Τι Σήμανε για την Ανθρωπότητα η Γέννηση του Έθνους
1, 2. (α) Απαντάει απ’ ευθείας ο Ιεχωβά στις ερωτήσεις του στο Ησαΐας 66:9; (β) Ποια πρόσκληση κάνει σύμφωνα με το Ησαΐας 66:10-14;
ΑΝΤΙ ο Θεός ν’ απαντήσει στις ίδιες του τις ερωτήσεις που αναγράφονται στο Ησαΐας 66:9 μ’ ένα καθαρό Όχι!, υποκίνησε τον Ησαΐα να διατυπώσει την παρακάτω θριαμβευτική πρόσκληση:
2 «Ευφράνθητε μετά της Ιερουσαλήμ και αγάλλεσθε μετ’ αυτής, πάντες οι αγαπώντες αυτήν· χαρήτε χαράν μετ’ αυτής, πάντες οι πενθούντες δι’ αυτήν· δια να θηλάσητε και να χορτασθήτε από των μαστών των παρηγοριών αυτής· δια να εκθηλάσητε και να εντρυφήσητε εις την αφθονίαν της δόξης αυτής· Διότι ούτω λέγει Κύριος· Ιδού, εις αυτήν θέλω στρέψει την ειρήνην ως ποταμόν, και την δόξαν των εθνών ως χείμαρρον πλημμυρούντα· τότε θέλετε θηλάσει, θέλετε βασταχθή επί των πλευρών και κολακευθή επί των γονάτων αυτής. Ως παιδίον, το οποίον παρηγορεί η μήτηρ αυτού, ούτως εγώ θέλω σας παρηγορήσει· και θέλετε παρηγορηθεί εν τη Ιερουσαλήμ. Και θέλετε ιδεί, και η καρδία σας θέλει ευφρανθή και τα οστά σας θέλουσιν ανθήσει ως χόρτος· και η χειρ του Κυρίου θέλει γνωρισθή προς τους δούλους αυτού, η δε οργή προς τους εχθρούς αυτού.»—Ησαΐας 66:10-14.
3. Με τι παρομοιάζονται οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι εξόριστοι, τι απολαμβάνουν, και τίνος το χέρι βλέπουν σ’ αυτό το ζήτημα;
3 Έτσι όσοι επέστρεψαν από την εξορία παρομοιάστηκαν με νεογέννητα βρέφη που θήλαζαν. Για τους εξόριστους Ιουδαίους στα ποτάμια της Βαβυλώνας, ο θηλασμός των μαστών σήμαινε ότι θα δημιουργόταν μια άλλη Ιερουσαλήμ χτισμένη στο μέρος της καταστραμμένης πρωτεύουσας· επίσης σήμαινε ότι αυτή θα γεννούσε ένα πληθυσμό από πολλούς κατοίκους και από πολλούς άλλους πολίτες στην επικράτειά της. (Λουκάς 13:34) Σαν τις μητέρες του καιρού εκείνου στη Μέση Ανατολή, η ξαναχτισμένη Ιερουσαλήμ θα μετέφερε τα παιδιά της πιασμένα από τη δεξιά ή την αριστερή πλευρά της· και όταν θα καθόταν θα τα χάιδευε στοργικά στα γόνατά της. Οι Ιουδαίοι εκείνοι που αγαπούσαν την ορατή οργάνωση του Ιεχωβά τον καιρό εκείνο στον έκτο αιώνα π.Χ., θα χαίρονταν γι’ αυτό, και θα έπαυαν να πενθούν για το γεγονός ότι για εβδομήντα χρόνια που ήταν εξόριστοι σε μια ειδωλολατρική γη δεν υπήρχε η Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά. Η χαρά τους ήταν σαν κι εκείνη που περιγράφεται στον Ψαλμό 126, σε αντίθεση με τη θλίψη τους που εκφράζεται στον Ψαλμό 137. Οι δούλοι του Ιεχωβά είδαν το χέρι του στην απελευθέρωσή τους.
4, 5. (α) Πώς αντέδρασε το υπόλοιπο στην εκδήλωση της «χειρός» του Θεού για χάρη τους, και τι εκτίμησαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά; (β) Για ποια δράση είχε φτάσει τότε ο καιρός; (γ) Πώς το περιγράφει αυτό ο Ησαΐας;
4 Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τα μέλη του πνευματικού «έθνους» που «γεννήθηκε» το 1919 μ.Χ. Μετά την εκπληκτική απελευθέρωσή τους από τους περιορισμούς που τους είχαν βάλλει στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την απειλή να τους εξαλείψουν, γέμισαν με απερίγραπτη χαρά. Το πένθος τους πέρασε. Εκτίμησαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός τους και ότι έχει μια ορατή οργάνωση, όπως ακριβώς έχει και μια αόρατη οργάνωση στους ουρανούς που την παρομοιάζει με σύζυγό του. Για το υπόλοιπο, αυτή η αόρατη οργάνωση είναι «μήτηρ,» η «άνω Ιερουσαλήμ.» (Ησαΐας 54:1-6· Γαλάτας 4:26) Έτσι όταν ξανασυγκεντρώθηκαν από την αποδιοργανωμένη κατάστασή τους στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, χάρηκαν να θηλαστούν, να χαϊδευτούν απ’ αυτή την πνευματική «μητέρα,» την ουράνια «σύζυγο» του Θεού και Πατέρα τους. Σαν «δούλοι» αφιερωμένοι σ’ αυτόν μέσω του μεγαλύτερου αδελφού τους, του Ιησού Χριστού, παρηγορήθηκαν όταν έμαθαν ότι η «χειρ» του Ιεχωβά ενεργούσε για χάρη τους. Αντίθετα μ’ αυτό, είχε έρθει ο καιρός για να εκπληρωθεί «η οργή προς τους εχθρούς αυτού.» Αυτό περιλαμβάνει κι εκείνους που δείχνουν έχθρα στους κήρυκες της νεογέννητης βασιλείας του, γιατί εκείνοι που είναι εχθροί του αφιερωμένου λαού του, είναι επίσης και δικοί του προσωπικοί εχθροί. Περιγράφοντας πώς θα εκτελέσει την οργή του, ο Ιεχωβά προχωρεί και λέει:
5 «Διότι, ιδού, ο Κύριος θέλει ελθεί εν πυρί, και αι άμαξαι αυτού θέλουσιν είσθαι ως ανεμοστρόβιλος, δια να αποδώση την οργήν αυτού με ορμήν και την επιτίμησιν αυτού με φλόγας πυρός. Διότι εν πυρί Κυρίου, και εν τη μαχαίρα αυτού θέλει κριθή πάσα σαρξ, και οι πεφονευμένοι του Κυρίου θέλουσιν είσθαι πολλοί. Οι αγιαζόμενοι και καθαριζόμενοι εν τοις κήποις ο είς κατόπιν του άλλου αναφανδόν, τρώγοντες χοίρειον κρέας και τα βδελύγματα και τον ποντικόν, ούτοι θέλουσι καταναλωθή ομού, λέγει Κύριος. Διότι εγώ εξεύρω τα έργα αυτών και τους διαλογισμούς αυτών· και έρχομαι δια να συνάξω πάντα τα έθνη και τας γλώσσας και θέλουσιν ελθεί και ιδεί την δόξαν μου.»—Ησαΐας 66:15-18.
6. Πώς οι Ισραηλίτες στις μέρες του Ησαΐα παραβίαζαν τη διαθήκη τους και μόλυναν τους εαυτούς τους;
6 Στις μέρες που ο Ησαΐας έγραψε τα λόγια αυτά, δηλαδή έναν αιώνα πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο 607 π.Χ., οι Ισραηλίτες παραβίαζαν χονδροειδώς την εθνική διαθήκη τους με τον Ιεχωβά, τη διαθήκη του νόμου στην οποία μεσίτευσε ο προφήτης Μωυσής. Αγίαζαν και καθάριζαν τους εαυτούς τους για ειδωλολατρική λατρεία σε ειδικούς κήπους και παρέβαιναν τους νόμους του Θεού που τους απαγόρευαν να τρώνε ορισμένα πράγματα. Βεβήλωναν και μόλυναν τους εαυτούς τους μπροστά στο Θεό της διαθήκης τους και δεν έκαναν τίποτα για τη δόξα του.
7. (α) Πώς ο Θεός ενήργησε σύμφωνα με τους όρους της διαθήκης του για την τακτοποίηση της διαφοράς; (β) Με ποιους ο Θεός έχει μια παρόμοια διαφορά σήμερα;
7 Έτσι έφερε πάνω σ’ αυτούς τους παραβάτες της διαθήκης τις πύρινες, θυελλώδεις κρίσεις του, σε απόλυτη αρμονία με τους όρους της διαθήκης του. Έπιασε τη «μάχαιραν» της εκτελέσεως για να τακτοποιήσει τις διαφορές που είχε με όλους τους Ιουδαίους. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που μόνο λίγες χιλιάδες σώθηκαν από την ανελέητη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, κι αυτοί για να συρθούν σε μακρόχρονη εξορία στην ειδωλολατρική Βαβυλώνα. Όλα τα γύρω έθνη και οι φυλές ήταν υποχρεωμένες να παραστούν μάρτυρες αυτής της εκδηλώσεως της δόξας του Ιεχωβά σαν Θεού που τηρεί τη διαθήκη και δεν λέει ψέματα. Όλα αυτά μας θυμίζουν επίσημα ότι αυτός ο ίδιος Θεός βρίσκεται σε αντίθεση σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα με το σύγχρονο Χριστιανικό κόσμο, που ισχυρίζεται ότι έχει αντικαταστήσει τον αρχαίο Ισραήλ σαν λαός του Ιεχωβά Θεού. Για τη δόξα του θα χρησιμοποιήσει και πάλι τη «μάχαιραν» της εκδικήσεώς του για να τον καταστρέψει εντελώς.
«Σημείον» που Στήθηκε Ανάμεσα στα Έθνη
8, 9. (α) Ύστερα από ποια γεγονότα και μετά από ποια εμπειρία που είχε ο λαός του στη διάρκεια του πολέμου, εκτέλεσε ο Θεός τον σκοπό του προς δόξα του; (β) Πώς εξέθεσε τον σκοπό του στο Ησαΐας 66:19, 20;
8 Για την παγκόσμια δόξα του αυτός ο Παντοδύναμος Θεός εκτέλεσε τον αναλλοίωτο σκοπό του για το τι θα συνέβαινε αφού θα είχε κάνει να «γεννηθή γη εν μια ημέρα» και αφού είχε κάνει να «γεννηθή έθνος ενταυτώ.» Καθώς διαβάζουμε τα λόγια του που γράφονται στον Ησαΐα 66:19, 20, μπορούμε να θυμηθούμε τι ένδοξα πράγματα έκανε από τότε που γεννήθηκε το «έθνος» που αποτελείται από το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών το 1919 όταν πια είχε πάψει να είναι ένας οργανωμένος λαός στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και δεν διατηρούσαν καμιά σχεδόν ελπίδα ή προσδοκία να επιζήσουν από την παγκόσμια εκείνη σύγκρουση. Να τι μας λέει:
9 «Και θέλω στήσει σημείον [οθ, Εβραϊκά· σίγκνουμ, Λατινική Βουλγάτα] μεταξύ αυτών· και τους σεσωσμένους εξ αυτών θέλω εξαποστείλει εις τα έθνη, εις Θαρσείς, Φουλ, και Λουδ, οίτινες σύρουσι τόξον, εις Θουβάλ και Ιαυάν, εις τας νήσους τας μακράν, οίτινες δεν ήκουσαν την φήμην μου ουδέ είδον την δόξαν μου· και θέλουσι κηρύξει την δόξαν μου μεταξύ των εθνών. Και θέλουσι φέρει πάντας τους αδελφούς σας εκ πάντων των εθνών προσφοράν εις τον Κύριον, επί ίππων και επί αμαξών και επί φορείων και επί ημιόνων και επί ταχυδρόμων ζώων, προς το άγιόν μου όρος, την Ιερουσαλήμ, λέγει Κύριος, καθώς τα τέκνα του Ισραήλ φέρουσι την εξ αλφίτων προσφοράν εν καθαρώ αγγείω προς τον οίκον του Κυρίου.»
10. Ποιο ήταν το «σημείον» που ο Θεός ‘έστησε’ ανάμεσα στα έθνη;
10 Ποιο αποδείχτηκε ότι ήταν το «σημείον» που ο Ιεχωβά ‘έστησε’ ανάμεσα στα έθνη από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Ήταν ένα ζωντανό «σημείον.» Νωρίτερα, στην προφητεία του Ησαΐα, αυτός ο εκπρόσωπος του Ιεχωβά είπε: «Ιδού, εγώ και τα παιδία, τα οποία μοι έδωκεν ο Κύριος, δια σημεία και τεράστια εις τον Ισραήλ παρά του Κυρίου των δυνάμεων, του κατοικούντος εν τω όρει Σιών.» (Ησαΐας 8:18) Στην επιστολή προς Εβραίους 2:11-13 ο Χριστιανός απόστολος Παύλος παραθέτει απ’ αυτά τα προφητικά λόγια και τα εφαρμόζει στον Ιησού Χριστό και στους γεννημένους από το πνεύμα μαθητές του, λέγοντας: «Επειδή και ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός είναι πάντες· δι’ ην αιτίαν δεν επαισχύνεται να ονομάζη αυτούς αδελφούς, λέγων, . . . Ιδού, εγώ και τα παιδία, τα οποία μοι έδωκεν ο Θεός.»
11. Τι κήρυξαν παγκόσμια από το 1914 εκείνοι που αποτελούν αυτό το «σημείο», και γιατί χρειάστηκε να συναχθούν;
11 Σύμφωνα μ’ αυτά, το «σημείον» που ο Ιεχωβά έστησε ανάμεσα στα έθνη της γης, για τα οποία «οι καιροί των εθνών» τελείωσαν το 1914 είναι ένα πνευματικό «έθνος» τα μέλη του οποίου έχουν κηρύξει παγκόσμια τη βασιλεία του Θεού που γεννήθηκε στους ουρανούς στο τέλος των «καιρών των εθνών» το 1914. (Λουκάς 21:24· Ματθαίος 24:14) Για τον σκοπό αυτό ο Ιεχωβά συγκέντρωσε το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών που είχαν σκορπιστεί από τον άγριο διωγμό στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
12. (α) Ποιοι επρόκειτο να προστεθούν στο υπόλοιπο που επέζησε από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; (β) Πότε, ειδικά, άρχισαν να στέλνονται οι «σεσωσμένοι»;
12 Αλλά υπήρχαν και άλλοι ακόμη που επρόκειτο να φερθούν και να προστεθούν σε κείνους τους πνευματικούς Ισραηλίτες που επέζησαν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε να συμπληρωθεί ο πλήρης αριθμός των μελών του υπολοίπου των πνευματικών «αδελφών» τον καιρό εκείνο. (Ματθαίος 25:40) Είναι αξιοσημείωτο ότι, από τότε που έγινε η πρώτη γενική συνέλευση των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο, ΗΠΑ, το καλοκαίρι του 1919, ο Ιεχωβά άρχισε να στέλνει ‘μερικούς απ’ αυτούς τους σωσμένους’ του αρχικού υπολοίπου ‘στα έθνη.’ Ιδιαίτερα εντυπωσιακά το έκανε αυτό στη συνέλευση του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής το 1922 στο ίδιο μέρος έξω από τις ακτές του Σάντασκυ, στο Οχάιο, όταν ο πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιάς αποκορύφωσε την ενθουσιώδη ομιλία του στους παρόντες στη συνέλευση με τα εντυπωσιακά λόγια: «Διαφημίσατε, διαφημίσατε, διαφημίσατε, τον Βασιλέα και την βασιλεία του.» Από κει κι έπειτα, οι εκκλησίες του υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών προετοιμάστηκαν για τη διακήρυξη της ιδρυμένης βασιλείας του Θεού, «προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη,» στέλνοντας όλα τα μέλη να πάνε στον αγρό από σπίτι σε σπίτι και δημόσια. Όλοι ήταν πρέσβεις της βασιλείας!—Πράξεις 20:20.
13. Σ’ εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα, ποιοι συνάγονται απ’ όλα τα έθνη, και, σαν να λέγαμε, με ποια μέσα που είναι πιο γρήγορα από το περπάτημα;
13 Σ’ εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα, όλα αυτά κατέληξαν σε μια μεγαλειώδη σύναξη του υπολοίπου της πνευματικής αδελφότητας, με κάθε μεταφορικό μέσο, σαν να λέγαμε, πολύ πιο γρήγορο από το περπάτημα. Ο Ιεχωβά είχε πει ότι θα έστελνε ‘μερικούς από τους σωσμένους’ ως τις πιο μακρυνές χώρες, και αυτό το έκανε πράγματι στέλνοντας εκείνους που είχαν ‘σωθεί’ από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις πείνες, τις αρρώστιες και τους σεισμούς που χαρακτήριζαν τη θανάσιμη περίοδο του 1914 ως 1918 μ.Χ., και ιδιαίτερα από τους διωγμούς που μαίνονταν εναντίον των αφιερωμένων σπουδαστών της Βίβλου που συνεργάζονταν με ζήλο με τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά παγκόσμια. Ο διωγμός, ειδικά, προξένησε τον πνευματικό θάνατο μερικών, ώστε αυτοί δεν πήραν μέρος στη σύναξη του υπολοίπου που επέζησε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ιδιαίτερα όταν η κλήση για ενωμένη δράση άρχισε να διαδίδεται μέσω των εντύπων εκδόσεων της Εταιρίας και μέσω των περιοδευόντων εκπροσώπων της που επισκέπτονταν τις εκκλησίες.
14. Τι κηρύττουν οι «σεσωσμένοι», και πόση άγνοια υπήρχε στα μέρη που στάλθηκαν;
14 Εντούτοις, οι πιστοί έκαναν αυτό ακριβώς που προείπε ο Ιεχωβά, ‘κήρυξαν τη δόξα του ανάμεσα στα έθνη.’ (Ησαΐας 66:19) Οι υπάκουοι αυτοί ‘σωσμένοι’ πήγαν σ’ όλα τα «έθνη» και τις χώρες που ήταν προσιτές, και έφτασαν ακόμη στα ‘μακρυνά νησιά’ μιλώντας για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά που είχε τώρα ιδρυθεί στους ουρανούς στα χέρια του βασιλεύοντος Βασιλιά, του Ιησού Χριστού. Πολλοί σ’ εκείνα τα έθνη και τα μακρυνά νησιά δεν είχαν ποτέ ακούσει κάποια είδηση για τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, και ποτέ δεν είχαν διακρίνει ότι, σύμφωνα με τα προειπωμένα σημεία των καιρών, η ένδοξη βασιλεία του είχε γεννηθεί στους ουρανούς.—Αποκάλυψις 12:1-5, 10.
15. Σε ποια πνευματική κατάσταση πρέπει να κρατούν τους εαυτούς τους αυτοί οι πνευματικοί «αδελφοί» που φέρθηκαν σαν «προσφορά στον Ιεχωβά», και γιατί;
15 Όλους εκείνους που οι «σεσωσμένοι» έφεραν σαν πνευματικούς «αδελφούς» τους, τους έφεραν «προσφοράν εις τον Κύριον,» όχι σε κάποιον ανθρώπινο ηγέτη μιας θρησκευτικής αιρέσεως ή σε κάποια γήινη πολιτική παγκόσμια δύναμη που αγωνιζόταν για λαϊκή υποστήριξη. Για να είναι ευπρόσδεκτη η «προσφορά» στον Ιεχωβά έπρεπε να είναι καθαρή. Αυτός είναι ο λόγος που η προφητεία περιγράφει τη ζωντανή «προσφορά» «καθώς τα τέκνα του Ισραήλ φέρουσι την εξ αλφίτων προσφοράν εν καθαρώ αγγείω προς τον οίκον του Κυρίου.» (Ησαΐας 66:20) Αυτός είναι ο λόγος που εκείνοι οι πνευματικοί «αδελφοί» που αποτελούν την «προσφοράν» δεν πρέπει να είναι μέρος αυτού του κόσμου, αλλά να παραμένουν «αμόλυντοι από του κόσμου.» (Ιακώβου 1:27) Πρέπει να μένουν ουδέτεροι στη διεφθαρμένη πολιτική αυτού του ακάθαρτου συστήματος πραγμάτων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ιεχωβά είπε ότι αυτοί θα φέρνονταν «προς το άγιόν μου όρος, την Ιερουσαλήμ.» Αυτό δεν σημαίνει τη σύγχρονη Ιερουσαλήμ, την πρωτεύουσα του πολιτικού κράτους του Ισραήλ. Το έθνος στο οποίο αυτή η πόλη είναι πρωτεύουσα αποτελείται από 85 τα εκατό Ιουδαίους και είναι μέλος του οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας.
16. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα στη Μέση Ανατολή σήμερα που θα μπορούσε να ονομασθεί το «άγιον όρος» του Ιεχωβά;
16 Η σύγχρονη Ιερουσαλήμ στη Μέση Ανατολή δεν έχει κανένα «άγιον όρος» που μπορεί ο Ιεχωβά να το ονομάσει δικό του από θρησκευτική άποψη. Γιατί όχι; Διότι αυτό που κάποτε ήταν το «άγιον όρος» του τώρα φέρνει στην κορυφή του ένα Μωαμεθανικό τέμενος, το Τέμενος του Βράχου. Αυτό βρίσκεται εκεί όχι για τους λάτρεις του Ιεχωβά, αλλά για τους λάτρεις του Αλλάχ, μιας θεότητας χωρίς προσωπικό όνομα.
17. Τι είναι λοιπόν το «άγιον όρος, η Ιερουσαλήμ,» στο οποίο φέρνονται εκείνοι οι πνευματικοί «αδελφοί» από τη γέννηση του έθνους το 1919;
17 Αφού εξεταστούν με ειλικρίνεια όλα τα σχετικά πράγματα, ένα σημαντικό γεγονός γίνεται φανερό: Στη σύγχρονη εκπλήρωση του Ησαΐα 66:20 «το άγιόν μου όρος» αναφέρεται σε μια σαν μητέρα οργάνωση για τους πνευματικούς Ισραηλίτες, δηλαδή, την «άνω Ιερουσαλήμ,» η οποία αναφέρεται στους Γαλάτες 4:26. Αυτή είναι η Σιών η οποία «εγέννησε τα τέκνα αυτής,» σύμφωνα με το Ησαΐας 66:8. Αυτοί οι «υιοί» αποτελούν το «έθνος» το οποίον «ήθελε γεννηθή ενταυτώ,» το μεταπολεμικό έτος 1919. Μ’ αυτό το γεγονός υπόψη, εκείνοι οι πνευματικοί «αδελφοί» που φέρθηκαν από τους «σεσωσμένους» από τη γέννηση εκείνου του «έθνους», προσφέρθηκαν «προσφορά εις τον Κύριον» και ήλθαν σ’ επαφή με τη βασιλική του οργάνωση, την «άνω Ιερουσαλήμ,» γεγονός που είχε προσκιασθεί από την ανοικοδόμηση της επίγειας αρχαίας Ιερουσαλήμ. Το ότι αυτοί γεννήθηκαν σαν «υιοί» της, σημαίνει ότι φέρθηκαν μέσα στο ορατό επίγειο μέρος της παγκόσμιας οργανώσεως του Ιεχωβά, για να είναι πνευματικοί Ιεροσολυμίτες.
Αποκατάσταση της Αγνής Λατρείας του Ιεχωβά
18. Αφού ο Ιεχωβά υποσχέθηκε να πάρει μερικούς από το νεογέννητο «έθνος» για «ιερείς και Λευίτας,» ποιο ήταν το πιο κατάλληλο πράγμα που έπρεπε να κάνει το «έθνος» στην επικράτεια της δραστηριότητάς του;
18 Άρχισε αυτό το νεογέννητο έθνος να λατρεύει αποκλειστικά το μόνο ζώντα και αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, στη μεταπολεμική τους κατάσταση για πνευματική δράση; Ήταν πολύ κατάλληλο να το κάνουν αυτό τώρα που είχαν ελευθερωθεί από την κυριαρχία της Βαβυλώνας της Μεγάλης, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας. Και πράγματι αυτό έκαναν, σύμφωνα με τη δράση που υποσχέθηκε ότι θ’ αναλάμβανε ο Ιεχωβά σχετικά με το νεογέννητο «έθνος,» στο Ησαΐας 66:21: «Και προσέτι θέλω λάβει εξ αυτών ιερείς και Λευίτας, λέγει Κύριος.» Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι Ισραηλίτες στα εβδομήντα χρόνια της εξορίας τους στην αρχαία Βαβυλώνα, από το 607 ως το 537 π.Χ., είχαν μείνει χωρίς την δραστήρια υπηρεσία του Ααρωνικού αρχιερέα και των υφιερέων και των υπηρετών τους, των Λευιτών, αφού ο ναός στον οποίον είχαν υπηρετήσει είχε καταστραφεί. Ο Ιεχωβά το είχε προείπει αυτό με ακρίβεια, στον Ωσηέ 3:4, 5 λέγοντας:
19. Πώς προείπε ο Ιεχωβά την αποκατάσταση της λατρείας του στον Ωσηέ 3:4, 5;
19 «Διότι οι υιοί Ισραήλ θέλουσι καθήσει πολλάς ημέρας . . . χωρίς θυσίας, και χωρίς αγάλματος και χωρίς εφόδ και θεραφείμ. Μετά ταύτα θέλουσιν επιστρέψει οι υιοί Ισραήλ και θέλουσι ζητήσει Κύριον τον Θεόν αυτών και Δαβίδ τον βασιλέα αυτών· και θέλουσι φοβείσθαι τον Κύριον και την αγαθότητα αυτού εν ταις εσχάταις ημέραις.»
20. Αυτή η ενέργεια του Ιεχωβά τι απαιτούσε να χτιστεί, και πού, και για ποιες πολύ σπουδαίες ανάγκες;
20 Έτσι, ο Ιεχωβά θα ενεργούσε όχι μόνο σαν απελευθερωτής τους από τη Βαβυλώνα, αλλά θα ενδιαφερόταν επίσης για τις πιο ζωτικές ανάγκες τους, τις πνευματικές τους ανάγκες. Θα ξαναεγκαθιστούσε έναν νόμιμο αρχιερέα μαζί με τους υφιερείς του, και αυτούς θα τους βοηθούσε ένα σώμα Λευιτών. Αυτό θ’ απαιτούσε την ανοικοδόμηση του ναού στην Ιερουσαλήμ, στον οποίο θα μπορούσαν να εκτελέσουν τις υπηρεσίες τους που ήταν τόσο σπουδαίες για το «έθνος» το οποίον θα γεννιόταν «ενταυτώ.» Αυτό θα γινόταν στη «γη» που θα ‘γεννιόταν σε μια μέρα,’ στην αγαπημένη τους πατρίδα. Ναι, αυτό θα γινόταν όσο κι αν φαινόταν απίθανο.—Ησαΐας 66:8.
21. Ποιο παρόμοιο πράγμα συνέβη από πνευματική άποψη στην περίπτωση του νεογέννητου «έθνους» από το 1919 και μετά;
21 Το ίδιο συνέβη και από μια πνευματική άποψη, με το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ από τότε που ο Ιεχωβά τους απελευθέρωσε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη (την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας) στο μεταπολεμικό έτος 1919 μ.Χ. Πρώτα φρόντισε για τις πνευματικές τους ανάγκες. Τους βοήθησε να καταλάβουν καθαρά το αξίωμα που θα είχε ο Μεσσιανικός Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός, σαν αρχιερέας του Θεού. Τους καθάρισε από κάθε θρησκευτικό μόλυσμα που ήταν ακόμη προσκολλημένο πάνω τους, λόγω της συναναστροφής τους με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τη δουλεία τους σ’ αυτήν. Σαν μέλη από ένα «γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαόν εις περιποίησιν [ειδικής ιδιοκτησίας, ΜΝΚ]» για τον Ύψιστο Θεό, κατανόησαν πιο καθαρά από κάθε άλλη φορά προηγουμένως, πώς και γιατί έπρεπε να κρατούν αυστηρή ουδετερότητα στις πολιτικές υποθέσεις αυτού του σύγχρονου κόσμου. Διέκριναν ότι είχε έρθει ο καιρός για τον ζωντανό και αληθινό Θεό να ‘κάνει όνομα για τον εαυτό του’ και αφυπνίστηκαν για την υποχρέωσή τους να εξυψώνουν το προσωπικό όνομα του Θεού, το όνομα Ιεχωβά, πάνω απ’ όλα τα άλλα ονόματα. Αντιλήφθηκαν την υποχρέωσή τους να είναι Μάρτυρες γι’ αυτόν τον Θεό του οποίου το όνομα για αιώνες είχε επισκιασθεί, και κατάλληλα υιοθέτησαν το όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά» στο αξιομνημόνευτο έτος 1931.—1 Πέτρου 2:9· Ησαΐας 43:12· 63:12.
22. Μολονότι η Γραφή λέει πώς θα σωθούν οι άνθρωποι, ποιο είναι το πιο σπουδαίο πράγμα, η πιο σπουδαία διδασκαλία της, και γιατί;
22 Μολονότι η σωτηρία του ανθρώπινου γένους από την αμαρτία και το θάνατο και τη δουλεία στον Σατανά τον Διάβολο και την οργάνωσή του αξίζει να μνημονευθεί στις θεόπνευστες Γραφές, εντούτοις δεν είναι αυτό το πιο σπουδαίο πράγμα, η πιο σπουδαία διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Το κύριο άρθρο, με τίτλο «Ακεραιότης,» που εμφανίστηκε στο τεύχος του περιοδικού Σκοπιά της 15ης Αυγούστου 1941, έλεγε: «Ο σκοπός του Ιεχωβά να κυβερνηθεί ο κόσμος από τη δίκαιη κυβέρνησή του τονίζεται επανειλημμένα στις Γραφές. Η κυβέρνησή του είναι η Θεοκρατία πάνω στην οποία έχει βάλει Βασιλέα τον Χριστό Ιησού. . . . Το κύριο ζήτημα που ήγειρε η περιφρονητική πρόκληση του Σατανά ήταν και είναι η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.» (Παράγραφοι 1, 19) Γι’ αυτό, ο κύριος σκοπός του Ύψιστου Θεού είναι να διεκδικήσει την παγκόσμια κυριαρχία του, που μόνο αυτός ασκεί. Και αυτό θα το κάνει ένδοξα πολύ γρήγορα στον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στο πεδίο της μάχης του Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλυψις 16:14-16) Είναι καθήκον, προνόμιο, τιμή για το «άγιο έθνος» του πνευματικού Ισραήλ να διακρατήσει την ακεραιότητά του στην παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά, και ν’ αποδείξει έτσι τον Διάβολο ψεύτη.
23. Η αποτυχία ποιων προσπαθειών των εχθρικών εθνών εκπληρώνει τα λόγια του Ιεχωβά στον Ησαΐα 66:22;
23 Μέχρι σήμερα όλες οι προσπάθειες των κοσμικών εθνών της ορατής οργανώσεως του Σατανά απέτυχαν να εξαλείψουν το «έθνος» του Ιεχωβά που ‘γεννήθηκε’ το 1919 στη νεογέννητη «γη» του. Αυτό εκπληρώνει πιστά τη διαβεβαίωση που δόθηκε από τον παγκόσμιο κυρίαρχο μ’ αυτά τα λόγια στο Ησαΐας 66:22: «Διότι ως οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, τα οποία εγώ θέλω κάμει, θέλουσι διαμένει ενώπιόν μου, λέγει Κύριος, ούτω θέλει διαμένει το σπέρμα σας και το όνομά σας.»
24. (α) Τι επιβεβαιώνει στο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ η μονιμότητα των νέων ουρανών και της νέα γης του Θεού; (β) Τίνος μέρος θα αποτελέσει το υπόλοιπο στον κατάλληλο καιρό;
24 Οτιδήποτε κι αν προσπαθήσουν να κάνουν ο Σατανάς ο Διάβολος και οι αόρατοι δαίμονές του και το ορατό μέρος της οργανώσεως του στο κοντινό μέλλον εναντίον τους, το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ και το όνομά τους δεν θα εξαλειφθεί. Το ορατό επίγειο σπέρμα της οργανώσεως του Σατανά και το όνομά τους δεν θα διαμείνει για πολύ ακόμη. Αλλά, σε τέλεια αντίθεση μ’ αυτό, το σπέρμα της παγκόσμιας οργανώσεως του Ιεχωβά, το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, θα εξακολουθήσει να υπάρχει· και το όνομά τους δεν θα εξαλειφθεί από τους εχθρούς τους ούτε και θα λησμονηθεί. Όπως είναι βέβαιο ότι οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, που ο παγκόσμιος κυρίαρχος Ιεχωβά δημιουργεί, θα διαμένουν στον αιώνα, έτσι θα διαμένουν στον αιώνα και το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ και το άξιο όνομά τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ θα μείνει για πάντα πάνω στη γη. Όχι, γιατί στον κατάλληλο καιρό θα φερθούν και θα ενωθούν με τον αρχιερέα τους, τον Ιησού Χριστό, στους «νέους ουρανούς» και θα υπηρετούν εκεί σαν υφιερείς στον πνευματικό ναό.
25. (α) Πότε άρχισε ο Ιεχωβά να «δημιουργεί» αυτούς τους «νέους ουρανούς»; (β) Από πότε ιδιαίτερα έκαναν την εμφάνισή τους τα υποψήφια μέλη του υπολοίπου;
25 Ο Ιεχωβά Θεός άρχισε να δημιουργεί «τους νέους ουρανούς» προς το τέλος των «καιρών των εθνών» το 1914 μ.Χ., όταν ενθρόνισε το δοξασμένο Γιο του Ιησού Χριστό πάνω στον ουράνιο θρόνο, για να κυβερνάει σαν Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων. Αυτός είναι ο «Υιός του Δαβίδ,» και, όταν ήταν τέλειος άνθρωπος πάνω στη γη, ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος Ιεχωβά έκανε διαθήκη μαζί του για μια αιώνια βασιλεία. (Ματθαίος 21:15) Από τον ουράνιο θρόνο του ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός κυβερνάει τη γήινη σφαίρα μας. Η δημιουργία της «νέας γης» δεν σημαίνει ούτε απαιτεί την καταστροφή της κατά γράμμα γης μας. Όχι, γιατί αυτός ο πλανήτης Γη «θέλει διαμένει εις τον αιώνα.» (Εκκλησιαστής 1:4) Η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού θα μεταμορφώσει αυτή τη γη σε αιώνιο Παράδεισο. Η δημιουργία της «νέας γης» σημαίνει ότι ο Ιεχωβά θα κάνει μια νέα ανθρώπινη κοινωνία που θα είναι σε πλήρη αρμονία μαζί του και σύμφωνα με τους δίκαιους «νέους ουρανούς.» (2 Πέτρου 3:13) Ζουν ήδη πάνω στη γη εκατομμύρια υποψήφια μέλη για κείνη τη ‘νέα γήινη’ κοινωνία. Αυτοί έκαναν την εμφάνισή τους ιδιαίτερα από το έτος 1935 μ.Χ.
26. (α) Πώς αναφέρεται στο Ησαΐας 66:12 η σχέση αυτού του «πολλού όχλου» με το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών; (β) Πού υπηρετεί τον Ιεχωβά αυτός ο «όχλος» τώρα;
26 Αυτοί έχουν έρθει απ’ όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες κι έχουν αφιερωθεί στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Χριστού του Αρχιερέα και έχουν συμβολίσει την αφιέρωσή τους με το βάπτισμα μιμούμενοι τον Καλό Ποιμένα τους, τον Ιησού Χριστό. (Ιωάννης 10:14, 16) Νωρίτερα, στο Ησαΐας 66:12, ο Ιεχωβά είχε πει ότι αυτός θα έδινε στο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ που εκπροσωπεί την «άνω Ιερουσαλήμ,» αυτό που ονομάζει «την δόξαν των εθνών,» και μάλιστα «ως ποταμόν.» Από το 1935 δίνεται αυτή η «δόξα των εθνών» στο πνευματικό υπόλοιπο με τη μορφή του «πολλού όχλου» των «άλλων προβάτων» του Καλού Ποιμένα, του Βασιλιά Χριστού Ιησού που ήδη βασιλεύει. (Αποκάλυψις 7:9-17) Λόγω της οσιότητάς τους στη Θεοκρατική Κυβέρνηση του Ιεχωβά μέσω του Χριστού, ο Καλός Ποιμήν τους έχει κάνει «μία ποίμνη» μαζί με το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών. Έχουν φερθεί στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά, που ονομάζεται «οίκος προσευχής δια πάντας τους λαούς.» (Ησαΐας 56:7· Μάρκος 11:17) Στον πνευματικό ναό του Θεού που είναι οίκος προσευχής για όλα τα έθνη, ο ένδοξος «πολύς όχλος» «λατρεύει αυτόν ημέραν και νύκτα.»—Αποκάλυψις 7:15.
27, 28. Πόσο συχνά ο «πολύς όχλος» από «πάσαν σάρκα» συναθροίζεται με το υπόλοιπο, και τι αποτελέσματα φέρνει η ενωμένη μαρτυρία τους;
27 Αυτή η θαυμαστή σύγχρονη εξέλιξη συμφωνεί με όσα προχωρεί και λέει ο Ιεχωβά στο Ησαΐας 66:23: «Και από νέας σελήνης έως άλλης, και από σαββάτου έως άλλου θέλει έρχεσθαι πάσα σαρξ δια να προσκυνή ενώπιόν μου, λέγει Κύριος.»—Αγγαίος 2:7-9.
28 Σύμφωνα με εκθέσεις, ο «πολύς όχλος» από «πάσαν σάρκα» συναθροίζεται τακτικά μαζί με το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, «από νέας σελήνης έως άλλης [κάθε μήνα], και από σαββάτου έως άλλου [κάθε εβδομάδα],» σαν να λέγαμε. Είναι ενωμένοι με οσιότητα με το χρισμένο υπόλοιπο για να δίνουν δημόσια μαρτυρία και από σπίτι σε σπίτι για να εκπληρωθεί η προφητεία του Ιησού για τη «συντέλεια του αιώνος»: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθαίος 24:3, 14) Οι άνθρωποι αυτοί από «πάσαν σάρκα» που ανταποκρίνονται στο κήρυγμα έρχονται δια να προσκυνούν ενώπιον του Κυριάρχου Ιεχωβά.
29, 30. (α) Πώς δείχνει το Ησαΐας 66:24 ότι οι λάτρεις εκείνοι από «πάσαν σάρκα» θα επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψι» με την οποία τελειώνει αυτό το σύστημα; (β) Τίνος το θεμέλιο θ’ αποτελέσουν, και μετά, ποιους θα οδηγήσουν στη λατρεία του Ποιητή των πάντων στον ουρανό και στη γη;
29 Αφού επιζήσουν από τη «μεγάλην θλίψιν» που βρίσκεται ακριβώς μπροστά σ’ αυτόν τον κόσμο, αυτοί θα είναι μάρτυρες για το πώς ο Ιεχωβά διεκδικεί την παγκόσμια κυριαρχία του καταστρέφοντας τους εχθρούς του που είναι και δικοί τους εχθροί σ’ αυτή την παγκόσμια «θλίψι.» Έτσι ο Ησαΐας τελειώνει την προφητεία του με τα λόγια: «Και θέλουσιν εξέλθει [οι επιζήσαντες από τη θλίψη] και ιδεί τα κώλα των ανθρώπων, οίτινες εστάθησαν παραβάται εναντίον μου· διότι ο σκώληξ αυτών δεν θέλει τελευτήσει και το πυρ αυτών δεν θέλει σβεσθή· και θέλουσιν είσθαι βδέλυγμα εις πάσαν σάρκα.»—Ησαΐας 66:24.
30 Σαν τα καταραμένα «ερίφια» της παραβολής του Ιησού που εκπληρώνεται στη διάρκεια αυτής της «συντελείας του αιώνος,» εκείνοι οι παραβάτες εναντίον του Κυριάρχου Ιεχωβά «θέλουσιν απέλθει εις κόλασιν αιώνιον,» δηλαδή αιώνια καταστροφή. (Ματθαίος 24:3· 25:31-46) Τότε, σαν θεμέλιο αυτής της «νέας γης» εκείνοι οι κληρονόμοι του παραδείσου που θα έχουν τη διάθεση προβάτου θα υποδεχθούν όλους εκείνους που θα αναστηθούν από τους νεκρούς σε ζωή με σάρκα πάνω στη γη. Θα οδηγήσουν όλους αυτούς τους αναστημένους να λατρεύουν ενωμένα τον Ποιητή των «νέων ουρανών» και της «νέας γης» που το όνομά του θα έχει διεκδικηθεί.—Ησαΐας 65:17· 2 Πέτρου 3:13.
Πώς θα απαντούσατε στις επόμενες ερωτήσεις που βασίζονται στα εδάφια Ησαΐας 66:8-20;
Εδάφιο 8: Πώς «γεννήθηκε» το πνευματικό «έθνος» του Ιεχωβά στην πνευματική του «γη» το 1919;
Εδάφια 9-14: Πώς θήλασε και φρόντισε με στοργή η Ιερουσαλήμ τους «υιούς» της; Πώς εφαρμόζεται αυτό στους σημερινούς πνευματικούς γιους;
Εδάφια 15-18: Ποιες πράξεις έφεραν την καταστροφή στην Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ., και τι προμηνύει αυτό για τις μέρες μας;
Εδάφια 19, 20: Ποιο «σημείον» έστησε ο Ιεχωβά «μεταξύ των εθνών»; Για ποιο σκοπό;
Πώς θ’ απαντούσατε στις επόμενες ερωτήσεις πάνω στα εδάφια Ησαΐας 66:19-24;
Εδάφιο 19: Πώς μερικοί «σεσωσμένοι» στάλθηκαν στα «έθνη»; Με ποιο αποτέλεσμα;
Εδάφιο 20: Με ποιο τρόπο οι «υιοί Ισραήλ» έφεραν «προσφοράν» στον οίκον του Ιεχωβά;
Εδάφιο 21: Με ποιο τρόπο μερικοί ελήφθηκαν για να υπηρετούν σαν «ιερείς»;
Εδάφιο 22: Μιλώντας για τη βεβαιότητα των «νέων ουρανών και της νέας γης,» ποια διαβεβαίωση δίνει ο Ιεχωβά σχετικά με τον αποκαταστημένο λαό του;
Εδάφιο 23: Με ποιο τρόπο βλέπουμε «πάσαν σάρκα» να προσκυνεί μπροστά στον Ιεχωβά «από νέας σελήνης έως άλλης και από σαββάτου έως άλλου»;
Εδάφιο 24: Ποιο τέλος, όπως θα δουν με τα μάτια τους εκείνοι που θα επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψι», περιμένει τους παραβάτες εναντίον του Ιεχωβά;
[Εικόνα στη σελίδα 19]
Σαν μητέρα, η Ιερουσαλήμ φρόντισε στοργικά για τους «υιούς» της
[Εικόνα στη σελίδα 25]
Αφού ‘σώθηκαν’ από τη «Βαβυλώνα τη Μεγάλη», οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προχωρούν με το άγγελμα της Βασιλείας