Θείες Επαγγελίες για ένα Νέο Κόσμο

ΑΠΟ ποια πηγή μπορεί να προέλθη ένας νέος κόσμος; Μήπως πρέπει ν’ απόβλέψωμε σε ανθρώπους με ελπίδα για ένα ένδοξο νέο κόσμο; Με το ανθρώπινο γένος σήμερα απειλούμενο από πυρηνική εκμηδένισι, κατάστασι ερημώσεως του κόσμου, πώς μπορεί κανείς να μιλή αυθεντικά για ένα νέο κόσμο; Και θα μπορούσε πραγματικά να υπάρξη κάτι που είναι νέο;

Ο άνθρωπος μπορεί να μεταβάλη μόνο ολίγες επιφανειακές εμφανίσεις πραγμάτων, έτσι ώστε ένας θεόπνευστος συγγραφεύς πριν από πολλούς αιώνες εκύτταζε αυτά τα πράγματα και συνεπέρανε: «Ό,τι έγεινε, τούτο πάλιν θέλει γείνει· και ό,τι συνέβη, τούτο πάλιν θέλει συμβή· και δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον.» (Εκκλησ. 1:9) Ο άνθρωπος μελετά τη φύσι για να κάμη ανακαλύψεις, που μπορούν να εφαρμοσθούν σ’ αυτόν τον σύγχρονο κόσμο, και η μελέτη της ζωικής δημιουργίας—νυχτερίδες, γλαύκες, δελφίνια, σκώρος, και ούτω καθεξής—συχνά αποφέρει ανακαλύψεις για τη βελτίωσι των ανθρωποποιήτων μηχανισμών. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι νέο· η φύσις είχε πρώτη τις αρχές. Αφού δεν υπάρχει τίποτε νέο υπό τον ήλιον, ποιος θα μπορούσε να υποσχεθή κάτι αληθινά νέο;

Ένας άνθρωπος πίστεως, ο Σίμων Πέτρος, ένας απόστολος του Ιησού Χριστού, έθεσε την εμπιστοσύνη του στην υπόσχεσι ενός πράγματος πραγματικά νέου· και πριν από 1.900 περίπου χρόνια έγραψε: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Σε τίνος υπόσχεσι ανεφέρετο ο απόστολος Πέτρος με τέτοια εμπιστοσύνη, με τέτοια βεβαιότητα ότι η υπόσχεσις δεν θα εματαιώνετο ποτέ και ήταν άξια να περιμένη κανείς γι’ αυτήν; Όχι σε υπόσχεσι ανθρώπου! Επτά και πλέον αιώνες πριν από τη θεόπνευστη διακήρυξι του αποστόλου Πέτρου, ο προφήτης Ησαΐας εξέφρασε και κατέγραψε αυτή την υπόσχεσι· αλλά παρέθετε απλώς με έμπνευσι τα λόγια του μεγάλου Δοτήρος της Υποσχέσεως, του Δημιουργού της γης, ο οποίος ο ίδιος είπε: «Επειδή, ιδού, νέους ουρανούς κτίζω, και νέαν γην· και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων, ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν. Αλλ’ ευφραίνεσθε και χαίρετε πάντοτε εις εκείνο το οποίον κτίζω.»—Ησ. 65:17, 18.

Αν και δεν υπάρχει «ουδέν νέον υπό τον ήλιον», τούτο δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχη τίποτε νέο επάνω από τον ήλιο. Ο Δημιουργός του ανθρώπου, του οποίου ο θρόνος είναι πολύ πιο πάνω από τη γη μας και τον ήλιο, υπεσχέθη: «Νέους ουρανούς κτίζω, και νέαν γην.» Ο Δημιουργός μπορεί πράγματι να δημιουργήση νέα πράγματα που έχουν να κάμουν με το ανθρώπινο γένος επάνω στη γη.

Αφού Εκείνος που υπεσχέθη αυτά τα νέα πράγματα είναι, επίσης, ο Δημιουργός των, μπορούσε αυθεντικά να μιλή ως να εξεπλήρωνε ήδη την υπόσχεσί του, μολονότι αυτή διετυπώθη μέσω του Ησαΐα πάνω από είκοσι έξη αιώνες πριν από την εποχή μας.

Και τι αιτία χαράς είναι το γεγονός ότι αυτή η θεία υπόσχεσις ενός νέου κόσμου περιλαμβάνει βεβαίωσι ότι αυτός θα διαμένη χωρίς τέλος! Έτσι ο υποσχεμένος νέος κόσμος θα είναι για την αμάραντη δόξα του Θεού, και θα εξακολουθή να τον δοξάζη για πάντα, καθώς αυτός διεκήρυξε: «Διότι ως οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, τα οποία εγώ θέλω κάμει, θέλουσι διαμένει ενώπιόν μου, λέγει ο Ιεχωβά, ούτω θέλει διαμένει το σπέρμα σας και το όνομά σας.» (Ησ. 66:22, ΜΝΚ) Τα λόγια αυτά, που απευθύνονται στον λαόν του Θεού, τους πιστούς ακολούθους του Ιησού Χριστού, δείχνουν ότι ο νέος κόσμος θα διαμένη ενώπιον του Ιεχωβά του Δημιουργού των για πάντα. Έτσι, ακριβώς, αυτός υπόσχεται, επίσης, ότι το όνομα του λαού του θα διαμένη ενώπιόν του. Δεν θα σήπεται όπως το όνομα των ασεβών.

Μήπως ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, προσέθεσε τη μαρτυρία του στις θείες υποσχέσεις για έναν ένδοξο νέο κόσμο; Πράγματι την προσέθεσε! Εκήρυττε μια βασιλεία νέου κόσμου! Όταν ήταν ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου, ο Ιησούς διεκήρυξε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» Και γιατί; Επειδή η ουράνια βασιλεία του Θεού δια του Ιησού Χριστού είναι οι «νέοι ουρανοί» του νέου κόσμου. Η κυριώτερη, λοιπόν, διδασκαλία του Ιησού ήταν αυτή η βασιλεία νέου κόσμου, «η βασιλεία των ουρανών». Όταν ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του να προσεύχωνται στον Θεό, λέγοντας, «Ελθέτω η βασιλεία σου», ήθελε να θέσουν την εμπιστοσύνη των στη βασιλεία του Θεού, που θα καθίστα δυνατόν ένα νέο κόσμο. Το ότι η βασιλεία του Θεού ιδρύθη στον ουρανό σημαίνει ότι ο από πολύν καιρό υποσχεμένος νέος κόσμος είναι πλησίον. Αυτή, λοιπόν, είναι η πιο βαρυσήμαντη αγγελία που θα μπορούσε να λάβη το ανθρώπινο γένος σήμερα! Δεν είναι παράδοξο ότι ο Ιησούς την απεκάλεσε «ευαγγέλιον» ή καλή αγγελία, τόσο σπουδαία ώστε πρέπει να κηρυχθή σε όλη την οικουμένη, «προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη».—Ιωάν. 18:36· Ματθ. 10:7· 6:10· 24:14.

Όπως ακριβώς ο νέος κόσμος έχει «νέους ουρανούς», έτσι έχει και «νέαν γην». Όχι έναν νέο πλανήτη γη, αλλά, μάλλον, δικαίους ανθρώπους που θα ζουν επάνω στη γη στον νέο κόσμο του Θεού, ανθρώπους από όλα τα έθνη που προσέχουν τις επαγγελίες του Θεού, θέτουν την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτές και ζουν γι’ αυτόν τον νέο κόσμο τώρα. Σήμερα μια κοινωνία ανθρώπων της νέας γης αυξάνει γοργά ανάμεσα σ’ ένα θνήσκοντα διεφθαρμένο παλαιό κόσμο. Μπορείτε να γίνετε μέρος αυτής της κοινωνίας Νέου Κόσμου.

Όλα τα άτομα, που ειλικρινώς εξετάζουν τις υποσχέσεις του Δημιουργού για τον νέο κόσμο, οδηγούνται να θέσουν την εμπιστοσύνη των σ’ αυτές, διότι είναι απολύτως αξιόπιστες. Ο απόστολος Ιωάννης, διακηρύττοντας την αξιοπιστία τόσο για την υπόστασι ενός νέου κόσμου όσο και για τη βεβαιότητα της πραγματοποιήσεώς του, έγραψε: «Είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε . . . Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν, Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου, Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ, Γράψον· διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί.» (Αποκάλ. 21:1, 3, 5) Πιστές πράγματι είναι οι υποσχέσεις του Δημιουργού για ένα δίκαιο νέο κόσμο. Για πάντα θα διαμένη αυτός, προς ευλογίαν όλων όσοι αγαπούν τη βασιλεία του Θεού δια Ιησού Χριστού.

Τι θα κάμετε, τώρα που αντιμετωπίζομε πρόσωπον προς πρόσωπον αυτόν τον καιρό που δημιουργεί προορισμό; Ο καθένας πρέπει ν’ αποφασίση αν θα εργασθή για τη διατήρησι αυτού του πονηρού κόσμου, με βέβαιη απογοήτευσι στο τέλος, ή θα υπηρετήση τα θεία συμφέροντα και θ’ αποδειχθή άξιος του υποσχεμένου νέου κόσμου με τις ατελεύτητες χαρές του.