κατοικεί». (2 Πέτρ. 3:13) Η ‘υπόσχεσις’ στην οποία αναφέρεται εδώ ο απόστολος Πέτρος βρίσκεται στον Ησαΐα 65:17 των Εβραϊκών Γραφών. Οι λόγιοι της Γραφής από πολύν καιρό ανεγνώρισαν ότι οι ουρανοί και η γη εδώ είναι συμβολικοί. Λόγου χάριν η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ (Τόμ. IV, σελ. 122-127) σχολιάζει τα εξής: «Στο κεφάλαιον Ησαΐας LXV (65), ένας νέος ουρανός και μια νέα γη σημαίνουν μια νέα κυβέρνησι, μια νέα βασιλεία, νέο λαό. . . . »

⁵ Αυτό σημαίνει μια νέα τάξι. Η βασιλεία του Θεού διά του Υιού του αφού έλθη εναντίον όλων των εχθρών της θείας κυριαρχίας, θα θέση κατόπιν σε εφαρμογή το θέλημα του Θεού σε όλη τη γη, όπως ακριβώς παρακαλούμε στη γνωστή Κυριακή Προσευχή. (Ματθ. 6:10) Αυτή ‘η βασιλεία των ουρανών’ θα προμηθεύση έτσι «νέους ουρανούς» που θα καθοδηγούν και θα κυβερνούν το ανθρώπινο γένος. Και η νέα επίγεια κοινωνία των ανθρώπων, που θα επιζήσουν και θα εισέλθουν σ’ αυτή τη νέα τάξι, δεν θα μαστίζεται από τα ατελή, ανεφάρμοστα, άπληστα συστήματα που προξενούν τώρα τόση εξέγερσι, απογοήτευσι και κίνδυνο. Η κοινωνία εκείνη θεμελιωμένη και οικοδομημένη στη δικαιοσύνη, θα απολαμβάνη νέα συστήματα που θα κατευθύνωνται από την ουράνια κυβέρνησι.

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΙ

6, 7. Πώς τα λόγια του αποστόλου στην επιστολή 2 Πέτρου 3:11, 12 προκαλούν ερευνητικά ερωτήματα για μας σήμερα;

⁶ Αντιμετωπίζοντας μια τέτοια προοπτική, πώς αισθανόμεθα; Είναι οι σκέψεις μας σε αρμονία με τις σκέψεις του θεοπνεύστου αποστόλου, ο οποίος έγραψε: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να είσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά»;—2 Πέτρ. 3:11, 12, ΜΝΚ.

⁷ Αφού αυτή η νέα τάξις είναι τώρα τόσο πλησίον, δεν έχετε τη διάθεσι να σταθήτε και να ρωτήσετε τον εαυτό σας: ‘ Πραγματικά, τι είδους άτομο είμαι εγώ σχετικά με το πολίτευμα και την ευσέβεια; Είμαι πραγματικά ο άνθρωπος που θέλει ο Θεός στη νέα του τάξι; Επιθυμώ πραγματικά να ζήσω σε μια γη όπου «δικαιοσύνη κατοικεί,» και επικρατεί σε όλη τη γη;’ Αυτά είναι ερευνητικά ερωτήματα της ψυχής, αλλά τώρα είναι ο καιρός να γίνουν.

8, 9. Ποιες λεπτομέρειες για τη Νέα Τάξι θα ήθελαν μερικοί να ξέρουν εξαιτίας της μεγάλης αλλαγής που υπόσχεται να φέρη;

⁸ Μερικοί όμως ίσως να έχουν τη διάθεσι να πουν: ‘Αν ξέραμε περισσότερα για το πώς θα είναι η ζωή στη Νέα Τάξι, δηλ., περισσότερες λεπτομέρειες, θα μπορούσαμε ίσως ν’ απαντήσωμε καλύτερα σ’ αυτά τα ερωτήματα’. Είναι αλήθεια ότι η προοπτική μιας γνησίως νέας τάξεως εγείρει τον θαυμασμό και πολλά ερωτήματα άρχονται εύκολα στη διάνοια. Λόγου χάριν, μερικοί ρωτούν, ‘Σ’ αυτή τη νέα τάξι ποιος θα παρέχη όλες τις υπηρεσίες που παρέχουν τα τωρινά κοσμικά συστήματα; Αν όλα τα τωρινά συστήματα τελιώσουν στην επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ πώς θα επικοινωνήσουν μεταξύ των οι επιζώντες σ’ όλον τον κόσμο; Χωρίς τα ταχυδρομικά, τηλεφωνικά, τηλεγραφικά και ραδιοφωνικά συστήματα πώς θα μπορούσε να υπάρξη μια ενοποιημένη κατεύθυνσις ενεργειών, σαν από ένα επίγειο κυβερνών σώμα που υπηρετεί κάτω από την ουράνια βασιλεία;’ Άλλοι ρωτούν: ‘Πώς θα ξέρουν οι άνθρωποι πού πρέπει να ζήσουν; Μήπως πρόκειται να εκλέγη ο καθένας απλώς τον τόπο που του αρέσει για να εγκατασταθή εκεί, δημιουργώντας ένα δικαίωμα, όπως είχε γίνει στις ημέρες των «Δυτικών συνόρων» των Ηνωμένων Πολιτειών; Αν όχι, τότε πώς και από ποιον θα κατανεμηθή η γη;

⁹ Άλλοι πάλι διερωτώνται για τα μέσα μεταφοράς, αν θα υπάρχουν τότε αυτοκίνητα, αεροπλάνα ή άλλα τέτοια μηχανοκίνητα μέσα ταξιδιών. Μεταξύ των γυναικών που ερωτούν μπορεί να υπάρχη περισσότερο ενδιαφέρον για το αν θα υπάρχουν στη διάθεσι των ευκολίες όπως είναι οι ηλεκτρικές κουζίνες, τα ηλεκτρικά πλυντήρια και άλλα παρόμοια μέσα. Και, πάνω σ’ αυτό το ζήτημα τι θα γίνη με πράγματα θεμελιώδους ανάγκης, όπως είναι ο ρουχισμός; Και όταν τα ρούχα και τα υποδήματα φθαρούν τον καιρό που θα επιζήσουν αυτοί οι άνθρωποι, από πού θα προμηθευθούν καινούργια; Ή αν κανείς θελήση να χτίση; Από πού θα προμηθευθή τα μέσα όπως, λόγου χάριν σφυριά, πρόκες, πριόνια και άλλα εφόδια που προμηθεύουν τώρα τα συστήματα της παρούσης τάξεως;

10, 11. Ποια είναι η απάντησις στα ερωτήματά των, και ποια επίδρασι έχει αυτό στην προετοιμασία μας για ζωή στη νέα τάξι;

¹⁰ Ερωτήματα σαν αυτά υπάρχουν πάμπολλα. Αλλά υπάρχει μια απλή και σύντομη απάντησις σε όλα αυτά. Είναι η εξής: Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, δεν λέγει τίποτε γι’ αυτά και γι’ αυτό δεν γνωρίζομε.

¹¹ Αλλ’ αυτό δεν μας θέτει σε μειονεκτική θέσι για την προετοιμασία για ζωή στη νέα τάξι του Θεού; Όχι, διότι δεν το χρειαζόμεθα αυτό για να προετοιμασθούμε πλήρως, εφόσον τέτοια ερωτήματα σχετίζονται με πράγματα που δεν είναι διόλου ζωτικά για την προετοιμασία μας. Ποια, λοιπόν, είναι μερικά από τα πραγματικά ζωτικά πράγματα στα οποία να συγκεντρώσωμε την προσοχή μας για να προετοιμαζώμεθα για ζωή σ’ αυτή την ερχόμενη νέα τάξι.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΣ ΦΡΟΝΙΜΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ

12. Γιατί μπορούμε να πιστεύωμε ότι η συμβουλή του αποστόλου που αρχίζει από την επιστολή 1 Πέτρου 4:7 έχει εφαρμογή σ’ αυτή την εποχή;

¹² «Πάντων δε το τέλος επλησίασε,» έγραψε ο απόστολος Πέτρος στην πρώτη του επιστολή (4:7). Μολονότι το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων που υπήρχε τότε επρόκειτο να τελειώση λίγα χρόνια μετά το γράψιμο αυτής της επιστολής (όταν οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και το ναό της στο έτος 70 μ.Χ. και τερμάτισαν πλήρως το Ιουδαϊκό ιερατείο και τις λειτουργίες και τις θυσίες του), τα θεόπνευστα λόγια του αποστόλου έχουν πρωτίστως εφαρμογή και σημασία για την εποχή μας, οπότε πρόκειται να τελειώση μια ολόκληρη παγκόσμια τάξις. Το ότι ο απόστολος πολλές φορές μνημονεύει σ’ αυτή την επιστολή του τον καιρό της ‘αποκαλύψεως’ του Ιησού Χριστού το βεβαιώνει αυτό.—1 Πέτρ. 1:5, 7, 13· 2:12· 4:13.

13. Πώς μπορούμε εμείς, όπως ο Πέτρος, να επισπεύδωμε την ημέρα του Ιεχωβά, και γιατί αυτό είναι ζωτικό σήμερα;

¹³ Ο απόστολος αφού έδωσε τη συμβουλή να ‘προσμένωμε και να σπεύδωμε εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά,’ έγραψε για τον καιρό του Θεού να τερματίση την παρούσα παγκόσμια τάξι και να εισαγάγη την δίκαιη νέα του τάξι. (2 Πέτρ. 3:12, 13, ΜΝΚ) Υπάρχει ασφάλεια ότι είναι μακρυά, σαν να μας αφήνη αρκετό χρόνο ακόμη για να ικανοποιούμε τις ιδιοτελείς επιδιώξεις μας και ωστόσο να μπορούμε να επανέλθωμε στη δικαιοσύνη εγκαίρως για να διαφύγωμε την παγκόσμια καταστροφή. Είμεθα ζωντανοί τώρα· δεν μπορούμε να ξέρωμε αν θα ζήσωμε αύριο ή την επόμενη εβδομάδα.Ο καιρός, λοιπόν, για να προετοιμασθούμε για τη νέα τάξι του Θεού είναι τώρα.—Ιακ. 4:13-15.

14. Ποιο είναι το νόημα της συμβουλής «φρονίμως διάγετε»;

¹⁴ Επειδή τώρα πλησιάζει γοργά το τέλος, πού πρέπει να συγκεντρώσωμε την προσοχή μας; «Φρονίμως λοιπόν διάγετε,» είναι η θεόπνευστη συμβουλή του Πέτρου, «και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» (1 Πέτρ. 4:7) Αντί της φράσεως ‘φρονίμως διάγετε’ άλλες μεταφράσεις λέγουν «παραμείνατε ήρεμοι» (Η Νέα Αμερικάνικη Βίβλος), «σώφρονες» (Αναθεωρημένη Στερεότυπος Μετάφρασις), «να έχετε ορθή κρίσι» (Νέα Αμερικανική Στερεότυπος Μετάφρασις). Παρομοίως, ο απόστολος Παύλος προτρέπει. «Ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ’ ας αγρυπνώμε, και ας εγκρατευώμεθα.» (1 Θεσσ. 5:6) Προφανώς δεν είναι τώρα καιρός για να είμεθα απαθείς, επιπόλαιοι ή απερίσκεπτοι. Είναι καιρός για νηφάλια σκέψι και διαγωγή.

15. (α) Πώς μπορούμε να εξετάζομε αν έχωμε φρόνιμες σκέψεις για τις μελλοντικές μας ελπίδες, καθώς και την άποψί μας για εδάφια, όπως το Ησαΐας 65:21; (β) Τι εκπληρώσεις είχε ήδη αυτό το εδάφιο;

¹⁵ Είναι ανάγκη να εκδηλώνωμε φρόνιμες σκέψεις σχετικά με την ελπίδα μας για ζωή στη νέα τάξι του Θεού. Γιατί αγωνιζόμεθα γι’ αυτό; Τι μας ελκύει προς αυτή την ελπίδα; Μήπως κυρίως τα υλικά και φυσικά οφέλη; Αυτό πρέπει να μας ελκύη; Ίσως να έλθη στη μνήμη μας ένα Γραφικό εδάφιο όπως του Ησαΐα 65:21: «Και θέλουσιν οικοδομήσει οικίας, και κατοικήσει· και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας, και φάγει τον καρπόν αυτών». Βάσει αυτού μήπως πρέπει να οραματιζώμεθα ότι θα ζούμε σε μεγάλα οικοδομήματα, πραγματικά ανάκτορα, και ελκυόμεθα απ’ αυτό; Πραγματικά το εδάφιο αναφέρει μόνον «οικίας,» έτσι δεν είναι; Και σε σπίτια ζούμε οι περισσότεροι σήμερα. Πραγματικά η προφητεία είχε την αρχική της εκπλήρωσι στην επάνοδο του Ισραήλ από την εξορία στην ερημωμένη, χωρίς σπίτια και χωρίς αμπέλους γη του Ιούδα. Αφού ήλθαν εκεί, έχτισαν σπίτια και φύτεψαν αμπελώνες. Στην εποχή μας έγινε μια πνευματική εκπλήρωσις της προφητείας από το έτος 1919, όταν ο λαός του Θεού που υπηρετεί με τον ίδιο τρόπο που υπηρετούσε και ο Ισραήλ ως μάρτυρες του Ιεχωβά (Ησ. 43:10-12) βγήκε από μια πνευματική εξορία και άρχισε ν’ αποκαθιστά την πνευματική του ‘γη’ δηλαδή τον αγρόν της δράσεως και της λατρείας, οικοδομώντας εκκλησίες και καλλιεργώντας πνευματική καρποφορία.

ΠΡΩΤΙΣΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΙ

16. Τι τονίζεται εδώ σχετικά με την έκκλησι της Γραφής όταν παρουσιάζη την ελπίδα για μια νέα τάξι;

¹⁶ Αναμφιβόλως, μετά τη ‘μεγάλη θλίψι’ θα οικοδομηθούν πολλά σπίτια. Και όσοι θα επιζήσουν στη νέα τάξι του Θεού στη γη, απαλλαγμένοι από το συντριπτικό φορτίο του παρόντος συστήματος και της εμπορικής απληστίας του, ασφαλώς θα μπορέσουν να οικοδομήσουν αληθινά ευχάριστους τόπους διαμονής. Τι λοιπόν τονίζεται; Το εξής: Ότι ο Λόγος του Θεού δεν εκθέτει με καμμιά λεπτομέρεια πώς θα είναι εκείνες οι κατοικίες, ως προς το μέγεθός των, την απλότητά των ή το μεγαλείο των. Σε όλες τις σελίδες του αυτό δεν αναφέρεται. Γιατί; Διότι η έκκλησίς του δεν είναι υλιστική· δίνει μεγαλύτερη έμφασι σε άλλες ευλογίες ως τα σπουδαία πράγματα στα οποία να συγκεντρώνουμε κυρίως την προσοχή μας. Σκεφθήτε παραδείγματος χάριν την ωραία εικόνα που μας παρουσιάζεται στον Ψαλμό 85:10-13. Δείχνοντας το αποτέλεσμα που θα έχη η εύνοια και η ευλογία του Θεού για μια γη και τον λαό της, λέγει:

17, 18. (α) Πώς ο Ψαλμός 85:10-13 περιγράφει αυτό το σημείο; (β) Ποια, λοιπόν, είναι τα χαρακτηριστικά της ζωής στη Νέα Τάξι που πρέπει να έχουν τη μεγαλύτερη κινητήριο δύναμι για μας, και γιατί;

¹⁷ «Έλεος και αλήθεια συναπαντήθησαν δικαιοσύνη και ειρήνη εφιλήθησαν. Αλήθεια εκ της γης θέλει αναβλαστήσει· και δικαιοσύνη εξ ουρανού θέλει κύψει. Ο Ιεχωβά βεβαίως θέλει δώσει το αγαθόν· και η γη ημών θέλει δώσει τον καρπόν αυτής. Δικαιοσύνη έμπροσθεν αυτού θέλει προπορεύεσθαι, και θέλει βάλει αυτήν εις την οδόν των διαβημάτων αυτού».

¹⁸ Σημειώστε ότι αυτή η εικόνα αντλεί την ομορφιά της κυρίως από τις πνευματικές ευλογίες, και μόνο σύντομα μνημονεύει τις υλικές ευλογίες από «τον καρπόν» της γης. Οι πνευματικές ευλογίες είναι εκείνες που πρέπει να μας κάνουν να επιθυμούμε τη νέα τάξι του Θεού. Εξαιτίας αυτών των πραγμάτων πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να εργασθούμε, να θυσιάσωμε, και να πεθάνωμε ακόμη για ν’ αποκτήσωμε ζωή στη νέα τάξι του Θεού. Διότι αυτά τα πνευματικά πράγματα είναι εκείνα τα οποία ποτέ δεν έδωσε και ποτέ δεν θα δώση ο παρών κόσμος. Αντί του ‘ελέους’ είναι κατά βάθος ψυχρός, άπληστος, χρησιμοποιώντας τον άνθρωπο ενόσω εξυπηρετεί τον σκοπό του και κατόπιν τον παραμερίζει εξαντλημένο και λησμονημένο. Περιέχει άφθονα ψεύδη, υποκρισία, διπλοπροσωπία και απάτη, και δεν είναι αληθινός. Η δικαιοσύνη και η ειρήνη ασφαλώς δεν έχουν ‘φιληθή’ στην παρούσα τάξι πραγμάτων. Αλλά στη νέα τάξι του Θεού οι πνευματικές αυτές ευλογίες θα είναι φανερές σε όλη τη γη και θα συνδυασθούν με μια όμορφη αρμονία που θα καταστήσουν τη ζωή πραγματικά ευχάριστη—για κείνους των οποίων οι καρδιές είναι δίκαιες. Η παλαιά τάξις μπορεί να παραχωρή μεγάλες κατοικίες, και μέγαρα ακόμη, στους ανθρώπους, καθώς και καλή τροφή—σε μερικές χώρες μάλιστα πολλοί άνθρωποι τα έχουν αυτά. Αλλ’ αυτή ποτέ δεν έφερε και ποτέ δεν θα φέρη το έλεος, την αλήθεια, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη που διακρίνουν τη νέα τάξι του Θεού.

19. Ποια στάσις είναι ουσιώδης σχετικά με τη Νέα Τάξι, και πώς μπορούμε να δείξωμε ότι έχομε τώρα αυτή τη στάσι;

¹⁹ Η προετοιμασία, λοιπόν, για ζωή στην επικείμενη νέα τάξι απαιτεί να συγκεντρώνωμε ακριβώς την προσοχή μας στις υποσχεμένες ευλογίες και ν’ αποδίδωμε πάντοτε τη μεγαλύτερη αξία στις πνευματικές ευλογίες. Αν το κάνωμε αυτό, τότε, όταν περάση τελικά η θύελλα του Αρμαγεδδώνος, όταν παρέλθη ο ήχος της βροντής του και η γη θα παύση να σείεται κάτω από το βάρος της θείας οργής που θα εκδηλωθή εναντίον των εθνών, θα βγούμε από οπουδήποτε ο Ιεχωβά θεός κρίνη κατάλληλο να μας επιφυλάξη και θ’ απολαύσωμε στο πρωί της νέας ημέρας, τη χαραυγή της νέας τάξεως. Όταν παρατηρήσωμε γύρω, πιθανώς ό,τι συναντήσουν τα μάτια μας μπορεί να είναι πέτρες και ερείπια—αλλά κι’ έτσι αν είναι, θα πρέπει να μας φαίνεται όμορφο. Γιατί; Διότι τότε μπορούμε να πούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, ‘Δόξα σοι ο Θεός, επιτέλους πέρασε για πάντα η παλαιά τάξις με όλη τη διαφθορά της, τη σκληρότητα και την ανταρσία της εναντίον του Θεού! Τώρα θα κατοική δικαιοσύνη στη γη.’ Μπορούμε να δείξωμε ότι και τώρα ακόμη έτσι αισθανόμεθα με το να μην αφήνωμε τα υλικά πράγματα να παραγκωνίζουν τα πνευματικά ζητήματα στη ζωή μας ή να μας ελκύουν περισσότερο.

ΥΠΑΚΟΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

20. Τι είναι μερικά πράγματα που ξέρομε θετικά για τη Νέα Τάξι, και τι αποκαλύπτουν τα εδάφια Αποκάλυψις 20:11, 12;

²⁰ Για να ‘διάγωμε φρονίμως,’ καλά θα κάμωμε να σκεφθούμε μερικά από τα πράγματα που ξέρομε θετικά για την επικείμενη νέα τάξι. Ξέρομε ότι θα χρειασθή υπακοή στη θεία κυριαρχία, που εκδηλώνεται μέσω της κυβερνήσεως της Βασιλείας του. Στην Αποκάλυψι 20:11, 12, πληροφορούμεθα ότι στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Υιού του Θεού θα ‘ανοιχθούν τα βιβλία.’ Όλοι όσοι θα ζουν, περιλαμβανομένων κι’ εκείνων που θ’ αναστηθούν, θα κριθούν «κατά τα έργα αυτών» αν συμφωνούν ή δεν συμφωνούν με τα ‘βιβλία’ εκείνα. Τα βιβλία, όπως αναφέρεται στη Βιβλική προφητεία, σχεδόν πάντοτε αναφέρονται σε κάποια αποκάλυψι του θελήματος του Θεού, μια αποκάλυψι που εκτίθεται γραπτώς. Φαίνεται λοιπόν ότι στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού Ιησού θα υπάρξουν και άλλες αποκαλύψεις του θείου θελήματος και σκοπού και ότι αυτές θα δημοσιευθούν για να πληροφορηθούν όλοι. Τότε θα εξαρτηθή από τον καθένα να δείξη αν είναι άξιος για αιώνια ζωή εναρμονίζοντας τα έργα του μ’ εκείνα τα βιβλία.

21, 22. (α) Γιατί μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι αφού επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψι, η απόκτησις αιωνίου ζωής θα είναι τότε σχετικά απλή; (β) Ποιος σπουδαίος παράγων μπορεί να παραβλέπεται;

²¹ Επομένως, το να επιζήση κανείς από τη μεγάλη θλίψι δεν είναι κατ’ ανάγκην μια εγγύησις ότι θα επιζήση και για αιώνια ζωή. Ωστόσο, μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι, αφού παρέλθη η παλαιά αυτή τάξις και, όπως προλέγει το βιβλίο της Αποκαλύψεως, ‘ριφθούν στην άβυσσο’ ο Σατανάς και οι δαίμονές του, τότε το ζήτημα της υπακοής θα είναι σχετικά απλό, σχεδόν ένα αυτονόητο συμπέρασμα. Είναι αυτό φρόνιμη σκέψις και μας προετοιμάζει για ζωή στη Νέα Τάξι;

²² Είναι αλήθεια ότι το πέρασμα της παλαιάς τάξεως με όλους τους πειρασμούς και τις πιέσεις της προς το κακό θ’ αποτελέση μια μεγάλη ανακούφισι. Έτσι επίσης θα είναι και η απαλλαγή από τον πόλεμο που πρέπει τώρα να διεξάγωμε εναντίον των ‘πνευμάτων της πονηρίας’ που κυριαρχούν αόρατα στην παρούσα τάξι. (Εφεσ. 6:10-13) Είναι όμως οι δύο μεγάλες πηγές εναντιώσεως στη δικαιοσύνη είναι οι μόνες κατά των οποίων πρέπει ν’ αγωνισθούμε; Δεν υπάρχει καμμιά άλλη μεγαλύτερη πηγή; Ναι· και αντίθετα με τις εξωτερικές εκείνες πηγές, αυτή είναι εσωτερική πηγή, είναι μέσα μας. Είναι η κληρονομημένη αμαρτωλή φύσις μας, η κληρονομιά που ελάβαμε όλοι από τον Αδάμ. Και ‘η φρόνιμη σκέψις’ θα μας κάνη να κατανοήσωμε ότι αυτή είναι η δύναμις που είναι ίσως η πιο επικίνδυνη, η αποφασιστική. Πώς συμβαίνει αυτό;

23. Τι δείχνει η πηγή της αδικίας σχετικά με τη σοβαρότητα των εξωτερικών και εσωτερικών δυνάμεων που ενεργούν σε αντίθεσι με την υπακοή μας στον Θεό;

²³ Λάβετε υπ’ όψιν την πηγή της αδικίας, της ανυπακοής στον θείο κανόνα. Είναι αλήθεια ότι στην Εδέμ η Εύα υπέκυψε σε εξωτερική επιρροή και αυτή κατόπιν ήσκησε επιρροή στον σύζυγό της. Αλλά τι θα λεχθή για κείνον ο οποίος άρχισε την ανταρσία; Ποια εξωτερική επίδρασι ενήργησε σ’ εκείνον τον πνευματικό υιό του Θεού για να τον κάμη να γίνη κακός; Ασφαλώς ο Θεός ούτε τον επείραξε ούτε τον επίεσε να το κάμη αυτό, ούτε και άλλος κανείς. Ωστόσο ο πνευματικός εκείνος υιός εστασίασε εναντίον του ουρανίου Πατρός του. Η πηγή της ανταρσίας του ήταν—όχι εξωτερική—αλλά εσωτερική, μέσα από την καρδιά του. (Παραβάλατε Ιακώβου 1:13-15.) Έτσι και μ’ εμάς, άσχετα με τις ενάντιες εξωτερικές δυνάμεις που υπάρχουν, ο αποφασιστικός παράγων της πιστότητος είναι μέσα μας, εκείνο που έχομε στην καρδιά μας. Αυτό θα ισχύη και στη διάρκεια της χιλιετούς περιόδου, οπότε τα άτομα θα κριθούν «κατά τα έργα αυτών».

24. Σε τι εμπιστεύονται μερικοί για να κάμουν τις απαιτούμενες αλλαγές στην προσωπικότητα και τις συνήθειές των; Και τι θέλομε να καθορίσωμε σε μια επόμενη μελέτη;

²⁴ Θα μπορούσε, όμως, να πη κανείς: ‘Αναγνωρίζω, βέβαια ότι έχω μερικές κακές συνήθειες, εσφαλμένα σημεία και τρόπους στον χαρακτήρα μου που δεν τα έχω υπερνικήσει όπως έπρεπε. Αλλά είμαι βέβαιος ότι αφού περάσωμε τη ‘μεγάλη θλίψι’ θα είμαι διαφορετικός—όχι βέβαια τέλειος ακόμη, αλλά διαφορετικός.’ Είναι αυτό ‘φρόνιμη σκέψις’; Πρέπει να νομίζωμε ότι ο τρόμος που θα προξενήση η μεγάλη θλίψις και ο πόλεμος του Αρμαγεδδώνος θα προκαλέση μέσα μας κάποια επανορθωτική μεταβολή σχετικά με την καρδιά μας; Εξετάστε τις πληροφορίες που ακολουθούν.

Είσθε Έτοιμοι για Ζωή στη Νέα Τάξι του Θεού;

1-3. (α) Ποια φοβερή πείρα είχε ο Ισραήλ στην Ερυθρά Θάλασσα; (β) Μετέβαλε αυτή η πείρα τους Ισραηλίτας; Πώς το γνωρίζομε αυτό;

ΦΕΡΕΤΕ στη σκέψι σας τον καιρό της εξόδου του αρχαίου Ισραήλ από την Αίγυπτο. Οι Ισραηλίται, όταν έφθασαν στις δυτικές ακτές της Ερυθράς Θαλάσσης, βρέθηκαν παγιδευμένοι καθόσον οι δυνάμεις του Φαραώ προχωρούσαν κατ’ επάνω τους από πίσω. Ξέσπασαν σε γογγυσμούς και παράπονα: Αυτός ο Μωυσής γιατί μας έφερε μέσα στην έρημο να θανατωθούμε με τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας;’ Έδειξαν έλλειψι πίστεως στην καθοδηγία του Θεού. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά ωδήγησε τον Μωυσή να εκτείνη τη ράβδο του πάνω από τη θάλασσα, και τότε ο Θεός έκαμε τη θάλασσα ν’ ανοιχθή, σχηματίζοντας μια δίοδο μέσα απ’ αυτήν προς τις ανατολικές ακτές. Μπορεί να ήσαν περίπου τρία εκατομμύρια άτομα, και όπως τονίζει το βιβλίο Βοήθημα προς Κατανόησιν της Βίβλου (σελίς 546):

«Αφού ο Ισραήλ πέρασε τη θάλασσα σε μια νύχτα, δύσκολα θα μπορούσε να υποτεθή ότι τα ύδατα χωρίσθηκαν σ’ ένα στενό πορθμό. Μάλλον το άνοιγμα θα είχε πλάτος ενός μιλίου (1,6 χιλιόμετρα), ή μερικών μιλίων. Μολονότι σ’ ένα αρκετά πυκνό σχηματισμό βαδίσματος, ένα τέτοιο πλήθος, μαζί με τα τυχόν οχήματα που είχαν, τις αποσκευές των και τα κτήνη των, και πυκνά παρατεταγμένοι ακόμη, θα κατελάμβαναν μια έκτασι ίσως τριών τετραγωνικών μιλίων (7,7 τετραγωνικών χιλιομέτρων). . . . Μια τέτοια φάλαγξ θα χρειαζόταν μερικές ώρες για να φθάση στον πυθμένα της θαλάσσης και να την διαβή».

² Τι τεράστια πείρα θα ήταν να κάμουν αυτή την πορεία διά μέσου της θαλάσσης προς την απέναντι όχθη, και όταν θα έφθαναν εκεί, να γυρίσουν και να ιδούν τα νερά να επανέρχονται και να καταπνίγουν τις δυνάμεις του Φαραώ σαν παγιδευμένους ποντικούς! Φοβερό, συγκινητικό, πράγματι! Αλλά μετέβαλε αυτή η πείρα τους Ισραηλίτας; Μήπως έγιναν διαφορετικοί στις ανατολικές ακτές της Ερυθράς Θαλάσσης απ’ ό,τι ήσαν στις δυτικές ακτές;

³ Διαβάστε την αφήγησι και θα δήτε ότι μέσα σ’ ένα μήνα ξέσπασαν πάλι σε παράπονα και οι γογγυσμοί των—τώρα δεν υπήρχε αρκετό νερό. Σ’ αυτούς και στους μετέπειτα γογγυσμούς δεν ύψωσαν τα πρόσωπά των προς τον ουρανό και δεν παραπονέθηκαν άμεσα κατά του Θεού. Όχι, παραπονέθηκαν κατά του ορατού ανθρωπίνου αντιπροσώπου που χρησιμοποιούσε ο Θεός. Η έλλειψις πίστεώς των συνεχίσθηκε.—Έξοδ. 15:22-24· 16:1, 2.

4-6. (α) Τι είναι εκείνο που καθορίζει αν τα θαύματα ή άλλες φοβερές πείρες έχουν μια μόνιμη επίδρασι σ’ ένα άτομο ή όχι; (β) Τι παράδειγμα αναφέρεται στον Λουκά 17:11-19;

⁴ Αν μια δυναμική πράξις του Θεού έχη μόνο μια στιγμιαία επίδρασι ή αν μεταβάλλη πραγματικά ένα άτομο, εξαρτάται από το αν η καρδιά αυτού του ατόμου επηρεάζεται ή όχι. Αυτό συνέβαινε με τα θαύματα που είχαν κάμει οι προφήται του Θεού και ο ίδιος ο Υιός του. Ποιος δεν έχει ακούσει για τη λέπρα, ένα φοβερό νόσημα που προσβάλλει διάφορα μέρη του σώματος—δάκτυλα του χεριού, του ποδιού, αυτιά, μύτη, χείλη; Αυτά τα μέρη βαθμηδόν καταστρέφονται. Υποθέστε ότι αυτό συνέβαινε σ’ εσάς και βλέπατε το σώμα σας και το πρόσωπό σας να παθαίνη σιγά σιγά μια τέτοια παραμόρφωσι. Τι θα γινόταν αν κάποιος σας εθεράπευε, αποκαθιστούσε την υγεία του σώματος και του προσώπου σας ώστε αυτή η πείρα να γίνη σαν ένας εφιάλτης που τώρα πέρασε; Πώς θα αισθανόσαστε; Τι θα λέγατε;

⁵ Στον Λουκά 17:11-19, διαβάζομε για τη συνάντησι που είχε ο Ιησούς με δέκα λεπρούς ενώ ταξίδευε από ένα χωριό σ’ ένα άλλο. Όπως προέβλεπε ο Νόμος, αυτοί οι δέκα στάθηκαν σε απόστασι, και φώναξαν, «Ιησού, επιστάτα, ελέησον ημάς». Εκείνος τους ελέησε, και τους είπε να πάνε και να δείξουν τον εαυτό τους στους ιερείς, σύμφωνα με τον Νόμο. Καθ’οδόν και οι δέκα γιατρεύθηκαν. Τι έκαμαν τότε;

⁶ Μόνον ένας επέστρεψε στον Ιησούν για να τον ευχαριστήση, και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Οι άλλοι εννέα; Εκείνοι ασφαλώς συνέχισαν τον δρόμο τους χαρούμενοι. Έλαβαν ό,τι εζήτησαν. Και τι ήταν αυτό; Σωματική υγεία.

 7. Μήπως μια ισχυρή επιθυμία για σωματική υγεία δείχνει ότι προετοιμαζόμεθα για ζωή στη νέα τάξι του Θεού;

⁷ Με ποιον μοιάζομε εμείς εδώ; Είναι φυσικό ν’ αναμένωμε τη σωματική υγεία που θα φέρη η νέα τάξις του Θεού. (Αποκάλ. 21:3, 4) Αλλά, πόσους ανθρώπους γνωρίζετε που δεν θα ήθελαν να έχουν τέλεια υγεία, να είναι απαλλαγμένοι από πόνους και οδύνες, ή που δεν θα ήθελαν να διατηρήσουν ή ν’ ανακτήσουν νεανικό σφρίγος; Προφανώς, η μεγάλη πλειονότης των ανθρώπων στη γη σήμερα θα το ήθελαν αυτό. Πώς λοιπόν θα μπορούσε η απλή επιθυμία για σωματική υγεία ν’ αποτελέση διακριτικό παράγοντα που θα δείχνει ότι είμεθα άτομα προετοιμασμένα για ζωή στη νέα τάξι του Θεού; Πρέπει να υπάρχη κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Πρέπει να υπάρχη το ορθό ελατήριο για να επιθυμούμε την τελεία υγεία που παρέχει η νέα τάξις του Θεού.

 8. (α) Πώς ο ένας λεπρός που επέστρεψε στον Ιησού δίνει παράδειγμα της ορθής στάσεως; (β) Όταν διαβάζωμε τις Γραφικές υποσχέσεις για τις ευλογίες της Νέας Τάξεως, τι πρέπει να προσπαθούμε πάντοτε να κάνωμε;

⁸ Είναι ανάγκη να είμεθα σαν εκείνον τον ένα που επέστρεψε και πήγε στον Ιησού, αισθανόμενος ασφαλώς σαν να επρόκειτο να φύγη η καρδιά του από το στήθος του και ίσως με δάκρυα που έτρεχαν στο πρόσωπό του. Πόσο διέφερε αυτός από τους άλλους; Η διαφορά ήταν ότι η καλοσύνη του Θεού διά του Χριστού Ιησού έφθασε στην καρδιά του. Με τη θεραπεία του είχε απόδειξι του τι μεγαλειώδης Θεός είναι ο Ιεχωβά, και ήταν γεμάτος από την επιθυμία να τον αινέση. Αυτός είχε την ορθή στάσι· είχε πνευματική εκτίμησι. Κι εμείς επίσης πρέπει να κατανοήσωμε την ανάγκη, όταν λάβωμε υπ’ όψιν την κάθε μια από τις πολλές ευλογίες που προσφέρει η Νέα Τάξις, να σκεφθούμε τι μας λέγουν αυτές οι ευλογίες για τον Θεό μας. Τότε θ’ αναπτύξουν μέσα μας μεγαλύτερη εκτίμησι γι’ αυτόν και θα εγείρουν ισχυρή επιθυμία—όχι μόνον για τέλεια υγεία και αιώνια ζωή—αλλά να έχωμε αυτές τις ευλογίες για να μπορούμε να υπηρετούμε τον μεγάλο Δημιουργό μας και να μπορούμε να δείχνωμε αγάπη και για τον πλησίον μας επίσης.

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΘΕΙΟ ΘΑΥΜΑ

 9. (α) Γιατί ακόμη και μια ανάστασις από τους νεκρούς δεν θα μεταβάλη μόνη της τα άτομα στη δικαιοσύνη; (β) Πώς τα εδάφια Ματθαίος 21:31, 32 δείχνουν γιατί οι κάτοικοι της Τύρου, της Σιδώνος και των Σοδόμων θα μπορούσαν καλύτερα να προοδεύσουν στη νέα τάξι του Θεού παρά οι κάτοικοι των πόλεων τις οποίες επέπληξε ο Ιησούς;

⁹ Ακόμη και μια ανάστασις από τους νεκρούς δεν αλλάζη μόνη της τους ανθρώπους. Αυτό το ξέρομε εξαιτίας του τι είχε πει ο Ιησούς στο λαό ωρισμένων πόλεων του Ισραήλ: «Εις την Τύρον και Σιδώνα ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως, παρά εις εσάς». (Ματθ. 11:20-24) Γιατί; Διότι αυτοί οι άνθρωποι της αρχαίας Τύρου, της Σιδώνος και των Σοδόμων δεν είχαν το ευεργέτημα του κηρύγματος, της διδασκαλίας και της εκτελέσεως θαυμάτων που είχαν αυτοί οι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνος μέσω του Υιού του Θεού. Ο Ιησούς λοιπόν έλεγε ότι όταν οι κάτοικοι πόλεων όπως η Καπερναούμ, η Χοραζίν και η Βηθσαϊδά θα επανήρχοντο στην ανάστασι στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του, θα επανήρχοντο με τις ίδιες υπερήφανες, πείσμονες προσωπικότητες που εξεδήλωναν τότε. Οι κάτοικοι της Τύρου, της Σιδώνος και των Σοδόμων, μολονότι ήσαν ολοφάνερα άδικοι, δεν είχαν εκδηλώσει τέτοια χαρακτηριστικά και γι’ αυτό θα ήσαν σε καλύτερη θέσι να δεχθούν την αλήθεια και τη διδασκαλία των δικαίων αρχών του Θεού.—Παράβαλε Ματθαίος 21:31, 32.

10. Τι θα μας κάμη να κατανοήσωμε η φρόνιμη σκέψις σχετικά με τον πρώτιστο παράγοντα για ν’ αποκτήσωμε ζωή αιώνια στη νέα τάξι;

¹⁰ Αν διάγωμε, λοιπόν, φρονίμως δεν θα στηριχθούμε σε κάποιο ισχυρό γεγονός, ακόμη και τόσο μεγάλο όσο η μεγάλη θλίψις που επίκειται, να κάμη κάποια μαγική μεταβολή σ’ εμάς που θα εξασφαλίση την επιτυχία μας στη νέα τάξι του Θεού. Και θα κατανοήσωμε ότι, σε τελευταία ανάλυσι, το αν θ’ αποκτήσωμε ζωή αιώνια δεν πρόκειται να εξαρτηθή απλώς από τη συναναστροφή μας με κάποιον λαό η οργάνωσι. Σε τελευταία ανάλυσι θα εξαρτηθή από το τι είμεθα εμείς ως άτομα, ποιες είναι οι προσωπικές μας ιδιότητες.

11, 12. (α) Δείξτε με παράδειγμα πώς οι σοβαρές πνευματικές αδυναμίες, αν δεν διορθωθούν τώρα, θα μπορούσαν να εμποδίσουν την πρόοδο σε τελειότητα από μέρους εκείνων που θα επιζήσουν στη νέα τάξι του Θεού. (β) Ποιος θα φταίη αν κανείς αποτύχη να ζη σύμφωνα με τα περιεχόμενα των ‘βιβλίων’ που θ’ ανοιχθούν τότε;

¹¹ Με κάθε σοβαρότητα, λοιπόν, και με όλη τη λογική που έχομε, πρέπει να είμεθα ειλικρινείς στην εκτίμησι του εαυτού μας, χωρίς να μειώνωμε ή να συγκαλύπτωμε τις κακές μας συνήθειες ή στάσεις που προδίδουν σοβαρή πνευματική αδυναμία. Ένας άνθρωπος, λόγου χάριν, μπορεί να έχη αυτό που μερικοί λέγουν ‘μάτια που περιφέρονται.’ Μπορεί να μην είναι πόρνος ή μοιχός με την κατά γράμμα έννοια, αλλά το ενδιαφέρον του για το έτερον φύλο είναι υπέρμετρον· τα μάτια του περιφέρονται από το ένα άτομο στο άλλο. Αν ένας τέτοιος έχη πραγματικά τη φοβερή πείρα να επιζήση από τη ‘μεγάλη θλίψι,’ τα μάτια του μπορεί να βλέπουν ‘κατ’ ευθείαν εμπρός’ για ένα χρονικό διάστημα. Αλλ’ αν δεν έχη κάμει πραγματικά την καρδιά του ν’ αποστρέφεται τις λάγνες διαθέσεις, τα μάτια του μπορεί σε λίγο ν’ αρχίσουν να περιφέρωνται πάλι έστω και αν είναι στη Νέα Τάξι. Το ίδιο θα συνέβαινε και μ’ εκείνον που αφήνει τον εαυτό του να επιδίδεται υπερβολικά σε οινοπνευματώδη ποτά. Μολονότι δεν είναι μέθυσος, αν το ενδιαφέρον του γι’ αυτά είναι υπερβολικό και παραλείψη να διορθώση το πράγμα, μπορεί να του προξενήση προβλήματα αργότερα αν επιζήση στη Νέα Τάξι. Η έλλειψις βιομηχανίας οινοπνευματωδών ποτών δεν θα το εμπόδιζε αυτό όπως δεν εμπόδισε και την υπερεντρίφησι του Νώε σε μια περίπτωσι μετά τον παγκόσμιο κατακλυσμό.—Γέν. 9:20, 21.

¹² Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες επικίνδυνες συνήθειες ή προσωπικά χαρακτηριστικά. Η τάσις για ιδιοτελή φιλοδοξία, ο κομπασμός, ο φθόνος, η σπερμολογία, η οκνηρία ή η έλλειψις υποταγής στην ηγεσία—υπάρχουν πολυάριθμα πράγματα που θα μπορούσαν να μας δημιουργήσουν προβλήματα αν δεν μάθωμε πώς να τα χαλιναγωγούμε. Αυτά θα μπορούσαν να εμποδίσουν ή να σταματήσουν την πρόοδό μας προς την τελειότητα στη διάρκεια της χιλιετούς περιόδου, στην οποία ο Χριστός Ιησούς και οι ουράνιοι συγκληρονόμοι του θα υπηρετούν ως ιερείς για τη θεραπεία των επιγείων υπηκόων της Βασιλείας. (Γαλ. 5:19-21· Αποκάλ. 5:10· 22:1, 2) Αν κανείς από μας αποτύχη ν’ αποδειχθή κατάλληλος για ζωή επειδή δεν θα ζη σε αρμονία με τα περιεχόμενα των ‘βιβλίων’ του Θεού που θ’ ανοιχθούν τότε, κανένας δεν θα φταίη—ούτε ο παρών πονηρός κόσμος, ούτε ο Σατανάς και οι δαίμονές του—αλλά μόνον εμείς οι ίδιοι.

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

13. Τι περιλαμβάνεται στο να ‘αγρυπνούμε στις προσευχές’;

¹³ Μπορούμε αμέσως να διακρίνωμε γιατί, μετά την προτροπή να ‘διάγωμεν φρονίμως’ επειδή ‘πάντων το τέλος επλησίασε’ ο απόστολος Πέτρος κατόπιν συμβουλεύει να ‘αγρυπνούμε στις προσευχές.’ (1 Πέτρ. 4:7) Μολονότι οι προσευχές στις συνήθεις ώρες, όπως είναι οι ώρες του φαγητού, όταν σηκωνώμεθα το πρωί ή όταν πηγαίνωμε για ύπνο, είναι βέβαια κατάλληλες, αυτό είναι το να ‘αγρυπνούμε στις προσευχές’; Μάλλον, πρέπει να ‘ζητούμε το πρόσωπον του Ιεχωβά’ όλη την ημέρα, προσευχόμενοι όχι μόνον με τη φωνή μας ή με τα χείλη μας, αλλά και με την καρδιά μας. (Ψαλμ. 27:8, 9) Πρέπει να έχωμε συναίσθησι της ανάγκης μας για τη βοήθειά του και να στρεφώμεθα σ’ αυτόν για καθοδηγία και ενίσχυσι οποτεδήποτε αισθανώμεθα κάποια εξασθένησι στην πίστι μας ή κάποια τάσι για παρέκκλισι από τις δίκαιες αρχές του ιεχωβά.

14, 15. (α) Ποια σχέσις αξίζει τη μεγαλύτερη αγρυπνία για να τη διατηρήσωμε σε μια καλή κατάστασι; (β) Ποιο είδος προσευχής δείχνει ότι επιθυμούμε να ζήσωμε στη νέα τάξι;

¹⁴ Είμεθα άγρυπνοι στις σχέσεις μας με τους άλλους, προσεκτικοί να μη κάνωμε αδικήματα, ν’ αποφεύγωμε τους κινδύνους ή να φροντίζωμε ώστε οι εμπορικές συναλλαγές μας να είναι εν τάξει; Πόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η αγρυπνία μας και η προσοχή μας να διατηρούμε μια καλή σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό και να επωφελούμεθα από την πλήρη βοήθειά του και καθοδηγία! Η ανάγκη να προσευχώμεθα είναι τώρα επείγουσα. Δεν θα παύση απλώς με την είσοδό μας στην επικείμενη νέα τάξι.

¹⁵ Όταν μιλούμε με τον Θεό, μπορούμε να δείξωμε ότι δεν είμεθα ικανοποιημένοι από τον εαυτόν μας ή δεν το κάνομε από συνήθεια, αλλά μάλλον ανοίγομε την καρδιά μας σ’ αυτόν για να του πούμε τα προβλήματά μας, τις προσπάθειές μας για βελτίωσι, ίσως και τις απογοητεύσεις μας και να ζητήσομε τη βοήθεια και τη χάρι του παρακαλώντας τον να μας σπλαγχνισθή. Αν είμεθα άγρυπνοι και αισθανώμεθα την ανάγκη για προσευχή τώρα, ασφαλώς αυτό θα συντείνη πολύ στο να μας εξαρτίση για ζωή τότε. Η εγκάρδια προσευχή αποτελεί ένδειξι βαθειάς πίστεως.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

16, 17. (α) Πώς γνωρίζομε ότι η αρχή της ηγεσίας θα είναι σε λειτουργία στη νέα τάξι του Θεού μεταξύ εκείνων που θα επιζήσουν στη γη; (β) Τι ερωτήματα εγείρει αυτό σχετικά με την προθυμία μας να ζούμε τότε;

¹⁶ Η πίστις αυτή πολύ θα συμβάλη στην επιτυχία μας μέσα στη νέα τάξι του Θεού. Μεταξύ των πραγμάτων που γνωρίζομε για την τότε ζωή είναι ότι η ηγεσία θα είναι τότε σε λειτουργία, όπως ανεγνώρισε ο Βασιλεύς Δαβίδ: «Σου η βασιλεία, Ιεχωβά, και συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων». (1 Χρον. 29:11, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά, στη δικαιωματική άσκησι της κυριαρχίας του, έκαμε την ηγεσία μια από τις βασικές αρχές της θείας διατάξεως. Είτε πρόκειται για ηγεσία που ασκείται από άτομα, όπως από τον Βασιλέα Ιησού Χριστό ή από άτομα που είναι αρχηγοί οικογενειών, είτε πρόκειται για ηγεσία που ασκείται μέσω ενός σώματος ατόμων επιφορτισμένων να δίνουν κατευθύνσεις ή να λαμβάνουν αποφάσεις και κρίσεις υπό τον διωρισμένο Βασιλέα του Θεού, θα σεβασθούμε μια τέτοια ηγεσία στη Νέα Τάξι; Την σεβόμεθα τώρα;

¹⁷ Στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας ο Χριστός Ιησούς θα εκτελέση πλήρως τον ρόλο του ως ‘άρχοντος και προστάττοντος’ για όλους τους υπηκόους του. (Ησ. 55:4) Η κυβέρνησίς του θ’ αντικαταστήση τις κυβερνήσεις του «Καίσαρος» και θα είναι μια ενεργός κυβέρνησις της οποίας η κατεύθυνσις των επιγείων πραγμάτων θα γίνη αισθητή με πολλούς τρόπους. Θ’ ανταποκριθούμε πρόθυμα στις προσταγές του Βασιλέως; Η πρόοδος προς την τελειότητα και η ίδια η ζωή ακόμη θα εξαρτηθούν απ’ αυτό.

18. Ποιες αντίθετες καταστάσεις εγέρθηκαν στις πεδιάδες Σεναάρ και στην αποκαταστημένη Ιερουσαλήμ που δείχνουν την επίδρασι της ηγεσίας στις περιστάσεις της ζωής των ανθρώπων;

¹⁸ Μετά τον παγγήινο κατακλυσμό των ημερών του Νώε, ο Ιεχωβά Θεός έδωσε εντολή σ’ εκείνους που επέζησαν να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη. Όταν πολλοί που συναθροίσθηκαν στις πεδιάδες Σεναάρ, έλαβαν άλλη απόφασι και απεφάσισαν να συγκεντρωθούν σε μια μεγάλη πόλι, ο Ιεχωβά επέβαλε το κυρίαρχον θέλημά του, συγχέοντας τη γλώσσα των κι έτσι «διεσκόρπισεν αυτούς επί το πρόσωπον πάσης της γης». (Γέν. 9:1· 11:1-9) Κατ’ αντίθετη οδηγία, ύστερα από πολλούς αιώνες όταν οι Ιουδαίοι εξόριστοι επέστρεψαν για ν’ ανοικοδομήσουν την Ιερουσαλήμ, οι αφηγήσεις του Νεεμία δείχνουν ότι η πόλις ήταν αραιοκατοικημένη, και γι’ αυτό ερρίφθησαν κλήροι και προφανώς ένας αρχηγός οικογενείας στις δέκα οικογένειες εξελέγη να μετακομίση στην πόλι με την οικογένειά του. Φαίνεται ότι και άλλοι ακόμη προσεφέρθησαν να το κάμουν αυτό και ευλογήθηκαν από τον λαό γι’ αυτό. Όλοι όσοι επελέγησαν ίσως να μη συμπαθούσαν ιδιαίτερα την ιδέα να μετακομίσουν στην Ιερουσαλήμ. Αλλά η ανταπόκρισίς των κατέδειξε πίστι και ενδιαφέρον να ιδούν την ‘αγία πόλι’ ικανή να λειτουργήση αποτελεσματικά.—Νεεμ. 7:4· 11:1, 2.

19, 20. (α) Τι ερωτήματα εγείρει αυτό για μας καθώς περιμένομε ζωή στη νέα τάξι του Θεού; (β) Πώς μπορούμε να φάνουμε προετοιμασμένοι τώρα γι’ αυτές τις απόψεις της ζωής στη νέα τάξι;

¹⁹ Τι θα κάνατε, λοιπόν, αν στη νέα τάξι του Θεού παίρνατε οδηγίες να μεταβήτε σε άλλη περιοχή, ίσως και σ’ ένα μακρυνό τόπο, και να κατοικήσετε εκεί; Θα ανταποκρινόσαστε; Τι θα κάνατε αν σας ζητούσαν να μεταβήτε σε μια πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή, σε μια κοινότητα όπου επρόκειτο να γίνη κάποιο ειδικό έργο της κυβερνήσεως της Βασιλείας που θα απαιτούσε μια ομαδική προσπάθεια και συνεργασία; Ή τι θα κάνατε αν σας εδίδετο η ευκαιρία να προσφερθήτε να κάμετε μια τέτοια μετακόμισι; Τι θα κάνατε; Θα αφήνατε να σας κατευθύνη μια προσωπική προτίμησις και θα νομίζατε ότι η ευτυχία σας ήταν αχώριστα συνδεδεμένη με κάποια γεωγραφική περιφέρεια ή τοποθεσία της δικής σας εκλογής;

²⁰ Σ’ ένα ωρισμένο βαθμό μπορούμε να δείξωμε τώρα την ορθή μας διάθεσι με την προθυμία μας ν’ ανταποκριθούμε στις ευκαιρίες ή υποδείξεις που είναι τουλάχιστον κάπως όμοιας φύσεως. Ακόμη και σε μικρά πράγματα όπως είναι αν μας ζητήσουν να συνεργασθούμε για τη συμπλήρωσι ωρισμένων καθισμάτων σ’ ένα τόπο συναθροίσεως ή σε μια συνέλευσι, ανταποκρινόμεθα πρόθυμα; Στο έργο του κηρύγματος των αγαθών νέων, μήπως αποφεύγομε να υπηρετήσωμε σε ωρισμένους τοπικούς τομείς; Αν το επιτρέπουν οι περιστάσεις και οι προσωπικές υποχρεώσεις ή τα καθήκοντα, προσφερόμεθα να υπηρετήσωμε εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη έστω και αν αυτό σημαίνη να στερηθούμε, ίσως και να θυσιάσωμε ωρισμένες προσωπικές ανέσεις και επιθυμίες; Πόση πίστι και ειλικρινές ενδιαφέρον δείχνομε για να προαγάγωμε τα συμφέροντα της ‘Νέας Ιερουσαλήμ,’ της κυβερνήσεως της Βασιλείας του Θεού διά του Χριστού Ιησού;

ΑΞΙΟΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΕΣ

21. Πώς η χρησιμοποίησις από τον Θεό ανθρωπίνων εκπροσώπων απαιτεί γνήσια πίστι από μας;

²¹ Μαζί με αυτό πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε την ανάγκη πίστεως στην ικανότητα του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του να χρησιμοποιούν ανθρωπίνους εκπροσώπους στη διακυβέρνησι. Θα μπορούσε κανείς ν’ ανταποκριθή με προθυμία στις οδηγίες ή στους διορισμούς που αναφέρονται από έναν άγγελο ή διαβιβάζονται με μια ισχυρή, βροντερή φωνή από τον ουρανό. Αλλά τι θα γίνη αν ένας διορισμός έρχεται μέσω ανθρωπίνων εκπροσώπων της ουρανίας κυβερνήσεως; Αυτό απαιτεί περισσότερη πίστι, δεν είναι έτσι;

22, 23. (α) Σε τι βαθμό η ανθρώπινη ατέλεια επηρεάζει την υπηρεσία των επιγείων αυτών εκπροσώπων, και πώς θα μπορούσε να μας επηρεάση; (β) Μήπως οι ατέλειες, τα λάθη και οι εσφαλμένες κρίσεις θα εξαφανισθούν αμέσως μετά τη ‘μεγάλη θλίψι’; (γ) Ποια ερωτήματα εγείρει αυτό;

²² Σήμερα, λειτουργούν πρεσβυτέρια στις τοπικές Χριστιανικές εκκλησίες και ένα κυβερνών σώμα πρεσβυτέρων υπηρετεί την εκκλησία σ’ όλον τον κόσμο. Εκείνοι που αποτελούν τώρα αυτά τα σώματα είναι όλοι ατελείς άνθρωποι· αλλά με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού είναι ικανοί να εξυπηρετούν καλά το θέλημα και τον σκοπό του Θεού. Μήπως δυσκολευόμεθα να τους σεβασθούμε ή να συνεργασθούμε μαζί τους επειδή γνωρίζομε ότι δεν είναι τέλειοι; Τι, λοιπόν, θα γίνη στην πρώτη περίοδο της Νέας Τάξεως;

²³ Μολονότι από την αρχή της η νέα τάξις του Θεού θα φέρη μεγάλη χαρά, εν τούτοις η ατέλεια δεν θα εξαφανισθή την πρώτη μέρα ή εβδομάδα ή μήνα ή έτος ή και την πρώτη δεκαετηρίδα ακόμη μετά τη ‘μεγάλη θλίψι’ και το ρίψιμο του Σατανά στην άβυσσο. Αν γινόταν αυτό, γιατί να διατεθούν χίλια χρόνια για πλήρη αποκατάστασι σε τελειότητα και για πλήρη διαλλαγή της ανθρωπότητος με τον Θεό; Τι θα συμβή λοιπόν αν κάποια ατέλεια από μέρους ατόμων, που είναι επιφορτισμένα με μια ευθύνη ως εκπρόσωποι της κυβερνήσεως της βασιλείας, επρόκειτο να επηρεάση δυσμενώς έναν από μας, και ίσως να καταλήξη σε κάποια πράξι ή τακτοποίησι που νομίζομε ότι δεν είναι δίκαιη όπως θα έπρεπε να είναι, και μας προξενήση κάποια δυσαρέσκεια ή δεν μας ικανοποιήση; Μήπως θα γίνωμε ανυπόμονοι και θα οργισθούμε αν δεν διορθωθούν αμέσως τα πράγματα; Μήπως θα πειρασθούμε ώστε ν’ αναλάβωμε τα πράγματα στα χέρια μας ώστε να διορθώσωμε εκείνο που πιστεύομε ότι έχει ανάγκη διορθώσεως; Πώς αντιδρούμε σήμερα σε παρόμοιες περιστάσεις καθώς προετοιμαζόμεθα για ζωή στη νέα τάξι του Θεού;

24, 25. (α) Γιατί πέθανε ο Ουζά από το χέρι του θεού; (β) Τι ελατήριο μπορεί να είχε, και ποια στάσι αυτό εφανέρωσε;

²⁴ Είχαμε ένα παράδειγμα για να μας καθοδηγήση στην περίπτωσι που ο Δαβίδ επεχείρησε να φέρη την κιβωτό της διαθήκης στην Ιερουσαλήμ. Αντί να μεταφερθή η κιβωτός με δοκάρια στους ώμους των Κααθιτών Λευιτών (σύμφωνα με τον Νόμο), τοποθετήθηκε σ’ ένα αμάξι. Σε κάποιο σημείο τα ζώα που έσυραν το αμάξι την κούνησαν κάπως και ένας άνθρωπος που λεγόταν Ουζά έσπευσε και κράτησε την κιβωτό. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Ιεχωβά Θεός τον ‘επάταξεν εκεί διά την προπέτεια αυτού και απέθανεν εκεί παρά την κιβωτόν του Θεού.’ (2 Σαμ. 6:1-7) Ποιο ήταν το σφάλμα;

²⁵ Ο νόμος του Θεού ειδικά απηγόρευε σε οποιονδήποτε εκτός από τους επιτετραμένους ιερατικούς εκπροσώπους να εγγίζουν την ιερή κιβωτό, επί ποινή θανάτου. Ο νόμος ήταν δημοσία γνωστός, ο δε Ουζά ήταν ασφαλώς Λευίτης (αλλά όχι ιερεύς), και έπρεπε να γνωρίζη καλύτερα από τους άλλους τη ρητή εντολή του Θεού. Προτίμησε να παραβή αυτή την εντολή, νομίζοντας ίσως ότι οι περιστάσεις θα του το επέτρεπαν. Μπορεί να νόμισε ότι αν αυτός δεν ενεργούσε για να στερεώση την κιβωτό, αυτή ασφαλώς θα έπεφτε. Αν σκέφθηκε έτσι, δεν είχε πίστι στη δύναμι του Θεού να φροντίση για τα πράγματα με τέτοιον τρόπο ώστε κανένας από τους δούλους του να μη χρειάζεται να παραβαίνη τις ρητές εντολές του. Αλλά, μπορεί και να σκέφθηκε ότι είχε μια ευκαιρία να γίνη ‘ήρωας,’ αποκτώντας μόνιμη φήμη ως ‘ο Ουζά, ο άνθρωπος που κράτησε την ιερή κιβωτό ώστε να μη πέση.’ Είτε το ένα είτε το άλλο συνέβαινε, έδειξε ανευλάβεια.

26. Ποιο ζωτικό μάθημα αποκομίζομε απ’ αυτό που θα προστατεύση τα συμφέροντα της ζωής μας στη Νέα Τάξι;

²⁶ Οι αντιγραφικές ενέργειες και μέθοδοι, η μεγαλαυχία και ο σφετερισμός ποτέ δεν δικαιολογούνται. Αφού θα υπάρχουν τόσο πολλές αιτίες να χαίρωμε στη νέα τάξι του Θεού, οποιεσδήποτε εκδηλώσεις που θ’ αντανακλούν τότε την ανθρώπινη ατέλεια δεν πρέπει να μας κάνουν να οργιζώμεθα ούτε να μιλούμε ή να ενεργούμε απρεπώς. Είναι ανάγκη να ‘είμεθα άγρυπνοι σε όλα,’ κατανοώντας ότι η αρχή «κάλλιον το τέλος του πράγματος παρά την αρχήν αυτού,» θα ισχύη ακόμη και στη χιλιετή βασιλεία του Υιού του Θεού, καθώς και το «καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον υψηλόφρονα. . . . διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων».—2 Τιμ. 4:5· Εκκλ. 7:8, 9.

27, 28. Όταν κάποιο ζήτημα φαίνεται ότι έχει ανάγκη διορθώσεως ή επανορθώσεως, ποια είναι η ορθή πορεία που πρέπει να λάβωμε για να εξασφαλίσωμε την εύνοια και την ευλογία του Θεού;

²⁷ Αν δεν είμεθα εξουσιοδοτημένοι να ενεργήσωμε σε κάποιο ζήτημα, μπορούμε να πληροφορήσωμε εκείνους που είναι εξουσιοδοτημένοι. Αντί να προσπαθούμε κατόπιν ανυπόμονα να ‘στερεώσωμε την κιβωτό’ εμείς οι ίδιοι, μπορούμε να δείξωμε εμπιστοσύνη στην κατεύθυνσι των πραγμάτων από τον Θεό, με την πεποίθησι ότι στον κατάλληλο καιρό ο Θεός θα κάμη να προκύψη μόνον αγαθόν. Όπως συμβουλεύει ο Ψαλμός 4:4: «Οργίζεσθε, και μη αμαρτάνετε· λαλείτε εν ταις καρδίαις υμών επί της κλίνης υμών, και ησυχάζετε».—Παράβαλε με Ψαλμόν 63:6-8.

²⁸ Μπορούμε επομένως να προετοιμαζώμεθα τώρα για τη νέα τάξι του Θεού δείχνοντας σεβασμό στις διατάξεις που έθεσε σε ενέργεια ο Υιός του στη Χριστιανική εκκλησία, έχοντας τη βεβαιότητα ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς ποτέ δεν είναι απληροφόρητοι ούτε αγνοούν τα πράγματα που έχουν ανάγκη προσαρμογής ή διορθώσεως.

[Εικόνα στη σελίδα 558]

Μήπως το να έχη κανείς επιθυμία για σωματική υγεία σημαίνει ότι είναι έτοιμος για ζωή στη νέα τάξι του Θεού; Δέκα λεπροί εζήτησαν θεραπεία από τον Ιησού, αλλά μόνον ένας είχε τέτοια καρδιά που τον υπεκίνησε να επιστρέψη για να δοξάση τον Θεό. Πώς είναι η δική σας καρδιά;

Προ Πάντων δε, Έχετε Ένθερμον την εις Αλλήλους Αγάπην

1, 2. Σύμφωνα με τον θεόπνευστο απόστολο, τι πρέπει προπάντων να καλλιεργούμε αν θέλωμε να ζήσωμε στη νέα τάξι του Θεού;

ΕΠΕΙΔΗ πλησιάζει ‘πάντων το τέλος’, ποιο είναι το σπουδαίο πράγμα που πρέπει να καλλιεργήσουν εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν ζωή στη Νέα Τάξι που είναι εμπρός μας; Στην επιστολή 1 Πέτρου 4:8-10, ο θεόπνευστος απόστολος γράφει τα εξής:

² «Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην· διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών. Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους, χωρίς γογγυσμών. Έκαστος κατά το χάρισμα το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους, ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού».

3, 4. Από τα όσα γνωρίζομε ότι θα είναι θετικά στη νέα τάξι του Θεού σε τι πρέπει να βρίσκωμε τώρα πραγματικό ενδιαφέρον;

³ Δεν έχομε τον τρόπο να γνωρίζωμε τι ρόλο θα παίξουν, αν θα παίξουν, αντικείμενα όπως αυτοκίνητα, δέκται τηλεοράσεως, στερεοφωνικές συσκευές ή παρόμοια πράγματα στη γη στη διάρκεια της νέας τάξεως του Θεού. Αλλ’ υπάρχει κάτι που ξέρομε ότι θα είναι στη νέα τάξι, κάτι που είναι παρόν και με το οποίο σχετιζόμεθα κάθε μέρα. Ποιο είναι αυτό;

⁴ Οι άνθρωποι· άνθρωποι οι οποίοι, όπως εσείς, αγαπούν το δίκαιο. Αντί λοιπόν ν’ αναπτύσσουμε τα συμφέροντά μας και τη ζωή μας γύρω από κατασκευασμένα πράγματα και μηχανήματα της παρούσης τάξεως, πράγματα που δεν είναι βέβαιο ότι θα συνεχισθούν, πόσο καλύτερο και ποιο φρόνιμο θα ήταν να κάνωμε τους ανθρώπους αντικείμενο του πραγματικού ενδιαφέροντός μας και να μάθωμε να βρίσκωμε γνήσια χαρά κάνοντας κάτι για τους άλλους. Η ζωή στη νέα τάξι που πλησιάζει θα ξεχειλίζη βέβαια από τέτοια στοργική υπηρεσία και βοήθεια προς αλλήλους. Αν μπορούμε να βρούμε πραγματική ευχαρίστησι και ικανοποίησι κάνοντας αυτό τώρα—επιθυμώντας να υπηρετούμε τους άλλους, να τους βοηθούμε, να εργαζώμεθα για τα καλύτερα συμφέροντά των, να είμεθα ευγενείς και φιλόξενοι—είμεθα ασφαλώς στον δρόμο μας προς την επιτυχία για ζωή στη Νέα Τάξι.

 5. (α) Τι θα εκπληρώση μια ένθερμη αγάπη και γιατί αυτό είναι ζωτικό; (β) Σχολιάστε τα Γραφικά εδάφια που είναι στο τέλος αυτής της παραγράφου.

⁵ Για να το κάνωμε αυτό, η αγάπη μας πρέπει να είναι, όπως λέγει ο απόστολος, ‘ένθερμη,’ ή, όπως το αποδίδουν άλλοι μεταφρασταί, «με πλήρη δύναμι», «πάντοτε ειλικρινής». Η Ελληνική λέξις του κειμένου, που αποδίδεται στη Νεοελληνική μετάφρασι, ‘ένθερμος’ είναι ‘εκτενής’ δηλαδή απλωμένη. Η αγάπη μας, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι με μισή καρδιά, περιωρισμένη στο να κάνωμε μόνο εκείνο που νομίζομε ότι πρέπει να κάμωμε, ή εκείνο που νομίζομε ότι δεν θα μας στενοχωρήση, ούτε πρέπει να περιορίζεται σε λίγους ευνοουμένους. Πρέπει να φθάση μακρυά, να εκτείνεται στο να περιλαμβάνη όσο το δυνατόν περισσότερους και επίσης να χρησιμοποιήται με έντασι. Μόνον αυτού του είδους αγάπη θα μας κάμη να μπορέσωμε να διατηρήσουμε ζωτική ενότητα με τους αδελφούς μας κάτω από μια ευρεία ποικιλία περιστάσεων που θα μπορούσαν να εντείνουν τις σχέσεις μας και να μας κάμουν να γίνωμε επικριτικοί, ή να έχωμε την τάσι να εκθέτωμε και να δημιουργούμε ζητήματα για τις ατέλειες και τα σφάλματα των αδελφών μας. Αλλά μια ένθερμη αγάπη θα ‘εκταθή’ για να περιβάλη οποιαδήποτε απ’ αυτές τις περιστάσεις.—Παράβαλε Παροιμίαι 10:12· Κολοσσαείς 3:12-14.

6, 7. (α) Τι ερωτήματα θα μπορούσαμε να θέσωμε στον εαυτό μας για να καθορίσωμε αν στερούμεθα ένθερμης αγάπης; (β) Πώς συμβαίνει ώστε αυτή η αγάπη να καλύπτη πλήθος αμαρτιών; Γιατί αυτό θα είναι αναγκαίο ακόμη και μετά τη μεγάλη θλίψι;

⁶ Είναι τώρα τέτοια η αγάπη μας; Στις λίγες ώρες την εβδομάδα που περνούμε γενικά με τους αδελφούς μας, καλύπτει η αγάπη μας τα σφάλματα των άλλων; Ή μήπως έχομε διάθεσι να οργισθούμε και να ερεθισθούμε απ’ αυτά τα σφάλματα; Μερικοί δυσκολεύονται να συμφωνήσουν με τους άλλους, κι’ έτσι αφήνουν ν’ αναπτύσσωνται διαφορές, να δημιουργήται ψυχρότης. Αλλ’ αν κανείς δυσκολεύεται να συμφωνήση με τους αδελφούς του τώρα για λίγες ώρες την εβδομάδα, τι θα κάμη, λοιπόν, αν επιζήση στη νέα τάξι του Θεού και θα βρίσκεται περιστοιχισμένος από τους αδελφούς του από παντού, κάθε μέρα και όλη τη μέρα;

⁷ Μια ‘ένθερμη αγάπη’ δεν θ’ αφήση έναν να διαλογίζεται αδικήματα, και να τα θυμάται, ως το σημείο που να αισθάνεται πικρία για άτομα, να διατηρή αυτές τις δυσάρεστες σκέψεις και να μην τις αφήνη να σβήσουν. Αν αποβάλωμε αυτές τις σκέψεις από τη διάνοια και την καρδιά μας ή κάνωμε θετική ενέργεια να βελτιώσωμε τις σχέσεις μας, αυτή η αγάπη ‘καλύπτει πλήθος αμαρτιών.’ Μας υποκινεί να παρέχωμε τη βοήθεια μας σ’ εκείνους που τείνουν να εξασθενήσουν ή να ολισθήσουν προς την πλάνη, και όχι απλώς να τους επικρίνωμε ή να σπερμολογούμε γι’ αυτούς. (Ιακ. 5:20) Επειδή οι αμαρτίες δεν θα εκλείψουν από τη γη σε μια νύχτα μέσα στην ερχόμενη νέα τάξι, έχομε ανάγκη αυτής της ένθερμης ανάγκης για να μας εξασφαλίση τη διατήρησι καλών σχέσεων με τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος «είναι αγάπη,» και με τον Υιόν του, του οποίου η ένθερμη αγάπη τον υπεκίνησε να δώση τη ζωή του χάριν των αμαρτωλών.—Ρωμ. 5:6-8.

 8. (α) Ποια πορεία τονίζει περαιτέρω ο Πέτρος ως εκδήλωσι ένθερμης αγάπης; (β) Πώς θα μας βοηθήση αυτό να προετοιμαστούμε για τη Νέα Τάξι;

⁸ Μπορούμε επίσης να δείξωμε ένθερμη αγάπη με τη φιλοξενία μας. «Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς γογγυσμών». (1 Πέτρ. 4:9) Οτιδήποτε και αν κάνωμε σχετικά με τη φιλοξενία πρέπει να γίνεται χωρίς παράπονα, διότι, μόνον «τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.» (2 Κορ. 9:7) Μπορεί ίσως να χρειασθή να γίνη πολλή συμμετοχή σε υλικά πράγματα στην πρώτη περίοδο μετά το τέλος της ‘μεγάλης θλίψεως.’ Κάθε τάσις στο να μη είμεθα γενναιόδωροι αλλά φιλάργυροι, θα μπορούσε να δημιουργήση μεγάλες δυσκολίες για μας τότε. Αν, εξ άλλου δείξωμε ένα πνεύμα όπως εκείνο των Χριστιανών της Ιερουσαλήμ που άνοιξαν τα σπίτια τους για να υποδεχθούν και να δώσουν τροφή στους νέους αδελφούς των μεταξύ των τριών χιλιάδων μαθητών που μόλις είχαν βαπτισθή, τότε γινόμεθα έτοιμοι για να ζήσωμε στη Νέα Τάξι. (Πράξ. 2:46· 4:32-35) Όπως προτρέπει ο απόστολος Παύλος: «Εις τας χρείας των αγίων μεταδίδοντες· την φιλοξενίαν ακολουθούντες».—Ρωμ. 12:13.

ΚΑΛΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 9. Πώς ο καθένας μέσα στη Χριστιανική εκκλησία ‘έλαβε ένα χάρισμα’ και τι θα κάμη με αυτό;

⁹ «Έκαστος κατά τα χάρισμα το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους, [θέσατε τον εαυτό σας στην υπηρεσία των άλλων, Je]». Με αυτόν τον τρόπο ενεργούμε «ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού.» (1 Πέτρ. 4:10) Και χωρίς αμφιβολία όλοι μας μπορούμε να δώσωμε κάτι διακονώντας τους αδελφούς μας. Όποιος έρχεται στη θεοκρατική διάταξι του Θεού λαμβάνει ένα χάρισμα. Ο καθένας έχει πολλά να κάμη, καθήκοντα υπηρεσίας ή ευθύνες. Δεν είμεθα όλοι, όπως θα λέγαμε, του ιδίου τύπου, έχοντας πανομοιότυπες προσωπικότητες, ικανότητες, τάλαντα, δυνάμεις, γνώσι ή προσόντα; Αλλ’ οτιδήποτε και αν έχωμε, σε τελευταία ανάλυσι το οφείλομε στον Θεό. (Ρωμ. 12:6-8· 1 Κορ. 4:7) Εκτιμώντας τούτο, δεν θ’ αφήσωμε το «χάρισμά» μας να μένη αργό, σαν να είναι κλεισμένο μέσα σ’ ένα θησαυροφυλάκιο. (Ματθ. 25:14-30) Πρέπει να το χρησιμοποιούμε, να το μεταχειριζώμεθα στην υπηρεσία των άλλων.

10. Τι σημαίνει το να είμεθα «οικονόμοι της χάριτος του Θεού»;

¹⁰ Το γεγονός ότι καλούμεθα «οικονόμοι της χάριτος του Θεού» δείχνει ότι το χάρισμα είναι μια παρακαταθήκη. Εκείνος που δέχεται ένα τέτοιο χάρισμα γίνεται υπεύθυνος απέναντι στον Δοτήρα, τον Ιεχωβά Θεό. Ένας ‘οικονόμος’ ή διαχειριστής οίκου στους Βιβλικούς χρόνους διωρίζετο από τον ιδιοκτήτη του οίκου και είχε να κάμη με τα διάφορα μέλη του οίκου. Έπρεπε να τα μεταχειρίζεται με τρόπο εξυπηρετικό. Οι συνυπηρέται ενθαρρύνονταν από τον οικονόμο να εκτελούν τα δικά τους καθήκοντα με πιστότητα. Μας έχει ευνοήσει ο Θεός με προνόμια, ευκαιρίες, καθήκοντα ή ευθύνες; Αυτό είναι μια χάρις από μέρους του και πρέπει να κάνωμε χρήσι αυτής της χάριτος για να εκτελέσωμε το θέλημά του, να εκπληρώσωμε τον σκοπό για τον οποίον μας έχει επιδειχθή τέτοια καλωσύνη ή εύνοια.—Παράβαλε Λουκάς 12:42-44.

11. Πώς συμβαίνει ώστε η χάρις του Θεού, της οποίας μπορούμε να είμεθα οικονόμοι, εκδηλώνεται ‘πολυειδώς’, δηλαδή με διαφόρους τρόπους, και ισχύει αυτό και για τους πρεσβυτέρους;

¹¹ Ο Θεός με τη σοφία του προέβλεψε για «διαιρέσεις διακονιών» που κατευθύνονται από το ίδιο πνεύμα, και «διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι». Ο Θεός με το πνεύμα του μπορεί να βοηθήση τον καθένα από μας να χρησιμοποιήσωμε ή ν’ αναπτύξωμε εκείνο που έχομε «προς το συμφέρον». (1 Κορ. 12:4-7) Μολονότι όλες αυτές οι διαιρέσεις διακονιών πρέπει να εκπληρώσουν βασικές απαιτήσεις, οι πρεσβύτεροι, ως ‘οικονόμοι’ του Θεού (Τίτον 1:7), έχουν επίσης τις ιδιαίτερες δυνάμεις και ικανότητές των. Μερικοί μπορεί να υπερέχουν σε διδασκαλία από το βήμα, ενώ άλλοι μπορεί να είναι πιο ικανοί να διδάσκουν σε πιο απλές περιστάσεις ίσως να βοηθούν μέλη της εκκλησίας ή οικογένειες στα προσωπικά τους προβλήματα με επισκέψεις κατ’ οίκον ή με συνομιλία κατ’ ιδίαν.—Πράξ. 20:20.

12. (α) Πώς διακρίνεται μια όμοια ποικιλία μεταξύ όλων των μελών της εκκλησίας στη χρησιμοποίησι των ‘χαρισμάτων’ των στη διακονία; (β) Σχολιάστε τα εδάφια Ρωμαίους 12:6-8.

¹² Ομοίως τα μέλη της εκκλησίας ως άτομα έχουν διάφορα χαρίσματα που μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν στο να εξυπηρετούν ο ένας τον άλλον. Όλοι μπορούν να μετέχουν σε συναθροίσεις, και η ποικιλία των εκφράσεων και ικανοτήτων έχει ένα βελτιωτικό αποτέλεσμα. Μερικοί, μετέχοντας στην κήρυξι του ευαγγελίου της βασιλείας στους ανθρώπους στα σπίτια των, μπορούν να δώσουν ένα εξαίρετο παράδειγμα στο να διαθέτουν βιβλικά έντυπα ή ν’ αρχίζουν συνομιλίες και ν’ απαντούν σε αντιρρήσεις. Άλλοι μπορεί ειδικά να επιτυγχάνουν στην έναρξι και διεξαγωγή οικιακών Γραφικών μελετών. Μερικοί μπορεί να έχουν εξαίρετη ικανότητα στο να κάνουν τους νέους που προσέρχονται στους τόπους των συναθροίσεων να αισθάνωνται αμέσως ευχαρίστησι και σαν να είναι ‘στο σπίτι τους.’ Ένας μπορεί να έχη ασυνήθη ικανότητα να σχετίζεται με νεαρούς ή με παιδιά, που έχουν επίσης ανάγκη να αισθάνωνται ότι τους υπολογίζουν και τους προσέχουν. Ένας άλλος μπορεί να προσφέρη μια καλή υπηρεσία όταν πρόκειται να επισκεφθή μέλη της εκκλησίας που είναι ασθενή ή ίσως έχουν πάθει κατάθλιψι, με το να τους κάμη να ευθυμήσουν και να τους ενθαρρύνη να έχουν πίστι στην αγαθότητα του Ιεχωβά. Όπως έγραψε ο Παύλος στους Χριστιανούς της Ρώμης για τα χαρίσματα που έδωσε ο Θεός: «Έχοντες δε χαρίσματα διάφορα κατά την δοθείσαν εις ημάς χάριν· είτε προφητείαν, ας προφητεύωμεν κατά την αναλογίαν της πίστεως· είτε διακονίαν, ας καταγινώμεθα εις την διακονίαν· είτε διδάσκει τις, ας καταγίνεται εις την διδασκαλίαν· είτε προτρέπει τις, εις την προτροπήν· ο μεταδίδων, ας μεταδίδη εν απλότητι· ο προϊστάμενος, ας προΐσταται μετ’ επιμελείας· ο ελεών, ας ελεή εν ιλαρότητι».—Ρωμ. 12:6-8.

13. Πώς πρέπει να μας ενθαρρύνη η ποικίλη εκδήλωσι της χάριτος του Θεού αντί να μας οδηγήση σε αυτοϊκανοποίησι, και τι επίδρασι θα έχη αυτό στην εκκλησία;

¹³ Ώστε, ενώ μπορούμε όλοι συνεχώς να ζητούμε να βελτιωθούμε και να μαθαίνωμε επίσης από τα καλά παραδείγματα των άλλων, ποτέ δεν πρέπει ν’ αποθαρρυνώμεθα επειδή δεν μπορούμε να εκτελούμε ακριβώς εκείνο που μπορεί ένας άλλος. Μπορούμε όλοι να λάβωμε από την ποικίλη εκδήλωσι της χάριτος του Θεού και να δώσωμε απ’ ό,τι έχομε λάβει. Αν ο καθένας εισφέρη εκείνο που έχει να δώση, η εκκλησία πλουτίζεται πνευματικώς από τη μεγάλη ποικιλία των χαρισμάτων και είναι σαν ένα υγιές σώμα, του οποίου τα πολλά μέλη συνεργάζονται όλα αρμονικά για το καλό του όλου σώματος. (Παράβαλε Ρωμαίους 12:3-5.) Το να δίνωμε έτσι ανιδιοτελώς στους άλλους δεν θα παύση όταν ο Ιεχωβά Θεός περάση τον λαό του μέσα από την ‘μεγάλη θλίψι’ και τον φέρη στη νέα του τάξι.

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ

14. Ποιο χάρισμα πρέπει ιδιαίτερα να εκτιμούμε για να ‘υπηρετούμε αλλήλους,’ και τι αυτό πρέπει να μας υποκινή να κάνωμε;

¹⁴ Ασφαλώς όλοι μας πρέπει να θέλωμε να γεμίσωμε τη διάνοια και την καρδιά μας με τις αλήθειες του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού, αν τον μελετούμε επιμελώς. Τότε θα εχωμε πάντοτε κάτι πνευματικής φύσεως, που αξίζει πραγματικά να εισφέρωμε, κάτι που υπερτερεί κατά πολύ από όλα τα δώρα πολυτίμων λίθων ή χρυσού και αργύρου, λόγω των μεγάλων ευλογιών που προκύπτουν απ’ αυτό. (Παροιμ. 2:1-6· 3:13-18) Ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν το προνόμιο να υπηρετούν ως πρεσβύτεροι στις εκκλησίες πρέπει να θέλουν να το κάνουν αυτό. Αυτοί πρέπει ιδιαίτερα να ενδιαφέρωνται στην εκτέλεσι αυτών που συμβουλεύει περαιτέρω ο απόστολος Πέτρος:

15, 16. Πώς μπορούμε να ‘λαλούμε ως λαλούντες λόγια Θεού’ σύμφωνα με τη συμβουλή του Πέτρου και του Παύλου;

¹⁵ «Εάν τις λαλή, ας λαλή ως λαλών λόγια Θεού· εάν τις υπηρετή, ας υπηρετή ως υπηρετών εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός, διά να δοξάζηται εν πάσιν ο Θεός διά Ιησού Χριστού, εις τον οποίον είναι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».—1 Πέτρ. 4:11.

¹⁶ Τώρα, καθώς πλησιάζει το τέλος της παλαιάς τάξεως, υπάρχει πραγματική ανάγκη να μιλούμε με πεποίθησι και με πίστι. Ομιλείτε σεις έτσι όταν έχετε το προνόμιο να υπηρετήτε ενώπιον της εκκλησίας ή να συνομιλήτε με τους αδελφούς σας για πνευματικά πράγματα; Είσθε όπως ο Παύλος, ο οποίος ‘δεν ήλθε με υπεροχήν λόγου ή [ανθρώπινης] σοφίας,’ αλλά του οποίου ο λόγος και το κήρυγμα ήσαν «με απόδειξιν [θείου] πνεύματος και δυνάμεως» ώστε η πίστις των ακροατών του να μην είναι «διά της σοφίας των ανθρώπων αλλά διά της δυνάμεως του Θεού;» (1 Κορ. 2:1, 4, 5) Ούτε η προσωπική μας ευφυία ή ούτε ο ευχάριστος τρόπος ομιλίας δεν είναι εκείνα που θα μας κάμουν ικανούς να το πράξωμε αυτό αλλά η στερεά γνώσις του Λόγου του Θεού και των αρχών του και η πλήρης συναίσθησις της ανάγκης να εκπροσωπούμε πιστά τον Λόγο του και να προσκολλώμεθα σ’ αυτόν με σεβασμό.

17. Γιατί οι πρεσβύτεροι ιδιαίτερα πρέπει να ζητούν να εφαρμόζουν αυτή τη συμβουλή καθώς πλησιάζομε στη Νέα Τάξι;

¹⁷ Οι μέρες που είναι εμπρός μας ως τον καιρό της ‘μεγάλης θλίψεως’ μπορεί να κάμουν τον λαό του Θεού ν’ αντιμετωπίση πολύ σοβαρές περιστάσεις, κινδύνους και προβλήματα. Εκείνοι που έχουν το προνόμιο να ‘ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού’, πρέπει βέβαια να έχουν τη θέλησι να μπορέσουν να δείξουν ότι οι συμβουλές των, η καθοδηγία και η κρίσις των είναι καλά θεμελιωμένες στον αλάνθαστο Λόγο του Θεού. Αυτοί επιθυμούν να είναι σε θέσι να λέγουν όπως ο Ιησούς: «Είναι γεγραμμένον». (Ματθ. 21:13) Τότε οι αδελφοί των θα γνωρίζουν ότι η πεποίθησις και η εμπιστοσύνη των είναι καλά τοποθετημένες—όχι σε ανθρώπους αλλά στον Θεό, ο οποίος διά του Υιού του και διά του πνεύματός του, χρησιμοποιεί αυτούς τους ανθρώπους χάριν των δούλων του. Πρόκειται για τη ζωή ανθρώπων και η έλλειψις επιμελείας ή ενδιαφέροντος σχετικά με το θέμα αυτό ποτέ δεν θα μπορούσαν να έχουν την επιδοκιμασία του Μεγάλου Ποιμένος, του Ιεχωβά Θεού, και του Καλού Ποιμένος του, του Χριστού Ιησού. Και οποιαδήποτε υπηρεσία κληθούν οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι να εκτελέσουν στο μέλλον στη νέα τάξι της δικαιοσύνης, με το να καταρτίζωνται και να εκπαιδεύωνται μ’ αυτόν τον, τρόπο τώρα θα τους βοηθήση ασφαλώς τότε πολύ.—Ιωάν. 10:11· Πράξ. 20:28-30· 1 Πέτρ. 2:25· 5:1-4.

18. Πώς μπορούμε όλοι ν’ ακολουθήσωμε το καλό παράδειγμα των πρεσβυτέρων στην ομιλία μας, και από τι πρέπει να φυλαττώμεθα;

¹⁸ Οι πρεσβύτεροι, φυσικά, πρέπει να είναι τύποι του ποιμνίου, και συνεπώς ό,τι ισχύει γι’ αυτούς ισχύει για όλους εμάς. (1 Πέτρ. 5:3) Αν πιστεύωμε πραγματικά στις υποσχέσεις της νέας τάξεως του Θεού και στην εγγύτητά της, αυτό θα φανή από τα λόγια μας. Θα δείξωμε ότι εμείς ‘προσμένομε και σπεύδομε εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά.’ (2 Πέτρ. 3:12, ΜΝΚ.) Αλλ’ η ομιλία μπορεί να είναι απλές μόνο λέξεις, και δεν πρέπει να ισχυριζώμεθα ότι έχομε ένθερμη αγάπη’ απλώς «με λόγον, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.» (1 Ιωάν. 3:18) Γι’ αυτό και η θεόπνευστη συμβουλή του αποστόλου προσθέτει :

19. (α) Γιατί η διακονία μέσα στην εκκλησία απαιτεί πολλή δύναμι; (β) Γιατί εκείνοι που διακονούν έτσι μπορούν να ενθαρρύνονται για να συνεχίσουν να εργάζωνται σκληρά και να καταβάλλουν όλες τις δυνάμεις των;

¹⁹ «Εάν τις υπηρετή, ας υπηρετή ως υπηρετών εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός». (1 Πέτρ. 4:11) Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας για να μιλούν και να διδάσκουν μιμούμενοι τον Ιησούν, τον Πέτρον, τον Παύλο, τον Ιωάννην και τους άλλους πιστούς ποιμένας, πρέπει να εργάζωνται σκληρά, και εκείνοι που εργάζονται έτσι πρέπει να «αξιώνωνται διπλής τιμής» και να ‘τιμώνται εν αγάπη υπερεκπερισσού διά το έργον αυτών.’ (1 Τιμ. 5:17· 1 Θεσσ. 5:12, 13) Οι κόποι των χάριν της εκκλησίας, με το να ‘νουθετούν τους ατάκτους, να παρηγορούν τους ολιγοψύχους, να περιθάλπουν τους ασθενείς, να μακροθυμούν προς πάντας, μπορεί να εξαντλούν τις δυνάμεις των. (1 Θεσσ. 5:14) Μπορεί να αισθάνωνται ότι, όπως ο Παύλος, ‘προσφέρουν εαυτούς σπονδήν επί της θυσίας και λειτουργίας της πίστεως’ των αδελφών τους. Αλλά οι ευλογίες που προκύπτουν απ’ αυτό μπορεί να τους κάνουν να ‘χαίρουν και να αγάλλωνται’ καθώς το παράδειγμα της σκληρής εργασίας των διεγείρει τους αδελφούς των σε μια ολοκάρδια υπηρεσία στον Θεό.—Φιλιππ. 2:17, 18· Εβρ. 13:7.

20. Γιατί η προτροπή του αποστόλου Παύλου στους πρεσβυτέρους σχετικά μ’ αυτό το ίδιο σημείο είχε τόσο μεγάλη επιρροή και τι μαθαίνομε απ’ αυτή τη συμβουλή;

²⁰ Οι ‘πρεσβύτεροι της εκκλησίας’ της Εφέσου ήξεραν καλά την πορεία που είχε χαράξει ο απόστολος Παύλος μεταξύ των «δουλεύων τον Κύριον μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και μετά πολλών δακρύων και πειρασμών». Γι’ αυτό τα λόγια του πρέπει να είχαν μεγάλη επιρροή σ’ αυτούς όταν έκαμε την προτροπή: «Αγρυπνείτε, ενθυμούμενοι ότι τρία έτη νύκτα και ημέραν δεν έπαυσα νουθετών μετά δακρύων ένα έκαστον. . . . Αργύριον ή χρυσίον ή ιμάτιον ουδενός επεθύμησα. Σεις δε αυτοί εξεύρετε ότι εις τας χρείας μου και εις τους όντας μετ’ εμού οι χείρες αύται υπηρέτησαν. Κατά πάντα υπέδειξα εις εσάς, ότι ούτω κοπιάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς, και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού ότι αυτός είπε, Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη».—Πράξ. 20:17-20, 31-35.

21. Πώς μπορούμε όλοι να «υπηρετούμε εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός» και με ποια εμπιστοσύνη;

²¹ Με το έλεός του ο Θεός έδωσε σε όλους μας το προνόμιο να διακονούμε, να υπηρετούμε ως «καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού.» Αν βασιζώμεθα με πίστι στη ‘δύναμι που χορηγεί ο Θεός’ δεν θα «αποκάνωμεν πράττοντες το καλόν διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ». (1 Πέτρ. 4:10, 11· Γαλ. 6:9) Η βεβαιότης για την υποσχεμένη νέα τάξι του πρέπει να μας κάμη να προχωρούμε, και η εγγύτης αυτής πρέπει να ενσταλάζη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα μέσα μας. Μπορούμε να πούμε με τον απόστολο: «Διά τούτο δεν αποκάμνομεν αλλ’ εάν και ο εξωτερικός ημών άνθρωπος φθείρηται, ο εσωτερικός όμως ανανεούται καθ’ εκάστην ημέραν». Τίποτε απ’ ό,τι μας έδωσε ο Θεός να κάμωμε δεν είναι πέραν των δυνάμεών μας αν εμείς ‘υπηρετούμε εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός.’ Αυτός μας δίνει ‘δύναμι υπερεκπερισσού,’ ώστε ‘για όλα να έχωμε δύναμι από εκείνον που μας ενδυναμώνει’.—2 Κορ. 4:7, 16· Φιλιππ. 4:13.

22, 23. Γιατί δεν πρέπει ποτέ ν’ αποθαρρυνθούμε ή να εξασθενήσωμε στη διακονία, αλλά μάλλον να προσπαθούμε να κάνωμε περισσότερα ακόμη;

²² Εκείνο που μπορούμε να επιτελέσωμε μπορεί να φαίνεται μικρό στα μάτια μας και να μη μας κάνη να προεξέχωμε. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά ποτέ δεν παραβλέπει εκείνο που κάνομε, «διότι δεν είναι άδικος ο Θεός να λησμονήση το έργον σας, και τον κόπον της αγάπης την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντας τους αγίους και υπηρετούντες». Εφόσον πλησιάζει ο ποθούμενος χρόνος της νέας του τάξεως, τώρα είναι ο καλύτερος καιρός να εξακολουθήσωμε να ‘δείχνωμε έκαστος ημών την αυτήν σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους.’—Εβρ. 6:10, 11.

²³ Μεγάλες ευλογίες μάς αναμένουν αν το κάνωμε αυτό. Και έτσι θα καταρτισθούμε για να μετάσχωμε πλήρως και ευτυχώς και επιτυχώς στους λαμπρούς εκείνους καιρούς της νέας τάξεως του Θεού, διότι έχομε συγκεντρώσει την προσοχή μας σ’ αυτά τα πράγματα που είναι τώρα αληθινά ζωτικά.

24. Για να δοξάζεται «εν πάσιν ο Θεός διά Ιησού Χριστού,» τι πρέπει να κάνωμε και τώρα και στην επερχόμενη νέα τάξι;

²⁴ Οτιδήποτε κάνομε, και όλα όσα κάνομε—στις καθημερινές μας ασχολίες και υποθέσεις και στην οικογενειακή ζωή, στη διακονία του λόγου της ζωής στους ανθρώπους του κόσμου, και στο «να υπηρετούμε κατά τούτο εις αλλήλους» μέσα στη Χριστιανική εκκλησία—είθε να τα ‘πράττωμε όλα προς δόξαν Θεού’ και να αποδειχθούμε αληθινοί μαθηταί του αγαπητού του Υιού, Ιησού Χριστού. (1 Κορ. 10:31) Τότε εμείς, όλοι μαζί, μπορούμε να υπηρετούμε σαν ένα κόσμημα αίνου στο όνομα του Ιεχωβά σε όλη τη γη, σαν ένας λαός προετοιμασμένος για ζωή στη νέα του τάξι. Διότι αυτού «είναι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.»—1 Πέτρ. 4:11.

Μέλη της Εκκλησίας Αποχωρούν

◆ Τουλάχιστον 400 άτομα απεχώρησαν μια Κυριακή πρωί από τη Ρωμαιοκαθολική Μητρόπολι του Αγίου Ιωσήφ στην Καντούνα της Νιγηρίας. Μήπως συνέβη αυτό επειδή η εκκλησία ήταν γεμάτη και δεν υπήρχε άλλος ελεύθερος χώρος; Όχι. Δεν τους επετράπη η είσοδος επειδή δεν είχαν πληρώσει ένα φόρο που τους είχαν επιβάλει οι ηγέτες της εκκλησίας. Ένα φράγμα από πάγκους στον περίβολο της μητροπόλεως ήταν ενισχυμένο με άνδρες που τους είχαν εκλέξει ειδικά για ν’ απομακρύνουν εκείνους που δεν είχαν συνεισφέρει χρήματα για τη χειροτόνησι ενός νέου επισκόπου. Μια γυναίκα, που προσπάθησε να εισχωρήση στην εκκλησία, την απομάκρυναν βιαίως.

Περισσεύουν οι Εκκλησίες στην Αγγλία

◆ Ο κατάλογος των εκκλησιών της Αγγλίας, που θεωρούνται ως περιττές και προσφέρονται για πούλημα και φιλανθρωπικούς σκοπούς, μεγαλώνει καθημερινά. Οι αιτίες γι’ αυτή την κατάστασι είναι το εκκλησίασμα που διαρκώς μειώνεται, και η αυξανομένη έλλειψις κληρικών. Ανακοινώθηκε ότι η πρώην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου στο Εδιμβούργο έχει γίνει τώρα καζίνο για τυχερά παιχνίδια. Μια Μεθοδιστική εκκλησία κοντά στο Λίβερπουλ έχει μετατραπή σε εγκεκριμένο κλαμπ για άνδρες. Μια εκκλησία των Θεμελιωτιστών στο Καίμπριτζ έχει γίνει χορευτικό κέντρο για τους νεαρούς. Η Επισκοπελιανή εκκλησία όπου εκκλησιαζόταν ο φημισμένος συγγραφεύς Σερ Βάλτερ Σκωτ, τώρα χρησιμεύει ως έκθεσις τουαλεττών και άλλων εγκαταστάσεων υγιεινής. Ένα μεγάλο εκκλησιαστικό κτίριο στο Μάντσεστερ χρησιμοποιείται τώρα για έκθεσι ξένων αυτοκινήτων. Άλλες εκκλησίες έχουν ανακαινισθή και μετατραπή σε κατοικίες. Και μια είναι τώρα ηλεκτρικός υποσταθμός. Από το 1969, η Εκκλησία της Αγγλίας έχει χαρακτηρίσει 154 εκκλησίες ως περιττές, ενώ άλλες 150 θεωρούνται υποψήφιες γι’ αυτή την κατηγορία. Ένας εκκλησιαστικός ηγέτης εδήλωσε ότι είναι δυνατόν οι περιττές εκκλησίες να φθάσουν περίπου τις 3.000.

Μια Οδός Ζωής Ανοίγεται στο Ανθρώπινο Γένος

ΚΑΙ το πνεύμα, και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ· και όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ· και, Όστις διψά, ας έλθη· και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής».—Αποκάλ. 22:17.

Αυτά τα λόγια κοντά στο τέλος της Βίβλου δίνουν μια αισιόδοξη ελπίδα. Δίνουν υπόσχεσι μιας ζωής που είναι καλύτερη από το βραχύ και ταραχώδες χρονικό διάστημα ζωής που έχομε σήμερα. Υπάρχει καμμιά ευκαιρία ν’ αρχίσωμε ν’ ανακαλύπτωμε αυτό το είδος της ζωής τώρα;

Υπάρχει. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι ήλθε για να έχουν οι άνθρωποι ζωήν εν αφθονία. Ποιο, λοιπόν, είναι αυτό το ύδωρ της ζωής, και πώς μπορούμε να το αποκτήσωμε;—Ιωάν. 10:10.

Η θυσία της ζωής του Ιησού ήταν εκείνη που άνοιξε τον δρόμο για αιώνια ζωή στο ανθρώπινο γένος. Γι’ αυτό ο Ιησούς έδειξε ότι το ζωοπάροχο ύδωρ συνδέεται με τη θυσία του όταν είπε στη Σαμαρείτιδα: «Όστις όμως πίη εκ του ύδατος το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν, δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα· αλλά το ύδωρ το οποίον θέλω δώσει εις αυτόν, θέλει γείνει εν αυτώ πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον».—Ιωάν. 4:14.

Μήπως αυτή η αιώνια ζωή που δίνει ο Ιησούς σημαίνει ότι όλοι όσοι ζουν αιωνίως πρέπει να πάνε στον ουρανό; Διόλου. Διότι η προφητεία της Αποκαλύψεως ομιλεί για το λαμπρό σαν κρύσταλλο νερό του ποταμού της ζωής: «Το πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ». Η νύμφη είναι η Χριστιανική εκκλησία της οποίας ο Χριστός είναι συζυγική κεφαλή. (Κολ. 1:18· Εφεσ. 5:23· 2 Κορ. 11:2) Αυτοί που μετέχουν σε ουράνια ζωή με τον Ιησού Χριστό ανέρχονται σε 144.000 πρόσωπα. (Αποκάλ. 14:1, 3) Το ‘ύδωρ της ζωής’ παρέχεται από το πνεύμα και τη νύμφη σε άλλους. Επομένως συμβολίζει τη θεία διάταξι για επίγεια ζωή, αιώνια ανθρώπινη ζωή σε τελειότητα σε μια γη μεταμορφωμένη σε παράδεισο, κατάλληλη για τελείους ανθρώπους.

Το ‘ύδωρ της ζωής’ παριστάνει όλες τις διατάξεις για ζωή μέσω του Ιησού Χριστού. Είναι τώρα όλο αυτό διαθέσιμο; Όχι, διότι ο Θεός πρέπει πρώτα ν’ απομακρύνη το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων με τον αόρατο άρχοντά του τον Γωγ, ο οποίος είναι Σατανάς ο Διάβολος αφότου εξεβλήθη από τον ουρανό (όπως εξετάσθηκε στα δύο προηγούμενα τεύχη του παρόντος περιοδικού). Αλλά μπορούμε να λάβωμε ό,τι είναι διαθέσιμο απ’ αυτό το «ύδωρ» τώρα ακούοντας και υπακούοντας στα αγαθά νέα της βασιλείας και συμμορφώνοντας τη ζωή μας με αυτά.—Ιωάν. 3:16· Ρωμ. 12:2.

Ο ΝΑΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΡΕΕΙ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ο προφήτης του Θεού Ιεζεκιήλ έλαβε δράσι η οποία συμπληρώνει την δράσι του αποστόλου Ιωάννου στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Εκεί ο Ιεζεκιήλ είδε ένα ναό. Δεν ήταν ναός κτισμένος από ανθρώπους, όπως ήσαν οι ναοί του Σολομώντος ή του Ζοροβάβελ, διότι τότε δεν υπήρχε διόλου ναός στην Ιερουσαλήμ, αφού η πόλις αυτή είχε καταστραφή από τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος πριν από δεκατέσσερα περίπου χρόνια, και η ίδια η Ιερουσαλήμ ήταν ερημωμένη. Αυτός ο ναός που είδε ο Ιεζεκιήλ διέφερε σε σχέδιο από τον ναό του Σολομώντος. Η όρασις τον παριστάνει ως ήδη οικοδομημένο, έτοιμο για επιθεώρησι και μέτρησι. Ήταν όμως προφητικός κάποιου ναού που θα ιδρύετο πραγματικά αργότερα. Εξεικόνιζε την ‘αληθινή σκηνή την οποία κατασκεύασε ο Ιεχωβά και όχι άνθρωπος.’—Εβρ. 8:2.

Ο Χριστιανός συγγραφεύς της επιστολής προς Εβραίους εξετάζει λεπτομερώς αυτή τη σκηνή ή ναό, τονίζοντας ότι αντικατέστησε προτέρους ναούς, τελευταίος των οποίων ήταν ο ναός του Ζοροβάβελ, που ανοικοδομήθηκε από τον Βασιλέα Ηρώδη. Αυτή η ‘αληθινή σκηνή’ ήλθε σε ύπαρξι το έτος 29 μ.Χ., όταν ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να προσφερθή στο «θυσιαστήριο» του θείου θελήματος ως ο «Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» Μετά την ανάστασί του ο Ιησούς εισήλθε στα Άγια των Αγίων του ναού εκείνου, στον ίδιο τον ουρανό, για να παρουσιάση στον Θεό την αξία της τελείας ανθρώπινης θυσίας την οποίαν προσέφερε στη γη επάνω στο πνευματικό θυσιαστήριο του Ιεχωβά, στο «θέλημα» του Θεού.—Εβρ. 9:23, 24· Ιωάν. 1:29.

Στην όρασί του ο Ιεζεκιήλ είδε το ναό «επί όρους υψηλοτάτου,» πράγμα το οποίο τοποθετεί τον χρόνο της εκπληρώσεως της οράσεως του Ιεζεκιήλ πολύ μακρυά στο ρεύμα του χρόνου, όταν, όπως προφητεύθηκε από τον Ησαΐα, «το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών». Ο Ιεζεκιήλ ωδηγήθηκε σε μια περιήγησι του ναού από έναν άγγελο, που παριστάνετο στο όραμα από έναν άνθρωπο, «του οποίου η θέα ήτο ως θέα χαλκού, και είχε εν τη χειρί αυτού νήμα λινούν και μέτρον καλάμινον».—Ιεζ. 40:2, 3· Ησ. 2:2, ΜΝΚ.

Στον παρόντα καιρό ο Ιεχωβά αποκατέστησε στον λαό του στη γη ένα ‘πνευματικό παράδεισο’ Ο λαός του απολαμβάνει την κατανόησι των βουλών του θεού και ευημερεί με τη διακήρυξι αυτών των βουλών σ’ όλον τον κόσμον. Η λατρεία του Ιεχωβά είναι ‘στηριγμένη’ και ‘εξυψωμένη’ σήμερα. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπων αρχίζουν να πίνουν από «το ύδωρ της ζωής δωρεάν». Αυτοί πάλι λέγουν σε άλλους: «Ελθέ!» και οι εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά ακμάζουν με ειρήνη και τάξι, αυξάνοντας συνεχώς σε αριθμούς.

ΖΩΗ Σ’ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ

Αλλά ο Ιεζεκιήλ είδε κάτι πέρα απ’ αυτό. Είδε την ήττα των επιγείων δυνάμεων του Σατανά και την εξαφάνισι της «γης του Μαγώγ,» του αοράτου βασιλείου από το οποίο ο Σατανάς τώρα διαταράσσει τη γη. (Ιεζ. 39:6) Κατόπιν ο Ιεζεκιήλ είδε μια καθαρή εικόνα του τι θα γίνη στη γη στη διάρκεια της δικαίας χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού, όταν δεν θα υπάρχη ο «Γωγ,» Σατανάς ο Διάβολος, ούτε κανένας από τους δαίμονάς του, για ν’ αποτελή πρόσκομμα. Ο άγγελος που ωδήγησε τον Ιεζεκιήλ στο όραμα τον παρέλαβε για μια περιήγησι επιθεωρήσεως του ναού. Τότε ο Ιεζεκιήλ είπε:

«Και με επέστρεψεν εις την θύραν του οίκου· και ιδού ύδατα εξερχόμενα κάτωθεν από του κατωφλίου του οίκου προς ανατολάς· διότι το μέτωπον του οίκου ήτο προς ανατολάς, και τα ύδατα κατέβαινον κάτωθεν από του δεξιού πλαγίου του οίκου, κατά το νότιον του θυσιαστηρίου».—Ιεζ. 47:1.

Το νερό έβγαινε από το αγιαστήριο όπου ο Ιεχωβά παρέμενε και έρρεε προς ανατολάς πέρα από το θυσιαστήριο στην αυλή, δείχνοντας ότι ο Ζωοδότης, ο Ιεχωβά Θεός, αναγνωρίζει τη λυτρωτική θυσία του Υιού του και Αρχιερέως Ιησού Χριστού. Το νερό έρρεε έξω από την αυλή και κατηυθύνετο εκεί όπου εχρειάζετο ζωή.—Παράβαλε με 1 Ιωάννου 1:7· 5:11, 12.

Τώρα ο άγγελος του Ιεχωβά χρησιμοποίησε το λινό του νήμα μετρήσεως. Ο Ιεζεκιήλ λέγει: «Και ο άνθρωπος, όστις είχε το μέτρον εν τη χειρί αυτού εξελθών προς ανατολάς, εμέτρησε χιλίας πήχας, και με διεβίβασε διά των υδάτων· τα ύδατα ήσαν έως των αστραγάλων».—Ιεζ. 47:3.

Είναι αξιόλογο να σημειωθή ότι ο άγγελος εμέτρησε προς ανατολάς απόστασι χιλίων πηχών, που μας υπενθυμίζουν κατ’ επανάληψιν ότι όλα όσα εξεικονίσθησαν ότι εκπληρώνονται από τον ποταμό θα λάβουν χώρα στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Στην πρώτη μέτρησι, το νερό δεν ήταν πολύ βαθύ, έφθανε μόνο έως τους αστραγάλους. ‘Βάθος έως τους αστραγάλους’ θα είναι αρκετό για ζωοπάροχο νερό αμέσως μετά τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, στον οποίο οι επίγειες δυνάμεις του Γωγ θα κατανικηθούν. Γιατί; Διότι μόνο εκείνοι που λαμβάνουν μια σταθερή στάσι υπέρ της βασιλείας του Θεού πριν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ που αποκορυφώνεται σ’ εκείνο τον πόλεμο θα επιζήσουν. Αυτοί, μολονότι ορίζονται ως ένας «πολύς όχλος,» θα είναι λίγοι σε σύγκρισι με τον παρόντα πληθυσμό της γης, και βέβαια σε σύγκρισι με τις χιλιάδες των εκατομμυρίων που έχουν ζήσει στη γη. (Αποκάλ. 7:9) Αυτοί θα είναι όπως ο Νώε και η οικογένειά του που επέζησαν από τον παγγήινο κατακλυσμό. Ο πολύς όχλος θα δώση ένα δίκαιο ξεκίνημα στην ανθρώπινη κοινωνία, θα αποτελέση το θεμέλιο ‘της νέας γης’ δηλαδή, της ανθρωπίνης κοινωνίας ωργανωμένης κάτω από την ουράνια Μεσσιανική βασιλεία.—2 Πέτρ. 2:5· 3:5-13.

ΖΩΗ ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΤΩΡΑ ΝΕΚΡΩΝ

Εν τούτοις, ο Θεός δεν αφήνει τους σκοπούς του ασυμπλήρωτους, ούτε είναι μεροληπτικός. (Ησ. 46:9, 10· Πράξ. 10:34, 35) Τα ζωοπάροχα οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού είναι για όλο το ανθρώπινο γένος. Για την εφαρμογή αυτής της θυσίας σε πολλούς διαβάζομε: «Τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν, διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού». (Εβρ. 2:9) Επίσης: «Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου». (1 Ιωάν. 2:2) «Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων».—1 Τιμ. 2:5, 6.

Σύμφωνα με αυτό ο Ιησούς είπε: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού». (Ιωάν. 5:28, 29) Καθώς εδήλωσε ο απόστολος Παύλος: «Μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων».—Πράξ. 24:15.

Όταν αναστηθούν οι νεκροί, θα υπάρχη αρκετό ύδωρ ζωής για να τους θεραπεύση και να τους αποκαταστήση σε τέλεια ζωή. Αυτό είναι εξασφαλισμένο επειδή βλέπομε τον ποταμό ν’ αυξάνη σε βάθος: «Και [ο άγγελος] εμέτρησε χιλίας [πήχας] και με διεβίβασε διά των υδάτων· τα ύδατα ήσαν έως των γονάτων.»—Ιεζ. 47:4.

Αλλά εδώ ο ποταμός δεν έπαυσε να βαθύνεται. Απ’ αυτό μπορούμε να υποθέσωμε ότι όλες οι χιλιάδες των εκατομμυρίων νεκρών δεν θ’ αναστηθούν διά μιας, πράγμα που θα έκανε τους επιζώντας από τον Αρμαγεδδώνα να έχουν μια μεγάλη πληθυσμιακή έκκρηξι ενώπιόν τους. Πώς λοιπόν θα μπορούσαν να γίνουν οι αναγκαίες υλικές προμήθειες για τους αναστημένους, για να μη αναφέρωμε για τη διδασκαλία και την εκπαίδευσί των στην οδόν ζωής του Ιεχωβά;

Η επόμενη μέτρησις βρήκε τον ποταμό πολύ μεγαλύτερο σε όγκο: «Πάλιν εμέτρησε χιλίας, και με διεβίβασε· τα ύδατα ήσαν έως της οσφύος». (Ιεζ. 47:4) Όσο προχωρούν τα χίλια χρόνια, οι αριθμοί των αναστημένων θ’ αυξάνουν, διότι θα υπάρχουν περισσότεροι πιστοί υπήκοοι της βασιλείας για να φροντίσουν γι’ αυτούς. Μερικοί μεταξύ των αναστημένων, όμως, δεν θα εκτιμήσουν την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά και δεν θα υπακούσουν, όπως θα δούμε στην περαιτέρω ανάπτυξι της προφητείας, που θα εξετασθή σ’ ένα προσεχές τεύχος της «Σκοπιάς». Αλλά οι ευπειθείς χιλιάδες των εκατομμυρίων θα γίνουν συνεργάται στην αποκατάστασι του παραδείσου και στην υποβοήθησι εκείνων που θα αναστηθούν αργότερα να έλθουν σε γνώσι του Ιεχωβά του Ζωοδότου και του Υιού του, του Βασιλέως, και να λάβουν τις ζωοπάροχες υπηρεσίες του ως Αρχιερέως του Θεού.

Τελικά, ο άγγελος «εμέτρησε χιλίας (πήχας)· και ήτο ποταμός, τον οποίον δεν ηδυνάμην να διαβώ· διότι τα ύδατα ήσαν υψωμένα, ύδατα

«Την Οδόν της Πιστότητος Εξέλεξα»

Αφήγησις υπό Πωλ Ρόμπελ

ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ του 1914 ο κόσμος συγκλονίσθηκε από την είδησι της επιστρατεύσεως για πόλεμο. Κατοικούσαμε στα Γερμανικά σύνορα, στην επαρχία της ανατολικής Πρωσίας. Εμείς έξη παιδιά απολαμβάναμε ήσυχα χρόνια με τους γονείς μας, αλλ’ όταν ο μεγαλύτερος αδελφός μας εκλήθη να υπηρετήση στον πόλεμο, η μητέρα μου έκλαψε πικρά. Εγώ προσπαθούσα να την παρηγορήσω, αλλ’ εκείνη έλεγε: «Αρχίζουν τρομερά χρόνια».

Επειδή εγώ ήμουν τότε μόνον δεκαπέντε ετών, απορούσα πώς μπορούσε να ξέρη η μητέρα μου ότι θα ήρχοντο ταραχώδεις καιροί. Αποδείχθηκε ότι η μητέρα μου εστήριζε τις απόψεις της στις προφητείες της Αγίας Γραφής για τις ‘έσχατες ημέρες’. Συχνά την επεσκέπτετο ένας περιοδεύων διάκονος, τον οποίον αυτή υπεδέχετο φιλόξενα και ο οποίος είχε αφήσει ολίγα φυλλάδια, τα οποία η μητέρα κρατούσε μέσα στη Γραφή της. Η μητέρα διάβαζε συχνά τη Γραφή και μας δίδασκε καλές αρχές. Και ο πατέρας επίσης μας διάβαζε από την Αγία Γραφή. Έτσι από νεαρή ηλικία είχαμε ανατραφή να φοβούμεθα τον Θεό.

Σε λίγο μας περιεκύκλωσε ο πόλεμος. Είδαμε τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα, ακούσαμε τα κανόνια να κροτούν, είδαμε Ρώσους στρατιώτας, τους νεκρούς και τους τραυματίας. Έπρεπε να σπεύσωμε να φύγωμε. Στο έτος 1918 έγινα κι εγώ στρατιώτης.

Μετά τον πόλεμο και την απόλυσί μου από τον στρατό, πήγα στην περιοχή του Ρουρ, όπου βρήκα μερικούς από τους συγγενείς μου, και ανέλαβα εργασία στα μεταλλεία. Σ’ αυτή την περιοχή συνήντησα επίσης ένα κορίτσι που υπήρξε σύντροφος της ζωής μου πάνω από πενήντα χρόνια τώρα.

ΕΚΛΕΓΩ «ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΟΤΗΤΟΣ»

Με τον καιρό τα βιβλία της Εταιρίας Σκοπιά! Η Κιθάρα του Θεού και Γραφικαί Μελέται ήλθαν στο σπίτι μας. Τα διάβασα ως το τέλος. Με αυτά τα βιβλία άρχισα να καταλαβαίνω την Αγία Γραφή. Αυτό διήγειρε μέσα μου την επιθυμία να υπηρετήσω τον Θεό και ν’ ακολουθήσω τον δρόμο της αληθείας του. Αισθάνθηκα όπως ο ψαλμωδός: «Την οδόν της πιστότητος εξέλεξα».—Ψαλμ. 119:30, ΜΝΚ.

Κατέβαλα κάθε προσπάθεια ν’ αποκτήσω περισσότερη γνώσι της Γραφής, και όταν ένας διάκονος, που εκπροσωπούσε την Εταιρία Σκοπιά, μας προσεκάλεσε σε μια συνάθροισι της Χριστιανικής εκκλησίας, δεχθήκαμε. Η πρώτη δημοσία Γραφική ομιλία που άκουσα είλκυσε το ενδιαφέρον μου τόσο πολύ ώστε προσεκάλεσα τον ομιλητή να μας επισκεφθή και έως αργά τη νύχτα καθήσαμε και ωφεληθήκαμε πολύ από τις Γραφικές του γνώσεις. Από τότε έως σήμερα, η ανάγνωσις της Γραφής και η μελέτη, με τη βοήθεια των εκδόσεων της Εταιρίας Σκοπιά, απετέλεσαν μέρος του καθημερινού προγράμματός μου.

Εν τούτοις, από μια ανθρώπινη άποψι, αισθανόμουν ότι δεν ήμουν δυνατός και δεν είχα τα προσόντα να μεταδώσω τις Γραφικές αλήθειες με τη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Αλλά τώρα που συνταυτίσθηκα με τη Χριστιανική εκκλησία και παρακολουθούσα τακτικά συναθροίσεις πήρα στα σοβαρά την ενθάρρυνσι που μου έγινε να λάβω μέρος στη διακονία του αγρού. Ένα πρωί λοιπόν έβαλα τη Γραφή μου σε μια καινούργια δερμάτινη τσάντα, πήγα σ’ ένα Χριστιανό αδελφό και τον παρεκάλεσα να με πάρη μαζί του στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Αφού τον άκουσα επί μια ώρα περίπου, του ζήτησα λίγα βιβλία. Πήγα στις πόρτες με τρία βιβλία και λίγα περιοδικά, και σε λίγο διέθεσα όλ’ αυτά τα Γραφικά βοηθήματα στους οικοδεσπότας.

Από τότε πήγαινα μόνος στη διακονία του αγρού. Αισθάνθηκα πια ότι είχα υπερνικήσει μια μεγάλη αδυναμία. Εκείνο τον καιρό δεν είχα ιδέα για την ευλογητή θύρα δράσεως που μου είχε ανοιχθή τότε.

Η εκκλησία με την οποία συνταυτίσθηκα, στο Μπόχουμ-Λάνγκεντρέερ, αποτελείτο από σαράντα άτομα περίπου. Ο σύνδεσμός μου μ’ αυτή την εκκλησία εξακολουθούσε να με οικοδομή. Τόν Αύγουστο του 1925 εσυμβόλισα την αφιέρωσί μου στον Ιεχωβά με το εν ύδατι βάπτισμα. Στο έτος 1928 βαπτίσθηκε και η σύζυγός μου, και από τότε προχωρήσαμε μαζί στον Χριστιανικό δρόμο της δράσεως και πιστότητας και απολαύσαμε την αγαθότητα του Ιεχωβά.

Από τον καιρό του βαπτίσματός μου ακόμη ήθελα ν’ αναλάβω ολοχρόνιο έργο κηρύγματος, αλλ’ επειδή είχαμε τρία παιδιά, έπρεπε να υπομείνω. Ασχολήθηκα μέσα στην εκκλησία, με το να προωθώ τα συμφέροντα της Βασιλείας, ν’ αναλαμβάνω διάφορα καθήκοντα, και ν’ αυξάνω σε ζήλο και ικανότητα.

Η οικογένειά μας απήλαυσε πολλές ευλογίες με τη συναναστροφή ωρίμων Χριστιανών αδελφών. Εκτιμήσαμε τα λόγια που είναι στην επιστολή 1 Πέτρου 4:9: «Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους, χωρίς γογγυσμών». Πόσο συχνά εθαύμαζα την ικανότητα της συζύγου μου να ετοιμάζη ένα ωραίο γεύμα με τα λίγα πράγματα που είχαμε. Οι Χριστιανοί αδελφοί μου πάντοτε αισθάνονταν μαζί μας σαν να ήσαν στο σπίτι τους, και ποτέ δεν μας έλειψαν τ’ αναγκαία για τη ζωή.

ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΙ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Μετά την απαγόρευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά από τον Χίτλερ, έπρεπε να διεξάγωμε το έργο του κηρύγματος κάτω από την επιφάνεια. Στις 7 Οκτωβρίου 1934, ολόκληρη η εκκλησία μας έλαβε μέρος στην αποστολή ενός ψηφίσματος διαμαρτυρίας προς τον Χίτλερ. Κατόπιν, στις 27 Απριλίου 1936, με συνέλαβε η Γκεστάπο. Η Γκεστάπο μού ζήτησε να καταγράψω όλα τα ονόματα των «ηγετών» των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ενώπιον του κινδύνου να βασανισθώ, θα μπορούσα να μείνω στην οδό της πιστότητος στον Θεό; Ο Ιεχωβά με ενίσχυσε να το πράξω. Έλαβα την απόφασι να μη προδώσω τους Χριστιανούς αδελφούς μου, έστω και αν θα πέθαινα. Εκείνο που κατέγραψα για να το διαβάση η Γκεστάπο ήταν μια μαρτυρία για τη βασιλεία του Θεού.

Στη διάρκεια της διετούς φυλακίσεώς μου μπόρεσα να ενισχύσω μερικούς από τους Χριστιανούς αδελφούς μου που χρειάζονταν πνευματική βοήθεια. Τον Μάιο του 1938 αποφυλακίσθηκα, και τότε βρέθηκα εγώ ο ίδιος σε πνευματική ανάγκη. Αυτό έγινε διότι λίγο πριν από την απόλυσί μου σχεδόν όλοι οι Χριστιανοί αδελφοί μου σ’ εκείνη την περιοχή είχαν συλληφθή. Φαινόμουν σαν να μην είχα επαφή με την οργάνωσι του Θεού. Λίγη μόνο πνευματική τροφή υπήρχε.

Ήμουν υπό αστυνομική επιτήρησι και άνεργος επειδή αρνήθηκα να ενταχθώ, στο εργατικό μέτωπο. Ως άνεργος, τελικά εστάλην πίσω στον παληό μου τόπο εργασίας στο μεταλλείο από το γραφείο εργασίας. Προς το τέλος του Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν γινόταν η επιστράτευσις του λαϊκού στρατού, ενόμισα ότι θα ήμουν σε λίγο με τους Χριστιανούς αδελφούς μου στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Εν τούτοις, απροσδόκητα έλαβα ένα πιστοποιητικό «UK» (που σημαίνει απαραίτητος) λόγω της στρατιωτικής σπουδαιότητος των μεταλλείων. Ανώτεροι αξιωματούχοι του μεταλλείου άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον στην αλήθεια της Γραφής, και μπορούσα συχνά να δίνω μαρτυρία για τη βασιλεία του Θεού.

Εν τώ μεταξύ όμως μου τελείωσε όλο το απόθεμα των Γραφικών βοηθημάτων. Προσευχήθηκα όπως ο ψαλμωδός: «Μη αφαιρέσης ολοτελώς από του στόματός μου τον λόγον της αληθείας· διότι ήλπισα επί τας κρίσεις σου». (Ψαλμ. 119:43) Ύστερ’ από μια ισχυρή βομβαρδιστική επιδρομή, θυμήθηκα έναν παλαιό μάρτυρα και αποφάσισα να τον επισκεφθώ και να ιδώ πώς περνά. Αφού πέρασα από δρόμους γεμάτους πέτρες, έφθασα ακριβώς όταν αυτός προσπαθούσε να κρύψη έναν μεγάλο αριθμό περιοδικών Η Σκοπιά στον κατεστραμμένο ορνιθώνα του. Ήταν ευτυχής όταν πήρα το ανεκτίμητο φορτίο της πνευματικής αυτής τροφής στο ποδήλατό μου και το έφερα σε μια πιο ασφαλή θέσι.

Ο Ιεχωβά είχε εισακούσει την προσευχή μου. Είχαμε τώρα πνευματική τροφή. Τα άρθρα της Σκοπιάς με τίτλο «Η Θεοκρατία,» «Το Μικρόν Ποίμνιον,» «Το Δράμα του Ιεζεκιήλ,» «Το Αντίλυτρο,» «Η Θρησκεία,» «Η Απελευθέρωσις,» «Κυβέρνησις και Ειρήνη» και τα άρθρα που εξηγούσαν τις προφητείες του Ζαχαρία και του Μιχαία, και πολλά άλλα, προμήθευσαν μια πλούσια πνευματική ευωχία από τον Ιεχωβά ανάμεσα στους εχθρούς μας. Μπορούσα τώρα να συμμερισθώ αυτή την πνευματική τροφή μ’ εκείνους από τους Χριστιανούς αδελφούς μου στους οποίους μπορούσα να φθάσω. Πώς θα μπορούσα εγώ ποτέ ν’ ανταποδώσω την καλοσύνη του Ιεχωβά για όλ’ αυτά τα πνευματικά οφέλη; Μόνο με το να δείξω μεγαλύτερο ζήλο στην εκπλήρωσι της αφιερώσεώς μου.

Το θέρος του 1945, όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά βγήκαν στην επιφάνεια, 15 από μας συναθροισθήκαμε σε μια ευτυχισμένη επικοινωνία για να συζητήσωμε για το μέλλον. Την Κυριακή ήσαν παρόντες 27 Μάρτυρες, πρόθυμοι να υποστηρίξουν το έργο της Βασιλείας μ’ ένα οργανωμένο τρόπο. Μας ένωσε η αγάπη και η εκτίμησις που είχαμε μεταξύ μας, και ο Ιεχωβά άρχισε να ευλογή την εκκλησία μας με μεγάλες αυξήσεις.

ΑΥΞΗΣΙΣ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΣΤΟ ΟΛΟΧΡΟΝΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Επειδή αγαπώ τους ανθρώπους και επιθυμώ να μιλώ στην καρδιά τους, απολαμβάνω πάρα πολύ τη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Πραγματικά, επί είκοσι χρόνια η επιθυμία μου ήταν ν’ αναλάβω το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος. Τώρα ήλθε ο κατάλληλος καιρός. Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μας ενηλικιώθηκαν και στερεώθηκαν στην αλήθεια του Θεού. Εν τούτοις, λυπούμεθα να πούμε ότι ο νεώτερος γυιος μας υπήρξε θύμα του πολέμου· έως σήμερα είναι γραμμένος ως αγνοούμενος.

Αλλά τώρα μια σωματική πάθησις εκδηλώθηκε και φάνηκε να εμποδίζη την είσοδό μου στην ολοχρόνια διακονία. Ο γιατρός μου προείπε ότι σε διάστημα δύο ετών θα έπρεπε ν’ αναμένω μια παράλυσι της δεξιάς μου πλευράς. Αυτό έγινε στο έτος 1948, και απεφάσισα να χρησιμοποιήσω αυτά τα δύο έτη στην ολοχρόνια διακονία και να κάμω το καλύτερο που μπορούσα.

Εν τω μεταξύ, πέρασαν είκοσι επτά χρόνια! Μολονότι ποτέ δεν μπόρεσα να βαδίσω χωρίς δυσκολία, ωστόσο η προειπωμένη παράλυσις δεν επήλθε. Στο έτος 1947 εκλήθην στο Μαγδεμβούργο για να εκπαιδευθώ για τη διακονία ως ένας περιοδεύων επίσκοπος της Εταιρίας Σκοπιά. Επί είκοσι έτη σχεδόν, ως τον καιρό μιας σοβαρής ασθενείας τον Οκτώβριο του 1966, μπόρεσα να υπηρετήσω με αυτή την ιδιότητα και γεύθηκα την αγαθότητα του Ιεχωβά με άμετρη αφθονία. Μια αφθονία χαράς ήταν η καθημερινή μου μερίς.

Η οργάνωσις νέων εκκλησιών και η ενίσχυσις μικρών ομάδων έφερνε πολλές χαρές και ευλογίες. Ωστόσο, έπρεπε κανείς να είναι πρόθυμος να υποστή κάποια στέρησι. Λόγου χάριν, ένας προεδρεύων επίσκοπος μιας μικρής εκκλησίας επτά μαρτύρων μου έγραψε ότι η επίσκεψίς μου έπρεπε να ματαιωθή, διότι ο ίδιος έπρεπε να πάη σ’ ένα σανατόριο, και η εκκλησία ήταν τόσο μικρή ώστε δεν υπήρχε χώρος να μείνω. Εν τούτοις, πήγα στην πόλι και αναζήτησα έναν άλλον επίσκοπο εκκλησίας. Αυτός έμενε με την οικογένειά του στριμωγμένη σ’ ένα μόνο δωμάτιο. Ο ιδιοκτήτης του είχε κάποιο αγρόκτημα και ρώτησα τον Μάρτυρα αν θα μπορούσε να μιλήση στον ιδιοκτήτη του. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μπόρεσα να κοιμηθώ σ’ ένα μικρό δωμάτιο πάνω από το βουστάσιο. Υπήρχε ένα μικρό στρατιωτικό κρεββάτι μ’ ένα αχυρόστρωμα για να κοιμηθώ, και στο ίδιο δωμάτιο κοιμήθηκε κι’ ένας περιοδεύων εμποροϋπάλληλος. Επειδή ήταν φθινόπωρο, αναγκάσθηκα να κοιμηθώ με τα ρούχα μου για να μη κρυολογήσω.

Μέσα στην εβδομάδα μπόρεσα να βρω ένα δωμάτιο σ’ ένα σχολείο για μια δημόσια Γραφική ομιλία και να επισκεφθώ όλους τους Μάρτυρας οι οποίοι την Κυριακή έλαβαν μέρος στη διανομή προσκλήσεων για την ομιλία. Το απόγευμα της Κυριακής για έκπληξι όλων, πενήντα εξη γέμισαν την Αίθουσα και όλοι άκουσαν προσεκτικά. Από τότε η εκκλησία ηύξανε, και σε λίγο είχαν δική τους Αίθουσα Βασιλείας.

Μια άλλη πείρα που είχα ήταν σχετική με τη συνέλευσι περιοχής που είχε διευθετήσει η Εταιρία Σκοπιά να γίνη στο Πάντερμπορν στη δεκαετία του 1950. Η δημαρχία δεν μας έδωσε ούτε αίθουσα ούτε τόπο όπου να κάνωμε τη συνέλευσί μας. Μπορέσαμε όμως να νοικιάσουμε από έναν εστιάτορα μια λέσχη τυφεκιοφόρων σε απόστασι δύο περίπου χιλιομέτρων μέσα σ’ ένα μικρό χωριό που ελέγετο Νάουχάους. Ο τοπικός ιερεύς, που ήταν και πρόεδρος των τυφεκιοφόρων, προσπάθησε να πιέση τον εστιάτορα απειλώντας τον με αφορισμό αν δεν ματαίωνε τη συμφωνία. Αλλ’ ο εστιάτωρ είπε ότι αυτός ήταν ένας επαγγελματίας και είχε ήδη λάβει το ενοίκιο από τους μάρτυρας προκαταβολικώς, ενώ η Καθολική Εκκλησία του χρωστούσε ακόμη χρήματα για δύο εορτασμούς Χριστουγέννων.

Στη διάρκεια της συνελεύσεως ο ιερεύς καταράστηκε τους Μάρτυρας, τον εστιάτορα, εκείνους που έδωσαν καταλύματα στους Μάρτυρας και τους επαγγελματίας που πώλησαν είδη παντοπωλείου σ’ εμάς. Η διαγωγή του ιερέως υπεκίνησε πολλούς να εγκαταλείψουν την εκκλησία. Ο εστιάτωρ αφωρίσθηκε αλλ’ απέκτησε τη συμπάθεια των κατοίκων. Σήμερα μπορούμε να έχωμε τις συνελεύσεις μας περιοχής στο Πάτερμπορν και υπάρχει μια ανθηρή εκκλησία που υπερβαίνει τους εκατό Μάρτυρας.

ΠΟΛΥΑΣΧΟΛΟΣ ΑΚΟΜΗ—ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ

Τόν Οκτώβριο του 1966 ήμουν στο κτίριο της Εταιρίας στη Γερμανία παρακολουθώντας τη Σχολή Διακονίας της Βασιλείας για επισκόπους, οπότε αρρώστησα με πνευμονία. Ώσπου να μπορέσω να επιστρέψω στο σπίτι μου, απήλαυσα μια στοργική φροντίδα της οικογενείας Μπέθελ. Επειδή μερικά από τα εσωτερικά μου όργανα έπαυσαν να λειτουργούν, η σωματική μου κατάστασις επιδεινώθηκε, και συνεπέρανα ότι η επίγεια υπηρεσία μου θα τελείωνε σε λίγο. Αλλά ύστερ’ από λίγον καιρό ανέρρωσα και μπόρεσα να σταθώ στα πόδια μου με το ήμισυ τουλάχιστον των δυνάμεών μου, πράγμα που ήταν ικανοποιητικό, και μπόρεσα να συνεχίσω το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος.

Στα περασμένα τέσσερα χρόνια είχα το προνόμιο να υπηρετήσω ως επίσκοπος στην εκκλησία του τόπου μου, στο Μπόχουμ-Λάνγκεντρεερ, και ν’ απολαύσω την εγκάρδια επικοινωνία και την στοργική υποστήριξι των Χριστιανών αδελφών μου στην προώθησι των συμφερόντων της Βασιλείας.

Όταν ανατρέχω στα περασμένα σχεδόν σαράντα οκτώ χρόνια αφιερωμένης υπηρεσίας στον Θεό, καταλαβαίνω ότι ο Ιεχωβά με βοήθησε να βαδίσω στον δρόμο της πιστότητος· με άφησε να έχω μέρος στην αγαθότητα που επέδειξε στο λαό του. Καθώς αποβλέπω στην Πηγή της δυνάμεως και της σωτηρίας, η απόφασίς μου παραμένει: «Την οδόν της πιστότητος εξέλεξα». «Θέλω ψάλει εις τον Ιεχωβά διότι με αντήμειψε».—Ψαλμ. 119:30· 13:6, ΜΝΚ.