πέτρος τους Χριστιανούς αδελφούς του να έχουν, και γιατί η συμβουλή αυτή είναι κατάλληλη για μας στον καιρό του τέλους;

² Έξη μόνο χρόνια περίπου πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές στρατιές το 70 μ.Χ., ο απόστολος Πέτρος έγραψε τη δεύτερη επιστολή του σ’ εκείνους που ανήκαν στη Χριστιανική εκκλησία, δίνοντας θεόπνευστη συμβουλή, η οποία έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμι στις ημέρες αυτές που προηγούνται αμέσως από την καταστροφή που προεσκιάσθη από εκείνην της Ιερουσαλήμ. Απευθυνόμενος ο Πέτρος σ’ εκείνους που είχαν ήδη αποκτήσει την πίστι, ετόνισε την εξάρτησί τους από τον Θεό, και συνεπώς την ανάγκη να περιπατούν ταπεινά ενώπιόν του, όταν είπε ότι είχαν αποκτήσει την πίστι «εν δικαιοσύνη του Θεού ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού». (2 Πέτρ. 1:1, Κείμενον) Όλοι εμείς είμεθα υποχρεωμένοι στον Θεό για τη ζωή και για τις αναρίθμητες προμήθειες που την υποστηρίζουν. Δεν έχομε τίποτε για να καυχώμεθα στον εαυτό μας, αλλά έχομε πολλά, για τα οποία να είμεθα ευγνώμονες. Όπως ακριβώς είμεθα υποχρεωμένοι στον Θεό για την παρούσα ζωή μας, έτσι και η ελπίδα μας για αιώνια ζωή στον νέο κόσμο βασίζεται στις προμήθειές του.

ΘΕΙΑ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙ

 3. Σε τι βασίζεται η ελπίδα μας για σωτηρία;

³ Μολονότι γεννηθήκαμε στην αμαρτία και κάτω από την καταδίκη του θανάτου, όταν ακούσαμε τα αγαθά νέα, αφυπνισθήκαμε ως προς το γεγονός ότι το μόνο μέσον με το οποίον είναι εφικτή η απολύτρωσις είναι το θυσιαστικό αντίλυτρο του Ιησού, της οποίας προμηθείας ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Πρωτουργός. Ο Ιησούς είναι «η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή», και κανείς δεν έρχεται προς τον Πατέρα ειμή δι’ αυτού. (Ιωάν. 14:6) Οι Χριστιανοί εκείνοι που γίνονται «κοινωνοί θείας φύσεως» ως πνευματικοί υιοί του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού στην ουράνια βασιλεία έχουν τέτοια ελπίδα λόγω του αντιλύτρου. Σ’ αυτούς ο απόστολος Παύλος λέγει: «Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια του οποίου ελάβομεν και την είσοδον δια της πίστεως εις την χάριν ταύτην εις την οποίαν ιστάμεθα· και καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού.» (2 Πέτρ. 1:4· Ρωμ. 5:1, 2) Η ελπίδα που διακρατεί ο «πολύς όχλος» των πιστών που κληρονομούν την επίγεια επικράτεια της Βασιλείας, βασίζεται επίσης σ’ αυτή την προμήθεια, και αυτοί διακηρύττουν δημοσία: «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.» (Αποκάλ. 7:10) Εκτιμούν βαθιά αυτή τη θεία προμήθεια. Δεν είναι κάτι για το οποίο ομολογούν πίστι χωρίς να το κατανοούν. Διδάσκουν άλλους γι’ αυτό, και τακτικά επωφελούνται προσευχής στον Θεό στο όνομα εκείνου που έδωσε τη ζωή του ως αντίλυτρο.

 4. (α) Με ποιο μέσον είναι δυνατή απελευθέρωσις από την καταστροφή του Αρμαγεδδωνος; (β) Αντί να θέτωμε την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, ποια διάθεσι πρέπει να έχωμε;

⁴ Η αποδοχή του Ιησού Χριστού ως εκείνου μέσω του οποίου ο Θεός παρέχει απολύτρωσι, είναι επίσης το μέσον με το οποίο είναι δυνατόν να επιζήση κανείς από τον κατακλυσμό του Αρμαγεδδώνος. Στην εποχή του Νώε μόνο εκείνοι που επίστεψαν στον Νώε ως προφήτην του Θεού και υπετάγησαν στην αρχηγία του διεφυλάχθησαν δια μέσου του κατακλυσμού. Όταν ο Αρμαγεδδών θα ξεσπάση σ’ αυτή τη γενεά, μόνο εκείνοι που απέδειξαν την πίστι των στον Μεγαλύτερο Νώε Ιησού Χριστό ως τον μέγαν Προφήτην του Θεού και ανάσσοντα Βασιλέα και που υποτάσσονται στην αρχηγία του θα διαφυλαχθούν στον νέο κόσμο. (1 Πέτρ. 3:20, 21) Εκείνοι που έθεσαν την εμπιστοσύνη τους σε γηίνους ανθρώπους θα βρεθούν χωρίς βοήθεια. Ο άνθρωπος με όλη την επιστημονική του γνώσι θα εύρη τα παρεμποδιστικά του βλήματα ανίσχυρα ν’ αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις της φύσεως που ο Θεός θα στρέψη εναντίον των πονηρών για να τους καταστρέψη· ούτε θα μπορέση ο άνθρωπος να επινοήση κάποια μέσα, με τα οποία να μπορέση να διαφύγη την κρίσι με φυγή σε κάποιο άλλο μέρος του σύμπαντος. Για τους ασεβείς ο Θεός λέγει: «Εάν σκάψωσιν έως άδου, εκείθεν η χειρ μου θέλει ανασπάσει αυτούς· και εάν αναβώσιν εις τον ουρανόν, εκείθεν θέλω κατάξει αυτούς.» (Αμώς 9:2) Εκείνοι που είναι αφυπνισμένοι ως προς την κατάστασι που αντιμετωπίζει τώρα το ανθρώπινο γένος, αντί να θέσουν την εμπιστοσύνη στα έργα των ανθρώπων, θα ζητήσουν με ταπεινοσύνη το πρόσωπο του Θεού και την εύνοια του Υιού του, του Βασιλέως Ιησού Χριστού. «Ο Θεός αντιτάσσεται εις τους υπερήφανους, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν.»—1 Πέτρ. 5:5· Ψαλμ. 2:12.

ΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΚΑΡΠΟ

 5. Ποιές ιδιότητες πρέπει να εκδηλώνωνται στη ζωή εκείνων που θέλουν ζωή στον νέο κόσμο, και σε τι θα καταλήξη αυτό τώρα;

⁵ Όλα αυτά απαιτούν προσπάθεια από μέρους μας. Σημαίνουν κατεύθυνσι της ζωής μας με τέτοιον τρόπο ώστε να φερθή σε ευθυγράμμισι με τις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού. Εν όψει των προσδοκιών για ζωή που ο Θεός έθεσε μπροστά μας, ο Πέτρος έδωσε τη νουθεσία: «Και δι’ αυτό δε τούτο, καταβαλόντες πάσαν σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην.» (2 Πέτρ. 1:5-7) Η πίστις, η οποία είναι μια καλά θεμελιωμένη πεποίθησις ότι η ελπίδα που ετέθη μπροστά μας μέσω του λόγου του Θεού θα εκπληρωθή, απαιτείται για να είμεθα ευάρεστοι στον Θεό. Η αρετή είναι ευθύτης διαγωγής, σε αρμονία με τον κανόνα ηθικής του Θεού· χωρίς αυτήν η λατρεία μας δεν θα ήταν ευπρόσδεκτη. Η γνώσις είναι μια αναγκαιότης αν πρόκειται να είμεθα ‘εργάται ανεπαίσχυντοι, ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας’. (2 Τιμ. 2:15) Η εγκράτεια είναι σπουδαία για να φέρωμε τη ζωή μας σε αρμονία μ’ εκείνο που γνωρίζομε ότι είναι ορθόν. Η υπομονή μάς καθιστά ικανούς να μένωμε σταθεροί στην πίστι ακόμη και κάτω από δύσκολες περιστάσεις. Η ευσέβεια μάς υποκινεί να βάλωμε την καρδιά μας στη λατρεία μας. Η φιλαδελφία και η αγάπη μάς κρατούν κοντά στον Θεό, στους αδελφούς μας και στη θεοκρατική οργάνωσι. «Εάν ταύτα υπάρχωσιν εις εσάς και περισσεύωσι, σας καθιστώσιν ουχί αργούς ουδέ ακάρπους εις την επίγνωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.»—2 Πέτρ. 1:8.

 6. (α) Ποιους καρπούς παρήγαγε ο «Χριστιανικός κόσμος», και γιατί; (6) Τι είδους καρπός είναι φανερός μεταξύ του λαού του Ιεχωβά, και γιατί;

⁶ Δεν μπορούμε να είμεθα απρόσεκτοι ή νυσταλέοι λάτρεις. Είναι καιρός για δράσι. Η πορεία της ενεργείας μας τώρα θα καθορίση την ευκαιρία μας για ζωή στον νέο κόσμο. Όλοι οι άνθρωποι είναι γνωστοί από τους καρπούς των. Μια εφημερίς με τίτλο Μεμέντο, που ετοιμάζεται ειδικά για την «Κυριακή του Πάσχα» και διανέμεται στην Ολλανδία, σχολιάζοντας τους καρπούς της θρησκείας του «Χριστιανικού κόσμου», λέγει: «Είμεθα ένοχοι της παρηκμασμένης ενότητος της Εκκλησίας του Χριστού και της αποσυνθέσεως της Αληθείας. . . . Είμεθα ένοχοι για τα τριάντα τρία εκατομμύρια κομμουνιστών που αρνούνται τον Θεό, επειδή εμείς δεν αγαπούμε με αρκετή θέρμη. . . . Είμεθα αδύνατοι επειδή μετεστρέψαμε το ευαγγέλιο σε μια γλυκειά συνταγή για εξωτερική κοσμιότητα και ασφαλή διαβίωσι . . . Είμεθα αδύνατοι επειδή απορρίπτομε τη Χριστιανική ηθική . . . Είμεθα αδύνατοι επειδή δεν προσευχόμεθα.» Οι καρποί των φανερώνουν ότι η θρησκεία των δεν είναι η θρησκεία της Γραφής, επειδή οι καρποί των δεν πηγάζουν από την «επίγνωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Εν τούτοις, εκείνος που ακούει τον λόγον της αληθείας και πραγματικά τον κατανοεί φέρει καλόν καρπό. Παράγει στη ζωή του καρπούς Χριστιανικών ιδιοτήτων, οι οποίοι αναφέρονται στο κατά Ιωάννην 15:8 και φέρουν δόξα στον Πατέρα. Είναι συνεπής στο να προσφέρη «εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.» (Εβρ. 13:15) Τούτο καταλήγει στο ν’ ακούσουν περισσότερα άτομα τα αγαθά νέα και να γίνουν αφιερωμένοι Χριστιανοί, συστατικές επιστολές που θερμαίνουν την καρδιά και πιστοποιούν την καρποφορία της διακονίας στην οποία μετέχομε ως ‘συνεργοί του Θεού’.—2 Κορ. 3:1-3· 1 Κορ. 3:5-9.

 7. Αν δεν φέρη κανείς Χριστιανικό καρπό, τι εσφαλμένο υπάρχει; Τι πρέπει να γίνη σχετικά με αυτό;

⁷ Αν αυτά τα κατάλληλα χαρακτηριστικά και η δράσις έλειπαν από τη ζωή μας, κάτι θα ήταν σοβαρά εσφαλμένο. «Επειδή εις όντινα δεν υπάρχουσι ταύτα, τυφλός είναι, μυωπάζει, και ελησμόνησε τον καθαρισμόν των παλαιών αυτού αμαρτιών.» (2 Πέτρ. 1:9) Αν κάποιος έγινε αμελής σ’ αυτά τα πράγματα και δεν κατέβαλε την «πάσαν σπουδήν» που απαιτείται, τώρα είναι καιρός να διορθώση την κατάστασι. Δεν μπορούμε να είμεθα αδιάφοροι ή δίψυχοι. Θα ήταν πάρα πολύ ασύνετο το να αναβάλωμε για κάποιον μελλοντικό χρόνο την υπηρεσία μας στον Θεό, ειδικά αν έχωμε υπ’ όψι ότι ο καιρός που απομένει είναι σύντομος. Πρέπει να είμεθα άγρυπνοι ως προς τις απαιτήσεις της αληθινής λατρείας. Μόνο με το ν’ αναγνωρίσετε την ανάγκη να συμμορφωθήτε προς τις απαιτήσεις του Θεού και να καταβάλετε ολοκάρδια προσπάθεια να τον υπηρετήσετε τώρα «θέλει σας δοθή πλουσίως η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού».—2 Πέτρ. 1:11.

ΣΤΟΡΓΙΚΕΣ ΥΠΟΜΝΗΣΕΙΣ

 8. Ποια είπε ο απόστολος Πέτρος ότι ήταν η αιτία για την οποίαν έγραφε τη δευτέρα του επιστολή;

⁸ Γιατί ο Πέτρος έγραψε αυτά τα σημεία νουθεσίας στους Χριστιανούς αδελφούς του; Δεν εγνώριζαν μήπως τα πράγματα για τα οποία έγραφε; Αυτός άπαντα: «Όθεν δεν θέλω αμελήσει να σας υπενθυμίζω πάντοτε περί τούτων, καίτοι ειδότας, και εστηριγμένους εις την παρούσαν αλήθειαν. Στοχάζομαι όμως δίκαιον, εφ’ όσον είμαι εν τούτω τω σκηνώματι, να σας διεγείρω δια της υπενθυμίσεως.» (2 Πέτρ. 1:12, 13) Είναι αλήθεια ότι ως τον καιρόν αυτόν είχαν γραφή δύο ή τρεις από τις Ευαγγελικές αφηγήσεις, καθώς και το βιβλίο των Πράξεων. Ο Παύλος, επίσης, είχε γράψει τις περισσότερες απτό τις δεκατέσσερες θεόπνευστες επιστολές του, ο δε Πέτρος κάνει μνεία των επιστολών αυτών. Όμως λέγει: «Δευτέραν ήδη ταύτην την επιστολήν σας γράφω, αγαπητοί, με τας οποίας διεγείρω δι’ υπενθυμίσεως την ειλικρινή σας διάνοιαν δια να ενθυμηθήτε τους λόγους τους προλαληθέντας υπό των αγίων προφητών, και την παραγγελίαν ημών των αποστόλων του Κυρίου και Σωτήρος.» (2 Πέτρ. 3:1, 2) Εγνώριζε ότι αυτό θα τους διήγειρε σε συνεχή πνευματική αγρυπνία. Θα ήταν μια προστασία γι’ αυτούς το ν’ ανασκοπούν αυτές τις σπουδαίες αλήθειες, για να κρατούν την εκτίμησί τους ζωντανή και να καταξιώνωνται να είναι ‘πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν προς πάντα τον ζητούντα παρ’ αυτών λόγον περί της ελπίδος της εν αυτοίς’.—1 Πέτρ. 3:15.

 9. Πώς μας παρέχονται σήμερα υπομνήσεις, και ποιο αποτέλεσμα έχουν επάνω μας;

⁹ Εμείς που ζούμε σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους έχομε ομοίως ανάγκη τέτοιων στοργικών υπομνήσεων. Η ίδια η Βίβλος περιέχει υπομνήσεις για μας. (Ψαλμ. 119:2) Επίσης, μέσω των άρθρων που δημοσιεύονται στη Σκοπιά και με άλλες εκδόσεις της Εταιρίας, η σκέψις μας διεγείρεται με τον τρόπο της υπομνήσεως. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε ν’ αναγνωρίσωμε πολλές από τις βασικές αλήθειες ως πράγματα που έχομε μελετήσει και προηγουμένως, αλλά η υπόμνησις αυτή είναι ζωτική για να κρατήση την εκτίμησί μας ζωντανή, χωρίς εκτίμησι δε ακόμη και η γνώσις που έχομε, γρήγορα θα αστοχούσε να μας υποκινήση σε ενεργό δράσι. Αποβλέποντας σε πνευματική αγρυπνία, επωφεληθήτε πλήρως αυτών των από τον Θεό παρεχομένων υπομνήσεων.

10. Τι έκαμε τον Πέτρο να έχη τόση πεποίθησι στην αληθινότητα των προφητειών, και γιατί εμείς σήμερα έχομε ακόμη μεγαλύτερη αιτία για εμπιστοσύνη;

¹⁰ Εκείνα που έγραψε ο Πέτρος δεν ήσαν φαντασία. Αυτός δεν εβάσιζε τη διδασκαλία του σε «μύθους σοφιστικούς». Ήταν προσωπικώς με τον Ιησούν τον καιρό της μεταμορφώσεως του και είχε, σε όραμα, ιδεί εκεί τον Κύριο στη δόξα της βασιλείας. Επί πλέον, είχε ακούσει τη φωνή του Θεού του ίδιου από τον ουρανό, να λέγη: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον εγώ ευηρεστήθην.» Λόγω ακριβώς αυτών των πειρών που επεβεβαίωναν την πίστι υπεστήριζε ο Πέτρος ότι «έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε.» (2 Πέτρ. 1:16-19) Αν ο Πέτρος είχε λόγους για πίστι τότε, έχομε ακόμη ισχυροτέρους λόγους σήμερα, διότι έχομε ιδεί εκπληρωμένες μπροστά στα ίδια τα μάτια μας τις προφητείες που αλάθητα αποδεικνύουν ότι ο Χριστός είναι τώρα πάρων στη δύναμι και δόξα της Βασιλείας, ότι ανέλαβε ήδη δράσι εναντίον του Διαβόλου και τον εξέβαλε από τον ουρανό, και ότι γρήγορα αυτός ο καιρός του τέλους θα φθάση στο αποκορύφωμά του με την καταστροφή κάθε πονηρίας, ανοίγοντας το δρόμο για τον αιώνιο νέο κόσμο του Θεού. Το να κρατούμε αυτά τα γεγονότα σταθερά μπροστά στις διάνοιές μας μάς βοηθεί να είμεθα ολάγρυπνοι στην εκτέλεσι της λατρείας μας.

ΠΑΓΙΔΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΙ

11. (α) Τι μας βοηθεί ως Χριστιανούς να είμεθα άγρυπνοι; (β) Για ποια σοβαρά αδικήματα προειδοποιούμεθα στο 2 Πέτρου 2:10;

¹¹ Τι ντροπή θα ήταν να χάσωμε τον νέο κόσμο όταν βρισκώμαοτε τώρα στο κατώφλι του! Εν τούτοις, θα επαθαίναμε ακριβώς αυτό αν παρελείπαμε να προσέξωμε τις προειδοποιήσεις που αναγράφονται για την προστασία μας. «Εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως δια να κολάζωνται· μάλιστα δε τους οπίσω της σαρκός ακολουθούντας με επιθυμίαν ακαθαρσίας και καταφρονούνται την εξουσίαν.» (2 Πέτρ. 2:9, 10, ΜΝΚ) Σημειώστε τα δύο αδικήματα για τα οποία ειδικά προειδοποιούμεθα: το να ακολουθούμε τη σάρκα με επιθυμία ακαθαρσίας, και να καταφρονούμε την εξουσία.

12. (α) Αν κάποιοι ‘ακολουθούν οπίσω σαρκός ετέρας με επιθυμίαν ακαθαρσίας’, ποια ελπίδα χάνουν; (β) Πώς η πείρα των Ισραηλιτών δείχνει την ανάγκη να είμεθα άγρυπνοι σ’ αυτόν τον κίνδυνο;

¹² Δεν υπάρχει περίπτωσις να αγνοούμε την προειδοποίησι. Δεν θα μας κάμη καλό να υποστηρίζουμε ότι γεννηθήκαμε στην αμαρτία και γι’ αυτό το λόγο εύκολα υποχωρούμε στην αδυναμία της σαρκός. «Δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.» (1 Κορ. 6:9, 10) Δεν είμεθα ποτέ τόσο κοντά στον νέο κόσμο ώστε να μπορούμε να εγκαταλείψωμε την προφύλαξί μας. Πρέπει να παραμένωμε άγρυπνοι στον κίνδυνο. Χιλιάδες Ισραηλίται, κοντά στο τέλος της τεσσαρακονταετούς οδοιπορίας των μέσα από την έρημο, καθώς επρόκειτο να εισέλθουν στη Γη της Επαγγελίας, έχασαν την ευκαιρία των να εισέλθουν στη γη που τους είχε δώσει ο Θεός, υποκύπτοντας στο σαρκικό πάθος και αρχίζοντας να ‘πορνεύουν μετά των θυγατέρων Μωάβ’. (Αριθμ. 25:1) Οποιοιδήποτε σήμερα, που εγκατέλειψαν τη μολυντική διαγωγή του κόσμου και έπειτα υποκύπτουν σε δελεάσματα για ανηθικότητα και αναλαμβάνουν αυτή την πορεία ζωής, έχουν απαρνηθή τον κύριον που τους ηγόρασε, τον Ιησού Χριστό. «Συνέβη δε εις αυτούς το της αληθινής παροιμίας, “Ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέραμα·” και, Ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου.»—2 Πέτρ. 2:22.

13. Τι εσφαλμένο υπάρχει σ’ ένα άτομο που εντρυφά στην ανηθικότητα, και τι, επομένως, πρέπει να φυλάττωμε, και πώς;

¹³ Εκείνοι που λαμβάνουν μια τέτοια πορεία έχουν κακές καρδιές. «Έχουσιν οφθαλμούς μεστούς μοιχείας, και μη παυομένους από της αμαρτίας· δελεάζουσι ψυχάς αστηρίκτους, έχουσι την καρδίαν γεγυμνασμένην εις πλεονεξίας», λέγει ο Πέτρος. Ο Ιησούς ετόνισε το ίδιο ζήτημα, όταν είπε: «Εκ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι» και ούτω καθεξής. (2 Πέτρ. 2:14· Ματθ. 15:19) Πώς άρα γε εμπήκαν κάποτε τέτοιες επιθυμίες στην καρδιά, την έδρα του ελατηρίου, ώστε να την εξουσιάζουν; Ένα άτομο δεν ενεργεί σύμφωνα με κάθε σκέψι που μπαίνει κάποτε στη διάνοιά του, αλλά ενεργεί τελικά σύμφωνα μ’ εκείνα τα πράγματα στα οποία ενδιατρίβει, σύμφωνα μ’ εκείνες τις σκέψεις που διατηρεί στη διάνοιά του ώσπου γίνονται γόνιμες. (Ιάκ. 1:14, 15) Αν ένα άτομο καθιστά συνήθεια το να εκτρέφη τη διάνοιά του στην ανηθικότητα, διακυβεύει τη Χριστιανική του ακεραιότητα. «Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.» (Παροιμ. 4:23) Τούτο μπορούμε να το κάμωμε καλλιεργώντας τις ορθές συνήθειες σκέψεως, που συνιστώνται στην προς Φιλιππησίους επιστολή 4:8: «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.» Το να ενεργούμε έτσι είναι προστασία της καρδιάς.

14. Ποιοι είναι αι ‘δόξαι’ που αναφέρει ο Πέτρος, και γιατί είναι σπουδαίο να επιδεικνύεται κατάλληλος σεβασμός γι’ αυτούς;

¹⁴ Τι θα πούμε για τους «καταφρονούντας την εξουσίαν»; Γι’ αυτούς ο απόστολος περαιτέρω λέγει: «Είναι τολμηταί, αυθάδεις, δεν τρέμουσι βλασφημούντες τας δόξας.» (2 Πέτρ. 2:10, ΜΝΚ, Κείμενον) Αι «δόξαι» που αναφέρονται εδώ δεν είναι κάποιοι ένδοξοι και λαμπροί στα δικά τους μάτια ή ένδοξοι στα μάτια των άλλων λόγω των προσωπικών των κατορθωμάτων. Ο Ιησούς, όταν προσηύχετο στον Πατέρα του, μίλησε για κείνους που είχαν γίνει ακόλουθοί του στα ίχνη του: «Την δόξαν την οποίαν μοι έδωκας, έδωκα εις αυτούς.» (Ιωάν. 17:22) Η δόξα είναι, συνεπώς, θεόδοτη. Τους εδόθησαν προνόμια, τα οποία, επειδή προέρχονται από τον Θεό, είναι πραγματικά ένδοξα. Εκείνοι που είναι οι αδελφοί του Βασιλέως Ιησού Χριστού εξελέγησαν ως κληρονόμοι της ουράνιας βασιλείας—προνόμιο ένδοξο, πράγματι! Αυτή η εύνοια που έδειξε ο Θεός δεν μπορεί να αγνοηθή από άλλους του ανθρωπίνου γένους που θα ήθελαν ν’ αποκτήσουν ζωή. Γι’ αυτό το λόγο, ο Ιησούς, στην παραβολή του των προβάτων και εριφίων, έδειξε ότι άλλοι θα εκρίνοντο ως προς την αξιότητά των για ζωή στον νέο κόσμο με βάσι τη στάσι των απέναντι των αδελφών του Βασιλέως και του αγγέλματος που φέρουν όσον αφορά τη Βασιλεία. Το να βλασφημή κανείς αυτούς τους πρέσβεις της Βασιλείας θα ήταν σαν να δείχνη περιφρόνησι για τη Βασιλεία, για τον Βασιλέα, και για την κυριότητα Εκείνου που περιέβαλε με εξουσία τον Βασιλέα, του Ιεχωβά Θεού του ιδίου. Ως συλλογικός όμιλος, το υπόλοιπο αυτών των κληρονόμων της Βασιλείας που βρίσκεται ακόμη στη γη, αποτελεί τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», στον οποίον ο Θεός ενεπιστεύθη τα συμφέροντα της Βασιλείας στη γη. Υπό την διεύθυνσι του αγίου πνεύματος, ο «δούλος» αυτός προσδιώρισε άτομα ως υπηρέτας στις εκκλησίες για να ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού. Είναι σπουδαίο ν’ αναγνωρίζωμε και να συνεργαζώμεθα πλήρως μ’ εκείνους στους οποίους ο Θεός έδωσε έτσι ειδική ευθύνη, ή εξουσία, και να μην καταφρονούμε τις διευθετήσεις ή βλασφημούμε εκείνους στους οποίους είναι εμπιστευμένα τα συμφέροντα αυτά.

15. Πώς εκείνοι που ‘βλασφημούν τας δόξας’ δείχνουν ότι είναι σαν άλογα ζώα;

¹⁵ Εκείνοι που πολεμούν εναντίον της ορατής οργανώσεως του Θεού, όπως έκαμε ο «κακός δούλος», δείχνουν ότι είναι παράλογοι, χωρίς εκτίμησι του Ιεχωβά Θεού και της ευθύνης των απέναντι του. Αστοχώντας να εκτιμήσουν τα πνευματικά πράγματα, αυτοί «ως άλογα φυσικά ζώα, γεγεννημένα δια άλωσιν και φθοράν, βλασφημούσι περί πραγμάτων τα οποία αγνοούσι, και θέλουσι καταφθαρή εν τη ιδία αυτών διαφθορά, και θέλουσι λάβει τον μισθόν της αδικίας αυτών.»—2 Πέτρ. 2:12, 13.

16. Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμεθα βέβαιοι έχοντας υπ’ όψι τη θεία εκτέλεσι κρίσεως σε περασμένους καιρούς;

¹⁶ Κανείς από εκείνους που δείχνουν ότι είναι απρόσεκτοι στη θεία προειδοποίησι ας μη νομίση ότι ο Θεός θα αναχαιτίση την τιμωρία για τη διαγωγή των που προκαλεί τον Θεό. Αυτός δεν εδίστασε να τιμωρήση τους αγγέλους που αμάρτησαν, ούτε τον πονηρό κόσμο στις ημέρες Νώε ούτε τον ανήθικο λαό των Σοδόμων και Γομόρρων. (2 Πέτρ. 2:4-7) Στον Αρμαγεδδώνα θα εκτελέση κρίσι εναντίον εκείνων που ακολουθούν τα ίχνη των πονηρών προκατόχων των, αλλά και θα διαφυλάξη, επίσης, εκείνους που δείχνουν ότι οι καρδιές των είναι προσηλωμένες σ’ Αυτόν με το να συμμορφώνωνται προς τις δίκαιες κατευθύνσεις του.

ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΠΟΨΙΣ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

17. Γιατί οι άπιστοι που χλευάζουν την ιδέα του τέλους του κόσμου δεν κλονίζουν την πίστι ενός Χριστιανού;

¹⁷ Έχοντας τη σκέψι μας διεγερμένη από τον λόγον του Θεού, ακόμη και όταν αντιμετωπίζομε τη χλευαστική απιστία του κόσμου, βρίσκομε ότι η πίστις μας δεν κλονίζεται. Οι κοσμικόφρονες μπορεί να λέγουν: «Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.» (2 Πέτρ. 3:4) Αλλά γνωρίζομε ότι αυτό δεν είναι αληθινό! Πληροφορημένοι από τον αλάθητον λόγον του Θεού, είμεθα αφυπνισμένοι ως προς το γεγονός ότι ζούμε στον καιρό του τέλους. Μολονότι οι άνθρωποι χλευάζουν την ιδέα της καταστροφής του πονηρού κόσμου στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, εμείς όχι. Γνωρίζομε καλά τις ιερές και κοσμικές ιστορικές αναγραφές για τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε, μέσω του οποίου «ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος». Αυτό έθεσε υπόδειγμα μελλόντων πραγμάτων. «Οι δε σημερινοί ουρανοί [ο Σατανάς και οι δαίμονές του] και η γη [οι ασεβείς άνθρωποι], δια του αυτού λόγου [του Θεού] είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμεναι δια το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων.» (2 Πέτρ. 3:5-7) Η κρίσις αυτή είναι βεβαία· δεν υπάρχει τίποτε για να χλευάζη κανείς.

18. (α) Όταν οι χλευασταί υποστηρίζουν ότι ο Θεός βραδύνει, γιατί ο συλλογισμός των είναι εσφαλμένος; (β) Πώς πρέπει να θεωρούμε τη μακροθυμία που δείχνει τώρα ο Θεός;

¹⁸ Μέσα στην προσπάθειά των να μειώσουν τη σοβαρότητα της καταστάσεως, και αντανακλώντας τη δική των απιστία, οι χλευασταί υποστηρίζουν ότι αν ο Θεός εσκόπευε ποτέ να φέρη ένα νέο κόσμο, θα το είχε κάμει προ πολλού· θεωρούν ότι βραδύνει. Εν τούτοις, ο Πέτρος νουθετεί: «Έν δε τούτο ας μη σας λανθάνη, αγαπητοί, ότι παρά τω Ιεχωβά μία ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία.» Χίλια χρόνια είναι μακρός καιρός για έναν άνθρωπο που το μήκος της ζωής του είναι μόνο εβδομήντα ή ογδόντα χρόνια, αλλά για τον Θεό, ο οποίος κατοικεί την αιωνιότητα, είναι όπως θα ήταν για μας μια ημέρα. Δεν υπάρχει, λοιπόν, αιτία να αμφιβάλλωμε όταν σταματήσωμε για να σκεφθούμε ότι λιγώτερο από έξη από αυτές τις χιλιετείς ημέρες έχουν περάσει από την πτώσι του ανθρώπου στην αμαρτία, και ζούμε τώρα στη γενεά ακριβώς που θα ιδή την είσοδο του νέου κόσμου. «Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:8, 9, ΜΝΚ) Εκείνοι που είναι απασχολημένοι στο έργο του Κυρίου δεν παραπονούνται εξαιτίας της μακροθυμίας του Θεού· εργάζονται σκληρά για να βρουν εκείνους που είναι τα πρόβατα του Κυρίου και να τους βοηθήσουν να μπουν στη μάνδρα της ασφαλείας ενόσω είναι ακόμη καιρός. Ενώ κυττάζουν προς τα εμπρός με οξεία πρόβλεψι για τον καιρό που η πονηρία θα τερματισθή και το όνομα του Θεού θα διεκδικηθή για πάντα, είναι ανυπόμονοι να πράξουν ό,τι μπορούν πριν από τον καιρόν αυτόν για να βοηθήσουν εκείνους που έχουν ορθή κατάστασι καρδιάς να φθάσουν σε μετάνοια και να επιζήσουν μαζί τους στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης.

19. Γιατί η καταστροφή θα έλθη στον παλαιό κόσμο ως κλέπτης, αλλά γιατί οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα καταληφθούν απροσδόκητα;

¹⁹ Μολονότι ο κόσμος έχει προειδοποιηθή, οι άπιστοι, οι απειθείς θα καταληφθούν απροσδόκητα επειδή δεν δίνουν προσοχή. Η ημέρα του Ιεχωβά θα έλθη επάνω τους ως κλέπτης—ανεπιθύμητη, και σε καιρό που αυτοί δεν περιμένουν. «Αλλά σεις, αδελφοί, δεν είσθε εν σκότει, ώστε η ημέρα να σας καταφθάση ως κλέπτης. Πάντες σεις είσθε υιοί φωτός και υιοί ημέρας.» (1 Θεσ. 5:2-5· 2 Πέτρ. 3:10) Όχι, οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα καταληφθούν απροσδόκητα. Θέτουν στην καρδιά τη συμβουλή: «Ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη.» Ζουν καθημερινά με μια οξεία αίσθησι ενημερότητος για το ότι πλησιάζει η ημέρα της εκτελέσεως του σατανικού κόσμου από τον Ιεχωβά. Γνωρίζουν ότι η βασιλεία του Θεού κυβερνά ήδη στους ουρανούς και ότι αυτοί είναι τα όργανα της δημοσιότητός της. Ένθερμα συνηγορούν γι’ αυτήν με λόγο και έργο. Αυτοί οι άγρυπνοι λάτρεις του Ιεχωβά Θεού προσπαθούν με ζήλο να διεγείρουν άλλους σε πνευματική αγρυπνία τώρα, ώστε να μην κατέλθουν σε αιώνιον ύπνο με τους ασεβείς στον Αρμαγεδδώνα, αλλά να επιζήσουν με τους αγρύπνους λάτρεις στον νέο κόσμο για να λατρεύουν τον Ιεχωβά για πάντα.—2 Πέτρ. 3:11-14.