Μια Στερεή Βάσις για Εμπιστοσύνη

 1. Ποια είναι η κατάστασις του λαού του Ιεχωβά ως προς τις σχέσεις των μ’ αυτό τον κόσμο;

ΕΚΕΙΝΟΙ που έγιναν αφιερωμένοι, βαπτισμένοι δούλοι του Θεού παρέδωσαν τις ψυχές των σ’ αυτόν. Οτιδήποτε έχουν, οτιδήποτε είναι ή θα γίνουν, είναι στα χέρια του Θεού—το παρόν τους, το μέλλον τους και όλη η ζωή τους και η ελπίδα τους για ζωή στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού που θα έλθη. Αυτοί πραγματικά ‘έκοψαν τις γέφυρες που τους συνέδεαν με το παρελθόν,’ κι εγκατέλειψαν κάθε προσδοκία η ελπίδα που ίσως είχαν σ’ αυτό το κοσμικό σύστημα τώρα ή σε οτιδήποτε θα έφερνε αυτό το σύστημα στις προσεχείς ημέρες.

 2. Πώς αισθανόταν ο Παύλος, μολονότι ωνειδίζετο και από τον κόσμο και από μερικούς καθ’ ομολογίαν «αδελφούς»;

² Σχετικά μ’ αυτό το θέμα ένας απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού είπε, παρά το γεγονός ότι ήταν τότε στη φυλακή και οι χλευασμοί και η εναντίωσις είχαν κάμει μερικούς από τους λεγόμενους Χριστιανούς «αδελφούς» ν’ απομακρυνθούν απ’ αυτόν: «Δια την οποίαν αιτίαν και πάσχω ταύτα, πλην δεν επαισχύνομαι· διότι εξεύρω εις τίνα επίστευσα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας.»—2 Τιμ. 1:12.

 3. Τι πεποίθησι μπορούν να έχουν οι Χριστιανοί ως προς την έλευσι της ‘ημέρας’ του Ιεχωβά και την είσοδο των στην «κατάπαυσι» του Θεού;

³ Η ‘ημέρα εκείνη’ είναι η ημέρα που ανέμεναν γενικά οι Χριστιανοί, οπότε ο Θεός θα καθαρίση τη γη και θα κάμη να γίνη το θέλημά του «ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Έχομε τον λόγο του Θεού σχετικά μ’ αυτό. Αυτός ο καιρός βέβαια θα είναι καιρός αναψυχής ή αναπαύσεως για την ανθρωπότητα. Τι πεποίθησι έχομε ότι θα τον απολαύσωμε; Έχομε την πιο ισχυρή πεποίθησι, διότι η Γραφή μάς λέγει ότι ο Θεός «ανεπαύθη την ημέραν την εβδόμην από πάντων των έργων αυτού,» και υπόσχεται στα ευπειθή άτομα ότι θα εισέλθουν στην ‘κατάπαυσί’ του. (Γεν. 2:2· Εβρ. 4:1, 4, 9) Πιστεύομε εμείς πραγματικά αυτή την υπόσχεσι;

 4. Ποια ευκαιρία ετέθη ενώπιον των Ισραηλιτών στην έξοδό τους από την Αίγυπτο, και πώς εκείνοι θεωρούσαν τον λόγο του Θεού σχετικά μ’ αυτήν;

⁴ Οι Ισραηλίται όταν ελευθερώθηκαν από τη δουλεία της Αιγύπτου, είχαν την υπόσχεσι να εισέλθουν στην κατάπαυσι του Θεού και να έχουν, στη διάρκεια της ζωής των μέσα στη Γη της Επαγγελίας, μια ωραία ανάπαυσι από την προηγούμενη δουλεία και καταδυνάστευσι. Θ’ απελάμβαναν τη ζωή σ’ ένα μέρος της γης που ο Θεός είχε διαφυλάξει ως παραδεισιακό, κήπο. (Δευτ. 11:11, 12· Γεν. 13:10) Αλλά η πλειονότης των Ισραηλιτών έδειξαν σοβαρή έλλειψι πίστεως στον λόγο του Θεού προς αυτούς. Και εξεδήλωσαν αυτή την απιστία ως το σημείο του να θέλουν να επιστρέψουν στην Αίγυπτο. Θεωρούσαν αυτό τον λόγο της θείας επαγγελίας ως κάτι που δεν ήταν πια ζωντανό, μια νεκρή υπόσχεσι, κάτι αδύνατο, που δεν μπορούσε να πραγματοποιηθή.

Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

5, 6. (α) Τι αποδεικνύει ότι ο λόγος του Θεού στον Ισραήλ δεν ήταν αδύνατος; (β) Γιατί μπορούμε να έχωμε πλήρη πεποίθησι στον λόγο του Θεού σήμερα σχετικά με το να εισέλθωμε στην «κατάπαυσί» του;

⁵ Σχετικά μ’ αυτό, ο απόστολος Παύλος έγραψε τα γνωστά λόγια που αναγράφονται στην επιστολή προς Εβραίους 4:12: «Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας.»

⁶ Αυτός ο λόγος ή υπόσχεσις προς τον Ισραήλ δεν ήταν νεκρός ούτε αδύνατος. Πραγματικά, οι λίγοι που επίστευσαν εισήλθαν σ’ αυτή την επίγεια «κατάπαυσιν» στη γη της Επαγγελίας. (Αριθμ. 14:5-9, 30· Ιησ. Ναυή 14:6-10) Ομοίως και σήμερα, έχομε την πολύτιμη υπόσχεσι του Θεού για ζωή σ’ ένα νέο σύστημα δικαιοσύνης. Έχομε ακούσει τον ‘λόγο’ του, ότι η γενεά που ζη σ’ αυτόν τον ‘έσχατο καιρό’ θα είναι εκείνη που θα λάβη πείρα της ‘μεγάλης θλίψεως.’ (Ματθ. 24:34) Έχομε ακούσει τον λόγο της υποσχέσεώς του, ότι μπορούμε να εισέλθωμε τώρα στην ‘κατάπαυσί’ του, εξασκώντας πίστι και ότι ένας πολύς όχλος δούλων του θα επιζήση απ’ αυτή τη θλίψι για να εισέλθη στη νέα τάξι που θα επακολουθήση. (Αποκάλ. 7:9-14) Αυτός ο «λόγος» είναι ζων και έχει τη δύναμι να εκπληρώση όλα όσα ο Ιεχωβά προώρισε να κάνη· δεν θα παραλείψη τίποτε. (Ησ. 55:10, 11) Γιατί; Ο Θεός, που έδωσε αυτόν τον λόγο, είναι ζων και συνεχώς απεργάζεται τις λεπτομέρειες που φέρουν τον λόγο του, σε εκπλήρωσι. Αυτός δεν είναι αδιάφορος ούτε λησμονεί καμμιά λεπτομέρεια του ‘λόγου’ του, όπως συμβαίνει με τους ανθρώπους. (Αριθ. 23:19) Πώς μπορεί να λεχθή αυτό με πλήρη πεποίθησι;

7, 8. (α) Κατονομάστε μερικά πράγματα που μας παρέχουν πρόσθετη διαβεβαίωσι σχετικά με τη βεβαιότητα του λόγου του Θεού. (β) Τι είπε ο Πέτρος για τη βεβαιότητα αυτού του λόγου στην εποχή του;

⁷ Μήπως δεν έχομε θετικές αποδείξεις; Μπορούμε να υποδείξωμε εκατοντάδες αποδείξεις. Οι Γραφές καθώς και η ιστορία είναι πλήρεις περιπτώσεων στις οποίες ο λόγος του Θεού εκπληρώθηκε.a Και μήπως αυτή η παραδοχή και η εφαρμογή αυτού του λόγου στη ζωή μας, αυτή η εναπόθεσις της ελπίδος μας στις προμήθειες του Θεού και η πίστις στην υπόσχεσί του, δεν επέφερε καλά αποτελέσματα στη ζωή μας και δεν μας έκαμε ευτυχείς; Τι προσδοκία θα είχαμε αν εγκαταλείπαμε αυτόν τον λόγο και συμμορφωνόμεθα με τον κόσμο;—Ματθ. 16:25, 26.

⁸ Όσον αφορά την απόδειξι της αξιοπιστίας του λόγου του Θεού, αυτό ακριβώς το πράγμα που εξετάζομε—ότι μερικοί καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί θα έχαναν την πίστι τους προελέχθη από τον Ιησού, τον Παύλο και τον Πέτρο. Διακρίνομε αυτή την αποστασία καθαρά στα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου. (Ματθ. 13:38, 39· Πράξ. 20:29, 30· 2 Θεσσ. 2:3· 2 Πέτρ. 2:1-3) Ο Πέτρος, επίσης, ετόνισε στους Χριστιανούς των ημερών του ότι αυτός και οι συνεργάτες του δεν ακολουθούσαν «μύθους σοφιστικούς», αλλά ήσαν αυτόπται μάρτυρες των γεγονότων και ότι, και τότε ακόμη, οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος εγνώριζαν περισσότερα πράγματα από απλές προφητείες. Είχαν «βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον» ενώπιον των οφθαλμών τους με το να γίνουν μάρτυρες πραγματικών εκπληρώσεων.—2 Πέτρ. 1:16-19.

 9. Γιατί είναι τόσο σπουδαίο για μας, όσο ήταν και για τους αποστόλους, να προσηλωθούμε στον προφητικό λόγο του Θεού;

⁹ Πόσο περισσότερες αποδείξεις έχομε σήμερα, ύστερα από δεκαννέα αιώνες! Ο Πέτρος τελείωσε με τα εξής λόγια: «Κάμνετε καλά να προσέχητε [τον προφητικό λόγο] ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών.» (2 Πέτρ. 1:19) Περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο λόγος του Θεού αξίζει την πιο στενή και ολοκάρδια προσοχή μας. Δεν παρατηρούμε, ακριβώς όπως δήλωσε ο Θεός στον προφητικό του λόγο, τις δυσκολίες που δοκιμάζει τώρα ο κόσμος; Και δεν βλέπομε την επέκτασι των αγαθών νέων σε όλη τη γη και τη σύναξι εκατομμυρίων ανθρώπων που αποτελούν τον ‘πολύν όχλον’ εκείνων που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι’;

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΤΕ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ ΑΠΟΨΙ

10. (α) Τι αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού σχετικά μ’ εμάς;(β) Τι ερωτήματα μπορούμε να θέσωμε στους εαυτούς μας ως προς αυτό;

¹⁰ Ο λόγος ή το άγγελμα του Ιεχωβά είναι αληθή όταν μιλούν για την είσοδο μας στην «κατάπαυσι» του Θεού τώρα και την παραμονή μας σ’ αυτή μέσα από τη ‘μεγάλη θλίψι’, μετά από την οποία η χιλιετής βασιλεία του Χριστού θα μεταβάλη τη γη σε παραδεισιακό κήπο. Ο λόγος του Θεού είναι πράγματι ‘κοπτερός ως δίστομος μάχαιρα.’ Δείχνει τι ακριβώς είμεθα, αποκαλύπτοντας τις σκέψεις και τους διαλογισμούς της καρδιάς μας. Υπηρετούμε τον Ιεχωβά Θεό επειδή τον αγαπούμε, εμπιστευόμεθα σ’ αυτόν κι έχομε πλήρη πεποίθησι σε ό,τι αυτός λέγει; Ή μήπως ‘αποκάμνομεν πράττοντες το καλόν,’ αποβλέποντες πρωτίστως σε κάποια χρονολογία που θα φέρη κάποια ανακούφισι σ’ εμάς, χωρίς να ενδιαφερώμεθα για τη ζωή των άλλων ανθρώπων; (Γαλ. 6:9) Εκτιμούμε όλα τα αγαθά που ελάβαμε από τον Ιεχωβά και από τη συνταύτισί μας με τον λαό του; Δεν μας βοήθησαν αυτά που έχομε μάθει στην οικογενειακή μας ζωή; Δεν αγαπούμε εμείς τους πολλούς γνήσιους φίλους που αποκτήσαμε τώρα ως αποτέλεσμα της γνώσεως της αληθείας;—Μάρκ. 10:29, 30.

11. Ποιο σφάλμα μπορεί να έχουν κάμει μερικά άτομα ως προς τη Χριστιανική τους πορεία;

¹¹ Ίσως μερικοί που υπηρετούσαν τον Θεό, έχουν διαμορφώσει τη ζωή τους σύμφωνα με μια εσφαλμένη άποψι σχετικά με το τι θα συμβή σε μια ωρισμένη χρονολογία ή σ’ ένα ωρισμένο έτος. Ίσως, γι’ αυτόν τον λόγο να έχουν αναβάλει ή παραμελήσει πράγματα τα οποία αλλιώς θα φρόντιζαν πολύ. Αλλά έχουν χάσει το νόημα των Βιβλικών προειδοποιήσεων σχετικά με το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων νομίζοντας ότι η Βιβλική μέτρησις του χρόνου αποκαλύπτει μια ιδιαίτερη χρονολογία.

12, 13. Τι δεν εννοούσε ο Ιησούς με αυτά που είπε στο κατά Λουκάν 21:34-36;

¹² Τι δείχνουν τα ίδια τα λόγια του Ιησού σχετικά με την κατάλληλη στάσι που πρέπει να έχωμε ως προς το τέλος—πρέπει ν’ αποβλέπωμε σε μια χρονολογία ή σε τι; Εκείνος είπε: «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:34-36.

¹³ Μήπως ο Ιησούς εννοούσε ότι πρέπει να τακτοποιήσωμε τις οικονομικές και κοσμικές υποθέσεις μας έτσι ώστε τα εισοδήματά μας να μας φθάνουν έως μια ωρισμένη χρονολογία που φρονούμε ότι θα σημάνη το τέλος; Αν το σπίτι μας υποστή σοβαρή φθορά, θα το παραβλέψωμε με την προϋπόθεσι ότι θα μας χρειασθή μόνο για λίγους μήνες ακόμη; Ή αν κάποιος μέσα στην οικογένεια χρειασθή μια ειδική ιατρική περίθαλψι, μήπως θα πούμε ‘Ας το αναβάλωμε, διότι σε λίγο θα παρέλθη αυτό το σύστημα πραγμάτων’; Αυτός ο τρόπος σκέψεως δεν είναι του είδους που συνέστησε ο Ιησούς.

14. (α) Όταν ο Ιησούς και οι απόστολοι έλεγαν σχετικά με τον έσχατον καιρό, ποια στάσι συνιστούσαν να έχωμε εμείς; (β) Μήπως το γεγονός ότι πλησιάζει το τέλος σημαίνει ότι οι Χριστιανοί πρέπει να κάμουν μεγάλες αλλαγές στον τρόπο της ζωής των;

¹⁴ Τι λοιπόν εννοούσαν ο Ιησούς και οι απόστολοι όταν έλεγαν ότι πρέπει να είμεθα άγρυπνοι ως προς τα σημεία του τέλους και ‘να προσμένουμε και να σπεύδωμε εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά’; Εννοούσαν ότι πρέπει να είμεθα απόλυτα πεπεισμένοι ότι αυτή η ημέρα δεν θα έλθη ούτε μια στιγμή αργότερα απ’ ό,τι προτίθεται ο Ιεχωβά. Ο Πέτρος είπε ότι αυτό πρέπει να μας υποκινή «εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν» προσέχοντας να ζούμε σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές και να ενασχολούμεθα στη διακήρυξι του αγγέλματος της Βασιλείας βοηθώντας τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι είναι επείγον να στραφούν στον Θεό. (2 Πέτρ. 3:11, 12) Όλοι μας μπορούμε να κάνωμε βελτιώσεις στη λατρεία μας προς τον Θεό και ν’ αποκτήσωμε στενώτερη σχέσι με τον Θεό. Ίσως μέχρι τώρα να έχωμε κάνει το καλύτερο που μπορούσαμε και να κάναμε βελτιώσεις με την πάροδο του χρόνου. Μήπως το γεγονός ότι το τέλος επλησίασε πολύ, σημαίνει ότι πρέπει να κάμωμε μεγάλες αλλαγές στον τρόπο της διαβιώσεώς μας και της υπηρεσίας μας προς τον Θεό; Όχι, αυτό δεν είναι απαραίτητο. Εν τούτοις, μπορεί να υπάρχουν μεγαλύτερες βελτιώσεις τις οποίες υποχρεωνόμεθα από τη Γραφή να κάνωμε. Επίσης, αν υπάρχουν τομείς στη ζωή μας στους οποίους μπορούμε να ‘εξαγοράζωμε τον καιρό’ από μάταιες επιδιώξεις σ’ αυτό το σύστημα, πρέπει να το πράξωμε αυτό. Μ’ αυτό τον τρόπο, πολλοί εξακολούθησαν να λαμβάνουν πείρα της χαράς της ολοχρονίου υπηρεσίας ‘σκαπανέως’ επί πολλά χρόνια. Όλοι μας μπορούμε να εξετάσωμε και να δούμε τι μπορούμε να κάνωμε.—Εφεσ. 5:15, 16.

15. Αν ένα άτομο έχη ρυθμίσει τη ζωή του με την άποψι ότι το τέλος θα έλθη σε μια ωρισμένη χρονολογία, τι πρέπει τώρα να κάμη;

¹⁵ Αλλά δεν είναι σκόπιμο να θέτωμε το βλέμμα μας σε μια ωρισμένη χρονολογία, παραβλέποντας τα καθημερινά πράγματα τα οποία συνήθως πρέπει να φροντίζωμε ως Χριστιανοί, όπως είναι τα πράγματα που χρειαζόμεθα πραγματικά εμείς και οι οικογένειές μας. Ίσως λησμονούμε ότι, όταν έλθη εκείνη η «ημέρα» δεν θ’ αλλάξη την αρχή που λέγει ότι οι Χριστιανοί πρέπει πάντοτε να φροντίζουν για όλες τις ευθύνες των. Αν κανείς απογοητεύθηκε επειδή δεν ακολουθεί αυτή τη γραμμή σκέψεως, πρέπει τώρα να προσπαθήση να προσαρμόση την άποψί του και να καταλάβη ότι δεν είναι ο λόγος του Θεού εκείνος που απέτυχε ή τον απάτησε και του προξένησε απογοήτευσι, αλλά η δική του κατανόησις που βασίσθηκε σε εσφαλμένες προϋποθέσεις.

16. Αν είχατε βασισθή πολύ σε μια ωρισμένη χρονολογία με κάθε ειλικρίνεια, τι παρηγοριά μπορείτε να βρήτε σ’ αυτή την κατάστασι;

¹⁶ Εν τούτοις, ας πούμε ότι είσθε ένας που είχε βασισθή πολύ σε μια χρονολογία και ότι επεστήσατε, και ορθώς, την προσοχή σας αυστηρότερα στο επείγον του χρόνου και στην ανάγκη ν’ ακούσουν οι άνθρωποι. Και, ας πούμε, ότι τώρα προσωρινά αισθάνεσθε κάποια απογοήτευσι· είσθε πραγματικά ένας που έχασε; Σας προσέγινε πραγματικά βλάβη; Πιστεύομε ότι μπορείτε να πήτε ότι κερδίσατε και ωφεληθήκατε απ’ αυτή τη συνειδητή πορεία που ελάβατε. Επίσης, μπορέσατε ν’ αποκτήσετε μια πράγματι ώριμη, πιο λογική άποψι.—Εφεσ. 5:1-17.

17. Πώς γνωρίζομε ότι δεν θα μας δοθή από πριν ο ακριβής χρόνος της ‘ελεύσεως,’ του Χριστού για κρίσι;

¹⁷ Οι Γραφές επανειλημμένως μας λέγουν ότι το τέλος θα έλθη σαν μια πλήρης έκπληξις στον κόσμο. Ο απόστολος μίλησε γι’ αυτό λέγοντας: «Σεις εξεύρετε ακριβώς ότι η ημέρα του Ιεχωβά [για κρίσι] ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται.» (1 Θεσσ. 5:2, ΜΝΚ) Έτσι, για να μη καταληφθούν οι αληθινοί Χριστιανοί ‘εξ απροόπτου,’ ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του τότε, και αυτό ισχύει και για μας σήμερα, τα εξής: «Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποία ώρα έρχεται ο Κύριος ημών.» Κατόπιν, είπε: «Γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου.» (Ματθ. 24:42-44) Οι σαφείς αυτές δηλώσεις του Ιησού δείχνουν ότι οι δούλοι του Θεού δεν θα ελάμβαναν ποτέ τη χρονολογία της ‘ελεύσεως’ του Χριστού για κρίσι ώσπου να έλθη πραγματικά. Η κρίσις, πράγματι, θα έλθη σε καιρό που φαίνεται ‘απίθανος’ σ’ αυτούς.—Λουκ. 12:39, 40.

ΜΗΝ ΑΠΑΤΑΣΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ‘ΕΠΙΒΙΩΣΙ’ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

18. Γιατί δεν πρέπει να νομίζωμε ότι όλα τα έθνη παντού, θα φθάσουν σχεδόν σε κατάστασι λιμοκτονίας πριν να ξεσπάση η «μεγάλη θλίψις»;

¹⁸ Προσέξτε, όμως, για ποια πράγματα προειδοποίησε ο Ιησούς. Τα λόγια του δεν δείχνουν ότι, καθώς πλησιάζει η ‘μεγάλη θλίψις’, οι συνθήκες του κόσμου θα γίνουν τέτοιες ώστε όλοι παντού θα βρίσκωνται σχεδόν σε κατάστασι λιμοκτονίας. Αλλιώς πώς θα μπορούσε να υπάρξη κίνδυνος για τους μαθητάς του Ιησού να ‘βαρυνθούν από κραιπάλης και μέθης’ εκείνον τον καιρό; Μη ξεχνάτε, επίσης, ότι ο Ιησούς χρησιμοποίησε ως παραδείγματα τις συνθήκες που υπήρχαν στις ημέρες του Νώε πριν από τον κατακλυσμό και στις ημέρες του Λωτ πριν από την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων. Ετόνισε ότι εκείνον τον καιρό υπήρχε μια όψις ομαλότητος στον τρόπο διαβιώσεως των ανθρώπων. «Έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, . . . ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον ωκοδόμουν,» έως την ημέρα που ήλθε ξαφνικά επάνω τους η καταστροφή.—Λουκ. 17:26-30.

19. Τι πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν μολονότι τα έθνη ίσως μπορέσουν να διορθώσουν φαινομενικά τα πράγματα και να συνεχίσουν την πορεία τους;

¹⁹ Έτσι, δεν πρέπει ν’ αναμένωμε να δούμε τα συστήματα αυτού του κόσμου να παύσουν σχεδόν να λειτουργούν ή να φθάσουν σε μια κατάστασι ουσιαστικής καταρρεύσεως ως απαραίτητο γεγονός που προηγείται της ‘μεγάλης θλίψεως.’ Δεν θ’ απατηθούμε αν δούμε αυτά τα συστήματα να παρουσιάζουν μια φαινομενική ‘ανάκαμψι’ μετά από σοβαρές κρίσεις, σαν ν’ ανέβαλλε αυτή η φαινομενική ανόρθωσις την έλευσι της ημέρας της κρίσεως του Θεού. Δεν θ’ αρχίσωμε να βοηθούμε στην ‘ανασύστασι’ του κόσμου, σαν να επρόκειτο αυτό το σύστημα να συνεχισθή επ’ άπειρον. Τα θεόπνευστα λόγια του αποστόλου Παύλου στην επιστολή του 1 Θεσσαλονικείς 5:3 τονίζουν ότι οι άνθρωποι αυτού του κόσμου θα διακηρύττουν πραγματικά, «Ειρήνη και ασφάλεια!» λίγο προτού επέλθη ο «αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν,» χωρίς καμμιά δυνατότητα διαφυγής.

20, 21. (α) Τι πρέπει ν’ αποφεύγωμε στο ζήτημα του φαγητού, του ποτού, της οικοδομήσεως και λοιπά, όπως αυτά συνέβαιναν πριν από τον Κατακλυσμό; (β) Πώς τα λόγια του αποστόλου Παύλου εις 1 Θεσσ. 5:4-6 μας προειδοποιούν σχετικά με το ν’ αποφύγωμε τον επικείμενο κίνδυνο της ημέρας εκείνης; (γ) Πώς δείχνει ο Παύλος στα εδάφια προς Ρωμαίους 13:11-14, τη σημασία της αγρυπνίας;

²⁰ Δεν υπάρχει τίποτε εσφαλμένο στο να τρώγη κανείς και να πίνη, ούτε στο να νυμφεύεται και να δημιουργή οικογένεια, ν’ αγοράζη, να πωλή, να φυτεύη, ή να χτίζη. Αλλ’ εκείνο που είναι εσφαλμένο είναι να ενεργή κανείς όπως οι άνθρωποι των ημερών του Νώε και του Λωτ—δηλαδή ν’ αφήνη αυτά τα πράγματα να τον περιπλέκουν τόσο ώστε να παραβλέπη τους σκοπούς του Θεού και τους δικαίους κανόνες του και να θέτη σε πρώτη θέσι στη ζωή του τα πράγματα της σαρκός. Αν ενεργή έτσι, αυτό θα σημαίνη ότι βρίσκεται σε πνευματικό ύπνο. Αντίθετα μ’ αυτήν την πορεία, ο απόστολος Παύλος λέγει: «Αλλά σεις, αδελφοί, δεν είσθε εν σκότει, ώστε η ημέρα να σας καταφθάση ως κλέπτης· πάντες σεις είσθε υιοί φωτός και υιοί ημέρας. Δεν είμεθα νυκτός ουδέ σκότους. Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ’ ας αγρυπνώμεν και ας εγκρατευώμεθα.»—1 Θεσσ. 5:4-6.

²¹ Ο Παύλος, τονίζοντας τι σημαίνει ν’ αγρυπνούμε και να αποδείξωμε ότι είμεθα «υιοί ημέρας» και όχι υιοί σκότους, λέγει τα εξής στην επιστολή προς Ρωμαίους 13:11-14: «Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ’ ότε επιστεύσαμεν. Η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν· ας απορρίψωμεν λοιπόν τα έργα του σκότους και ας ενδυθώμεν τα όπλα του φωτός. Ας περιπατήσωμεν ευσχημόνως ως εν ημέρα, μη εις συμπόσια και μέθας, μη εις κοίτας και ασελγείας, μη εις έριδα και φθόνον αλλ’ ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και μη φροντίζετε περί της σαρκός εις το να εκτελήτε τας επιθυμίας αυτής.»

22. Μήπως το γεγονός ότι δεν γνωρίζομε πότε θα έλθη εκείνη η «ημέρα» πρέπει να μας κάνη να χαλαρώσωμε την αγρυπνία μας;

²² Σαφώς, λοιπόν, το γεγονός ότι δεν γνωρίζομε πότε ακριβώς θα ξεσπάση η ‘μεγάλη θλίψις’ ούτε πότε θ’ αρχίση η χιλιετής βασιλεία του Υιού του Θεού, δεν μειώνει την ανάγκη για αγρυπνία σήμερα. Αυξάνει κατά πολύ και τονίζει την ανάγκη να είμεθα άγρυπνοι, προσεκτικοί, έτοιμοι. Αν γνωρίζαμε τον ακριβή χρόνο ίσως ενδίδαμε στον πειρασμό να χαλαρώσωμε και να πιστεύωμε ότι καθώς ο καιρός πλησίαζε θα μπορούσαμε ν’ αρχίσωμε να ετοιμαζώμεθα. Αλλά επειδή δεν γνωρίζομε πρέπει να είμεθα πάντοτε έτοιμοι. Όλο το νόημα του λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής, και ιδιαίτερα των συμβουλών που έδωσε ο Υιός του Θεού, τονίζει αυτό ακριβώς.

23. Ποια πορεία μάς λέγει ο Παύλος να επιδιώκωμε ενόσω αναμένωμε εκείνη ‘την ημέρα’;

²³ Επομένως, η συμβουλή του αποστόλου εφαρμόζεται δυναμικά σε μας, όταν λέγη: «Δια τούτο παρηγορείτε αλλήλους και οικοδομείτε ο είς τον άλλον, καθώς και κάμνετε.» (1 Θεσσ. 5:11) Θα χρησιμοποιούμε κάθε ευκαιρία για να βοηθήσωμε, όχι μόνο τους αδελφούς μας αλλά και εκείνους που δεν ανήκουν στην εκκλησία, ν’ ακολουθήσουν την πορεία που θα τους καταστήση ικανούς να διαφύγουν «πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι.» (Λουκ. 21:36) Ως γονείς, θα προσπαθούμε να δώσωμε ένα καλό παράδειγμα πνευματικής εκτιμήσεως και αγρυπνίας στα τέκνα μας, ώστε κι αυτά επίσης να είναι άγρυπνα και προσεκτικά μαζί μας.

ΠΡΟΧΩΡΕΙΤΕ ΜΕ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

24. Ως προς την εγγύτητα του τέλους, τι αξία έχει για μας η χρονολογία;

²⁴ Η χρονολογία της Αγίας Γραφής δεν δίδεται χωρίς αγαθό σκοπό. Αυτή η χρονολογία δείχνει ότι βρισκόμεθα στο τέλος των έξη χιλιάδων ετών της ανθρωπίνης ιστορίας. Μολονότι δεν αποκαλύπτει πότε θ’ αρχίση η ημέρα της κατακρίσεως του Θεού σ’ αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων, αυτή η χρονολογία προσθέτει έναν ακόμη λόγο, στους πολλούς άλλους που ήδη έχομε, για να πεισθούμε ότι ο χρόνος που εναπομένει είναι πολύ λίγος. Υποστηρίζει περισσότερο αυτούς τους λόγους ως βάσι για ισχυρή εμπιστοσύνη στον λόγο του Θεού, που είναι ζων και ισχυρός και θα μας οδηγήση σε μια δίκαιη νέα τάξι.

25. Με μια στερεή βάσι για εμπιστοσύνη, επομένως, ποια στάσι πρέπει να έχωμε;

²⁵ Για την αγάπη του Θεού, λοιπόν, για την αγάπη του Υιού του, για την αγάπη της αληθείας και της δικαιοσύνης και για την αγάπη της ίδιας της ζωής—ας είμεθα άγρυπνοι, ας δείχνωμε ότι είμεθα πνευματικώς ζώντες και ενεργοί και σήμερα και κάθε μέρα και θα μπορέσωμε, να διαφύγωμε όλ’ αυτά τα πράγματα που πρόκειται να συμβούν. Ο Ιεχωβά Θεός, ο Θεός της αληθείας, μας έδωσε τον ιερό του ‘λόγο’, και «πας ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή.» (Ρωμ. 10:11) Είθε ο Θεός και ο Υιός του να σας ευλογήσουν πλούσια και είθε να συνεχίσετε πιστά την υπηρεσία σας, και τώρα και σε όλο το μέλλον.

[Υποσημειώσεις]